Dii- to bedzie prubowac za jakis czas razem odpieluchowania :) Narazie mi przewijanie nie przeszkadzania jakos specjalnie. Majac do wyboru sikanie na nocnik i samodzielne jedzenie to wolalabym by umial to drugie he he

MamoKasi, ale ja też lubię być dumna z Nat. I jak sama do tego czegoś dojrzeje, to jestem dumna tylko z niej, bo to jej osiągnięcie, a nie moje nauki

Cestmoi, no wiadomo. Ale ja chciałam choć trochę usprawiedliwić te mamy
Bo dla mnie to kompletnie niezrozumiałe , że wiedząc to, o czym napisała winni można robić inaczej.
I co mnie zaskakuje najbardziej ,-jak powiedzmy większe dziecko przychodzi do mamy i mówi mamo boję się , chcę spać z tobą,proszę, to raczej większość rodziców na to przystaje, a jak malutkie dziecko płacze (prosząc niewerbalnie o wspólne spanie) to często się słyszy że dziecko "wymusza" i trzeba 2,3 dni wytrzymać i będzie spalo samo.
A przecież to mniejsze dziecko bardziej potrzebuje tego wspólnego spania.

mamakasi: A przecież to mniejsze dziecko bardziej potrzebuje tego wspólnego spania.

Cieszę się, że niektóre mamusie w końcu do tego dojrzewają.
Ja sobie przypominam taką sytuację tu na forum, w wątku o najmłodszych...
Jak zapytałam Cię czy Twoja chyba wtedy niespełna półroczna Kasia śpi sama w nocy, bo my Milunię zabieramy do siebie ponieważ potrzebuje bliskości to co odpowiedziałaś?
W nocy na szczęście śpi sama - a jednak można Sugerując jakoby się nie postaraliśmy o to by spała sama.
To tak na marginesie.

No ja bym właśnie była za tym aby nie wrzucać wszystkich dzieci do jednego wora ;)
Mój Misiek najlepiej śpi sam (u nas w łóżku nie zaśnie za chiny ) co "gorsze" sam też najlepiej zasypia (jak się siedzi obok niego w pokoju to o spaniu mowy nie ma bo wtedy skacze i się wygłupia :p)...aczkolwiek nigdy mi na tym specjalnie nie zależało ale skoro tak jest to ubolewać nad tym nie zamierzam ;) widocznie taki egzemplarz mi się trafił a może z drugim już tak różowo nie będzie

Tez mi się wydaje, że to od konkretnego dziecka zależy.
Moja bratanica też taka nietykalska od urodzenia, spała sama. Do dzisiaj każe wychodzić z pokoju jak zasypia.

Frag- Dokładnie potwierdzam !
Mojego kolezanka 3 mce temu odważnie i glosno wszystkim dookoła mówiła, jak bardzo ona nie lubi "bachorow", bo tylko przeszkadzają w życiu, a ona lubi sobie pospać itd. A teraz jest w ciąży i nagle zmieniła zdanie , no ale niesmak pozostał wsród ludzi, bo jednak takie ostre słowa zostają w pamięci.
----
Ja tez planowałam chustowanie i nie wyszło ( zaledwie pare razy tylko), planowałam BLW i tez klapa była.
W ogóle to wiecie co, ja nigdy, przenigdy nie miałam w sobie tyle cierpliwości i miłości, FIlip wszystko zmienił w moim życiu

Zresztą tak już zupełnie ogólnie do tej całej dyskusji...
To myślę, że pewnie, że można wszystko robić jeszcze lepiej - poświęcić się dziecku w 100%, nie pomagać sobie smoczkiem, projektorami, bujakami, ryć nosem o podłogę dniem i nocą...
Ale ja tak sobie tego nie wyobrażam. To znaczy uznaję relację matka-dziecko jako relację obopólną, w której obie strony powinny być w równym stopniu usatysfakcjonowane obcowaniem ze sobą.
Owszem, potrzeby dziecka na pierwszym planie, ale bardzo często pojawia się czas albo zdarzają się w życiu takie sytuacje, że konieczne jest postawienie granicy, czy to karmienia, czy spania razem, itp.
Rzadko która z mam może sobie pozwolić by tak w 100% polegać w tych kwestiach na dziecku.

