madziauk: A zabki jej czasem nie ida? Ja bym skonsultowala ta diagnoze z innym pediatra

ząbki idą idą ale chyba złapała ode mnie jelitówkę bo sama przechodziłam po świetach...Zaczekam do jutra bedę robic inhalację i dam jej syropek zobaczymy po nocy...bo jeśli to by była np. angina to miałaby gorączkę prawda??? a ona ma tak do 37....

montenia: A może problem jest w tym,ze rodzice ja jakby wyreczaja,odgaduja co chce i nie musi mowic?

Asiu raczej nie, bo rodzice sami nie wiedza, co mala chce. Kurcze, nieraz tak mnie korci, zeby powiedziec S., zeby z nia sie wybrala do innego lekarza, ale boje sie, ze bedzie gadanie i sie obrazi.

Ta sie zastanawialam, ze mozna by bylo ja dac do przedszkola do innych dzieci to moze by to cos dalo

- no siostrzeniec poszedl we wrzesniu do przedszkola a odblokowal sie w styczniu, kumpeli syn tez malomowny a jak poszedl do przedszkola to jakos poszlo i teraz 4 latka konczy za tydzien i juz bardzo duzo mowi... a tak to troche mowil ino do mamy a do obcych to juz wogole.

I dobrze, pojedz jeszcze raz ,niech osłucha. Jeśli nie ma nic na oskrzelach, to niech powalczy organizm sam, bez antybiotyku. antybola zawsze można podac. Zapytaj czy możesz poczekać do niedzieli np.? Jeśli nie będzie poprawy podasz lek.
A nie jedzenie może tez być od zebow. Najwazniejsze,ze mleczko pije. Dzieci czasem potrzebują takiej ,,dietki,, tylko mlecznej

Kermitka,jest na piersi,wiec szanse na złapanie sa mniejsze,bo dostaje przeciwciała. Ty tez mialas kontakt z wirusem,wiec w razie czego gdyby zlapala to ma swiezutkie przeciwciała w mleku i na pewno przejdzie lagodniej. Ja bym wolala,zeby moja przeszla bedac na piersi niż kiedyś tam.
Jak zlapalismy bostonke i oczywiście mnie zarazily dzieciaki,to ja przeszłam najgorzej,corka na piersi miała 1 pęcherzyk w buzi i kilka na stopach i rekach,normalnie szalały,bawily się. Za to ja chodzic nie mogłam, a jak szlam to na krawędziach stop :(. Jeszcze na sutkach miałam,to już w ogole koszmar był...

Talka,wszystkiego najlepszego dla dwuletniej Paulinki

Zawsze kojarzyłam,że moja Oliwka tylko trzy tygodnie młodsza.

mag_dre: Dziewczyny czy przy wychodzących 3kach może dziecko wymiotować po mleku? Niczego innego mi nie wraca tylko mleko.

Mój synek wymiotował 3 dni tylko po mleku. Do tego nie miał apetytu. Wszystko wróciło do normy, gdy trójka się przebiła.

Hussy: Talka,wszystkiego najlepszego dla dwuletniej Paulinki

kasiakuzniki: sto lat dla Paulinki::):)) niech rośnie zdrowo:)

dzięki! właśnie chciałam wpaść się pochwalić, że mam w domu 2letnią pannicę! :-)

A ja z radoscia donosze, ze po mega placzu w nocy wyszla w koncu dolna lewa dwojka, alez sie mlody nameczyl...

Taki fajny tekst dziś utrafiłam - Możesz ustąpić. Polecam

TEORKA: I nie wiem jak to potem działa. W sensie że ustąpię raz, drugi, trzeci i czy to nie będzie dla dziecka sygnał, że ustąpię mu potem za każdym jednym razem....?
No chyba, że to tak nie działa jednak

No właśnie to moim zdaniem zupełnie nie tak. Tzn. ja to tak widzę na naszym przykładzie. Od kiedy wywaliłam z głowy ten styl myślenia, który każe widzieć w dziecku swojego wroga - przebiegłego terrorystę, który zrobi wszystko, żeby nas złamać i który tyko czeka na naszą najmniejszą nawet słabość, żeby przejąć władzę, to okazuje się, że jest o niebo lepiej. Czasem ustępuję, czasem nie. Zależy od wagi sprawy. Naprawdę nie widzę sensu toczenia wojny o jakąś pierdołę tylko po to, żeby "pokazać dziecku, kto tu rządzi". I wiesz co? Sama byłam zdziwiona, że to działa pozytywnie, ale jednak działa. Bo moje dziecko widząc, że nie zawsze moje jest na wierzchu, że czasem ona może zadecydować, może mieć rację, automatycznie przestaje walczyć do upadłego w sytuacjach, w których to jednak moje musi być na wierzchu (czyli na przykład, jak jej się zachce super glue, jak napisałaś ). Taki układ - ja jej odpuszczam w sprawach dla mnie nieważnych (ale dla niej być może kluczowych), a ona, wiedząc że pozwalam jej decydować, szanuje moje granice (jeśli muszę je postawić). Tak, to działa, zdecydowanie. Przecież jak się kogoś 100% czasu próbuje trzymać na krótkiej smyczy, to wiadomo, że się będzie buntować. A jak się trochę jednak tę smycz poluzuje, to obie strony mają się lepiej.

