Witam się z rana
U nas pomogło wcześniejsze kąpanie (po 18) i Wojtuś już nie jest taki marudny po południu. Zasypia o 19, o 23 (jak się kładę) daję mu przez sen pierś i śpi prawie do 3. Potem pobudka już 5.20, ale to nic leżymy sobie a o 6 już wstaje Maja, a Wojtuś o 6.30 zasypia na koleją drzemkę

Nie cytuje z poprzedniej strony więc tak wpiszę Chyba tyle samo jest tu zachwalających metodę "wypłacz się i uśnij" co ją krytykujących, rozmawiamy o tym jakie widzimy plusy, a jakie minusy.
Ja nie zauważyłam, że są tutaj zwolennicy tej metody. Większość dziewcząt które próbują nauczyć szkraba samodzielnego zasypiania nie zostawia maluszka aż się sam wypłacze, tylko są przy nim i pocieszają w inny sposób, ale może gdzieś mi coś umknęło to przepraszam

Co do spania, to mam szczęście, bo Wojtuś oprócz 10h snu nocnego ma jeszcze ok 6h snu w ciągu dnia. Jest to porozbijane na 1-1,5-3h drzemki (jak częściej się budzi to mamy 4-5 drzemek w ciągu dnia) im więcej śpi to nie marudzi podczas popołudniowego czuwania

Czy Wasze maluchy w wieku mojej też z leżenia usiłują podnieść plecki do góry ona robi tak że łopatki nie dotykają podłoża i czy jest to dla niej bardzo niezdrowe? Albo jak mamy ja na rękach tak że jest przodem do świata i przez chwilę nie zauważymy to też odrywa od nas plecki.
To jest takie podnoszenie plecków jak by ktoś jej podał ręce i ona by się podciągała, ale tylko pediatra podaje jej tak ręce my tego nie robimy.

Majka też się dźwiga, nawet beznaszej pomocy rwie się do przodu.

I wkońcu smoka zaakceptowała. W nocy jak zaczęła płakać, a ja musiałam skoczyć do kibelka to dałam jej smoka, a jak wróciłam to słodko spała. Sukces;)) Chyba spróbuję odkładać ją do łóżeczka,bo może ze smokiem będzie lepiej spała,a ja w koncu wrócę do męża ;)

misia-ludek: Nie cytuje z poprzedniej strony więc tak wpiszę Chyba tyle samo jest tu zachwalających metodę "wypłacz się i uśnij" co ją krytykujących, rozmawiamy o tym jakie widzimy plusy, a jakie minusy.Ja nie zauważyłam, że są tutaj zwolennicy tej metody. Większość dziewcząt które próbują nauczyć szkraba samodzielnego zasypiania nie zostawia maluszka aż się sam wypłacze, tylko są przy nim i pocieszają w inny sposób, ale może gdzieś mi coś umknęło to przepraszam

Cholerka, nie mogę się powstrzymać, a miałam ugryźć się w język
Bycie przy dziecku, głaskanie go itp. gdy ono płacze przez powiedzmy te 20 minut leżąc w łóżeczku, bo chce np. piersi do zaśnięcia, albo przytulenia się do mamy w jej łóżku, jest metodą "wypłacz się i uśnij", ponieważ takie postępowanie jest jak głaskanie i tulenie dziecka, które jest głodne. Ono chce jeść, a Ty go tulisz. Co z tego, że jesteś obok, skoro nie zaspokajasz jego potrzeby?? Będzie płakało, aż do wyczerpania próbując przekazać Ci że chce jeść i Twoja obecność nie zmniejszy jego cierpienia z powodu głodu. Tak samo Twoja obecność nie zmniejszy cierpienia dziecka, które chce zasnąć, i potrzebuje do tego np. piersi, woła i woła, aż w końcu poddaje się, zrezygnowane nieszczęśliwe, zasypia z wyczerpania, a nie dlatego, że się czegoś nauczyło. Nie nauczyło się niczego poza tym, że nie może liczyć na zrozumienie mamy, wtedy gdy tego potrzebuje.

winnica: Ono chce jeść, a Ty go tulisz

Winnie, problem polega na tym, że to nie jest zawsze potrzeba głodu.

hydrozagadka: Jak to ktoś tu ładnie napisał - nasze dzieci nie są przecież naszymi wrogami

Aaa, z tym sie zdecydowanie zgadzam.

