Dziewczyny czy pamiętacie ile bierze się Duphastonu w przypadku starań? Receptę dostałam jakiś czas temu i zapomniałam ile mam brać.

_azja_: Magdalena, to mówisz ze jest jakaś norma dla dlugosci szyjki na naszym etapie? A jakie są normy w kolejnych etapach ciąży?

Nie wiem. Po prostu moja ginka powiedziala, ze na moim etapie powinna miec tak 40mm, ale ze 35 to nie jest zaden dramat.
Gdyby nie te moje kilkugodzinne skurcze codzienne, co nie :/
Co do pyt o sikanie - normalne.

Ul_cia: Można przenosić ..... Moja szwagierka urodziła 2 dzieci - 4.900 i 5.800 - obydwoje przenoszeni........... dodam tylko , że rodziła SN...................

Ej bez kitu! Dzis na pazurach kosmetyczka mi mowila, ze urodzila sn syna 5800. Normalnie nie dowierzalam btakich to chyba w Teleekspressie pokazują ;)
.
*TEO* i obyś byla prorokiem! Wcale nie marze o wypychaniu Guliwera ;)

Nie zapomnę jak po 10-latach od cc zaszłam w ciąże i zamarzyłam sobie po szkole rodzenia rodzić SN.
Synek był głową do góry co uniemożliwiało spełnienia mojego marzenia.
I...w 36tc obrócił się głową w dół.
Jak to usłyszłam na usg to dopiero się zestresowałam, bo wszystko już w głowie sobie poukładałam że będzie cc a tu niesodzianka.
Bałam się jak cholera, ale tak się nakręciłam że powiedziałam sobie, że musi być dobrze.
Wkoncu tyle czytałam o CC, a potem SN i dziewczyny miały super wspomnienia.
I wiecie co - NIE ŻAŁUJĘ !
Była to najcudowniejsza chwila, kiedy 'wypchnęłam' Marcello na ten świat.
Cieszę się, ze stres nie spowodował zmiany decyzji na cc.

akirka ja brałam 2x1

_azja_: No i wlasnie dlatego mnie to zaniepokoiło, bo mi się zdawało, że kilka dni przed porodem Leona tak miałam:(

Azja, a nie czujesz Małego niżej? Jak chodzisz, itp?
Bo ja gdzieś tydzień temu zaczęłam właśnie czuć takie parcie, dodatkowo ciężko mi było chodzić, bo wydawało mi się, że Mały chce się przewiercić na wylot.
No i ten- jednak nie wydawało mi się Znowu z pessarem, leżę i odliczam dni do 37tc.
Więc jak masz miękką szyjkę, to lepiej spanikuj i to sprawdź. Zawsze lepiej sobie powiedzieć "I po cholerę panikowałam" niż "No i kurwa trzeba było nie lekceważyć"
bo wiesz, naprawdę nie chcę Cię straszyć. ale poród przedwczesny w pierwszej ciąży zawsze sprawia, że kolejna wymaga ciut większej czujności niż zwykle.

cerisecerise: Znowu z pessarem, leżę i odliczam dni do 37tc.

Ni nie gadaj, Cerise, ze znowu spinacz? :///// fuck, współczuje... No ale oby Janek sie zabunkrował teraz.
.
Kurczę dlatego ja teraz trochę sie martwiłam tymi wielogodzinnymi twardnieniami i ginka mi odradziła jazdę na święta do rodziny (300km polskimi drogami). I tak mi przykro...
A jeszcze cześć koleżanek oczywiście patrzy na mnie jak na panikarę, ze powinnam jechać.
Ale waham sie ze względu na te reakcje ginki. Ona ma zdrowe podejście, nigdy nie straszy, a tu tak zasadniczo odradziła. Ewentualnie przystanki co 40min i ktg i usg przed podróżą powrotna gdzieś u gina w rodzinnych stronach.
Nie wiem, co zrobić...:/

Magda - ja bym chyba nie pojechała..... Szczególnie, że Twoja historia porodowa jest akurat w pełni uzasadniająca wszelkie panikowanie.
Bąbel w brzuchu najważniejszy - zresztą Ty to wiesz.
No chyba żeby do Śiwat Ci wszelkie dolegliwości przeszły i faktycznie na miejscu miałabyś lekarza do podejrzenia towaru w brzuchu - ale tak sobie myslę, że gdyby podróż w tamta stronę coś nabroiła to podglądanie nic nie pomoze - bo przecież trzeba wrócić -a wtedy JAK?

