A u nas Kacperek nie potrafi powiedzieć "tata". Czasem mu wyjdzie "papa", ale najczęściej mama, baba, nana, nie! i och!

A kiedy dziecko zaczyna rozumieć co to znaczy?

Ach. I miałam napisać... Wczoraj wieczorem cieszyłam się jak Kacperek zasnął o 20... Ale pobudka o 21:30 wszystko odmieniła... Chciał spać a nie mógł i był nie do zniesienia! Do 1:30 dawał czadu, a mój mąż już nie wyrabiał. Usypialiśmy go na zmianę na różne sposoby. W końcu mąż się wkurzył i prawie, że nim rzucił, aż smoczek mu z buzi wyleciał i grzmotnął o podłogę (smoczek oczywiście). Zaczął nim wymachiwać i mówić, że zaraz mu wpier.... żeby szedł w końcu spać! Zabrałam go od niego! Nagle Kacper umilkł... Siedział sobie u mnie na kolankach (po ciemku) i bawił rączkami. Wrażenie miałam jakby bał się zapłakać. Strasznie się przestraszył a mi aż łzy leciały z tego wszystkiego. Mąż wyszedł, a Kacper w kilka minutek usnął mi na rękach na siedząco.
Jak mi go szkoda było! No tak się zachować?! Już jak mąż zaczyna się denerwować to Kacper to wyczuwa. I po chwili zaczyna nagle energicznie nim poruszać, tak jakby go lulał, ale 10 razy szybciej. I Szybko go odkłada do łóżka ze złości, i tak samo szybko go wyjmuje i prawie, że potrząsa. Kacperek wyprowadził go z równowagi...
Mój mąż nie ma za grosz wyczucia i cierpliwości! Oczywiście zamiast od razu spać musiałam mu to wszystko wygarnąć. Na co on stwierdził, że nie nadaje się na ojca!
I co ja mam zrobić? Jak go nauczyć cierpliwości do własnego syna, albo jak mu chociaż przemówić do rozumu?!

Treść doklejona: 30.07.13 12:37
I jak Kacper już wyrósł z "AGUUU" tak w chwilach stresujących chyba dla niego, jak płacze, a w zasadzie lamentuje delikatnie, to mówi wtedy takim biednym głosem "Aguuu". To w sytuacji jak np. chce spać a nie może, albo go dziąsełka bolą. Wtedy do tego się strasznie tuli.

Wiem, ale on tak często traci panowanie nad sobą... I już z nim rozmawiałam... Nic... On nie chce się wtrącać jak ja Kacpra usypiam i widać, że jest problem, ale jak widzi, ze ja już nie daję rady, że z bezsilności mi ręce opadają to próbuje pomóc, jak przyjmuję pomoc, ale po jakimś czasie zaczynam tego żałować...

Treść doklejona: 30.07.13 12:56
Dodam jeszcze, ze na codzień się tak nie zachowuje. Tylko wtedy jak nie może sobie z Kacprem poradzić. Czy nie może przestać płakać, albo nie może zasnąć. To są dwa przypadki. Ja tez nie mogę sobie czasem poradzić, ale zachowuję przynajmniej spokój. Kacper jak się wtula to słyszy bicie serca chociażby i czuje zdenerwowanie.

akirka to wszystkiego najlepszego

akirka: Ja bym nie pozwoliła dotknąć dziecka,jakbym wiedziała, że mąż wpada w takie nerwy!

Ale nie zawsze tak jest. Ja sama jak czuję, ze mogę się zdenerwować (ale tylko zdenerwować) to pozwalam mężowi na opiekę w tym czasie. Mąż sobie dobrze radzi i próbuję mu pomóc. Jak widzę, ze zaczyna się gotować to mówię co ma zrobić i przypominam o zachowaniu spokoju. Udaje się na jakiś czas...
Ale jest często tez tak, że mąż normalnie się nim zajmie, choć dopiero tylko raz Kacper zasnął w jego ramionach od 6 m-cy!

Dii, ja mam tak samo.... kiedys moj maz sie wkurzyl na mlodego i stwierdzil, ze zaraz go pierd...lnie o sciane, klapsa nie raz tez mu sprzedal ;/ a jak ja cos powiem to ma pretensje do mnie i ze mam sie nie wtracac, ale ja nie potrafie, bo jak widze takie cos to sama mam ochote wpeirniczyc mojemu mezowi. Raz sie wydarlam to sie ksieciunio obrazil. A ja nie bede patrzec obojetnie jak on tak traktuje mojego Syna. w duchu obiecalam sobie, ze jesli jeszcze raz tak zrobi to go wyrzuce z domu.

