Patrz, a ja myślałam, że Krasnal się dziwnie zachowuje, bo reaguje identycznie jak Gabrysia jak jest taki "osaczony", myślałam, że nadwrażliwy, że delikatny... Ja też bronię przed takimi "atakami" zmasowanymi jak przychodzą goście. Uprzedzam, żeby nie zwracali zbytniej uwagi na Krasnala, bo tego nie lubi, wystarczy mu pomachać, a potem sam przyjdzie i będzie się "łasił" ;)))

No właśnie - Krasnal też się najszybciej uspokaja jak go nikt nie zaczepia, nie zwraca na niego uwagi, nie mówi a nawet nie patrzy na niego.

Ale zaznaczam, że to, że on taki jest, nie znaczy, że każde dziecko tak samo reaguje. Ile dzieci, tyle podejść, ile dzieci, tyle metod wychowawczych (chyba... no pewnie trochę mniej). Inaczej podejdziemy do flegmatyka, inaczej do choleryka, inaczej do wrażliwca a inaczej do nadpobudliwego malucha. Dlatego rozwalają mnie osoby, które twierdzą, że dla wszystkich dzieci dobra metoda to... i tu pada formułka. Nie ma tak łatwo, jakby było to byłaby tylko jedna książka dot. wychowania i wsio. Niemniej zgadzam się z Azją - zamiast tysiąca "mądrych" poradników warto posłuchać jednego - swojej intuicji.

Treść doklejona: 01.02.14 20:10
Monia, kurcze, a może to nadal od robaków, tzn. że ma nadal jeszcze obniżoną odporność? Współczuję :((

Mnie mlody napsol nerwow dzisiaj... Nie chcial isc spac po 12 jak zwykle to ja go do wozka i na dwor, ponad dwie h spaceru a mlody spal ze 30 minut. Wrocilismy 15.30 i zaczela sie jazda... non stop marudzenie, wchodzenie i ruszanie rzeczy ktorych mu nie wolno. Bralam go, nosilam, zabawialam, zmienialam otoczenie itp, wiec jakos przetrfalismy (dodam, ze jakos kolo 16.30 to juz mi sie go nie oplacalo klasc z wiadomych wzgledow..). Po 19 uszykowalam do spania i rytual przed senny, mlody do lozeczka i nic... Wyszlam to ryczy, wrocilam to usmiech od ucha do ucha, to ja go znow na noszonko na chwile, wtulony do spania ze hej, ale odlozeniu znow to samo. Siadlam kolo niego, glaskalam po glowce, mowilam ze zabawki poszly spac i nic, On dalej swoje. W koncu wyjelam z lozeczka, polazil i marudzil z 10 minut i oczywiscie pchal lapy w kocia miske np i w koncu przyszedl do mnie i wyciaga rece. Odlozylam i zasnal...AKcja trwa;la z godzine...Ciezke samotne popoludnie (chlop w robocie do 22)

The_Fragile: Patrz, a ja myślałam, że Krasnal się dziwnie zachowuje, bo reaguje identycznie jak Gabrysia jak jest taki "osaczony", myślałam, że nadwrażliwy, że delikatny...

TEORKA: Moja Nina identyko.

Zatem wynika z tego, że Gaba jest całkowicie normalna w swoich reakcjach ( w co oczywiście nigdy nie wątpiłam)

TEORKA: Nina jest, jak na dziecko w tym wieku, dość śmiała. Z każdym porozmawia, przywita się, poda rękę, powie jak ma na imię, nie chowa się za mnie, nie wstydzi czy tam coś.

O widzisz, a moja wręcz odwrotnie, pierwszy moment poznania wywołuje w niej strach, chce na ręce, ignoruje osobę, która do niej mówi, chowa się we mnie, nie chce zejść z rąk. Dopiero jak się "oswoi" to zaczyna się zachowywać swobodnie.

The_Fragile: a potem sam przyjdzie i będzie się "łasił" ;)))

O to to, bardzo często nasuwa mi się porównanie, że z Gabrysią trzeba jak z kotem im większa olewka tym większe z jej strony zainteresowanie

The_Fragile: Monia, kurcze, a może to nadal od robaków, tzn. że ma nadal jeszcze obniżoną odporność? Współczuję :((

Też mi się tak wydaje. Zdrówka dla synka.

