Mk, zastanow sie. Dostalas chocby jedna odpowiedz na Twoje pytania od tej babki? Czytam, ze raczej zasiala watpliwosci niz je rozwiala. Skoro sie martwisz odwiedz sensownego pediatre lub doradce laktacyjnego, s babe olej.
Jak mnie wkurzaja takie wizyty Glownie szkodza i czas zajmuja

Ely, a nie zal Ci chwil, ktore moglybyscie spedzic razem a nie obok siebie... Emilie nosilam, tulilam, nie obawialam sie juz slawnego przyzwyczajania sie. Nie musialam jej nosic non stop, malo tego, to ona zrezygnowala. Dzis jest pewna siebie, smiala i mysle, ze wie, iz zawsze moze liczyc na nasza bliskosc i otwartosc, co nie jest bez znaczenia

Elyanna: Po prostu współczuje matkom, które noszą dziecię kilka godzin wieczorem (kazdy kregoslup ma swoja wytrzymalosc), a jak tylko odkładają to jest ryk. Ja tego nie znam z autopsji, moje dziecko zwyczajnie nie jest przyzwyczajane do długotrwałego noszenia. I póki co jest radosne i szczesliwe.

To nie jest przyzwyczajenie, to potrzeba. Może Twoje dziecko tego nie potrzebuje, a nie "nie jest przyzwyczajone"? Są różne dzieci. Ja współczuję matkom dzieci chorych, a matki dzieci wymagających rozumiem.

Mk28dni: a jak nie pomoże to wg niej chyba trzeba będzie odstawić małą od piersi.

MK, a ta położna to jest doradcą laktacyjnym, czy kurde lekarzem, że takie wyroki stawia!?? No normalnie aż mnie krew zalewa jak słyszę takie teorie i pewnie jeszcze wygłaszane tonem eksperta!! Moja położna środowiskowa też gadała takie bzdury, że jednym uchem wpuszczałam, drugim wypuszczałam.
Masz swój rozum, nie chcesz odstawiać od piersi, to tego nie rób. Mleczko jest najlepszym lekarstwem na wszystko i jak masz z tego zrezygnować?
Znajdź dobrego,najlepiej poleconego przez kogoś pediatrę i z nim skonsultuj te kupy.

Ja rozumiem o co chodzi Elyannie, bo mój Misiek nigdy nie uspokoił się kołysany na rękach, co najwyżej płakał jeszcze głośniej....teraz też nie ma takich sytuacji, że on chce na ręce itp. (oczywiście zdarza nam się go nosić kilka razy w ciągu dnia, a jak przychodzą dziadkowie to noszą go prawie cały czas) a jak już jest noszony to nawet często okazuje swoją irytację jeśli trwa to za długo, no i po odłożeniu nigdy nie płacze, tylko normalnie zaczyna się bawić na podłodze itd.
Także w naszym przypadku noszenie uważam za bezsensowne i wolę się z nim np. bawić na podłodze :)

Dla zainteresowanych, bo widzę że żywa dyskusja nt noszenia :-), polecam artykuł "jesteśmy noszeniakami " w polityce. Wujek google pomoże znaleźć .
Po tej lekturze zmieniłam nastawienie i do kaski mówię ty noszeniaku

cestmoi89: Ona po prostu taka jest i ja ją taką akceptuję. Potrzebuje towarzystwa, głośno (bardzo ) domaga się mojej uwagi i pomocy w zaspokajaniu potrzeb, w tym bliskości, bo przylepa na maksa. Jest otwarta, jasno się ze mną komunikuje. Wyrośnie po prostu na wygadaną dziewczynę Jeszcze raz podkreślam, że dzieci są różne, my nie wybieramy sobie charakteru dziecka, które się urodzi, nie? Trzeba przyjąć z dobytkiem inwentarza i nie walczyć, bo można się nieźle przejechać na własnych emocjach