Dla mnie moje dzieci są najważniejsze i gdyby mój mąż się tak zachowywał, postawiłabym mu ultimatum, albo rozwiązujemy wspólnie ten problem, skoro sobie nie radzisz wyjdź z domu idź się przejdź i nie pokazuj się na oczy dopóki nie ochłoniesz, a jak się nie zmieni w stosunku do dzieci to niech się pakuje.

hydrozagadka: Strasznie ciężko jest przerwać takie błędne koło, ale da się, jeśli tylko się chce. Może jakaś lektura uświadamiająca skutki takiego postępowania by pomogła?

Dokładnie trzeba szukać rozwiązań, ale też nie możemy z dziecka zrobić królika doświadczalnego więc trzeba reagować na takie zachowanie

sysiajaw: nie możemy z dziecka zrobić królika doświadczalnego więc trzeba reagować na takie zachowanie

Oczywiście, że nie można na to pozwalać. W żadnym wypadku! Ale jestem zdania, że trzeba też zrobić wszystko, żeby zmienić postawę męża, bo samym potępianiem takich zachowań wiele się nie osiągnie...

Dii: Mąż już dawno mi zapowiedział, że jego dziecko będzie wychowane tak, jak on był wychowany. jak coś zrobił nie tak, to ojciec ściągał pasa i go lał. I (jak twierdzi) dlatego nie wyrósł na jakiegoś łobuza. Powiedział, że jego dziecko musi się go bać. Musi być twarde i uczyć się od małego!

Straszne... A to przecież dopiero niemowlę, które w zasadzie wielkich kłopotów nie sprawia... A co będzie dalej? Pierwszy w kolejce bunt dwulatka, który potrafi być strasznie uciążliwy, ale jest przecież całkowicie normalnym (i potrzebnym!) etapem rozwoju... Strach myśleć...

Dii: Jak przypomnę sobie co czytałam w Mądrych rodzicach o Strachu i rozwijającym się mózgu w tym czasie to aż mnie krew zalewa jak patrzę co mąż robi z naszym dzieckiem, jak kształtuje jego osobowość już na tym etapie!

A może dałabyś mężowi tę książkę do poczytania? Ona świetnie tłumaczy te wszystkie zależności.

PENNY: może tu faktycznie psycholog powinien wkroczyć.

też to mi przeszło przez głowę... Dii a zadałaś może mu pytanie, czy dobrze mu z tym było jak go ojciec lał?! Niech sobie przypomni czy wtedy nie marzyło mu się inne dzieciństwo? Niech sobie przypomni co czuł! Bo nie wydaje mi się, że to mu się podobało...

Hydro, a możesz polecić jakas ksiazke?

Dii: Mąż już dawno mi zapowiedział, że jego dziecko będzie wychowane tak, jak on był wychowany. jak coś zrobił nie tak, to ojciec ściągał pasa i go lał. I (jak twierdzi) dlatego nie wyrósł na jakiegoś łobuza. Powiedział, że jego dziecko musi się go bać. Musi być twarde i uczyć się od małego!

Sorry Dii, ale nasuwa mi się jedno pytanie- to dlaczego zdecydowaliście się na dziecko skoro macie tak skrajne wizje wychowania??? Skoro było wiadomo jakie podejście ma Twój partner?

Dii: On jest dobrym ojcem i lubi spędzać czas z Kacprem, ma dobre podejście i potrafi się nim zająć,a le gdy przychodzi taki moment jak wczoraj to po prostu nie wytrzymuje.

Wiesz, to takie trochę gadanie jak "on jest dobrym mężem, tylko jak trochę popije, to robi się agresywny"
Jest ojcem Kacpra, ale robi mu krzywdę. Z tego co piszesz- nie stało się to pierwszy raz, Twój partner nie postrzega tego jako błąd, tylko jako metodę wychowawczą. I dla mnie to jest największym problemem.

Ja proponuję panom poczekać aż synowie skończą po 20lat- wtedy będą mieli równe szanse Jestem wstrząśnięta, że takie rzeczy się dzieją tak "powszechnie", dla mnie to niewyobrażalne. Nie będę powielać tego co pisały dziewczyny, w każdym razie powinnyście szukać rozwiązania. ZWŁASZCZA jeśli nie jest to tylko kwestia "gadania" w emocjach, a poglądów, że to jest właściwy sposób na wychowanie dziecka.

montenia: Hydro, a możesz polecić jakas ksiazke?

