The_Fragile: Heh, czytam, a u nas jest w drugą stronę, kiedyś cukier małemu badałam, bo Krasnal pije dużo. Około 1,5 l przez dobę - samej wody. I problem się robi jak wyjdziemy, a my wody nie zabraliśmy. Pewnie, możemy iść do sklepu, ale zanim dojdziemy to jest płacz i krzyk, bo on chce JUŻ TERAZ pić!!! Tłumaczymy mu aż do sklepu, że zaraz dostanie, ale musimy dac butlę zanim zapłacimy, bo przecież TO TRWA... A Wasze dzieci piją tyle, co Wy, czy własnie jest inaczej? Bo u nas schodzi 5l butla w dzień, ja piję około 2 l, mąż też, no i Krasnal ponad litr...

Frag, u na s z piciem też tak jest. Też chciałam badać cukier, bo nie mieściło mi się w głowie, że dziecko może tyle pić.
Ja myślę, że duże znaczenie ma to, czy dziecko jest mocno ruchliwe, czy nie. Nasi jacy są, każdy wie
Aaa, ja też dużo piję, bardzo dużo :-)

A w ogóle witam się oficjalnie w tym wątku po raz drugi

Ja kiedyś próbowałam Dominika nauczyć na wodę, podsuwałam cały czas....trochę wypil ale szału nie było, potrafił w lecie wypić jedynie z kilka łyków wody i pierś2x dziennie ratowała sytuacje (no i w nocy pił dużo z piersi). Soczki też nie, nic mu nie smakowało tylko moje mleko
Gdy miał 13 miesięcy to się poprawiło, zaczął pić może nie dużo ale w normie. Woda nadal jest beee choć czasem wypija ale bardzo lubi za to rooibosa (zwykłego odrzucił parę miesięcy temu, lubi tego z nutą wanilii), i herbatki owocowe niesłodzone, uwielbia soczki przecierowe typu bobofruit (zawsze sprawdzamz czy nie ma cukru bo niestety nie każdy jest bez a jak mam wybór to wiadomo;)) choć już nie mam schizy i jak przez przypadek kupię z cukrem to daję np. lubi bobofruita (aronia, jabłko, malina) i nie mam sumienia mu go odmawiać jak go wręcz uwielbia:))))

W każdym bądź razie przestałam w pewnym momencie wmuszać w niego wodę i trząść się nad cukrem w składzie.Oczywiście mało go w jego diecie ale wszystko "z głową".
Ja pije praktycznie tylko wody i herbaty w każdej postaci ;) a gdy byłam mała wody nie tknęłam, więc i może on się nauczy :)))) Moja babcia nigdy nie piła samej wody tylko herbatę i okaz zdrowia z niej;)
aaa i DOmiś teraz dziennie wypija około litra płynów w tym 250 ml zupy i 200 ml kaszy. Choć dziś już np. wypił 200 ml kawy zbożowej i 200 ml soczku.

"Według zaleceń żywieniowych dziecko powinno codziennie wypijać 100 ml wody na każdy z pierwszych dziesięciu kilogramów ciała, 50 ml na każdy z kolejnych dziesięciu i 20 ml na każdy kilogram powyżej 20 kg. A zatem ważący 13 kg dwulatek powinien codziennie dostać nieco ponad litr (1150 ml) wody, a pięciolatek, którego waga wynosi 25 kg nieco ponad 1,5 litra. (Jest to tzw. zapotrzebowanie podstawowe, niezbędne dla podtrzymania wszystkich procesów fizjologicznych. Wzrasta ono np. gdy dziecko bawi się, skacze, biega). Ale to nie znaczy, że malec musi tę wodę wypijać wyłącznie w postaci... wody. Liczy się także woda zawarta w zupie, herbacie, sokach, kompotach, owocach, warzywach, mleku, a także w potrawach półpłynnych (kaszka, mus jabłkowy, gęsty jogurt). "
czyli moj wazacy 15 kg powinien pic: 100 mlx10 + 50 ml x5=1,25 litra.
hmm, a ja powinnam wypijac: 2,4 litra. no to by sie zgadzalo

Montenia , ale co innego jest jednorazowe zjedzenie raz na jakiś czas a co innego stała suplementacja przez długi okres. Mnie tam na studiach i doszkalaniach uczyli żeby w sytuacji kamicy szczawianowej absolutnie nie podawac wit C w nadmiarze

elfika prawdopodobnie krtań. Pani nazwala to gardłowa sprawa... w kazdym razie wazne ze juz jest lepiej

no coś Ty Sushka! Szok! Sto lat dla młodego!

