Else za dużo osób to w czarnym proteście u nas w mieście nie szło...Jestem ciekawa dzisiejszych wiadomośći jak przedstawi to pisowska telewizja

Ash... Za mało nagłosnione było... Ja sie dowiedziałam wczoraj dopiero. Nie każdy może się ot tak "nagle" w godzinach pracy wyrwać niestety...

Pozdrawiam z Katowic! Rynek zajęty, tramwaje stanęły. Mimo strug deszczu jest nas ogrom :-)

U mnie też na ulicach czerń. Kobiety, dziewczynki, panie po 60tce, chlopcy, nastolatki, mężczyźni :-)

Moje koleżanki z pracy mocno niezainteresowane były.
W mieście dziś pustki, choć licea zorganizowały czarny protest i w czerni do szkoły poszły.
Byłam dziś w urzędzie. Za mną po schodach wchodziła starsza pani, taka po 70-tce. parę chwil później spotkałyśmy się w tym samym biurze. Kierowniczka biura do starszej pani: "gdzie ty leziesz w taka pogodę?" "Jak to gdzie?! Na protest!" Tylko ten wasz urząd taki ku...wa PiSowski, bo same młode dziewczyny a na czarno nie ubrane!"
Rozbawiła mnie pani nieziemsko

Ja wracam z Zamkowego. Trudno jest oddać uczucia, które dziś mi towarzyszyły. Czułam jedność podczas marszu na który poszłam z córką w poprzednia sobotę, ale teraz....
Dawno nie widziałam takiej mobilizacji. Większość kobiet ma warszawskich ulicach jest ubrana na czarno.

Terlikowska powoływała się dzisiaj na wyniki IBRIS z maja, jakoby 58% społeczeństwa jest za całkowitym zakazem aborcji.
Piotrowicz mówi, ze zaostrzenia chce pół miliona osób a przeciw protestuje garstka.
Wg danych statystycznych mieliśmy w 2015 38,446 mln ludności.
Te pół miliona to jakieś 1,3 %. Czyżby IBRIS mijał się z prawdą? Ciekawe na jakiej grupie robili badanie i kiedy?
I oczywiście cały czas przeinaczają fakty robiąc z nas nawiedzone morderczynie zdrowych dzieci.
O chorych nie wspominają, bo to niewygodne...
Kolega zalinkował film o hospicjum perinatalnym, z polskim komentarzem.
nasze hospicja robią dużo, taki Gajusz wykonuje ogromną pracę. Ale nie pokazali w filmu polskiego tylko amerykański.
chociaż tu by mogli nie przeinaczać...

Smuga, ja tez jestem pro - life... ale nie za wszelką cenę. Sorry, ale jakby mojemu dziecku z buzi wychodziły wnętrzności, którymi zaraz po urodzeniu się udusi, to uczciwie przyznaję - dokonałabym terminacji ciąży. Dlaczego? Bo nie zgadzam się, aby moje dziecko tymi wnętrznościami się udusiło. A dlaczego? Bo moja empatia mi na to nie pozwala... Wystarczy zatkać sobie nos i potrzymać niedrożny jakiś czas i poczuć jak to jest się dusić. Właśnie dlatego, że szanuję ludzkie życie nie zgadzam się by odchodziło w taki sposób.
Nie twierdze przecież, że usuwałabym ciąże z byle pierdoły... ale nie wyobrażam sobie patrzeć i nie móc nic zrobić gdy moje dziecko odchodzi w tak drastycznych okolicznościach.

Drastycznie przytaczam, ale dziś dostałam na maila zdjęcie i utwierdziłam się w przekonaniu, że ta wolność wyboru jest ważna...

Co do hospicjów, to zajefajnie sie u nas czeka na wole łózko... Niektórzy nie doczekali ;(.

Dokładnie... A opieka paliatywna to też "rarytas", żeby się dostać na oddział.

A najgorsze jest to, że mając bardzo chore dziecko nasz kraj nawet nam nie oferuje dłuższego wolnego w pracy. Trzeba wrócić po 60 dniach max... A potem co? Rzucić pracę, czy zostać z dzieckiem? Jeżeli mąż pracuje to pół biedy, bo chociaż jedna pensja będzie. Jeśli jesteś samotnym rodzicem, to potworny dylemat. Siedzieć przy łóżku z chorym/ umierającym dzieckiem, czy zarabiać. Jeśli zrezygnować z pracy, to z czego żyć..

Nie oszukujmy się. W Polsce nie ma warunków by rodziły się chore dzieci... Juz teraz jest ich sporo, a przy zaostrzeniu ustawy będzie jeszcze więcej...

