Jeżynka ale zaczęłaś diagnozę bo Ciebie coś niepokoiło czy ktoś coś zasugerował?

A jeszcze tak myślę że Marcel to chyba pamięta wydarzenia z przeszłości, no ale to musi być coś fajnego, np. teatrzyk w żłobku, albo kiedyś mu siusiak "uciekł" i zamiast nocnika poleciało na podłogę to było mega śmieszne, i teraz mu mówię jak siada żeby uważać żeby siusiak nie uciekł a on wtedy pokazuje na podłogę i się zaczyna chichrać

Treść doklejona: 27.01.15 08:26
No u nas z mowa trochę się ruszyło parę słów doszło od grudnia, mam, tu, tam, ty, ja (dopiero pare razy wcześniej na siebie mówił ty), dzieci, oko. Powtarza dużo tyle że nie wychodzi mu takie same słowo. Mama, tata ma wyćwiczone bardzo dobrze. Dlatego tak myślę nad fizycznymi ćwiczeniami buzi. Każę mu językiem kręcić, wystawiać myć zęby. Dziś spróbuje z tym kotkiem.

Moj maly troche tam kapuje. Ogladamy w sobote ksiazeczke a tam choinka. Pytam go gdzie jest choinka i pokazuje najpierw na obrazek w ksiazeczce a pozniej na polke skad tydzien wczesniej ow choinka zniknela.

Monia502: Oj, Dawidek tez kapuje. Autyści (nie mówię o Twoim synku, gdyż u Was to nie wiadomo) są mądrzy.Mój mały tak mnie czasem zaskakuje, że szok!!!

a czesto miewam mysli ze ten caly "autyzm" (ten w slabszych odmianach, nie dajacy sie jednoznacznie oznaczyc) to takie troche sztuczne wyszukiwanie problem.

Przeciez kazdy czlowiek jest inny, ma inny character, przyzwyczajenia, co innego lubi, co innego go interesuje itd/..

A te wszystkie testy (np ten ATEC - Monia - Adam ma 31punktow) to takie wkladanie dzieciaka w sztuczne formy I schematy. Jak nie robi "papa" w jakims tam wieku to zle, jak nie lubi bawic sie z dziecmi w przedszkolu bo woli sam to tez zle.

Rozumiem problem z opoznieniem mowy - bo to wplywa mocno na dalszy rozwoj spoleczny I percepcje swiata ale doszukiwanie sie jakis nieprawidlowosci mnie naj normalniej w swiecie wkurzaja. Przede wszystkim jak sama to robie. A robie. Chcialabym stanac z boku I zaakceptowac fakt ze moje dziecko mowilo pozniej niz wiekszosc dzieci , ze jest indywidualista. A do konca tego nie potrafie zrobic.
Jednoczesnie takie przyklejanie "laty" dzieciom bo sa inne niz wiekszosc mnie po prostu wkurza.

yolka32: a czesto miewam mysli ze ten caly "autyzm" (ten w slabszych odmianach, nie dajacy sie jednoznacznie oznaczyc) to takie troche sztuczne wyszukiwanie problem.

Gwarantuję, że tak nie jest i wkurza mnie takie podejście. Widzę, że mam autystyczne dziecko, nic na siłę mu nie wmawiam, nie doszukuję... Mogę się z Tobą założyć, że jakbyś popracowała (choćby) ze zdrowymi dziećmi i w śród nich miałabys autystę, to zobaczyłabys jak poważne to są zaburzenia. Autyzm nie jest fikcją...

I serio, nie chce mi się już nawet tłumaczyć, bo często mam potem uczucie jakbym była złą matka wyszukującą sobie choroby u dziecka, wmawiającą, a przecież autyzm nie istnieje...

Poważnie, drażni mnie taka postawa i już...

Oraz kończę już się udzielać na forum publicznie. Generalnie nigdy złych intencji nie miałam. Uzewnętrzniam własne problemy tylko w jednym celu, by żadna inna mama nie musiała tak błądzić jak ja. Nie wiedząc gdzie pójść dalej. Na co zwracać uwagę... By nikt nie był pozostawiony samemu sobie, jak ja byłam...

