Dii-oby więcej to się już nie powtórzyło,nie pozwól sobie na to .....moim zdaniem jeśli twój mąż bedzie się nadal tak zachowywał to najwidoczniej na świecie wasz synek bedzie się jego bał i zamiast lecieć do tatusia to bedzie uciekał od niego....dzieci potrafią wiele rozumieć nawet takie maluchy i być mądrzejsi od nas rodziców!!!Krzyki czy złe traktowanie potrafią tak się zakodować w psychice dziecka że mogą mieć odwrotny skutek na jego psychice...chyba każda z nas słyszała o różnych konsekwencje różnego typu zachowania wobec dzieci!!!!!!

Jak sie szepta??

Witajcie. Czytam, ale jakoś nie mam czasu na pisanie. Powiem wam, że widzę, że wasi mężowie naprawdę dużo z siebie dają i u wielu z was wstają w nocy do dzieci. U mnie niestety może kilka razy zdarzyło się, że mąż mi pomógł w nocy przy małej, ale to dlatego, że ja należę do osób, które myślą "nie ważne, że ja zmęczona, jakoś dam radę, a mąż pracuje ciężko to nie będę go budzić"- zresztą on śpi tak mocno, że żaden najgłośniejszy płacz mu nie przeszkodzi. I chociaż wiem, ze gdybym go obudziła, to by mi pomógł jakoś tak nie potrafię i miałabym wyrzuty sumienia, ale z drugiej strony to trochę wam zazdroszczę.
Ostatnio też była rozmowa o początkowym zmęczeniu, rozdrażnieniu i załamaniach w pierwszych miesiącach życia dziecka. A ja wam powiem, że czegoś takiego nie miałam. Przynajmniej przez pierwsze dwa miesiące. Wstawałam do małej w nocy wręcz ochoczo, myśląc, że jestem teraz matką i mam ważny obowiązek do spełnienia. Po dwóch miesiącach kiedy przyszło niewyspanie i kolki to troszkę się zmieniło.

Sysia, chciałam napisać o tym kieszonkowym, ale zostałam uprzedzona chciałam tylko dodać, że może kary nie działają na Twoją córkę? Znaczy się, nie powinno się karać, a pokazywać, jakie są konsekwencje działania i tego się trzymać. Zużyła pastę na zabawę? Niech posprząta łazienkę (bardzo dokładnie i najlepiej w czasie, kiedy by chciała porobić coś innego ) a później idzie do sklepu po kolejną pastę. A jak nie chce wydawać kieszonkowego, to do końca miesiąca myje zęby sodą oczyszczoną, krzywda się jej nie stanie, ale smakuje paskudnie A co do tej szyby w samochodzie... Wzięła udział jakoś w konsekwencjach? Czy Wy, jako rodzice, sfinansowaliście całość, grzecznie przeprosiliście, a ona stała tylko jakby z boku? Może warto też jej rozłożyć "na raty", z kieszonkowego? Duża dziewczyna już jest, a wydaje mi się (mogę się oczywiście mylić, znamy się tylko z dwóch przykładów ), że zupełnie nie wiąże działania ze skutkami, z odpowiedzialnością.

A ja Wam dziekuje za te dyskusje!!! Bo dzięki temu co napisala Dii ( o tym epizodzie) dotarlo do mnie jak wiele musze się nauczyć o moich dzieciach, o wyrazaniu zlosci,emocji i uczuc...
To wcale nie latwe jest być Rodzicem
Dziekuje Wam, dziekuje Hydro za namiar na książki i zaluje,ze te tytuly nie wpladly w moje rece duuzo wczesniej. Mam nadzieje,ze uda się naprawić choć czesc tych moich bledow.

kasia mąż miał sporo zaległego urlopu a tacierzyńskiego do tej pory nie wykorzystał ale gdyby nie on to chyba bym się z deczka podłamała. Mięliśmy ciężkie początki. problem z karmieniem, próba przystawienia, butla z odciągniętym mlekiem, za godzinę wypadało mi odciąganie, a samo karmienie tez długo trwało, bo on szybciutko zasypiał. Więc w gruncie rzeczy w nocy godzinę spałam, 2 godziny nie spałam i tak w kółko. I gdyby nie to to cieszyłabym się tak samo jak ty z tych pobudek - szczerze to na to też liczyłam, ale niestety wyszło inaczej, a teraz tylko czekam aż te nocne karmienia się skończą

montenia cieszę się, że w jakiś sposób mogłam pomóc Ty z resztą już nie raz mi tutaj udzieliłaś bardzo pomocnych rad

kasia151288: U mnie niestety może kilka razy zdarzyło się, że mąż mi pomógł w nocy przy małej, ale to dlatego, że ja należę do osób, które myślą "nie ważne, że ja zmęczona, jakoś dam radę, a mąż pracuje ciężko to nie będę go budzić"