W ogóle to ja uważam, że najgorsze są skrajności. Źle jest trzymać dziecko na krótkiej smyczy i stale dawać mu do zrozumienia, że nie ma nic do powiedzenia. Ale tak samo źle jest pozwalać mu decydować o wszystkim, jak leci. Granice są potrzebne każdemu.

TEORKA: Aha czyli Twoja córka jest w stanie potem rozgraniczyć, że jeśli mama stanowczo mówi "nie wolno, tego ci nie dam" i powtarza to dwa razy, to nie ma o co "walczyć" bo mama i tak nie ustąpi, tak ?

Teraz już powoli potrafi. Jak miała 2 lata, niekoniecznie Ale to nie jest tak, że ja mówię "nie wolno" i koniec tematu. Jednak staram się wyjaśnić jej za każdym razem, dlaczego nie. No nie wiem, coś w stylu "nie chcę, żebyś bawiła się moimi okularami, bo są zbyt delikatne, jeśli się zniszczą, to będę źle widziała". To na pewno bardziej ją przekonuje niż takie "nie, bo nie". Pamiętam to akurat z mojego dzieciństwa - zawsze było po prostu "nie, bo nie i koniec dyskusji". Bardzo się buntowałam przeciwko temu.

U mnie model rodziny podobny, choc co do wychowania mamy podobne zdanie.
Niestety nasz syn nie jest z tych ugodowych. Bardzo nie lubi sprzeciwu. Wszytsko zaczelo sie jakies 2-3 miesiace temu. Na kazde nasze nie jest bardzo zywa reakcja. Maly aktor potrafi sie rzucac po podlodze, uderzac glowa w fotelik badz sciane. Zrobi wszytsko by zwrocic nasza uwage. Placze/wyje tak ze w szkole aktorskiej tak nie ucza. Wystarczy jednak zapytac czy moze ma ochote na kulki (borowki) i cala sztuka cichnie.

Ostatnio ubzdural sobie ze w kartonie na szafie jest jakies auto. I koniecznie mialam mu je dac. Auta tam nie bylo wiec cala akcja trwala 30 minut.

hydrozagadka: W ogóle to ja uważam, że najgorsze są skrajności.

otóz to, przeczytałam z ciekawością kawałek bloga- super! Dzięki!

Elfika, ale nie bardzo rozumiem tego, co napisałaś.... To nie z 4-letnim dzieckiem jest problem, ale z Toba i Twoim mężem. Dziecko jest w tym przypadku ofiara, niestety...

W takich przypadkach, trzeba najpierw dojść do porozumienia z mężem, zeby w ogole moc mowic o sensownym wychowaniu dziecka....

Co do histerii i ustępowania... Zdarza nam sie. Ale to widac, czy histeria jest efektem zmęczenia i ogólnego rozdrażnienia, czy proba własnych sił.
Jesli ustępujemy, to staramy sie delikatnie zamanipulowac sytuacja, zeby obie strony były usatysfakcjonowane.

Teo, przykład z piaskownicy to moim zdaniem efekt tego, ze nikt Igi nie nauczył, ze nie zabiera sie komus rzeczy oraz tego, ze wlasnie w wiekszosci sytuacji mu sie ustępuje....

Ja zawsze myśląc o moim dziecku, pamietam o tym, ze ja tez miewam gorsze dni i zachowuje sie wtedy irracjonalne i nawet najbardziej rzeczowe argumenty do mnie nie przemowia.
No to skoro ja nie moge ogarnac pewnych sytuacji, to moje 2,5-letnie dziecko ma to bez problemu robic?

Elfika, no ale co innego mozna Ci napisac? No powiedz, tak szczerze...
Ze z dzieckiem robic to i tamto? No zaczniesz tak robic a sama wiesz,ze jednym posunięciem meza, Twoja praca pójdzie na marne.