Ja tez myśle, że najważniejsze w tym wszystkim aby swoje postępowanie do konkretnego "Egzemplarza" dostosować. Bo jakby takiego Krasnala (którego uwielbiam ) na siłę bliskościa "zameczać" to szczęśliwy by nie był, a jak jest dzieciatko, które nic innego oprócz bliskośći mamuni do szczęścia nie potrzebuje - nie mozna mu tego zabierać i tyle.
Moja Martynka - cycowata chyba najbardziej na świecie - i calusieńki dzień (DOSŁOWNIE) wiszaca na mnie - zresztą do dziś jedyne słuszne miejsce do przebywania to mamunia (kolanka, rączki, przytulanie do cycusiów itp) - a spać w nocy (pomijam drzemki dzienne - bo to tylko na mnie) - najchetniej w swoim łóżeczku!
I mieliśmy w jej życiu 2 epizody, że spała ze mna - jak poszła do żłobka a ja do pracy, oraz ostatnio po wakacjach - widać było, że tego potrzebuje i nie miałam najmniejszych problemów z tym zeby z nią spać (choć to nie wygodne i 2 razy spadła przez sen z łóżka - a wiec i niebezpieczne ) - ale samo przesżło i generalnie sama inicjowała przejsćie do własnego łóżeczka - za pierwszym razem jak sie odcycowałysmy - głośno odmówiła spania z nami , a teraz dostała nowe łożeczko, które kusilo dużo bardziej niż spanie ze starą matką
Także elastyczność, obserwowanie własnego dziecka - i miłosć, to chyba najważniejsze

Eveke - mozna dać Ci 10 Oooo ? ;-)

Cest moi, a nie uważasz, że tak częste pobudki dziecka są jednak problemem - nie dla mamy, ale dla niego? Sen ma być regeneracją, potrzebne są jego konkretne fazy, dziecko budzące się z opisaną przez Ciebie częstotliwością raczej moim zdaniem nie wypoczywa wystarczająco.
I od razu powiem, że uważam, ze trzeba wsłuchiwać się w potrzeby dziecka, ale rodzic nie jest biernym nadążaczem, powinien reagować i kierować.

brombap: nie uważasz, że tak częste pobudki dziecka są jednak problemem - nie dla mamy, ale dla niego

Brom- nie stając po żadnej stronie dyskusji (bo nawet jej nie przeczytałam w całości), odpowiadając tylko na Twoje pytanie.
To Krzyś do ósmego miesiąca wisiał na mnie w nocy, była pobudka za każdym razem jak mu cyc wypadł z dzioba, w dzień to chyba też tylko na cycu spał i jak cycka wyjmowałam z buzi, to się darł. I nie zauważyłam, żeby miał z tym problem serio. No ja miałam większy, bo mnie w nocy bolały plecy, a w dzień mnie już czasem trafiało. Ale nie widziałam, żeby on miał jakiś problem, ani żeby lepiej mu się zrobiło, jak zmienił przekonania życiowe- bo on był z tych cudów natury, co to w pewnym momencie stwierdził "pierdolę, śpię sam". No i jak zaczął spać bez cyca i tym samym się nie budzić, to spał krócej. Nie był też jakiś spokojniejszy, bardziej zrelaksowany. Ja to oczywiście co innego
WIęc, bazując na moim doświadczeniu, przychyliłabym się do teorii, że to bardziej problem matki niż dziecka.

Ale coś w tym jest, bo skoro Krasnal budził się co godzinę i było wycie w ciągu dnia, a dzień później przespał całą noc po odstawieniu i dziecko było od tej pory roześmiane to chyba jednak ma to wpływ?

To samo Gugiś = ma ogół i tak pogodny, ale widze różnicę w zachowaniu jak przespia więcej niż 3h ciurkiem.

The_Fragile: to chyba jednak ma to wpływ

Skoro twierdzisz, że u Was miało, to nie mam powodu wątpić w Twoje słowa
Ja napisałam:

cerisecerise: bazując na moim doświadczeniu

choć w sumie to u nas trochę inaczej było, bo jak Krzyś się doczepiał do cyca ok 22ej, to spał przyssany do 5ej, bo wtedy Andrzej wstawał i go zabierał. Jakbym co godzinę próbowała go odkładać, żeby spał bez cyca, to pewno też by wściekły chodził.
W każdym razie - Krzyś budził się za każdym razem jak cyca mu chciałam zabrać i bez cyca zasnąć nie umiał. Zaczęło mu przechodzić ok ósmego miesiąca. Ewunia umiejętność samodzielnego zasypiania nabyła sama między 3 a 4tym miesiącem. Krzyś był zdecydowanie tym spokojniejszym, w sensie bardziej zrelaksowanym, łatwiej adaptującym się do różnych warunków. Więc u nas to był bardziej mój problem niż jego

