dżasti: Lecz gdyby taki pies był mój (kupiony przez nas) to poszukałabym w takiej sytuacji nowego domu dla niego.

nawet nie chcę sobie wyobrażać, co ten pies wówczas by czuł... Litości!

katka_81: nawet nie chcę sobie wyobrażać, co ten pies wówczas by czuł... Litości!

Kachaw nie oddałabym psa jakby był agresywny i tylko dlatego, że ma taki charakter. Jakbym miała takiego psa to po pierwsze z całych sił starałabym się ułożyć go, chodzić na szkolenia. Są techniki do wyciszenia psa. Wymagają tylko dużo czasu i zaangażowania. Miałam psa, który kiedyś pogryzł suczkę (jakąś rasową nagradzaną), m. płacił odszkodowanie. I póżniej zaczął chodzić z Morganem na szkolenie. Charakter psa się zminił. (choć do ludzi nigdy wcześniej agresywny nie był - tylko do innych psów)
Jednak mówię o sytuacji, jakby pies ugryzł Maksa. Dla mnie dzieco najważniejsze. I niewyobrażam sobie mieszkać z psem, który krzywdę mu zrobił. Nie uśpiłabym , za nic w życiu, ale nie chciałabym, żeby Maks bał się tego psa, żeby bał się chodzić po domu. Chciałabyś mieszkać z kimś kto Cę skrzywdził? No ja sobie tego nie wyobrażam.

Treść doklejona: 02.12.13 10:53
Ps. znam przypadek, gdzie obcy pies (tzn pies wójka) ugryzł dziecko. I okazało się, że się tak zaczął chłopiec bać swoich psów, że wpadał w panikę jak tylko je widział. I niestety rodzice musieli oddać te psy. Wszyscy płakali, ale nie było innego wyjścia.

Teo, odpowiadam. Mam nadzieję że teraz nie zeżre
Paweł ma 7 lat, Emilka 2. Tak, dostrzegam różnice między dziećmi. Na pewno wynikają one także z cech osobniczych, ale myślę, że sposób wychowywania czy opieki w pierwszym okresie życia także miał wpływ na ich osobowości. Jak pisałam wcześniej, Emi jest pewna siebie, wie, czego chce (przynajmniej takie wrażenie sprawia ), potrafi walczyć o swoje. Często w jej zachowaniu widać przywiązanie do punktu odniesienia czyli do M i mnie. Wydaje i się, że to jakiś wypracowany schemat. Kiedy była mała zawsze byliśmy przy niej, mieliśmy z nią bardzo bliski kontakt przez ciągłe bycie blisko. Uwiązałam się do niej niemal, ale nie wiem komu taka sytuacja bardziej odpowiadała, bo odpowiadała z całą pewnością. Mała była dużo noszona, od pierwszego dnia spała z nami, długo też karmiłam ją piersią. Wszystkie nasze rodzicielskie zachowania, które można opatrzyć komentarzem "nie rób tak, bo się przyzwyczai" zostały wcześniej przemyślane i zastosowane z premedytacją
Paweł jest raczej nieśmiały i wycofany, niepewny siebie, często nie wie, czego chce. Trzeba go bardzo wzmacniać. Zachęcony, utwierdzany pochwałami otwiera się. Zawsze chciałam tulić syna podobnie jak Emilkę, ale zwyczajnie bałam się owego przyzwyczajenia. Funkcjonowaliśmy niejako obok siebie. Pewnie nieco tu wyolbrzymiam, ale w porównaniu do relacji z Emilką, faktycznie można użyć takiego określenia.
Mając dwa takie egzemplarze, podjęliśmy świadomą decyzję o wychowywaniu trzeciego Też miał być tulony i noszony od pierwszych chwil. Nie wyszło tak, jakbyśmy chcieli, ale takie życie. Zamiast spania we wspólnym łóżku, był samotny [pobyt w inkubatorze i łóżeczku z namiastką bliskości. Teraz staramy się nadrabiać. Cieszę się, że w tym wszystkim,co nie wyszło,udało się dwugodzinne kangurowanie małego przez tatusia.Tego chcieliśmy bardzo. Zawsze niby kontakt skóra do skóry był, ale chwilowy. Przed trzecim porodem obgadaliśmy ten temat gruntownie i ta jedna rzecz wyszła praniu tak, jak planowaliśmy Zobaczymy, co będzie dalej. Co ciekawe Mikołaj jeszcze nie potrafił pić z piersi, ale uwielbiał się do niej tulić po prostu...niesamowite to było. Niby taki maleńki, może można by nawet powiedzieć nieświadomy jeszcze, a jednak...

