Ja przychodzę z innym problemem,bo moje dziecko było już takie spokojne i nikogo nie biło i znów się zaczęło Ręce mi opadają,bo ani rozmowa,ani kary nic nie dają. Jesteśmy na placu zabaw,a ona na dzień dobry musi np. szczypnąć dziecko w rękę ,albo po twarzy palcem dziubnie.. Kurcze. Na prawdę jestem już w kropce. Przeszło mi przez myśl,że może te wcześniejsze doświadczenia do tego doprowadziły. No i problem jest też z kopaniem,bo jak zaczyna się złościć to kopie wszystkich ,albo bije ręką. Jeszcze umiem to "zrozumieć?" ,że jest zła to jakoś musi tę emocję okazać,ale czemu w taki sposób ?? Zawsze jak mój brat przyjezdza to ona na dzień dobry go kopie i nie pozwala mu się dotknąć,tak samo jest z moją mamą (ją akurat rzadko widzi,bo dużo pracuje). No i najczęściej robi to przy dużej publiczności. Mnie tylko kopnie ,albo pacnie ręką w ataku złości. Do innych potrafi bez powodu.
Nie wiem co mam robić.

azja_4: a tak naprawdę w praktyce wychowujecie dzieci tak jak Fragile czy Teo

Hmm.... Nie sądzę

Azja: a tak naprawdę w praktyce wychowujecie dzieci tak jak Fragile czy Teo

Azja, nie znasz mnie, więc nie wiesz, jak w praktyce wychowuję dziecko. Przypuszczam, że nie tak jak Frag. Natomiast każdy wychowuje dzieci tak, jak uważa, a to jest forum publiczne, które czyta wiele osób i z tego co wiem, można mieć na nim przynajmniej na razie, swoje zdanie, i go bronić, bez oceniających komentarzy, że coś jest naiwne, podręcznikowe (swoją drogą ciekawe, że to określenie funkcjonuje tu w języku niektórych jako pejoratywne) itp.
Nagród i kar też nie stosuję (w tym karnych jeżyków, odosobnień itp.). Moje dziecko pójdzie do przedszkola, w którym takie rzeczy też nie są stosowane i uwierzycie, że to przedszkole dobrze funkcjonuje, a dzieci się tam nie leją non stop?
No i dla mnie jest wielka różnica w pokazywaniu swoich granic (o czym wspomniała kilka postów wcześniej Cerise) a narzucaniu granic. I to oznacza, że też mówię "nie" mojemu dziecku, a jednocześnie nie nazywam tego zakazem. Nie dlatego, że boję się tego słowa, tylko dlatego, że jego definicja w ogóle nie odnosi się do tego, co robię.
Z mojej strony na razie kończę dyskusję, ale generalnie zamierzam w takich czasem uczestniczyć, bo kiedy czytałam to forum dawno temu, były osoby które wypowiadały się w podobny sposób i to dzięki nim zaczęłam patrzeć na rodzicielstwo w inny sposób niż "standardowy". Więc zawsze mogę myśleć, że ktoś taką dyskusję czyta i dzięki temu zacznie zmieniać podejście, zachowanie myślenie.

migg: bez oceniających komentarzy

Widzisz Migg, problem polega na tym, że niektórzy uważają się za lepszych od innych, swój sposób wychowywania (oparty na książkach) za świetny, a cała reszta jest "be". Wielokrotnie podkreślała to Winni, także u mnie pod wykresem i na priva "broniąc" moje dziecko przede mną i komentując w mało przyjemny sposób mój sposób wychowywania. Dlatego komentarze Winni działają na mnie jak płachta na byka. I nie odezwałabym się, gdyby nie to, że "Adaś nigdy...", bo tak jak napisałam - "nigdy" to nie jest słowo dobre w odniesieniu do dzieci.

Aha, rozumiem, że i Ty Migg i Winni poczułyście się urażone przez porównanie do mnie czy Teo? Ciekawe

Treść doklejona: 13.06.14 09:09

azja_4: na silę chcecie byc wyjątkowe

Miałam to na końcu języka

Montenia - ma bóle brzucha, wyborczyny z tylu nóg jej zaczęły wychodzić. Siostra poszła szybko do pediatry, a ona stwierdziła, ze to od chodzenia po krzakach :( poza tym jest przeziebiona a pediatra powiedziała, ze ma do przedszkola chodzić. Ukruszyla sobie tez kostkę w przedszkolu na placu zabaw. Poszli znowu do innej pediatry, oglądało ja 3 lekarzy. Wysłali do szpitala. :( możesz napisać jak wyglądało leczenie u Ciebie? I czy mialas nawroty? Jako, ze to choroba autoimmunologiczna - to czy stosujesz jakaś dietę? Dziękuje, ze sie odezwalas, my tu wszyscy przerażeni jesteśmy.

