eveke: a jak usnęła to chodził na palcach aby tylko już spała i nie wrzeszczała...

Eveke, a jak jest teraz? Pytam, ponieważ nasz Maluch też z tych wrażliwych na wszelakie odgłosy i ruchy podczas snu, też chodzimy na palcach i się zastanawiam czy jest jakaś szansa na poprawę z upływem czasu...

TEORKA: I nie wiem z czego to wynika, że ludzie nie mogą pojąć pewnych rzeczy. Że jeśli dziecko jest bardzo grzeczne, spokojne, śpi samo od początku to ono po prostu takie jest.
Takie się urodziło i wcale nie było tresowane oraz terroryzowane

Ale to chyba jest takie typowe dla ludzi, że oceniają nie znając kontekstu, co? Ja też się ciągle z tym spotykam.

A odnośnie tego co napisałaś o swoim dzieciństwie - to chyba nie da tak jednoznacznie oceniać. Że jak matka zapracowana to na bank zaniedbuje dzieci. Ja uważam, że najbardziej zapracowana mama może dbać o potrzeby swoich dzieci tak, że one wiedzą, że są ważne. I odwrotnie - że mogą być matki, które mimo skupienia się tylko i wyłącznie na wychowaniu dzieci, nie potrafią należycie odczytać ich potrzeb. No i tak właśnie było ze mną. Niby babcia cały czas z nami w domu (mieszkała z nami), niby miała dla nas czas, ale przebywanie pod jej opieką to była jakaś masakra. Piszę serio, nie znasz mojej babci. Ona nienawidziła dzieci. Ja i moje rodzeństwo zawsze byliśmy dla niej kulą u nogi, ciężarem, niewdzięcznymi bachorami itd., o czym tysiące razy nam przypominała. I owszem, pewnie charakter w jakimś stopniu jest uwarunkowany genetycznie. Ale poczucie własnej wartości to chyba raczej nie?
Generalnie aż tak źle z nami nie jest, bo jednak wszyscy "wyszliśmy na ludzi". Ale jednak widać, jak ogromny wpływ ma na dziecko styl wychowania. Ja wierzę, że z wieloma sprawami w życiu byłoby mi prościej, gdyby nie moje dzieciństwo. No i stąd też decyzja, żeby własne dzieci traktować poważnie.

TEORKA: I rzeczywiście nie ma co porównywać bo nas jednak mama kochała. Mimo , że dzisiaj opowiada jak np zdarzało się, że któryś z braci stał w kojcu i straszliwie wył. Albo oboje naraz. A ona nie mogła ich wziąć bo musiała mnie pierwszą nakarmić i przebrać - bo byłam najmłodsza.

No i to jest chyba sedno sprawy, przecież gdyby dzieciom do szczęścia wystarczało czyste ubranie, posiłek i ciepły kąt, to i dzieci w domach dziecka byłyby szczęśliwe. A jednak nie są.

Mk Pani Jola jest doradcą w szpitalu położniczym na Reymonta, może zadzwoń do poradni wcześniaka, tam gdzie się robi pierwsze usg bioderek, tam też jest teraz szkoła rodzenia, może tam jakieś info uzyskasz

Kurcze to mówisz , że młodzież taka ślepa?
Może kompletnie nic nie liznęli z nurtu pedagogicznego...

Wysmarowałam hiper posta i mi prąd wyłączyli

Raz jeszcze, ale może w większym skrócie:

Trochę się powtórzę trochę od siebie:

Teo RB nie zakłada spania z dzieckiem czy noszenia go 24 na dobę... Twoja Ninka ma super bliskość z Tobą, takiej jakiej potrzebuje. To samo z Mikołajem Sardynki, takie typy Wam się trafiły i tyle i nikt nie pisze, że to złe. W ogóle nigdy tu czegoś takiego nie wyczytałam, może mniej mnie ostatnio i to dlatego... Jedno dziecko będzie potrzebowała być na rękach i taka jest większość, a drugie będzie potrzebowało no nie wiem, trzymania za rękę lub głaskania po policzku czy pupie :) I chodzi tylko o to by być własnie w takim momencie dla dziecka, a nie czekać aż samo się wyryczy i poradzi sobie z tą niezrealizowaną potrzebą.

