brombap: I nie napisałam też, że każda potrzeba dziecka ma być zagłuszana cycem. Jednak jeżeli mama jako priorytet stawia własne potrzeby, wówczas ma mniejsze szanse, by prawidłowo identyfikowac potrzeby dziecka - raczej interpretuje je po prostu tak, jak jej wygodnie.

To wystąpiło u nas. Dokładnie tak, jak napisałaś. Chciałam, żeby spała, więc jej płacz interpretowałam jako senność. Po kontrolnej wizycie, zmieniłam nastawienie. Wiem, gdzie popełniłam błąd, naprawiam to, podążam za córką. Niech moja sytuacja będzie przestrogą, bo nie każdemu dziecku służy taka sytuacja.

Jednak jeżeli mama jako priorytet stawia własne potrzeby

Wiesz, myślę, że większość mam, a tym bardziej większość mam tutaj nieba by przychyliło swoim dzieciom i naprawdę traktuje ich potrzeby jako absolutny priorytet...
Nie będę się powtarzać, bo już napisałam o co i w jakich sytuacjach mi chodzi. Po prostu ciągle tu widzę uniwersalne rady na wszystko, a jak nie chcesz czegoś zrobić (albo po prostu nie masz już siły), to znaczy, że zaniedbujesz swoje dziecko i jesteś egoistką (w podtekstach oczywiście),bo przecież jak chciałaś mieć dziecko to teraz powinnaś zrobić tak tak i tak
Nie karmisz piersią-wbrew naturze, nie usypiasz na rękach- tracisz bliskość z dzieckiem, włączasz tv- ogłupiasz, jesteś zmęczona- nieważne, przecież masz dziecko...

azniee: Nie karmisz piersią-wbrew naturze, nie usypiasz na rękach- tracisz bliskość z dzieckiem, włączasz tv- ogłupiasz, jesteś zmęczona- nieważne, przecież masz dziecko...

No to spójrzmy, jak to wygląda po tej "drugiej stronie" Karmię piersią między innymi dlatego, że w życiu nie chciałoby mi się męczyć z myciem butelek, odmierzaniem porcji, sprawdzaniem temperatury. Po co? Mam pierś - mam mleko. Zero roboty. Nie wiem, po jaką cholerę miałabym toczyć boje ze swoim dzieckiem o samodzielne usypianie – skoro najszybciej zasypia ze mną. I wcale nie będzie tak robić do 18-tki, przynajmniej moja starsza córa już dawno przestała, nie potrzebując w tym celu żadnych specjalnych nauk. A już najbardziej na świecie nienawidzę, gdy zostaję obudzona w środku nocy i muszę wyleźć z ciepłego łóżka. Dlatego moje dziecię śpi ze mną (starsze nie, dawno temu wybrała swoje własne łóżko). W ten sposób obie się wysypiamy jak należy. Zamiast tradycyjnego rozszerzania diety stosuję BLW, bo nie chce mi się gotować na dwa gary, miksować zupek, a potem wciskać młodej łyżeczką do buzi, zamiast usiąść obok i oddać się wspólnie przyjemności jedzenia. I tak dalej... Dlaczego to wszystko? Bo naczytałam się za dużo o rodzicielstwie bliskości i mi odbiło? Pewnie trochę tak, zresztą jego założenia bardzo do mnie przemawiają. Ale przede wszystkim dlatego, że jestem NAJBARDZIEJ LENIWĄ MATKĄ ŚWIATA i zamiast walczyć z moimi dziećmi o te wszystkie „niemowlę powinno…” i „nie powinno”, o podporządkowanie ich rytmu mojemu, o plan dnia, karmienie z zegarkiem w ręku, samodzielne zasypianie, wolę pójść na łatwiznę i żyć z nimi w symbiozie i harmonii. Bo tak jest dla nas najłatwiej.

Minimum wysiłku dla mnie, maksimum korzyści dla moich dzieci. Nasz idealny układ.

I powtarzam się chyba, ale napiszę to znów. Jeżeli ktoś twierdzi, że rodzicielstwo bliskości jest męczeństwem rodziców, to dla mnie jest kompletnym ignorantem, bo oznacza to, że nie chciało mu się nawet zapoznać z podstawowymi jego założeniami. Bo czymkolwiek by rb nie było, to na pewno nie każe poświęcać siebie i swoich potrzeb na rzecz dziecka. Amen.

Jaheiro, też mi utkwiło w pamięci to stwierdzenie:-) Coś w stylu: Projekt-dziecko:-)

Orando, a ile czasu wytrzyma synek?

