Jakie jest Wasze zdanie o polskim feminizmie? Czy zgadzacie się z tezami feministek? Czy czujecie się dyskryminowane ze względu na płeć? Jak przyszłe mamusie odbierają ataki feministek na nazywanie płodu dzieckiem? Czy uważacie, że rzeczywiście plakat ze zdjęciem usg i hasłem "ustąp miejsca dziecku w drodze" obraża kobietę i czyni ją li jedynie inkubatorem? Czy zgadzacie się ze stanowiskiem feministek dotyczącym płodności?

Wiele pytań, ale chodzi mi przede wszystkim o Wasze ogólne stanowisko w tej kwestii.

to moze ja sie wypowiem: nie lubie feministek.Sa to dla mnie przepraszam za wyrażenie "zimne baby".Nikogo nie chce obrazic ale skoro padło takie pytanie...nie uwazam zeby ten plakat ze zdjecie z usgto bylo cos złego Ba nawet zgodziłabym sie zeby powieszono mi je na moim domu.wiem że jest cieżko ciezarnej-nie bądzmy twardzielami.My kobiety to ta słaba płec( najpiękniejsza coprawda:)))ale jednak ta słabsza .w ciaży czułam sie szczesliwa i spełniona jako kobieta a nie jak inkubator...wybaczcie ale to głupota

i nie uznaje czegos takiego jak bycie na równi z facetem.on nie ma mna rzadzic ale nie chce byc traktowana na równi z nim

faceci nie lubia feministek-moze chodzi jednak o równosc ludzi ale ja zawsze odbierałam to tak ,z feministki to chciały byc równe ze wszystkimi-z facetami równiez.a mi sie to nie podoba

uważam się za feministkę, ale nie zgadzam się, żeby wszyscy mieli prawo się tak nazywać, bo żeby być feministką/feministą trzeba być najpierw humanistką/humanistą... popieranie idei aborcji na życzenie, jest w moim przekonaniu zaprzeczeniem humanizmu nie tylko wobec dziecka ale też wobec kobiety. a tak swoją drogą jakim prawem kobieta ma miec prawo do odebrania życia dziecku w okresie płodowym?? Życie obojga jest równie ważne (nie mówię tu o przypadku ciąży zagrożonej), a skożystanie z aborcji jest przejawem egoimzmu a nie feminizmu!

Czasami czuję się dyskryminowana, ale przeszkadza mi generalnie odmienne traktowanie ze względu na płeć. Nie lubię kiedy jestem przepuszczana w drzwiach, ani kiedy mężczyzna inaczej ze mną rozmawia ze względu na to, że jestem kobietą. Chciałabym, żeby o tym zapomniał i dostrzegł głównie osobę, oraz czuł się przy mnie na luzie, jak przy reszcie swoich kolegów. Uważam że kobieta i męzczyzna mają ze sobą więcej cech wspólnych niż różnic (chodzi głównie o kilka różnic biologicznych i ich generalnie niewielki wpływ na osobowość), a są tak silnie pogłębione przez wychowanie w społeczeństwie, co wg mnie jest jedną z przyczyn homoseksualismu (asymilacja pułciowa).

Jeśli chodzi o wspomniany plakat to śmiesznie, bo mam go właśnie na pulpicie. Pisze się na nim NAJPIERW O MATCE potem o dziecku więc nie wiem o co tyle hałasu. Jednak swojego czasu w duszpasterstwie akademickim Ojców Dominikanów w Warszawie pojawiły się plakaty z napisem: "schowaj gatki przyszłej matki" co jednak bardzo mnie oburzyło, bo nie każda młoda kobieta musi w przyszłości zostać matką, więc był to dla mnie żaden argument, a jednocześnie traktował kobietę niejako z pozycji wspomnianego wcześniej inkubatora. Nota bene to duszpasterstwo odwiedzałam wielokrotnie i dość długo i jakoś ani razu nie odnotowałam, żeby której kolwiek z dziewczyn wystawały majtki...

co do nazywania płodu dzieckiem... no cóż spotykam się z tym w miarę często i jest to dla mnie mocno kłopotliwe. Często z mężem prowadzimy dyskucje o moralności, medycynie i nauce w ogóle, co nauczyło mnie, że precyzyjne definicje pomagają zaniechać wielu nieporozumieniom. Ot choćby operacja dziecka a operacja płodu to jednak dość różne sprawy. Jednocześnie słowo "mężczyzna" nie wyklucza, że jest to jednocześnie "człowiek".

