i taki przyklad z wczasow jeszcze: przy stole jedza dzieciaki. i ten sasiad mowi: ja jestem pierwszy, zjem pierwszy, cow stylu musze byc pierwszy (jak sie okazalo ze nie byl to histeria i rzucanie sie - ponoc tez taki etap w rozwoju), a moje dziecko - ale mamo, nie jest wazne kto jest pierwszy. takie jakby dwa zupelnie inne spojrzenia na zycie. obydwa normalne, tylko widze ze mojemu dziecku moze byc przez to ciezej w zyciu;-((

albo jeszcze z takich "smutnych" sytuacji.
sasiada nzwijmy X, spedzalismy razem wakacje, czesto wszystko razem, bo lubimy sie z jego rodzicami.
W zeszlym roku, czyli jak Piter mial jakies 3,5 roku to dostal fazy na dzielenie sie. wlasciwie nigdy nie uczony tego (bo ja wychodze z zalozenia, ze dziecko nie ma obowiazku sie dzielic, wy sie wsoimi torebkami tez nie dzielicie, wiec dziecko zabawka tez nie musi). No ale pIter zaczal myslec o inncyh. I czesto gesto bywalo, ze piotrus z domu bral 2 zabawki, bo jedna dla X. I jak kupowalam zelki albo jakies slodycze to piotrus mowil, ze wezmie i poczestuje X.
No i kiedys taka sytuacja jakas byla, ze piotrus cos tam chcial, powiedzial do X, X olal jakos, nie uslyszal. Piotrsu powiedzial drugi raz. X dalej zlewka, niezlosliwa oczywiscie. Wiec piotrus do mnie - mmamo, ty powiedz X bo on mnie nie slucha.
niby nic, a mi sie czasem plakac chce, ze moje takie wrazliwe dziecko moze miec ciezko i wolalabym oczywiscie, zeby byl bardziej gruboskorny uczuciowo.

Treść doklejona: 17.01.15 21:58
Dzieki Frag;-)

Ewasmerf: a sa takie wrazliwe jak moj syn, co jest z jednej strony smutne, ale z drugiej strony dobre. I teraz jeszcze ze wrazliwosc, a smialosc i pewnosc siebie...i teraz zdrowa pewnosc siebie i chora. No to sie wygadalam..

Chyba lepiej jak jest wrażliwy niż po trupach Ewa. Tylko nie możesz mu dać odczuć, że ta wrażliwość jest zła, że powinien być twardy, że to coś, co jest niewłaściwe. No ale pewnie to wiesz. Moja mama np wszelkie objawy mojej wrażliwości starała się tłumić, próbowała mnie wychować tak jak wychowywała moich braci i niestety musiałam to przepracować trochę.
Nie żeby jakoś specjalnie było to dla mnie traumą (bo wyrosłam na silnego wrażliwca, który obecnie wierzy, że zawsze da radę) ale pamiętam że momentami był brak zrozumienia i oczekiwanie bym już się nie mazgaiła, bym była twarda...
Dasz mu wsparcie i będziesz pokazywać, że ta wrażliwość jest piękna to znajdzie sobie miejsce w życiu.

Ja się to nawet wzruszyłam tym zdaniem ;)być może to moja wrażliwość, a być może skutek wypicia za dużo grzańca ;))) nie mniej jednak piękne zdanie:)

Może tak wyszło bo pisałam wzruszona tym co pisałyście wyżej o wrażliwcach.

No i mnie to dopiero dał mój Mąż.

Dobranoc. Ja spadam prasować pieluchy.

Dziewczyny, dziękuję za wszystkie wypowiedzi w moim temacie. Niestety nic nowego nie wniosły, bo ja naprawdę wszystko to przerabiam i chyba dochodzę do wniosku, że pozostaje przetrwać burzę i przeczekać do momentu aż Gaba po prostu sama opanuje targające nią emocje, a ja będę stać obok i pomagać jej je nazwać i zrozumieć. Czyli jak dotychczas.