U mnie jest podobnie i jakoś nie uważam, żeby to było nieuczciwe Mój mąż wstaje o 5:10 do pracy i nie wyobrażam sobie, żeby miał wstawać w nocy do małej- i nie wyobrażam sobie siebie w pracy, po np. 2 2-godzinnych pobudkach w nocy- a tak było, zanim mała skończyła 2 m-ce i nauczyła odróżniać się dzień od nocy. Teraz nie karmię jej w nocy, ale są takie noce, kiedy wstaję ją dosłownie "odwrócić z boku na bok", okryć itd. Rano ona się budzi, jak mojego męża już nie ma, więc i tak mam więcej czasu na spanie. Zamieniamy się w weekendy- u nas taka zasada, że kto śpi z brzegu ten wstaje- druga osoba wtedy najczęściej nawet nie słyszy co się dzieje A czasem ja wstaję w nocy, a jak już mała się budzi na dobre, to mąż ją zabiera gdzieś z sypialni i odsypiam do której chcę Akurat tu się zgrywamy, bo on jest typem "skowronka" a ja "sowy" Poza tym, tata jej poświęca cały czas po pracy- wraca po 15, je obiad, przebiera się i zajmuje małą, a na końcu usypia. Jak ja wrócę do pracy, pewnie się inaczej zorganizujemy.

A czasem ja wstaję w nocy, a jak już mała się budzi na dobre, to mąż ją zabiera gdzieś z sypialni i odsypiam do której chcę Akurat tu się zgrywamy, bo on jest typem "skowronka" a ja "sowy"

To ja też tu mogę męża docenić, bo on nawet w niedzielę wstaje o 6, bo przyzwyczajony jest tak jak do pracy i jak mała się budzi np. o 7 to da mi ją do cycusia, a potem ja zabiera i się zajmuje, a ja mogę pospać.

U mnie jest podobnie i jakoś nie uważam, żeby to było nieuczciwe

Ja tam też nie uważam tego za wielką uciążliwość, ale tak jak czasem czytam o innych mężach to troszkę zazdroszczę.

Anula kochanie jak się czuje Piotruś??? Fajnie, że mąż pomógł A jak się Ty czujesz??
Dii nie denerwuj się kochana, czasami nie warto zaczynać pewnych tematów, chociaż wiem, że przemoc to straszna rzecz!

Anula jest link do tych bodziaków podany ...

Asia gdzie bo ja nie zauważyłam ?

<span style="font-size:11px;color#333;">Treść doklejona: 31.07.13 21:57</span>
Venus jeśli chodzi o mnie to jest wszystko ok tylko Piotruś zrobił nam dzisiaj niezły koncert podczas ćwiczeń a to dlatego że miał 2 tygodnie przerwy i chyba o nich zapomniał.

kasia151288: Ja tam też nie uważam tego za wielką uciążliwość, ale tak jak czasem czytam o innych mężach to troszkę zazdroszczę.

A ja nie Raczej jestem trochę zdziwiona i podziwiam panów o tyle, że fizycznie dają radę, bo ja bym nie dała. I tak uważam, że jestem w lepszej sytuacji od męża, pracujemy razem i wiem jaka stresująca i wymagająca jest jego praca, a do tego prawie nie ma czasu dla siebie. Dzisiaj go prawie siłą posadziłam na kanapie, żeby mecz obejrzał, a i tak do nas przyszedł przed końcem, bo słyszał, że mała płakała przed zaśnięciem.

venus87: czasami nie warto zaczynać pewnych tematów

A ja uważam, że warto. Forum nie służy tylko do wymiany uprzejmości i pisania co kto zjadł i do której spał. Jesteśmy dorosłe, możemy podyskutować na poważne tematy i czasem się czegoś od siebie nauczyć.

OOO Qrcze chwilę mnie nie było a tu taka dyskusja się nawiązała.
Jeżeli chodzi o przemoc to u mnie w rodzinie była i zarówno Ja ,jak i moje rodzeństwo wspominamy to tak: tata dał klapsa czasem ale nie za mocno,a mama to takiego dawała ze zawsze się śmialiśmy i krzyczeliśmy do niej :nie bolało!!!!!Bo faktycznie tak było.Wydaje mi się że ona tak na prawdę nie chciała dać klapsa tylko musnąć Nas. A ona w śmiech i tak wszyscy także u Nas było na takiej zasadzie.To oczywiście nie znaczy że popieram klapsy wręcz przeciwnie .Wydaje mi się że nawet najlżejszy klaps nie musi fizycznie boleć ale psychicznie możesz to odczuć w różne sposoby.Ja z mężem zgadzamy się na szczęście jednogłośnie co do wychowywania małej i mam nadzieję że nigdy w życiu nie doświadczy niunia chociażby potelepania ze strony męża bo inaczej dostałby ode mnie w pysk!!!

szczypta może i trochę przesadziłam z tym tekstem w sumie tak teraz myślę...to by było zbyt derastyczne chyba i w sumie poważna rozmowa być może by wystarczyła
Wiadomo chodzi tu o dobro dziecka i gdyby miała miejsce jakakolwiek przemoc to wiadomo że dziecko musimy chronić za wszelką cenę...chociażby miało to spowodować rozpad związku czy małżeństwa

Czy wasze dzieci śpią na brzuszku?

