Dziewczyny, czy ktoś to już tu wklejał?
http://m.edziecko.pl/edziecko/10,133498,14351921,_Co_ciaza_zmienila__Nadal_mam_nieposprzatane_w_chacie_.html
taki miły akcent na dobry dzień

Katka,od dawna się tak szczerze nie uśmiałam

Ul_cia: Nam rośnie mały weterynarz Stacjonarny ofkors

U nas też Albo mechanik samochodowy lub przyszła naprawiaczka rowerów no wiem oczywiście, że to wszystko to tak na żarty

A co do słów. Nadia właśnie późno zaczęła chodzić, ale za to gada jak Ninka Teorkowa Jak miała rok , to też parenaście słów trzaskała, teraz to już nie liczę. Po prostu powtarza to co usłyszy, w sensie że specjalnie jej nie uczę, ale lubi na przykład gdy parę razy coś powtórzę, co ona pokazuje na obrazku. Wtedy za powiedzmy czwartym razem powtarza :) Ja myślę, że to co Doti kiedyś napisała, że dzieci się dzielą na walki i talkie, to jest to prawdą

PENNY: że dzieci się dzielą na walki i talkie, to jest to prawdą

u nas jet pomieszane bo Milka jest wolniejsza i jest asekurant ale ruchowo poszła szybko bo chodzi od 10 miesiąca mówi też nie najgorzej ale bardzo sobie skraca i stawia na brzmienie a nie na dobrze powiedziane słowo ale idzie się z nią dogadać juz całkiem fajnie....
-
Teo ja myślę że Nince minie....znajdzie inny obiekt zainteresowania i się od YT odczepi:D

Teo z tel pisze więc nie chce się rozpisywać, ale moja Łucja ma to samo, potrafi się obudzis i pierwsze ci za telefon złapać żebym jej jakąś piosenkę poscila... Do go stopnia ze mi wyczerpywala limit Internetu na telefonie a małego nie mam... Tak samo jest z bajkami, najpierw wolała ' pyja' czytaj rybka a terax już woła " mini mini" ograniczamy jej bardzo, bajki tylko wieczorem, a na telefonie raz na jakiś czas głównie w sanochodzie jak jeczy. Odpukac od kilku dni YT nie włączamy. Ninka chyba uparta jest i przez to zr taka kumata możecie mieć ciężko... Na Lu zadziałało ' nie i koniec' mnie jej wymuszanie przez płacz nie rusza więc tego

Flavia no właśnie u nas nie działa nie wolno, rozładował się, nie ma internetu ( skubana wie, gdzie się WiFi włącza ) i kurde nie wiem co robić..
A jak jej zabieram to lezie pod drzwi i wyje, że "idziemy na paciejek".
A sęk w tym właśnie, że obecnie nie jestem w stanie jej ani zabrać nigdzie, ani zapewnić żadnej innej, ciekawszej rozrywki

A moze wylaczyc polaczenia internetowe w tel. i powiedziec, ze sie popsulo ;) Nie wiem, czyprzejdzie,bo doswiadczenia nie man :p

No jak wyłączam neta to zaś wyje, że "napjaw mamusia tajefoniiiiiiiiiiiiiik" i słuchać się tego nie da
A jak się nie daj Boże rozładuje to o losie !!
Mówię Wam oszalała, a że głupia nie jest to sobie kitu wcisnąć nie da.


Kasia nie tyle, że nam życie ułatwia to w sumie ratuje mi d... bo inaczej nie wiem, co bym zrobiła.... :/

Winni bardzo mądrze i rozsądnie piszesz. Sposób wydaje się być dobry i skuteczny.
Tylko jest jedno ale.
Nie jestem w stanie jej zaproponować w zamian nic innego. W sensie żadnej zabawy.
Chwilę ją zajmę jakąś książką czy tam czymś i po chwili wstaje, snuje się po mieszkaniu jak duch, wyje, marudzi i prosi, żebym się z nią pobawiła
A jak tłumaczę, że nie mogę to płacze i mowi "to daj tejefonik mamusiu"
Czyli jakby sama wie, że skoro innych atrakcji brak to sobie yt poogląda.