Treść doklejona: 01.02.14 21:36

madziik1983: Ciezke samotne popoludnie (chlop w robocie do 22)

Trzymam kciuki. Weź też pod uwagę, że im starsza pociecha tym rzadziej śpi w dzień i więcej rzeczy ją interesuje. My w tym okresie zrezygnowaliśmy z usypiania, bo dla wszystkich była to męczarnia. Gaba szła spać jak była śpiąca i to dla nas było idealne rozwiązanie.

Wrócę na moment do tematu ignorowania vs przytulania podczas histerii. Luśka od pewnego czasu, kiedy jej się coś nie spodoba, albo czegoś się jej zabroni (albo czasem nawet w celu zwrócenia na siebie uwagi) wali się ręką po głowie. Nie lekko, tylko z całej siły, aż się echo roznosi. Najpierw próbowałam perswadować: że nie wolno, że przecież to boli, że to niemądre etc., próbowałam też przytrzymywać jej rączkę - efekt: zaczęła się okładać 1000 razy dziennie, za każdym niemal razem, kiedy odwracałam od niej wzrok, nie zwracałam na nią uwagi. Widocznie zrozumiała, ze wystarczy przywalić sobie parę razy z liścia, a już mama będzie obok, oddana całą sobą... Więc zaczęłam ignorować. Najpierw nie było łatwo- odwracałam się tyłem i udawałam, że coś robię, a do moich uszu dolatywały te plaśnięcia z całej siły (policzek czerwony jak burak). Ale po kilku razach Luśka pojęła, że ta "sztuczka" już nie robi na mamusi wrażenia, a wręcz przeciwnie. I od jakiegoś tygodnia jest spokój. Nie powiem, kiedy naprawdę się wścieknie i wpadnie w histerię to przyłoży sobie pare razy, ale nie ma porównania z tym , co było...

Wiecie co? Wszystkie plagi egipskie juz na mnie spadły...
Owsiki, infekcje i jeszcze tooo...

Wieczorem, poszłam młodemu szykowac kąpiel, a ten poszedł do salonu oglądać bajkę. Nagle słyszę huk i wrzask... No to lecę, ale Dawidek zdążył sie pozbierać i szedł w moją stronę. Uspokoic go nie szło... Patrze, a on sie za rączke trzyma... No, ale rączka gites, szmeres, bajeres... Myslę sobie - "nic mu nie jest"... Ale on dalej skuczy, pokłada się i trzyma za rączkę... Ide dokonać szczegółowych oględzin... PALEC! (kciuk w sensie) zgięty i nie da sie go wyprostować. Włącza mi sie panika i każdy ruch wykonuje "w miejscu". Dzwonie do mamy, a ta jak zwykle nie odbiera... Zaczynam ubierac syna i dzwonic po taxi. Mówie wujkowi że jadę na IP i że jak matka wróci to niech ja tam pośle...

Dojeżdzamy na IP i zaczyna sie komedia...

Pani pielęgniarka wysyła nas na RTG. Tam pani radiolog ogląda zdjęcie i mówi, że na jej oko to wybicie jest, ale teraz mam zejśc do lekarza i niech on decyduje...

Złażę więc, a na krzesle siedzi jaśnie pan milord, patrzy w ekran na zdjęcie, potem patrzy na mnie i mówi, że on nic nie widzi... To ja mu mówię, że jak nic nie widzi, skoro dziecko ma "sztywny, zgięty w pół palec"?, a on mnie pyta skąd wiem, że nie da sie go wyprostować. "bo sprawdzałam". Ten na mnie z ryjcem, że jak sprawdzałam, na siłę?. to i ja podnoszę ton, że nie na siłę, że delikatnie, bo nie wiedziałam co sie stało... Ten zaczyna Dawidka szarpac za ten paluch i mówi, że faktycznie z tym palcem coś jest, ale "ten dzieciak nie płacze"... Tłumacze więc, że Dawidek ma zaburzenia czucia głębokiego. Lekarz pyta "a co to?"... Teraz już mnie powoli cholera brała... rozmowa trwała nadal... W pewnym momecie pan doktor podaje diagnozę. Uwaga!!!! To jest wada wrodzona. On sie z takim palcem urodził!!!!!! Teraz cholera mnie wzieła po raz milion milionowy... Odpowiadam, że znam własnego syna od urodzenia, czyli od 2,6 lat i zaręczam, że do dzis palec był idealnie prosty... To doktoros, oznajmnia, że nie wie co z tym palcem... To sie go pytam, a kto ma wiedzieć??? On tego tez nie wie....