No to tak jak wczesniej zostało powiedziane. Po prostu WSZYSTKO ZALEŻY OD DZIECKA.
I całe szczeście, bo jak każde byłoby takie same to byłoby nudno

___

Mati (mój starszy syn) jako małe dziecko spał jak zając. WSZYSTKO go wybudzało, nawet "chodzenie na palcach". Teraz - mogę czołgiem przejechać i nawet nie drgnie.
Po cichu mam nadzieję, że Marcel kiedyś też tak będzie twardo spał. W tej chwili on słyszy dosłownie wszystko...

Cestmoi a jak wyglada Wasz dzien po takiej nocy?

Mysle ze ciezko Ci na dziś dzien okreslic ze na N nie ma to wplywu i jest wypoczeta. To dopiero zobaczysz jak odstawisz i zacznie przesypiac noce.

u nas przy takim cycowaniu i wybudzaniu dnie byly takie sobie. Miala jakieś 2 drzemki ale nie za dlugie. A to sie obudzila niedospana i marudzila.
Teraz przy przesypianych nocach ma jedna piekna 2-3h drzemke w poludnie. Regeneruje sie i jest cudowna i wesola az do wieczora.
wiec jak u Frag, stwierdzam ze te wybudzane nocki mialy ogromny wplyw , bo dziwne ze wszystko ucielo sie w jeden dzien kiedy wynioslam sie z sypialni a ona nie wybudzila sie i zaczela przesypiac nocki.

Ev, jak wygląda dzień? Rano się Mała budzi, wyciąga mnie z łóżka (a wcale nie mam ochoty wstawać ), robię śniadanie, jemy wychodzimy, wracamy, jemy, kładę ją spać, wstaje, jemy, wychodzimy, wracamy, jemy, kąpiemy się, sprzątamy i kładę znów ją spać Nie wiem, jak wyglądałaby gdybym ją odstawiła i nauczyła samodzielnego zasypiania. Nie wiem również, jak wyglądałyby nasze dni, gdybym ją sadzała na nocnik. Nie wiem, jakby się zachowywała, gdybym robiła cokolwiek inaczej niż robię teraz i zapewne się nie dowiem.
Co do spania. To ja podejmuję decyzję, że pora już spać. Pilnuję zegarka po prostu, bo wiem, że jak dłużej coś przeciągnę, to będzie z zaśnięciem jeszcze gorzej. Kładę ją nie padniętą a zmęczoną. Czasem wypada nam dzienna (1,5h) drzemka, czasem zaśnie w wózku jak jesteśmy w podróży, ale wtedy pośpi 20 minut i jest mało znośna później. Wolę ją wcześniej położyć spać wieczór w takiej sytuacji, niż taką drzemkę jej zrobić. Wieczorem goni do samego końca, jest radosna i zadowolona z życia. Spokojnie bez spania wytrzymuje 10h, ale wtedy w nocy śpi zazwyczaj gorzej, temu namawiam na spanie w dzień. Czasem ma gorsze dni, ale kto nie ma? I żeby nie było. Poza zajmowaniem się dzieckiem, sprzątam, gotuję, piorę, robię zakupy, żyję własnym życiem i nawet odpoczywam. I jak coś robię, a Nat chce robić w tym czasie coś innego ze mną, też jej odmawiam i nawet pozwalam popłakać. Łał? staram się jedak nie dopuszczać do sytuacji, kiedy może sobie pomyśleć, że nie ma we mnie wsparcia, że poczuje się odrzucona. Każdy się czasem musi zmierzyć z odmową, ale dla mnie to zupełnie inna sytuacja.

mamakasi: Tak mango , napisałam tak kiedyś. Ale każdy ma prawo do zmiany poglądów

Ja też pisałam wiele rzeczy zanim przeczytałam to i owo i tak jak mamakasi w obliczu tego co przeczytałam, po prostu musiałam zmienić wiele swoich poglądów. Tylko krowa nie zmienia zdania