To ja powiem tak - z którą mamą bym nie rozmawiała (mamą maluszka do 6 miesięcy) był tylko jeden przypadek kiedy mama totalnie, ale to totalnie ignorowala (i nadal ignoruje) potrzeby swojego dziecka. Natomiast reszta robiła podobnie jak ja. Jak maluch płacze to szukać przyczyny - może ma mokro, może śpiący, może potrzebuje po prostu przytulenia, a może faktycznie jest głodny? Pamiętam jak na początku byłam spanikowana, bo kompletnie, ale to kompletnie nie rozumiałam o co mu chodzi. I wszędzie słyszałam, że nauczę się jego płaczu, że będę wiedziała. Po dwóch tygodniach miałam ochotę krzyczeć, ale po dwóch miesiącach sie okazało, że to prawda. Wsłuchując się w dziecko łatwo w miarę (po jakimś czasie) odkryć o co mu biega.

I zgodzę się, że maluszek 6 miesięczny to kompletnie inna bajka niż roczniak. A pewnie roczniak wyda mi się mniej skomplikowany przy dwulatku ;)))) Chociaż z drugiej strony łatwiej sie porozumieć z roczniakiem niż półroczniakiem. I z półroczniakiem łatwiej niż z 2tygodniowym oseskiem ;) Także optymistycznie wierzę, że im dalej w las tym łatwiej jeśli chodzi o komunikację.

Treść doklejona: 16.03.13 12:06
Dzięki Winnie, w sumie gdyby nie ciąża to pewnie nadal bym karmiła. Z czystego lenistwa ;)) Któraś z Was to już napisała chyba (Hydro?). PO prostu tak było łatwiej, wziąć w nocy do nas, przytulić, a nie ganiać z płaczącym malcem na rękach.

winnica: Bycie przy dziecku, głaskanie go itp. gdy ono płacze przez powiedzmy te 20 minut leżąc w łóżeczku, bo chce np. piersi do zaśnięcia, albo przytulenia się do mamy w jej łóżku, jest metodą "wypłacz się i uśnij", ponieważ takie postępowanie jest jak głaskanie i tulenie dziecka, które jest głodne. Ono chce jeść, a Ty go tulisz. Co z tego, że jesteś obok, skoro nie zaspokajasz jego potrzeby?? Będzie płakało, aż do wyczerpania próbując przekazać Ci że chce jeść i Twoja obecność nie zmniejszy jego cierpienia z powodu głodu. Tak samo Twoja obecność nie zmniejszy cierpienia dziecka, które chce zasnąć, i potrzebuje do tego np. piersi, woła i woła, aż w końcu poddaje się, zrezygnowane nieszczęśliwe, zasypia z wyczerpania, a nie dlatego, że się czegoś nauczyło. Nie nauczyło się niczego poza tym, że nie może liczyć na zrozumienie mamy, wtedy gdy tego potrzebuje.

Rozumiem, ale czasem maluch naprawdę nie chce się uspokoić przy piersi a płacze ze zmęczenia i trudno jest wtedy uspokoić w jakikolwiek sposób. Zdarzyło mi się tak dwa razy, a próba przystawienia do piersi czy przytulanie powodowały jeszcze większy płacz. Jedynie we własnym łóżeczku z pieluszką przy buzi widać było, że jest bardzo zmęczony i szybciej się uspokajał. Ale tak miałam wtedy, gdy przegapiłam znacznie oznaki że jest śpiący.

Treść doklejona: 16.03.13 12:39
Chyba samodzielne usypianie zależy po prostu od temperamentu dziecka. Bo są takie maluchy, które będą potrzebowały bycia przy piersi do roku czasu, a inne już od początku będą ładnie zasypiały.