Wrócilismy do doamu. Dawidek jakoś zasnał. Paluch nadal wygięty...

No własnie nic nie mam. z rańca rusze do apteki... Raczej jest to wybicie stawu i bez nastawiania sie nie obędzie...

Monia współczuję, ehh u nas znowu zapalenie oskrzeli :(

Kurde MONIA gdyby nie fakt, że się Dawidek przewrócił to bym od razu pomyślała, że ma to co mój 3,5 letni bratanek.
Tzw "trzaskający palec"
U Iwka zaczęło się nagle, nie wiadomo kiedy i skąd moja bratowa odkryla, że właśnie ma problem z wyprostowaniem kciuka i że coś mu tam dziwnie trzela i trzaska, stąd nazwa pewnie.
Wiem, że ma mieć kiedyś na to zabieg bo ten przykurcz pojawia się i znika, cyklicznie. I samo ponoć nie minie.

No ale Dawidek się przewrócił, zanim to odkrylaś, więc u niego to pewnie coś pourazowego jednak...

azja_4: sluchac po prostu intuicji

Za to Azja dałabym Ci Oooo, gdyby nie inne zdania w Twoim poście, z którymi się nie zgadzam.
Ale do rzeczy. Intuicja jest najlepszym doradcą, ale tak się składa, że naszą intuicję zagłuszają zewnętrzne bodźce: opinie innych ludzi w tym naszych rodziców, wzorce wychowania wyniesione z domu, środowisko społeczne, w którym żyjemy, etc.
Moja siostra w ubiegłym roku pojechała do Afryki na 3 miesiące. Jako pedagog była żywo zainteresowana sposobami wychowywania dzieci. I opowiadała mi, że nie widziała NIGDY by jakiekolwiek dziecko wpadało w histerię lub płakało i było zostawiane samo sobie aby się uspokoiło czy wypłakało w samotności. Nigdy nie widziała by do tak małych dzieci jak nasze ktokolwiek stosował jakiekolwiek karty. Dzieci były radosne, chętne do współpracy i pomocy sobie nawzajem. Rodzice byli wybudowani i zadowoleni. Ale tamtego miejsca nie skaziła cywilizacja w naszym pojęciu, tam ininstynkt jest prawdziwy w pełnym tego słowa znaczeniu, bo nie jest zagłuszany przez bagaż naszych doświadczeń z cywilizacją.
Dlatego ja uważam, że trzeba by uważać na ten instynkt :-)

Ja juz sie smiałam, że ten doktorek egzaminy na amfetaminie zdawał. Potem wytrzeźwiał i wszystko zapomniał... No, ale medycyne skończył? Skończył! Prace ma? Ma! Jest lekarzem? Jest!

- zapomnialas dodac, ze kase trzepie ;)

Myślę, że nie tylko kasę... Jeśli ten lekarz tak szybko zdobywa wiedzę o życiu jak o medycynie to jeszcze nie odkrył, że obok mężczyzn żyją kobiety :P

Dziewczyny, muszę dać Misi mocz do badania. Ile godzin wcześniej (maksymalnie) może nasikać do pojemniczka, przed oddaniem do laboratorium?

Dziękuję Cestmoi.

Monia, złóż na tego debila skargę - na przyszłość, żeby inna matka nie miała takich problemów...

Niech się małemu paluszek szybko goi!

Hej wam, trochę nas nie było ale Kinia złapała angine ropną, miała po 40st gorączki , jedynie czopki zbijaly jej temperaturę ale też tylko na chwilę, ale na szczęście już jest dobrze :)

A ja chyba już oficjalnie mogę powiedzieć, że mam odpieluchowane dziecko

Zazdroszczę ;)

A ja dzis chciałam porozmawiac z tym ortopedą, a ten palant rzucił mi słuchawką...