No wlasnie - ja mam wrazenie, ze w domu wszyscy po cichu myślą, że przesadzam:( moja mama też, w ogole nie przyjmuje do wiadomosci scenariusza z lezeniem w szpitalu.

O rety. Teraz wyjdzie, żeśmy zasiadły panikę.
DUSZKAGA, jak cie lekarz widział i nic nie mówił No to raczej wszystko jest ok przecież.
Twardneijacy brzuch ma wiele lasek, rzecz w tym, jak często i jak długo.
Z szyjka tez jest ważna nie tylko długość, ale tez miękkości i rozważcie. Ja mam zamknięta i twarda, wiec nie ma alarmu, jest na razie żółta kartka. Cerise ma miękką, skrócona i otwierająca sie, wiec ma pessar.
Naprawde nie ma co sobie wkręcać nieprawidłowości jak sie regularnie kontroluje u lekarza. Zetknęłam na Twoja kartę ciąży i widzę, ze masz szyjkę pancerna, wiec luzik.
Azja to ma wyjątkowa sytuacje, ewidentnie patologiczna, wiec to inna sprawa.
Chyba, ze Ty tez a ja czegoś nie pamietam.

Treść doklejona: 18.12.14 11:07

_azja_: No wlasnie - ja mam wrazenie, ze w domu wszyscy po cichu myślą, że przesadzam:(.

Ja tez sie z tym czuje idiotyczne :/
Ale wiecie, ja pamietam jak było z Mery gdy miałam łożysko przodujące. Wszyscy to olewali, z moim lekarzem włącznie, który mi nawet Nospy na skurcze nie zalecił i generalnie nie robił usg ani nic.
Pamietam, jak teściowa sie dziwila i robiła uwagi, ze w 27tc nie chciałam jechać 300km na wesele w rodzinie. Bo ona to w 9mcu tańczyła.
I to gadanie: będzie dobrze, nie stresuj sie. Miałam wrażenie, ze patrzą na mnie właśnie w stylu: taki kawał baby a sie tak cacka. Oczywiście ani mama ani teściowa tyłka nie ruszyły by przyjechać i mi cos w domu zrobić.
Tylko potem jak ledwie przeżyliśmy z Mery ten cholerny krwotok, to sami mędrcy sie znaleźli. Ze po co ja tego dnia na te zakupy poszłam (byłam na pobraniu krwi i weszłam do pobliskiego HM po śpioszki) i inne złote rady, np. Dlaczego nie leżałam (bo mi lekarz ani razu tego nie zalecił, a nie sprawdzalam go w Google).
No i tak to.
Sorry, ze tak tu żale wylewam, ale prawda jest taka, ze trzeba zawsze rozsądnie podchodzić. Nie ma co panikować. Ale tez, jak Ceri pisze, jak są wskazania, to lepiej być nadgorliwym, bo potem pretensje mamy wyłącznie do siebie. My i reszta mędrców i doradców :/

Cerise - głupio mi dotykać takiego wrażliwego tematu - ale co z dziećmi? To musi być cholernie trudne... Gdyby nie Leon, gdyby to byla moja pierwsza ciąża, to naprawdę niczego bym się nie bała.
Czekam na usg na ip - po drodze bylo mi niedobrze, taksowkarz musial się zatrzymac na chodniku - zwyzywalam jakiegos pieszego, ktory się czepial (chyba pierwszy raz mi tak nerwy puscily, az mi wstyd).
Niech to się okaże zwyklą paniką, niech te nerwy się już skonczą...

Ceri - gdzie jesteś jeżeli można spytać?

_azja_: zwyzywalam jakiegos pieszego, ktory się czepial (

Bez kitu, czepial sie, ze ciężarna sobie pawia puściła? Rety, ludzie to sa dziwni... a większości kupa psia na chodniku nie dziwi.

To. Pewnie siedzi głowa do góry jak tak czujesz. :)
Trzymam kciuki, żeby nic tam nie wyszło.

cerisecerise: A jaki kot nasz jest szczęśliwy

dlaczego?

cerisecerise: bo ona jest uzależniona od tulenia, noszenia, głaskania, itp. Wpada w panikę jak zostaje na dłużej sama.
Więc jak teraz leżę, a ona może spać wczepiona we mnie, to wygląda, że osiągnęła najwyższy poziom szczęśliwości
--

Dopiero teraz przeczytałam, że jest szczęśliwy. Wcześniej niestety, że jest nieszczęśliwy.

