lecia_28: spi mi po 3godz w dzien

Baaardzo Ci zazdroszczę Mój nie dość, że śpi w dzień od 0,5 do godziny i to jest jego jedyna drzemka, to jeszcze pada późno, a ja mam ochotę zaraz po nim. Taki nie-śpioch mi się trafił.

lecia_28: bo jak sie obudzi o 9 to spac idzie dopiero o 14 a spi mi po 3godz w dzien.

a to widzisz, Ninka idzie spać ok 14 ale śpi godzinę więc wstaje o 15 i o 20 już jest gotowa do spania
gdyby była podobna sytuacja jak u Was to też bym ją budziła bo jednak fajnie mieć wieczór tylko dla siebie
no i męża ewentualnie

montenia: Magdalena.moja starsza corka miala trzydniowke 2 razy. Ja mialam ospe wietrzna takze 2 -krotnie

Czytałam o tym, że trzydniówkę wywołują dwa różne wirusy, dlatego można ją przechodzić dwa razy. Ja już chyba podziękuję - po jednej mam dosyć.

aneta01: J. przechodził trzydniówkę koszmarnie - 40 stopni gorączki i trudno było ją zbić choćby o 1 stopień.

u nas to samo. 39,5, zbijałam o 1 stpień i po 4-5h znowu piec. a tobyło już po tygodniowej innejinfekcji, więc zanim wyszła wysypka, dostawałam zawału, że to infekcja poszła na oskrzela/płuca.

aneta01: Madzia, poprawiło się coś z zasypianiem Marysi?

no ciutkę, usypiam ją leżąc z nią na łózku, spiewam w kółko tego Wojtusia i dziś już usnęła w 20min, więc jest lepiej.
--
w ogóle to jest mi przykro (tak trochę w żartach piszę), że moje dziecko nie okazuje żadnych oznak deficytu matki. 5 dzięń w złobku, dzis już byla dłużej, jak mąż po nią przyszeł, to nie podeszła do inego tylko poleciała dalej do dzieci. a jak wróciłam do domu, to kolejny dzień zero zainteresowania. Tylko ona i tatun się liczy. Ech, taka wdzięczność za 15mcy przebierania pieluch, noszenia, tulenia i w ogóle

Pocieszę Was, że czasem się zmienia Ewunia od około miesiąca zaczęła się do mnie kleić, nawet kilka razy spała wtulona we mnie, a nie w tatusia

Ja mam mlodszaka ale tez wlasnie zaczelismy chodzic do zlobka. W sumie juz 4 dni po godzinie-dwie i nie jest zle. Tez grupa 10-osobowa i co najwazniejsze 100 metrow od mojego bloku. Jedyny minus to to, ze Wojtek od razu zlapal po raz pierwszy w zyciu katar i kaszel i przyplatalo sie zapalenie ucha...

czyli Ninka nie zapalala miloscia do samodzielnego poruszania i nadal mamine biodro wielbi ponad wszystko?

U nas też trwa faza na mamę. Słyszałam kiedyś o powiedzeniu: "córeczka tatusia". Zastanawiam się, kiedy ten etap się pojawia Wtedy troszkę odsapnę
Póki co, tata rozpieszcza, staje na głowie, by ją zadowolić, ale i tak mama jest "the best".

Magda, w odniesieniu do tego, o czym napisalas....

Zgadzam sie z Toba w 100%... Dla mnie to tez jest smutne, ze posiadanie dziecka i chec spedzania z nim czasu(urlop wychowawczy) jest postrzegane, jako zycie osoby bez aspiracji. Bo jak mozna nie chciec piac sie po drabinie kariery, jak mozna nie chciec uczestniczyc w wyscigu szczurow?

Ale wiecie co? To nie powod, dla ktorego mam dziecko, ale wierze gleboko w to, ze kiedy bede stara, to nie bede sama. Moze nie bede swojego dziecka widywala codziennie, ale wierze w to,ze bede miala w nim wsparcie.
I wierze w to, ze na stare lata nie bedzie we mnie zalu, ze zamiast przytulac trzydziestego kota, siedze z wnukami przy herbacie.

A ja się cieszę, kiedy moje dziecko przejawia oznaki niezależności ode mnie. Kiedy świetnie bawi się z tatą, babcią, nianią, czy kimkolwiek innym. Nie chcę wychować uzależnionego ode mnie człowieka. Chcę, żeby od najmłodszych lat uczyło się wolności, niezależności i żeby dało sobie radę w życiu kiedy mnie zabraknie.
Nie wiem, czy gorsze jest rodzenie dzieci z wyrachowania i kosztem rezygnacji z własnych wygód czy marzeń, czy rodzenie ich po to, żeby spełnić swoje potrzeby emocjonalne. W zasadzie nie mnie to oceniać. Każdy powinien sam wiedzieć po co, czy dlaczego ma dzieci.

