a to z domu klikne, bo teraz z telefonu pisze.

Ewa, a jest taka grubasna ksiazka, autorki ''ciezarowka przez 9 miesiecy'', strasznie fajnie i dowcipnie napisana. I ta sama babka wydala ksiazke o pierwszych 5 latach zycia dziecka, mozna zdechnac ze smiechu, ale jest tez duzo informacji. Jak wroce do domu to Ci napisze co.

Acia, akurat takie poradniki kiedy co ma dziecko robic fizycznie sa. Ale o rozwoju psychicznym, a wlasciwie o takich buntach/cechach chcarakterystycznych dla danego wieku nie wpadl mi w rece. I nie chodzi mi o taki, ze dziecko w wieku 3 lat umie samo.. tylko o takie cos: dziecko w wieku 4 lat upaja sie brzydkimi wyrazami. No jakbym nie poczytala to bym myslala, ze moje jakies nienormalne jest, bo jak sie mozna zarykiwac slowem kupa. BTW niestety kupa wrocilo. Nie ma rady na takiego 4-latka. Kupa jest nadal fascynujace. Do tego doszlo "kunas mać";-P, zwracanie sie (chyba obrazliwe): ty staro jago, czy cos w ten desen. jak teraz pisze to parskam smiechem, ale wiadomo, ze jest to drazniace.

Ewasmerf: ja to bym chciala taki poradnik, na pewno jakis jest, ale nie wpadlam na niego jeszcze, ze bedzie opisane dokladnie jakie sa normy rozwoju dzieci rok po roku

Ewa, jest coś takiego, tytuł bodajże "Rozwój psychiczny dziecka od 0 do 10" czy jakoś tak. Nie miałam w ręku, ale ponoć to właśnie jest taka książka.

A odnośnie czytania książek na temat dzieci i wychowania - ja tam czytam, bo mam chyba tak, jak Frag - lubię czytać, lubię wiedzieć. Nie uznaję żadnych typowych poradników z instrukcjami typu "jak dziecko zrobi to, to rodzic ma powiedzieć tak i tak". Po prostu nie wierzę, że jest jeden wzór postępowania dobry dla każdego dziecka i już. Ale czytanie zawsze poszerza horyzonty wg mnie, czasem wynoszę z lektury coś dla siebie, a czasem czytam tylko po to, żeby utwierdzić się w przekonaniu, że to nie dla mnie. Wychodzę z założenia, że nie czytając mogę przeoczyć coś, o czym mogę nie wiedzieć, a co może być ważne i pomocne.

Dziewczyny to ja polecę tym co lubią poczytać ale nie książkę tylko coś z neta:
dobra relacja
dobra relacja facebook

jarek żyliński

Własnie Dawidek skończył terapię. Ogólnie ostatnio wszyscy mi zwracają uwagę, że on ma zasób słów ponad przeciętną (oczywiście zasobu tego nie potrafi dobrze wykorzystać, bo jeszcze nie ma prawidłowo rozwiniętej mowy funkcjonalnej, o czym już pisałam). Co się rzuca w ucho to to, że on uwielbia b. trudne słowa... A to z kolei wszystkich utwierdza w przekonaniu, iż rośnie mi mały asperger. Nie wiem czy powinien mi spaść kamień z serca????

Może troszkę tak, bo jednak znamy aspergerów dobrze funkcjonujących w społeczeństwie... Pracujących... Zakladających rodziny....

Czas pokaże czy podejrzenia się sprawdzą.

I mamy kolejny sukces - od wczoraj Dawidek nieporadnie, bo nieporadnie, ale pije sok ze słomki ;)...

