Madrill podobnie miałam z pierwszym dzieckiem. Chodziłam cały czas wycieńczona i wkur... ciężkobyło, bo mąż od świtu do kąpania byłpoza domem,a bywało, że w weekendy też siedziałam sama z dzieckiem. To jednak wykańcza.
moja mama zawsze powtarzała, że "Aleś z każdym dniem jest starszy,i że będzie lepiej" i wiesz co? Miała rację. Po okołu pół roku zaczęłam naprawdę odczuwać radość z bycia mamą. To nie tak, że Go nie kochałam, tylko byłam wszystkim przybita. Teraz w chwilach zwątpienia (nocą) też sobie powtarzam, że Albert szybko urośnie i w końcu się wyśpię. Jutro będzie lepiej....

mój wyszedł na spacer z jednym dzieckiem wrócił z dwoma!

bladykot: mój wyszedł na spacer z jednym dzieckiem wrócił z dwoma!

jego?

madrill: Jest niewielki postęp, bo już nawet pół godziny w ciągu dnia jest w stanie poleżeć sama. Wtedy sikam na zapas, robię kanapkę, zjadam ją, myję zęby, wstawiam pranie. Od tygodnia nie jadłam nic ciepłego.

u nas tak było od 5-go tygodnia do 11-go
czyli 6 pierd****nych tygodni
najpierw kolki a potem przyzwyczajenie do rączek i cały dzień musiałam ją nosić...
nawet z nią siku chodziłam nie raz i nie dwa bo jak ją odkładałam nawet na 5 sekund to był wrzask z traceniem oddechu od razu

i potem nagle się skończyło
dała się położyć na macie, w łóżeczku, w leżaczku
nagle ni z gruchy ni z pietruchy
a już bylam bliska coby sie praw rodzicielskich zrzekać

tu pewnie długoletnie staraczki pomyślą "Ale debilka ! ja bym wszystko dała żeby tylko zajść w ciążę a ona takie rzeczy pisze !!"
ale jestem pewna, że i na nie kiedyś takie myśli spadną [ jak już się dziecka doczekają ]
bo chyba nie ma kobiety, która by nie miała chwil zwątpienia będąc matką
nawet jeśli się 10 lat starała....



a może tak jak Myszerej radzi poproś kogoś o pomoc ?
bo w sumie ja miałam o tyle lepiej, że o 17 wracał mąż i pamiętam, że ta świadomość to bylo jedyne co mnie przy życiu trzymało i dzięki czemu nie wyskoczyłam z V piętra na główkę
a skoro Ty sama aż do 23 to faktycznie słabo
myślę, że Mysza dobrze radzi...
poproś kogoś o te chociaż 2, 3 godziny bo inaczej zwariujesz :(

Dziewczyny znam to co Wy tu piszecie! Dla mnie pierwsze miesiące to był koszmar! Ciągle sama, cały dom i dziecko na mojej głowie...ehhh M. od 7 rano do 21 w pracy bo ma swoją firmę. Wracał też nic nie pomagał, wręcz dogadywał,że obiadu nie ma, nie posprzątałam. Mały miał kolki całe dnie a na złość jak M. wieczorami przychodził to mały roześmiany nie te dziecko. M. się dziwił co ja taka zmęczona niby jak on przecież taki kochaniutki! Mi ulżyło chyba po pół roku , dziecko takie samodzielniejsze trochę... Trochę zajął się zabawką w łóżeczku a ja myłam garki... No ale z dziećmi dziewczyny całe życie problemy hehe... Jak był mały kolki, później raczkowanie i ciągłe uderzenia o coś to w nos się walnął to głową zarył. Jak zaczął chodzić to tragedia. Dzisiaj ma skończone 2 lata i dalej bardzo nieuważny... To się wywali, to przywali głową. Jak dziecko w łóżeczku to chociaż tyle bezpieczniej ,że sobie nic nie zrobi! ;)

aneta01: A pazury jak mu rosną!! Co dwa dni obcinam i to na super krótko.

mojej to samo
już mnie irytuje to ciągłe obcinanie zwłaszcza, że muszę z nią walczyć bo mi łapki wyrywa [na śpiocha nie obcinam bo się zawsze pipka obudzi :D]
i to samo ma z gojeniem
wieczorem czerwony sznit na pół policha a rano ani śladu

aneta01: Zauwazyłyście może, że takie male dzieci mają jakieś cudowne zdolności regeneracji?