cestmoi muszę Cię opierdzielić tu troszkę... otóż piszesz, jakbyś się troszkę tłumaczyła i przyznawała, ze masz dziecko, które musisz akceptować, bo troszkę niedoskonałe jest (bo potrzebuje, byś Je utuliła etc.). A jest doskonałe! A Ty w tym wszystkim postępujesz najlepiej, jak można postępować wobec dziecka w tym wieku. Jest Twoim dzieckiem i po prostu... potrzebuje Twojej bliskości, potrzebuje Cię czuć a z doświadczenia wiem, że wyjdzie to Wam na dobre. Ja moją córeczkę do 5 miesiąca jakoś, miałam przy sobie po 18h na dobę. I nie chciałam wykorzystać tych pierwszych miesięcy na to, by uważać, by przypadkiem mi się dziecko nie nauczyło noszenia na rękach, czy nadmiernej uwagi. Ja Jej chciałam to dać, bo wiem, jaka dobroczynna jest taka ciągła niemal bliskość z takim maluchem, na przyszłość. Tak, jak ktoś wyżej napisał, chyba nana, takie dzieci w późniejszym życiu są pewne siebie, dowartościowane, śmiałe i bardzo blisko związane z rodzicami... To procentuje w przyszłości. Poza tym, bardzo szybko przychodzi taki moment, gdzie dziecko coraz bardziej staje się samodzielne (pełza, zaczyna chodzić -> chodzi) i samo rezygnuje z takich rzeczy, o których mowa. Z własnego doświadczenia... moja Misia była non stop przy mnie, była ogromnie dużo tulona (piszę "ogromnie", bo to, co wypisała Elyanna to tylko namiastka), całowana, miała mnie na wyłączność. Z biegiem czasu sama zaczęła z tego wyrastać, choć nadal bardzo mnie potrzebuje. Dziś ma 14 miesięcy i jest spokojnym, wrażliwym dzieckiem, uwielbia się tulić - sama przychodzi i np. kładzie mi główkę na kolanach, sama się przytula, no jest przekochana :))) I mogę śmiało powiedzieć, że to jest właśnie rezultatem tego, że ten krótki okres (bo teraz, z perspektywy czasu wspominam i chętnie bym wróciła do tej bliskości, bo był to cudowny okres) poświęciłam małej. Czas szybko leci, dni mijają a każdy jest inny i nie da się go powtórzyć. Ten okres jest niezwykle istotny... Dajemy dziecku to, co jest obecnie całym jego światem, swoją bliskość. I nie szczędźmy Mu tego :)

TEORKA: czy to nie troszkę na siłę wymyślane teorie, przez rodziców dzieci lubiących noszenie i przytulanie.

No widzisz, równie dobrze można wymyślić teorię o rodzicach, którym po prostu nie chce się nosić, bo wygodniej położyć dziecko na macie i udowadniać, że tak woli
-
A poważnie- jakoś trudno mi uwierzyć w to, że to wybór dziecka w przypadku, gdy mama OD POCZĄTKU stara się je brać jak najmniej na ręce, tłumacząc to obawą o to, że dziecko się przyzwyczai...
A od tego własnie zaczęłyśmy dyskusję.

Treść doklejona: 28.11.13 17:40
żeby nie być gołosłowną:

Elyanna:
venus87: U Nas Lesiu w ciągle wymusza płaczem podnoszenie, staram sie Go nosić ale nie chce Go przyzwyczajać, wiadomo jak to pozniej się skończy wieczne noszenie na rękach


dlatego my od poczatku małą nosimy niezbyt dlugo w ciagu dnia

Tak,chodziło właśnie o postawę Venus i to,jak się do tego odniosła. Elyanna. Zacytowałam zresztą odpowiednie fragmenty.

Bąblasku, czyli ty nadal karmisz piersią? w jaki sposób zdiagnozowaliście skazę? Mała od wczoraj puszcza mega bąki, co na to moja położna? "z tak małej pupki za duże są te gazy".

sushka: Zacytowałam zresztą odpowiednie fragmenty.

No, no
Ale w sumie po tym jak ja już się naprodukowałam jak głupia

Ja tam też nikomu nie współczuję, że nosi i tuli, czasami przy gorszym humorze Miśka (np. przy ząbkach) sama bym chciała, żeby kołysanie w ramionach na niego działało kojąco, bo jak już się rozedrze (co zdarza się rzadko), to intuicja podpowiada mi, żeby go wziąć na ręce i tulić, ale ponieważ wiem jaki będzie skutek to po prostu zaczynam go zabawiać, ew. głaskać po główce, śpiewać itp...wiecie na początku to miałam nawet poczucie winy, że on nie bardzo lubi być na rękach itd. tzn. bałam się, że może to objaw autyzmu albo coś w ten deseń, ale chyba po prostu tak ma i też musiałam nauczyć się z tym żyć...bo poza tym na szczęście jest bardzo radosnym dzieckiem, prawie cały dzień się cieszy, no i lubi okazywanie czułości ale bardziej jak np. leżymy obok siebie na łóżku, podłodze itp.
No i zasypianiem to jak u Teorki, chociaż przez pierwszy miesiąc spał ze mną na cycku prawie non stop, później z zasypianiem w naszym łóżku było już coraz gorzej (a na rękach wcale nie chciał zasnąć) i właśnie uspokajał się dopiero sam w łóżeczku...teraz to już praktycznie nie ma mowy, żeby zasnął z nami, ewentualnie udaje się to po długich bojach...a u siebie w łóżeczku zasypia natychmiast albo prawie natychmiast także no po prostu cieszę się i korzystam z tego, że tak ma (bo jakby nie patrzeć często jest to mega wygodne )