Zresztą tak już zupełnie ogólnie do tej całej dyskusji...
To myślę, że pewnie, że można wszystko robić jeszcze lepiej - poświęcić się dziecku w 100%, nie pomagać sobie smoczkiem, projektorami, bujakami, ryć nosem o podłogę dniem i nocą...
Ale ja tak sobie tego nie wyobrażam. To znaczy uznaję relację matka-dziecko jako relację obopólną, w której obie strony powinny być w równym stopniu usatysfakcjonowane obcowaniem ze sobą.
Odniosę się do tej wypowiedzi jak i do poniższej :> bo akurat jestem mamą, która nie używa żadnej z wymienionych wyżej rzeczy. Przy Nadii również nie używałam tychże, za wyjątkiem smoczka do usypiania wieczorem w 7 i 8 miesiącu. Teraz nie zamierzam w ogóle. Używałam natomiast pieluch wielorazowych przy starszej i teraz przy młodszej zaczęłam na dobre wczoraj, teraz doszło do tego NHN przy Liwce, bo z Nadią zaczęłyśmy chyba dwa miesiące później. I nie uważam bym ryła nosem o podłogę, owszem jestem zmęczona wieczorem, ale to jest przyjemne dla mnie zmęczenie, bo nie będę ściemniać, że zmęczona nie jestem. Czasem mniej czasem bardziej, ale jestem w stanie wygospodarować w dzień ćwiczenia chociażby dla siebie, bo chcę zrzucić parę kg, a wieczorem obejrzeć dobry film z Marcinem albo poczytać książki :) Także to, że się nie używa współczesnych wynalazków ułatwiających życie mamie, nie oznacza, że bez nich, to życie jest ryciem nosem o podłogę :) Jest mi dobrze z tym tak jak jest i jak mi ktoś mówi "że Ci się chce, tych pieluch szmacianych używać , nie szkoda Ci czasu" to jakoś dziwnie to dla mnie brzmi, to tak jak ja bym kogoś zapytała, czy nie szkoda mu czasu na zrobienie obiadu ? no bo może przecież zupkę chińska zalać czy jakieś mrożonki w kółko jeść. To tak jak strach przed urodzeniem drugiego dziecka "czy ja dam radę" ? Pewnie, że dam, tylko muszę się zorganizować i tyle :)

I jeszcze co do usatysfakcjonowania. Mangaa Ty rozumiesz w 100 % co to sformułowanie oznacza, a małe dziecko za cholerę nie kuma co to znaczy być usatysfakcjonowanym albo usatysfakcjonować mamę, nie wspomnę już o takim 10 miesięcznym Jasiu, który zwyczajnie nie rozumie, że jego mamusia jest w dzień zmęczona przez jego pobudki. Nie ma aż takich cudów :)
Bo jak zwykle odnosze wrazenie na tym forum ze jak sie nie jest po pachy urobiona matką polka ryjaca nosem o ziemie., koniecznie w bólach rodzaca sn , karmiaca 2-3lata co najmniej , nigdzie nie wychodzaca oraz najlepiej sleczaca 24/dobe przy dziecku i jeszcze z zadowoleniem o tym opowiadajaca, to jest sie złą matką.
No ale kto tak twierdzi Ev ? Dyskusja tyczyła się przecież owego "uczenia" małego 10 miesięcznego dziecka samodzielnego zasypiania. Bo chyba od tego się zaczęło prawda ? no chyba że coś pomerdałam :) dla mnie trochę pojechałaś za bardzo z tym stwierdzeniem, nikt tu z siebie męczennika nie robi, tylko dlatego, ze śpi z dzieckiem. Chodzi mi tu o Cesti :) przynajmniej ja tego tak nie odebrałam. To znaczy dla mnie to, że Nadia budziła się kiedyś tak często, jest integralne z jej rozwojem, po prostu była i jest wrażliwym dzieckiem odreagowującym dzienne wrażenia lub nowo nabyte umiejętności, może układ nerwowy jednych dzieci dojrzewa szybciej innych wolniej, tak jak w przypadków maluchów 0-3 miesięcznych i ich problemów z brzuchami. Ja pewne rzeczy biorę takimi jakie są i tyle, nie zastanawiam się nad tym czy moje dzieci coś wymuszają, czy specjalnie chcą być u mnie na rękach, które czasem są wyciągnięte pod koniec dnia do kolana, czy Nadia umyślnie piszczy by mi uszy pękły itd. , może dlatego nie widziałam w tym nigdy problemu ? Kurcze no nie wiem jak to ująć, nie żalę się zazwyczaj nikomu, że siedzę zarobiona w domu z jednym dzieckiem na biodrze z drugim przy cycku(to taka metafora :P, bo tak jeszczen nie było :) ), po prostu nie czuję sie "matką klepiącą kotlety" :) ale cieszę się, że mogę maksymalną ilość czasu poświęcić dziecku, czasem nawet kosztem siebie czy mojegu snu, bo wiem, że to kiedyś się skończy i szybko za tym zatęsknię :) za rok dwa, będę sobie mogła chodzić do kina i 5 razy dziennie, ale teraz mam małe dzieci i w sumie to mi nie przeszkadza jakoś specjalnie to, że im poświęcam znaczną część siebie i swojego czasu :)

