PENNY: Ale to, że tak się o nie bałam, dawało zastrzyk tej energii na te ostatnie parte, a potem ULGAAAAAAAAA

Dokładnie...

a_net_a: o ja mimo że dopiero byłam w siódmym miesiącu, nie mogłam się już porodu doczekać :)

Haha, ja w szóstym byłam i miałam tak samo :))) Nas położna nakręciła na tę magię, na piękno porodu, tak nam opowiadała, że po prostu chciałam to przeżyć. I to o dziecku - podróżniku to ona nam opowiadała. Tak mi się to wbiło w pamięć, że podczas porodu, podczas parcia tylko o tym myślałam, po prostu zafiksowałam się na tym. I jeszcze jedna myśl mi dodawała otuchy, ale to bardziej przy mocnych skurczach - że w tej chwili, kiedy ja mam skurcz jakaś inna kobieta na świecie i to nie jedna, może dwie, trzy, a nawet setka - mają dokładnie w tym samym momencie skurcze i rodzą swoje dzieci. Teraz jak to piszę to brzmi jak głupota, trochę nawiedzenie ;) ale w tamtym momencie czułam się jak część "świata", jak część jakiegoś planu. Dlatego twierdzę, że jest w tym magia ;)

Podobno takie dziwne myśli przychodzą do głowy podczas kryzysu rozwarcia na 7-8, to u mnie by się zgadzało ;))) Jedne chcą wychodzić z sali porodowej, a ja się łączyłam z innymi krajami* ;))))

*i to bezpłatnie

Z innymi krajami, to dobre :) ja tak metafizycznych odczuć nie miałam, tylko cały czas ta myśl, żeby współpracować całą sobą, bo jak się zablokuję to małej będzie ciężej... więc żeby tylko znosić ten ból z pokorą i pomagać dziecku, które centymetr po centymetrze przemierza swoją pierwszą drogę.

I niedługo znowu siódmy miesiąc się zacznie lada moment i znów mnie bierze

Mangaa bedziesz rodzila w wodzie?
Tez nad tym mysle, mam 20km do szpitala z taką opcją, czy ktoś ma jakieś doświadczenia z tym związane?

Magdalena: W tej drugiej podoba mi sie dodatkowo, ze autorka podkreśla też, że ból, cierpienie ma sens.
To taki oftop, ale moim zdaniem obecna kultura nas przyzwyczaja do swiata upudrowanego, gdzie ból i cierpienie nue mają sensu.

To prawda. Wydaje mi się, że zaakceptowanie faktu, że poród boli jest kluczową sprawą, i to niezależnie od tego czy się rodzi ze znieczuleniem, czy bez. Takie czasy mamy, że wszystko ma być szybko, ładnie i bezboleśnie, a fizjologia niekoniecznie taka jest. A druga rzecz, to uwierzenie we własne możliwości, i możliwości swojego ciała też. W dzisiejszych czasach się o tym zapomina, wiadomo, medycyna jest na wysokim poziomie, każda ciąża jest pod kontrolą od początku do końca. Nie mówię, że to źle, wręcz przeciwnie, bardzo dobrze, ale często efektem ubocznym jest takie nastawienie, że poród nie zależy wcale od kobiety. Tylko od lekarza, aparatury medycznej, wszelkich zastosowanych procedur itd. I w takim wypadku rzeczywiście, pewnie nietrudno o złe wspomnienia...

Ulcia To ja moge rodzic za to w ciazy chodzic niekoniecznie :-)

A mnie od 6 rano brzuch naparza i dużo śluzu z krwią leci.
To znak, że się otwiera szyjka tak?

Tak, jak żywa krew leci, to znaczy że coś jest na rzeczy :D:D:D Asia mnie się wydaje, że do jutra najdalej za dwa dni będziesz Hugisia tulić :):):)

Ale ta krew brunatna, a nie żywa :/

zazdroszcze wam tych pięknych opisów, przeżyć, wspomnień... i tej wiary, którą pokładacie w matce naturze :)
nie doświadczyłam tego za pierwszym razem i strasznie się zdołowałam, czego żałuję dziś, bo powinnam się cieszyć, że mam zdrowe idealne dziecko :) ta radość przyszła później
tym razem tego też nie doświadczę, ale już się tym nie przejmuję :) nie można mieć wszystkiego a ja i tak mam sporo szczęścia :)

TEO - powodzenia!