Venus odpiszę na Twojego posta choć nie bezpośrednio do Ciebie, bo znając życie i tak wniosków nie wyciągniesz. Przykro mi, że to piszę, ale po historii z Lesiem, który od urodzenia według Ciebie próbuje coś wymuszać płaczem, po tych wszystkich postach, których tak wiele tutaj napisałyśmy dla CIEBIE, a które tak systematycznie ignorowałaś, po prostu nie wierzę, że coś do Ciebie od nas dociera. Potrafisz wywołać niezłą dyskusję, my się staramy Ci pomóc, a Ty wówczas milkniesz, bo nie wiem, nie współczujemy Ci... po czym zjawiasz się, jak gdyby nigdy nic i oznajmiasz nam wesoło, że Lesiowi ząbek wyrósł... wiesz to ręce opadają, bo człowiek się naprodukuje, a Ty masz to gdzieś, usprawiedliwiając się, że Ty nie możesz go nosić, bo lubisz mieć czysto w domu, a w dodatku syn waży 9 kg... wiesz, my też lubimy mieć porządek i nasze dzieci też ważą tyle lub nawet więcej. Musiałam to napisać, bo mnie to niezmiernie ostatnio jakoś w oczy razi.
A teraz co do psa, odpisuję tylko dlatego, że może ktoś ma podobną sytuację. No i temat psów jest mi bliski, zwłaszcza, że przez parę lat miałam okazję z nimi pracować, nie tylko z tymi miłymi....

venus87: Podczas szkolenia nikt mi nie pomagał a tylko słyszałam, że jestem nienormalna

Współczuję w takim razie, że ani mąż ani teściowa nie mają wyobraźni, że nie raczyli zasięgnąć wiedzy choćby z książek czy internetu. Jest masa informacji jak pracować z takim psem, co może powodować takie a nie inne zachowanie. Są nawet fora na których doświadczeni ludzie pomogą i to za darmo, to naprawdę kosztuje tylko i wyłącznie czyjeś chęci i trochę czasu. Czy możesz odpisać Eveke jak to szkolenie wyglądało, jakie metody były stosowane ? Bo piszesz, że robiłaś to trzy lata, to przez tyle czasu, ta suczka powinna chodzić jak w zegarku, o ile było to systematyczne i odpowiednio prowadzone szkolenie.

venus87: Zdarzają się agresywne retrivery, Ona jest taka. Warczy, szczeka i nie raz ugryzła męża i teściową

Każdy pies niezależnie od rasy może być agresywny, wszystko zależy od tego jak został wychowywany od maleńkości, jaki miał kontakt z innymi psami i ludźmi. Bardzo się liczy to kiedy został choćby zabrany od mamy i rodzeństwa, w jaki warunkach przebywał pierwsze 7-8 tygodni, czy był socjalizowany itd. Skąd Wy macie tego psa w ogóle ? Ma jakieś papiery, które dokumentują jego pochodzenie ?

venus87: nigdy nie lubiła być głaskana, pieszczona, przytulana itp.

I tu różnie może być: może ktoś ją bił, może scojalizowanie nie zagrało bądź w ogóle go nie było, może jakieś dziecko zrobiło jej kiedyś krzywdę i to zapadło w jej pamięć. Przyczyn może być mnóstwo, w tym oczywiście jej pochodzenie czyli geny.

venus87: Była miła gdy chciała jeść lub dostać jakiś smakołyk

No i to jest jest normalne, większość psów chce dostać coś do jedzenia, nic nadzwyczajnego przecież. Grunt to umieć to dobrze wykorzystać.

venus87: Zaczęła Go traktować jak intruza, obcego szkodnika, wroga

venus87: Warczała, szczekała i pokazywała ząbki kiedy tylko Leszek zaczął raczkować, gdy zbliżał się do Niej.

A czytałaś kiedyś o czymś takim jak agresja na tle lękowym ? Jeśli nie to poczytaj albo mąż albo teściowa.

venus87: Nie wytrzymałam tego i mąż zawiózł Ją do teściowej aby się uspokoiła, abym Ja się uspokoiła itp. Była 4 dni, wczoraj wróciła, a dziś Go ugryzła!

I powiedz mi co daje przerzucanie tego biednego zwierzęcia jak starą śmierdzącą niechcianą ścierę ? Co da to, że na jakiś czas zostanie umieszczona w miejscu, gdzie nie ma dziecka, po czym znowu do takiego miejsca wróci. Chyba nie sądzicie, że w tym czasie przemyśli swoje złe zachowanie i je zmieni na takie, że jednak już lubi Lesia i będzie już ok...Przecież ona nawet nie wie, kto jest jej panem. Łatwo szykanować psa, że to jego wina, a wina zawsze leży po stronie właściciela. To my ludzie je udomowiliśmy i to my jesteśmy za nie odpowiedzialni od A do Z. I należy pamiętać, że to jest zwierzę, zawsze, nie uczłowieczać na siłę i nie doszukiwać się cech ludzkich tam gdzie ich zwyczajnie nie ma i nigdy nie będzie.