Tak to wyglada, gips jej sciagneli w szpitalu. Wlasnie rozmawialam z Siostra, na razie z badan wyglada, ze stawy sa zaatakowane.

Język poradnikowy - mam przez to na myśli język naszpikowany abstrakcyjnymi wyrażeniami typu "nienarzucanie granic", albo "poaszanowanie" - takie slowa są przez kazdego czlowieka interpretowane indywidualnie, przeciez dla kazdego czlowieka znaczą coś innego!!! Inne matki wyrażają się w bardziej potoczny sposób, i wydaje się jakby powstal straszny konflikt. A tak naprawdę przeciez większość z nas do dzieci mowi w stylu: "Kochanie zejdz ze stołu, bo możesz spaść, może cię boleć, mama nie chce, żebyś plakal" i jedna nazwie to potocznie zakazem a druga rozmową. Może jestem sama naiwna, ale tak myślę, tak uważam.

azja_4: jak plachta na byka dziala na was przypuszczenie, ze inne matki postępują podobnie?

Ponieważ z opisów widzimy, że nie postępują podobnie, a nawet zazwyczaj zupełnie inaczej.
Migg napisała, że jest różnica między pokazywaniem a narzucaniem granic. Czy Ty albo Frag albo Teo jesteście w stanie mówiąc coś do dziecka, prosząc je o coś przyjąć, że ono powie nie, a Wy np. to nie uszanujecie? Czy Wasz zakaz lub nakaz jest absolutny i ostateczny? Bo jeżeli tak jest to wybacz ale bardzo się różnimy w postępowaniu.

azja_4: na silę chcecie byc wyjątkowe

Hmm... może pozwól nam być takimi jakimi być chcemy, nie oceniając nas, byłoby miło
Czym innym jest ocenianie metod czy postępowania, od tego hest forum by sobie podyskutować i wyrazić opinię, ale może oceniajmy metody nie ludzi.

Treść doklejona: 13.06.14 10:02
Oj Frag, ciężko się z Tobą dyskutuje. Powtórzę, czytaj uważnie, na poprzedniej stronie pisałam o sytuacjach zagrażających zdrowiu lub życiu, że są wyjątkiem kiedy nie ma czasu na lub możliwości na tłumaczenie i trzeba po prostu działać.

Katka a jak Misia po nocy ?

Aaa, kumam Teo Myślałam, że za dzieciaka kopnął Go prąd ;))

Ja zmienie lekko temat bo mamy (a wlasciwie tylko ja mam, bo maz jest nieugiety) mala zagwostke.

Zaczne od tego ze Henio oststnio upodobal sobie wyrzucanie roznych przedmiotow przez okno. Samochodzik, skarpetki, klamerka, obojetnie co to jest jest super jak znika za oknem. Nie jest to jakim mega problemme bo mieszkamy w domu i wszystko laduje w naszych ogrodach. Wczoraj w podobnych okolicznosciach wyrzucil przez okno swojego smoka. Stwierdzilismy ze moze to byc okazaja do tego zeby go odsmovzkowac. Bo skoro sam wyrzucil, to inaczej niz jakby mama zabrala. Do tego doszla jeszce historyjka o biedronkach, ktore teraz pewnie smoka z ogrodu zabraly. Zasnal bez problemu bez, bo juz jakis czas ograniczamy uzycie i wlasciwie tylko do spania wieczornego smoka uzywalismy. Problem pojawil sie jednak taki, ze piatki nam sie wybijaja. Jetsem pewna tym razem bo widze biale punkciki na dziaslach. Podaje od 2 dni na noc paracetamol profilaktycznie. Dzis jednak piatki zafundowaly nam pobudke o 5 rano z temperatura i mega wrzaskiem. Sytuacje udalo sie opanowac, ale o dalszym spaniu mozna bylo zapomniec (normalnie wstajemy miedzi 7:30 a 8). Pare razy w placzu padla prosba o "dydusia" ale bylismy konsekwentni w historii o biedornkach. I tu moje pytanie.
Czy to aby nie za duzo dla niego? Bo ze srednio odpowiedni moment to sie domyslam. Co byscie zrobily? Czy z uwagi na to zabkowanie powinnam mu na te "ciezkie dni" smoka oddac?