Skoro uważacie, że autyzm to fantazja, to ja nie mam nic więcej do dodania...

yolka32: ten w slabszych odmianach, nie dajacy sie jednoznacznie oznaczyc

I dodam jeszcze że nie ma autyzmu w słabszych odmianach. To, że dziecko ma mniej cech, nie znaczy, że się z tego wyliże... Bo te cechy, które ma są wystarczające by mu odebrać prawidłowe funkcjonowanie i są to dzieci mocno zaburzone. I choc noszą znamiona autyzmu wysoko funkcjonującego, nie znaczy, że poradzą sobie w życiu...

yolka32: I wkladanie dziecka w sztuczne ramy

Jakbyś dobrze czytała to co wielokrotnie pisałam, to byś o żadnych sztucznych ramach nawet nie pomyślała.

Ile razy Wam mówić, że autyzm nie polega na tym, że dziecko ma obsuwę w jednym obszarze... Jak nie robi papa, to co z tego, ale jak łączy eis z tym więcej zaburzeń, plus dodatkowo widać, że z wiekiem to się nie poprawia, zaczyna coraz dalej odbiegać od rówieśników, nie reaguje na polecenia, nie słyszy, że go wołasz, itp, itd... Nie chce mi się milion setny raz pisać co jeszcze, to znak, że pora to zbadać. I nikt nie mówi, że to na bank jest autyzm, ale warto zajrzeć co w tym dziecku siedzi, co mu przeszkadza się rozwijać...

I tyle...

Sam brak mowy i samo nie machanie rączką na do widzenia to nie autyzm i to też powtarzałam do znudzenia...

Treść doklejona: 27.01.15 12:19

yolka32:
Sa dzieci ktore maja pewne zaburzenia jak to okreslaja lekarze I z ktorych z latwoscia wychodza za pomocna nminimalnej pomocy terapii.

Nie znam takich przypadków... Nawet jeśli autysta, czy aspergerowiec( to częściej) Radzi sobie w życiu to nadal będzie autystą... Zawsze będzie inny!!!! Spójrz na Messiego. Zyje w społeczeństwie, ale do wielu norm dostosowac się ni umie, ma swoje schematy, itp, itd...

Na pożegnanie z moim wkładem o autyzmie wkleję Wam pewien cytat. To mniej więcej obrazuje co się dzieje w autystycznej głowie i dlaczego oburza mnie fakt, kiedy ktoś mówi, że autyzm to jakiś tam wymysł i dlaczego nie ma czegoś takiego jak słabszy autyzm. Nie zależnie od ilości cech, jeśli dziecko ma 5 cech, a nie 30, a one powodują to iż dziecko mogłoby o sobie powiedzieć tak, jak wkleję poniżej, to zrozumiecie moje nerwy:

