Może dojść do wydalenia smółki przez dziecko do wód płodowych, ale to raczej nie powinno mieć miejsca w środku, bądź zakażenia wewnątrz macicznego np.jakąś bakterią (miał robione badania-wszystkie ok). Ogólnie to raczej wody są czyste. Ale ja do końca się na tym nie znam więc to tylko moje domysły.

Mam nadzieję, że mój opis jest napisany zrozumiale
Dzięki dziewczyny za miłe słowa

no właśnie chodziło mi o wydalenie smólki, bo to może nastąpić gdy ukł.trawienno-wydalniczy jest już dojrzały, tak przynajmniej tłumaczyła nam położna na SR. Zdarza się rzadko, ale może tak się właśnie stało w przypadku Kacperka?
Sardynka, o tym że wydalenie smółki może nastąpić w wyniku niedotlenienia nie słyszałam, ale dobrze wiedzieć:-)

Mi właśnie położna powiedziała o tym niedotlenieniu - tzn. chodziło o to, że jak odejdą czyste wody to luuuz i nie ma się co spieszyć jakoś bardzo, natomiast jak odejdą zielone (od jasno zielonych po ciemno zielono - brunatne) to trzeba jak najszybciej jechać na IP

hydrozagadka: Zdarza się, że to kroplówka z oksy jest tego przyczyną.

Chyba też w związku z niedotlenieniem, prawda? Tzn. bywa, że oksytocyna wzmaga skurcze na tyle, że macica po skurczu nie zdąży się rozprężyć i umożliwić przepływu natlenowanej krwi przez łożysko, i stąd, wtórnie, niedotlenienie dziecka w wyniku oksy.
Hydro, miałaś na myśli ten mechanizm, czy coś innego?
Bari, piękny opis, prawdziwie się wzruszyłam. Gratuluję mężnej teściowej. U mnie też jest rozważany scenariusz, żeby pojechała z nami na porodówkę, bo to złota kobieta.

aravls: Chyba też w związku z niedotlenieniem, prawda? Tzn. bywa, że oksytocyna wzmaga skurcze na tyle, że macica po skurczu nie zdąży się rozprężyć i umożliwić przepływu natlenowanej krwi przez łożysko, i stąd, wtórnie, niedotlenienie dziecka w wyniku oksy.
Hydro, miałaś na myśli ten mechanizm, czy coś innego?

Tak, dokładnie o to mi chodziło.

bari dzielna z ciebie kobieta...mi lzy do oczu naplynely jak czytalam twa historia.wyobrazam sobie co musialas przezywac jak Kacperka tak zabrali... duzo zdrowka zycze.
a czy to ze np dziecko jest juz po terminie moze wplynac na to ze wody staja sie zielone.... bo z tego co piszecie o tej dojrzalosci ukladu traw. to tak bym wnioskowala....?....

milena1984: a czy to ze np dziecko jest juz po terminie moze wplynac na to ze wody staja sie zielone.... bo z tego co piszecie o tej dojrzalosci ukladu traw. to tak bym wnioskowala....?....

Jak komuś mówię o zielonych wodach to każdy pyta ile to było po terminie. Ale jak widać termin ma tu małe znaczenie.

aravls: bo na przykład są w nim już złogi wapniowe

U nas właśnie takie było, plus coś o dziurach słyszałam...ale nie jestem pewna czy chodziło o łożysko.

aravls: Jeśli jesteś po terminie porodu, ale łożysko funkcjonuje prawidłowo i kondycja dziecka nie wzbudza wątpliwości, to ciąża jest przeterminowana, a nie przenoszona

ja urodziłam 10 dni po terminie przez cc i wody były ok i łożysko też, chociaz mała dostała 9 punktów, za skórkę jej zabrali :(, ale po 5 min było 10

Basiu - ciesze się że wszystko juz ok i jesteście w domku razem

Milena, nie wiem, czy zawsze i we wszystkich sytuacjach, ale taki ciąg przyczynowo-skutkowy podawała właśnie ta położna w książce.