A my w końcu odbyłyśmy bilans wczoraj. Nasza córa ma 90cm i 15kg :-)

cześć babeczki;) Nie wiem czy mnie pamiętacie bo bardzo dawno temu mnie nie było....
nie wiem nawet czy dołączyłam już do tego wątku? Ostatnio wypowiadałam się chyba gdy Nati miała niespełna rok.

Proszę was o złote rady bo już nie wiem co z tym fantem zrobić. Otóż... Moja Nataszka kochana ,,złote dziecko,, do jakiegoś czasu, stała się małą ,,terrorystką,,. Bije, ciągnie za włosy, szczypie wszystkich kto stanie jej na drodze czyli... mamę, tatę, psa, babcię, dziadka, panie w sklepie itd. nikomu nie popuści...

Włosy mam jak czarownica, potargane na maxa, twarz mam podrapaną, czasem oczy wybite bo wkłada mi paluchy do oczu jak śpię.

Trwa to już ok. 3 miesięcy... Myślałam że to minie ale chyba się nasila ;(

Za każdym razem stanowczo mówię jej, że tak nie wolno, że to boli ale gwiazda nie słucha... Dodam, że na bank rozumie co do niej mówię... bo może ona sama za dużo nie mówi ale wszystko o co poproszę to wykona oprócz tej właśnie dość istotnej ,,rzeczy,,.

Jeśli macie doświadczenia w tej dziedzinie to obsypię was złotem za cenne rady :)


Jeśli chodzi o ilośc spożywanych płynów to Natasza pije na bank ponad litr dziennie, (rooinbos, woda z sokiem).

Renia witaj :) Nataszka też mnie przeprasza, gdy pociągnie mnie za włosy (zwykle daje dzióbka) ale co z tego jak za chwilę znowu znienacka mnie szarpnie za włosy i to tak, że wyrwie ich ze sztuk 5 przynajmniej. Mało tego widzę, że przy tym ma mega ubaw bo piszczy wniebowzięta, że matce krzywdę robi.

Wczoraj babę w parku wytargała za włosy bo ta schyliła się żeby zawiązać buta a mała wykorzystała sytuację. Wstyd mi było

Przyznam się, że z niemocy też ją zaczęłam ciągnąc za włosy, żeby wiedziała jak to jest ale stanęło na paru razach bo skutku nie przyniosło.

sardynka85: czy któreś z Waszych dzieci w napadach złości wali głową o podłogę/ ścianę?

U nas tak Kacper robi. Ostatnio jak coś mu się nie podobało zaczął płakać i się wściekać. Ja siedziałam spokojnie i czekałam, aż skończy histerię. A on zaczął uderzać głową o ścianę i zerkał na mnie czy reaguję, i tak kilka razy. Ja nic więc on mocniej się uderzał i bardziej płakał. Czasem ma takie akcje i nie wiem sama co z tym robić...

Co do picia, Kacper u nas bardzo mało pije. Kubek 250ml wody czasem na dwa dni... Ale to zależy. Mm nie dostaje, bo pewnie wtedy by wyszło tego znacznie więcej...

Katiziie: Otóz po wizycie u pediatry

Katiziie a ja wczoraj nie doczytałam na Przyszłych... i myślałam, ze u gina masz wizytę, dlatego napisałam, że ja też Dobrze, ze już jest lepiej

Moje dziecię wczoraj mnie zaskoczyło - pocałowała mnie w policzek i powiedziała "dziękuję" :D

