Mi temperatura spadla, piers coraz mniej twarda... za to dzis pojawilo sie zaczerwienienie...jutro pewnie wybiore sie do doradcy bo chyba w tej piersi sie nie poprawia sytuacja. A powiedzcie dziweczyny czy tylko olej rzepakowy czy jeszcze jakis inny mozna pic, zeby sie wspomoc w tej walce? Ile razy dziennie? Musze koniecznie wyslac meza po ta kapuste, bo bedzie nawet wygodniejsza niz mokra pielucha.

Asiula_6_9_91: Mały dostaje probiotyk bo szybciej miał problemy z załatwianiem.

Asiu, a jaki priobiotyk podajecie Malemu ?
ile kropelek i kiedy zauważyłaś poprawe w zalatwianiu sie u synka

Asiu dziękuje za odpowiedź

Umowilam sie z doradca, ale mogla tylko na jutro wieczor. Mam nadzieje ze to nie za pozno bedzie.

Natalaa,powinna wyciszać się powoli tzn. nie powinny być już jakies ciężkie i pelne po kilku dniach juz,ale mleko w piersiach może być i jeszcze kilka m-cy,zalezy od stężenia prolaktyny.
Laktor odrzuc,bo pobudzasz produkcje mleka. Postaraj się wyciskaj mleko recznie,tylko do uczucia ulgi,tak żeby zastoje się nie porobily.

Hej laski. Dawno nie pisałam ale to brak czasu. Ja walczę juz na całego. Przyjechałam do domu i nie mam czasu na odciągnie pokarmu co 3 godziny za dużo mam na głowie. Pokarm mi zanika mimo ze herbatki pije i dostawiam chłopców jak tylko moge.

Kurde mamuśki przyszłam z Wami się podzielić radością, że moja Córa dziś cały dzień na cycu... Nie wiem, jakby dorosła do tego cyca - zachwyca się nim, głaszcze, przerywa jedzenie i śmieje się do mnie. Jestem przeszczęśliwa.
W sumie tyle z komunikatu.
Nie wiem co tu więcej pisać, po prostu renesans cycka!

Cytryniu cieszę się, że i u Was jest normalnie:)
No ja z szoku wyjść nie mogę. Wcześniej bywało, że odmawiała butelki i chciała cyca w ciągu dnia wyjątkowo ale jak ją przystawiałam to bardziej się przytulała..., a teraz po prostu sobie je. Tak spokojnie, jak kiedyś gdy miała te 4 tygodnie...

Oczywiście jest się do czego przyczepić bo chyba za płytko chwyta, czasami cmoka i nie wiem czy przez to ssanie nie jest mniej efektywne no ale słyszę przełykanie regularnie więc chyba jest ok.

anairda1986: "aneta i tu się z tobą zgodzę. Moja ciąża okupiona była strachem o dziecko, później o kp. Łatwo poległam (po tygodniu od porodu), nie dałam szansy kp, też przez brak konsekwencji, chciałam mieć świadomość że jak dam mm to mały będzie najedzony a nie po raz kolejny będzie moje cycki traktował jak mleczarnie, usypiacz...

ten czas po porodzie był jedną wielką huśtawką emocji..."
To może i ja wypowiem się na temat, który był tu wałkowany 2 dni temu. Otóż... Moja ciąża też była okupiona strachem o dziecko, później traumatyczny poród zakończony cc, ciężka choroba dziecka w drugiej dobie życia (Misia leżała 3 tygodnie w szpitalu), po wyjściu ciągła walka o związek, który jednak rozpadł się, jak Misia miała 5 miesięcy. Nerwica lękowa związana z faktem rozpadu związku. W 5 m.ż. Misia odrzuciła prawą pierś (mam przy brodawce bliznę po wycięciu guzka i to prawdopodobnie spowodowało zatkanie kanalików). Fatalne noce do dziś dnia (do tej pory nie przespałam całej nocy). I gdybym miała iść takim tokiem myślenia jak Ty anairda, to pewnie w ogóle nie powinnam zacząć kp, bo: po cc trudniej o pokarm (tym bardziej, jeśli dziecko zaczęło pić z piersi jakoś po 2 tygodniach); bo stres związany z tym, czy dziecko przeżyje, czy nie; bo nerwica lękowa i ciągły stres w walce o związek (a przecież stres powoduje, ze pokarm zanika - niby); bo nieprzespane noce i szalejące hormony; bo wiszenie na cycu przez pierwsze miesiące non stop prawie; bo jedną piersią nie wykarmię; i wiele wiele innych... Niemniej przyświecała mi jedna myśl w tym wszystkim: "Muszę dać radę dla swojego dziecka". I może piersi będę miała już nie te same, może jedną będę miała bardziej zmarnowaną od drugiej (bo karmię jedną), ale gdzieś to mam i dumna jestem z siebie bardzo. I owszem, pomimo kp Misia choruje, co prawda baaaardzo rzadko, niemniej każdą chorobę przechodzi lekko i szybko :)