Problem znika po powrocie męża mego. Wtedy telefon idzie w odstawkę i bawią się "normalnie". No ale męża jednak do 17-18 nie ma

Czyli się nudzi zwyczajnie A może jej jakieś układanki kup? Chyba że ma? Albo angażuj ją do swoich zajęć?
Ja ostatnio robiłam ciasto drożdżowe ze śliwkami z Adasiem i żebym w ogóle mogła to zrobić, to pozwalała mu trzymać mi miskę przy wyrabianiu, a potem razem układaliśmy śliwki
A jak już tak się nie da to daję mu chusteczkę taką wilgotną i proszę, żeby pomógł mamusi wycierać kurze ( szkolę sobie przyszłą pomoc, a co! ), albo daję mu butelkę i miseczkę z groszkiem i mówię, żeby pomógł mamusi i powrzucał groszek do butli. No i siedzi i wrzuca po jednym
A może bajki do słuchania by pomogły?

Kasia, ja wiem, że każde dziecko inne, ale napisałam co napisałam, bo jakoś tak razi mnie jak dziewczyny piszą, że ich płacz ich dzieci nie rusza Mnie rusza zawsze. Jakoś to źle mi brzmi, że nie rusza mnie płacz, co innego jak się mówi: rusza mnie, ale nie ustępuję i szukam sposobu jak dziecko pocieszyć, jak mu pomóc się uspokoić ( w tym oczywiście uwzględniam dzieci, które najlepiej uspokajają się zostawione w spokoju).

a widzisz to zmienia postać rzeczy.... bido gdzieś ty się tak połamała....??
-
kurczaki..... u nas jest inaczej bo nie mamy placów zabaw i dużo siedzimy w domu albo jeździmy po mieście.... i Milka w domu umie się zając ma miejsca to jeździ na autku na motorze maluje układa...

Winni to wszystko robić możemy, tylko jak na złość (po mamusi dziecko tę cechę odziedziczyło ) ona się chce bawić w chowanego, w berka i wszystkie inne zabawy wymagające od matki chociaż minimalnej sprawności ruchowej

Ale dzisiaj jakby (tfu tfu tfu) ciut lepiej bo już pół godziny sama biega. Z kotem znaczy się


Kasia co robiłam? A szkoda gadać nawet bo i tak mi ludzie nie wierzą

Winnica, Masz ' idealne' dziecko więc nie dziewie się ze reagujesz na każde pikniecie... Jak pisalyscie każde dziecko inne, u nas ta metoda działa rewelacyjnie ( oczywiście to nie jest tak, że ciągle ją olewan) Luśka jest histeryczka po mamusi i robi tragedię z kazdegi nie, wystarczy jej20 sekund na ogarniecie, a odwrócenie uwagi nie zawsze działa!!!

Teo współczuję z tą nogą, a z tym ze tel się rozladowal czy Internetu nie ma to tes nie przechodzi, młoda sama jeszcze sobie wchodzi w galerie i ogląda filmiki z sobą w roli glownej- narcyz! :)

Teo współczuje nogi.... ale rozpaliłaś moją ciekawość na maxa !
Opowiadaj!

Moja Ninka taka sama histeryczka jak Lusia. Tzn nie wiem czy taka sama dokładnie, ale jak zacznie buczeć to musi zostać sama, żeby się uspokoić. Jak próbuję jej coś wtedy wytłumaczyć to nakręca się strasznie i histeria kończona jest koncertowym rzyganiem....


No dobra opowiem jak to było.
Z tą nogą znaczy.
Zacznę może od tego, że są ludzie stworzeni do sprzątania i są ludzie, którzy powinni się bardziej szczytnymi czynnościami zajmować.
I ja zdecydowanie jestem w grupie drugiej bo noga ma złamaniu uległa w czasie porządków właśnie

Znajdowałam się na wysokości podłogi, w kuckach będąc i śmieci uprzednio pozamiatane na łopatkę nadziewawszy. No i wstać chcialam, a że nogawki mych "podomowych" spodni dość szerokie dołem, to noga mi się w nogawkę zaplątawszy i poleciałam szczupakiem jak długa. Ratowałam się jak moglam, ale tor lotu był za krótki i nie zdążyłam do konca nogi odwinąć i w przepastnych czeluściach korytarza rozległ się gluchy trzask a sakramencki ból przeszył mnie od stopy aż do mózgu.
Kości nie od nogawki się połamały oczywiście, a od uderzenia zawinięta pod spód zewnętrzną częścią lewej stopy. Uderzenie odbyło się o bardzo twarde podłoze ( rustykalne kafle na przedpokoju naszej hacjendy ) oraz z bardzo dużą siłą ( całym ciałem jakby nie patrzeć przycisnęłam w/w biedną nogę do gleby ).