Asia, kciuki zaciskam!!!

Ale emocje :-)

Ja poród tez cudnie wspominam i te ponad trzy godziny na porodówce z wtuloną we mnie i ssącą cycka Kalą .
Co do nastawienia to tez się podpisuje, ja byłam pozytywnie nastawiona, bałam nie nie bólu , a wszelkich możliwych komplikacji.
Wiem, że to indywidualna sprawa, ale ja myślałam, że najbardziej boli przy partych , a okazało się , że parte nie bolały w ogóle, były tylko męczące, dlatego byłam tak pozytywnie zaskoczona :-)

Ja mój poród wspominam cudownie, mimo że bolało, jak cholera(i to na tydzień przed) Parte też bolały, czułam jakby mnie głowa Majki miała rozsadzić i darłam się, że nie dam rady. Ale ten moment, jak ta mała, ciepła kluseczka wylądowała na moim brzuchu był najwspanialszym w moim życiu i w tamtej chwili o bólu już nie pamiętałam :) Jeszcze jakiś czas po porodzie mówiłam, że mogę rodzić jeszcze kilka razy, choćby dla samego momentu, kiedy dostaje się dziecko na brzuch

Na poród jestem nastawiona mega pozytywnie, w ogóle nie boję się bólu, a jedynie tego, że coś może pójść nie tak. Panicznie boje się kleszczy i vacuum. O cesarce nie wspominając..

Ja ostatni tydzien przed porodem tez miałam zawsze duzo śluzu z brazowa krwia. Szczegolnie przez 2-3 dni po wizycie u gina. Szyjka pracuje

U mnie przy pierwszym porodzie zaczęło się od skurczy, wody odeszły dopiero przy partych, czop na krótko przed.
Przy drugim zaczęło się od wód i czopa, skurcze pół godziny później.
Oba porody bolały i nie ma co tego ukrywać, ale oba były cudownymi przeżyciami.
Niekoniecznie magicznymi, ale mimo wszystkich trudów, niezapomnianymi i bardzo pozytywnymi.
Ja zaliczam się do opcji: mogę rodzić, ale chodzić w ciąży niekoniecznie. Pierwsza była bezproblemowa, w drugiej w kość dały mi żylaki.
Ale kto wie, może kiedyś jednak najdzie mnie ochota na kolejną?

Wojtka rodziłam w szpitalu, w sali ze światłem, lekarzami, ale w spokojnej atmosferze.
Chyba dzięki temu po narodzinach nie krzyczał, nie płakał, tylko wydawał ciche chrumknięcia, a kiedy wylądował na moim brzuchu wpatrywał się we mnie i męża swoimi wielkimi oczyma.
I tak jak piszecie- to maleńkie cudowne ciałko na Tobie to wspaniałe uczucie.

Teo, kciuki :)
A u nas już dziś lepiej. Sr..czki już nie ma, tylko lekko jeszcze żołądek boli. Mam nadzieję, że już po wszystkim i nie wróci to świństwo więcej.

Teo, fajnie sie dzieje. Kciuki zaciskam za Was!


Fragile, pelna zgoda :) Pod każdym wpisem podpisuje sie. Chodziło mi tylko o to, by zostawić sobie furtkę w glowie i calym pozytywnym nastawieniu na inny scenariusz niz tylko sn. Czasem porod nie toczy się po naszej myśli i zafiksowawszy się, po rozwiązaniu zamiast radosci z narodzin pojawia sie zawód i myśli, ze nie dalam rady, nie tak mialo być itp. Wtedy boli nie ciało a dusza i ten bol dłużej mija niz bol rany po cc. Trzeba budować siebie jako matkę jakby na nowo, na sucho, mimo przejścia przez moment narodzin.
Dopuszczając wizję inna od zakładanej i zastanowienie sie nad tym, jak mozna przejść porod cc ułatwia wiele spraw i sprawia, ze i taki porod mozna dobrze wspominac.
Pisze z tel. i pewnie zbyt duzych skrótów myślowych dokonałam :P

A Choluj jest 'niedzisiejsza', jak dla mnie bardzo pod prąd współczesnej modzie uzycia i posiadania. W 100% logiczna, ukazująca fenomen, jakim jest kobieta.
To dla mnie jedna z tych książek, które wytracaja człowieka z pozornej rownowagi, z zabiegani, ze zbytniego skupienia sie na przyziemnych np. wyprawkowych sprawach i zmuszajaca do osobistej refleksji nad istotą przejścia z jednej roli w drugą.

nana81: Chodziło mi tylko o to, by zostawić sobie furtkę w glowie i calym pozytywnym nastawieniu na inny scenariusz niz tylko sn. Czasem porod nie toczy się po naszej myśli i zafiksowawszy się, po rozwiązaniu zamiast radosci z narodzin pojawia sie zawód i myśli, ze nie dalam rady, nie tak mialo być itp. Wtedy boli nie ciało a dusza i ten bol dłużej mija niz bol rany po cc.