Może i to nie odpowiedzialne ale ja nie czytałam książek o dzieciach co i jak bo stwierdziłam że moje będzie i tak nie powtarzalne i że każde dziecko potrzebuje innych "schematów". Właściwie jeśli chodzi o dziecko to tylko to forum czytam, google specjalnie od czasów ciąży pomijam.

No właśnie teraz dostanę po głowie...

<span style="font-size:11px;color#333;">Treść doklejona: 14.03.13 21:18</span>
Kurcze no za to żeby mój synek nauczył się spać we własnym łóżeczku, a nie ssać pierś całą noc śpiąc na mnie. Ewentualnie budząc się co 40 minut. Dlaczego? Dlatego że jest mi już bardzo ciężko i jestem strasznie zmęczona. Dodatkowo bolą mnie już wnętrzności bo waży 9 kg. Ponadto widzę że mały źle funkcjonuje w ciągu dnia właśnie dlatego że niedojada i niedosypia.

mamy czwartego ząbka

oranda, ja trzymam kciuki, aby to było coś, czego Twój syn i Ty potrzebujecie. A jeśli nie jest, żebyś znalazła środek najlepiej zaspokajający Wasze wspólne potrzeby.

oranda, jesteś kierowcą??

Kierowcy nikt nie wsadza z dnia na dzień za kierownicę i nie każe mu być uczestnikiem ruchu.Żeby nim być potrzeba prawa jazdy. A żeby zdobyć prawo jazdy potrzeba szkoleń i ćwiczeń.

Czy nie próbujesz zbyt radykalnie ograniczyć siebie swojemu dziecku? Czy nie lepiej spróbować najpierw oduczyć go zasypiania/spania na Tobie i nauczyć spania PRZY Tobie?
Póki co Twoje dziecko zasnęło ze zmęczenia, być może z lękiem wynikającym z braku zrozumienia sytuacji. Moim zdaniem to pyrrusowe zwycięstwo.

Dii: Równo co 3 godziny pobudka!!! Nie wiem co to. Może ząbki...?

kolezanki synek ma 16 miesiecy i od kiedy sie urodzil, budzi sie w nocy co 3h - co noc.
mysle, ze nie zawsze trzeba sie doszukiwac przyczyn - niektore dzieci tak maja, i to bardzo dlugo.

Jaheira: Czasem mam wrażenie,że niektóre mamy nie posiadają elementarnej wiedzy nt, rozwoju i umiejętności dziecka... No bo skąd się biorą te oczekiwania,że ma spać całą noc, zasypiać samo i w ogóle być różowym, spokojnym, uśmiechniętym bobaskiem...

A ja się zastanawiam, co będzie dalej, bo o ile potrzeby niemowlęcia są stosunkowo proste, tak już ze zrozumieniem takiego np. dwulatka bywa różnie (wiem po sobie, jak mi dał w kość ten słynny "bunt"). A mówią, że "małe dzieci, mały kłopot, duże dzieci, duży kłopot", zatem będzie tylko gorzej

Orando co masz na myśli pisząc, że bolą Cię wnętrzności?

Nasz system dotychczas wyglądał tak że mały spał na mnie tzn ja na dole on na górze, skutek tego jest taki że mam regularnie bóle jakiś wnętrzności nie wiem co tam dokładnie jest ale boli ja mały na tym leży. Marcel potrafi się budzić co 30 min max do 1,5 h. No chyba że wezmę go do łózka i położę na sobie. Pomijając moja osobę nie wydaje mi się żeby to było dla niego dobre. Wspólne spanie w łóżku wydaje mi się ponadto niebezpieczne chociażby ze względu na mojego męża który energicznie macha w nocy rękoma.

Ale jeżeli synek tak reaguje, to może daje Ci znać, że jeszcze nie jest gotowy na samodzielne spanie

Wiesz może sa przypadki dzieci co im to przechodzi, ale nie wierzę że wszystkim. Ja też jestem człowiekiem i staram się dać z siebie 100 % jako matka. Ale jak nie mogę spać w nocy to jestem sfrustrowana w dzień, mam mniej energii itd.

A może problem ze złym funkcjonowaniem ma źródło w czymś innym?

Tzn? Proszę o jakąś podpowiedź

Czy nie próbujesz zbyt radykalnie ograniczyć siebie swojemu dziecku? Czy nie lepiej spróbować najpierw oduczyć go zasypiania/spania na Tobie i nauczyć spania PRZY Tobie?