Ja wszystkim przeciwnikom obecnego kompromisu z 1993 roku, polecam by przeczytali ten artykuł "Modlę się o to, żeby wytrwać. Modlę się o to, żeby przeżyć własne dziecko". By przejrzeli w końcu na oczy i przestali z taką zatwardziałością opowiadać o tym, jakąś świetlaną przyszłość mają w Polsce rodziny z dziećmi ciężko niepełnosprawnymi oraz dzieci porzucone. Niech wyjdą na ulicę, zapukają do drzwi tych samotnych matek i zrobią im choćby zakupy. Niech jeden dzień w miesiącu poświęcą na to by pielęgnować bezwładne ciało chorego człowieka. Niech myją mu pupę, niech pomagają mu się załatwić, ubrać, może wymienić worek na pępku... niech doświadczą tego co doświadczają codziennie takie rodziny. I wtedy się przekonamy, ile z Was nadal będzie chciało zaostrzenia przepisów.

Bo oni wszyscy tak walczą o życie w łonie matki, za wszelką cenę. Nawet jej życia. A jak już się to życie na świecie pojawi, to wszyscy ręce umywają. Matko radź sobie sama. Wstyd i hańba....

Ja mam pytanie, nikogo nie atakuję od razu mówię z góry, powiedzcie mi tylko jedno....dowiaduję się matka w 20 tyg. ciąży że dziecko jest ciężko chore i po urodzeniu umrze...Decyduje się na aborcję...jak ona wygląda jest mniej bolesna niż przytoczone uduszenie wnętrznościami?

dla kogo?
ja kiedys czytalam ze dlatego terminacji dokonuje sie do jakiegos tam tygodnia (22 czy 23), bo ponoc plod wtedy ma nie wyksztalcony uklad nerwowy czy cos i nie czuje bolu.
gdzie sbyl jakis naukowy artykul w necie...

Oficjalne stanowisko Królewskiego Towarzystwa Położników i Ginekologów Wielkiej Brytanii jest takie: płód odczuwa ból po 26 tygodniu. Do tego czasu połączenia synaptyczne są tak niewykształcone, że jeszcze nie ma percepcji bólu.
cytat z
http://mamadu.pl/117723,kobieta-ma-prawo-decydowac-czy-chce-urodzic-chore-dziecko-czy-nie-to-gwarantuje-jej-prawo

Treść doklejona: 03.10.16 20:00
to oczywiscie nie jest artykul naukowy tylko wywiad z prof debskim.
ale jak jest naprawde to oczywiscie nie wiem

Dobra nie było tematu

Nie jestem za aborcją, ale uważam że każdy ma wybór...ale wkurza mnie pieprzenie że wtedy dziecko cierpi a przy aborcji nie..

Agnieszka, powiem Ci więcej, to dziecko cierpi też w łonie matki. Jeżeli dziecko jest chore, to jemu od początku prawdopodobnie nie jest dobrze... Sorki, ale jeśli wylewa się dziecku mózg, czy wychodzą trzewia, to pomimo słabej dojrzałości układu nerwowego na pewno czuje dyskomfort. Im starsza ciąża tym ból będzie większy. Wychodzące z buzi wnętrzności to spory dyskomfort, bo płód nie może przełykać. Dlatego wolałabym to skrócić w czasie jednak.

Ja bym stawiała, że już w 24 tc dziecko sporo odczuwa. Moja koleżanka urodziła wcześniaka i czuł ból, np. przy dotyku. No, ale to może też są kwestie indywidualne...

No dokładnie...

Jakkolwiek zwolenniczką zakazu aborcji nie jestem, to informacje jakie tu czytam (a o których wcześniej nie wiedziałam szczerze mówiąc) typu wywoływanie porodu, żeby dziecko umarło podczas niego, podawanie dziecku środków, żeby nie czuło bólu itp - powodują, że robi mi się niedobrze :( i dochodzi do mnie, że jest to nic innego jak zabijanie po prostu. Oczywiście w imię określonych racji, których nawet nie podejmuję się oceniać, ale to nie zmienia faktu, że jest to zabijanie.
I już po prostu sama nie wiem, co mam o tym myśleć..

No a jednak dla mnie to inną wymowę miało. Zabijanie a terminacja. Zabijanie dotyczy człowieka, a terminacja ciąży. Może to zwykła gramatyka i tylko moje odczucie. W każdym razie na zabijanie ciężko mi wydać pozwolenie, choć oczywiście nie oznacza to, że popieram ustawę.. Nie daje mi jednak temat ten spokoju, bo widzę i rozumiem argumenty obu stron.