No i właśnie ja chciałam być tak mega blisko dziecka, bo się naczytałam i nasłuchałam jakie to ważne itp. no i od samego początku próbowałam Miśka trzymać na cycku prawie cały dzień a on się darł biedny w niebogłosy, pluł tym cyckiem dalej niż widział itp. oczywiście ja już siwiałam ze strachu, że coś nie tak, zmieniałam piersi do karmienia, pobudzałam laktację (ale w sumie mleko miałam ciągle) a pewnego dnia okazało się, że jak mąż go wziął na ręce i zabrał od piersi to dopiero się uspokoił no i przestałam tak z nim polegiwać przy piersi, po karmieniu zamiast usypiania na piersi był odkładany do łóżeczka/ na leżaczek i dopiero spokojnie zasypiał...także ja nie wierzę już w to, że każde dziecko potrzebuje non stop bliskości, widocznie rodzą się też takie, które potrzebują tego wszystkiego trochę mniej

akirka: Mleczko jest najlepszym lekarstwem na wszystko i jak masz z tego zrezygnować?

Akirko tutaj chyba się nie zgodzę. Mam dwie bliskie znajome, których dzieci mają nietolerancję laktozy, strzelające kupy, odbyt aż naderwany, prócz tego wycie z bólu, jedynym sposobem było odstawienie dzieci od piersi i przepisanie specjalnego mleka.
I uwierz mi , że jednej znajomej przyszła ta decyzja z trudem i łzami... (wcześniej troszkę czasu walczyła o kp)
Ale trzeba było stanąć przed decyzją, że są sprawy ważne i ważniejsze a w tym wypadku trzeba było ulżyć dziecku.

MK , ale u Was wygląda to też na kolki? Dziecko pręży się niedługo po jedzeniu? bo to też jeden z głównych objawów nietolerancji...

I jeszcze widzę żywa dyskusja o potrzebach dziecka i wypłakiwaniu się.
To muszę skrobnąć, ponieważ mi akurat trafił się "ciężki" przypadek.
Ninka jest "nieszczęśliwym dzidziusiem"- i czekam dnia aż będzie mobilna.
Nie wiem czy wszystko zaczęło się od kolek czy bez nich teraz też tak by było, ale w tym ryku człowiek nosił, stawał na rzęsach a jak usnęła to chodził na palcach aby tylko już spała i nie wrzeszczała...
Do tej pory potrzebuje cycusia, przytulenia... nie ma mowy , że odłożę ją i zaśnie bądź padnie w zabawie ze zmęczenia...
A jeszcze jak się nie wychwyci "tego" momentu to jest ryk na amen
Wiec wyłapujemy, przytulamy, usypiamy... nie bede już wspominać , że sypia porażająco mało
Ja jestem nieraz zirytowana , bo cały dzień z nią sama nie mogę zrobić kompletnie nic, a zdarza się usłyszeć docinki mamy czy teściowej- przecież one też miały dzieci co nie...
ale akceptuję to, jak ktoś ładnie napisał "z całym dobrodziejstwem inwentarza" , bo przecież urośnie, przecież kiedyś będzie lepiej
Nie walczę, po prostu odpowiadam na jej potrzeby.

Teo , ale chyba nikt nie pisał , że nienoszenie jest złe i dzieci będą takie i owakie - przynajmniej nie zarejestrowałam
Generalnie chodzi o fakt odpowiadania na potrzeby i naprawdę tylko się cieszyć jak ktoś ma dziecko , które nie buczy cały boży dzień i nie trzeba co chwile prostać tym potrzebom, ale to nie oznacza braku bliskości przecież.