Aaa, rozumiem. To się zgadzam jak najbardziej. Sama pisałam, że ja się tak nakręcałam przy Krasnalu na sn, że gdyby nie mój przytomny mąż i jego wywody, że może się różnie skończyć to bym sę tak nakręcała, ze w razie ewentualnej cc skończyłoby się pewnie depresją... Dzięki Bogu za tych facetów ;)

Teo, no ładnie Ci idzie, ładnie :))))

niunia32: dziwię się, że panuje tu taki "strach" przed.

Dlaczego? Ja się cc bałam, bo to jest normalna operacja i jak normalna operacja może się skończyć różnie. Bałam się też przecinania tylu powłok brzusznych, gojenia, bólu.

Jeżeli ktoś pisze, że może się czuć gorzej lub gorszą matką bo urodziła przez cc to rozumiem to jako poród gorszy.
Ja wolę,żeby mi zrobili podczas złej akcji porodu cc niż żeby rodzić na siłę byle by urodzić naturalnie mimo, że grozi to niedotlenieniem dziecka. Wiem, że cc to operacja i mogą być komplikacje po i też się ich boję ale czasami trzeba wykonać cc.

Ale ja nie napisałam, że jestem urażona :)
Rodziłam naturalnie bez znieczulenia, teraz też chciałabym,żeby tak było ale nie będę jakoś przeżywać jeżeli zakończy się to przez cc. Tak jak pisałam wyżej dla mnie jest najważniejsze zdrowie dziecka. Za dużo naoglądałam się dzieci po komplikacjach podczas porodu bo nie wykonano na czas albo w ogóle cc.
Też piszę o moich uczuciach, odczuciach :)

Teo,trzymam kciuki,zeby potoczylo się po Twojej myśli.
Malisiek,moje koleżanki w UK tez to braly. na duphastonie tez taki kiedyś chyba pisalo.
Co do cesarek,to moim zdaniem gdyby nie przyspieszalo się na sile porodow,pozwolono by rodzic kobiecie zgodnie z rytmem swoim i dziecka przede wszystkim, bo to dziecko decyduje kiedy będzie gotowe do wyjścia i to dziecko inicjuje porod ,to duzej czesci z tych cesarek by nie było. Moje obie ciąży mimo naturalnego rozpoczęcia porodu, zostaly zakończone cc. Dzieki podaniu oxytocyny i innych lekow mających wpływ na przebieg porodu,aby go przyspieszyc -wbrew dziecku. pierwsza corka urodzona po ok. 17h wlewow z oksytocyny (od pojawienia się skurczy i saczenia się wod minelo 47h) w zielonych wodach,opita po uszy. Druga corka także z cc po ok. 7h podawania oksytocyny i nagłym zaniku tętna i z niedotlenieniem. i wiecie co, ja mam do dzisiaj zal do siebie, ze nie udało się naturalnie, ze pozwoliłam poloznym i lekarzowi decydować za mnie (bo zgodziłam się na oxy) i mam zal do lekarzy, ze przez to przypieszanie odebrali mi możliwość naturalnego porodu.

niunia32: Chodzi mi o to, że czasami jak są komplikacje to lepiej, żeby dziecko się urodzilo przez cc niż na siłę rodzić sn i dziecko miałoby być niedotlenione.

Niunia, ale czy ktokolwiek kiedykolwiek twierdził tu inaczej?

Niunia,teoretycznie można omowic,ale praktycznie jest ciężko:(

niunia32: eżeli ktoś pisze, że może się czuć gorzej lub gorszą matką bo urodziła przez cc to rozumiem to jako poród gorszy

Ej, ale kto tak napisał? Ja po prostu sobie wymarzyłam sn i jakby się skończyło cc to bym się czuła rozczarowana i tak, pewnie bym wpadła w dołek. Ale nie dlatego, ze jestem gorsza matką, ale dlatego, że moje plany nie potoczyły jak chciałam.

