bellliz: zauważyłam że normalne pytania i gadka jest pomijana ale kłótnia na błahe tematy lub cytowanie różnych wypowiedzi na dany temat wręcz "nadużywane"

buhaha, no samo sedno;-P

Kasiek, moim zdaniem, w przypadku dwulatka, jak już doszło do tego, że:

Kasiek1234: zaczyna się histeria, płacz, i schodzenie na dół, bo musi zacząć od początku.

to nie ma co się skupiać na tłumaczeniu, bo w takim stanie to niekoniecznie do niej dotrze. Ona jest skupiona na "porażce" (bo to jest porażka dla dziecka w tym wieku, dla nas kolejna nic nie znacząca pierdoła, ale taki dwulatek bierze to bardzo serio i warto o tym pamiętać). Próbujesz tłumaczyć, ona wścieka się jeszcze bardziej i tyle. Co ja bym zrobiła - spróbowałabym nazwać to, co się z nią dzieje (jesteś zła, bo nie chciałaś mojej pomocy na schodach) i pozwolić jej się uspokoić. Dopiero potem brać się za tłumaczenie. Przynajmniej u nas tak to wygląda teraz z młodszą (coraz rzadziej, ale jednak). Pozwalam jej dać upust emocjom - chce płakać, niech płacze, jest wściekła - niech tupie nogą. Staram się, żeby wiedziała, że rozumiem jej punkt widzenia, wtedy łatwiej jej przyjąć do wiadomości, że niekoniecznie musi być tak, jak ona chce. Jak już emocje się uspokoją, to mówię na spokojnie jeszcze raz, o co mi chodzi.

Doskonale, wiem o czym piszesz Nie ma idealnej recepty, wiadomo, że jak jest zagrożenie, to w pierwszej kolejności trzeba zadbać o bezpieczeństwo. Ja też kiedyś miałam sytuację, że młoda mi się wyrwała na parkingu pełnym aut - co miałam zrobić, zabrałam wrzeszczące dziecko pod pachę i dopiero, jak znalazłyśmy się w bezpiecznym miejscu dało się jakoś opanować sytuację.

Kasiek1234: Czyli powinna stać twardo przy niej i próbować przeczekać tą histerię, a dopiero później tłumaczyć?

Moim zdaniem po prostu tłumaczenie histeryzującemu dwulatkowi w ogóle nie trafia tam, gdzie powinno i tyle

Kasiek1234: A co z tą jej samodzielnością. Z jednej strony cieszę się, że chce sama się uczyć, ale z drugiej nie zawsze jest to dla niej bezpieczne. Mąż mówi, że na wszystko jej pozwalam i się zgadzam i dlatego ona tak się zachowuje. Ja wiem, że bardzo często jej ulegam, bo chcę uniknąć płaczu i histerii. Może to też jest złe.

Wiesz co, dziecko nie będzie wiecznie trzymało rodzica za rękę i to wszyscy wiemy. Ja tam jestem za tym, żeby pozwalać na samodzielność jak najwięcej, wszędzie tam, gdzie to możliwe (czyli nie w niebezpiecznych okolicznościach). U nas na obie dziewczyny działało to tak, że im więcej im odpuszczałam rzeczy, tym mniej one się domagały tego - nasycenie samodzielnością przychodziło szybko i już im aż tak nie zależało, jak nie musiały za każdym razem o to walczyć.

cestmoi89: to stałam dosłownie 10 cm za nią,

moj niespelna dwulatek kiedys tak po murku szedl. stalam 10 cm za nim i go asekurowalam. bylam czujna i gotowa go lapac, i co z tego, jak maly byl szybszy w spadaniu, fiknal ze reki nie zdazylam wyrzuci;-P. nic sie nie stalo, na szczescie, ale serce mi zamarlo bo pol metra dalej byl odsloniety pret zbrojeniowy.

Ewo, jakbym wiedziała, że się przewrócę, to bym usiadła na prostej drodze mogą się nawet nogi poplątać.

bellliz: zauważyłam że normalne pytania i gadka jest pomijana ale kłótnia na błahe tematy

co nie? Też nie raz tak miałam :) Albo jeśli ktoś napisze coś o problemach swojego dziecka, to wszyscy współczują ale jeżeli ktoś pochwali swoje dziecko, bo cieszy się jak głupi z postępów, to jest ciszaaaaa jak makiem zasiał (oczywiście nie wszystkich to dotyczy, bo są na forum osoby, które się pod niebiosa wynosi z byle powodu) :) Stąd też ja się udzielam baaaaaardzo sporadycznie

Co o tym myślicie
http://moto.wp.pl/martykul.html?kat=92714&wid=17187722

Czy Diego jest kuzynem dory?