Szybko spanikowalam, ale zaraz po napisaniu posta pomyslalam przeanalizowałam i sie uspokoiłam .

Magdalena: Zetknęłam na Twoja kartę ciąży i widzę, ze masz szyjkę pancerna, wiec luzik.

to mnie jeszcze bardziej utwierdzilo

Azja super wiesci !

Jestem po wizycie,mialam isc tylko na ktg ale stwierdziłam ze nie bede sie stresowac przez swieta jak ta waga maluszka wyglada no i tak: ktg super,nic nie wyszlo,szyjka skrocona ale to tez na tyle ze bez paniki natomiast waga na dzis wyszla 2100 troche malo no ale przynajmniej cos poszlo do góry.No i problem maly z lozyskiem bo juz zaczyna byc malo wydolne czy cos w tym stylu i Wojtek moze juz tak nie przybierac na wadze. Liczylam na lepsze wiesci no ale ja chyba nic nie moge zrobic?

Treść doklejona: 18.12.14 15:03
A i zapomnialam dodac ze GBS ujemny wiec jedyny plus.

Jejku, spoczyłam nagle na 2 miejsce!!! stresujące to!
Wszystkim świeżym mamom serdecznie gratuluj!
Po wizycie mam mieszane uczucia, pozytywy to ujemny GBS.
Gin mówi, że szyjka jest skrócona, brzuch opadł. Mam nadzieję, że dotrwam choćby do 1 stycznia.
Z negatywów....gin nie mógł znaleźć drugiej nereczki u małej, może być to kwestia jej ułożenia, które uniemozliwiało zobaczenie wszystkiego, jednak bardzo się zestresowałam, wczoraj sporo płakałam. Z tego co mówił, ta nerka która widzi jest zdrowa, młoda siusia jak nalezy. Jednak bardzo sie wystraszyłam...
30 kolejna wizyta i zdjęcie pessara...naprawde się boję i martwi...wiem, że z jedna nerka mozna normalnie zyć, ale kurna, nie tego sie spodziewałam na koniec ciązy.
Czy istnieje opcja, że gin sie pomylił, że faktycznie nie zauważył tej nerki? Sam nie dał mi jednoznacznej odpowiedzi na co tez jestem zła.

Magdalena, przeczytałam Twój wpis o mądrościach, jakie daje rodzina po fakcie i tak Cię rozumiem... U mnie było tak samo- niewiele się ruszałam z domu, jak już to na krótko, bo ciągle coś mnie ciągnie i boli, długo nie wytrzymuję w pozycji siedzącej, chodzić też nie mam siły, brzuch się spina. Jak ostatnio pojechałam do teściów to usłyszałam przytyki, że ich nie zapraszamy i że nie przyjeżdżam. Przykro mi się zrobiło, bo przecież wiadomo, że nie dlatego, że mi się nie chce, tylko mi ciężko. Ale nikt jakoś nie chciał zrozumieć. Moja mama to wręcz twierdziła, że z nerwów mnie boli, napina i ciągnie. I jak się przestanę denerwować, to mi przejdzie. Co tam, że lekarz mówił, że bąbel duży, wszystko się mocno napina i pewnie stąd te bóle. I jeszcze mówił, że ból ma byc sygnałem do odpoczynku. Ja tylko ciągle czułam, że traktują mnie jak starą babę, która się ze sobą cacka, bo to pierwsza ciąża i tak się podniecam
Jak się pytali, jak się czuję, to mówiłam, że kiepsko, na co ja słyszałam, e tam, dobrze wyglądasz, dobrze znosisz ciążę. Jakbym dobrze znosiła, to nie siedziałabym na l4 w domu.
Więc po tej wizycie mąż się "poczuł" i zapragnął zaprosić rodziców. Ja tłumaczyłam, że nie mam siły na gości, na siedzenie z nimi, na przygotowanie czegoś, że nie chcę. Zaparł się, aż w końcu uległam. Oczywiście sam nic nie przygotował na ich wizytę, po zakupy sam nie pojechał, nakryć nie rozłożył. Jak go prosiłam, żeby tylko wspomniał rodzicom, że na krótko ta wizyta, to nie chciał, bo jak im to powie, bo to niegrzeczne. Zatem goście przyjechali, ja z nimi posiedziałam. Następnego dnia rano zaczęłam plamić.
I teraz oczywiście mąż nie pamięta, że to on się zaparł gości zapraszać, że rodzice przygadywali. Teraz się okazuje, że to mój pomysł. No, także ten
Teraz, to ja mam wszystko w nosie. I w zadku, na którym zamierzam spędzić resztę ciąży. nie obchodzi mnie, co kto chce i co sobie pomyśli.
Plamienie już zażegnane, ale ja wróciłam na luteinę i już z nią zostanę. Lekarz opierniczył mnie, czy ja nie wiem co czego służy zwolnienie. Mam więcej odpoczywać, nie latać i nie męczyć się.
A propos Świąt, z części planów zrezygnowaliśmy (choć już widzę, że rodzina się dziwi, no przecież jak chodzę a nie pełzam po podłodze, to jak to, że nie mogę podskoczyć w samochodzie i posiedzieć gdzieś jeszcze. Toż to tylko parę godzin. No drobiazg). Trudno, teraz będzie mniej świątecznie. Są ważniejsze sprawy.
Trochę się ze nie też wylało ;)
---
Co do duphastonu, to ja przy staraniach brałam luteinę, na wzmocnienie zagnieżdżenia. No ale my zachodziliśmy z iui. Ja brałam 2 tabletki dziennie, po 50 mg.
Blanka, skoro lekarz nie powiedział, że nie ma na pewno, że dokładnie sprawdził i nie widzi, to pewnie ta nereczka jest, tylko nie widać. Na pewno wszystko będzie dobrze.
----
A moja szyjka 3,89. Wcześnie było 4. Nie wiem, czy się skraca czy co, ale lekarz nic nie mówił, więc chyba ok i nie ma co szukać dziury w całym.