Nie dość tego - ja pójdę o krok dalej. Nie raz i nie dwa na forum mówiłam, że jeśli kobieta jest zestresowana i zeschizowana jak nawet pomyśli o porodzie naturalnym to nie ma co się męczyć - cc jest lepszym wyjściem. Mam przyjaciółkę, która od pierwszych dni ciąży mówiła, że nie ma opcji, że będzie rodzić, że nie może, że będzie się zapierać nogami i rękami, ale nie urodzi ;)

I cały czas jej myśli zaprzątał ten nieszczęsny poród. W końcu lekarka jej powiedziała, że cc będzie lepszym wyjściem i nagle, magicznie wszystko odpuściło i zajęła się celebrowaniem ciąży. Moim zdaniem to było lepsze wyjście, bo na końcu pewnie i tak byłaby tak zestresowana, że skończyłoby się cc, ale po jej ogromnym strachu. No i tak stresująca ciąża to chyba też niefajnie dla dziecka. A tak ona spokojna, miała cc, nie ma traumy związanej z porodem (ale co ciekawe powiedziała, ze nigdy więcej cc ;)).

Niunia, nie sądzę, żeby którakolwiek z nas (przynajmniej tak mi się wydaje) uznawała mamy rodzące tak czy siak za gorsze lub lepsze ;) Po prostu dużo też to nastawienie robi. To tak jakbyś się cały rok nastawiała na to, że na urodziny dostaniesz od męża pierścionek z brylantem, a on daje Ci torebkę/szpilki. Też piękne, ale po prostu nastawiłaś się na coś innego... I ja popełniałam ten błąd, że miałam widzenie tunelowe - tylko sn, tylko sn. Za to mąż mi dał kopa w tyłek i powiedział, że co z tego jak się skończy cc? Ma mieć żonę zdrową i całą i dziecko również ;) U mnie dochodziło to, że ja się panicznie bałam tego bólu po cc.

Mając doświadczenie porodów sn i cc, powiedziałabym, ze w inny sposób stajesz sie matką. Przy porodzie sn masz na to czas, stajesz się. Kazdy skurcz przybliza Cię do spotkania z dzieckiem. Pierwszy raz o nie walczysz, namacalnie, bezpośrednio troszczysz sie o nie. Czujesz strach, smutek, ból, radość, euforię. W koncu tulisz dziecię, ktoremu dalas zycie - nie masz co do tego wątpliwości, czujesz to caly czas. W końcu pekasz z dumy, ze dalas rade i masz swoj skarb.
Przy cc jest strach-zaczęło się, potem strach i ból, kiedy cos idzie nie tak. Twoje dziecko jest zagrożone, a Ty nie mozesz nic zrobić. Musisz oddać Twoje dziecko w rece innych ludzi, często widzisz ich pierwszy raz w zyciu. Caly czas towarzyszy ci strach..., ogromny i nagle cisza. Juz nie nosisz pod sercem maluszka. Masz go przy sobie. Ludzie sie cieszą, a Tu ukladasz sobie w sercu swoje emocje. Mija czas i zaczynasz byc dumna z kolejnych sukcesów Twojego okruszka. Ileż on potrafi! Jest przy Tobie, pije z piersi, glosno sygnalizuje swoje potrzeby, chce byc z tobą. Tak, tak...to Twoje dziecię, dalas mu zycie, dzieki Twojej sile i odwadze jest. Jesteś dumna.
Tak ja czułam.
Co tu w ogóle robię?! Czas uciekac!!!
Az mi zapachnialo noworodkiem :) ide sie przytulić do Mikołajka.

Treść doklejona: 10.01.15 17:51
Montenia, ważne rzeczy piszesz. Nie mozesz siebie winić za to, ze komuś sie spieszylo. Jest wspaniałą mamą i dajesz siłę innym matkom! Moze gdyby nie te wszy trudnosci, ktorych doswiadczylas, nie byłoby wspaniałego promotora karmienia piersią. Pomyśl, ile mam nie karmiłoby swoich dzieciaczkow, gdyby nie Twoje trudy? Sama znam przynajmniej dwie :)
Nie myśl o sobie źle. Przytulam Cię mocno!