Książkę polecam czterema łapami wszystkim, którym zależy na porodzie naturalnym, spontanicznym, szczególnie, jeśli ktoś planuje poród w domu. A dla rodzących w szpitalu też jest mnóstwo cennych rad, jak współpracować z personelem i uniknąć zbędnych ingerencji w przebieg porodu.

Nie miałam okazji sprawdzić tej wiedzy w praktyce jeszcze, ale póki co - moja ciążowa biblia ;)

Co do wod, to nie ma reguly. Obie moje corki urodzily sie w zielonych wodach, z czego jedna rodzilam przed terminem 26 godzin (z baaaardzo dlugim podejsciem, na koniec podano oksy, jak rozwarcie sie zatrzymalo na 7cm, bo juz od trzech dni w szpitalu, wymeczona na maksa), a druga po terminie bedac na porodowce jakies 40-50 minut. Pierwsza corka musiala byc odsysana (czy jak zwal), bo zdazyla sie opic wodami, druga nie zdazyla, a obie w porzadku.
Bari wspolczuje przezyc, najwazniejsze, ze skonczylo sie na strachu.

W pn w południe na ostatniej ciążowej wizycie u gina usłyszałam, że jeszcze z tydzień zanim urodzę. Badanie lekarskie b delikatne, więc jestem raczej pewna, że nie pomogło wywołać akcji. W domu jak zwykle czułam się kiepsko, skurczało mnie boleśnie co jakiś czas, ale tak było od 2 mcy, więc nie przywiązywałam do tego wagi. Ok. 16:30 zorientowałam się, że bóle są na tyle silne i częste, że muszę odejść od kompa, zostawić na blacie nieskończony obiad i ogólny syf i skupić się na sobie.

Syn spał w sypialni, miałam do dyspozycji tylko pokój dzienny, gdzie nie bardzo mogłam się odnaleźć. Zadzwoniłam do męża, że coś się dzieje ze mną i że raczej nie poród, ale że wolę, żeby nigdzie po pracy nie jechał, tylko wrócił do mnie o tej swojej 18:00, bo źle się czuję. On na to, że wobec tego, to on się zwolni już i przyjedzie od razu, ja że bez sensu, ale się uparł. No ok, to niech jedzie.

Ok. 17:00 chciałam wejść do wanny, ale najpierw zagotować wodę w czajniku na herbatę i zorientowałam się, że czekanie na tę wodę to już dla mnie problem.

W wannie mi ulżyło, ale gdy zaczęłam liczyć skurcze okazało się, że idą co 2-4 min, więc dość gęsto. Pomyślałam, że to niemożliwe i pewnie jakoś źle je liczę. W sumie byłam w wodzie godzinę i drugie pół tej godziny bolało już na tylę, że troszkę jęczałam na skurczach sąsiadom do wywietrznika.

Przyjechał mąż, patrzy i mówi, że nie ma co czekać, ja nie chciałam za bardzo robić alarmu, ale On zniósł torbę do samochodu, a sam pojechał po teścia. Gdy przyjechali po jakichś 20min, to już kontakt ze mną był trudny. Przerwy od bólu zmalały do kilkudziesięciu sekund i w tym czasie MM wyjmował mnie z wanny, ubierał, dopakowywał rzeczy, które mu wskazałam. Zjechaliśmy windą na dół i ja stanęłam przed blokiem i mówię, że nie dojdę do auta, no to on podjechał pod klatkę i podstawił mi drzwi prosto pod nos. Droga na żelazną (15min) to kolejne ileś skurczy prawie bez przerw – zaczęło do mnie docierać, że to naprawdę już – twarda byłam, że tak długo się wzbraniałam, nie? ;)

No i potem to już kompletny freestyle i gonitwa. Na izbie przyjęć okazuje się, że mam 6cm rozwarcia, w trakcie badania drę mordę wniebogłosy, po czym wychodzę z gabinetu zabiegowego, patrzę na kolejkę babek czekających na przyjęcie i wstyd mi tej sceny. Okazuje się, że żeby rodzić w Domu Narodzin trzeba mieć zapis ktg z izby z chwili przyjęcia, a tu już nie ma czasu. Wyjątkowo zgadzają się zrobić ktg już w Domu.