Josaris o jakie stanowisko do płodności pytasz??

W najnowszym Joyu jest napisane, że niepłodność zaczyna się dobę po skoku PTC. Nic tylko się starać.

Słuch absolutny czyli kobieta w kościele
Pismo święte i kobieta

A ja mam wrażenie, że pro-choice, to zawsze za aborcją...

Znam wiele osób związanych z nurtem pro-life, przede wszystkim z Human Life International. Rzeczywiście muszę przyznać, że część z nich przegina. Wolę jednak nazywanie nowego życia dzieckiem a nie płodem czy tkanką ciążową, gdy nie jest to naukowa rozprawa, a rozmowa z przyszłą matką choćby.

jestem feministką
http://pl.wikipedia.org/wiki/Feminizm

po1 zgadzam sie z *Dorota* ze sa bardzo istotne roznice bioplogiczne i genetyczne, mozgowe, hormonalne miedzy plciami.
po2 co do płci słabej - kobieta i mężczyźni są różni. moga byc delikatni wrazliwi faceci i silne, przedsiebiorcze kobiety dominujace. moga byc tez mixy. unijajmy stereotypow. ja uwazam sie za silna kobiete,chociaz rownoczesnie b.wrazliwa. a moj mezczyzna w glebi jest bardzo wrazliwy. bez generalizacji prosze

i w tym sęk.
Dla mnie prawdziwy feminizm, to docenianie tego, co kobiece. właśnie tego, co różni nas od mężczyzn. W czym jesteśmy nie zastąpione.
Dlatego uważam się za feministkę, a panie z tzw. "organizacji kobiecych" zdecydowanie NIE

Stereotypy wpływają również na zachowania. Na przykład powszechna opinia, że lepiej mieć za szefa mężczyznę, utrzymuje się niezależnie od własnych doświadczeń. W badaniach przeprowadzonych w styczniu 2000 roku przez Pracownię Badań Społecznych większość kobiet i mężczyzn zadeklarowała, że woleliby, aby ich zwierzchnikiem był mężczyzna. Kiedy jednak oceniali obecnego szefa, ocena okazała się niezależna od płci tak przełożonego, jak i osoby badanej.

Czasem stajemy się ofiarami stereotypu. W stereotypie kobiecości duży nacisk położony jest na atrakcyjny wygląd. A skutek? Barbara Fredrickson wraz ze swoimi współpracowniczkami wykazała, że przymierzanie kostiumu kąpielowego wywołuje u kobiet wstyd z powodu niedoskonałości własnego ciała. Gdy później poprosiła badane o rozwiązanie zadań matematycznych, osiągnęły wynik gorszy od przeciętnego - prawdopodobnie z powodu pochłonięcia uwagi rozmyślaniami o niedostatkach własnego ciała. Takich efektów nie wywołało u nich przymierzanie swetra, zaś na mężczyzn nie wpływało ani przymierzanie swetra, ani kąpielówek.