Mi niestety się wydaje , że często osoby , które tak nie miały po prostu nie wierzą , że tak może być, nie wyobrażają sobie , że nie można zwyczajnie ugotować obiadu , bo dziecko buczy, jak to buczy i nie możesz? Czasem wśród znajomych odnoszę takie wrażenie jak opowiadam, bo przecież oni też mają/mieli małe dziecko i wypłucowały przy nim całą chatę i obiad ugotowały.
A mnie szlag trafia jak nie skończę ziemniaka obierać i już mi buczy.... nie ma mowy oczywiście by bawiła się w drugim pokoju, na krzesełku w kuchni posiedzi przy mnie, ale też nie za długo, no bo jak można w tym jednym miejscu spędzić tyle czasu , a gdzie jeszcze ubić kotleta (z resztą jakie ubić jak tłuczkiem nie można walnąć bo buczy), obrobić i usmażyc? a ta już siedzi i się wygina mało nie wyjdzie z krzesełka...

No ja też nie wyobrażam sobie, że pozostawiam płaczące dziecko samo sobie i nie robię czegokolwiek żeby mu pomóc tylko dlatego żeby się nie przyzwyczaił itp. dlatego do Mikołaja od zawsze biegłam jak tylko zakwilił ale po prostu musiałam opracować nieco inne metody, żeby go uspokoić, bo standardowe typu cycek i noszenie na rękach działały w takich momentach jak płachta na byka

eveke: Generalnie wszystko rozchodzi się o rozpoznawanie potrzeb, reagowanie.

No ja też tak uważam, ale wtedy pamiętam jasno i wyraźnie padały tu stwierdzenia, że dzieci nieśpiące z dziećmi są narażone na psychiczne w przyszłości problemy.
I nie było rozgraniczenia czy one chcą spać same, czy nie. Po prostu to kiedyś przyniesie negatywne skutki i tyle.
Nawet jeśli im obecnie dobrze, kiedy śpią same

eveke: A ja zaczynam być głucha na opinie "uwiążesz ja do siebie" itp

No i bardzo dobrze

Mk u nas zaczęło się od płaczu mniej więcej w 2. tygodniu, już nie pamiętam czy bezpośrednio po jedzeniu, bo ja w tym czasie wracałam z butelki na pierś i mała mocno protestowała, że musi ssać, a nie leci samo Było prężenie i płacz dopóki nie puściła bąka, albo nie zrobiła kupy, po tym od razu wyraz ulgi na buźce. W tym czasie była u nas moja mama, co ja się nasłuchałam, że nie mam mleka, że za chude, złe i w ogóle dziecko się pręży i powinno pić herbatki takie tam. A ja twardo nie i nie odpuściłam karmienia ani pojenia czymkolwiek poza piersią...
Podawaliśmy Dicoflor i Espumisan. Nie pomagało.
Później doszły te drobne krosteczki na twarzy. Suchą skórę na nogach miała jakoś od początku, więc tego nie łączyłam ze skazą. Zaczęły się strzelające kupy. Zawsze jak szła kupa o od razu było wiadomo, bo wszyscy słyszeli
Poszliśmy do lekarza, zanim weszliśmy do gabinetu zaczepiła nas położna ze szkoły rodzenia i po opisie stwierdziła, że niepotrzebnie przyszliśmy, bo wysypka, sucha skóra (była też lekko sucha w okolicach brwi), strzelające, śluzowe kupy to wszystko to nietolerancja laktozy. W gabinecie się potwierdziło. Mieliśmy kupić Delicol, zmiana diety.
Piersią karmię cały czas, konsultowałam to z doradcą laktacyjnym i usłyszałam, że skaza białkowa nie jest wskazaniem do zmiany piersi na mm. Przez miesiąc nie jadłam nabiału, wysypka zeszła. Strzelające kupy są, ale nie wywołują u małej płaczu i prężenia się. Zresztą od kilku dni zdarzy jej się cicha kupa i to dla nas śmierdząca niespodzianka

eveke: Generalnie wszystko rozchodzi się o rozpoznawanie potrzeb, reagowanie.

No właśnie chciałam to napisać zanim dotarłam do końca dyskusji:)
Ja już też teksty typu "będziesz miała kłopot z tym niespaniem w łóżeczku", albo "przyzwyczaisz" totalnie ignoruję i robię swoje. Najważniejsze, by potrzeba dziecka była właściwie odczytana i zaspokojona.