Chociaż muszę wam powiedzieć, że albo młoda ma lepszy dzień albo moje zwierzenie upuściło napięcia, bo dzisiaj wszystko normalnie super sprawnie poszło i nie było ani jednej awantury Zdarzyło się kilka razy co prawda, że nie taki jogurt czy nie ta bajka się włączyła ale wystarczyło, że jej powiedziałam iż takich spraw nie musi załatwiać krzykiem i wystarczy powiedzieć czego potrzebuje i zaraz się uspokoiła mówiąc w czym jest problem. WOW

Ewa dochodzę do wniosku, że nasze dzieci są do siebie bardzo podobne, przynajmniej tak to odbieram czytając Twoje opisy i tak samo boję się, czy mój wrażliwiec sobie w życiu poradzi, bo ja jednak zawsze byłam śmiałym dzieckiem, świadomym poczucia własnej wartości. Wierzę jednak, że pokierujemy naszymi brzdącami mądrze i na pewno sobie poradzą. W tej chwili pracuję nad zwiększeniem poczucia własnej wartości u Gabrysi, nie jest to łatwe, bo jak wcześniej pisałam ona przy pierwszej najmniejszej porażce od razu rezygnuje ale uczę ją teraz, że aby coś umieć robić dobrze, trzeba to zrobić wiele razy i mamusia też wszystkiego nie potrafi i musi się uczyć. I działa. Pierwszego dnia nie chce spróbować, drugiego-piątego próbuje ale rezygnuje przy pierwszej nieudanej próbie, ok czekam na kolejną okazję gdy będzie miała chęć spróbować i za którymś razem się jej udaje. Wtedy mamy święto lasu, uściski, śmiechy, przytulasy i całusy. I tak to działa.

Niestety najgorzej jest z nieznanymi dziećmi z którymi bawić się nie chce. Przekonanie jej do większej śmiałości w tym aspekcie będzie bardzo trudne i nie wiem jeszcze jak sie do tego zabrać aby nie zaszkodzić...

Do kiedy powinny wyjsc "5"?

Madziik, w teorii od 23 do 31 miesiąca.

Do zainteresowanych narciarstwem maluchów, zaznajamianie idzie nam super :-) Manio pomyka w plastikowych az miło: ) dziś gadalismy z instruktorem Tomka :) znamy sie od lat :) pochwalił i podpowiedzial kilka zabaw: ) Kask to nasz największy przyjaciel: )w butach tez pomyka, zjezdzamy zjezdzamy na jabluszku w nich. Ale wiecej niz godzinę nie wytrzymuje w nich.

dzieki.
my 1,5 godziny wlasnie spedzilismy na "ciezkiej pracy", teraz maly oglada bajki, a ja postaram sie wkleic i opisac co robilismy i po co;-P ale na innym watku rzecz jasna. Moze komus sie prezyda

na wspieranie rozwoju

Ewa, jak pisałaś o twoim Piotrku i tych rożnych sytuacjach to jakbym moja Natale sprzed kilku lat widziała. Wypisz wymaluj. Ja tez poważnie sie martwiłam jak ona sobie poradzi z ta nieśmiałością i niepewnością w życiu. A potem kiedy miała jakieś 5 lat sytuacja sie zmieniła. Okazało sie ze nawiązała przyjaźń z kilkoma dziewczynami ze swojej grupy, stworzyły taka bandę, przez cały rok przed pójściem do szkół ( każda do innej) trzymały sie razem. I to bardzo Natali pomogło. Nabrała pewności siebie, poczuła sie bardziej ośmielona. No, zupełnie inne dziecko

Dziewczyny, czy ktoś może mnie jakoś skontaktować z Anulą85? Chyba nie bywa tu zbyt często, pewnie jest na fb, ale nie pamiętam nazwiska. Podam namiary na siebie, jak coś.

Ewa-tchnelas nadzeje w moje serce, ze mlody kiedys przypomni sobie ze ma lozko ha ha

Madzik - Karolkowi wyszly pierwsze 3 piatki jak mial 18miesiecy. Teraz w wieku 25 miesiecy wyszla ostatnia i mamy komplet mleczakow. Ale on szybko zaczal zabkowac,pierwszy zab wyszedl jak mial 4 miesiace i kilka dni, jak mial 7 miesiecy to mial 8 zebow, jak mial rok to mial juz 16 zebolkow.