Ewa, tak Diego jest kuzynem Dory.

<strong>Ewa</strong> ja przez moment myślałam, że chodzi o jakąś forumową Dorę, która jest kuzynką naszego forumowego Diego od Nessie :):):) dopiero potem skojarzyłam, że to o bajkę chodzi tak ? :)

Jak młody Twój ? Nadal zjada muchy ? U nas jest faza, że Nadia ma siusiaka że jest chłopakiem i tak dalej

<strong>Madzik</strong> a młodemu jakieś zęby nie wychodzą ?

Ewa, a może w przedszkolu dzieci się pytają siebie "lubisz mnie" albo oświadczają "nie lubię Cię"...?

hej dziewczyny, wpadam i podczytuje Was, ale czasu ostatnio jakos mniej ;/
pytanie do mam 2latkow.
Zaczyna sie okres buntu, rodzice w lekkim szoku bo do tej pory grzeczne dziecko daje popalic.
Macie jakies rady, pomoce naukowe itp.
Ja niestety typ nerwowy i staram sie panowac nad emocjami ale po calym dniu jeczenia, piskow, placzu itp. mam dosc!
Matka powinna miec cierpliwosc dla swojego dziecka a mi zaczyna jej brakowac.
Czy do tego zachowania mozna przywyknac?

Kasiek1234 widze ze chyba mamy podobne sytuacje...

Kurka, Ewa,ale dlaczego? Faktycznie tam się strasznie brud zbiera i łatwo o infekcje :( Może go coś boli?

IzUK, nic mądrego nie poradzę - ja przywykłam, a jak przywykłam to mineło ;)))) Mnie troche czytanie wszystkich książek o tym etapie pomogło, ale to bardziej mnie, żeby przetrwac ;))) Powodzenia :)

Kasiek1234 widze ze chyba mamy podobne sytuacje...

No chyba ten sam i myślę, że nie tylko my
U nas to już trwa od jakiegoś czasu. Wcześniej zdarzało się raz na jakiś czas. Teraz obrażanie, płacz i tupanie pojawia się praktycznie codziennie. Ja też oazą spokoju nie jestem. Zdarza mi się krzyknąć, szczególnie jak proszę, proszę i proszę a Zuza jakby głucha była i nic sobie z moich próśb nie robi.
Ale z każdym dniem zaczęłam się przyzwyczajać do jej zachowania i już mniej nerwowa jestem. Tłumaczę, tłumaczę i tłumaczę jak to mi kiedyś poradzono, czasem myślę, że to i tak nie daje efektów, ale już się przyzwyczaiłam do tego tłumaczenia
Zdarza mi się wydrzeć jak na przykład wyleje cały jogurt na dywan a potem w niego wejdzie i nogami rozmazuje go dalej, ale Zuza się śmieje i naśladuje moją gestykulację. Sytuacja wygląda tak zabawnie, że złość odchodzi jak ręką odjął.

Kurcze, no wrazliwe miejsce to fakt, ale zeby nawet sam nie chcial? A z myciem zebow jak sobie kiedys poradziliscie? Moze to samo byc zadzialalo?

Kurka, Ewa,ale dlaczego? Faktycznie tam się strasznie brud zbiera i łatwo o infekcje :( Może go coś boli?

dziewczyny, a ja kurczę jak małego kapię, to mu tego napletka nie ściągam, bo mam podobny kłopot, że on sobie nie da... Od czasu do czasu mu jakoś podczas wycierania sprawdzam czy "sprzęt działa", gdyż miał podejrzenie stulejki i nie dość, że póki co pięknie schodzi napletek to jeszcze jest tam czyściutko. Aż się teraz przejęłam, jak Ewa napisała i tym "brudzie", bo nie myślałam, że tak się może zadziać...

Nie raz nie dwa musiałam przed nią chować masło bo jak się dorwie to końca nie widać.

I ja też kanapki robię po kryjomu, bo chyba by całe zjadła. Czasem daję jej na paluszek trochę, ale ona chce jeszcze i jeszcze.
Podobnie jest ketchupem, musztardą, czy chrzanem, czy ćwikłą. Bez problemu macza palec i zlizuje.

Gosia robi to od bardzo dawna, wystarczył nóż bez ostrza taki tylko do smarowania.

W tesco maja takie fajne plastikowe.

IzUK: Matka powinna miec cierpliwosc dla swojego dziecka a mi zaczyna jej brakowac.