Czy suczka ma jakiś stały program dnia, ktoś z nią pracuje teraz, czy jest wybiegana, wymaga coś ktokolwiek od niej ? To wszystko jest ważne, pies musi pracować, każdy ! W mniejszym czy większym stopniu, bo do tego pies jako gatunek został stworzony.

I nie rozumiem jednego, jak mogliście zgodzić się na przyjęcie psa teściowej wiedząc, że jest agresywna. Na co liczyliście ? Piszesz, ze nigdy nie lubiła być dotykana, głaskana... a jednak pozwoliliście by miała kontakt z dzieckiem, które bankowo ją kiedyś dotknie, pociągnie, uszczypnie, bo taka jest natura dziecka przecież. Mieliście chyba świadomość tego, czym to może grozić. Najgorsze, że Lesio został ugryziony, można było tego uniknąć. I żal mi tej suczki Waszej cholernie, bo jest zbywana i traktowana jako największy problem, gdy tymczasem największym problemem jesteście Wy, bo nie jesteście odpowiedzialni.

Spoko
Sama jestem ciekawa, jak bedzie dalej. Tzn. w najblizszej przyszlosci z Mikolajem (nosic sie juz lubi, to sprawdzalam ) i w dalszej kiedy dzieci dorosna.

Treść doklejona: 02.12.13 13:06
Na psach sie nie znam, ale szczegolnie pod ostatnim akapitem wypowiedzi Penny sie podpisuje

Witam dziewczyny!
Chce się z Wami pożegnać, bardzo uraził mnie post Penny. Nie znacie historii ( całej ) a wyciągacie takie wnioski, że to jest głowa mała! aż ciężko jest mi wierzyć w to co piszecie. Oczywiście nie wszystkie. Gdy miałam problem to pisałam, doradzałyście i wspierałyście, jednak post Penny bardzo mnie uraził, bardzo mocno. Posumowała mnie jako Matkę i jako właścicielka psa jednym zdaniem: NIEODPOWIEDZIALNA.
Dziękuję Wam za te wszystkie miesiące, dni i godziny. Trzymajcie się i całuję Wasze maleństwa.

Treść doklejona: 02.12.13 13:58
P.S.
Waszych wypowiedziach jest prawda i racja ale mogłyście pisać na priv a nie na całe forum opisywać tą sytuację. Po za tym popełniłam błąd pisząc o tej sytuacji.

Błąd był jeden i podstawowy!
Jak można wiedzieć, że ma się w domu psa agresywnego- do tego nie swojego tylko w sumie teściowej i trzymać go przy małym dziecku...
i co czekać aż coś się stanie bądź nie?
typowa ludzka naiwność, nieodpowiedzialność właśnie...
i dopiero jak się stało to jest "o jezu pies mi dziecko pogryzł", dobrze , że można go oddać prawowitej właścicielce , bo tak biedak pewnie by trafił do uśpienia...
przykre , że o takich sytuacjach się trabi a wciąż się zdarzają...

PENNY sama bym tego nie ujęła lepiej, ale... nie chciało mi się
z powodu , który opisałas w pierwszej części posta

kachaw: Dżasti ale ja nigdzie nie pisałam o oddawaniu psa

Sorki dobra kobieto. Chodziło mi o Katkę i nawet jej post zacytowałam, a rąbnęłam się najnormalniej w świecie

venus87: Chce się z Wami pożegnać, bardzo uraził mnie post Penny

Venus - Ty się nie obrażaj dziewczyno. Pamiętaj, że pisząc na forum trzeba się z tym liczyć, że ktoś i skrytykować może. No nie jest to kółko wzajemnej adoracji. Jedni sobie tylko pomyślą co pomyślą, a inni napiszą. A Penny wydaje mi się, że napisała posta z fachowymi poradami/pytaniami. Opisana przez Ciebie sytuacja była na prawdę nie w kij dmuchał. Dlatego przejełyśmy się nią wszystkie.

eveke: poźniej pozytywne szkolenia, idealna i jak w zegarku nie jest, ale udało się wyprowadzić psa z którym normalnie można żyć i miec małe dziecko w domu...

Ev, zobacz sama piszesz,że Wasz pies nie jest idealny. Co zrobisz jeśli kiedyś nie zdążysz zareagować? Gdy Nina tak mocno pociągnie Waszego psa za ogon,że on się "odgryzie"?

Po prostu nie mogę się zgodzić z tym,że oddanie psa w takim przypadku, o jakim pisze venus jest brakiem odpowiedzialności. Zgadzam się natomiast,że taki pies nie powinien w ogóle trafić do domu, w którym jest dziecko.