Dlatego napisalam to, co powinno byc zrobione w pierwszej kolejności. Trzeba z mężem przedyskutować jak chcecie wychowywać dziecko... Trzeba jakiegos kompromisu - jedno i drugie musi gdzieś ustąpić...

Gdzie tu kopanie leżącego? Mnie zwyczajnie jest szkoda dziecka, bo ono najbardziej po tyłku dostaje w takich sytuacjach.

Frag, a ja bym wlasnie dała dziecku tłuczek(chyba,ze to taki z tasakiem, to oczywiscie, ze nie), ale pod warunkiem, ze pobawimy sie nim razem i razem bedziemy nim stukać itd.

Ja na poczatku bylam strażnikiem szuflad w kuchni, bo Wojtek non stop je otwierał i cos z nich wyciągał. Po pewnym czasie zaczęło mnie to męczyć. Niebezpieczne przedmioty przeniosłam w niedostępne miejsca i pozwoliłam wyciągać Wojtkowi rzeczy... I wiesz co potrwalo to max. miesiąc i mu sie znudziło. Teraz sobie czasem garnki do zabawy wyciągnie. Ale szuflady przestały dla niego istniec.

Jak patrzę na Wojtka, to faktycznie jest cos w tym, co napisała hydro. Jak sie człowiek tak bardzo nie spina w zakazach, to dziecku szybciej przychodzi zrozumienie, ze pewnych rzeczy jednak kategorycznie nie wolno.

Elfika wydaje mi się, że nie ty jedna masz problem z przepracowanym mężem, ale

elfika: bo to ja ciagle tocze ten pierd.dolony kamyczek zawany rodzicielstwem.

tak nigdy bym nie powiedziała

Jaheira: Ja na poczatku bylam strażnikiem szuflad w kuchni, bo Wojtek non stop je otwierał i cos z nich wyciągał. Po pewnym czasie zaczęło mnie to męczyć. Niebezpieczne przedmioty przeniosłam w niedostępne miejsca i pozwoliłam wyciągać Wojtkowi rzeczy... I wiesz co potrwalo to max. miesiąc i mu sie znudziło. Teraz sobie czasem garnki do zabawy wyciągnie. Ale szuflady przestały dla niego istniec.

U nas identyczny przykład. H. w wieku 18 miesięcy odkryła szuflady. Zabraniałam z żelazną konsekwencją - miałam wtedy w głowie poukładane, że tak trzeba. Były wrzaski nieziemskie na każde "nie" i regularna wojna o te szuflady. Trwało długo, aż w końcu odpuściłam - i co? Znudziło się w momencie. Wszak zakazany owoc smakuje najlepiej

N. również w wieku 18 miesięcy zainteresowała się szufladami. Zrobiłam, jak Jahe - to, co niebezpieczne, schowałam poza jej zasięgiem, a szuflady pozwoliłam otwierać do woli. Po tygodniu, no, może dwóch temat był dawno za nami.

Jeżeli chodzi o tłuczek, to ja też bym pozwoliła pod nadzorem pobawić się. Dlaczego nie?

Jaheira: Frag, a ja bym wlasnie dała dziecku tłuczek(chyba,ze to taki z tasakiem, to oczywiscie, ze nie), ale pod warunkiem, ze pobawimy sie nim razem i razem bedziemy nim stukać itd.Ja na poczatku bylam strażnikiem szuflad w kuchni, bo Wojtek non stop je otwierał i cos z nich wyciągał. Po pewnym czasie zaczęło mnie to męczyć. Niebezpieczne przedmioty przeniosłam w niedostępne miejsca i pozwoliłam wyciągać Wojtkowi rzeczy... I wiesz co potrwalo to max. miesiąc i mu sie znudziło. Teraz sobie czasem garnki do zabawy wyciągnie. Ale szuflady przestały dla niego istniec.

Jahe, takie mniej niebezpieczne rzeczy to daję i razem robimy "stuku puku" (nawet młotek męża). Ale to jest z taką siekierką z drugiej strony, więc nie ma opcji. Ja akurat ciachałam mięso i to zobaczył. Drugi przykład - to akurat sąsiedzi widzieli - Krasnal się uparł, żeby zabrać z trawnika kupę psią. Nie ma, ze nie, że fuj (tak, fee, potwierdza, po czym wyciąga ręce po nią). Tłumaczę, odciągam, a ten rrzutem na chodnik. I najgorsze jest to, że ja go wtedy nie mogę inaczej podnieść jak za kombinezon (łapię z tyłu jak torebkę i podnoszę), bo młody tak się wije, wyciąga w górę ręce, ze nie ma opcji, żeby go inaczej chwycić. KOSZMAR. Te wszystkie przykłady dzieci rzuczających się na podłogę w marketach czy na ulicy - ja to mam. I nie przechodzi, trwa już kilka dobrych miesięcy, są dni lepsze i gorsze, ale nie widzę końca.

elfika: mimo meza funkcjonuje jak samotna matka.