Ja też dzisiaj po wizycie, USG połówkowe zaliczone, wszystko u nas w porządku.
Zdjęcie brzuszka spróbuję dorzucić w weekend, a tymczasem proszę o dopisanie dziewczynki

Marta no pewnie, że będzie zdrowy! Łatwo się mówi ale myśl pozytywnie bo zamartwianie się na pewno nie pomoże. Wiem wiem to tylko się tak mówi. Tylko gdyby było coś nie tak to lekarz skierowałby Cię do szpitala. Moja koleżanka dostala jakies leki na przybieranie wagi ale lezala w szpitalu i mala sie urodzila całkowicie zdrowa. Takie działanie to pewnie ostateczność. Mysle, że dzidzia do następnej wizyty przybierze na wadze i się będziesz lepiej czuła

Treść doklejona: 18.12.14 22:49
A mam pytanko. Męczy mnie kaszel i w aptece dostałam syrop Plantaginis. Wypiłam cały i chciałam dokupić bo pomógł. Wysłałam męża on był w innej aptece i powiedzieli mu, że żadnego nie można. I teraz zglupialam. Wiecie coś na ten temat? Jaki syrop można brać?

Isia, Teorka jak ja Was rozumiem (niestety) . Rodzice do tej pory nie widzieli zdjęć Zosi z Usg ba nawet wydzwaniali do mnie z jakimiś pretensjami, wyzwiskami. A ja serio nic nie zrobiłam! Za nic mają moją ciążę i to, że jestem po in vitro. Teraz idą święta myślałam, że oprzytomnieja, przeprosza ale usłyszałam od babci, że to ja mam się plaszczyc przed rodzicami bo rodziców ma się tylko jednych(to są dokładnie jej słowa) . Dla dobra mojej córki przestałam się tym przejmować żeby nerwy jej nie zaszkodzily no ale wiadomo mimo wszystko tęsknię za nimi, a tu teraz święta- Pierwsze bez nich Ale co zrobić.

A w sprawie ciążowych relacji z rodzicami/teściami, to powiem Wam dziewczyny, że w drugą stronę też nie jest dobrze. W sensie, że nadopiekuńczość z ich strony. Ja właśnie takich teściów mam, którzy wiecznie dopytują, czy wszystko jest dobrze i jak się czuję. Taką mam też teraz śmieszną sytuację zawodową, że przez ostatnie pół roku musiałam się przenieść do nich i z nimi mieszkam, a mąż niestety został w domu (85 km) i widzimy się na weekendy. Także ich nadmierna troska też jest męcząca. Teściowa narzeka oczywiście, że ja nic nie jem (jem normalnie, a jej kiepsko przyprawione dania po prostu mi średnio smakują, więc się nimi jakoś nie obżeram), ale najgorzej było na samym początku, kiedy plamiłam trochę w 7 tygodniu i spanikowałam, z powodu straconej wcześniej ciąży - no dosłownie po każdym moim wyjściu z toalety dopytywała, czy jeszcze coś "leci" i jaki kolor ma! Czaicie?