Papierologia. Czegoś tam brakuje, ale nawet nie wiem, czego, coś mi podsuwają do podpisu, podpisałabym w tej chwili wszystko, akt darowizny całego majątku na rzecz szpitala i deklarację wstąpienia do Ruchu Palikota też ;) Nie mogę tego nawet rozczytać, jestem jednym wielkim skurczem bez chwil wytchnienia. Ojej, żebyśmy tu zaraz nie miały Domu Narodzin w rejestracji – mówi jakaś pielęgniarka przerzucając na szybko dokumenty. Wywiadu do statystyk już się nie da przeprowadzić, jedziemy windą na górę.

Położna z dyżuru, ale fajna, jest miła, zaczyna mi mówić po imieniu, ma też chwile bardziej zdecydowane i to mi pasuje, bo jestem już na tyle rozlazła, że taka konkretna osoba obok dobrze wypełnia moje luki w zachowaniu i myśleniu. Lądujemy w sali – coś pięknego! Przyciemnione światła, czysto, miło, pachnie nowością. Ja staję na środku i mówię, że chcę uciekać i że nie wytrzymam. Widzę wannę – super, to do wanny. MM leje wodę, ja się próbuję rozbierać, zakładają mi na brzuch pasy i wodoodporne bezprzewodowe dysze, bo trzeba zrobić to ktg, jakoś wchodzę do środka, ciepła woda, akurat jest przerwa w skurczu, patrzę przez okno na łunę świateł nad Śródmieściem i przez moment wydaje mi się, że jestem w niebie, tak mi lekko i dobrze i wreszcie spokój.

Długo to nie trwa, bo zaraz idą kolejne długie skurcze, położna każe mi się na nich rozluźniać i śpiewać samogłoski, ja raczej się wydzieram niż śpiewam, ale ona nic, złego słowa nie mówi, znowu przerwa. Mówi, żebym się rozluźniła i wypuściła dziecko, bo jestem spięta i ona nie ma którędy wyjść, trzeba jej pokazać. Rozluźniam się i czuję, jak Mała wędruje w dół od środka po kolejnych centymetrach kręgosłupa, uczucie z niczym nieporównywalne… Na trzecim skurczu widzę, coś się dzieje, ona woła koleżankę, rozkłada podkład na łóżku i bardzo stanowczo mówi do mnie: wychodzimy z wody! Ja że w życiu teraz nie wyjdę, nie uda mi się. Ona: WYCHODZIMY! Patrzę pod siebie, poszły zielone wody z kawałkami smółki, cała woda w wannie robi się intensywnie zabarwiona. Pytam, czy to oznacza cesarkę, czy co, bo nie wiem. Ona że nie wiadomo jeszcze, woła tę koleżankę i mówi: wody zielone na 9tym centymetrze. Myślę, kurczę, od 6 do 9ciu doszłam w niecały kwadrans! Ale tempo.

Treść doklejona: 08.12.12 15:00
Dalej jest jak w typowym filmie akcji rozgrywającym się w szpitalu. Kładę się na leżankę, bo sama nie dojdę, wiozą mnie na blok porodowy, nad głową migają mi światła, otwierają się kolejne przeszklone drzwi, ktoś wciska guziki w windzie, nie wiem, czy jedziemy na górę, czy na dół, ale wiem, że jedziemy błyskawicznie. Słyszę: do której sali? – Do pierwszej z brzegu! – Wenflon trzeba założyć! – Za późno na wenflon! Jacyś ludzie siedzą na korytarzu, którym jedziemy, myślę sobie: nieee, takich atrakcji na oczach publiczności to ja nie zamawiałam. Mam już parte na tej leżance, bolesne jak cholera, czuję, że to końcówka.