Maks tak nie spi, ale ja uwielbiam te pozycje. Mama mi mowila ze do chrztu jak mnie brali to nawet wtedy bylam na brzuchu :D

azniee: A ja uważam, że warto. Forum nie służy tylko do wymiany uprzejmości i pisania co kto zjadł i do której spał. Jesteśmy dorosłe, możemy podyskutować na poważne tematy i czasem się czegoś od siebie nauczyć.

No tak, musimy się liczyć, że pisząc coś na forum przyzwalamy z góry by każdy wyraził swoje zdanie czy nam się to podoba czy nie... Bo w sumie w takim wypadku po co pisać...?

azniee: jak czasem czytam o innych mężach to troszkę zazdroszczę.

Czasem też mi się zdarza. Jednakże jestem zdania, że każdy facet ma jakieś minusy. Ja pokochałam swojego męża takiego jaki jest. Ma trochę swój świat-różnimy się bardzo. Ja umysł ścisły, on humanistyczny. Ja logiczna i praktyczna, on wszystko dookoła, powoli, i nie zawsze najprościej. Czasem wkurza mnie to strasznie. Ale tak sobie myślę, patrząc również na poprzednie moje związki, że każdy z moich partnerów miał jakieś wady - większe, mniejsze ale miał. Nie ma ludzi idealnych i my też nie jesteśmy idealne ( o zgrozo!!!!)

montenia: nauczylas się od podstaw radzenia sobie z tymi wszystkimi emocjami itp. Ja musze chyba od podstaw tez zacząć...

montenia: A ja Wam dziekuje za te dyskusje!!!

Ja też dziękuję, też się uczę. I chyba będę uczyć się całe życie. Przecież dziecko wciąż się zmienia, jego potrzeby, pragnienia... Dziękuję też za książkę (nie przydeptuj...), wczoraj pochłonęłam ją za jednym podejściem. I łzy mi leciały trochę jak czytałam. Tak prosto napisana, miałam wiele przemyśleń w trakcie czytania i mam po. Super. Czeka mnie praca nad sobą i pewnie nad mężem też. Oni (faceci) siłą rzeczy czują i rozumieją mniej niż MY MATKI :)

marylove: siłą rzeczy poświęca się dużo czasu. W końcu kiedy broi, to tę uwagę ma :) może spróbować poszukać źródła tych zachowań zamiast sposobu na nie...
(Wybacz że się teoretyk wymądrza;-) )

hehe spoko, no właśnie pisałam, że spędzamy bardzo duzo czasu razem, pozwalam jej pomagać mi w różnych rzeczach jak ma ochotę, Kinga jest z nami od września a sytuacje tego typu zaczęły się odkąd skończyła 3 latka czyli od jakiś 4 lat... często

YPolly: Sysia - wielkie pocieszenie dla mnie, ze nie tylko ja tak mam. Moja starsza tez potrafi wyprowadzic z rownowagi

Jak widać im dalej w las tym ciężej, ale dzięki takim przykładom jak podałam, mamy wiedzą czego się mogą spodziewać za kilka lat i uczyć się niestety na naszych błędach jak postępować lub nie postępować w danej sytuacji. Z chęcią przygarnę też takiego pdf-a

kasia151288:
Jest do pobrania na chomikuj.pl

oooo nie pomyślałam, dzięki już pobieram

magda_a: Jakby co, to mam już pobrane książki ("Jak mówić..." i "Nie przydeptuj..."). Gdyby któraś była chętna, to mogę wysłać ;)

Czy ja moge poprosic? Podam maila na priv :) Dziekuje :)

Magda a, ja poproszę te ksiazke ,,Jak mowic.... Maila podesle na priv. Dzieki!

kasia - ja tez mam tylko 34 strony :(

Info do dziewczyn, którym wysyłałam książki... Przed chwilą wysłałam Wam jeszcze jednego maila z książką "Jak mówić', bo wcześniejszy plik był niekompletny... :)

kasia151288: To ja pewnie coś źle wstawiłam. Mogę przesłać ją e-mailem.

tak z tego linku, być może już ci szepnełam z mailem

Treść doklejona: 01.08.13 15:20

magda_a: Przed chwilą wysłałam Wam jeszcze jednego maila z książką "Jak mówić',

dziewczyny! jestem na 64str tej książki... matko ja jestem w szoku..... nawet nie zdawałam sobie sprawy, że można inaczej.. ta książka naprawdę otwiera mi oczy na różne sprawy