Zgadzam się z cestmoi. Zasada jest bardzo prosta - złe zachowania ignorujemy, ale za to zauważamy, kiedy nasze dziecko zachowuje się zwyczajnie. Niestety często bywa na odwrót - jak dziecko zachowuje się tak, jak tego oczekujemy, to zwykle nie zwracamy na to uwagi (no bo przecież jest tak, jak "powinno być", tyle że w naszym, dorosłym postrzeganiu świata), ale jak zrobi coś, czego nie akceptujemy (uderzy itp.), to wtedy cała uwaga skupia się na dziecku - tłumaczymy, rozmawiamy itp. Za jakiś czas zachowanie się powtarza - bo dzieciak odkrył, że to często najlepszy (a bywa i tak, że jedyny) sposób, żeby rodzic się nim (i tylko nim) zajął

Winni: Mózg dziecka do około 6-7 rż nie ma połączeń między neuronami, które umożliwiają mu coś takiego jak zachowanie złośliwe, celowe

No nie wiem... Dla mnie to trochę wybielanie tematu i szukanie lepszego spojrzenia na nieodpowiednie zachowanie. Patrząc na moje dziecko niejednokrotnie widzę, że pewne czynności wykonuje całkowicie złośliwie i ma z tego satysfakcję, np rysuje po meblach patrząc mi w oczy i informując o tym głośno "mamusiu ja rysujem po śafce" a wie, że nie wolno tego robić. Faktycznie mechanizm działania często jest taki jak napisała Hydro, chce zwrócić moją uwagę ale zawsze jak chce to bawię się z nią, przytulam, śpiewam piosenki więc nie musi bodźcować mnie negatywnie, a jednak to robi.
Oczywiście można to nazwać "nieradzeniem sobie z emocjami" ale to chyba w przypadku dorosłych też tak działa, a jednak mówimy wtedy o złośliwości.

Ja nie pisałam o tym co mi się wydaje, tylko o tym co stwierdzili specjaliści zajmujący sią badaniami nad rozwojem min. mózgów dzieci.

Kwestia przekonania i nastawienia. Mnie "Mądrzy rodzice" pomagają bardzo często. Ale może to kwestia tego co się chce osiągnąć. Nie rozumiem czemu większość ludzi żyje w przekonaniu, że dzieci rodzą się złe, złośliwe, niegrzeczne itp. No bo przecież my ich złośliwości nie uczymy, no nie? Dopiero około 6-7 rż dziecko jest neurologicznie i emocjonalnie dojrzałe na tyle by zrozumieć pewne mechanizmy min. złośliwość i zastosować je świadomie w stosunku do drugiej osoby. Wcześniej jest to albo nieświadome naśladowanie albo problemy, o których pisałam wyżej. Nie przypadkiem mniej więcej na 6-7 rż dziecka przypada dojrzałość szkolna. To jest powiązane.

Winni: Kwestia przekonania i nastawienia

Zdecydowanie masz rację.

Nastawiłam się tudzież aby dziecko traktować jak małego dorosłego dlatego dopuszczam wszelkie możliwe zachowania, które można również zauważyć u dorosłych. I jakoś tak nie jestem w stanie uwierzyć, że wcześniej jest to nieświadome zachowanie a później nagle czary mary i się uświadamia... Tym bardziej, że naprawdę obserwuję moje dziecko bardzo skutecznie i znam ją prawie na wylot, wiem kiedy z miną liska chytruska planuje coś zmajstrować, a kiedy nie.

Ewasmerf: nijak sie to wszystko ma do rzeczywistosci...

Bo te książki mają rodzicom pomóc w radzeniu sobie z frustracjami wywołanymi przez brak zrozumienia dziecka.

cestmoi89: Vitani, Twoje dziecko kontaktowe, to zawsze możesz zapytać, czemu to robi

Za każdym razem pytam, język mam wystrzępiony jak rozpruta poszewka na poduszkę... Albo się szczerzy w uśmiechu albo zwiesza głowę i kątem oka na mnie łypie ze smutną miną. Testuje mnie, tak myślę.

U nas też występuje przemoc ze strony Zuzi. Jesteśmy szczypani najczęściej w twarz i ręce. I u nas najczęściej właśnie te zachowania pojawiają się podczas zabawy i gdy nie dostaje tego, czego chce. Podczas wygłupów, nie wiadomo skąd Zuzia szczypie. łapie ją wtedy za rękę i ją odsuwam tłumacząc, że mnie to boli i nie wolno tak robić wtedy Zuzia sama sobie robi "nonono", a po 2 sekundach z uśmieszkiem na twarzy robi to samo. Próbowaliśmy już też uszczypnięcia ją, ale ona tylko spojrzy "spod byka" i znów szypie, a uważam, że nie jest to skuteczną metodą, więc szukamy innych sposobów. Może właśnie nie zwracanie uwagi na jej szczypanie, albo dalekie odsunięcie się od niej w takim momencie. Sama nie wiem, ale trzeba wypróbować różne wersje.