Jeszcze raz o wymuszaniu o którym pisze Venus od urodzenia Leszka... Czy Ty czytasz w ogóle to co my tu piszemy ? Tyle razy już o tym było, a Ty dalej w zaparte może wynika to z jakiejś presji otoczenia... ale szkoda, bo dziewczyny w kółko piszą to samo i Ty też, tak jakby nie docierało nic do Ciebie.
Zacytuję dla Ciebie fragment "Mądrych rodziców", w którym jest opis czysto biologiczny:

"Aby móc kontrolować osobę dorosłą, dziecko musiałoby mieć zdolność jasnego myślenia, a do tego z kolei jest potrzebna obecność kwasu glutaminowego w płatach czołowych. System wydzielania tego kwasu nie jest w pełni ukształtowany w mózgu dziecka, co oznacza, że nie jest ono zdolne do myślenia o czymkolwiek, nie mówiąc już o manipulacji rodzicami"

To jest czysta nauka.

Tu odniosę się do wypowiedzi z poprzedniej strony, gdzie opisywany był przypadek, gdzie nienoszone dziecko, nagle zaczęło chcieć być noszone, bo babcia nauczyła. Jednak po paru dniach wszystko wróciło do normy. Tknęło mnie jedno, że tu nawet może nie chodziło o bliskość, a o to że z pozycji na rękach świat jest o wiele ciekawszy i być może babcia chcą nie chcą, uruchomiła tę ciekawość :) gdybam rzecz jasna, równie dobrze, dziecko mogło się super czuć w ramionach babci, a może było to i jedno i drugie ;>

W każdym razie przytaczam to dlatego, że chcę podjąć temat o którym już kiedyś tu pisałam. Komórka rodzinna bardzo sie zmieniła w ostatnim stuleciu. 2o ooo, 1o ooo, 5 ooo czy nawet 1 ooo lat temu żadna matka nie była zostawiona sama sobie. Nas w mieszkaniach uwiązała cywilizacja: mąż w pracy, dziadkowie daleko, rodzeństwo o ile jest, też. I w rezultacie matka zostaje sama i nie dziwne jest, że tyle z nas ma czasem dość siedzenia z płaczącym czy marudzącym dzieckiem - to naturalne. Kiedyś było inaczej, mama nie dospała proszę bardzo: babcia, siostra, starsza córka już zajmowała się dzieckiem przy wspólnym ognisku, podczas gdy ta pierwsza mogła wypocząć. Wystarczy spojrzeć na współcześnie żyjące kultury "postpaleolityczne", bo to doskonały żywy przykład. To jedno. Teraz drugie: dziecko w takich kulturach od maleńkości uczestniczy we wszystkich pracach przydomowych, może jedynie na polowania nie chodzi, ale w całej reszcie bierze udział, uczy się poprzez ciągłe obserwacje. Wszystko jest w zasięgu jego wzroku, nie ma żadnych "blatów kuchennych na których odbywa się gotowanie obiadu". I jest zazwyczaj z matką, przywiązany do jej biodra "idzie" z nią by poszukać jakiś korzonków czy innych robali. Nie musi dopraszać się, by być na tych rękach czy wszystko widzieć, chcąc nie chcąc tak jest. Te kobiety w ogóle nie rozpatrywały nigdy kwestii "Czy ja przyzwyczaję do czegoś dziecko ?", "Czy moej dziecko coś wymusza ?"
Do głowy im to nawet nie przychodzi.

