Jeszcze tak napiszę, póki mam chwilę. Gdzieś kiedyś czytałam, że dzieci się tak źle zachowują, chcąc rozładować atmosferę w domu, na zasadzie: jak się podłoże, to mama wreszcie wybuchnie, chwila burzy i nerwów i wreszcie będzie lepiej. Bo przyznajcie same: jak krzyczymy i jest niefajnie, jak już złość przejdzie, to przepraszamy, tulimy, kochamy, coś razem robimy i mamy lepsze dziecko później też, nie? Ja to u nas zaobserwowałam. To nie ona napędza moją złość, to ja napędzam jej złe zachowania. Im ja jestem spokojniejsza, tym ona spokojniej się zachowuje. To ona jest moim barometrem, a ja jestem podłożem konfliktów. Bardzo rzadko kłócimy się, bo ona ma jakieś braki, wtedy potrafię jej dać wsparcie i empatię i jakoś dochodzimy do porozumienia w miarę bez ofiar. Ale jeśli to ja czegoś potrzebuję (spokoju, wyjścia, czasu sam na sam ze sobą, etc etc,) ewentualnie to ja mam problemy i myślę o nich za dużo i przekłada się to na moje poddenerwowanie, to widzę, że ją tym nakręcam, że ona tego nie może udźwignąć i chce mi "pomóc" tak jak potrafi. Czyli rozładować atmosferę. Oczywiści nie robi tego świadomie, temu też Piotrek nie potrafił odpowiedzieć, czemu chciał Cię zdenerwować. Takie patrzenie na sprawę pomaga mi się wyciszyć, uspokoić, muszę się ogarnąć ja, bo ona jest moim lusterm, to moje emocje wtedy przez nią przemawiają, to ja mam wziąć za to odpowiedzialność, bo to moje potrzeby i to we mnie są pokłady do realizacji ich.
A tak nawiasem, to chciałam się wygadać, bo choróbsko nas dopadło, dzieciaki mega marudne, ja z gorączką sama z nimi w domu, od dwóch tygodni kisimy się na 40 m2 mieszkania i już nas wszystkich roznosi. Wczoraj już nie wytrzymałam. Musiałam wyjść. Zostawiłam ich płaczących mężowi i poszłam pooddychać mroźnym powietrzem, bo myślałam, że rozerwie mnie od środka. No. Nie ma lekko.

Ja też się z tym zgodzić nie mogę, bo jeśli zdarzy mi się wybuchnąć, to taki wybuch wcale mnie nie oczyszcza, czuję się jeszcze gorzej, wyrzucam sobie, że mnie poniosło, nierzadko wtedy padają słowa, których żałuję...Wydaje mi się, że takie wybuchy bywają oczyszczające ale u dzieci..

Ja właśnie słucham (na raty), webinarium A.Stein "Bunt na pokładzie", co prawda jestem jeszcze na początku, ale usłyszałam, że okres kiedy dziecko ma 5-6 lat bywa najtrudniejszy..póki co, bardzo mi się podoba:)

Ewa, mi to też wygląda na zazdrość. I u nas są podobne zachowania, jak tylko rozmawiam przez telefon to Łucja mi przerywa , koniecznie chce coś powiedzieć i nie reaguje na moją prośbę, że teraz rozmawiam i za chwilę ja wysłucham. To samo jest jak ktoś przychodzi i chcę siąść i porozmawiać- nie daje nic powiedzieć. Ja też trudno to znoszę, nie wiem jak zaradzić mojemu zniecierpliwieniu i złości w takich momentach.

Ewasmerf: ale powiem wam taka uwage, ja wiem, ze sa rozne dzieci i nie ma co generalizowac. ale grupa chlopcow na szachach a potem grupa dziewczynek to niestety niebo a ziemia.chlopcy w nieustajacym ruchu, kopali sie, łobuzowali, ganiali po calej sali, a dziewczynyki siedzialy na krzeslach, i nawet jesli nie sluchaly o czym pan mowi to jedynie chichotaly i cos sobie tam malowaly mazakami.