"Mój mózg składa się z różnych pokojów.Każdy pokój służy do czego innego.Na przykład mam Pokój Oczu do patrzenia i Pokój Uszu do słuchania.Mam Pokój Rąk,Pokój Pamięci ( wygląda jak gabinet mojego ojca,pełen szuflad, teczek i pudeł wypełnionych papierami),Pokój Nowych Rzeczy, Pokój Liczb( mój ulubiony) i Pokój Strachów ( chciałbym, żeby ten pokój był zepsuty, ale działa jak trzeba).Pokoje się nie dotykają.Między nimi istnieją długie kręte korytarze. Kiedy myślę o czymś, co zdarzyło się wczoraj( na przykład o tym, jak przewróciłem biały kubek),jestem w Pokoju Pamięci.Ale jeśli chcę obejrzeć bajkę w telewizorze muszę wyjść z Pokoju Pamięci i przejść do Pokoju Oczu,a czasem Uszu.
Czasem, kiedy korytarzami przemieszczam się pomiędzy pokojami, gubię się i nie wiem, co robić, tkwię w Pół Drogi i nie wiem gdzie jestem. Wtedy mój mózg czuje się tak,jakby rzeczywiście był odrobinę zepsuty,ale wiem,że wystarczy, żebym tylko znalazł wejście do któregoś z pokojów i zamknął drzwi.
Ale jeśli za dużo dzieje się naraz, mogę władować się w kłopoty. Jeśli liczę kwadratowe kafelki na podłodze w kuchni ( 180),to jestem w Pokoju Liczb,ale jeśli zaczyna do mnie mówić mama, muszę pójść do Pokoju Uszu i jej wysłuchać.Tylko,że chcę zostać w Pokoju Liczb, bo własnie liczę i lubię to,ale mama mówi i mówi,a jej głos robi się coraz głośniejszy i czuję presję, by wyjść z Liczb i pójść do Pokoju Uszu. Wychodzę, więc na korytarz,ale wtedy ona łapie mnie za rękę, i to mnie zaskakuje, więc muszę iść do Rąk, a nie chciałem. Mama nadal do mnie mówi,ale ja nie słyszę co, bo jestem w Pokoju Rąk,a nie Uszu"
Jeśli mama puści moja rękę, będę mógł pójść do Uszu. Mówi PATRZ NA MNIE.Ale jeśli na nią spojrzę, będę musiał wyjść z Uszu i pójść do Oczu, i wtedy nie będę mógł słyszeć co mówi. Nie wiem więc, co robić i szwędam się po korytarzach.Nie potrafię podjąć decyzji, gdzie iść, i znów stoję w Pół Drogi, i tak właśnie ładuję się w kłopoty".
L.Genova "Kochając Syna"

Nigdy przenigdy sie nie spotkalam z czyms takim. Moze mam to szczescie po prostu... zawsz wrecz mi mowili na odwrot -spokojnie, zacznie, nie ma sie czym martwic...

Treść doklejona: 27.01.15 14:20
za to ja zwracam uwage, jak duzo mlodsze a cos tam umie. ostatanio widzialam 2 latka ktory tak skakal na dwoch nogach niczym sprezyna. moj do tej pory tak miekko nie podskoczy

Treść doklejona: 27.01.15 14:21
jezynko, na pocieszenie ci powiem, ze moj wstydliwy jegomosc, mimo, ze juz mowi, to jak go ktos obcy cos pyta to albo udaje ze nie slyszy, alboo mowi do mnie: ty powiedz;-P

Ewasmerf: udaje ze nie slyszy, alboo mowi do mnie: ty powiedz;-P

dobre:).

A to nie jest trochę tak, że część dzieci teoretycznie z orzeczonym autyzmem tego autyzmu tak na prawdę nie ma? Tzn. ma pewne zaburzenia ze spektrum ale po terapiach gdy ustępują dziecko przestaje w znacznym stopniu odbiegać od norm itp.
Tzn. gdzieś kiedyś czytałam, że właśnie chyba Synapsis? ma największą ilość "ozdrowiałych" autystów a najprawdopodobniej przez to, że stawiają tam diagnozy nieco na wyrost...

sardynka85: A to nie jest trochę tak, że część dzieci teoretycznie z orzeczonym autyzmem tego autyzmu tak na prawdę nie ma?

Osobiście się nie spotkałam z takim przypadkiem...

sardynka85: Tzn. gdzieś kiedyś czytałam, że właśnie chyba Synapsis? ma największą ilość "ozdrowiałych" autystów a najprawdopodobniej przez to, że stawiają tam diagnozy nieco na wyrost...

Jestem w stanie w to uwierzyć ;). Nie jestem zwolennikiem ich metod badawczych, ponieważ oni opierają swoje diagnozy tylko na podstawie obserwacji zachowań dziecka. Nie wnikają skąd tak naprawdę wyszedł problem...

yolka32: Czytalas cala ksiazke ?

Po łebkach niestety ;( Na jakimś szkoleniu miałam w ręku i "rzucałam okiem", Ale w końcu mam nadzieję zdobyć, usiąść i doczytać to czego nie doczytałam.

Podrzucam pomysł :) Kulki hydrożelowe do kwiatów :) Jutro idę do kwiaciarni :)))
http://mojedziecikreatywnie.blogspot.com/2013/07/sensoryczna-zabawa-michaa.html

hopelight: Katka mój się godzinę wczoraj bawił bardzo podobnie kasza kukurydzianą.