Teorka teraz co do tego przytulactwa jeszcze i przykładów wśród nas. Niby teraz w życiu dorosłym mam wiele spraw przerobionych, przemyślanych, ale nadal ciągną się za mną demony i do końca życia będzie mi smutno, że nie miałam matki, która zwyczajnie chciałaby mnie choć raz przytulić, choć raz powiedzieć, że jestem czegoś warta. Choć ktokolwiek, kto mnie poznaje, nigdy by nie powiedział o mnie, że coś mogło w moim dzieciństwie pójść nie tak, bo przecież taka wesoła jestem. Do siódmego roku życia potrafiłam się zsikać w łóżku na tle nerwowym. Mama ciągała mnie po różnych specjalistach, opowiadając im jakim JA jestem problemem dla niej, po prześcieradło znów zasikane - nie muszę chyba opisywać, jak bardzo w mojej dziecięcej głowie cierpiałam i chciałam się rozpłynąć w nicość ze wstydu. Nikt nie wpadł na to, żeby jej powiedzieć, by zwyczajnie dziecko swe ukochała, przytuliła, przestała krzyczeć o byle pierdołę oraz poniżać przy swoich koleżankach, które miały przecież dzieci "idealne".

Także no różnie jest, a bliskość zawsze moim zdaniem plusy przyniesie :) Tylko ta zdrowa, nie chorobliwa, jeśli Nadia nie chce to jej na siłę nigdy nie przytulę, nie pocałuję. Szanuję jej potrzebę odrębności. A no i ja nosiłam małą ile chciała, w nosie miałam to co mi mówią inni, że przyzwyczaję tralalala. Dziś większość czasu spędza na nogach, śpi różnie raz z nami raz sama, mowy nie ma o żadnym godzinnym bujaniu przed zaśnięciem. Jakoś sama z tego wyrosła, do 5 miesiąca łóżeczko parzyło, potem już usypiała w nim bez problemu, choć lubię z nią spać, jej to chyba wisi i ok

Ciekawe było kiedyś badanie na małych małpkach, którym umarły (odebrano?) matki. Zostawiono im w klatce jedzenie oraz taką szmacianą lalkę imitującą matkę. Wiecie, że one mimo głodu, przytulały się do tej szmacianki Każdy ssak ma potrzebę bliskości, większość potrzebę noszenia, bycia ciągle razem.

eveke: Na dworze jak już odeśpi te 20min to każdy dźwięk jest ją w stanie obudzić!

No to u nas aż tak ciężko nie jest, bo na spacerach śpi, czasami nawet 3 godziny, a jak się przebudzi to tylko pomarudzi, ewentualnie przyjmie smoczek i śpi dalej. Tylko trzęsę portkami co to będzie jak porządne mrozy przyjdą i się nie da pójść na spacer, bo w domu w dzień nie pośpi, nawet w ciszy, jedynie przy piersi podrzemie.

TEORKA: Ja tam wolę dziecka poza plac zabaw nie wypuszczać i nie bawić się z nią w ciuciu babkę.
Ale nie tam, bo nie dodałam, że tuż obok chodnika jest ulica i jeżdżą po niej samochody. Jak to po ulicy zazwyczaj.

właśnie, nie dodałaś :) A to diametralnie zmienia postać rzeczy TEO

TEORKA: A nie biegam za nią w te i we wte po 50 razy w ciągu godziny wnosząc ją wrzeszczącą na plac zabaw, stawiającą obok piaskownicy i kiedy nawet dobrze nie zdążę oddechu złapać, to ona już biegnie w stronę bramki wyjściowej [[nomen omen wiecznie popsutej ].

nie musisz biegać TEO. Wystarczy stanąc w centralnym miejscu i obserwować, pomagać ewentualnie... No ale tak samo myśleć nie musimy ;)

TEORKA: Ale mówię o moich obserwacjach innych matek.
One biegać muszą bo te dzieciaki, przysięgam, się ni choinki nie zatrzymują.

nie, no bez przesady :D Nie o takie coś mi chodzi Raczej o bycie obok, asekurowanie i pozwalanie doświadczać. Oczywiście, czasem trzeba podejść, pomóc ale nie że od razu biegać

Teorka - racja, znam taki przypadek :) Syn mojej przyjaciółki. Próbowali już naprawdę wielu metod, naczytali się mądrych książek a mały robi tak jak piszesz - macha na pożegnanie i rura w drugą stronę. Zero strachu czy instynktu samozachowawczego :)

K_i_n_g_a Mój synek spi ze mną. Zasypia u siebie w łozku i dopiero koło 1 w nocy u nas jest. Jesli zasypial wczesniej to mamy jeszcze salon z kanapą i prysznic i regał w kuchni i podłogę ... więc nasze życie seksualne nie zamarło przez to :)

katka_81: Mówimy o Naszych.