A tak w ogóle, to Venus, czasem mam wrażenie, że Ty w ogóle nie czytasz tego co tu piszemy, bo nie raz dziewczyny dają sobie naprawdę cenne rady i wskazówki,a Ty chyba tylko wpadasz, by napisać o sobie i nie zwracasz uwagi na to o czym jest mowa na forum. Czasem to, aż mam wrażenie, że to co piszesz to prowokacje. Pamiętam, że kupiłaś jakieś nosidło? Nie sprawdziło Ci się, że nosisz Leszka na rękach, a nie w nim?

eveke: akirka: Mleczko jest najlepszym lekarstwem na wszystko i jak masz z tego zrezygnować?


Akirko tutaj chyba się nie zgodzę. Mam dwie bliskie znajome, których dzieci mają nietolerancję laktozy, strzelające kupy, odbyt aż naderwany, prócz tego wycie z bólu, jedynym sposobem było odstawienie dzieci od piersi i przepisanie specjalnego mleka.

W sumie zgadzam się z Tobą, napisałam zbyt ogólnie, bo też już słyszałam o takich przypadkach. Ale z drugiej strony moja doradczyni laktacyjna uważa właśnie, że mleko jest lekarstwem np. na kolki czy inne dolegliwości. Wiedzę ma popartą badaniami itp. Znajoma, która ma synka, który drze się wniebogłosy niemal 24h na dobę też zalecała dalsze karmienie. A kilku lekarzy, u których była twierdzi, że to niedojrzałość układu pokarmowego i minie.

Mk u nas w Opolu jest Pani Jola doradczyni laktacyjna, może spróbuj zadzwonić i umówić się z nią na spotkanie, bo szkoda by było rezygnować z kp.
Dziś byliśmy na usg bioderek, wszystko okey, ale profilaktycznie kazał kłaść na brzuszku z nogami na żabkę i jak zapytałam czy mogę nosić w chuście, to powiedział, że jak najbardziej bo ona dobrze robi na biodra, więc od jutra pierwsze próby motania.

Jeśli chodzi o noszenie, to ja ma dwa różne egzemplarze w moim domu, córka nie była noszona, nie potrzebowała tego, bo dwoje poczucie bezpieczeństwa zaspakajała będąc 23 godz na cycku, ale za to jak ten okres cycozwosu minął potrafiła godzinę na macie leżeć.
Syn mój osobisty, też jest cycoholikiem, ale nie takim jak siostra, napije się a potem wypluje, le rączki uwielbia, patrzy się wtedy na mnie i uśmiecha, ogląda świat, wiadomo z takiej perspektywy wszystko lepiej widać. Jak po jedzeniu zostawię go w sypialni, bo myślę że zaśnie, to on zaczyna marudzić, płakać, wystarczy że wezmę go do salonu, gdzie jesteśmy z córką i mężem i jest spokój, leży patrzy się, słucha, przecież nie będzie jak ciołek sam leżał w sypialni, skoro tam w pokoju obok jest tak fajnie

A jeszcze mam taki problem i proszę was o opinię, otóż tydzień temu była u mnie z wizytą kuzynka z 5-letnią córką, wiadomo, głaskała młodego, pocałowała w czólko i dziś do mnie zadzwoniła, że córka ma ospę, dziś ją wysypało, ja oczywiście cała w nerwach, bo boję się o Dominika, nawet dzwoniłam do położnej, mówiła że są małe szanse że się zarazi bo karmienie piersią powinno go uchronić, ale pewności nie ma, jeszcze 10 dni będę żyła w nerwach. Miałyście jakieś doświadczenia, boję się, nie wiem jak taki maluch mógłby znieść taką ospę. Pluję sobie w brodę, bo wiem żę nie powinno się wpuszczać do domu przedszkolaków do takiego maluch, zwłaszcza że jednej koleżance odmówiłam jak chciała wpaść z synem a tu się zgodziłam i teraz sram w gazie

Treść doklejona: 28.11.13 21:24
Ps mimo iż moja córka nie była noszona, jest mega tulakiem, przychodzi się tulić, ale myśmy się zawsze dużo tulili, spała z nami w łózku

Cały dzień się powstrzymuję, żeby nie wziąć udziału w tej dyskusji, ale nie mogę bo pęknę po prostu. Ale nie chcę pisać o swoich doświadczeniach, bo nijak się mają do tych opisywanych przez Was (noszę, bo ja tego potrzebuję - Hania jest spokojna, radosna, mogłaby leżeć na macie godzinami i jest zadowolona, ale ja strasznie tęsknię za jej bliskością, no to sobie ją zapewniam póki mogę, póki mi nie powie "mama nie rób obciachu").