Vitani, poza tym, co tu dziewczyny napisały, dodam, co u nas działało na małego uparciucha.
Jezeli kwestia nie dotyczyła życia i śmierci, nie upieralam sie. Jezeli Młody mówił, ze nie zdejmie kurtki, mówiłam: "Dobrze, jezeli zmienisz zdanie i będziesz potrzebować pomocy, to jestem obok w kuchni. Zawołaj mnie. Ja swoją kurtkę zdjęłam, bo wiem, ze będzie mi w niej za gorąco w domu."
Jak nie chciał sie ubrać przy wyjściu z domu, to było: " ok, sprawdź tylko na balkonie, czy na pewno tak Ci będzie dobrze" albo zabierałam po prostu rzeczy, wychodziliśmy i zwykle po dwóch minutach był gotowy na ubranie się.
Dodatkowo właśnie staraliśmy się wzmacniać pozytywne zachowania i doceniać każdą najmniejszą rzecz, którą robił, np. "Cieszę sie, ze sam zrobiłeś to i to. Dzięki temu będę mniej zmęczona i będziemy mogli dłużej się pobawić.", czy tak jak Ewa podawała przykład ze tym dbaniem o dom.
Gdy mnie już trafia na tyle, ze czuję, ze wybuchnę, po prostu mówię, ze zdenerwowałam się całą tą sytuacją, potrzebuję się uspokoić, idę do łazienki i przyjdę jak już opanuję emocje. Tak samo mówię, gdy widzę, ze Młody się nie moze uspokoić i jesteśmy gdzieś na zewnątrz. Tylko wtedy łazienkę zmieniam na odejście na bok i pytam, czy chce iść ze mną się uspokoić i zwykle chce od razu albo po minucie.
I nigdy nie tłumaczę w histerii dlaczego coś trzeba zrobić, bo wtedy dziecko nie jest w stNie tego zrozumieć. Gdy już się przytulimy na zgodę, wracam do sytuacji i romawiamy dlaczego się tak upierał przy czymś, mowię, jak ja odebrałam dane zachowanie i podsuwam, jakie sformułowanie/znak by mi pomogło szybciej zrozumieć, o co tak naprawdę chodzi.
W trakcie awantury tez unikam mówienia, jak sie Młody czuje i dlaczego, bo na uparciucha to działa wręcz jak płachta na byka i to kolejna rzecz do negacji.
Czasem tez działa rozśmieszanie albo stwierdzenie, ze widzę, ze chyba złe się czuje i gdyby chciał sie przytulić, to jestem obok.
A ostatnio, żeby wyciszyc emocje, po prostu zwykłe "już dobrze" powtarzane w kółko.
Aaaa..... I to nie jest tak, ze dana metoda działa od razu, czasami trzeba powtórzyć coś i 20 razy, zwykle po paru razach następowało pogorszenie zachowania, ale potem nagle załapywał i wszyscy oddychalismy z ulgą.

Vitani to ja się już nnie będę na priva produkować - agigi mnie ubiegła, mniej więcej to Ci chciałam napisać

Nie udzielam się w tym wątku. Miałam do niego dwa podejścia (żeby śledzić na bieżąco) i zwykle brakowało motywacji na czytanie o zdrowotnych zmaganiach, wysypkach, drzemkach. Od czasu do czasu zerkam i zwykle, może pechowo, na takie rozmowy trafiam. Wasze rozmowy dotyczące różnych metod wychowawczych zaciekawiły mnie.
Mam w związku z tym pytanie. Czy oprócz wątku o najpiękniejszych książkach o macierzyństwie (który umarł chyba) jest na forum jakaś lista książek opisujących różne metody wychowawcze? Jeśli nie (szukałam i nie znalazłam) to może pokusić się o taki?
Może jakaś lista publikacji pomocnych w wychowaniu dzieci? Lista uzupełniana, przeklejana na bieżąco właśnie, tak jak na przyszłych, ponieważ ułatwia szybki przegląd, umożliwia podjęcie decyzji co do ewentualnej potrzeby/chęci lektury. Oprócz tego wymiana wrażeń po przeczytaniu. Co myślicie?

Monia, to chyba dobre wiadomości. Gratuluję umiejętności. Już układanie literek w kolejności alfabetycznej była ponad przeciętną. Niezłego mózga masz:)

POnawiam moje pytanie, ktorego chyba zaginelo...
Moj maly ostatnio w nocy jest bardzo zimny na karku i glowie, ale rece ma cieple i w pokoju cieplo, ktos tak mial?

No goraczki nie mierzylam... Ktos mi kiedys mowil, ze jak kark cieply bardzo to wtedy goraczka, ale sprawdze jak znow tak bedzie mial. Dzieki

Mysle, ze nie masz powodow do obaw.. nam np ostatni "4" wyszla na poczatku stycznia tamtego roku i do teraz "5" zadnej nie ma :)

madziik1983: Moj maly ostatnio w nocy jest bardzo zimny na karku i glowie, ale rece ma cieple i w pokoju cieplo, ktos tak mial?