Ziarno prawdy
Ile prawdy tkwi w stereotypach płci? Czy panie naprawdę mają mniejsze uzdolnienia matematycznie, a panowie są bardziej agresywni? Wiele badań podsumowanych za pomocą metaanalizy (ilościowej metody integrowania wyników różnych badań) przekonuje, że różnice między kobietami i mężczyznami wprawdzie istnieją, ale okazują się niewielkie i znacznie bardziej złożone niż stereotypy. Weźmy na przykład uzdolnienia matematyczne. Mężczyźni są nieco lepsi w matematyce od kobiet, jednak wiele z nich (prawie polowa) osiąga wyniki wyższe od przeciętnego mężczyzny. Zarazem jeszcze więcej mężczyzn osiąga rezultaty lepsze od przeciętnej kobiety. Przed 15. rokiem życia dziewczynki uzyskują nieznacznie wyższe wyniki w matematyce niż chłopcy, później różnica zmienia się na korzyść chłopców i narasta z wiekiem. Dziewczęta nieco lepiej wypadają w prostych obliczeniach, nie ma natomiast różnic w rozwiązywaniu złożonych problemów. Nieporównanie większe od rzeczywistych są różnice w przekonaniach.

Powszechna opinia, że matematyka to dziedzina męska, sprawia, że w większości krajów europejskich kobiet-matematyków jest jak na lekarstwo.

W stereotypach jest jednak „ziarno prawdy". Oto jeden z nich kojarzy męskość ze sprawstwem, a kobiecość z dbałością o ludzi. Potwierdzają to badania wykazujące, że w obrębie cech osobowości składających się na tzw. wielką piątkę (por. „Charaktery" nr 4/2002) mężczyźni przeważają w asertywności, a kobiety są bardziej wrażliwe na innych. Nancy Eisenberg i Randy Lennon zanalizowali różnice płci w empatii mierzonej na trzy sposoby: za pomocą kwestionariuszy osobowości (opis własnej osoby), za pomocą opisów reakcji na przedstawione na obrazku bądź w opowiadaniu konkretne sytuacje innej osoby, a także za pomocą obiektywnych pomiarów reakcji empatycznej (fizjologiczne miary emocji lub oceny obserwatorów). Dużą przewagę kobiet stwierdzono tylko w miarach kwestionariuszowych. A zatem wtedy, gdy badani wiedzieli, co jest badane, o ich reakcjach mogły decydować stereotypy płci.

Badania potwierdzają, że kobiety mają większą skłonność do zwierzania się, szczególnie innym kobietom. Przewaga ta zanika w relacjach z osobami obcymi. Panie częściej patrzą na partnerów rozmowy, częściej się do nich uśmiechają. Lepiej też rozumieją komunikaty niewerbalne.

W myśl stereotypu to kobiety są opiekuńcze i skłonne do niesienia pomocy innym. Jednak analiza aż 99 badań wykazała większą skłonność mężczyzn do pomagania. Najczęściej chodzi tu jednak o pomoc obcej osobie w wieloznacznej, publicznej sytuacji, na przykład nieznajomemu leżącemu na ulicy czy stojącemu przy zepsutym samochodzie. W takich okolicznościach normy nakazują działanie raczej mężczyźnie (bohaterowi ratującemu ofiary w niebezpieczeństwie) niż kobiecie. Natomiast opiekuńczość pań ujawnia się w relacjach z dziećmi, osobami spokrewnionymi, starszymi lub chorymi.

Według innego powszechnego przekonania mężczyźni są bardziej agresywni od kobiet. Badania potwierdzają tę opinię. Mężczyźni okazują się bardziej agresywni, szczególnie w stosunku do innych mężczyzn. Przewaga mężczyzn nad kobietami w agresywności rośnie, gdy ich agresja wyrządza dużą szkodę (szczególnie fizyczną) ofierze i jest w danej sytuacji dopuszczalna, a nawet pożądana. Panie silniej w związku z własną agresją przeżywają poczucie winy, lęk i obawę przed rewanżem ofiary. To hamuje ich agresywne poczynania. Chyba, że dadzą się sprowokować.

W zależności od płci dzieci dostają inne zabawki, inaczej są ubierane, za co innego bywają karcone, a do czego innego zachęcane. Bajki i czytanki szkolne przekazują odmienne wzorce bycia chłopcem (aktywny, przedsiębiorczy, silny, odważny, ambitny, opanowany) i dziewczynką (uczuciowa, bierna, miła, wrażliwa i skromna). To samo znajdziemy w powieściach, pismach ilustrowanych, filmach bądź reklamach. Nawet nekrologi podkreślają odmienne zalety zmarłych kobiet i mężczyzn. A skutek? Aż 80 procent dwulatków potrafi zidentyfikować płeć na podstawie typowego uczesania czy ubrania, ale mniej niż połowa rozpoznaje płeć nagiego rówieśnika.