IzUK - nie przejmuj się. Każda z nas wielokrotnie traci cierpliwośc. Wkoncu nie jesteśmy robotami, tylko ludźmi.
A co do zachowania hmmm... po doświadczeniu z Marcello mogę Ci jedynie napisać, że to czasem cichnie, aby znów się pojawić. Dzieci nasze dojrzewają, robią się coraz bardziej samodzielne i wydaje im się, że mogą również decydować w pozostałych sprawach. I wtedy robi się problem, jak my im na to nie pozwalamy. Chyba trzeba przetrwać i przyjąć, że to minie a w zamian pojawi się coś nowego


____

Ewasmerf: Od zawsze nie chcial zeby mu ssciagac napletek. Twierdzi, ze go boli jak sciagam, ale podejrzewam, ze nie ze boli tylko, ze skora na zoledziu jest tak delikatna ze czula. Bo schodzi wszystko idealnie.

Ewa - u nas jest DOKLADNIE TO SAMO. Młody nie daje się dotknąć tam, a co dopiero ściągać napletek. Moje namowy, aby sobie sam go umył, ściągnął nie dają żadnych rezultatów. A pamiętam, że tak było OD ZAWSZE. Nigdy nie dawął się tam dotknąć. Krzyżował zawsze nóżki i przewracał na brzuszek. Jak staraliśmy się to robić polewając oliwką (wg zaleceń pediatry) i delikatnie odciągać, to moje i eMa palce ślizgały mu się po interesie ;-) i gucio z tego wyszło. Teraz biorę gąbkę z mydłem i mówię, że "myjemy teraz brzuszek i uda, i boczki i..." dalej cos tam wymyślam, a w tym czasie wprowadzam mój chytry plan i drugą ręką (pod tą gąbką) staram się choć troszkę ściągnąć napletek, aby tylko tam wszystko wymyć. Jak mocniej dociskam gąbkę tą miękką stroną a potem robię ręką zagadując go to udaje mi się go tam umyć. ALe jak tylko się zorientuję, że moja reką probuje odciągną mu napletek to od razu się smieje i odsuwa mi reke. Mam wrazenie, że to ich nie boli, ale łaskocze. Jest to tez bardzo wrażliwe miejsce wiec każdy dotyk jest bardziej odczywalny niż w innym miejscu.

Ewa, u nas tatuś któregoś dnia wziął syna pod prysznic i wymyślił zabawę, ze potwory się myją. Najpierw sam mył plecy, potem Młody powtarzał mycie pleców i aż doszli do siurka: "duży potwór ćwiczy siurka" i tu mąż pokazał, jak ściągać napletek i mały potwór potem powtórzył i od tamtej pory nie ma problemu.
Koleżanka z kolei zaprosiła drugą z synem w tym samym wieku ( chłopcy się przyjaźnią) na nocowanie, zrobiły im wspólny prysznic wieczorem i jak mały zobaczył, ze kolega myje siusiaka, to potem już sam mył....

Dziewczyny pomocy. Moim chlopakom mocno ropieja oczy. Oprocz tego sa czerwone. Co z tym robic? Przemywac nagietkiem, czy jeszcze cos?

Nie sa. Starszy tylko troche ma zaczerwienione oczy i tak sie zastanawiam czy on do przedszkola moze.isc? Czy raczej nie?

Izuk u nas tak jest u dwóch dni....
Makabra....
Nie wiem jak to zniose dłużej :(

katka_81: Dziewczyny, to i ja teraz zapytaniem. To normalne, że dziecko na etapie Michaliny zaczyna się bać (ciemności, stuknięć, puknięć, dziwnych odgłosów)? Coś mi się wydaje, że TEO wklejała gdzieś niedawno materiały ze stronki internetowej przedszkola, do którego uczęszcza Ninka, i tam właśnie było napisane, że to normalne, bo dziecko zaczyna rozumieć, że coś może być bezpieczne i niebezpieczne, czy coś w tym stylu... W każdym bądź razie moje dziecko od jakichś 2 tygodni boi się wielu rzeczy.

Normalne. Po jakimś czasie oswaja się z bodźcami. Moje laski panicznie bały się burzy (gwałtowne odgłosy) i ciemności. Nadejście jesieni i szybkie robienie się ciemno było słabym momentem w naszej karierze. Teraz już jest znacznie lepiej.

_Asiula: Nie wiem jak to zniose dłużej :(

Zniesiesz zniesiesz, za jakiś czas będziesz w szoku ile krzyku jesteś w stanie przyjąć na spokojnie :)