Moja tak ma co ranek Śpi nieokryta niczym (nie da się przykryć chociażby cienką tetrą), a rączki ma albo pod buzią albo pod brzuszkiem (śpi na brzuszku z pupą uniesioną w górę) i one przeważnie rano ciepłe. Tak jak stópki, które wciśnie czasem pod kołderkę i zdążą się ogrzać. A kark chłodny. Temperatura do spania 19-20 stopni jest u nas.

Treść doklejona: 17.01.15 16:27

Annesja: Ma 6 ząbków, które wyszły do września. Od tamtej pory nic się nie przebiło. Czy to już powód do paniki?

Oczywiście, że nie
Mojej córci pierwsze 8 sztuk wyszło bardzo szybko :) Potem cisza, dłuuuugo i teraz wyszły 2 dolne czwórki.
Nic się nie martw.

Treść doklejona: 17.01.15 16:28

_Fragile_: książka to Dzieciozmagania Kaz Cooke.

Kupiona Oby szybko doszła do mnie.

U nas też 14 zębów na pokładzie. Ale od dwóch tygodni brzydkie kupy, zaczęło się rozwolnieniem 3-dniowym, potem 2 dni zielonych kup, a potem do dziś dnia kilka kup dziennie, czasami normalnych, czasami rzadszych, zdarzyło się nawet ze śluzem. I jak do tej pory ząbkowanie prawie bezobjawowo, tak teraz mogę te kupy podpiąć pod dolne trójki? Dziąsełka czerwone, ale jeszcze nic nie widać.

Dziękuję:-) To moje pierwsze i bardzo wyczekane maleństwo. Czasem robię ''z igły widły''. Ale chyba wszystkie tak miewamy.

Nawet nie pomyślałam o tym. Dzięki, co ja bym bez Was zrobiła.

A ktoś może podawał ten antybiotyk dzieciom , albo Sumamed.?
Straszne ma opinie.:(

Jezynka,moja corka ostatnio brala azitrolek na zap.oskrzeli. spokojnie. podawaj normalnie probiotyk.jak zawsze podaje acidolac lub enteroacidolac. ja bym nie zmieniala od razu,tym bardziej,ze tylko ma luźniejsze kupki.

O, serio? A mnie w Paryżu tak wciągnęło, że w dwa wieczory przeczytałam :D

Daj spokój, ja lubię Jak mówić, ale momentami jak czytam to parskam śmiechem - jakby ktoś się do mnie tak odezwał to bym chyba śmiechem zabiła, wypróbowałam w różnych kombinacjach na Krasnalu i też dziwnie patrzył i przestawał mówić. Ale ogólnie zasada jest fajna, słuchaj, patrz, dawaj z siebie na maksa empatii. Porady fajne, ale rodzaj "dialogu" ciężki.

Za to jednej rzeczy nie pojmuję - może jak chłopcy bedą starsi to zadziała, że jak mówi się "mhm, tak, aha" i z uwagą przysłuchuje dziecku to dziecko samo wymyśli rozwiązanie problemu. U mnie to w życiu by nie zadziałało, prędzej poczułabym się przez rodzica zlekceważona (tak jak nie cierpię jak mąż na mnie patrzy i mówi "mhm" i nic poza tym ;)). I jeszcze jedna rzecz mnie bardzo zafrapowała, ale teraz nie pamiętam co to było

Treść doklejona: 17.01.15 21:06
Aaa, już wiem - znowu, może Krasnal jeszcze za mały, chociaż lubi się bawić w udawanie i wymyślanie, ale nie przeszło ani razu z tym "och, też bym chciała, żebyś mógł się bawić tymi wszystkimi samochodzikami ze sklepu ..." / "chciałabym wyczarować dla ciebie ....". Krasnal kiwa głową i mówi "tak, wyczaruj" / "tak, mogę się bawić", itd. Może to na starszaki dopiero działa.

Natomiast bardzo podoba mi się zwracanie uwagi na to, że jak dziecko coś mówi to SŁUCHAJ. Albo jak coś się dzieje złego, przykrego to wykrzesaj z siebie na maksa empatii i bądź z dzieckiem.