Treść doklejona: 16.03.13 12:42

Moje dzieciaczki chyba mają ten spokojny temperament, że zmiany przychodzą im bez problemu. Jak płaczą to szukam przyczyny, ale czasem jest tak jak pisałam powyżej, że synuś płacze ze zmęczenia mimo prób przystawienia do piersi czy tulenia i leżąc w łóżeczku też. Tzn, że stosuję metodę "wypłacz się i uśnij"?

To w takim razie stosowałam tą metodę w stosunku do Mai
Wydawało mi się, że nie jest to dla niej drastyczne i że robię dobrze, a jednak, fakt, że trwało to 3 dni a czwartego samodzielnie zasypiała a płakała dość krótko, ale jednak płakała Podobnie było jak oduczaliśmy smoczka

Bazowałam na języku niemowląt T. Hogg

Treść doklejona: 16.03.13 13:01
Pamiętam też, że chyba sama przyzwyczaiłam Maję do cycusia, bo usypiałam przy piersi no i na każdy płacz podawałam pierś. Teraz z Wojtusiem nie było problemów, bo w szpitalu jadł, chwilkę poczuwał jak zmieniałam pieluszkę, potem odkładałam do wózeczka szpitalnego a on zasypiał sam szybciutko i nie płakał.

Treść doklejona: 16.03.13 13:02
Więc teraz samodzielne zasypianie to nie problem.

winnica: polecam "Mądrych rodziców"

O tak, ja również polecam. Świetna książka.

isiula: Jeżeli to nic z tych rzeczy to zawsze z pomocą przychodzi chusta. W takich sytuacjach dziękuję Bogu za ten cudowny wynalazek i nie wyobrażam sobie już wychowywania bez niej dziecka. To była najlepsza wyprawkowa inwestycja. Parę minut i jesteśmy zamotani, łazimy po całym domu, bujamy się, kołyszemy.

O, tak! Właśnie teraz Franek się uspokaja i przysypia zamotany w chustę. U nas problemy z samodzielnym zasypianiem wynikają z bolącego brzuszka... Czasem wystarczy go zawinąć w rożek, potrzymać chwilę na rękach i odłożyć do łóżeczka, żeby smacznie zasnął, a czasem, kiedy nie może oddać gazów, męczy się strasznie - oczka mu się kleją i przysypia na chwilę, ale kiedy przychodzi skurcz, zaczyna stękać, a potem płakać... Chusta jest dla nas na razie wybawieniem.

winnica: Misia, zaraz wysyłam

DZiękuję

___
A tak z innej beczki. Powiedzcie mi kochane jak to jest z rozmiarami ubranek w H&M Bo chcę kupić taki kombinezon na wiosnę i nie wiem czy 68 posłuży mi do czerwca. A może któraś z Was miała lub ma taki, to jaka jest długość od szyi do kroku
t

Dzięki isiula Czyli wychodzi na to, że 62 bardziej nawet niż 68. Jak duży się urodził Staś i ile teraz mniej więcej waży i mierzy, pewnie gdzieś pisałaś, ale nie mogę znaleźć

Treść doklejona: 16.03.13 14:37
Wymiary urodzeniowe znalazłam, ale obencych nie

cestmoi89 to co opisujesz to tzw. samolot, normalne, większość dzieci tak robi, mój Adaś też robił, teraz pełza i zaczyna powoli eksperymentować z raczkowaniem.

problemy z samodzielnym zasypianiem wynikają z bolącego brzuszka..

- a kladziesz na brzuszku?? moj wtedy duzo gazow oddaje jak lezyna brzuchu.

Moja mała od jakiegoś czasu przestała podpierać się na łokciach, a zaczęła "pływać": wyciąga rączki na boki, podnosi nóżki do góry i się buja na brzuchu. Wytrzymuje tak góra kilka minut, próbuję jej ściągać rączki do środka, ale po kilku sekundach znów jest to samo. W związku z tym chyba, nie interesuje się zabawkami, które przed nią położę, nie chwyta ich i szybko się męczy.