A to się nie zrozumiawszy, bo ja o innych mówię cały czas

Moja Nina wiele rzeczy doświadcza i próbuje.
Łącznie z piaskiem i zgniłymi jabłkami z drzewa spadającymi
Upada również. Nie pamiętam ile razy minionego lata rozcięła wargę o karuzelę/drabinkę zjeżdżalni urządzając tym samym krwawą jatkę na placu zabaw i płosząc wystraszone widokiem krwi dzieciaki
Także jej naprawdę nie blokuję. Ale wychodzić poza ogrodzenie jej nie wolno i koniec
Takie właśnie mam zasady

katka_81: Toż to istny cyrk

Delikatnie mówiąc.
Bo już pomijam to uciekanie [w ogóle to działało na zasadzie domina, jedno zaczęło a za nim cała - prawie - reszta] ale kurde !
Sypanie matce piachem w oczy (jak chciała zabrać do domu delikwenta), tłuczenie łopatką inne dzieci czy - o zgrozo ! - zabieranie przez jedną z matek [ ] zabawek biednemu, płaczącemu dziecku bo "to są jej synka, on miał takie same i mu je ktoś ukradł 3 dni temu!!!!!".
To nic, że w/w zabawki każdy w teskaczu mógł sobie kupić. Ona zabrała, bo skoro ktoś jej synkowi ukradł to na pewno była to ta, Bogu ducha winna babeczka, która próbowała oponować ale tamta z obłędem w oczach jej z rąk wyrywała, więc ten.

No armagiedon jak nic
Ale przynajmniej to była nasza jedyna rozrywka, tzn moja bo Ninka nie interesowała się takimi głupotami


Ale do biegających dzieci powróciwszy:

Mk28dni: a mały robi tak jak piszesz - macha na pożegnanie i rura w drugą stronę. Zero strachu czy instynktu samozachowawczego :)

Tak się właśnie zastanawiam, czy to mija w jakimś tam wieku, czy nie ma reguły......

Wprawdzie dzieci jeszcze nie mam, ale tak sobie podczytuje od czasu do czasu ten watek.
Odnosnie zachowan dzieci...jakie one moga byc rozne....

Ostatnio byla u nas rodzinka meza, w tym jego siostra ze swoim niespelna dwuletnim synkiem. Tylko jedno slowo moze opisac to co mialam przez ten czas w domu : armagedon.
Nic , doslownie nic, nie moglo lezec w zasiegu jego wzroku czy reki. Juz nawet nie pisze o obrusie na stole...Ale on to mi nawet kwiatki doniczkowe niszczyl, ciagnal za firanki, kapciem walil po telewizorze czy wchodzil sobie i skakal po laptopie ( raz zostawilam go w sypialni na podlodze, nie sadzilam ze tam tez sie dostanie...). Cala tapicerka z kanapy w salonie do prania, bo on sobie wylewal mleko z butelki...Na dworze to tylko na rekach, zapomniec mozna o wozku, sam chodzic nie chce. Jak tylko cos chce to krzyczy, a jak nie dostaje i placze, to zaraz mu sie wymiotuje od tego placzu. W konsekwencji, jego mama prawie na wszystko mu pozwala. Jest tak nauczony, ze jak zachce mu sie cukierow czy lizaka o 22 wieczorem, to ona mu daje te cukierki, bo zaraz bylby duzy krzyk i wymioty, a tego chce uniknac.