Zdaniem Bem męskość i kobiecość są dwoma odrębnymi wymiarami. Męskość dotyczy radzenia sobie z zadaniami, sprawności i asertywności, a kobiecość - ekspresji emocji, zainteresowania innymi i wrażliwości na ich potrzeby. Bem skonstruowała skale męskości i kobiecości, mierzące utożsamianie się z cechami stereotypowo męskimi i kobiecymi. Jej badania wykazały, że stereotypowe przekonania nie muszą się pokrywać z płcią biologiczną. Androgynia, czyli równoczesne utożsamianie się z cechami zarówno męskimi, jak i kobiecymi, wydawała się Bem najbardziej pożądanym, bo wszechstronnym rodzajem tożsamości. Badania nie potwierdzają jednoznacznie tej tezy.

Kto naprawdę jest tatusiem

Innego wyjaśnienia różnic między kobietami i mężczyznami dostarczają koncepcje ewolucjonistyczne. Najprawdopodobniej gatunek nasz wyewoluował, prowadząc zbieracko - łowiecki tryb życia na afrykańskich sawannach. Wśród nielicznych tego typu społeczeństw, które dotrwały do naszych czasów, myślistwem zajmują się niemal wyłącznie mężczyźni, zbieractwem zaś kobiety. Tak można wyjaśniać dobrze znaną przewagę mężczyzn w zdolnościach przestrzennych - myśliwy, rzucając kamieniem w zająca, musiał przewidywać, jak zwierzę przesunie się czy obróci. Z kolei Silverman i Eals wykazali, że tak przydatna zbieraczowi pamięć lokalizacji małych obiektów jest znacznie lepsza u kobiet niż u mężczyzn. W jednym ze swoich eksperymentów poprosił badanych, aby chwilę poczekali w określonym pokoju. Następnie zaprosili ich do laboratorium i zachęcili do przypomnienia sobie rozmieszczenia znajdujących się w „poczekalni" obiektów. Kobiety były w stanie przypomnieć sobie lokalizację aż dwunastu z nich, zaś, mężczyźni - zaledwie siedmiu.

Teoria Davida Bussa i Davida Schmitta wyjaśnia, dlaczego kobiety chcą od mężczyzn czegoś innego niż mężczyźni od kobiet. Dla panów optymalną strategią są łatwe kontakty seksualne z wieloma partnerkami. Chcą kontaktu seksualnego po krótszym okresie znajomości, dostrzegają zachętę i podtekst seksualny nawet w przyjacielskich kontaktach z płcią przeciwną. Preferują kobiety „łatwe", unikają zaangażowania emocjonalnego, pożądają partnerek młodych i atrakcyjnych fizycznie.

W związkach stałych preferencje mężczyzn są bardziej zbliżone do kobiecych, gdyż oni również ponoszą w nich wysokie nakłady rodzicielskie. Muszą jednak rozwiązać problem pewności ojcostwa -ukryta owulacja i zapłodnienie wewnątrz organizmu sprawiają, że choć macierzyństwo jest sprawą całkowicie pewną, ojcostwo pozostaje często jedynie domniemaniem. Mężczyźni znaleźli sposoby zabezpieczające ich przed ryzykiem inwestycji rodzicielskich w cudze potomstwo. Większość kultur strzeże dostępu seksualnego do kobiet. Służą temu przyzwoitki, czadory, zamykanie kobiet w domostwach lub haremach.