Katka- o rety, nie znalam Twojej historii, kojarze tylko córcie sliczna z fotek- chylę czoła
ten partner, to jakis ....takie dwie super dziewczyny, chylę czoła, ze dalas radę!!!
Mangoo, cudne wieści, milo czytac.
a jak plytko chwyta to Ciebie nie boli i nie rani brodawki?(pamietam ze tego b pilnowalam kiedys a i tak pare razy mialam poranioną-po nocnym karmieniu , nie poczulam)
ja juz mialam nie zagladac tutaj, bo serce mi sie kraje.
Nana powodzenia i zeby sie udalo bez laktatora!

Jestem wykonczona siedzeniem z laktatorem, sciagam tyle samo caly czas
moze dobre i to..ale mała nie chce załapac piersi wcale, probowalam tez kapturkow
spiocha, raz jakis czas temu zlapała i od tamtej pory nic
dochodze do momentu zeby sie poddac...ale trudno mi odpuscic, oj trudno

PENNY: Anaraida gdzieś mi umknął wpis o tej mleczarni jak to ujęłaś I chyba to określenie właśnie oddaje całe Twoje podejście do kp...

penny mam wrażenie że ty straszny dopierdalacz jesteś.
w życiu codziennym też taka upierdliwa jesteś?

i jak możesz odwal się od mojej osoby.

Katka - podziwiam. Jesteś waleczną kobietą!!!
Jednak fakt faktem nie każdy jest tak silny...
Manguś - o jakże się cieszę!!!! Milunia widać musiała dorosnąc do piersi. Gratuluję Malutkiej!!!!

katka_81: a mnie te słowa tylko potwierdzają moje przypuszczenia, co do Twojej osoby Ado. No słabe to było
--

Cóż katko.Przeżyję jakoś, to co sobie o mnie myślisz. Koleżanką moją nie jesteś. To tylko forum, jak wiele innych.Wypowiedziałam się, miałam do tego zupełne prawo nt. karmienia piersią jak i MM. Ja podeszłam do tego w ten sposób, ty w inny i ci się to chwali. Nikt nie każe mnie po głowie głaskać, ale jak tylko ktoś się wyłamie od razu staje się wg niektórych "gorszą matką". Cóż, mój syn będzie miał gorszą mamę a nie matkę polkę.

temat uważam za zakończony.

Treść doklejona: 09.12.13 20:32

Jaheira: Anadira... jesteś położną. To zawód szczególny. Rzekłabym zawód szczególnego zaufania.
Masz prawo podejmować swoje decyzje w życiu.
Ale powiedz mi jedno, co powiesz na wizycie patronażowej u młodej matki, gdy ta będzie miała problemy z KP, albo będzie miała baby blues? Jak ją wesprzesz?
Szczerze mówiąc, gdy czytam Twoje posty, które są nastawione na Ciebie i Twoje potrzeby(wszak tygodniowe dziecko jest strasznie upierdliwe, a pięciomiesięczniak tak daje w kość, że trzeba na niego krzyczeć), to mam nadzieję,że na swojej drodze będziesz miała jedynie silne matki, które nie będą czerpały z Twojego "kapitalnego"doświadczenia.

na dzień dzisiejszy Jaheiro nie mam żadnego doświadczenia ani w patronażu, ani w pracy w szpitalu, więc cóż ja mogę się wypowiedzieć na ten temat...

co do krzyku na moje dziecko to chyba każdemu puszczają nerwy, chyba że ty jesteś kolejną matką polką, która ma trylion cierpliwości. Ja nie mam, wybacz...