No na moje oko, to chyba jakos niedobrze jest co ? chcialam jej cos podpowiedziec, naprowadzic, ale nie wiem czy nie odebralaby tego zle czy cos w stylu ze wtracam sie do wychowania jej dziecka. No ale z drugiej strony, to juz chyba przekracza granice zdrowego rozsadku.

moya ja znam podobny przykład, dziecko koleżanki, od samego początku robiła z matką co chciała, chodzenie po meblach to standard... Wszystkie koleżanki odwiedzające ją łapały się za głowę co się tam dzieje. Przykłady można by mnożyć, ale chyba wystarczy jak napiszę, że 4-letnie dziecko pije kawę z 1 łyżeczki kawy zbożowej i 1 kawy rozpuszczalnej, a dlaczego? Bo lubi

Ja noszę swoją córeczkę na rękach, śpimy z nią, puszczam mimo uszu uwagi w stylu: zobaczysz nauczy się i tak będziecie cały czas nosić. Łucja bawi się też na macie, na plecach, na brzuszku, jak chce na ręce to podczas noszenia rozgląda się dookoła, wszystko ogląda, obserwuje co robimy. Tak jak napisała Penny jest zainteresowana otaczającym ją światem. Ostatnio ją interesuje gotowanie. Potrafi spędzić w kuchni na rękach męża cały czas przygotowywania obiadu. Gapi się w gary jak urzeczona

Dziewczyny słyszałyście o śmierci 4 miesięcznej dziewczynki, którą opiekowała się niania, a mama nie znała jej nazwiska? W szoku jestem po prostu:(
Tutaj o tym, ja chyba znów sobie obejrzę film o pierwszej pomocy.

A jeszcze mam pytanie czy wiecie co mogą oznaczać sińce pod oczami u niemowlęcia? Moja Marcelina ma od paru dni takie podkrążone oczy. Wysypia się tak jak zawsze, ogólnie zachowuje się normalnie (oprócz większego jojczenia, ale to myślę, że na zęby). Czy to jest jakiś niepokojący objaw, czy nie wymyślać?

_K_i_n_g_a_: jak wygląda współżycie małżeńskie w takim układzie?

wszystkie nasze dzieci spały z nami , Marta nawet do 5 roku zycia potem sama zrezygnowała i jak widać nasze pozycie nie ucierpiało bo jakos kolejne powstają ;) ale fakt one usypiają w łóżeczkach/na cycu ale potem już laduja u nas :) Marta przychodziła nawet ze swoja kołdra bo jej niewygodnie było pod naszymi ;) Prawda jest taka, ze przy 4 dzieci to ciężko nieraz znaleć ustronne miejsce ale jakos dajemy rade ;) łazienka jest zamykana sypialnia tez ew jak szybki numerek to salon po upewnieniu się, ze szkodniki na pewno spia ;)

A ja dodam to, co napisałam kiedyś - Krasnal od urodzenia nie lubił być na rękach, nie lubił być przytulany, za to uwielbiał leżeć "wolny i niedotykany" przy cycku ;) I mnie było przykro, bo chciałam go nosić, całować, tulić, bo wykochany, bo wyczekany. A tu taka figa. I tak przez rok - jak odstawiłam go od piersi to nagle się zrobił mega przytulaśny, sam przychodzi, da tulaska, wycałuje mnie, maskotki, tatusia...

A Skrzacik z kolei jest zdecydowanym noszeniakiem - może przez kolki... I jego tulę, noszę, ile wlezie, trochę, żeby pomóc w kolkach, trochę, żeby sobie odbić za nieprzytulańskiego Krasnala. Także - są takie dzieci, które noszeniakami najwyraźniej nie są/nie chcą być ;)

To samo ze spaniem - Krasnal od urodzenia do tej pory śpi w swoim łóżeczku. Skrzat za to tylko u nas, tylko blisko.

Tak jak Eveke napisała - reagowanie na potrzeby dziecka. Krasnal był "zosia samosia", a Skrzat jest "tul mnie, noś mnie". Nie powiem, łatwiejszy logistycznie byłby wariant odwrotny - Krasnal noszeniak, a Skrzat samodzielny ;))

Staram sie jak mogę, żeby być blisko Krasnala, ale Skrzat prawie non-stop u mnie na rękach. I tak Krasnalowi czytam albo oglądamy razem jakąś bajkę, a w tym samym czasie bujam albo karmię Skrzacika. Może mu przejdzie jak przejdą kolki, ale na razie tulę go i niucham ile wlezie.

akirka: anairda1986: okazało się dzisiaj, że niania była wymyślona przez matkę...matka zobaczyła ze córka nie żyje i poszła do pracy...