- moj maly przewaznie tak ma.. zadko mu sie chce na lokciach podpierac, dzisiaj mial dzien to lezal tak pare minut a tak to leniuszek z niego straszny.

Dzisiaj bylo dobra noc, Maks spal od 20:30 do 2 a potem do 5 i do 7:10, wiec w miare sie wyspalam :)

lecia_28: Dawidek ma smoczka, za jakis czas bede go od niego odzwyczajac, wiem ze nie obedzie sie bez placzu, ale coz czasem musi poplakac, bede blisko, przytule ale smoczka nie dam- czyli co jego potzreba nie bedzie zaspokojona, a ja wiem co zrobic zeby nie plakal, mimo to nie dam mu smoczka bo nie bedzie z nim chodzil do 4 urodzin...

lecia, dyskusja toczyła się na rozpakowanych, wypowiadały się mamy kilkumiesięcznych niemowlaków, a to troszkę co innego niż dziecko powiedzmy 2-3 letnie.... czy nawet 1,5 roczne.

lecia_28: zgadzam sie, ale to sie sprawdza glownie przy pierwszym dziecku.

Masz rację, z tym że po pierwsze jak ktoś bardzo chce, to postara się aby takich sytuacji gdy dziecko musi czekać było jak najmniej ( np. niemowlaka czy tam noworodka można włożyć do chusty w pozycji kieszonki i tak karmić, i w tym samym czasie karmić starszaka ) no i oczywiście w naszej dyskusji chodziło przede wszystkim o nastawienie, a wiadomo, że są sytuacje życiowe, kiedy nie zawsze da się zrobić wszystko tak jak by się chciało.
I piszę to jako mam jednego co prawda dziecka, ale mająca pod opieką prawie 2 letniego chłopca, który przychodzi 4 razy w tygodniu na około 4 godziny i w tym czasie wypada mi np. drzemka Adasia, a mamy okres ząbkowania, więc różowo ogólnie nie jest, ale jakoś moje dziecko nigdy nie musiało płakać dłużej niż minutę, a nie jestem z tych, co to olewają pracę opiekunki, tym chłopcem zajmuję się naprawdę prawie jak własnym dzieckiem, bo generalnie bardzo lubię dzieci nie tylko swoje, ale każde

madziik1983: - a kladziesz na brzuszku?? moj wtedy duzo gazow oddaje jak lezyna brzuchu.

Nie ustaję w próbach. Na razie nie ma szans, żeby tak usnął, bo po prostu nie lubi tej pozycji

A ja znowu przeginałam w drugą stronę, na każdy płacz dawałam cycusia, a Gosiak z tych co cycuś wyłącznie do jedzenia służy i był płacz. Dopiero po czasu skumałam, że dziecko może mieć inne potrzeby niż cycek w paszczy .
Z nocnym karmieniem też przeginałam, bo ledwo zakwiliła, to ja już ją do cyca dostawiałam, i ze snu 4-5 godzin doszłyśmy do pobudek co godzinę (może też i ząbkowanie tu jest winne). Teraz widzę, że czasami zapłacze w nocy przez sen i dalej śpi, a ja głupia ją od razu karmiłam .
A podpisuję się wszystkimi kończynami pod pochwałami dla chusty! Uwielbiam nosić Gosiaka w chuście, jak ma gorszy dzień to nie wyobrażam sobie życia bez chusty. Czasami tylko kręgosłup protestuje, no ale to już kwestia tego, że jestem pokrzywiona jak paragraf.

lecia_28: zgadzam sie, ale to sie sprawdza glownie przy pierwszym dziecku.

lecia_28: hydrozagadka: Sprawdza się przy pierwszym, sprawdza się przy drugim, przy kolejnych pewnie też. Kwestia nastawienia. No i od czego są chusty


Ciesze sie ze Wam sie udalo, ale sama pisalas na ktoryms watku ze wtedy zycie ratowala Wam mama, nie kazdy ma taka pomoc.