Hope, ja wiem, bo takie zabawy są takie codzienne, normalne, znane. Ale hydrożel już jest w dotyku inny, specyficzny i myślę, że na co dzień takich doświadczeń zapewnić dziecku nie możemy, więc warto kupić kulki :) Moja też bawi sie piachem kinetycznym :)

Monia502: Mama nadal do mnie mówi,ale ja nie słyszę co, bo jestem w Pokoju Rąk,a nie Uszu"Jeśli mama puści moja rękę, będę mógł pójść do Uszu. Mówi PATRZ NA MNIE.Ale jeśli na nią spojrzę, będę musiał wyjść z Uszu i pójść do Oczu, i wtedy nie będę mógł słyszeć co mówi. Nie wiem więc, co robić i szwędam się po korytarzach.Nie potrafię podjąć decyzji, gdzie iść, i znów stoję w Pół Drogi, i tak właśnie ładuję się w kłopoty

Rozbeczałam się... Jak potwornie musi byc zagubione dziecko z tyloma "szufladami" :( Przeczytałabym tę książkę z ciekawości.

jeżynka: jak to moja rodzina mówi- "ma jeszcze czas" a czas leci a zmian nie widać

madziik1983: Jezynka - mnie tez nie zdarzylo sie sie by ktos zamarl na tekst "moj syn jeszcze nie mowi", zawsze mam odpowiedz "spokojnie, dziecko znajomych mowilo majac 3/4 lata" itp.

No bo ludzie mają tendencje do uspokajania (to chyba dobrze), ale my jako matki często widzimy więcej, więc więcej rzeczy nas chcąc nie chcąc niepokoi. Tak samo jak ja miałam z Krasnalem i jego brakiem mowy. Owszem, okazało się, że to INNI mieli rację, ale dla mnie to było na tyle niepokojące, że wolałam to wyjaśnić. I nie uważam, żeby to był zły krok, bo lepiej sobie powiedzieć "hehe, ale ze mnie panikara" niż pójść rok później i żałować, bo przecież w ciągu roku można było tyyyyle zrobić...

Tośka boi się takich konsystencji nawet kislu.

Treść doklejona: 01.02.15 20:20
A z galaretką którą je łyżeczką już nie ma kłopotu no chyba że w rękę ją dotknie ta galaretka.

Staramy się, ale długo potrwa to oswajanie. Ostatnio nawet dostała (nie wiem jak to się nazywa) takie kolorowe małe kuleczki styropianowe które się ze sobą sklejają prawie jak plastelina. Tego też się boi a jak dwie kuleczki nie chciały jej się od ręki odlepić to był płacz.

Aciu, cierpliwości :) Moja Michasia przeokropnie bała się nienapompowanych balonów :) teraz już potrafi się takim pobawic :)

Co do rzeczy, które można wykorzystać jeszcze do "terapii si" (z tych które mieliśmy na sali doświadczania świata) to np. różnego typu wycieraczki (Miki po nich raczkował a starsze dziecko może chodzić boso, dotykać rączkami itp.), u nas hitem były też światłowody (ale to może ze względu na wiek)...te kulki hydrożelowe też tam były (Misiek się wtedy rozbeczał jak pani je zabrała )

madziik1983: A gdzie mozna zakupic te kulki??

na allegro :)

No wlasnie mnie sie tez psychgolog pytala, jak mlody reaguje na zmiany, ktore sa inne niz dany plan dnia. Wystepuja one u nas sporadycznie, ale mlody raczej sie dostosowywuje:)

dziewczyny a jaką wagę tego piasku opłaca się zamówić?? 1/2,5czy5 kg???
a te żelowe kulki to też fajny pomysł:)

no właśnie ja z tego powodu jestem zadowolona:) w domu M układa nas pod siebie choć i tak nie zawsze jej się dajemy za to w przedszkolu trzeba się słuchać Pani i nie dezorganizować grupy.. choć całe szczęście Milka super odnajduję się wśród dzieci i super słucha się Pań co nie ma miejsca w domu
teraz od poniedziałku chodzi do nowego przedszkola zwykłego państwowego ja pełna obaw bo nowe Panie inne dzieci a M radzi sobie super ślicznie je i Panie są pozytywnie zaskoczone:)