Matylda1982: Czy to aby nie za duzo dla niego? Bo ze srednio odpowiedni moment to sie domyslam.

wiesz co mi się wydaję że odpowiedni bo jak już zaczęliście to nie ma co się poddawać bo do 4 roku życia będzie smok obecny....
zawsze może przyjść przeziebienie i inne sytuacje gdzie człowiek chętnie by tego smoka dał! poczekaj dwa dni i pójdzie w zapomnienie:)

moja smoczka przegryzla jak zaczela zabkowac dalam drugiego, potem drugiego przegryzla znow dalam nowy a potem zgubila w listopadzie 2012 nowego nie dalam bo juz nie mialam, a nie mialam jak na szybko kupic... i tym sposobem Maja po jednej nocy bez smoczka (szukala go w lozku podczas snu) nauczyla sie spac bez i od tej pory mam spokoj ze smoczkiem... teraz jak kupowalismy smoczki dla dzidzi w brzuszku Maja nawet wybrala dla siostry i nie pytala o swojego... oczywiscie smok sie znalazł ale nie oddalam rzecz jasna. :)

Montenia - dzieki za informacje. Moja siostrzenica juz w 100% ma potwierdzona ta chorobe :( Juz dzis jej 2 razy badanie moczu robili. Jak na razie wiadomo, ze stawy sa zaatakowane - jak wczesniej pisalam. Mam nadzieje, ze nie poszlo na nerki jeszcze.

Moja kochana siostrzenica,ze tez teraz nie moge byc przy niej. Ale sie zlozylo, ze akurat teraz sie przeprowadzamy. Jestem z nia bardzo blisko i gdyby nie przeprowadzka to bym poleciala do Polski.

Co mozna dziecku do szpitala kupic? Biedna lezy i nawet do swietlicy pojsc nie moze. Pani psycholog przyniosla jej jakies gry planszowe. Nie wiem co moglabym jej wyslac by poprawic humor.

Co do diety, to wiem, ze owocow jesc nie moze teraz - z tego co Siostra mi mowila.

Dziewczyny czytalam Wasza dyskusje chociaz sie nie udzielam , ale czytajac jedno mi wpadlo na mysl.
Goraco polecam wszystkim mamom ksiazke "jak mowic zeby dzieci nss sluchaly i jak sluchac zeby dzieci do nas mówiły".

Nie chodzi o jakies książkowe wychowywanie. Daleka jestem od tego. Wiadomo dobrze miec w glowie okreslone reguly i ich sie trzymac by dziecku nie macic to chyba najważniejsze. Oraz byc troche elastycznym bo dzieci sa rozne jak i sytuacje.

natomiast czytajac tę książkę mialam duzo chwil refleksji, nasza droga dopiero sie zaczyna, Nina jeszcze nie mowi ale przeciez juz tak duzo rozumie wiec trzeba juz jakąś droge obrac.
a przy książce nawet kilka razy sie poryczalam myslac jak mi żal że moi rodzice nie mieli takiego podejscia, ze tak bagatelizowali nasze uczucia..

czerwinka: Madziauk strasznie współczuję !!!! Ale będzie dobrze !!! A w jakim wieku jest siostrzenica bo nie doczytałam ? Może jakieś robótki ręczne krosno, szydełko ? Na pewno tablet i bajki mnóstwo bajek ... moze Mp3 do słuchania książek ?

Dziekuje. Tabletka ma. Siostrzenica ma 5lat. Moja kochana, ehh.. ide na spacer, synek zasnie to przedzwonie do Siostry i porozmawiam sobie z moja mala perelka :(

TEORKA, dzięki, że pytasz :) Nocka sucha, bez pampersa :) Doiła cyca 3 razy i nic :) Wczoraj w dzień też już nie popuściła ani kropelki a i nie musimy już biegiem lecieć na nocnik, kiedy zakomunikuje, że chce siusiu, bo pięknie potrafi wytrzymać dłuższą chwilkę :) Kupa też idzie do nocnika :) Normalnie czad :)
Madziauk, współczuję. Mam nadzieję, że z siostrzenicą będzie wszystko dobrze. Co za cholerstwo... :/

Madziauk,badzcie dobrej myśli. Na pewno wszystko będzie dobrze.
A czemu nie może wychodzić nigdzie? Ja normalnie chodziłam i do swietlicy i do szkoły w szpitalu.

Co do diety,to nie pamiętam co z owocami,ale chyba cos z pomidorami miałam na początku,ze nie mogłam jesc. Kurcze ,to było tak dawno (ok.20 lat temu),ze już naprawdę nie pamiętam.