Ja mam takie same spostrzeżenia jak chodzę na przedszkolne imprezy do chłopaków - moich dogonić nie można, latają z innymi chłopakami, popychają się, przewracają, kotłują - jak zwierzątka. A dziewczynki stateczne raczej i spokojne :D Pewnie, że są wyjątki (Katka, tak jak Twoja Misia ;)), ale z ogółu tak wynika, że jednak dziewczynki są bardziej "ogarnięte".

Ewasmerf: super, nie ma czego oczyszczac. a potem nagle ni z gruchy ni z pietruchy takie cos

U nas jest to samo z Krasnalem. Wszystko jest super, bawimy się i nagle jest atak furii/histerii. Co z kolei przy Gugisiu jest nie do pomyślenia, u niego widać, że może zaraz zacząć płakać, łatwo go uspokoić po prostu przytulając co u Dużego jest nie do pomyślenia. Także myślę, że to jest po prostu taki typ dziecka, bardzo emocjonalny. Ewa, a Piotrek jest wrażliwym dzieciakiem? Bo takie mam wrażenie jak o nim piszesz. Duży u nas jest taki, bardzo łatwo go urazić, łatwo się obraża, ale też łatwo wzrusza i jest bardzo delikatny np. dla zwierząt.

_Fragile_: Pewnie, że są wyjątki (Katka, tak jak Twoja Misia ;)), ale z ogółu tak wynika, że jednak dziewczynki są bardziej "ogarnięte".

No własnie chciałam wtrącić, że moja to by ganiała razem z chłopakami pewnie :)

Moja też taka żywa i bardzo delikatna jednocześnie. Bardzo przeżywa wszystko, ostatnio ciężki czas miała w przedszkolu przez kilka dni, bo mnie nie było jeden wieczór (wyjazd z pracy). Niby była z tatusiem, byli na wystawie lego, więc nie miała czasu się nudzić i myśleć, a pani w przedszkolu zgłaszała mi, że Gosia nieswoja i płaczliwa bardzo. Czasami się martwię, jak ona sobie w szkole poradzi. Zdecydowanie źle znosi porażki, nie umie zaakceptować, że czegoś nie umie (nie chce się uczyć - tylko krzyk: ja nie umiem!). Trudny ma charakter. Z drugiej strony jest bardzo wrażliwa, kochana, współczująca. Jak się cieszy, to też całą sobą. Zastanawiam się nad tymi słuchowiskami Stein. Tylko nie wiem, które wybrać, dla takiego egzemplarza.

Ja mam parkę i różnicę między chłopcem, a dziewczynką zauważyłam, gdy Leo zaczął wstawać... :) Jest hardcore z synkami :P
P.s tak, tak, wiem - nie ma reguły.

Moja czterolatka też delikatna, łatwo wpada w złość. I dodatkowo nieśmiała, wycofana w nowych miejscach i sytuacjach, wszędzie muszę z nią być. A Mloda przeciwnie, idzie jak burza z uśmiechem, nic jej nie rusza. Totalne przeciwieństwa te moje dziewczyny.

niestety pozniej to widac w szkole - dziewczynki knuja, spiskuja, obmawiaja, wszystko w "bialych rekawiczkach".
chlopcy wybuchaja, daja sobie po razie i za chwile bawia sie razem.
ale wiadomo, ze nie zawsze i nie wszyscy
u mnie od wczoraj spokoj, kupilam wczoraj ksiazke z zadaniami szachowymi i dziecka nie mam w domu

a dzis marta sie wywrocila, uderzyla w glowe i zaczela plakac. piotrek do niej podszedl, kleknal, podmuchal jej w glowe, pocalowal, i mowi - juz nie boli martusia?
normalnie sie rozplakalam ze wzruszenia (u mnie to hormony).