Porodówka super, jedynka, przyciemnione światła, wchodzi kilka osób (lekarze?), ale ze mną dalej pracuje ta położna plus jakaś studentka pyta, czy może, bo pisałam w karcie do kwalifikacji, że studenci ok. Ja że proszę bardzo, tylko niech się nie przestraszy ;)

Kładę się, mąż mi przypomina, że chciałam na klęcząco, przeganiam go, bo mnie denerwuje, co ja chciałam, a co ja chcę teraz, to dwa światy są ;) Ale po chwili przyznaję mu rację. Stawiają mi łóżko do pozycji siedzącej, klękam tyłem do położnej, i na skurczu rwę rękami i gryzę pałąk na zagłówku tego łóżka. Jak przychodzi kolejny party, to jestem przerażona, jak sobie z nim poradzę, nie wierzę, że przeżyję kolejny. Czuję jak dziecko pakuje się mocno w dół, jak klocek, który staranuje wszystko na swojej drodze, obawiam sie, czy mnie nie rozerwie, czy nie zrobi we mnie wielkiego tunelu. Drę się, na czym świat stoi i to nie jest taki kobiecy pisk ani krzyk, raczej wrzask ranionego zwierzęcia. Położna mówi, że ten krzyk można wykorzystać do wzmocnienia siły parcia, tylko żebym słuchała jej, jak to zrobić, Trochę słucham, a trochę prę za mocno, bo chcę to mieć za sobą. Pytam, kiedy ona w końcu wyjdzie, nie ma konkretnej odpowiedzi i to mnie irytuje, nosz… W końcu słyszę, że zmieniamy pozycję, bo nie ochroni krocza, rodzę z minimalnym nacięciem w takim dziwnym półsiadzie na boku, MM mi przytrzymuje nogę, bo sama nie mam na to siły. Nasza córka jest cieplutka i mokra, w ogóle niepoobcierana, trochę wystraszona – głupio mi że tak się darłam, sama jej stres dodatkowy zafundowałam. Przytulam ją do brzucha, pediatra ją bada, mówi, że 10pkt, nie ma śladu przyduszenia ani niczego złego mimo tych zielonych wód. Jest 19:50, od wejścia na izbę przyjęć minęło raptem 50min.

Treść doklejona: 08.12.12 16:29
Szyje mnie ta studentka – prosiła pięknie, zgodziłam się, niech ma. Cieszy się z tego jak dzika, chyba mało kto jej pozwala. Dla mnie jest ok, bo i tak ta moja położna wszystko sprawdza, tyle, że długo to trwa. Tłumek wychodzi, zostajemy sami. 2,5godz po porodzie ważą Małą, mierzą i badają. Studentka uratowała mi porcję kolacji – zjadam łapczywie, bo porządnie zgłodniałam, zjadłabym nawet z talerzem i sztućcami, bo to już dobre 7-8 godzin od ostatniego posiłku.

Na położnictwie ląduję w pokoju dwuosobowym, jest jakaś dziewczyna, która następnego dnia ma mieć cesarkę. Witamy się, patrzy na mnie przenikliwie, w końcu pyta: Aaa…. to pani wczoraj wpadła tak gdzieś o siódmej wieczorem na izbę z takim szybkim porodem…? Łyso mi, bo widać, że ta scena nie została niezauważona :P Śmieję się, że tak i przepraszam za spektakl. Potem, wiadomo, zaczyna się nowa historia :)