Ja nie miałam mamy do pomocy i zgadzam się z Hydrą- sprawdza się i przy drugim Oczywiście, jeśli mama chce. Bo jak ma inną wizję, to luz.

lecia_28: Dawidek ma smoczka, za jakis czas bede go od niego odzwyczajac, wiem ze nie obedzie sie bez placzu, ale coz czasem musi poplakac, bede blisko, przytule ale smoczka nie dam- czyli co jego potzreba nie bedzie zaspokojona, a ja wiem co zrobic zeby nie plakal, mimo to nie dam mu smoczka bo nie bedzie z nim chodzil do 4 urodzin...

Lecia, ale to nie jest potrzeba, tylko nawyk
Wzmożona potrzeba ssania zanika jeśli dobrze pamiętam ok 6tego miesiąca (albo może do szóstego? w każdym razie jakoś w pierwszym półroczu).Jeśli potem dziecko używa smoka, i to dość często- to robi się nawyk.

lecia_28: ale o tym ze czasami dziecko po prostu musi zaczekac na swoja kolej i to tez wazna lekcja zyciowa.

warto tylko pamiętać, że im mniejsze dziecko, tym szybciej jego potrzeby powinny być zaspokajane, krótsze jest okienko "czasu reakcji" rodzica. Jak noworodek, a potem niemowlak widzi, że rodzice odpowiadają na jego potrzeby, są obok- to potem naturalnie ten czas, jaki dziecko jest w stanie zaczekać, wydłuża się.

lecia_28: Ciesze sie ze Wam sie udalo, ale sama pisalas na ktoryms watku ze wtedy zycie ratowala Wam mama, nie kazdy ma taka pomoc.

Z pomocą mamy czy bez - niczego by to nie zmieniło, bo to jest kwestia tylko i wyłącznie podejścia (patrz post ceri). Zresztą, nie sądzisz chyba, że miałam mamę do dyspozycji 24 godziny na dobę, co? Po pierwszych trzech miesiącach przestałyśmy siedzieć jej na głowie i dało się (i da się ) nadal stosować rodzicielstwo bliskości w tej samej formie. Dla chcącego nic trudnego

lecia_28: Ale nie o to chodzi, bo ja nie chce udowadniac swojej racji, chce tylko pokazac inny punkt widzenia

Hmm, wiesz, punkt widzenia kogoś, kto temat zna z teorii (masz jedno dziecko, prawda?) uważam za średnio istotny w dyskusji.

Ale ja sie zgadzam ze nie sluchalabym jak Dawidek wyje 20 minut, ale jak kwilil chwile to nie lecialam na zabicie zeby go ratowac. Z reszta kazda mama wie co oznacza palcz jej dziecka, jesli to jest przerazliwy placz to nigdy bym nie czekala.
Tak hydro mam jedno dziecko i zapewne na starcie inne podejscie niz Ty ale nie wyobrazam sobie ze mam dwu latka i mowie mu: teraz mama musi zajmowac sie malenstwem a Ty masz to zrozumiec i uczyc sie opiekunczosci. Chcialabym jak najbardziej zminimalzowac szok starszaka z powodu rodzenstwa i nadal poswiecac mu czas. Ale nie o tym mowilismy tylko o tym ze majac dwojke nie zostawilabym np starszego dziecka na nocniku lub podczas obiadu bo musze leciec do malucha (chyba ze przerazliwie placze). I staralabym sie nie spac z Malym w lozku bo nagle starsze (ktore juz z powodzeniem sypia samo) wprowadziloby sie na stale do mojej sypilni. To co pisze znam tylko z doswiadczenia mojej bartowej ktora mieszka obok mnie. Moze moje wlasne doswidczenia beda inne, na chwile obecną pisze jak to wyglada z jej punktu widzenia.

