pani wonka zaczeła temat ze ma tabu- wałkow na glowie. ja od siebie dodam ze kazdy ma jakiegos bzika, schizę, tabu, dla innych to duperela drobiazg a my cale czujne, najezone wtedy jak ktos ten temat poruszy wcale nic zlego na mysli nie mając;) jedna ma film na wałki, inna ze biust za maly/za duzy/zbyt obwisly/zbyt sterczacy, jeszcze inna, ze pupa za duza/za mala/za plaska, tamta ze ma krzywy nos a jeszcze inna ze ma grube lydki mimo ze jest slicznie wysportowana..
no coz widac tak juz musi byc:)
ale czy na pewno?
nawiazujac do KK- glowne przykazanie milosci- kochaj bliźniego swego JAK SIEBIE SAMEGO.
no własnie, ale czy my siebie kochamy? w taki zdrowy czuly kochany sposób akceptujemy siebie swoją seksualnosc, fizycznosc, swoją osobowosc ze wszystkimi zaletami i TAK TAK WLASNIE WADAMI RóWNIEż??

Dla mnie osobiscie była to długa droga pomogło mi w tym parę osob, ale mniej więcej sie udało, a jak to jest u WAs:)
czekam na wasze wypowiedzi:)

wiem ze trudna, ale moze historie osób ktore wyszly z tego tzn.udalo im sie przemóc i pokochac swoje wady i zalety pomogą uwierzyć w siebie komus kto ma niską samoocenę ?:)

od zawsze miałam krągła pupe i mialam biust.mialam fiola na punkcie pupy bo od dziecka tata powtarzal mi ze mam tylek jak szafa.a dziecko i nastolatka kazda czy ma do tego powody czy nie,jest bardzo przewrazliwiona na pkcie swojego wygladu. dopiero po latach jak sie zaakceptowalam dowiedzialam sie ze dla taty cokolwiek wiekszego od pupy mamy jest za wielkie. bo on woli waskie biodra jak u chlopczycy i plaskie pupy. takie jak ma mama. a ja mam talie waska zaokraglone biodra i wystajacą pupe.figure klepsydry.bo ramiona i biust mam proporcjonalne. jak doszlo do tego ze sie zaakceptowalam? w duzym skrocie kolezanka na studiach o podobnej figurze powiedziala mi cos milego jak kupowalam z nia spodnie i przerazona ogladalam sie w lustrze.ona powiedziala ze wszystko jest ok, nie uwierzylam jej, ale zastanowilo mnie jej zdanie. mialam kiedys faceta,ktory uwielbial moja pupe i wciaz mi to mowil, oczywiscie mu nie wierzylam, ale zrobilam wywiad z moimi ex i co sie okazalo? ze wlasnie to ze mam taka a nie inna figure zachwycilo ich w moim wygladzie najbardziej, to ze mam typowo kobieca a nie chudą modelkowata figure propagowaną przez media!! wtedy przezylam niezly szok znow dalo mi to do myslenia.ostatecznie rozstalismy sie z moim ex..ale wiara w siebie zostala:)
dodam ze zawsze cwiczylam dbalam o siebie, doibieralam stroj makijaz a ta nadwrazliwosc byla.teraz zostal juz po niej tylko cien w przeszlosci:) bo jak sie uwierzy w siebie to nagle widzi sie te zachwycone spojrzenia facetow, nie dlatego ze jestes idealna, ale dlatego ze jestes sobą i to widac ze lubisz siebie:)

:-) Jestem tylko jedną z wielu czytelniczek...

- ja od dojrzewania miałam problemy z trądzikiem...był naprawdę paskudny i skutecznie obniżył moje poczucie własnej wartości...naszczęście już go prawie nie ma ale dopiero od jakiś...3 lat
- vicky witaj w klubie pupiastych kobiet , u mnie naszczęście nikt się z mojej pupy nie naśmiewał ani nie komentował a mąż ją uwielbia więc kompleksów na tym akurat punkcie nie mam
- ale generalnie nie uważam się za piękość...raczej jestem przeciętna i w komplementy za bardzo nie wierze... no i chce schudnąć wkońcu!

Na ten moment mogę śmiało powiedzieć, że nie posiadam kompleksów. Pozbyłam się 10 zbędnych kilogramów, i znienawidzonych okularów (dzięki dla wynalazcy soczewek kontaktowych).A poza tym mój mężczyzna ciągle mi powtarza, że jestem dla Niego Najpiękniejszą Królewną :) Więc czego jeszcze chcieć od życia??

Szczęśliwi ci, którym udało się schudnąć.

Ja tez bylam swego czasu mocno zakompleksiona, wlasnie przez wieeeeelkie dupsko i masywne uda. Po ciazy niby schudlam wszystko pieknie ladnie ale niestety leczenie hormonalne i sterydopochodnymi zrobilo swoje i wygladalam jak szafa trzydrzwiowa. Pewnego razu bardzo sie zawzielam i stwierdziwszy co ma byc to bedzie odstawilam wsyzstkie leki. Niestety mimo cwiczen i dietki nie chudlam i dopiero lekarka wpadla na badania nerek. DOpiero jak nery zaczely pracowac i zeszla ze mnie opuchlizna i woda to dieta i cwiczenia daly rezultaty. Schudlam w pare miesiecy 25kg. Rok czasu ladnie trzymalam sie przy wadze ale pare miesiecy temu zaczelam zazerac stres i jakies 8kg odtylam. Mysle ze byloby mi sie latwiej odchudzac gdyby nie maz bo on po prostu kochal i kocha mnie jaka jestem a to wcale nie jest takie super dobre jak sie babie marzy zrzucenie kilogramow :) teraz juz jest pelna akceptacja ale kiedys mialam np problem typu sexik w pewnych pozycjach wlasnie z powodu nadmiaru ciala ale najwazniejsze to byc kochana a w koncu i sam sie czlowiek pokocha

ewaroby swietne podejscie do zycia:)