Wnioski:
po 1 – Dom Narodzin jest super opcją i wygląda na to, że póki co nie ma tłoku, potrzebna jest jednak wcześniejsza kwalifikacja.
po 2 – jednak mają bardzo ostre te swoje procedury bezpieczeństwa. W moim przypadku właściwie nie było wielkiej potrzeby jechać na trakt porodowy, bo tam się już nie stało nic, co by się stać nie mogło w DN. Nie dostałam żadnych leków, kroplówek, nie wiem, czy był w końcu ginekolog, wydaje mi się, że do końca prowadziły mi poród same położne. No ale widać, że działają wg określonego schematu „jeśli wody zielone, to transfer bez gadania”, chyba obawiają się posądzenia o szarżowanie i się asekurują.
po 3 – nie mam w sumie pretensji o ten transfer, bo jak mi postawili łóżko do pozycji siedzącej, to z tym pałąkiem, który gryzłam i szarpałam, było mi bardzo wygodnie. Na łóżku w DN takiego bajeru nie było, musiałabym zawisnąć na czymś innym. Pewnie bym to wymyśliła jakoś, ale było jak było, było dobrze.
po 4 – sama ta szpitalna porodówka to też miejsce do całkiem przyzwoitego rodzenia, urządzona sensownie, światło minimalne, rodzi się w półmroku, są haki, liny, wanna, prysznic, jakieś piłki, chusty itp. Jak ktoś musi/chce w szpitalu ale naturalnie, to można polecić.
po 5 – SUPER podejście do laktacji na oddziale. Po prostu nikt się nie przywala na starcie, zostawiają cię z dzieckiem i radzisz sobie. Jak nie dajesz rady, to pomoc jest natychmiast, ale potem nikt nie odpytuje, czy postępujesz tak jak kazali, nie sprawdza, jest dużo luzu. To dobrze robi na głowę, a więc i na laktację.
po 6 – kolejny raz potwierdziło się, że mam niski próg bólu. Ja dosłownie wariowałam na skurczach, krzyczałąm, żeby mi ktoś pomógł, coś walnęłam w pewnej chwili o cesarce ;) No, odchodziłam od zmysłów. Cóż, tak bywa, to biologia, nie mam na to wpływu, na przyszłość pozostaje mi wybierać do rodzenia miejsca, gdzie nie wciskają zzo na dzień dobry, tylko oferują inne wsparcie.
po 7 – jestem naprawdę pod wrażeniem przytomności umysłu mojego męża, który mnie trochę na siłę wywiózł z domu, bo ja chciałam jeszcze poczekać ;) I zaskakujące jest też dla mnie, że do tego stopnia odsuwałam od siebie myśl, że to już.
po 8 – rodziło mi się naprawdę po ludzku. Zero leków, pospieszania, nikt mnie nie krytykował, darłam sobie ryja w spokoju i było ok. Młoda też wyskoczyła w dobrym stanie fizycznym i psychicznym, zaraz się dossała, nikt jej nie zabierał na ważenie i mycie. Było wszystko, co miało być, nie było nic, czego bym sobie nie życzyła.
Super było


(Jakby ktoś w trakcie się nie zorientował, rodziłam w W-wie na Żelaznej)

Tab, gratulacje! Świetnie się czyta takie relacje - dobrze, że są jednak szpitale, w których rodzi się po ludzku

Tabalugo, serdecznie Ci gratuluję Córeczki Twój poród trochę przypomina mi mój z synem.