Przyszła mi do głowy taka mała książeczka - "Nie przydeptuj małych skrzydeł".

Treść doklejona: 30.07.13 14:14

cerisecerise: Twój partner nie postrzega tego jako błąd, tylko jako metodę wychowawczą. I dla mnie to jest największym problemem.

Też tak uważam

azniee: Ja proponuję panom poczekać aż synowie skończą po 20lat- wtedy będą mieli równe szanse Jestem wstrząśnięta, że takie rzeczy się dzieją tak "powszechnie", dla mnie to niewyobrażalne. Nie będę powielać tego co pisały dziewczyny, w każdym razie powinnyście szukać rozwiązania. ZWŁASZCZA jeśli nie jest to tylko kwestia "gadania" w emocjach, a poglądów, że to jest właściwy sposób na wychowanie dziecka.
--

mnie tez sie wlos na glowie zjeżył. dobrze ze piszecie o tym problemie, gorzej gdy kobiety wstydza sie mowic o takich rzeczy i zamiataja pod dywan
mialam okazje zetknac sie z rodzinami , gdzie byla stosowana przemoc wobec dzieci, wobec kobiet
niestety uwazam ze samo czytanie ksiazki czy rozmowa z zoną to za mało, (aczkolwiek moze byc to wstep dla meza by uswiadomil sobie ze ma problem)
wazna stanowcza postawazony wobec takiego męza, partnera i brak zgody na takie zachowanie w stosunku do dziecka
nawet gdyby mialo sie to zakonczyc separacja, dla dobra dziecka....czesto zdarza sie ze mezczyzni jednak zbieraja sie w sobie, gdy grozi im utrata rodziny i idą na terapie, zaczynaja pracowac nad przemocowymi zachowaniami.....bez leczenia niestety ( zazwyczaj) taka postawa nie przechodzi..mozna sie pilnowac...ale wczesniej czy pozniej nawyki wpojone w domu rodzinnym wyjdą.

cerisecerise: to dlaczego zdecydowaliście się na dziecko skoro macie tak skrajne wizje wychowania??? Skoro było wiadomo jakie podejście ma Twój partner

W zasadzie to było takie jego gadanie... On wychowany na wsi... Starodawne wychowanie to było. Mama do pocieszania a tata do lania. U niego w rodzinie było tak, że ojca trzeba było się bać.
Ale uwierzcie mi, ze to było tylko jego takie gadanie. On zawsze dużo gadał i żartował. Ma taki charakter, ze lubi ludzi wkręcać, całą moją rodzinę już nie raz wkręcił w różne głupstwa. Widać, ze on kocha Kacperka i Kacperek cieszy się na jego widok. Często się z nim bawi i wygłupia. I Kacperkowi to sprawia wiele radości. Czasem nawet lepiej się nim zajmie niż ja. Tylko po prostu nie ma cierpliwości jak on za długo płacze i nic nie pomaga, albo jak nie może zasnąć. Bo jest tak, ze przytula się do niego, prawie zasypia, a tu nagle głowa do góry i koniec snu i tak kilkanaście razy. Tak jak wczoraj do 1:30 a mąż wstawał do pracy o 5 - jeździ na tirach nawet po 12-15 godzin i musi być wyspany. Widzi, że sama czasem wymiękam i próbuje mi pomóc...
Może opisze to tak - mąż zawsze idzie na ilość a nie na jakość a w tym przypadku na szybkość a nie jakość, więc przyspiesza tempo, żeby szybciej mały zasnął nie wiedząc, ze w ten sposób go rozbudza i dodatkowo stresuje przez co Kacperkowi jeszcze trudniej zasnąć. i tak w kółko aż w końcu cierpliwość się kończy.

PENNY: Dii a czy mąż czytał tę książkę ? Może ona zmieni jego spojrzenie ?

Jak mu kiedyś zaczęłam o tym mózgu opowiadać, to skomentował: "Znowu się jakiś głupot naczytałaś?" Ale tak jest zawsze. Jak coś czytam nawet na głos, to mąż twierdzi, że to wszystko to wymyślone bajeczki. Traktuje to tak samo jak kiedyś mu tłumaczyłam jakąś kwestię na przykładzie mojego serialu "Pierwsza miłość" i komentował:"Ja ci skończę te romansidła!" w półżarcie.