Winni poleć jakąs literature :)
Ja jestem bardzo ciekawa i otwarta i chetnie poczytam.
moze masz jakies ciekawe artykuły?

mamakasi: Może będzie łatwiej na przykładzie. Kasia rzuca pilotami od tv, tłumaczę, że tak nie robimy, że to mamusi, że się popsuje, że ja jej zabawek nie rzucam bo przecież tego by nie chciała. A ona swoje. Jeśli zabiorę jest histeria, rzucanie się na podłogę. Tłumaczę, że zabrałam bo rzucała, że oddam jak nie będzie rzucać itp. I co ? Oddaję a ona rzuca.
Czy robię coś źle ? Czy kasia za mała na takie metody ? Przecież nie może rzucać aż popsuje, bo to bez sensu.

Moim zdaniem, jeśli dajesz jej tę drugą szansę z pilotem, a ona znów rzuca, to bym go zabrała i powtórzyła, że pilotem, nie rzucamy, bo (tu mówisz co uważasz). I odkładasz przedmiot wysoko. Być może jeszcze nie do końca rozumie, ale tak jak pisałaś, nie ma co czekać aż popsuje. A jak jest histeria to trudno - ja wtedy proponuję dziecku przytulenie lub staram się zainteresować czymś innym.
Za jakiś czas, np. miesiąc, możesz znów spróbować z tym pilotem.

U nas zawsze lepiej od zabierania znienacka działało ostrzeganie. Mówiłam, do czego służy dana rzecz, że zależy mi na tym, żeby była sprawna, a wiem, że rzucanie może spowodować, że się popsuje i dlatego, jeżeli jeszcze raz Młody rzuci, to tą rzecz wezmę i położę na półkę (unikałam słów typu odbiorę, zabiorę, żeby nie powodować poczucia odebrania czegoś i jeszcze większego oporu). Młody wtedy decydował, czy jeszcze raz rzucić, czy nie i jeżeli zdecydował się na rzucenie, powtarzałam, że teraz wezmę daną rzecz i odłożę na półkę i tak robiłam. Po jakimś czasie nie musiałam już mówić, bo sam po rzuceniu przynosił przedmiot z uśmiechem i dawał do odłożenia.

mamakasi: Kasia rzuca pilotami od tv, tłumaczę, że tak nie robimy, że to mamusi, że się popsuje, że ja jej zabawek nie rzucam bo przecież tego by nie chciała. A ona swoje. Jeśli zabiorę jest histeria, rzucanie się na podłogę. Tłumaczę, że zabrałam bo rzucała, że oddam jak nie będzie rzucać itp. I co ? Oddaję a ona rzuca.

Ja bym zabrała, wytłumaczyła dlaczego zabrałam [bo rzucała, a rzucać nie wolno niczym, gdyż można coś popsuć i komuś zrobić krzywdę], i mimo histerii - nawet turbo combo - nie oddałabym.
Oraz nie zrobiłabym próby nr 2, tzn nie dałabym jej ponownie tych pilotów.
Mało ma Kasia zabawek, że musi się pilotami bawić ?
Kładź je na stole, tak żeby dosięgnąć nie mogła.
W końcu przestanie zwracać na nie uwagę.

Była u mnie ostatnio sąsiadka z rocznym Szymonem.
W pewnym momencie mały dorwał się do pilota (leżącego na półce pod stolikiem), zrobił sobie z niego autko i zaczął po panelach poginać na czworakach, rysując tym pilotem po podłodze.
Jego mama nic, zero reakcji, więc wstałam, podeszłam, powiedziałam spokojnie, że nie wolno się tak bawić, wzięłam mu tego pilota z ręki, odłożyłam na stół a w zamian wsadziłam mu w rączkę autko, żeby mógł się dalej bawić.
Jezus Maria jak się ten dzieciak drzeć zaczął !
Aż kotka nasza popłochu uciekła za kanapę.
Darł się chyba z 15 minut, jakbym go co najmniej wrzątkiem oblała.
A przecież dostał autko, którym mógł sobie dalej po panelach jeździć.
Nie, bo on chciał pilota i kropka.
Typowy foch o to, że coś jest nie po jego myśli [bo przecież nie zostawiłam go z pustymi rękami i bez słowa].

I tu wg mnie właśnie wychodzi, jak każdy rodzic ma inne sposoby na swojego dziecka wychowywanie.
Jemu w domu pozwalają się tak bawić, więc w momencie kiedy ja się sprzeciwiłam, to dziecko dzikiej histerii dostało.
Co tylko utwierdziło mnie w przekonaniu, że od samego początku trzeba wyznaczać granice i pokazywać, że nie wszystkie przedmioty służą do zabawy oraz nie wszystko, co dziecko chce, może dostać.