Mój planowany termin porodu 12-12-2012, jednak po jakimś czasie okazało się że ma być CC 07-12-2012. W nocy 29 listopada zauważyłam dziwną rzecz po raz pierwszy koło 1 w nocy wc siku (miałam katar), nie chciało mi się wstawać wydmuchałam nosa i nagle poczułam że coś ze mnie jeszcze wycieka ale jakoś mało więc zmieniłam wkładkę i poszłam spać, o 5 h sytuacja się powtórzyła, ale jak spałam to wkładka była sucha. Też nie umiałam określić czy czuję przeciąganie małej czy skurcze. Więc jak M wrócił z pracy to pojechaliśmy na IP, tak żebym była spokojniejsza że wszystko OK. Powiedziałam wszystko to co jest wyżej pani poprosiła o wkładkę oblała ją czymś kolor zmienił się na (nie pamiętam) niebiesko-zielonkawy i powiedziała że to wody odchodzą, pytania o której się to dokładnie zaczęło i dlaczego tak późno przyjechałam i czy mam ze sobą rzeczy do porodu. Wzięli mnie na górę na salę porodową a M pojechał do domu po rzeczy na szczęście dzień wcześniej spakowane. W Sali podłączyli mnie pod KTG gdzie zapisały się skurcze i już wiedziałam że to nie ruchy małej, w tym czasie miałam dużą podpaskę którą potem też oblali tym płynem. Koło 16 przyszła jakaś lekarka, która stwierdziła że to na pewno wody i że dziś rodzimy, więc jej mówię że na 7-12 mam umówioną u nich CC, zapytała się dla czego co i jak ( w między czasie wrócił M z torbą i walizką) i stwierdziła do położnej że o 18 g będzie tu CC i żeby podali mi jakieś tam kroplówki, jakieś odpowiednio nawilżające czy coś tam. O 18 przyszli i powiedzieli że idziemy do odpowiedniej sali na CC, a mąż zaczeka na zewnątrz, powiedzieliśmy że chcemy żeby M kangurował.
Znieczulenie kucie w kręgosłup za 5 razem się udało, anestezjolog najpierw po kolei opowiedział mi jakie powinnam mieć odczucia i tak było. Potem przyszły 2 lekarki i zrobiły cięcie pediatra wziął małą do badania i zważenia a mną dalej zajmowały się te dwie lekarki, (18:20 mała pojawiła się na swiecie, waga 3100 i wzrost 50 cm) nagle mała zaczęła się strasznie drzeć zapytali się czy to słyszę powiedziałam ze tak a oni ze to należy się cieszyć, potem położyli mi małą na klace przy szyi i ja trzymali a ja mogłam ją pogłaskać ona od razu jak tylko była na mnie to przestała płakać, potem małą zabrali i dali M do kangurowania na 1,5 h.
Przewieźli mnie na salę pooperacyjną i musiałam całą noc bez ruszania się leżeć, a mała była w nocy na oddziale noworodków. Nad ranem było przewiezienie do zwykłej sali niestety 4 osobowej z 5 małych dzieci ale do przeżycia (i tak spędziliśmy 4 doby). I koło 9 pionizowanie i potem przywieźli mi małą. Potem jeszcze na jedną noc pojechała do noworodków abym odpoczęła i potem już była cały czas ze mną, chyba że na monitorowanie lub np. w dzień wypisu sprawdzało ją jeszcze 3 pediatrów i kardiolog czy na pewno wszystko ok.
Tylko że w tym szpitalu stosują małą spychologie mówią ze dla męża należy się 2 tygodnie opieki nad żoną po CC, ale nie wypisują tego tylko odsyłaj do internisty lub ginekologa który prowadził ciąże. No ale na szczęście choć z przejściami to udało się to załatwić.
Dziś rano miałam zdjęcie szwa.

Szpital Orłowskiego na Czerniakowskiej, Warszawa.

Tosia poczuła ze w końcu jest u mamy a nie w łapach lekarzy a jak wiadomo u mamy najlepiej