Dla mnie to takie gadanie i mydlenie oczu. Oglądałam kiedyś film, niestety daaawno temu i pojęcia nie mam co to było. Niemniej wypowiadali się w nim lekarze, którzy dokonywali aborcji, również w kwestii bólu odczuwanego przez dziecko. Mówili wprost, że dziecko już w 12 tygodniu ciąży "ucieka" w macicy przed narzędziami, wije się, im później, tym bardziej. Wszyscy twierdzili, choć z żalem, że są przekonani, że dziecko na tym etapie już doskonale odczuwa ból. Im później, tym sygnały te były bardziej wyraźne. Dzieci terminowane po 20 tygodniu często żyły jeszcze parę minut na zewnątrz, i też lekarze twierdzili, że reagowały na bodźce bólowe. Dla mnie to było bardzo przekonujące, ton całego filmu był obiektywny. Tak że jak słyszę, że terminacja jest dla kogoś humanitarna bo chce dziecku zaoszczędzić cierpienia to śmiać mi się chce, przez łzy. Nie potrafię tego pojąć. Wszystko jest jednak kwestią priorytetów. Osobiście choćbym miała urodzić dziecko z wadą letalną, nie zabiłabym go przed porodem. Nie mi decydować o momencie jego śmierci. Chciałabym je godnie powitać i pożegnać, chciałabym, żeby poczuło moją miłość bo wierzę, że te dzieci mimo choroby wiedzą to, że są kochane. Człowiek ma prawo do godnego przyjścia na świat i godnej naturalnej śmierci. To moja opinia. Z góry zaznaczam, że nie chcę wdawać się w dyskusje bo to trudny dla mnie temat z kilku względów. Opinie większości z Was znam, czytałam argumenty, prześledziłam wątek.

zabkaa25: dziecko z wadą letalną, nie zabiłabym go przed porodem. Nie mi decydować o momencie jego śmierci. Chciałabym je godnie powitać i pożegnać,

To też jest dla mnie w miarę jasne, ale gorzej z wydaniem na świat dziecka, które całe życie (długie życie) będzie cierpieć. Czy jako matka nie chciała bym dla niego "lepiej" - żeby tego nie przezywało.. Ale z drugiej strony, skąd mam wiedzieć, co będzie po porodzie, w jakim stanie się dziecko urodzi, ile pożyje, czy na pewno nie będzie dla niego ratunku.. To są chyba najgorsze dylematy w życiu kobiety..

Treść doklejona: 03.10.16 23:17

Ewasmerf: ma tez prawo do godnego zycia...

No ale popatrz Ewa, ile jest osób urodzonych zdrowo, ale po różnych wypadkach, chorobach, które godnie nie żyją..

Agatella: No ale popatrz Ewa, ile jest osób urodzonych zdrowo, ale po różnych wypadkach, chorobach, które godnie nie żyją..

I na tym też się skupiła duża część tej i poprzedniej dyskusji.
Że państwo nie jest w stanie zapewnić godnego życia i godziwego leczenia ludziom, którym narodzić się już przyszło (niezależnie czy ich cierpienie jest od urodzenia, czy pojawiło się później), że to co w tej chwili otrzymują takie rodziny to zobojętnienie, niechęć, zapomnienie. I dlatego nie powinno się zmieniać obecnie obowiązującego prawa (ja również nie jestem za liberalizacją prawa do aborcji), co by nie skazywać kolejnych rodzin na podobną gehennę.
A co do wad letalnych- Dębski w wywiadach przyznawał, że matkom łatwiej przychodzi decyzja o donoszeniu ciąży z wadą letalną, niż urodzenie dziecka z wadami skazującymi je na długotrwałe życie w niepełnosprawności. Domniemać należy, że łatwiej jest udźwignąć ciężar nieuniknionego odejścia wyczekanego dziecka niż życia i obserwowania jego cierpienia. I pamiętajmy, że taka sytuacja dotyka nie tylko matki i dziecka ale całej pozostałej rodziny, i na wszystkich odciska swoje piętno.
Naprawdę uważam, że nie pora była na grzebanie przy tej ustawie, że jest dużo więcej pilnych rzeczy do zrobienia.

i znów rozmowa zeszła na zabijanie odczuwanie bólu....
a jak jest dziecko z gwałtu i po prostu psychika kobiety nie pozwoli jej na urodzenie...już staje się według was morderczynią
lub jak walczy desperacko o swoje życie niestety poświęcając życie dziecka
myślicie że każdej podejmującej jest łatwo
przecież to jest najtrudniejsza decyzja jaka może być a wy tu piszecie jak by każdej z nas co w czarnym pon brały udział nie obchodziło to że dziecko odczuwa ból
lepiej pozwolić żeby ten ból odczuwało każdego dnia pozbawione rodziny porzucone w sierocińcu
ten przykład przytoczony przez Madzię o tym chłopcu .....
i co on ma za życie żadnej miłości nie doświadcza a bólu ma co nie miara...
jak wy możecie podejmować decyzję że nie podjęły byście się terminacji pomimo wad od tych najmniejszych do największych to czemu zabraniać tego wyboru innym .....
jedna sobie poradzi druga targnie się na życie a trzeciej życie jest zagrożone
ale nie lepiej żeby słowo ZABIJANIE było najważniejsze

Ja słyszałam i uważam że kto takich decyzji nie musiał podejmować nie wie jaki to jest wybór. Popieram elfikę!