Niunia, ja nic nie jestem pewna, wiem tylko że moje dziecko ma jakiś problem i staram mu się pomóc. Diagnoza jest po to aby wiedzieć za co się zabrać. Nie trzeba nikomu pokazywać- to jest dla mnie. Plusem jest to że możesz uzyskać pomoc za darmo dla dziecka i mu pomóc. Na pewno to nie zaszkodzi dziecku nawet jak ktoś się pomylił, moim zdaniem lepiej mieć na wyrost niż nie zrobić nic i czekaĆ.

kasiakuzniki: dziewczyny a jaką wagę tego piasku opłaca się zamówić?? 1/2,5czy5 kg???
a te żelowe kulki to też fajny pomysł:)
--

Kasiu, Michasia dostała 5kg i szczerze powiem, że jest tego za dużo, moim zdaniem. On jest zapakowany w 2 woreczkach 2,5kg., więc na razie otworzyłam jeden i w zupełności wystarcza. Drugi leży odłogiem :)

niunia32: Hania mówi już lepiej?

nadal nie mówi, trochę coś tam jej się wymyka, ale to rzadko.
Ja taki rzeczy oprócz mowy nie widzę - dopiero jak ktoś mi mówi to zauważam- np. z tym , że nie lubi zmian i sama decyduje co robić- myślałam, że jest charakterna i lubi rządzić - okazuje się , że zmiany są dla niej wielkim problemem. Tak samo rozumienie bardziej złożonych zdań- jakby popatrzeć z boku to wszystko ok., ale wgłębić się w problem to widać , że ma problem ze zrozumieniem dłuższych poleceń czy zapytań- np. Hania co to jest.?- powtórzy "co", albo "jest"-nie zrozumie , że trzeba powiedzieć lala.
Mowa ma tu kluczowe znaczenie i lewa półkula mózgu. Wraz z mowa rozwija się rozumienie werbalne.- każde odstępstwo w mowie moim zdaniem powinno być sprawdzone.

jeżynka: Ja taki rzeczy oprócz mowy nie widzę - dopiero jak ktoś mi mówi to zauważam

u nas jest dokladnie tak samo. Dopiero jak ktos cos powie to ja zaczynam to zauwazac. Ewntualnie jak patrze na mojego mlodszego syna. Wiem ze sie dzieci porownywac ze soba nie wolno bo kazde jest inne ale to jakos tak samo wychodzi. Oskar jest bardzo empatyczny, pociesza jak ja udaje ze placze - potrafi nawet przybiec z drugioego pokoju zeby mnie pocalowac zebym "nie plakala". Adam - calkowite przeciwienstwo. Dla niego to mam wrazenie moglam bym sobie zlamac noge na srodku ulicy I zwijac sie z bolu I plakac a on by nie zareagowal.
No I wiele takich rzeczy zauwazam u Adasia dopiero jak mu sie dokladniej przygladne.


Kolejna rzecz to taka blahostka ale wyprowadza mnie z rownowagi na maksa. Adam dobrze umie powiedziec co chce- jesc, pic, bajka sie skonczyla, autko wpadlo pod kanape itd- ale onczesto nie powie tylko ciagnie mnie w dane miejsce. Doprowadza mnie to do szalu. Nie wazne ze akurat ubieram Oskarowui spodnie, czesze sobie wlozy, myje naczynia, sprzatam ze stolu itd - mam TERAZ isc I juz. I to ciagniecie mnie za reke.
Normalnie dziewczyny nie cierpie tego. Na nic zdaja sie moje tlumaczenia, ze zaraz przyjde, albo zeby powiedzial co sie stalo to aj pojde I mu naparwie itp. Nie. Trzeba mnie koniecznie ciagnac za reke, mam wstac I od razu ruszac na ratunek. Jak tylko napotka moj opor to hysteria gwarantowana.