The_Fragile: Nie wiem jak inne dzieci "noszone i tulone" prawie 24/7, ale Krasnalowi to na dobre wyszło i odkleił się sam ode mnie szybciej niż się spodziewałam ;))) Ale nie wspominam oczywiście o tym nocnym karmieniu ;)))

Potwierdzam, u nas było bardzo podobnie. I też pominę nocne karmienie :)))))

A w ogóle chciałam Wam polecić ciekawy artykuł o wewnątrzsterowności, czyli o pewnym rodzaju samodzielności i o rozwijaniu jej w dłuższej perspektywie u dziecka. Na potwierdzenie niektórych głosów w dyskusji :)

lecia_28: Tak hydro mam jedno dziecko i zapewne na starcie inne podejscie niz Ty

No właśnie, ja myślę, że to nie o to się rozchodzi, że

lecia_28: sprawdza glownie przy pierwszym dziecku. Jesli ma sie juz dwojke (w malym odstepie czasu) to jest juz trudniej

tylko, że często po prostu mamy inne wizje macierzyństwa, relacji z dzieckiem, podejścia do jego potrzeb. I fajnie to przyznać, a nie udowadniać drugiej stronie, że na pewno nie da się tak zrobić tylko powiedzieć wprost- ok, pewno się da, ale to nie moja bajka.

lecia_28: wyobrazam sobie ze mam dwu latka i mowie mu: teraz mama musi zajmowac sie malenstwem a Ty masz to zrozumiec i uczyc sie opiekunczosci.

ja miałam roczniaka i noworodka i nigdy Ewuni tak nie mówiłam, nie mówię jej też dziś. I potrzeby Krzysia i potrzeby Ewuni były i są dla mnie równie ważne. Pamiętam kilka wieczorów, kiedy na jednym kolanie "siedział" przyssany do piersi Krzyś, na drugim wtulona we mnie Ewunia, która chciała, żebym przy niej była jak zasypiała. Były dni, że bawiłyśmy się na łóżku, bo tak było mi wygodniej karmić Krzysia. Chyba zwykle starałam się pogodzić potrzeby i Ewuni i Krzysia, co aż tak trudne nie było

lecia_28: Chcialabym jak najbardziej zminimalzowac szok starszaka z powodu rodzenstwa i nadal poswiecac mu czas.

to bardzo fajne i myślę, że taki cel ma większość, jeśli nie wszystkie mamy dwójki i więcej niezależnie, czy są za rodzicielstwem bliskości, czy też mają inną wizję relacji z dzieckiem

lecia_28: Ale nie o tym mowilismy tylko o tym ze majac dwojke nie zostawilabym np starszego dziecka na nocniku lub podczas obiadu bo musze leciec do malucha (chyba ze przerazliwie placze). I staralabym sie nie spac z Malym w lozku bo nagle starsze (ktore juz z powodzeniem sypia samo) wprowadziloby sie na stale do mojej sypilni.

No ale po pierwsze to na nocniku godzinę się nie siedzi, po drugie zwykle starszak sam sobie radzi na nocniku. Podobnie z obiadem- nawet jeśli matka nie jest skrajnie leniwa (jak ja ) i nie zmusza biednego dziecka do BLW , to "starszak" zwykle sam je.
A ze spaniem z Krzysiem, to spałam, kilka nocy Ewunia testowała, czy to przypadkiem nie oznacza,że ona już spać nie może. Noce w czwórkę na łóżku 1,40 szerokim miały swój urok, zaowocowały również zakupem łóżka pół metra szerszego Teraz też, bardzo rzadko, ale jednak, zdarza się,że któreś część nocy z nami prześpi, ale to raczej wyjątek- z ich wyboru, a nie naszej narzuconej im zasady.