PENNY: Teraz zaś czytam, że przez mnie rezygnujesz z forum ... to nie wiem komu powinno być bardziej przykro mnie czy Tobie...

Kasia no proszę Cię !!!

czerwinka: Dziewczyny Venus usunęła konto... ;)

rynce opadajom ;)

No niestety nie którzy taktują forum jako plociuchownie ...

Dorit można popociuchwać ale jeśli jest dialog a nie monolog ...

wiecie czego się obawiam..., ze pojda z nim do lekarza powiedzą, ze pies jest agresywny i rzuca się na dziecko i jako, ze agresa względem ludzi jest jednym ze wskazan do eutanazji - po prostu go uśpia :(

ehhh ja mam hodowle Dogów de boredeaux - 2 suki po 60kg kazda i pół rocznego samca który docelowo będzie wazył ok 80kg i nie wyobrażam soebi, żeby któres miało zapedy agresywne do dzieci.... z reguły współpraca z nimi wygląda tak

Przepraszam, że tak zmieniam temat, ale mam pytanie - czy widzicie jakieś przeciwwskazania do smarowania buzi dziecka lanoliną na wyjścia na zewnątrz?
Kupiłam krem Hipp ale chyba po nim wyszły syfki na buzi, więc pomyślałam o tej lanolinie, bo to chyba nie powinno uczulać, ale nie wiem czy to dobre na mróz czy wiatr?

moonia, wspaniałe zdjęcia :) No cudne normalnie :)

ja bym się wstrzymała Eveke do 38 jeśli wzrośnie, u Ninki podaję jak ma 38,5, ale twoja Ninka jest mniejsza więc nie chcę doradzać, pierś często jej dawaj by dużo piła, może nawet wodę podaj gdyby piersi nie chciała

Dżastin zobacyzmy co Gin jutro zaproponuje, choć jak dla mnie jeśli nie będzie konieczności wycinania chirurgicznego to do szpitala się pchać nie będę.
Najlepiej gdyby Gin to załatwił na miejscu, wypalając czy tam podwiązując - nie ma co się z tym pitolić za bardzo.

Ev, 37 to normalna temperatura u niemowlęcia. Zbija się powyżej 38,5, no i faktycznie lepiej lekiem z ibuprofenem, bo działa też p/zapalnie.

Manga, oby jutro dało się to załatwić pozytywnie.
Aha i jeszcze co do tego, że Tobie się to teraz pojawiło, to ja jak byłam na wizycie w 7 tygodniu po porodzie, to miałam tylko jeden taki dzyndzelek, a dopiero później pojawił się drugi. A jak położna ściągała szwy, to też wszystko ładnie pięknie i chwaliła, że ładnie pozszywana jestem.
Wiem jak takie coś potrafi nastrój obniżyć, więc trzymam kciuki za wizytę!

Eveke przy 37 to na pewno nie podawaj nic na zbicie, dopiero tak od ok 38...
No i jak katar to najlepiej zaopatrzyć się w inhalator i inhalować solą fizjologiczną (ja inhaluję Miśka 3 razy dziennie po 5 ml soli), u nas ostatnio jak złapała go taka ostra wirusówka, to dzięki inhalacjom katar minął po 3 dniach (a był tak silny, że lało mu się z nosa na podłogę) :)
Teraz też niestety Misiek chory (zaraził się od kuzyna, który był u nas w pt) ale poszliśmy do lekarza, bo zaczął często pokasływać (na szczęście w oskrzelach czysto), zatem inhalujemy a dodatkowo bierzemy neosine i pulneo, mam nadzieję, że nie pójdzie dalej i uda się bez antybiotyku

One, sucha skore mala moze miec po prostu. Niekoniecznie winny jest hipp.

Jasne dziewczyny, nie podaję... mierzyliśmy jeszcze 2 razy i temp nie rośnie także nie jest źle...

Co do Hippa to my używamy i malutkiej skóra ok.

Jahe generalnie wniosek jest prosty, zwierzęciu, żadnemu, nie ufamy w 100%.

A cóż to za blog Sroki? podrzucicie linka? :)
Dziewczyny, białe kropeczki na twarzy (prosaki) do kiedy mogą się utrzymywać? Mała ma pojedyncze krostki, jedne znikają, za chwilkę pojawiają się inne. Aż kusi by je wycisnąć ale wiem że nie wolno. To chyba normalne u niemowląt?

Monteniu, to nie są ropne krosteczki tylko takie twarde, sama kiedyś miałam coś takiego pod okiem. Taka twarda kulka, jak ziarnko. Niektórzy to nazywają kaszką.

Mk28dni: A cóż to za blog Sroki? podrzucicie linka? :)

A proszę bardzo...
TUTAJ