Spróbuję z nim dzisiaj o tym porozmawiać...

sysiajaw: czasem jest tak, że nie zmienisz już człowieka, a jego prawdziwa natura wychodzi później w ekstremalnych sytuacjach.

Niestety...a wiesz co, po slubie jak wybieralismy sie w "podroz poslubna" to on WZIAL tesciowa bo chciala jechac z nami ;/ i na nic byly rozmowy i tlumaczenie

Dii, brak slow zeby to skomentowac, dokladnie :P teraz z tego to sie smieje, a przedtem wcale do smiechu mi nie bylo.

hydrozagadka: Dii: Mąż już dawno mi zapowiedział, że jego dziecko będzie wychowane tak, jak on był wychowany. jak coś zrobił nie tak, to ojciec ściągał pasa i go lał. I (jak twierdzi) dlatego nie wyrósł na jakiegoś łobuza. Powiedział, że jego dziecko musi się go bać. Musi być twarde i uczyć się od małego!

Dii masz poważny problem z mężem rozmawiaj z nim, bo Kacper jest ca raz większy i więcej rozumie

Mój były mąż był bity przez pijanego ojca, a jako nastolatek nadstawiał się za matkę i młodszego brata. A później ja od niego oberwałam. Z takich schematów trudno wyjść, ale chyba najgorsze jest, jeśli się je powiela świadomie i celowo....
Co do superniani - nie oglądałam za bardzo, ale ostatnio ciekawy artykuł czytałam- o tym jaką krzywdę zrobili tym dzieciom rodzice i twórcy programu, pokazując je w takich sytuacjach widzom, zwłaszcza, że przecież te nagrania gdzieś będą krążyć, mogą być powtarzane itd. W sumie, trudno się nie zgodzić.

jego tata umarł 2 lata temu

Treść doklejona: 30.07.13 16:41
ale mięli dobry kontakt

Melduję, że rozmowa odbyta. Myślę, że pozytywnie się zakończyła. Kacper zasnął przy cycu po kąpieli. Zobaczymy tylko jak trafi się znowu histeria Kacpra jak mąż będzie się zachowywał. Gdyby coś to oczywiście zareaguję, ale miejmy nadzieję, że już taka sytuacja nie nastąpi. Będę mu pomagała w razie czego panować nad emocjami i uczyć go cierpliwości.

Moj Mati mowil "mama" i przestal, nie wiem czemu :P pare dni temu taka mielismy z niego ucieche, bo zamiast "dziadzia", na dziadka mowil "dziadeta" :) a i tak kazdy kto przychodzi i dzwoni do nas to jest "baba" :P

Treść doklejona: 31.07.13 07:39
Dii, to dobrze, ze porozmawialiscie. Oby szlo ku lepszemu. Ja mojemu stanowczo zagrozilam, ze jezeli takie cos sie powtorzy to pakuje manatki i wypad do mamusi. Ja sobie sama poradze, a nie pozwole, by ktos krzywdzil moje dziecko.

Moja Misia mówi już mama od jakiegoś czasu. Teraz już bardziej świadomie, bo jak wchodzę do pomieszczenia, gdzie jest i mnie zobaczy, to mówi "mama" :) Albo jak jest jej źle, to też woła "mama" z takim smutkiem w głosie :) A z nowości mówi też "dziudziuś" na mojego tatę i jeśli coś stuknie w domu, czy zaszczeka pies za oknem, to pyta "co to?" :) Duuużo do niej mówię, praktycznie w większości jesteśmy same, więc ciągle z Nią dyskutuję :) a Ona gestykuluje rączkami rozmawia ze mną po swojemu :)

katka_81: gdzie jest i mnie zobaczy, to mówi "mama" :) Albo jak jest jej źle, to też woła "mama" z takim smutkiem w głosie :)

Mateuszowi widocznie sie znudzilo mowienie mama :P
U nas znowu upal ;/ nie idzie wytrzymac... a ja jestem chora, Mati tez, no i maz tak samo;/ porazka

Katka, moze być. Długo juz karmisz więc organizm jest osłabiony.

A ja mam pytanko, moze ktoraś juz cos takiego przechodzila. Jasiek od kilku dni strasznie szarpie sie za uszka. Cale dnie jest strasznie marudny. Nie ma gorączki ani zadna wydzielina nie wycieka mu z uszka. Przy dotyku sie wykręca ale nie płacze. Myslicie ze to moze byc cos powazniejszego z czym nalezaloby udac sie do lekarza?