I to właśnie rozchodzi się o to co napisałam- że jeśli jest się za bliskością, to się da bez problemu, bez zgrzytów z drugim maluchem, a może za jakiś czas napiszę, że z trzecim też
A jeśli ma się inną wizję, to nie jest tak, że się nie da, tylko, że się nie chce- bo dokonało się innego wyboru. Każda mama ma do tego prawo

Treść doklejona: 16.03.13 22:10

The_Fragile: Nie wiem jak inne dzieci "noszone i tulone" prawie 24/7, ale Krasnalowi to na dobre wyszło i odkleił się sam ode mnie szybciej niż się spodziewałam ;

u nas tak samo

O jak ja bym tak chciała jak u Was.. że ten rękozwis i cycozwis nagle sam by się odzwyczaił od tego zwisania... Oczywiście byłoby mi smutno, no ale cóż... Kiedyś musi to nastąpić...

lecia_28: Chcialabym jak najbardziej zminimalzowac szok starszaka z powodu rodzenstwa i nadal poswiecac mu czas.

A kto by tego nie chciał? Potrzeby dzieci są tak samo ważne. Ale popatrz na to też z perspektywy młodszego dziecka - starszak potrafi głośniej i skuteczniej upomnieć się o uwagę, więc młodszemu można pozwolić na samodzielne wypłakiwanie swoich żali? Bo samo nie umie przyjść i powiedzieć "mamo, potrzebuję cię!!"? Więc niech sobie siedzi samo, a dopiero, jak jest już naprawdę źle, to przychodzisz?

lecia_28: majac dwojke nie zostawilabym np starszego dziecka na nocniku lub podczas obiadu bo musze leciec do malucha (chyba ze przerazliwie placze).

A ile trwa ten pobyt na nocniku? W nieskończoność? A obiad? Obiady od zawsze spożywaliśmy razem - starsza je samodzielnie, młoda, jak była jeszcze bardzo młoda, najczęściej siedziała w chuście. Tak naprawdę problem można sobie znaleźć wszędzie. I odwrotnie - na każdy problem można znaleźć jakieś sensowne rozwiązanie. I nie zgodzę się też z twierdzeniem, jakoby dwulatek niczego jeszcze nie rozumiał. Rozumie naprawdę wiele, a to że sam jest jeszcze stosunkowo małym dzieckiem i często jeszcze nie potrafi wyrazić swoich potrzeb, to już inna bajka. Da się pogodzić potrzeby obojga dzieci, choć bywa to trudne. Ale spytam kolejny raz - ktoś obiecywał, że macierzyństwo będzie proste? Ja tam się cieszę, że staram się tak postępować, bo to oznacza sporo pracy nad sobą, a przez to staję się lepszym człowiekiem.

lecia_28: I staralabym sie nie spac z Malym w lozku bo nagle starsze (ktore juz z powodzeniem sypia samo) wprowadziloby sie na stale do mojej sypilni. To co pisze znam tylko z doswiadczenia mojej bartowej ktora mieszka obok mnie.

No widzisz, a u nas nic takieog się nie wydarzyło. Owszem, na początku starsza przyszła parę razy w nocy, ale potem zdecydowała się jednak na swoje łóżko (które celowo z wielką pompą kupowaliśmy przed narodzeniem młodszej). Twoja bratowa miała inne doświadczenia, ale my przecież nie wiemy, dlaczego tak było, czy nie wynika to przypadkiem właśnie z popularnego podejścia z cyklu "nie noś, bo się przyzwyczai".

The_Fragile: Nie wiem jak inne dzieci "noszone i tulone" prawie 24/7, ale Krasnalowi to na dobre wyszło i odkleił się sam ode mnie szybciej niż się spodziewałam ;)))

U nas w obu przypadkach tak było. Młode momentalnie poczuły niezależność jak tylko stały się odrobinę mobilne. Potem to już one decydowały, kiedy przyjść i poprosić o przytulenie. Bliskość procentuje, ot co

Treść doklejona: 17.03.13 07:04

cerisecerise: często po prostu mamy inne wizje macierzyństwa, relacji z dzieckiem, podejścia do jego potrzeb. I fajnie to przyznać, a nie udowadniać drugiej stronie, że na pewno nie da się tak zrobić tylko powiedzieć wprost- ok, pewno się da, ale to nie moja bajka.

Dokładnie tak