Czasem mi nerwy puszczą. Uczę się swojego syna jak i on mnie, nie urodziłam się być matką.Może ty tak, ja nie. Nie jestem idealna, popełniam błędy i potrafię się do nich przyznać.

katka_81: absolutnie tak nie twierdzę. Sama mam znajomą, która już w ciąży postanowiła, ze karmić nie będzie i nie karmiła w ogóle. Zastanowiło mnie jedynie to, ze co wypowiedź odkrywałaś coraz to prawdziwsze (że się tak wyrażę) powody, dla których nie karmiłaś piersią. I rzeczywiście... to chyba zależy od człowieka, od chęci i samozaparcia. Ale wiem jedno... po tych przejściach moich życiowych byłam pewna, ze słaba babka ze mnie. Myliłam się :)

bo tak na prawdę sama nie wiem jaki był powód tego że tak łatwo zrezygnowałam.Dopiero pisząc to tu na forum doszło do mnie że zrezygnowałam i z lenistwa i z tego że nie " czułam tego" .Widocznie to nie dla mnie. Ty chciałaś karmić i mimo bólu, mimo nieszczęść nie poddałaś się, ja nie miałam parcia na KP,ani samozaparcia. Dlatego zrezygnowałam. Owszem nie obyło się bez płaczu (mojego). Poszłam na łatwiznę, dałam butlę.


dlatego już nie rozpisujcie się na ten temat bardzo was proszę.

Niech każdy zajmie się swoją osobą. Każdy ma inne powody. Ja spróbowałam, okazało się że to nie dla mnie i tyle.

Dziewczyny wpadłam po poradę. Ten wątek dał mi potężnego kopa w temacie karmienia przed porodem i dzięki wielu poradom udało mi się przetrwać kryzysy i karmimy się do dziś przy akompaniamencie blw. Wiele porad przekazuję dalej kolejnym mamom, kopalnia wiedzy to forum:)

No ale do rzeczy. U mnie w firmie kicha, w styczniu kończy mi sie macierzyński, a że nigdy nie chcieliśmy mieć jedynaczki, to pomyśleliśmy o staraniach o rodzeństwo. No i jak za pierwszym razem i teraz nie będzie z górki pewnie:P Po wizycie kontrolnej u gin wyszło, że jajniki nie podjęły funkcji, a prolaktyna za wysoka. Bromergonu mi nie poda, bo może zahamować laktację kompletnie a szkoda by było.

I teraz prośba do Was- czy macie, znacie jakieś sposoby na uregulowanie prolaktyny lub układ karmień, który wspierałby powrót płodności?
Moje dotychczasowe działania to ograniczenie pokarmiania Idki (przed spacerem, po jedzeniu itp) i zeszłam z X karmień na dobę do wielu mniej- około 3 w dzień no i niestety w nocy Młoda śpi z nami i przystawia się często.. W tym czasie prolaktyna spadła z 37 przy pierwszej wizycie do 29 obecnie (norma 25). Generalnie w dzień mogłaby przetrwać bez piersi jak tylko ma podstawione inne jedzenie bo jest nim mocno zainteresowana. MM nie toleruje, jedynie "na śpiocha", za to zjada chętnie twarożki i jogurty. Nie chciałabym jej zabrac źródła mleka i myślę jak to technicznie ugryźć.. Może któraś z Was ma doświadczenie i jakieś porady?

Czasem uda mi się zejść do 2 dziennych- czyli przyssawka poranna jeszcze w łóżku i potem wieczorem do snu. Widzę, że szuka chociaż jeszcze piersi do snu w dzień, ale zazwyczaj udaje ją się zająć czymś i zasnie na rękach albo zje coś innego. Myslałam właśnie o jednym z dwóch schematów- albo odstawic spróbuję w nocy i w dzień te 2-3 karmienia (mało realna ta nocka chyba) albo właśnie dziennie mniej. Tylko czy jeśli nie chce pić mm to to jej wystarczy? Nigdy ta moja laktacja rozbuchana nie była więc litrów tego mleka nie wypija;) Czy na śpiocha dawać jej mm?
Wcz wypiła koło 23 100ml mm i i tak po godzinie sie obudziła do przytulenia, więc to nie głód ale poczucie bliskości ją gna do naszego łóżka:P

Jaheira: Ale powiedz mi jedno, co powiesz na wizycie patronażowej u młodej matki, gdy ta będzie miała problemy z KP, albo będzie miała baby blues? Jak ją wesprzesz?

Ja się zastanawiam co ona powie do rodzącej, która w bólach może być nieprzyjemna. Odwal się, aleś Ty upierdliwa?

I tu wlasnie jest przyczyna dlaczego w Polsce kp ,pomoc w kp jest na tak przerazajaco niskim poziomie. Brak powolania u poloznych... Bedac w szpitalu wśród spotkanych poloznych tylko 2!!! (na jakies 8) były z powołaniem wg mnie oczywiście (jedna z nich to slawna tutaj p.Malgosia ).