O cholera gdzie tak było???
Dziewczyny nie udzielam się ostatnio bo leczenie Piotrusia nabrało intensywnych obrotów i nie mam czasu na neta,więc wybaczcie ale tylko czasami będę was podczytywać.
Ul_cia GRATULACJE :)

anairda1986: Na WP doczytałam...okazało się że matka wymyśliła historię

jak wczoraj oglądałam w wiadomościach to byłam wręcz pewna, że ściema z tą całą nianią...


A ja mam problem z moim bezproblemowym dzieckiem (a raczej z sytuacją) tzn. od dzisiaj zaczęliśmy rehabilitację no i jest masakra.... Misiek wyje (bez łez of kors ) jakby go zarzynali...a mamy zlecone ndt bobath, więc no nic takiego się tam nie dzieje :/ dzisiaj bite 50 minut się darł, uspokajał się dopiero wklejony we mnie, a babka (rehabilitantka) nic takiego nawet z nim nie robiła...po ćwiczeniach szybko się uspokoił i później już luz, ale wiecie to nie jest dla mnie normalne (bo normalnie to on wcale nie płacze) i za bardzo nie wiem co robić, bo jakby nie patrzeć powinniśmy tam chodzić (ma lekko obniżone napięcie mięśniowe, nie siedzi jeszcze samodzielnie, pełza wg nieprawidłowych wzorców, ma lekką asymetrię, żabi brzuch i uda) no i rehabilitantka musi z nim chociaż trochę poćwiczyć, a wiadomo, że jak ryczy to nie współpracuje w żaden sposób :/

Kurcze wszystko zaczęło się jakieś 2 tygodnie temu podczas wizyty u gastroenterologa, gdzie rozpłakał się po położeniu na leżance do badania, a później wył już u każdego lekarza po kolei (prócz nefrologa, bo tam mąż trzymał go podczas badania na kolanach) no i teraz na rehabilitacji nie jest to raczej lęk przed obcymi, bo np. dzisiaj przyjechała do nas kuzynka męża z dziećmi (których widział ostatnio pół roku temu) i totalny luz, dał się brać na ręce itp. więc tylko służba zdrowia mu nie odpowiada

Macie może jakieś rady, bo ja na prawdę nie jestem przyzwyczajona do jego płaczu i za bardzo nie wiem co robić, szczególnie, że jedyne na co mam ochotę wtedy to go tak tulić do siebie w nieskończoność...


A co do Venus to się zgadzam, bo już któryś raz z kolei pisze o wymuszaniu czegoś przez dziecko itp., więc już nawet nie chce mi się pisać żadnych rad, bo za chwilę i tak będzie to samo...chociaż mam koleżankę, która opowiada o córce (1,5 miesiąca starszej od Miśka) dokładnie tak samo a o zgrozo jest pedagogiem szkolnym, więc przeraża mnie to podwójnie

Mk,wez mala do siebie,niech spi z Wami. Ona widocznie nie jest gotowa na samodzielne spanie...
Przy Tobie będzie spokojnie zasypiać.

Mk,poloz się z mala o tej 20 i lez z Nia dopoki nie zasnie. Ja tak robiłam,jak zasnela to wstawałam i robiłam swoje. Możesz przykladac Jej tez pieluszke tetrowa,mozesz ja najpierw trochę Toba napachnic (wloz do biustonosza na trochę i daj do spania). moje corki obie ze swoimi szmatkami spia.
O której kapiesz?
Kapiel bym ustawila tak na 19,potem karmienie i do spania nie później niż 20 (ale codziennie musisz o tej samej porze kapac i klasc spac, potem jak już troszkę starsza będzie,to delikatne wachniecia w godzinach pojscia do kapieli czy spac mogą się zdarzać (choć moje obie corki kapia się ok.19 i w lozkach o 20 już sa-do 20.10 w wyjątkach jakiś,jak goście czy cos, a o 20.30 już spia smacznie.
Ta rutyna jest bardzo wazna dla dziecia.