Zatem porozmawiałam z dyrektorem szpitala i złożyłam stosowne dokumenty... Będzie dym podobno....

Monia, normalnie na takich lekarzy to sily nie ma
Dobrze,ze z dyrektorem pogadalas, no co za bezczelny typ z tego lekarza!

Póki co droga elektroniczna wysłałam skargę pisemną... Z prostej przyczyny wybrałam emaila... Nikt mi nie zarzuci, że w domu mam inne dowody niz wysłałam dyrekcji... W mojej skrzynce znajduje sie dokładnie taki sam zestaw dokumentów i pismo...

TEORKA: A ja chyba już oficjalnie mogę powiedzieć, że mam odpieluchowane dziecko

ja za to chyba nigdy tego nie powiem, Gosia uparcie załatwia się wyłącznie do pieluchy ;(

Rany więcej oooo niż na naszych dzidziach
Dzięki dziewczyny



BLADYKOT w końcu Gosia sikać w pieluchy przestanie, zobaczysz.
Ja w to nie wierzyłam jeszcze tydzień temu i zobacz
A próbowałaś ją odpieluchować ? Mogę Ci napisać jak ja to robiłam. Tak mi poleciły dziewczyny i to rzeczywiście działa.
Dwa tygodnie temu, we wtorek zdjęłam jej po prostu rano pieluchę.
Przez ok 9-10 dni chodziła po domu w majtach i rajtach a ja co chwilę [dosłownie] sadzałam ją na nocniku. Pytałam milion razy czy chce i niezależnie od opowiedzi sadzałam
Oraz cały czas tłumaczyłam, prosiłam, zaklinałam, błagałam
Jak nie zapytałam i nie posadziłam w odpowiednim momencie to była cała zlana. Więc ją przebierałam tłumacząc o co chodzi.
I tak każdego dnia.
Już miałam się poddać, bo byłam pewna że nie zakuma bazy, a tu nagle w ostatni czwartek cud. Pierwszy krzyk "Mamo sibko noćnik!!"
Myślałam, że to przypadek ale od tamtego czasu regularnie i pięknie woła za każdym razem.
Oraz na maksa kontroluje zwieracze bo jak na początku siku było co 30 minut tak teraz i dwie/trzy godziny wytrzymuje.
Czyli zadziało się dokładnie tak, jak mi pisały mamy dzieci już odpieluchowanych i cieszę się, że się nie poddałam i dałam dziecku memu szansę

Moja mala juz fajnie sikala do nocnika ale znowu ma jakis etap strachu przed nim... znowu nie chce sikac tam tylko w pampersa...:( mysle ze odpuszcze jej jeszcze troche, a na wiosne zaczniemy juz na powaznie... jak zacznie wiecej mowic to bedzie latwiej sie dogadac :)

TEORKA: A próbowałaś ją odpieluchować

tak, i za nic nie nasikała do nocnika, zawsze po wstaniu z niego. Jakby nie potrafiła zalapać, że można sikac na siedząco.

Kurczę, a co jak dziecko nocnik parzy w dupkę? Mój synek nie da się posadzić, na sam kontakt nocnika ze skórą wyrywa się jakbym go chciała żelazem przypalać, mimo, że ten pierwszy kontakt z nocniczkiem z pol roku temu nie był dla niego jakiś traumatyczny, nocnik mu się podobał, ale do oglądania, nie siadania, po prostu boi się siadać na czymś z dziurą i koniec, od pierwszej próby... Miał tak ktoś? Nie chcę go zmuszać, wprawdzie jeszcze ma czas, no ale obawiam się, jeśli sam z siebie się nie przekona to co?

podpisuje sie, zostawic dziecko w spokoju. w sumie malutki jeszcze jest, ma czas na odpieluchowanie.

Azja mój kuzyn ma identycznie...jeszcze przed roczkiem jego synek bez problemu siadał na nocniku i nawet coś tam od czasu do czasu zrobił, za to teraz (tzn. od jakiegoś dłuższego czasu) nie ma mowy ani o nocniku ani o kibelku (ma 2 lata i 1 miesiąc)...póki co rady na to nie znaleźli, więc w kwestii rozwiązań nie pomogę....