Czerwinko fajnie ze Franio sobie radzi.:))
My kupilismy juz buty ,narty 80 i patyczki .Czekamy na kask i w sobote smigamy jak bedzie pogoda .
Wczoraj ogladalam filmiki dwulatkow smigajacych na nartach i desce :))

Madzik u nas od jakichś 6 m- cy cisza z zębami, a wciąż brakuje górnych piątek. Chciałabym żeby wyrosły, bo może zsuną trochę pozostałe zeby, bo chwilowo przerwa miedzy każdym na górze;)

[quote=azniee][/quote] Kochana jestem słyszałam o sprawie małej Lilianki to koszmar jaki co to dziecko tam spotkało w tym anty szpitalu . Właśnie dołączyłam do fejsbuka z profilem o Liliance będę tam mocno trzymać kciuki za ta dziewuszkę ale nie chce się wtrącać w spór z tym szpitalem , ja tez przeżyłam tam koszmar mój synek do tej pory za to płaci nie wiem co będzie dalej z jego zdrowiem ale wszelkie walki w sądzie sobie odpuszczam bo nie mam nerwów na to i nie byłambym w stanie udowodnić ,że wypchnięto go siłą z brzucha bo nie mam dowodów.

azniee ok jutro to zrobię ok

Dziewczyny czy spotkałyście się z antypowym zapaleniem płuc u dziecka typu Chlamydia.

Kurczę, nie... Dawidek miał 3 razy zapalenie płuc, raz adenowirus, drugi to nie wiem, a trzeci spowodowany e.coli...

Miał wymazy odkrztuszanej wydzieliny robione...
Moja siostrzenica natomiast ma zapalenie już od ponad roku, spowodowane zapaleniem zatok. Już dwie operacje przeszła na zatoki, ale to jeszcze potrwa. Bidula nawet do szkoły ani raz nie poszła, bo to niebezpieczne i ma indywidualny tok nauki w domu. Masakra co się teraz dzieje...

Dziewczyny a propo dyskusji o metodach wychowawczych:


http://mamadu.pl/116179,niemowle-w-prl-jak-my-to-przezylismy




Czytałyście?

Osobiście jak na takie smaczki trafiam to się zastanawiam czy my w dzisiejszych czasach trochę nie przesadzamy :P Oczywiście nie odbierzcie mnie źle bo ja też staram się stosować do tych wszystkich mądrych zasad.. ale ale chodzi mi o to że czasami nie daje rady bo mi cierpliwość siada no i potem mam wyrzuty że krzywdę dziecku robię i teraz będzie skrzywione psychicznie. I tu też wyjaśnię żeby nie było bo wiadomo jak tu czasem jest nie chodzi mi o jakieś reakcje typu krzyki czy bicie a bardziej o sam fakt wytrącenia z równowagi przez tę przecież niewinną mała istotę o niewykształconym jeszcze mózgu, co to to nie potrafi inaczej jak się drzeć wniebogłosy przy byle okazji

Wkurza mnie to, że wszystko robi się z krwi- te kucie dziecka.:(

ciag dalszy spania samodzielnego. maly wczoraj polozyl sie u siebie. Spytalam czy chce isc do mnie, powiedzial, ze nie chce. zasnal u siebie, a rano zbudzialm sie na jego wolanie: mamooo, przyjdziesz do mnie sie poprzytulac? Ja odkrzyknelam: a moze ty przyjdziesz do mnie? a on na to: nieee, ty chodz do mnie. i mi pozniej mowil: prawda ze przyjemnie na moim lozku?
niby fajnie, ze ta chwila nadeszla sama, ale jakos mi dziwnie...no ale to moj problem.

belliz, mam chwile wiec ci odpowiem. Twoje pytanie jest ignorowane moim zdaniem dlatego, ze jest jakies takie troche niedorzeczne, przynajmniej dla mnie. masz 10 letnie dziecko, wiec chyba macie w domu jakies kredki, pisaki, cokolwiek. Wiem, ze chcesz dla mlodszego dziecka, ale ja nie wiem za bardzo nad czym tu dywagowac. Wez jakies grubsze kredki swiecowe, farbki, pedzelki, dla dzieci wiekszosc rzeczy ma certyfikaty, sa nietoksyczne. Osobiscie polecam Crayola, ale moga byc tez inne.