Ostatnio widziałam, jak koleżanka karmiła dziecko (mm). Położyła je bokiem na kanapie, obok ułożyła pieluszkę tetrową w takie jakby gniazdko, w nim umościła na leżąco butlę. I dziecko leżało i dudniło z tej leżącej butli, ona siedziała obok i patrzyła albo coś tam sobie robiła i popatrywała czy jedzenie idzie zgodnie z planem.
I przypomniała mi się wtedy historia, którą przeczytałam kiedyś na forum chusty.info - jakaś dziewczyna opisywała tam sytuację z ośrodka adopcyjnego, zajmującego się małymi dziećmi (niemowlakami), które były karmione właśnie w taki sposób przez opiekunki z ośrodka (na leżąco, butla na stelażu z pieluchy). Te dzieci, gdy zostały przydzielone (że tak to brzydko nazwę) do jakiejś rodziny adopcyjnej, przez jakiś tam okres (chyba tydzień) były w tym ośrodku z jednym ze swoich nowych rodziców, najczęściej chyba mamą. Nowa mama uczyła się zajmować się dzieckiem, poznawała je, do jej obowiązków zaliczało się między innymi karmienie. Autorka tej opowieści na forum pisała, że dzieci były w stanie zjeść każdą ilość mleka z butelki, gdy były karmione w czyichś ramionach. Mnie ta historia wzruszyła do łez i serce mi się krajało, gdy patrzyłam na moją znajomą... Dzieci naprawdę potrzebują bliskości i dotyku - ja wiem, że wiecie, jednak musiałam to napisać.

Mówi się, że niemowlaki w domach dziecka nie płaczą. Warto pomyśleć, dlaczego...

O rety, serce mi sie kraje jak to przeczytałam.
To o domu dziecka.:(
Monti- nowy awek.:)

Co do noszenia to ja tez bylam z tych "nie nos bo sie przyzwyczai"... I chwile dzialalo, ale pozniej moj dziec bardzo duzo marudzil, plakal wiec jednak nosilam bo tylko na rekach bylo mu blogo. Ale zasypial nie kolysany na rekach, siedzialam obok lozeczka, trzymalam za raczke, glaskalam po glowce i tak zasypial (no chyba ze plakal to wtedy siup na raczki, uspokoic i do lozeczka). Ogolnie moje dziecko tolerowalo jedynie pozycje w pionie (za pozno weszlam na forum by doczytac jakie to nie dobre dla dziecka). Oczywiscie nie obylo sie bez tekstow moich kolezanek "przyzwyczailas do noszenia to masz..." Nigdy nie przyzwyczajalam, On tego chcial to mu to dawalam. Teraz juz jest dosc duzy i nie musze go tyle nosic, potrafi chodzic, bawi sie, a jak chce na rece by swiat z gory poogladac to tez go biore i nie ma tragedi, wiec tez nie uwazam, ze jest cos takiego jak przyzwyczajenie. Niewiem jak to do konca z usypianem jest bo u mnie to jest 2-3 minuty wtulenia w mamusie badz tatusia (jak mama w pracy) i do lozeczka, kolysanka gra i mlody zasypia. Czasem ow akcja jest po 2-3-4 razy (bo nie od razu zasypia i marudzi w lozeczku) ale nie nosze go dluzej niz pare minut bo juz 10 kg wazy :P

Cestmoi, ja też miałam problemy z żołądkiem na tle nerwowym. I też mam problemy w kontaktach międzyludzkich więc coś w tym jest....

Odkąd dowiedziałam się że jestem w ciąży postanowiłam że wychowam swoje dziecko inaczej, za każdą cenę. Krytyki,docinek ,uwag. I z tym nastawieniem puszczam i zamierzam puszczać wszelkie uwagi mimo uszu.
I tylko w tej sferze nie mam problemu z wyrażeniem swoich potrzeb. Bo wiem że to chodzi nie o mnie a o moją ukochaną córeczkę .

Aneta.....

dziewczyny mam pytanie, co mozna kupic na gwiazdke 10mies dziecku? co warto? cos takiego co czegos uczy a nie jakies tam grajaco -swiecace rzeczy :)

Kachaw, gdzie znajdę tą panią Jolę? w Zdrowej Rodzinie?