Młodość jest u kobiet - bardziej niż u mężczyzn - dowodem płodności. Panowie pożądają więc młodszych od siebie partnerek, a im są starsi, tym większą różnicę wieku preferują. Panie bardziej interesują zasoby materialne i związany z nimi status partnera. Częściej niż mężczyźni wybierają na partnera kogoś o wyższej pozycji społecznej niż ich własna. Warto dodać, że większość zasobów materialnych należy do starszych mężczyzn. Gdyby więc kobiety kierowały się przede wszystkim zamożnością, musiałyby wybierać mężów starszych od siebie o pokolenie, co byłoby dość ryzykowne. Stosują więc strategię mieszaną - wybierają partnerów, którzy mają o kilka lat więcej niż one, lub takich młodych, którzy gwarantują zdobycie majątku w przyszłości.

Feministki?
Kojarzą mi się z krzykliwymi babo-chłopami ;)
Jakie są naprawdę - tzn "w głębi serca" - nie mam pojęcia :)

Ja czuję się kobietą, jestem kobietą i cieszę się ze swojej kobiecości. Jestem za "równouprawnieniem" (może niekoniecznie ja - silnik a on - szydełko - chodzi mi tu o ilość wysiłku - ja pracuję zawodowo i on też - ok, ale w takim wypadku w równym stopniu zajmujemy się domowymi sprawami). Nie jestem natomiast za "kobiecą dominacją" i demonstracjami "jakie to my jesteśmy biedne" Tak samo śmieszy mnie udowadnianie, że w języku matematycznym jest więcej terminów w rodzaju męskim (JAWNA DYSKRYMINACJA!!!) ;) Dla mnie to sztuka dla sztuki. Zresztą mam wrażenie, że nic tak facetów nie rozleniwiło jak ruch feministyczny :D Ale oczywiście to tylko moje zdanie :D
Celowo nie mówię na temat aborcji - mądrzejsi ode mnie się na ten temat wypowiadają - zarówno po jednej jak i po drugiej stronie. Dla mnie sprawa jest jasna i nie podlega dyskusji :)

No i LICZBA! Funkcja... Nie wien skąd ten pomysł ;)

A że rozkład Gaussa itp - baby w kuchni siedziały, to jak miałoby byś ;)?

Zgadzam się Wilma.
Może sposób na zaistnienie w mediach itp?

Ej jak dla mnie to są wydumane problemy... No owszem - można sobie dzielić ludzi na kobiety i mężczyzn lub białych, czarnych i w kratkę ale czy koniecznie trzeba kłaść na to nacisk? Jednych się szanuje, innych nie i nie ma to związku z płcią... ja tam nie czuję się nieszanowana :) Owszem, są stereotypy ale one zawsze będą a walka z nimi to walka z wiatrakami i marnowanie sił ;)

No ok :) a ile razy w babskim / niebabskim gronie obrabiamy facetów - że świnie, że brudasy, że tego nie umieją i że wodę przypalają? I że duże dzieci itp itd? :> Czy to nie jest przejaw dyskryminacji?

A może by tak ani nie walczyć, ani nie bronić tylko kochać się na wzajem i szanować?
Ja nie czuję się ani feministką, ani nie spotykam się z "szowinizmem".
Po prostu świat dzieli się na kobiety i mężczyzn, którzy różnią się z powodu płci ale i z mnóstwa innych powodów i to jest piękne.

Wilma :) Zgadzam się w całej rozciągłości :)

Kobiety bez barier
8 marca na pierwszej stronie „Gazety Wyborczej” życzenia złożyła prof. Maria Janion. Nestorka, ideolog i wielki autorytet wojujących feministek, napisała: „Drodzy Czytelnicy! Wszystkim Wam, bez względu na płeć, wiek, kolor skóry, wyznanie i orientację seksualną, składam najserdeczniejsze życzenia z okazji Dnia Kobiet”. W duchu podzięki wznosimy okrzyk: „Kobiety wszystkich płci – łączcie się!”