Treść doklejona: 29.11.13 22:00
Przetrzymanie dziecka nic nie da,no może w końcu kiedyś zasnie,ba nawet nie będzie plakalo,ale chyba z bezsilności,ze zostalo bez pomocy...

venus87: Witam Was, chce się pochwalić, że mamy pierwszego ząbka

No to widać, że Venus przeczytałaś całą dyskusję...

Mk28dni: ylko chodzi mi o sytuację gdy pada mi mały bąk ze zmęczenia o 19 czy 20:00, męczy się, oczy jak szparki, a nie może i nie chce zasnąć.

Mk a może za późno ją kładziecie? My na początku kąpaliśmy ok.19.30, ale na końcu kąpieli i przy usypianiu był ryk, więc przestawiliśmy na 18. Kąpiel odbywała się w spokoju, a potem spanie bez problemów. Tyle, że ja robiłam tak jak Montenia, tzn. kładłam się z nią do łóżka i czekałam aż zaśnie na cycku. Potem wychodziłam.
Teraz kąpiel jest ok. 18.30 i ok.19.15 już zazwyczaj śpi a ja mam czas dla siebie:)

Ulcia wielkie gratulację
Dziewczyny piszecie tak jak byście zarzucały mi brak zrozumienia z mojej strony do Lesia i brak pokazywania uczuć bo staram się nie nosić smutno mi, że tak piszecie. Noszę Lesia ale tyle ile mam sił, bo mam też inne obowiązki, Ja wiem, że to brzmi brutalnie ale taka jest prawda, nie lubię syfu w domu a mam jeszcze psa, który bardzo kłaczy i muszę sprzątać bo Lesiu robi sobie śniadanko drugie z jej sierści zauważyłam po prostu, że jak Go odkładam na podłogę bo już się zmęczyłam czy po prostu chce iść do ubikacji to jest płacz i lament jak bym Go ze skóry obdzierała, staram się z Nim bawić na podłodze i zająć jego myśli czymś innym ale czasami mi się nie udaje i dlatego staram się nie reagować na jego płacz w takich momentach. Czasami się udaje i się uspokaja.

akirka: No to widać, że Venus przeczytałaś całą dyskusję...

Akirko ale co??? bo tylko weszłam i szybko napisałam o ząbku
OCZYWIŚCIE SZANUJE WASZE ZDANIE!

Treść doklejona: 29.11.13 22:34
Ale wiecie co? to jest wspaniałe jak poznajemy się na PRZYSZŁYCH MAMUSIACH, później na ROZPAKOWANYCH i znów spotkamy się na PRZYSZŁYCH ( nie które )

dżasti: Ja nie jestem ani matką idealną z książek ani matką polką noszącą zawsze przy sobie dziecko. Uważam, że gdzieś musi być złoty środek. Bo nie można też dać się zwariować. I teraz zależy co komu jest wygodą. Suska napisała, że może niektórym wygodniej jest położyć dziecko na matę niech samo się bawi. No, jak dziecko ma dobry humor to a i owszem - wygodnie. I codziennie z tego kwadransu korzystam. Ale dla mnie często gęsto wygodą jest właśnie noszenie Maksia na rękach, albo w nosidle. On zadowolony (bo przy mamusi) nie marudzi rozgląda się, a ja mogę i obiad ugotować i posprzątać i pranie rozwiesić. A czasem w nosidle chodzimy po prostu po domu, bo już inne metody zawodzą. Ale najtrudniej myślę jest nie nosić dziecka a zabawiać go , stymulować do zabawy, do ćwiczeń. I tu u nas jest ciężko. Maks nie cierpi leżeć na brzuszku, zabawki szybko go nudzą. Ja "staję na głowie" żeby go jakoś zaangażować w zabawę. A najłatwiej byłobty mi wsadzić go w marsupi lub wziąć na ręce i połazić po domu. Ale to nie jest metoda. Przecież dziecko musi się ruchowo rozwijać.

Idealnie to ujęłaś !! a powiedz mi czy wygodnie jest Tobie sprzątać nosząc Maksa? nosisz Go w przodzie?