Moja Mała musi nosić rękawiczki,bo ze złości drapie się po twarzy,albo pociera jedną rękę o drugą i czerwone linie zostają,a policzki czerwone jak u buraczka.Po kilk godzinach buzia znów ładna.Chyba coś w tym jest.
Dziewczyny,widzę,że nie tylko mi jest ciężko.Jak poczytałam Was trochę to mi się lepiej zrobiło,ale niestety brutalna rzeczywistość nadal została.
Madril,po tym co napisałaś.Wiem co czujesz,bo teraz odczuwam dokładnie to co napisałaś. Nie potrafię się z tego cieszyć-jeszcze nie teraz. Jak śpi mam chwilę,żeby się umyć,zrobić pranie,a jeść nie jem nic od porodu.Sama woda i raz dziennie serek waniliowy,żeby było trochę siły.Po prostu wszystkiego mi się odechciało.Jestem zmęczona,zła i jakąś depresję złapałam.Mąż pomaga,ale jest weekend i jest w domu.Od poniedziałku znowu się zacznie. Od 6.00-18/19.00 sama w domu.To chyba człowieka najbardziej dobija.Wczoraj pomagała mi też mama,ale od poniedziałku zostaję z tym sama.. Przepraszam,że napiszę to publicznie,ale dziś miałam ochotę popełnić samobójstwo.. Po prostu depresję złapałam Nie wiem co robić..

Dzięki dziewczyny za opinie i rady. Zobaczymy co się da zrobić.
Udanego popołudnia!

madrill: Udanego popołudnia!

o kurcze nawet nie zauwazylam, ze juz 15 prawie

aneta01: Czułam się tak samo, bałam się następnego dnia, bo znowu będę sama. I co zrobię, jeśli nie wytrzymam?

miałam dokładnie tak samo
już od wieczora myślalam jak to bedzie jak mąż mnie samą zostawi z dzieckiem hahahahaha

w sumie trochę przykre, że się matka własnego dziecka boi
no ale hormony, zmęczenie plus bezradność [w niektórych sytuacjach] robią swoje...

Dziewczyny nie wiem jak Wy, ale ja np. się szybko przyzwyczaiłam do bycia samą i później nie chciałam żadnej pomocy. Jak ktoś przychodził to się denerowałam bo miałam już wypracowany rytm dnia i wszystko jak w zegarku ;) A moją teściową to nie wspominam najlepiej z okresu jak Kuba był mały. Tylko przyczepiała się do wszystkiego, "źle nosisz", "nie bierz go", "weź go" .. później codziennie słyszałam jak mogłam dopuścić do asymetrii głowy... A mały miał kręcz szyi ,więc to było nie do uniknięcia! Wreszcie jej powiedziałam- "qrwa nie wezmę młotka i nie będę małemu prostować" to se baba wzięła do serca i nie przychodziła tak często. Z biegiem czasu przychodzi coraz rzadziej na szczęście. Bo mnie irytuje ciągle ;) Ostatnio wzięłam małego za rękę, żeby mu umyć bo cały brudny był, oczywiście Kuba nie chciał iść a ona krzyczy do mnie : nie ciągnij go tak! ....No ale wiele rzeczy już po prostu zlewam i się nie przejmuję;)

Hussy- dasz radę! Chociaż będzie często gęsto do dupy i w ogóle ;) Ale my kobiety silne jesteśmy...

Hussy, to dopiero pierwsze dni, to ma prawo tak wyglądać. Chyba większość mam czuje to samo - mega dół i czarna rozpacz, że tego nigdy nie ogarniemy. Jeśli coś mogę doradzić - nie staraj się teraz być perfekcyjną matką i panią domu. Odpuszczaj sobie, co możesz. Nie posprzątane? Trudno, nikt jeszcze od brudu nie umarł przez parę dni. Dziecko śpi, to olej wszystko i idź spać razem z nią. Płacze? Weź ją ze sobą do łóżka, będzie spokojniejsza przy Tobie. Najpierw musisz dojść do siebie, zregenerować się, bez tego ani rusz. Potem jeszcze będzie czas na bycie świetną mamą. I jedz, bo się wykończysz.