Magdalena: Przeczytałam wypowiedzi na Gazeta.pl na temat dyskusji "Dlaczego młodzi Polacy nie mają dzieci".

mi tez jest jakos dziwnie jak to czytam, mysle ze to dotyczy wlasnie ludzi z duzych miast dla ktorych kariera jest najwazniejsza. I to ich mi szkoda bo ktoregos dnia obudza sie z "reka w nocniku" ze jednak cos im w zyciu umknelo. Nie zawsze dziecko moze poczekac, nie w dzisiejszych czasach kiedy wiele par ma takie problemy z zajsciem w ciaze. Jak sie zorituja przed 40stka to nie wiadomo czy bedzie jeszcze czas na leczenie. Wielu ludzi mysli mnie to nie dotyczy, a jednak. Na Dawidka zdecydowalismy sie z potrzeb emocjonalnych, bo z jakich innych? nie mialam pojecia co to znaczy miec dziecko, nie bylo go wiec dla jego dobra tym bardziej tego nie zrobilismy. Ot chcielismy miec kogos jeszcze do kochania. Nie sadze zeby to w jakikolwiek sposob skrzywdzilo moje dziecko. Co innego gdybym chciala by realizowal moje ambicje, to jest chore zgadzam sie.

a od nas własnie wyszedł ksiądz po kolędzie [że zmienię na chwilę temat] i takiego wstydu nasze dziecko nam narobiło, że koniec świata
tzn wstydu nie wstydu ale ksiądz był lekko oburzony
porwała bowiem ze stołu kropidło i dawaj za kotem po całym domu goniła i darła się cicia oć , cicia oć !
Mateo za nią, wyrywa jej to kropidło mowiąc, że to nie zabawka a ona że cicia opa cicia opa [w sensie, że ma skakać i się bawić]

ksiądz siedział wzburzony bo jak jej zabraliśmy kropidło to zaś do wody święconej się rzuciła że chce "piciu piciu"
szatańskie dziecko

Padliśmy

Teo, cofam to, co powiedziałam. Mój mąż to przeczytał i powiedział, że nie szatańskie, a anielskie, bo szatańskie by od wody święconej uciekało. Ma rację. Chyba za dużo Supernaturala się naoglądaliśmy ;)

Nie upraszczajmy, odpowiedzialne podejscie ok, ale umieszczanie dziecka na lišcie z rownym priorytetem co samochod czy kolejny punkt w karierze to dla mnie smutne zjawisko. Z tych wypowiedzi tylko jedna czy dwie byly takie: nie mam za co życ/facet nie chce. Reszta to "chce sobie poużywac, dziecko to tylko ciezar".
Ja w czasie staran o dziecko dostalam w pracy awans, przede mna byla swietna perspektywa duzo wiekszych pieniedzy i lepszej pozycji w korpo. Przyjelam to wiedzac, ze moge za chwile zsjsc w ciaze i to stracic (planowalam zawsze rok w domu po porodzie). I tak tez sie stalo. Nigdy nie zalowalam.
Moze nadal jezdze do pracy bez auta i z dwoma przesiadkami, nie move robic nadgodzin i sie wykazac (a mam bardzo ciekawa prace i to zawsze kusi), podobnie jak skonczyly sie po pracy zakupy i inne przyjemnosci, bo lece do domu do dziecka. Ale nigdy tego co stracilam nie zrównywalabym s priorytecie z dzieckiem.
W sensie, to, co mnie w tym tekscie zasmucilo, to porownanie wartosci ludzkiego ŻYCIA do rzeczy materialnych.
No ale taki jest swiat.

Doti too super ten kapłan ;), bo nasz ksiądz na chrzcie dziecka (nie mojego) gdy płakało powiedział na mszy przez mikrofon 'Proszę wyjść z tym dzieckiem do zakrystii bo mszy prowadzić nie mogę'...Tooo jest dopiero żenada!

No bo zachowanie dzieci jest chyba czymś naturalnym. Ale ciężko oczekiwać od księdza, żeby to zrozumiał...

Jeśli chodzi o karierę i dzieci. Piszesz, Magdo, że nie podoba Ci się stawianie dziecka na przeciwnej szali do kariery. Ale dlaczego nie? Póki nie ma dziecka, ludzie mają prawo wyboru swojego powołania życiowego. Są tacy, którzy decydują się na dzieci, są tacy, którzy rezygnują z posiadania dzieci, bo chcą np. rozwijać się zawodowo. Ja rozumiem tę drugą grupę ludzi i rozumiem to, że dziecko im w ich planach przeszkadza. Nie jakieś konkretne, żywe dziecko, tylko dziecko jako idea.
To dobrze, że zdają sobie z tego sprawę i nie udają, że jest inaczej.
Ja przez dużą część życia nie chciałam mieć dzieci. Po prostu, nie czułam takiego powołania. Czy to źle? Chyba dobrze, że wtedy ich nie miałam. W pewnym wieku zapragnęłam dziecka i się o nie postarałam. Zdążyłam do tego czasu zakończyć wszystkie najważniejsze procesy edukacyjne, zorganizować sobie życie tak, żeby zapewnić temu chcianemu i oczekiwanemu dziecku jak najlepsze życie. I nie żałuję mojej decyzji.
Nie oceniam mam, które mają dzieci "z wpadki", ani tych, które koniecznie muszą zaspokoić swój instynkt macierzyński, nie licząc się z sytuacją materialną. Zgadzam się z tym, że dla dziecka najważniejsza jest miłość i opieka. Ale nie uważam, że ludzie racjonalnie podchodzący do rodzicielstwa są wyrachowani i bez serca. To jest krzywdząca opinia.

