Im bardziej będziesz naciskać tym gorzej będzie. W wieku 6 lat sugerowałabym po woli zaczynać diagnostykę. Zacznij od samodzielnych obserwacji, bo przyczyny mogą być różne. Nam lekarz najpierw kazał notować jak często i w jakich ilościach dziecko sika. Prowadziliśmy kilka dni obserwacji. Pierwsza diagnoza wyszła nadreaktuwność pęcherza. Jak dostała leki, szybko przeszło częste sikanie w dzień. Z nocnym był kłopot nadal i metodą prób i błędów wyszło że to zaburzenia hormonalne. Leczenie trwało w sumie 4 lata (od pierwszych badań diagnostycznych) i chyba mogę powiedzieć że mamy za sobą. Choć okres dojrzewania dopiero przed córką, więc jeszcze sukcesu nie odtrąbię.

No właśnie - nie widzę większego sensu tłumaczenia dziecku, że nie powinno sikać do łóżka, skoro ono wtedy śpi i robi to bezwiednie. Może warto nastawić budzik w środku nocy i w ten sposób uczyć dziecko kontrolowania potrzeb? Zajrzyj na stronę suchego poranka, można tam znaleźć sporo porad i wskazówek, jak radzić sobie z takim problemem u dziecka.

Najczęściej problemem jest podłoże psychiczne. Natomiast nie zawsze i warto zrobić diagnostykę. Moja koleżanka jako dziecko też długo moczyła, się w nocy. Wiadomo. Inne czasy to były. Przeoczono. Okazało się, że zaniedbano infekcję nerek. Mocz się zaczął cofać. W wieku 14 lat koleżanka straciła jedną nerkę. Druga funkcjonowała, chociaż też uległa uszkodzeniu. Niestety z czasem i ta nerka przestała działać. Prawie 3 lata, temu przeszła przeszczep.

I ta koleżanka, właśnie tak mnie pilnowała, gdy Dawid długo moczył się w nocy, żebym tylko czegoś nie przegapiła. Czasami od byle pierdoly potem konsekwencje mogą być wielkie.

U niej podobno, gdyby nie została przeoczona ta infekcja wszystko byłoby w porządku.