Już zaczęłam pracować nad mężem, który jest dość mocno związany ze swoimi rodzicami, żeby w odpowiednim momencie powiedział im wprost, żeby dali dam dychnąć z tydzień po tym, jak się dziecko urodzi, bo spodziewam się, że na wiadomość o pierwszych moich skurczach oni już będą w blokach startowych albo w drodze do nas. A ja jestem zosia-samosia, jakoś mam wizję, że po powrocie ze szpitala będziemy potrzebowali najpierw sami we dwoje się z mężem oswoić z nową sytuacją jako debiutanci... Nie chcę od progu słuchać dobrych rad, jak będę ich potrzebować, to pierwsza chwycę za słuchawkę i zadzwonię. Mojej mamie powiedziałam prosto z mostu, że dam jej znać, kiedy mogą przyjechać zobaczyć swoją wnuczkę (moi rodzice też w innym mieście). I przyjęła to normalnie, ale też i oni pracują jeszcze zawodowo, więc sytuacja jest inna. Teściowie dawno na emeryturze i nie mają nic wielkiego do roboty.

Może jakby już było jedno dziecko w domu mówiłabym inaczej i pewnie wtedy skorzystałabym chętnie z ich pomocy przy starszym, kiedy wrócimy do domu z niemowlakiem, ale na razie przez pierwsze dni chcę być tylko w trójkę. Głupio robię?

Blackberry nie, nie głupio! Masz do tego prawo! I niczym się nie przejmuj. Ja również mam takich teściów. Są kochani. Wspierają mnie bo rodzice mnie olali ale czasem właśnie tesciowa przesadza z dobrocią. Jakże dziwna była jej mina jak powiedziałam, że nie chcę aby dwie minuty po porodzie przybiegali i mi pomagali. Nie wiadomo co z moim porodem i wolę aby to mąż się mną zajmował. No ja jestem wstydliwa i nie wyobrażam sobie jak leżę na łóżku po cc mam małą na piersi i wchodzą teście Jak się ogarnę to zapraszam.
Ja Cie rozumiem. To też moje pierwsze dziecko, a chwile spędzone razem we troje bezcenne. Nie obwiniaj się, nie zamartwiaj! Tak czujesz i tak zrób. To Wasz czas Przezyjcie go jak chcecie ;-)

BlackBerry ja też Cie rozumiem ( moi tesciowie czekając na pierwszą wnuczkę tez świrowali a ja panikowałam) ale szczerze pogadam z teściowa ze nawet swoją mamę poprosiłam aby do szpitala nie przyjeżdżała to tylko 3 dni ja musze dojść do siebie i nie chce być oglądana w takim stanie. Zrozumiała poza tym wcisnełam jej ze słabe mi się wydają pielgrzymki do małego dziecka szpital to i tak wylęgarnia zarazków itp dotarło i się nawet nie obraziła :) po powrocie ze szpitala nie zdążyliśmy wyjąć Łucji z fotelika a ona już była u nas ale jakoś w ogóle mnie to nie ruszyło, dla niej to było ważne i najpiękniejszy dzień w życiu wiec od razu dostała wnuczkę na ręce a my ucieklismy do ogrodu posiedzieć ze znajomymi :) teraz nie jest już tak strasznie bałam się w ciąży ze bardzo będą ingerować w wychowanie Luśki ale jest ok, a w obecnej ciąży nauczyłam się ignorować te nadopiekuńcze teksty :) życzę siły i wytrwałości!

Powiem Wam, ze takie pierwsze chwile w domu z dzieckiem i mężem, bez innych dziarskich pomagierow i gości, to jest cos cudownego. Nam sie tak ułożyło, ze przewieźliśmy Mery i byliśmy tylko we dwoje. To było cos magicznego.
My poprosiliśmy o odwiedziny dopiero po 3tygodniach, ze względu na wczesniactwo, ale to było bardzo dobre rozwiazanie. Potem zaczęła przyjeżdżać rodzina, jeden kaszle, drugi sie smarka, a ciebie szlag trafia ;)