A noworodek to też mały dorosły? Mamy prawo wymagać od niego, aby jadł wtedy, kiedy mu możemy dać jedzenie, aby spał 8h w nocy, aby nie płakał, bo mama wyszła do drugiego pokoju? To nie żadne czary-mary, to dojrzewa nasz mózg. To nie jednorazowe zdarzenie, to proces. Dzieci się wszystkiego muszą nauczyć, to ich zadanie i praca na lata. Widzisz, Vitani, testuje Cię, a nie robi Ci na złość.

cestmoi89: I Winni, mam wrażenie, że Hydro nie mówiła o ignorowaniu dziecka, tylko zachowania

To tożsame. Powiem na przykładzie. Kiedy mam PMS zdarza mi się o pięknym słonecznym poranku iść do pracy, w metrze tłum, jedni biegną, inni się wloką. Jeśli Ci powolni idą przede mną mam ochotę ich rozszarpać, uderzyć, obrzucić brzydkimi słowami. No tak mam, wiem że to hormony, mija po 2-3 dniach. Ale w te dni, tu i teraz jestem absurdalnie wku*wiona, jestem też jednak dorosła i od biedy dojrzała emocjonalnie i w związku z tym, nie rzucam się na tych bogu ducha winnych ludzi. Dziecko by się rzuciło. Nie z powodu złośliwości, ale nieumiejętności panowania nad emocjami, więcej, z powodu nieświadomości że to tylko emocje i że można nad nimi panować lub dać im ujście w inny sposób. I właśnie tym bardziej trzeba zwracać uwagę na te "złe" zachowania, tłumaczyć dziecku, że złość samą w sobie nie jest zła, że można się wkurzyć na kogoś, być wściekłym czy smutnym, ale też trzeba dziecku pokazać, powiedzieć jak może inaczej rozładować tę emocje. Niech bije kanapę a nie mamę, niech głośno krzyczy zamiast walić głową w ścianę.

Cestmoi ja piszę o emocjach towarzyszących "złemu zachowaniu", biciu, szczypaniu, niszczeniu itp. Wylewanie wody na podłogę nie jest złym zachowaniem, tylko eksperymentowaniem

u nas tez Kubus od jakiegos miesiaca gryzie mnie zawzięcie i ciagnie za włosy i to najczesciej w momentach jak poswiecam mu duzo uwagi tzn bawie sie z nim, jak tancze z nim na rekach i jestem w podkoszulku na ramiaczkach to czasem po takich tancach mam cale ramie pogryzione, a jak mnie wczoraj ugryzl w udo to myslalam ze umre z bolu i krew leciala. on jest jeszcze maly wiec pewnie nie robi tego ze swiadomoscia ze tak nie mozna i ze mnie boli. tlumacze, chwytam za reke jak chce mnie za wlosy ciagnac i mowie ze nie wolno i ze to boli, ale na razie jest coraz gorzej. i co w takich sytuacjach? szczegolnie z takim maluchem? chyba jedyne wyjscie to tlumaczyc, przytrzymac rece czy odłaczyć jego buzie od mojego uda czy reki bo coz innego pozostaje. Chyba jest jeszcze za maly na metody typu odchodze do niego itp bo on ma na razie etap ze jak tylko mu znikam to jest lament i najlepiej by nie spuszczal z oka "mamusinej spódnicy". Powiem wam, ze tak czytam to forum od paru miesiecy i te dyskusje wszelakie i to wychowanie wydaje mi sie strasznie trudne i chyba to jest najwieksze wyzwanie naszego zycia.

mnie dzisiaj pani pod sklepem powiedziała że mój syn jest rozpieszczony (przed sklepem się niecierpliwił, bo czekaliśmy na swoją kolej po chleb a wózek nie był w ruchu)....