Vicky ja mimo ze ostatnio przytylam to sie akceptowalam, mysle ze to zasluga mojego meza. Moge w ciazy i 100kg wazyc a po niej problemy z gubieniem miec ale dopoki jestem szczesliwa sama z soba to jest ok. Dla mnie u innych wyglad sie nigdy nie liczyl ale ja z racji swojej pracy dosc publicznej (szkolnictwo) musze sie w jako takiej formie trzymac ;)
no i moje motto - jestem jaka jestem i tego juz nie idzie zmienic :) i tak akeptuje sie z wszystkimi moimi wadami zaletami skrajnosciami i charakterkiem :D

wakacje zbliżają się wielkimi krokami, jak to jest dziewczyny, z np. wyjściem na plażę. stosujecie diety ćwiczycie, akceptujecie siebie, pręzycie dumnie pierś nawet jeśli jest skromna, a ciałko wcale nie idealne, uważając że uśmiech wystarczy za wszystko czy panicznie sie boicie wyjscia w kostiumie i chowacie się po kątach?

U mnie było tak: w liceum ważyłam 58 kg przy wzroscie 165cm, wiec byłam dość okrągłą. Przed maturą wskutek stresu i zjadania ogromnych ilości czekolady (moja miłość) jeszcze przytyłam. Miałam spory biust, miseczka D co najmniej, wiec w tamtym okresie mialam straszne kompleksy na punkcie figury.
Na studiach udało mi się schudnąć, od 5 lat waze 50-52 kg i mój biust też też schudł, i chociaz nadal nosze miskę C- D, to jednak wygląda to jakoś bardziej estetycznie. Ale i tak nie wszystkie ubrania jestem w stanie założyć, np. superobcisłe bluzeczki są nie dla mnie:( Rodzina męża sie czasem nade mną użala, jaka to drobniutka jestem, a to brzmi dla mnie jak poezja.
Acha, dodam jeszcze, że jak byłam taka okragła, to wciąż miałam chude nogi, a tłuszczyk raczej na brzuchu, wiec byłam typem kasztaniaka, koszmar! Teraz nogi bez zmian, ale juz wiem jakie spodnie kupowć, a brzuszek zrzuciłam i jest ok.
Poza tym, niestety mam slaby wzrok, wiec okulary to mój kolejny kompleks. Z tym, ze w wieku 18 lat odkryłam soczewki i od tego czasu nie jest tak źle, na imprezy nie chodzę w okularach. Do tego niedawno zafundowałam sobie okulary o wartości 1/3 mojej pensji :) i w końcu w miare się sobie podobam. soczewki nosze teraz od święta, bo bardzo mnie piekły oczy w pracy przy komputerze.
Podsumowując: większości kompleksów się pozbyłam przez prace nad sobą oraz przez odpowiedni dobór strojów, fryzury, oprawek.
Mój mąż nie pozostaje bez zasług, często mówi to, co każda kobieta chce usłyszeć i ja nawet trochę w to wierzę :)

Mi wszystkie kompleksy minęły kiedy mój mąż (wtedy był moim chłopakiem, było to 7 lat temu) powiedział mi że mnie kocha i że jestem dla niego piękna i tylko ze mną chce się zestarzeć - a kompleksów miałam mnóstwo, ale już o nich zapomniałam, z tego co sobie przypominam to były to - paplata buzia, piegi na twarzy, jasna karnacja.

he he.. tak mówił do mnie zawsze mój tata, że mam paplatą buźkę, co dla niego znaczyło, że jest okrągła :))

ewaroby
nie zawsze da się dobrac idealny kostium do figury. te naprawde dobre albo ladne i w duzych rozmiarach tak zeby mimo niedoskonalosci wygladac- sa drogie. cholernie drogie. wiem bo szukalam dla siebie - akurat u mnie problemem byl duzy biust. jak ktos ma cos nietypowego,albo duzy rozmiar, albo b.maly rozmiar to musi sie niezle naszukac by cos znalezc w przyzwoitej cenie
poza tym.. wsumie to 2gi raz tej kobiety nie zobaczysz, ona Ciebie tez nie, moze jej sie podoba ten tyłek? ciezka sprawa, sama sie na tym łapie ale czepiamy sie ludzi strasznie..

ciasteczko1984
ale własnie samoakceptacja i zdrowa miłośc do samego siebie sa bardzo ważne. Jezus powiedział KOCHAJ BLIZNIEGO SWEGO JAK SIEBIE SAMEGO. Tylko jak ludzi mają kochać innych jak siebie nie kochają?
moja droga do samoakceptacji była dluga jak to większosci kobietek chybam, ktore jak maja wlosy proste to chca krecone, jak sa chude, chca byc grubsze, jak sa kragle chca byc chude.
pamietaj jak długo pracowałam nad sobą by nie drażniła mnie prawdziwość zdania:
JAK MOżE KTOś POKOCHAć SIEBIE JEśLI TY SIEBIE SAM NIE KOCHASZ?

ja myślałam, że paplata to coś z pryszczata, może dlatego, że to była moja zmora

Ja siebie akceptuję niby. Do czasu aż zobaczę zdjęcia, które mi ktoś zrobił. Wtedy wydaje mi się, że wyglądam ... sporo poniżej swoich oczekiwań.

A ja jestem całe życie blada i mam pieprzyki... I niby już się zaakceptowalam ale w krótkiej spódnicy czy spodenkach latem mniej nie zobaczycie ;) słońce mnie nie lubi ...