Ja mam przyjaciółkę z takim wiecznie nieobecnym mężem - pozostaje mi tylko współczuć, widzę, że to jest cholernie ciężkie - u niej też mąż w dni kiedy jest w domu próbuje jakby nadrobić stracony czas i to, co jest normą w domu jak jest mama tak jak przyjeżdża tata wszystko trafia szlag.

Frag Jas tez jest niezłe ziółko, jak się komus opowiada to tak słuchaja, ale jak zobacza na własne oczy to z lekka szczena opada, ale myslę że to nie ADHD (moja tesciowa zaryzykowąła tym pytaniem do mnie, myślalam że ją zgladzę) a temperament, ja wcala Teo nie zazdroszcze, nie chcialabym az nadto spokojnego dziecka, sama jestem energiczna osobą

The_Fragile: Kakai, ja też energiczna, dlatego się cieszyłam, że Krasnal w miejscu nie usiedzi, ale teraz robi się po prostu niebezpiecznie, a ja czuję, że nie mam na niego żadnego sposobu :( No i to rzucanie się na podłogę jak dostaje histerii, boję sie, że sobie zrobi krzywdę. Ech, nikt nie powiedział, że będzie łatwo ;)

I jeszcze tak potwornie szybko biega,że nie wychodzę z nim nigdy sama, tzn. ja, Skrzat i Krasnal. Never ever. Ktoś musi być z nami, bo ta osoba łapie wózek w razie czego, a ja puszczam się w pościg za Krasnalem - czasem i ja mam problem, żeby go dogonić. Dlatego muszę dbać o kondycję ;)))

jak to czytam to domyślam się, że jeszcze trochę przede mną w rodzinie i u znajomych zaobserwowałam, że ok 3 roku życia dzieci się wyciszają troszke, może jest nadzieja

Kakai: że ok 3 roku życia dzieci się wyciszają troszke, może jest nadzieja

Czekam z nie-cierpliwością Po prostu chciałabym jeden dzień, kiedy serce mi nie zamiera, bo*:

- wychodząc z łazienki
- wychodząc z kuchni
- odwracając się do Krasnala plecami
- patrząc na Skrzata

widzę, że Krasnal*:

- wdrapuje się na parapet
- skacze z owego parapetu na łóżko, odbija się i ląduje na ziemi
- próbuje wejść do pralki (pralka otwierana od góry)
- próbuje zatrzasnąć sobie zmywarkę na łapce
- próbuje wywieźć Skrzata leżącego spokojnie w bujaczku
- wkłada głowę do kuwety
- wkłada głowę do wc...
*niepotrzebne skreślić

Treść doklejona: 03.01.14 16:13

Jaheira: Czasem jest tak, ze gdy Wojtek krzyczy, chce cos kopac itp. to wrecz go do tego zachecam. Oczywiscie wszystko w ramach zdrowego rozsadku. Czesto jest tak, ze Wojtek probuje, ale szybko przestaje. Bo po co robic cos na co mama pozwala?

A Ty wiesz, że tej opcji nie próbowałam jeszcze nigdy??? Racja - jak histeryzuje to próbowaliśmy rozmawiać/podnieść głos/tłumaczyć/wychodzić. Najczęściej działa to ostatnie - Krasnal wtedy wstaje, otrzepuje się i idzie do drugiego pokoju jakby nigdy nic. Ale na zewnątrz przecież tego nie zrobię...

Dobra nasza, wypróbuję jeszcze Twoją opcję, a nuż to zadziała?

Frag, ja mam 2 takie dynamity w domu. Ciezko jest im usiedzien na miejscu, w zasadziedzie codzien cos sobie robia

The_Fragile: Kakai - rewelka, myślałam, że puenta będzie taka, że w kuwecie siedzi Jaś :DD

nie no prosze CIę na razie przemawia do nie go że tam sa kupy i smierdzi

Tak z innej beczki chciałabym spytac mamy ruchliwych dzieci, jak rodzicie sobie ze skracaniem włosków? nas czaeka pierwsze strzyżenie, nie wiem czy sama coś robić czy iśc do fryzjera.Obawiam się, że będzie mega ryk i się nie uda, bo nawet obciąc paznokcie to cud