To moim zdaniem nie jest sprawa polskich idiotow ale tego ze termin feminizm moze byc i jest bardzo roznie rozumiany, roznie definiowany.
Jesli feminizm rozumiec jako troske o dobro kobiety to za zwolennikow feminizmu mogo oglaszac sie zarowno ci ktorzy "zachecaja" kobiety do noszenia hidzabu w postaci pelnej burki jak i ci ktorzy domagaja sie prawa do pelnej nagosci wszedzie a nie tylko na plazach dla nudystow. To nie jest pomieszanie z poplateniem ale rozne pojmowanie dobra kobiety.
Czemu wiec slyszac feminizm myslimy zwykle Sroda, Senyszyn, Szczuka czy p. Janion z okrzykiem "Kobiety wszystkich płci – łączcie się!" na ustach a nie sw. Pawel, Matka Teresa, dr Wanda Poltawska? Pewnie dlatego ze pewne formy dzialalnosci okreslane troska o kobiete, o jej dobro i prawa sa bardziej krzykliwe, chetniej prezentowane w mediach, dysponuja silniejszym wsparciem finansowym.
Podobnie chyba jest jesli ktos przedstawi sie jako czlowiek wierzacy, odmawiajacy rozaniec, przywiazany do Ewangelii, uznajacy prawo czlowieka do zycia od poczecia do nauralnej smierci to bardzo czesto wpychany jest do szuflady z etykieta moherowy fanatyk od Rydzyka natomiast raczej niewielu pomysli ze to moze byc pustelnik z Czatachowej.

Ech ten socjalizm...

Wydaje mi sie ze wyjasnilem to dosc precyzyjnie. Jesli zgodzimy sie ze feminizm to troska o dobro kobiet, troska o ich szczescie to jestli rzeczywiscie dobrze znasz Biblie to wiesz ze sw Pawel w zasadzie o nic innego sie nie troszczyl jak tylko o szczescie kazdego czlowieka a wiec i kazdej kobiety. To chyba wystarczajacy powod by nazwac go femnista :-)
Twoja uwage o tym ze Pawel to "o najbardziej szowinistyczny człowiek w Biblii" traktuje jak pewien rodzaj zartu i nie bede jej komentowal bo jak sadze nawet dla kogoś kto kto nie zna Biblii "bardzo dobrze" jest oczywiste ze tej wupowiedzi nie mozna potraktowac inaczej :-)))
Wg mnie kobieta zostala stworzona z zebra mezczyzny zeby wiedziala ze moze byc jej dobrze, moze sie w pelni realizowac, moze byc szczesliwa jesli bedzie blisko meskiego serca. To jest jej wlasciwe miejsce :-)
Zostala stworzona z kosci, z najtwardszego materialu jaki zawiera ludzkie cialo co tlumaczy dlaczego jest twarda, dlaczego raczej sie zlamie/zalamie niz ugnie :-)
Blanka a tak na serio to powinnismy czytelnikom tego watku ktorzy nie znaja Biblii az tak dobrze chyba wyjasnic ze ta opowiesc o pochodzeniu kobiety z meskiego zebra jest elementem najstarszego, choc nie jedynego biblijnego opisu stwarzania . Powinnismy tez dodac ze Ksiega Rodzaju nie przedstawia w jaki sposob powstal swiat i czlowiek ale dlaczego i po co zostal stworzony.
Pozdrawiam, oczywiscie feministycznie :-)

Blanka81 - Pismo Święte nie jest poradnikiem "jak stworzyć świat". Jest to księga pełna symboli, metafor i innych środków literackich. Z takiego dosłownego rozumienia słów Pisma w ciągu wieków wynikało już wiele nieporozumień. Chociażby całą sprawa z teorią heliocentryczną: w Biblii jest napisane, że Bóg Ziemię "utwierdził" - a zatem - przymocował. Tak więc musi być ona nieruchoma - skoro dosłownie rozumiemy sens tego stwierdzenia. A jednak Kopernik udowodnił, że jest inaczej, chociaż Kościołowi trzeba było długiego czasu, aby przyznać mu rację.
Jeżeli chcesz dosłownie brać słowa biblijne, to musimy przyjąć, że na początku ludzie rozmnażali się przez związki kazirodcze, bo łączyli się w pary synowie i córki Adama i Ewy, czyli siostry i bracia...