Bardzo chętnie tyle że wtedy pobudka jest co 30 minut

hydrozagadka:
A ja się zastanawiam, co będzie dalej, bo o ile potrzeby niemowlęcia są stosunkowo proste, tak już ze zrozumieniem takiego np. dwulatka bywa różnie

Myślę,że dalej w prostej drodze dochodzi się do klapsów, bo przecież "klaps to nie bicie"...
A z czasem rzeczywiście pojawia się więcej rzeczy, które mogą irytować i złościć...

Swoją drogą, ciekawa jestem, jak mamy, które teraz siłowo usypiają swoje dzieci, poradzą sobie z chodzącym dzieckiem, które będzie im zwyczajnie z łóżka uciekało? Przywiążą je?

Póki co Twoje dziecko zasnęło ze zmęczenia, być może z lękiem wynikającym z braku zrozumienia sytuacji. Moim zdaniem to pyrrusowe zwycięstwo.

Takie zdanie miałam o metodzie wypłakiwania ale według Ciebie to co zrobiłam to najwyraźniej to samo.

To 20 minut wycia to nie jest "metoda wypłakiwania"?

A gdzie ja tak napisałam?

Metoda wypłakiwania polega na zostawieniu plączącego dziecka samego sobie. Mój synek nie był ani przez chwilę sam. Byłam obok głaskałam, przytulałam, śpiewałam, pocieszałam, lulałam ale sory to zapewne nie miało żadnego znaczenia, bo cycka w buzi nie było.

Madziauk mój ma to samo, że jak jest za cicho/jasno to nie zaśnie. Zazwyczaj puszczam mu karuzelkę lub radio w tle, a oczka przysłaniam pieluszką, a jak zaśnie to zdejmuję. Jak go noszę na rekach to nie zaśnie, będzie cały czas stękać, a jak położe go do łóżeczka ponaciąga się i za chwilę śpi.

Czy ktoś tu napisał, że spanie dziecka na mamie ma ją doprowadzić do euforii?!
Oczywiste, że jeżeli Oranda nie akceptuje obecnego stanu rzeczy, powinna coś zmienić. Ale może mniej radykalnie? Może dając szansę dziecku na "dorośnięcie" do sytuacji?

Peppermill: i nie mówcie mi, że matka, która całą noc leży (przypuszczalnie przysypiając tylko na krótkie chwile) z 9 kilowym klockiem na sobie powinna skakać z radości, bo maluch zaspokaja w ten sposób swoją potrzebę bliskości...

Maluch może zaspokajać swoją potrzebę bliskości leżąc też obok mamy - jak już zresztą zostało zasugerowane wcześniej. Ciekawe, że to wydaje się niemożliwe do osiągnięcia, ale usypianie polegające na długotrwałym ryku już jest do przyjęcia.

Ale my tu chyba nie mówimy o żaleniu się, ale o konkretnych metodach stosowanych względem konkretnych dzieci.

Ale my tu chyba nie mówimy o żaleniu się

A zjechanie kogoś tekstami o braku znajomości podstawowych potrzeb dzieci, za żartobliwe stwierdzenie "mały dał mi popalić" odnosi się do jakich metod?

Dziewczyny, nie mam nic przeciwko żaleniu się...
Można pożalić się na nieprzespaną noc, na zmęczenie, ale warto rozumieć, że - jak napisała Jaheira - to normalne. Jeżeli dziecko jest właśnie takie, to nie zmienimy go w inny model, opisany przez koleżanką na forum, ale zamiast spinać się i dodatkowo stresować, lepiej szukać dobrych dróg, uwzględniających przede wszystkim dobro dziecka...

azniee: A zjechanie kogoś tekstami o braku znajomości podstawowych potrzeb dzieci, za żartobliwe stwierdzenie "mały dał mi popalić" odnosi się do jakich metod?

Poczucia humoru u mnie dostatek, potrafię też czytać ze zrozumieniem i mimo wszystko ciągle nie widzę żartobliwego tonu w wypowiedzi Dii...
Tak, podtrzymuję to,że część osób nie posiada elementarnej wiedzy nt rozwoju dziecka.

belly: czy nie zdarzylo Ci sie pomyslec " Ja pierdole, nie mam juz sily" ?

Pytam, bo ja czasami tak mam...

Witaj w klubie. Są dni, kiedy mam tak cały czas. Nikt nie obiecywał, że będzie lekko, prawda? Ale koniec końców to ostatecznie ja decyduję, co z tym fantem zrobić. Mogę podporządkować swoje dziecko sobie i pokazać, że moje na wierzchu. Ale mogę też wybrać rozwiązanie, które będzie dobre dla obu stron. Zawsze staram się zrobić to drugie.