Treść doklejona: 21.08.14 13:15
Aha i jeszcze jedno, nikt tu przecież nie napisał, że dziecko MUSI od urodzenia spać z rodzicami, bo jak nie będzie spało to będzie dziwne jakieś czy nieszczęśliwe :) Jeśli maluch od początku spokojnie śpi w swoim łóżeczku i nie wybudza się, a są takie dzieci, to przecież wiadomo, że nic tylko się cieszyć :P Tu mam na myślę Ninkę Asi :)


Aha i Fragilku tak nawiążę jeszcze do wypowiedzi Twoje z poprzedniej strony. W moim regionie jest masa mam stosujących techniki typu "wypłacz się, to Ci będzie lepiej" już przy tych najmniejszych dzieciach, bo jak zacytuję jedną z nich :

"Dziecko powinno od urodzenia znać swoje miejsce" Ta kobieta "nauczyła" wśród ogromnego płaczu swoją maleńką córkę spania od urodzenia w swoim pokoju w swoim łóżeczku za zamkniętymi drzwiami nauczyła też być posłuszną w każdej sytuacji, a także tego by w każdym prawie jednym przypadku spełniała to o co się ją poprosi, taki robocik. Ekstremalny przypadek "grzecznego" i dobrze "ułożonego" dziecka. Wszyscy zachwyceni jak to mała się potrafi sobą zająć, jak to kłopotów żadnych nie sprawia, jaka cichutka jest i mało absorbująca, a mało kto wie, czym to było okupione. I oni są bardzo dumni ze swojej córki a jeszcze bardziej z siebie.. nie chcę wiedzieć co ona przeżywała nawet, także no są różne przypadki. I ona te rady próbowała mi wcisnąć, bo to są świetne metody według niej na wychowanie bezproblemowego dziecka.

PENNY: Wszyscy zachwyceni jak to mała się potrafi sobą zająć, jak to kłopotów żadnych nie sprawia, jaka cichutka jest i mało absorbująca, a mało kto wie, czym to było okupione.

No właśnie.
Co innego jeśli dziecko jest od małego wytresowane, a co innego jeśli dziecko jest po prostu grzeczne, spokojne z natury i słuchające.
Tak jak Michalinka Katki, Martynka Ulci czy nasza Nina.

Katka - a dużo masz jeszcze mleka?

spidermanka: Katka - a dużo masz jeszcze mleka?

Spidi, no jak nacisnę, to tryska. I jak na przykład zdarzy się czasem (baaaardzo rzadko), że w dzień nie ssie piersi, to wieczorem mam grudy normalnie na piersi ;) Czyli chyba jest sporo mleka. Z tym, że normalnie, to ona się budziła po 2 razy w nocy, possała troszkę (3min) i zasypiała. Teraz ewidentnie potrzebuje się potulić, niekoniecznie zjeść. Przy każdych ząbkach miała wzmożoną potrzebę ssania.

TEORKA: W ogóle to mnie zadziwia fakt, że w ciągu dnia ona taka spokojna, stateczna i opanowana a w nocy ma jakieś ruchowe ADHD i spala jakieś 1000 kcal jak nie więcej

No wyszaleje się dziewczyna w nocy, spożyje energię, to w dzień spokojna i opanowana ;)

mangaa: Ale to, czy to zmęczenie będzie bardziej słodkim obciążeniem czy może ryciem nosem o podłogę zależy w dużej mierze od konkretnej sytuacji, usposobienia dziecka, sytuacji rodzinnej, finansowej, etc

No wiadomo :) ja napisałam jak to wygląda u mnie, bo akuratnie u nas wspomagaczy nie ma, a o nich akurat z Ev napisałyście :)

mangaa: Ja pisałam bardziej w kontekście tego co pisała o zmęczeniu Eveke i w odniesieniu do własnych doświadczeń.