Tak się teraz wymądrzam, a sama po porodzie myślałam, że to po prostu koniec. Ryczałam dzień w dzień z byle powodu i wydawało mi się, że jak nie zrobię dwudaniowego obiadu z deserem, nie sprzątnę mieszkania, nie ogarnę się i nie dam rady uspokoić dziecka, to znaczy, że jestem beznadziejna i się nie nadaję na matkę. Mój mąż też szybko musiał wrócić do pracy, miał chyba trzy dni urlopu i koniec. Generalnie było ze mną źle, ale minęło. To minie, naprawdę, chociaż teraz to może się wydawać niemożliwe. I tego się trzymaj. "To minie" - złota rada na każdy dzień z maleńkim dzieckiem, to naprawdę tak działa.

I tak sobie ostatnio myślałam o tym, bo coraz więcej rodzin ma taką sytuację - mama z dzieckiem sama w domu od rana do nocy, mąż w tym czasie w pracy i nikogo bliskiego do pomocy. I jak tu nie wpaść w doła? Tu jednak widzę zalety dawnych wielopokoleniowych rodzin, mimo tych wszystkich irytujących tekstów mam i babć, jednak nie ma to jak choćby para rąk do pomocy... Ale takie czasy, trzeba jakoś dawać radę.

U nas też noc kiepska.. tzn standard..
Pobudka przed polnocą i potem ciumkanie co 2h.. ja nie wiem co mam robić
Już się do tego przyzwyczaiłam ale plakac mi sie czasmi chce.

I jak na złośc dziś mąż przyjechał to Franek pol dnia śpi na nim.. a przy mnie świruje..
Tyle, że ja nie moge siedziec na fotelu, oglądać filmu i trzymac Franka na klacie!
A kto ugotuje, posprzata, poprasuje!
I jemu się wydaje, że przecież taki Franiu grzeczny.. i w ogóle nie płacze

madrill: Jest niewielki postęp, bo już nawet pół godziny w ciągu dnia jest w stanie poleżeć sama

Madrill, ale moja córeczka do dzisiaj nie poleży sama poł godziny. I jak ją nosze to trez tak sobie jej sie podoba. ALe hustuję ją, czasem na siłę, albo łażę z nią po domu i wytrzymuje jej wyginanie sie i prężenie, aż padnie,
Daj Karolince czas.

W ogóle, to jak przeczytałam te ostatnie 60 postów (chyba macie za grzeczne dzieci, żeście tak naplotkowały! ), to przyszła mi jedna rzecz do głowy.
Wiem, że depresja poporodowa to powazna sprawa, jak depresja w ogóle.
Ale czy częsciowo nie bierze się to ze zbyt dużych oczekiwań?
Szczerze mówiąc, dziwię się jak czytam, że ktos oczekuje od noworodka przespania całej nocy. Wiadomo, że możemy tu sobie pokurwić, że się prawie nie spało, ale naprawde, nierzmy na to poprawkę.
Wiadomo, że dziecko w pierwszych miesiącach jest bardzo absorbujące. Nie ma co łapać doła, że nie można wyjść do ludzi, że trzeba z cycem non stop na wierzchu, że już nie jest tak fajnie jak w ciazy, kiedy na***łyśmy po tysiąc postów dziennie na "przyszłych mamusiach" i wylegiwałyśmy sie jak koteczki. Troche mi se wydaje, że depresja to jedno, a wpędzanie się w doła to drugie.
Sorry, że to piszę, ale po prostu czasem może potrzeba nie tylko przytulenia, ale tez kopa w tyłek?
Ja prawie straciłam swoje dziecko, potem myslałam, że wyląduję w psychiatryku, kiedy 3 tygodnie zostawiałam je dzieńw dzień w szpitalu, ponakłówane rurkami, potem jak dostałam 2kilowe dziecko do odmu, to bylam SAMIUTEŃKA, bo rodziców i teściów mam 300k m stąd, mama nie dostała urlopu, mąż musiał chodzic do pracy. uważam więc, że wiem, co mówię.
tez bym się wtedy załamała - prawie 2 miesiące nie wychodziłam z domu ze strachu, żeby małej niczym nie zarazic, przez miesiąc nikt do nas nie mógł przyjść z tego powodu, karmienie w nocy co 2 h, nieraz po 18 razy na dobę.
no nie będe dalej wyliczać tej masakry. ale chce przez to powiedziec, że dziewczyny, wiem, jak może być ciężko, ale trzeba sie wziąć w garść! zweryfikowac swoje wyobrazenia, jesli się miało błędne. Bo jeśli w pierwszym miesiącu się poddamy, to co w kolejnych, jak dojda nie daj Boże kolki, AZS, refluks czy inne syfy????????
Naprawdę, Hussy, Madrill, ściskam Was mocno, ale pomyślcie, jakie macie szczęście, że macie zdrowe, wyczekane dzieci, zróbcie sobie jakąś przyjemność, ogladajcie seriale przy karmieniu, przestawcie się po prostu na przetrwanie, no.