Aaa, no widzisz, może dlatego, ja akurat byłam na etapie poznawania się z Gugim, więc mnie wciągnęło i nie popełniłam kilku błedów, co z Krasnalem (np. owo wybudzanie w nocy i zakłócanie snu dziecka). Ale później jest fajne - o czasie dla rodziców, o tych ramach, o kulturze, o pokazywaniu, że na pewne rzeczy można i warto czekać (ja mam z tym ogromny problem).

Wiesz co, ja jestem empatyczna, ale nie potrafiłabym mówić w ten sposób... Niektóre dialogi (jak ten o "zmarłym" żółwiu) bardzo do mnie przemawiają, inne kompletnie nie.

Ewasmerf: jestes zmeczony to on za chwile zmeczony wcale nie jest i w ryk to mnie szlag jasny trafil i sie wydarlam, ze jeszcze chwila to ja nie wytrzymam i wyjde z siebie i nie wiem co jeszcze. i taka jestem zajebista;-((

Ewa, kurka, każda z nas ma takie momenty, nie wierzę, że nie.

Tak, ta o złości jest naprawdę niezła, lubie do niej wracać. MOże dlatego, ze nie podają nic na tacy, a dużo rzeczy trzeba samemu przeanalizować?

A tak a propos - my dzisiaj też mieliśmy problem z inhalowaniem. Jak zawsze lubił tak dzisiaj był na nie, nawet z ulubioną bają. I zadziałał chyba najdziwniejszy pomysł - powiedziałam, ze może usiąść ze mną w kuchni na blacie i patrzeć jak gotuję, a ja mu będę bajki wymyślać. W pokoju wył i mówił, że nie będzie halować, a w kuchni chciał

Treść doklejona: 17.01.15 21:21
Oooj tak, z tym wstępem to sama prawda :DDD

O rany, widzę, że chłopaki tak mają. U nas ostatnio było wycie, ale to naprawdę wycie, bo Gugi zjadł naklejkę Złomka Krasnalowi. Ledwo ich od siebie odczepiłam tak się szarpali, ale Krasnala żal był straszny :((( I płakał mi w rękaw i krzyczał, że już nie kocha Gugisia, bo to był jego Złomek na koszulkę i on chciał ciociom w żłobku pokazać, a mnie się prawdę mówiąc z nim chciało ryczeć, bo sobie przypomniałam jak moja mama wyprała mojego ukochanego miśka i cośtam się z nim stało, że się wybebeszył i nawet nie nadawał do szycia :(

Ech, ale dla nich to taka tragedia jak dla nas problemy w robocie czy z kasą.

Treść doklejona: 17.01.15 21:29
Ewa, to wszystko i tak pikuś - ja czekam na lata nastoletnie i problemy sercowe Chociaż obyśmy tylko takie miały z tymi chłopakami.

Widzisz Ewa, tu jest plus dwójki - bo w momencie jak Krasnal mi płacze juz trzeci kwadrans to Gugi w tym momencie zaczyna wspinać się na łóżko / stolik / fotel obrotowy albo idzie jak zombiak i się przewraca, więc albo ja go lecę ratować, a w tym czasie Krasnal sobie znajduje coś do roboty albo zaczyna się śmiać z Gugosa i mówi, że już go kocha, bo jest rozbójnik Także Gugi ratuje nas z takich opresji ;)))

Ewa, ja jestem trochę taka - w klasie siadałam zawsze z tyłu, żeby mnie tylko pani nie pytała przy wszystkich, jak miałam wyjść pod tablicę i odpowiadać to autentycznie chciało mi się ze stresu wymiotować. Natomiast kochałam kartkówki. I w sumie do dzisiaj jak mam mówić do więcej niż dwóch osób to mnie mrozi. A zadać pytanie przy publice? No way. Albo i zadam, ale serce mi wali jak szalone ;) Są tacy ludzie po prostu, taki charakter. Tak jak jedni są ekstrawertykami to drudzy muszą być introwertykami ;)

Ewasmerf: daje duzo wolnosci - nie chceszm, nie musisz w niczym brac udzialu

A to jest na wagę złota przy takim usposobieniu. Wiesz, że moja mama potrafiła mi dać zwolnienie z lekcji,jak widziała, że się stresuję, bo mam np. odpowiadać przy wszystkich? Potem to odrabiałam, ale już pisemnie, a dla mnie to była ulga.