To ja o rodzenstwie troche ku przestrodze. Polozylam ich spac. Oni zawsze w pokoiku sobie jeszcze cos tam gadaja, chwile sie bawia w lozeczkach i odlot. Cos tam.mowili, ze namiot sobie z kolderek.zbuduja...ahaa...po chwili wchodze do ich pokoju, a Kuba siedzzi na namiocie z koldry. Pod namiotem spiacy Dominik. Cale szczescie, ze te kokdry takie szczelne nie sa, ale serce mi sie na chwile zatrzymalo. Sprawdzalam, nic sie nie stalo. Dominik spal spokojnie, troche spocony tylko, ale ...Kuba tez chcial dobrze, bo on mowi, ze pilnowal, zeby Dominik.spal.spokojnie pod namiotem...no wlasie rodzenstwo...teraz niby kuma, ze buzka i nosek maja byc zawsze odkryte u obu, no ale ...

Frag, ja słucham (jeszcze nie skończyłam, bo kombinuję, żeby mąż też przy okazji wysłuchał) Bunt na pokładzie. Technicznie to jest rzeczywiście średnio, trochę mnie irytuje kończenie zdań słowem TAK, ale treść mi się podoba.

ja jeszcze nie wlaczylam. a przy jestem wsciekly przyznam szczerze, ze oprocz tego cukierka nic mi nie przeszkadzalo.
ale to jak ze wszystkim, jednemu przypasuje, drugiemu nie.

Dam jeszcze szansę Jestem wściekły, może na tym bardziej profesjonalnie wyszła. Dorosła złość jest zdecydowanie jak nagranie 10latki na youtube, nie polecam.
.
Anairda, ja też mężowi podsunęłam, ale po 10 minutach spasował z pytaniem, czy to jakiś żart...
.
A u nas rano była histeria - bo na filmie mówią "Obi Wan Kenobi", a to jest "Obi Wanek Knobi" i dlaczego wszyscy tak mówią, przecież to nie jest dziewczyna, to jest pan i to stary i... I tak w nieskończoność. Żeby było ciekawiej - nie oglądał filmu, tylko coś mu się najwidoczniej przypomniało...

skapula: Danap, a jak u Was wygląda sytuacja po pojawieniu się rodzeństwa? Jak sprawdza się w takich sytuacjach RB?

no ja właśnie podczytuje sobie Was trochę i nie wypowiadam się bo u nas luz, tzn. pojawiły się problemy logistyczne zmęczenie i nowe życie z dwójeczką, ale nie widzimy aby coś się działo jeśli chodzi o starszą. Nie jest tak że mamy sielskie życie bez konfliktów, kłopotów ale pojawienie się rodzeństwa nie wpłynęło w negatywny sposób na nasze relacje. Jest normalnie. Starsza na pytanie czy fajnie jest mieć młodszą siostrę odpowiada "czasem fajnie, czasem nie .

My byliśmy w sobotę na warsztatach z Malgosią Musiał. Było fajnie - treści nie za dużo, ćwiczenia w trójkach rozmów w trudnych sytuacjach. Ja to sobie chyba muszę wryć na pamięć te teksty w sytuacjach kryzysowych, bo mnie zawsze emocje niosą. Jestem bardzo zadowolona, dziewczynki w sali obok miały zajęcie. A najbardziej cieszę się że mąż był ze mną.
A w domu mamy dość trudne chwile bo Łucja na urodziny dostała duży domek dla lalek i "nigdy w życiu się nie pozwolę bawić się Laurze moim domkiem". A Buba tylko chodzi wkoło jak mały piesek i próbuje wziąć sobie jakiś mebelek dla swoich lalek. Aż mi serce się kraje, ale cóż zrobić. Pewnie się znudzi Lusi to i Młodej pozwoli.

serratia: ...Aż mi serce się kraje, ale cóż zrobić.

To budujące że nie używasz tekstów "standardowych" typu "no pozwól młodszej siostrze, przecież to nic takiego, trzeba się dzielić

serratia: Ja to sobie chyba muszę wryć na pamięć te teksty w sytuacjach kryzysowych

ja tak robiłam kiedy oduczałam się chwalić dziecko, to była dla mnie trudna praca, miałam kilka zdań napisanych /wykutych na pamięć i jakoś dawałam radę. Nie brzmiało to autentycznie, ale dałam radę kilka dni no może tygodni i moje niechwalenie stało się naturalne.