Milka, Adaś też potrafi mnie ugryźć albo pociągnąć za włosy, i właśnie tylko w takich sytuacjach jakie opisujesz. On to robi z radości Widzę że się tak cieszy, że nie wie aż co ma z sobą zrobić, skacze, ściska mnie, całuje, na a czasami z tego całowania ugryzienie wyjdzie. Ja delikatnie łapię za rączki i mówię, że boli i że miał być buziaczek i ja poproszę buziaczka a nie gryzienie. No przecież kiedyś nnauczy się inaczej wyrażać skrajną radość

Sardynko, na pewno chciałaś to napisać w tym wątku?

Może kot Sardynki jest złośliwy? ;)

vitani_82: Jeśli pozwolisz dziecku testować się "złośliwie" to ono sie tego nauczy jako normę.

To zależy, jak zdefiniujemy złośliwość. Dla mnie zachowanie "złośliwe" oznacza zrobienie/powiedzenie czegoś, czego nie chce druga osoba, z wyraźną intencją sprawienia przykrości (tak pobieżnie to ujmując). W dziecku małym nie ma świadomości, że robi komuś przykrość (że kogoś złości). Tzn. oczywiście są działania celowe - typu: wiem, że jak porysuję meble, to mama przyjdzie i będzie mi mówić, że nie wolno, będzie robić "wkurzone" miny itp. Ale nie jest to działanie: "porysuję meble, żeby mamie było przykro, żeby była zła czy smutna". Mi to jakiś czas temu tłumaczyła Agnieszka Stein na warsztatach. Chodzi o to, że dziecko nie potrafi sobie w tym wieku przemyśleć i przewidzieć konsekwencji swoich czynów (takich jak wywołanie konkretnych emocji) i wybrać z całego spektrum swoich zachowań właśnie tego konkretnego. To jest wiedza o rozwoju psychicznym dziecka, a nie jakieś widzimisię :)

vitani_82: naszym celem jest aby nauczyć dziecko, że złośliwe zachowania nie są akceptowalne społecznie. I tyle

Vitani, ale to znaczy, że Ty nigdy nie jesteś złośliwa w stosunku do innych dlatego, że nie jest to akceptowalne społecznie? (Pytam bez złośliwości )

milka1984: Kubus od jakiegos miesiaca gryzie mnie zawzięcie i ciagnie za włosy i to najczesciej w momentach jak poswiecam mu duzo uwagi tzn bawie sie z nim, jak tancze z nim na rekach

Milka Kubuś jest jeszcze w takim wieku, że gryzie w sytuacjach nadmiernego pobudzenia emocjonalnego - i takiego nieprzyjemnego, ale również przyjemnego - tym bardziej nie robi tego świadomie i celowo. Moja Lila miała taki moment kiedyś. Wtedy ją odsuwałam, mówiłam, że nie chcę, żeby mnie gryzła (bo mnie to boli) i że zamiast tego możemy się pogłaskać, przytulić itp. Chyba podziałało, bo natenczas nie ma takich akcji w ogóle.
Inna sprawa (mam wrażenie) że chłopcy są chyba bardziej agresywni fizycznie niż dziewczynki i trzeba szukać wielu sposobów na jakieś wyładowanie tej agresji w sposób akceptowalny w danej rodzinie.

Treść doklejona: 07.03.14 15:19

montenia: chciałam odwiedzić z nia psychologa,ale mysle,z e tu jest potrzebna terapia całej rodziny,ale wg meza jest niepotrzebna.

Montenia jak dla mnie to oczywiste, że należałoby to w całości rodzinnie poukładać, bo to rodzina ma problem, a nie dziecko - ono tylko reaguje na to, co się dzieje. Strasznie mnie wkurza (to już poza Twoją sytuacją), że gdy z dzieckiem dzieje sie coś niepokojącego, to wysyła się je do psychologa, zamiast zacząć od siebie. Ja Ci nie pomogę, bo mam małe dziecko, ale jest wielu sensownych psychologów, którzy potrafią ogarnąć temat całościowo, a nie tylko szukając winy w dziecku.
A Twoja córa wkracza w ten etap, że już potrafi działać złośliwie ;) Ale wiesz, skądś to potrafi, no nie?