Ja również, tylko Ev dała do zrozumienia (albo może ja źle zrocumiałam), że jak się nie robi tego czy tego, nie używa smoczka i tak dalej, to jest się lepszym czy coś. A ja się nie czuję ani lepsza ani gorsza. Więc też sie chciałam odnieść :>

mangaa: No przeca nie pisałam nigdzie, że dziecko ma wiedzieć jak usatysfakcjonować mamę...

ok, widać źle zrozumiałam, chodziło mi o to, że często jest tak, że bardziej jakby jest usatysfakcjonowana mama aniżeli dziecko, bo to bardziej jej przeszadza coś niż owemu dziecku, bo płacze, bo ciągle chce na ręce i tak dalej :)

mangaa: Ja to powinnam min. 2 razy czytać to, co napiszę zanim wyślę bo w roztargnieniu neologizmy tworzę...
"Wyrozumienia" -> no

Ale "wyrozumienie " brzmi całkiem fachowo, hahah

PENNY: chodziło mi o to, że często jest tak, że bardziej jakby jest usatysfakcjonowana mama aniżeli dziecko, bo to bardziej jej przeszadza coś niż owemu dziecku, bo płacze, bo ciągle chce na ręce i tak dalej :)

Rozumiem, no ale napisałam, że w równym stopniu usatysfakcjonowane.;) Czyli dziecko szczęśliwe i mama również, tak samo, nie jedno bardziej kosztem drugiego.
No ja pomimo, że założenia były szczytne przyznaję, że wymiękłam w części spraw... np wielorazowanie (choć spróbowałam), smoczek, ale w wielu też wytrwałam.
Tylko widzę po sobie, że czasami są sytuacje, że zmienia się punkt widzenia...
Widzisz, sama staram się nie chadzać na skróty, jestem z tych bujających, tulących, noszących, wsłuchujących się w swoje dziecię i w siebie, BLWuję ale nie mogłam sobie pozwolić na całkowite poświęcenie.
A tu się czyta (nie piszę o Tobie), że smoczek to pójście na łatwiznę, "da się?- no da się!", "to tylko kwestia priorytetów"... Przepraszam k...de a kogo ja mam wybrać, nie pomóc tacie czy zapchać dziecku buzię smoczkiem (jak to miałam okazję przeczytać tu na forum).
Czytałam na wątku laktacyjnym od mamykasi, że ja tak naprawdę chcę podać Milce MM (czemu zakłada się złą wolę to nie wiem) i szukam tam usprawiedliwienia i nie docierało, że smoczek to akurat jest u nas konieczność, że nie mogę sobie pozwolić by wyciągać pierś na każdą potrzebę małej. Ale nosiłam dużo w nosidle, spała z nami, przytulałam i bujałam ile wlezie wtedy kiedy mogę.
A na kolejnym wątku czytam, że jak się chce to się da usamodzielnić 2 miesięczne dziecko w kwestii spania, pomimo, że domaga się bliskości. "Da się"
Nigdy nie usłyszałam przepraszam, a tutaj czytam, że TE mamusie potrzebują USPRAWIEDLWIENIA.
I widziałam różne inne osobiste wycieczki (i wydaje mi się, że Eveke też o to chodzi), tylko dlatego, że któraś mama przyznała, że nie dała rady, tudzież odstawienie u którejś z mam nie przebiegało książkowo itd...
Taaa, wylałam żale. Sorry, bo do Ciebie absolutnie nic nie mam Penny ani do Cesti, zresztą chyba widać wyraźnie do kogo mam...

PENNY: Ja również, tylko Ev dała do zrozumienia (albo może ja źle zrocumiałam), że jak się nie robi tego czy tego, nie używa smoczka i tak dalej, to jest się lepszym czy coś. A ja się nie czuję ani lepsza ani gorsza. Więc też sie chciałam odnieść :>

Wydaje mi się, że to też już w ogólnym odniesieniu, nie koniecznie tylko w stosunku do tej ostatniej dyskusji... No chodzi o klimat niektórych wypowiedzi, jakby się jakiś sąd obywał nad marnymi matkami, które trzeba usprawiedliwiać. Resztę już wyżej opisałam.

Treść doklejona: 21.08.14 16:30
Przepraszam za mój emocjonalny wywód ale tak to już mam, że jak z serca to na całego.

Winni: Co z dziećmi, które nie umieją mówić?

Nie ja zadawałam pytanie tylko Frag, ale...w jej pytaniu nie ma nic odnośnie tego, czy dziecko mówi czy nie. Jeśli dziecko budzi się w nocy przestraszone i płacze to jakie ma znaczenie czy umie mówić?