Moja starsza dziś była na wycieczce i przywiozła młodszej "pamiątkę" breloczek do kluczy, na szczęście taki z którego mało prawdopodobne że coś odpadnie. Wzruszające to dla mnie

U nas ostatnio w samochodzie była afera o ulubioną książeczkę Zosi, którą wzięła Hania. Zosia wyła wniebogłosy, Hania książeczkę trzymała za pazuchą i nawet nie oglądała jej. Mówię im - dogadajcie się, jest jedna książeczka a wy jesteście dwie, trzeba to jakoś rozwiązać.
Zosia wyje nadal, już myślałam że łeb mi pęknie, mówię w końcu "Dziewczyny! W tym hałasie nie mogę się skupić na prowadzeniu samochodu. Jestem pewna, że znajdziecie jakieś rozwiązanie, żeby było ciszej". Hania myśli, myśli i mówi "Zosiu, przestań płakać"
Ale w końcu oddała jej tę książkę, tylko najpierw młoda musiała jej obiecać, że odda jak Hania ją poprosi.

Super się Was czyta, my też się z mężem staramy wspomagać je w utrzymaniu dobrej relacji, na razie trzymają sztamę, mam nadzieję że tego nie schrzanimy :)

U mnie z dzieleniem też kiepsko, ale muszę jak widze wprowadzić dialog, syn nie mówi, ale trzeba będzie jakoś to przebrnąć.

a ja dzis bylam u psychiatry i dostalam skierowanie na psychoterapie. i uwaga, na nfz termin mam juz 28.grudnia.
lekow rzecz jasna zadnych nie dostalam.

Danap, no właśnie że nie ma być po równo, bo tak się nie da. Ale dorośli mają tendencję do sprawiedliwości wśród dzieci i po równo każdemu. Żeby się nie kłócić, bo nie ma o co skoro każdy ma tak samo.

Ja mam jedno dziecko, ale teoretycznie rozumiem dzielenie tak, że rodzic powinien oferować dzieciom po równo. Jedno potrzebuje więcej - weźmie więcej, inne mniej. Jedno dziecko pójdzie na zajęcia szachowe, inne na plastykę. Ale oferta rodzica - w sensie - pójdę z Tobą, poczekam, ostatecznie - zapłacę, powinna być moim zdaniem maksymalnie zbliżona.

Ja tez to tak rozumiem ze oferuje kazdemu nalesnika, jeden zje pol drugi poprosi o jeszcze jeden i jest git. Albo zabawki to sie pytam czy obaj chca samichody jak tak to kupuje jak nie to mize sobie wybrac cos innego w tej cenie

Danap, ale dziewczyna chodzi o propozycje. U mnie np jeden lubi placki z kaszy jaglanej, a drugi nie bardzo. Maz jeszcze cos innego i ja tez. Dlatego mam robic 4 obiady? Nie, no robie jeden, jak komus cos nie pasuje to ma w lodowce inne rzeczy. Staram sie wybierac tak, by wszystkim smakowalo, ale nie bede robic 4 obiadow przeciez...wg potrzeb.
A juz z tym samochodem to mnie troche zatkalo...
No przeciez to zupelnie normalne, ze sytuacja (i to nie tylko finansowa moze sie zmienic). Wiadomo, ze jak mnie na cos nie stac to "sobie flakow nie wypruje". Gdy ja studiowalam, moich rodzicow nie bylo stac na studia prywatne, wiec studiowalam panstwowo. Gdy moj brat dorosl, bylo juz ich stac wiec mogl sobie na to pozwolic. I nie czuhe sie pokrzywdzona. Uwazam, ze dali nam porownywalny start, w miare mozliwosci po prostu.

Ja obu proponuje nalesnika jak ktos nie chce to nie i uwazam ze daje po rowno, a to ze jeden sobie wezmie cos innego w zamian to juz nie dopisuje do tego ideologi.