Utwierdzam się w tym przekonaniu również wtedy, kiedy odwiedza nas koleżanka z dwuletnim Leonem, który to Leon potrafi wejść w butach na stół i z niego skakać.
A ona zamiast go zastopować, to biega wkoło tego stołu jak małpa w cyrku i go asekuruje, żeby sobie krzywdy nie zrobił.
Oraz kiedy nie jesteśmy w stanie zamienić ze sobą więcej niż 5 zdań, bo jak rozmawiamy za długo to Leoś zaczyna ją ciągnąć za ręce, drzeć się wniebogłosy i robi tak dopóty, dopóki nie zejdzie na dywan i nie zacznie się nim bawić. Oczywiście nie rozmawiając ze mną, bo wtedy on się złości i wścieka.
Nie wiem, może mam jakieś inne patrzenie na wychowywanie dzieci, może jestem niereformowalna, ale nie ogarniam takich akcji i nie rozumiem, jak można sobie pozwolić na to, żeby mi dzieciak na głowę wlazł i dyktował co i jak mam robić.
I podejrzewam, że nawet sto przeczytanych artykułów z zakresu AP, NVC, KGB, NHL [ ] nie zmieniło by mojego podejścia do tematu....






KATKA gratulacje dla Misi !
Idziecie jak burza, super !!
Ja mojej Nince wczoraj wieczorem nawciskałam, że jest duża, że mniejsze dzieci śpią bez pieluszki itp i dzisiaj rano pielucha była sucha, no ale obstawiam że to tylko przypadek ahahaah

O tak, reaktywować wątek o RB :)))
Mamakasi, z mojej strony Agnieszka Stein "Dziecko z bliska", Alfie Kohn "Wychowanie bez nagród i kar" (ale uprzedzam, to mocne jest i można wpaść w depresję :D) i Marschall Rosenberg - cokolwiek znajdziesz, oraz Jesper Juul - wszystko, co znajdziesz (choć w tym temacie dobre jest "Nie z miłości") - wszyscy mają razem duuuużo odchowanych w takim duchu dzieci :)
A co do problemów z własnym wychowaniem i tym, co ono nieświadomie narzuca, mam podobnie - to jest generalnie trudna sprawa, ale można z tym walczyć, starać się być coraz bardziej świadomym chociażby tego, jakie pobudki nami kierują podczas różnych zachowań, z jakiego poziomu emocji/wdrukowanych wzorców działamy/myślimy. To taka praca na całe życie, choć dzięki dziecku można przejść przyspieszony kurs ;)
...
Generalnie wydaje mi się, że każdy korzysta z jakichś autorytetów i do nich się odwołuje (poprzez akceptację lub negację). Poczynając od naszych własnych rodziców i ich stylu wychowania, przez znajomych, rodzinę (ja mam dużo znajomych wychowujących dzieci w duchu AP, więc traktuję to jako coś tak naturalnego, że czasem trudno mi zrozumieć, że można inaczej), po psychologów, do których udajemy się, bo dziecko sprawia problem, po podręczniki, które czytali nasi rodzice, które my czytamy. Nie wierzę że są osoby, które nie odwołują się do niczego z tych przeze mnie wymienionych. Można dyskutować, który autorytet jest lepszy, tylko po co? Teksty "dziecko to nie dorosły", "dziecko potrzebuje granic", "dziecko nie może rządzić" to też podręczniki, pewnie nawet współczesne, ale takich akurat nie czytam/nie czytałam.

migg: wydaje mi się, że każdy korzysta z jakichś autorytetów i do nich się odwołuje (poprzez akceptację lub negację). Poczynając od naszych własnych rodziców i ich stylu wychowania, przez znajomych, rodzinę (ja mam dużo znajomych wychowujących dzieci w duchu AP, więc traktuję to jako coś tak naturalnego, że czasem trudno mi zrozumieć, że można inaczej), po psychologów, do których udajemy się, bo dziecko sprawia problem, po podręczniki, które czytali nasi rodzice, które my czytamy.

Są jeszcze osoby, które kierują się jedynie posiadanym instynktem
Myślę, że ja bym się do nich właśnie zaliczyła, bo zawsze robię to, co mi podpowiada właśnie moja matczyna intuicja.
Nie potrzebuję do tego celu sztabu psychologów czy wielkiej sterty książek

Migg, zbiegłyśmy się w czasie