witam was serdecznie-i ja dodam swoją historię :)
w nocy z niedzieli na pon 9/10-12 zaczęły się bóle pleców i bóle miesiączkowe ale nimi się nie przejmowałam bo sądziłam że po malutku się rozkręca. Poniedziałek cały pobolewało ale jakoś dzień zleciał-często chodziła do wc bo miałam takie parcie jak na stolec ale nie mogłam się wypróżnić. W nocy z pon na wtorek 10/11-12 obudziłam się tak o 0-45 i poszłam do wc i coś mi lekko chluśło ale tak z przyzwyczajenia zajrzałam do muszli a tam czerwono-więc zeszłam na dół tel do szpitala (rodziłam w irl) i mówię że mi chyba wody odeszły to no położna że mam jakieś 12h do rozkręcenia porodu-sugerowała kąpiel jakieś lekkie jedzonko- jak jej powiedziałam że krwawię to od razu kazała przyjechać. W szpitalu byliśmy o 1-20 podłączli do ktg na 45min skurcze takie ciut ciut- tętno małej ok-przed 3 rano przyszła hinduska lekarka zrobiła skan bo podejrzewali że krwawienie z łożyska ale to nie to -zbadała mnie i mówi do położnej że mam rozwarcie-ona sprawdziła a tu 8cm!!!! a chwilę wcześniej zdążyłam powiedzieć do adama że nie wiem jak jak do tych 10cm wytrzymam- no i oczywiście za późno na epidural :( został mi tylko gaz....
Bóle parte zaczęły się po 4-Adaś mi dużo pomagał, masował plecy potem podtrzymywał stopy-przypominał o oddychaniu-malutka źle się ułożyła do wyjścia i sporo mnie kosztowało wyprostowanie jej- o 6-21 Lenka przyszła na świat- różowiutka krzycząca :)))) waga 3,620 i 53cm równiusieńko dwa tygodnie przed terminem.
położna chciała mi pomóc przebić wody ale jej nie wyszło i malutka ma trzy malutkie strupki na główce i przez to że się źle ułożyła po lewej stronie ma guzka i kulkę, która jak mnie zapewniono się wchłonie i wyrówna.
Niestety okazało się że mam pęknięcie drugiego stopnia i trzeba założyć szwy-no i moja hinduska lekarka 30sek po zrobieniu znieczulenia próbowała mnie zszyć-tak się rozbeczałam że zostawiła mnie na chwilę -potem drugie znieczulenie żeby dokończyć szycie- bardzo źle to wspominam chyba najgorsza część porodu!
wiadomo jestem tam na dole spuchnięta i obolała ale to jedyny mankament
teraz muszę sobie poczytać jak dbać o szwy aby szybko i ładnie się goiły i tyle
nasza mała różowa istotka jest na reszcie z nami!!!!

sama do adama się śmiałam, że gdyby nie krew i to mogłabym dojechać do szpitala z pełnym rozwarciem bo zupełnie innych skurczy i bóli się spodziewałam

Olenka cudn relacja . Czytalam jesnym tchem! Troche przerazaja mnie te bole ktore moga noezle wykonczyc czlowieka i sie ich bardzo boje ale przeciez w koncu sie to konczy i juz jest lepiej... Hyhu. Ueciski dla calej Waszwj trojeczki!

O rany! Rewelacja! Ten opis, bo poród katorga faktycznie! Ważne, że masz to za sobą

Aniu fajnie sie czyta że masz wspaniałe wspomnienia z porodu i widzę całkiem szybko to poszło:)

Anula dzięki za opis porodu:). Choć bolesny to przynajmniej szybki miałaś:) jeszcze raz gratulacje!

Anula, czy to nie był doktor J? On to akurat tam jest chyba jednym z największych wrzodów na dupie (za przeproszeniem).
Kolejna z naszego forum, która rodziła w sali niebieskiej
Gratulacje, super, że już po wszystkim i jesteście w domu

Anula, czy to nie był doktor J?

Hej nie wiem jak on się nazywa ale to był siwy facet w okularach.To on położył mi się na brzuch w tym ostatnim skurczu i nie wiem czy to przez tą akcję moje dziecko dostało 9pkt za wiotkość i te kosteczki na główce.Nie chcę teraz nikogo oskarżać ale i tak mogło być.

Asia wszystko sie dowiem na wizycie 8-go bo teraz z tego strachu wszystko zapomniałam co lekarka mówiła.

Anula, moja Martynka urodziła się i dostała 6 pkt - jest zdrowa (zresztą od razu juz w następnej dobie wszystkie badania były OK) i wszystko z nia w porzo, więc 9 pkt, to dla nas marzenie.