Manga jak teraz tak sobie pomyślałam, to moja Ninka chyba do tej pory nie otwiera szeroko buźki, walczyłam o to na początku bo miałam hardcore z poranionymi brodawkami... ale ona do tej pory często wciąga sobie brodawkę z tym , że teraz nic mi się nie dzieje, chyba sutki się już solidnie zahartowały.
Fajnie , że Milcia "odobraziła" się na cycusia, bo sam ten stan bycia dziecka przy piersi jest wspaniały, czyż nie?

Ev jedno z najpiękniejszych przezyć.
W sumie to po porodzie byłam za bardzo zmęczona by to cenić, te pierwsze tygodnie to u nas totalna rozpierducha i nieogarnięcie, no i leżenie z Małą. A później już się zaczęło kaszanić i w głowie miałam te wszystkie szarpaniny przy piersi. Więc tak naprawdę odkrywam karmienie piersią na nowo. :D

Nano dacie radę, my tu wszystkie kibicujemy :)
A ile Miki ma tygodni bo się pogubiłam?
Podoba mi się u tej Waszej pani Małgosi plan działania. :D lubię konkrety i tego mi brakowało te 2 miechy temu.

PENNY: Pamiętam jak Twoje "powołanie" w kwestii bycia polożną opisywałas na przyszłych mamach, podnosząc Każdej z nas ciśnienie wówczas i wiesz w sumie nie dziwi mnie to co do mnie napisalas teraz, skoro potrafiłas z ogromnym obrzydzeniem pisać o sprawach zupełnie naturalnych. Kto pamięta tę dyskusję ten wie...

Pamiętam aż za dobrze Wielka szkoda, że taki piękny zawód wybierają osoby kompletnie do niego się nie nadające.

Czytam te Wasze historie i podziwiam Was, że tak wspaniale walczycie, nie poddajecie się!
Ja w pierwszej ciąży nie raz zaglądałam na ten wątek, podczytywałam, przygotowywałam się, wiedziałam, że na pewno będę karmić piersią i to jak najdłużej Poród miałam niespodziewany - odklejenie łożyska, cesarka, potem okazało się, że M musi zostać w inkubatorze na obserwacji (spadała mu saturacja), pierwszą dobę w ogóle go nie widziałam (tylko zaraz po wyjęciu z brzucha), położne wspierały, mówiły, że mogę ściągać laktatorem i to będą podawały M. MM pobiegł do apteki po laktator i tak zaczęłam rozkręcać laktację. Do piersi synka przystawiłam w 2dobie, ostatni raz dostał mm w czwartej dobie (nie zdążyłam uprzedzić pielęgniarek po przeniesieniu do drugiego szpitala) później był tylko na moim mleku, czasem z piersi, czasem z butli
W wieku 3 m-cy M miał operację i nie widzieliśmy się cały tydzień - ja cały czas z laktatorem, zawoziłam mleko do szpitala, żeby pielęgniarki miały czym go nakarmić, tak sobie rozkręciłam laktację, że potem musiałam ją nieco wyhamować
w sumie syna karmiłam rok, 7 m-cy i 10dni , jak skończył 6 m-cy wróciłam do pracy, najpierw na pół etatu, stopniowo go zwiększając, karmiłam na początku drugiej ciąży, aż wreszcie zrezygnowaliśmy z ostatniego porannego karmienia
Teraz karmię córę, od początku była ze mną, jest od pierwszych chwil na piersi, czasem się śmieję, że tak jak synek jest cysioholiczką
uważam, że kp to jest coś najwspanialszego, co można dziecku dać i warto o to walczyć

Tuli, dokładnie tak to u nas wyglądało, łącznie z hamowaniem Tylko, że Mikołajek to moje trzecie dziecko. Nie wiem, czy potrafiłabym się tak zaprzeć przy pierwszym...
Dzięki Wam dziewczyny

Quelle: I jak tu odstawic takiego ssaka.

ja właśnie sobie tego nie wyobrażam :) Dziś, jak miała drzemkę i tak na Nią patrzyłam śpiącą, to pomyślałam, ze Ona z prezentów na Mikołaja nie cieszyła się tak, jak na świadomość, ze zaraz dostanie cycusia Moi rodzice to boki z Niej zrywają, jak Ona się cieszy, kiedy zapytam: "Chcesz cycusia?"

synka uczyłam migusiów (ew. bobomigania) - jego ulubiony był na cysia ;-)

Treść doklejona: 10.12.13 17:30

nana81: Tuli, dokładnie tak to u nas wyglądało, łącznie z hamowaniem Tylko, że Mikołajek to moje trzecie dziecko

u nas Mikołaj jest pierwszy