belly: moja panna na koledzie obdarowana swietym obrazkiem go...zjadla i to na oczach ksiedza

ceri- ha ha, niestety nie

Wg mnie ksiądz też człowiek, dlatego nie rozumiem jego zgorszenia, dziecko jest u siebie, jest małe, nie rozumie, że dana chwila może być mniej czy bardziej poważna - chyba tylko jakiś totalny buc może się oburzyć o coś takiego... Tym bardziej, że Jezus najbardziej kochał dzieci i zawsze zapraszał je do siebie.To samo tyczy się kościoła, u nas na mszy dla dzieci maluchy szaleją aż miło :) To jest msza dla nich i mają takie prawo. Na zwykłej mszy rodzice dzieci pilnują bardziej, ale też jeśli się jakieś rozpłacze czy biega po kościele, to nikt uwagi nie zwraca.

Tak a propos dzieciowej dyskusji, tu jest fajny, wyważony głos:

"30-latkowie i ich dzieci"

aneta01: Patrzę właśnie na M. który tańczy z Jankiem w rytm piosenki z Mini Mini

Nic mi nie mów, M z Krasnalem wczoraj porównywali, kto ma dłuższy język... Ale coś w tym jest. Ja mamą po 30ce zostałam dlatego bo męża tak późno poznałam. Nigdy nie chciałam kalkulować, czy chcę rezygnować z dotychczasowego stylu życia, czy może za rok, bo sobie jeszcze gdzieś pojedziemy? No i samo jakoś tak wyszło, że się przeciągnęło w czasie, bo pojawiły się problemy z zajściem w ciążę.

I teraz kibicuję mojemu kuzynowi, który chce być tatą, a ma dopiero 22 lata, jego żona o rok młodsza. Studiują, pracują, nie patrzą na to, czy przez dziecko gdzieśtam nie pojadą, nie polecą na imprezę, itd. Natomiast wszyscy dokoła mówią - za młodzi jesteście, najpierw studia powinniście zakończyć, wyszumieć się, skorzystać z życia. Ale być może oni JUŻ dojrzeli do tego? Jeśli czują, że są gotowi to czemu nie? Czemu dokoła ich wszyscy zniechęcają?

Skomplikowane to wszystko, bo jak się posłucha różnych ludzi to człowiek dochodzi do wniosku, że tego idealnego momentu na dziecko to nigdy nie ma. Ani jak się ma 20parę ani jak się ma 30parę (bo wtedy o ciążę gorzej).

Treść doklejona: 12.01.13 09:58
Aha, dodam jeszcze w kwestii Krasnalowej - mały od kilku dni stoi bez trzymanki. To znaczy - trzyma się, ale niekapka. Przypomina mi się Ninka trzymająca się za uszy i dziecko koleżanki trzymające się chrupek. Coś czuję, że niekapek będzie nieodłącznym towarzyszem chodzenia ;)

U nas jak był ksiądz to Oliwka tylko palcem na niego pokazywała i krzyczała ooooooo . No to dał jej cukierasa kokosowego i całego zjadła
-
Belly,Marysi nie zaszkodził obrazek?
-

The_Fragile: bo jak się posłucha różnych ludzi to człowiek dochodzi do wniosku, że tego idealnego momentu na dziecko to nigdy nie ma.

Dokładnie...

Jaca, ale Ty chciałaś mieć dziecko/dzieci, tak? A są ludzie dla których ten właściwy moment nigdy nie nadejdzie. Bo najpierw imprezki, potem kariera, zwiedzanie świata, a potem będą się bali, bo dziecko może przeszkadzać w wygodnym życiu, będą musieli z czegoś rezygnować na rzecz potomstwa. Tylko w takim wypadku chyba faktycznie lepiej, żeby dzieci nie mieli i że świadomie z tego rezygnują...

No i też trzeba brać pod uwagę, że jak 20latka mówi "to ja sobie teraz popracuje nad karierą, zobaczę kawał świata, a potem dopiero pomyślę o dziecku" to może się skończyć tak jak u wielu z nas - że z samym zajściem w ciążę może mieć ogromny problem. A potem włącza się myślenie "dlaczego nie chciałam wcześniej?".