Żem się pomądrzyła, zaraz dostanę zjebkę od kogoś

Hussy: a jeść nie jem nic od porodu.Sama woda i raz dziennie serek waniliowy,żeby było trochę siły

Hussy, zdajesz sobie sprawę, że od tego stracisz pokarm? Popros mamę, niech Ci nagotuje jedzenia, mąż jak przyjdzie, niech ci zrobi jakieś bułeczki/kanapki na następny dzień. Nie zajedzesz tak daleko, Kochana...

TEORKA: ALIEN stopę do buzi mówisz ?

To raczej przypadek niż reguła, ale łapanie sie rączkami za stopy ma opanowane

Ja na początku, po porodzie przyjęłam zasadę że od odrobiny brudu nikt jeszcze nie umarł i jak zdążyłam coś w domu porobić, to ok a jak nie to czekało do weekendu jak mąż się młodym zajął.
Obiady... jak było ciężko to mąż po pracy wstępował do swoich rodziców i coś zawsze przywoził. Pod tym względem teściową mam super. Nie naciskała, ale jak poprosiłam o pomoc zawsze liczyć mogłam. Na moich rodziców niestety nie, ale to już zupełnie inny temat.

Jedno powiem. Nie ma co zgrywać po porodzie Zosi Samosi. Że ja niby wszystko sama dam radę... I nie bać/wstydzić się poprosić o pomoc. Czy to rodzinę, czy jak trzeba to psychologa.

Alien: Jedno powiem. Nie ma co zgrywać po porodzie Zosi Samosi. Że ja niby wszystko sama dam radę... I nie bać/wstydzić się poprosić o pomoc. Czy to rodzinę, czy jak trzeba to psychologa.

dobrze to ujęłaś. wydaje mi się, ze w tym tkwi problem. bo my baby bysmy chciały wszystko ogarnąć. i nawet jak sobie człowiek w ciązy powtarza, że nie będzie łatwo, to i tak potem musi się z tym zmierzyć.
nie jest łatwo sobie odpuścić, ale nie ma innego wyjścia.

Alien:
Możesz siedzieć, oglądać film i trzymać Franka na ..... cycach
A mąż w tym czasie ugotuje, posprząta, poprasuje.....

Niby tak ale ja wolę po swojemu

Na dodatek!
Dzis Franio był sam z tatą od 9 do 15..
I co?
Jadl 2 razy tylko! W sumie zjadł 160ml!
A jak jest ze mną to przeca w tym czasie na cycku wisi z 6 razy..!!

nightingale_84: Jadl 2 razy tylko! W sumie zjadł 160ml!
A jak jest ze mną to przeca w tym czasie na cycku wisi z 6 razy..!!

a skąd wiesz czy z cycków tyle samo nie zjada co zjadł z butelki ?

o kurczę, ale świetna chusta! ja też muszę kupić, bo mam masę sprzątania w new home, a młoda sama nie będzie w łóżeczku leżeć

I odciążenie i ręce wolne! A to dla mnie naprawdę wieeeelki plus w tej sytuacji! Bo młoda na razie nie jest chętna do leżenia samej... może z czasem się więcej sobą zajmie, ale na razie to nie wchodzi w grę... a jak mam do niej latać co 5 minut, to sprzątać do lata będę....

będę musiała. dziewczyny polecały pentelkę? ;-)

to może dlatego, że ja moją za późno uczyć zaczęłam :(
i niestety po dwóch tygodniach odpuściłam i odesłałam chustę Jaherce bo Nina się darła przeokrutnie :/

Magdalena: a ona i tak się skręca w jedną stronę - na drugim zdjęciu widać - odsłoniłam specjalnie poły chusty, żeby było widoczne.

Magda, a to nie tak, że ona zasypia i leci na bok? Moje tak miały. A fizjo mówiła, że jeśli dziecko układa główkę raz na jedną raz na drugą stronę, to jest ok

Przypomniało mi się, że jak byłam już masakrycznie zmęczona noszeniem wrzeszczącego dziecka (kolka), to wsiadałam z nim do auta i jeździłam po obrzeżach miasta. Co za ulga dla rąk. Metoda znana wielu mamom. Dla mnie zbawienna