No i kości śródstopia potrzaskane z kilkoma odłamkami/odpryskami - zwał jak zwał....

Teo to musiało boleć.:(

TEORKA: to noga mi się w nogawkę zaplątawszy i poleciałam szczupakiem jak długa. Ratowałam się jak moglam, ale tor lotu był za krótki i nie zdążyłam do konca nogi odwinąć i w przepastnych czeluściach korytarza rozległ się gluchy trzask a sakramencki ból przeszył mnie od stopy aż do mózgu.

o matko z córką... nie powiem śmiesznie brzmi ale śmiesz te to nie jest..... musisz Kochana na następne porządki odziać się w równie wygodne leginsy....

Treść doklejona: 11.10.13 10:50

czerwinka: i to wszystko stało sie w domu ... zaplątałam się w dywan, zabawki i kapcia ;)

o matko jadę do miasta nie sprzatam....

A ja za to sobie go TAK wyobraziłam, ze mnie noga boli od wczuwania sie w sytuejszyn!

Współczuję, ale dla mnie mogłabyś tu opisywać codziennie takie FAJNE rzeczy

Sorry dziewczyny ale czytając Wasze opowieści wyobraziłam sobie tą reklamę co facet robi różne ekstremalne rzeczy a gdy wchodzi do domu spada na niego głowa jelenia

Teo życze szybkiego powrotu do sprawności i codzienności.

Wiecie teoria teorią a prawdą taka, że do każdego dziecka trzeba podchodzić indywidualnie i na każdego znaleźć jakiś sposób. Mój histeryk jak Lusia i Krasnal. Wczoraj u lekarza po 5 minutach uspokajania go w trakcie USG serca normalnie się poddałam bo moje kwęki, lekarza, męża zamiast pomagać pogarszały sytuację. Kiedy przestałam ćwierkać do niego, mąż też, lekarzowi samemu chyba już było głupio więc też przestał...i Dominik jakby się uspokoił. W domu to samo:) czasem uda się coś innego pokazać, odciągnąć uwagę ale w życiu przecież nie każdy się będzie z nim tak cackał. Przyjdzie kolega coś Dominikowi nie przypasuje np ze nie chce dać mu zabawki i co ? on nie będzie probował zabawić go czymś innym tylko jasno określi swoje warunki.

hopelight: Kiedy przestałam ćwierkać do niego, mąż też, lekarzowi samemu chyba już było głupio więc też przestał...i Dominik jakby się uspokoił

Z tymże reakcja na "każde piknięcie" wcale nie musi oznaczać ćwierkania właśnie :) Ja na przykład nigdy nie ćwierkam, nie lubię tego, bo tak sobie myślę: że gdybym sama na przykład upadła albo ktoś by zabrał mój telefon tak nagle i w trakcie oglądania czegoś na nim, to by mnie chyba szlag trafił jakby ktoś mi nad głową ćwierkał. Gdy np.Nadia upadnie i zaczyna czasem płakać, to pytam "Wszystko ok czy chcesz/potrzebujesz się przytulić ? " Patrzy na mnie i albo się przytulamy albo sobie wstaje i idzie dalej. No i klasyka gatunku, czegoś nie może dostać albo muszę jej coś zabrać co sobie wygmerała gdzieś w kącie jakimś ciemnym, dajmy na to żarówkę (:P). Czasem daje sobie odebrać na luzie, a czasem bach i wygięcie w łuk. No bo jak to sama sobie znalazła, a matka zabiera nie wiadomo dlaczego ... Nigdy jej samej nie zostawiłam na podłodze, bo ona naprawdę cierpi wtedy, dosłownie, bo przecież nie rozumie, ze może sobie tym krzywdę zrobić. Biorę na ręce, przytulam, czekam chwilę aż emocje opadną, bo płacz też jest ważny. Tłumaczę, że nie może się tym bawić, bo to jest cienkie szkło i że pobawimy się w zamian czymś innym. I działa to zawsze, w sekundę się uspokaja. No i nie ma u nas zwrotu typu "Nic się nie stało", bo skąd wiadomo że nie ? Już parę razy dziadkowie mówili "no wstawaj Nadia, przecież nic się nie stało".... A Nadia płakała .. i co ? tu guz nabity, tu warga rozcięta. Dla mnie płacz jest zawsze sygnałem. Chociaż N. do płaczliwych raczej nie należy. Ma lepsze dni i gorsze, ale wkoło ludzie twierdzą, że to dziwne, że ona w zasadzie nie płacze. Wiem, ze jest jeszcze mała, że pewnie ze starszym dzieckiem jest trudniej, ale póki co jest ok. W sensie nie mam wrzasków w domu jakoś często, w zasadzie nie wiem co to jest histeria... ale tez i może takie dziecko mi się trafiło. Albo może jest tak jak Hydro właśnie napisała ;>

hopelight: Penny ja tylko opisałam konkretną sytuację. Oczywiście nie jest tak, że Dominik płaczę, a ja mam to w nosie.

No ja wiem, tylko ja tym ćwierkaniu ogólnie bardziej i o tym jak jest u nas. No chyba nie pomyślałaś, że Ci zarzucam że jak Dominik płaczde to nic nie robisz

hopelight: kiedy konrketnie coś wymusza, a nie jak np. zrobi sobie krzywdę - wtedy zawsze reaguje...gdy płaczę, wije się po podłodze (bo juz takie rzeczy u nas mają miejsce) zwykle daje jak to dziewczyny mówiły krótki komunikat.

A dla mnie dziecko w tym wieku zwyczajnie cierpi, bo zabrano mu coś z niewyjaśnionych dla niego powodów i osobiście uważam, ze nie ma to nic wspólnego z wymuszaniem. Jak by mi ktoś zabrał nagle gazetę sprzed nosa w trakcie picia ulubionej kawy, to też bym się nieźle wkurzyła. Tylko, że ja jestem już dorosła, panuję nad emocjami, potrafię je powstrzymać przykład i spokojnie poprosić, by ktoś coś oddał lub zapytać dlaczego to zrobił. Wydaje mi się, że Nadia złości się i jest to normalne zwyczajnie, a nie że wymusza. Na wymuszanie przyjdzie pewnie czas. No ale to moje osobiste odczucie rzecz jasna :>

No tak tylko wiesz u nas jak Dominik chcę np nożyczki czy coś równie niebezpiecznego i ja mu tego nie dam... zaczyna się histeria. Płacz, bicie itp. kiedy podchodzę do niego próbuje odciągnąć uwagę, daję ukochaną zabawkę cokolwiek a sytuacja się pogarsza to co mam zrobić?? daje prosty komunikat, że tym sobie może zrobić krzywdę, odchodzę na kilka kroków dalej i on się sam wycisza, po chwili wstaję i znów się śmieje idąc dalej.

Mam taki sposób, jak masz inny chętnie go poznam skoro moje dziecko

PENNY: zwyczajnie cierpi

a ja nie umiem mu inaczej pomóc Pozatym mnie tak kiedyś wychowywano i wiecie co ? nie sądze, że wyszło mi to kiedyś na dobre. Potem było przedszkole, szkoła i szok, że nikt się ze mną nie pieści. Taki jest mój punkt widzenia. Szanuje Wasz.

Ode mnie tyle w temacie

Hope jedno nie przeszkadza drugiemu. Skoro dziecko chce się uspokoić samo, nie należy mu się narzucać, ale wtedy warto pogadać jak się już wyciszy, żeby dziecko miało świadomość, że to co się z nim przed chwilą działo to złość była i że go za to nie potępiasz, że rozumiesz, że było mu bardzo źle...

Ja myślę tak sobie, że to też jest kwestia tego czy rodzić pojmuje pewne zachowanie jako wymuszanie czy tez nie i stąd różne postawy. I zgadzam się z Winni, po co Hope szukasz innego sposobu skoro tak się Dominik sam wycisza ;> Widocznie w tych sytuacjach pocieszenia nie potrzebuje :)

Mónikha właśnie się do tej książki przymierzam :>