mag_dre: Wcześnie troszeczkę masz to KTG- no ale lepiej dmuchać na zimne.

No przy mojej szyjce to wiesz, roznie moze byc. a jeszcze dzisiaj te nerwy to mi wcale nie pomagaja ;/

ma_mi: Miałam to w domyśle stawiając cudzysłów. Ale tak jak napisałaś to temat rzeka, a wiadomo też, że medal ma zawsze dwie strony. Tak jak często można spotkać na porodówkach bezdusznych służbistów/służbistki, tak często pewnie spotyka sie "wszystkowiedzące" rodzące, które chcą o wszystkim decydować samodzielnie. A czy ja wiem czy da się w 100% i rodzić i odbierać własny poród jednocześnie?

Wiem wiem :) tak też odczytałam Twój cudzysłów Hmm, mi bardziej chodziło o większą współpracę z odbierającymi poród. Żeby słuchali też nas kobiety, a nie traktowali tak przedmiotowo. Nie mam nic przeciwko lekarzowi po mojej stronie piczki, byle mnie traktował z szacunkiem, słuchał i brał pod uwagę, że to co czuję, może być dobre dla dziecka, a nie to co jest napisane w procedurze

Marakuya moi znajomi też robią wielkie oczy jak mówię, że się porodu nie mogę doczekać ;) Nastawiłam się pozytywnie i koniec, nikt nie zmieni mojego zdania, będzie co ma być

Tres: Ale może to jednak zależy od rozmiaru nacięcia/pęknięcia? Bo może przy większej ilości szwów te nierozpuszczalne są konieczne???

Może tak być, ja niemal dekadę temu zostałam nacięta i założyli mi szwy rozpuszczalne, ale ostatnio w poczekalni do mojego ginekologa spotkałam dwie kobiety, które były świeżo po porodzie w tym samym szpitalu i miały zakładane zwykłe szwy. Chyba, że szpital zmienił "technologię"

Zobaczymy na własnych przykładach W zasadzie co do szwów mi wszystko jedno, a konkretnie to wolałabym, aby w ogóle ich nie było
Miałam nie robić planu porodu, ale teraz się zastanawiam. Sądziłam, że wystarczy, jak w trakcie porodu będę sygnalizować swoje oczekiwania (nie wiem przecież teraz, jak się wszystko potoczy) - czy w formie ustnej nie wystarczy, szczególnie, jak świadkiem tego będzie mój Mąż?

penny: A ja uważam, że gdyby kobietom zaufać, ich intuicji i naturze, to porody wcale nie byłyby aż taaaakie okropne. Lew czy sarna nie ma żadnej wiedzy jak rodzić, a rodzą. Przepraszam za porównanie, ale wkurza mnie częste podejście położnych i lekarzy: traktuje się kobietę jak niedorozwiniętą i chorą , robiąc wszystko za nią, często w pośpiechu, bo następna czeka w kolejce. Uważam, że traci się przez to pewność siebie, a już zdania szantażujące typu : "No jak Pani chce, ale chyba chce pani by dziecko było zdrowe".... i tu pies jest pogrzebany. Taki tekst robi swoje, kobieta głupieje i godzi się na wszystko.

Święte słowa!!! Kobiety, obudźcie się i uwierzcie, że to przede wszystkim wy wiecie, jak rodzić! Dajecie sobie wmawiać, że to lekarz wie lepiej, a poród jest śmiertelnym zagrożeniem. Takie podejście to najkrótsza droga do ubezwłasnowolnienia w takiej ważnej chwili, jaką są narodziny dziecka.

Mnie też gęba się cieszy non stop od paru dni - donosiłam ciążę, choć było trudno, teraz się po prostu nie mogę doczekać porodu. I też się dziwią wszyscy dookoła.

A plan porodu zrobiłam już dość dawno temu i omówiłam z położną, z którą będę rodzić. Szczęśliwie zgadzamy się ze sobą we wszystkich punktach

Gratulacje dla rozpakowanych mam:) same wczesniaczki, niech rosna zdrowo! :)

Witam sie piatkowo:) unas zrobilo sie troche powazniej bo zamowilismy lozeczko hihi :) juz nie moge sie go doczekac chociaz pewnie go rozloze a potem zloze bo jeszcze czas szkoda zeby sie kurzylo:D ( jednak kupilismy turystyczne ale z tych "lepszych" miejmy nadzieje,troche nas to kosztowalo ale mysle ze warto bylo):)

nibriana: *penny* Mogę poprosić o szwy rozpuszczalne w przypadku nacięcia? Nie chcę by po porodzie położona mi je ściągała..

Eeee, ja nic nie pisałam o proszeniu szwów Chyba jakaś pomyłka.

Hydro Podpisuję się pod tym co napisałaś. Do niedawna miałam mgliste pojęcie o tym wszystkim, a oczy otworzył mi pewien film Czuję, że jestem bardziej świadoma i bardzo mnie to cieszy ;)

Zaraz mi krocze rozsadzi mała tą główką swoja...

Przepraszam penny. To przez tą mnogość wpisów i osób ;)
flavia ciekawi mnie tylko środek?!
W środku miałam szwy rozpuszczalne na szyjce i widziąłam przy kąpieli, że mi kawałki takie neibeiskie wypływały.

nikkitaa: Wczoraj był taki sterczący do przodu a dzisiaj ma taki "opływowy" kształt I lepiej mi się oddycha !

pewnie dzidzia fiknęła koziołka i zmieniła pozycję

chcialabym juz ten 18. Czerwiec, a nie maj... Cos ostatnio mi sie dluzy... To chyba przez to siedzenie w domu... Dzis fundne sobie troche rozrywki rossmann+kino... Chyba od razu szyjka sie nie skroci diametralnie

hydrozagadka: całkowicie bezwolne i pozbawione refleksji poddanie się rutynowym szpitalnym procedurom

To właśnie postrzegam jako nadinterpretację. Chyba, że faktycznie w którejś z wcześniejszych wypowiedzi dostrzegłaś aż tak dalece idącą spolegliwość.

To ja pisałam o tych szwach...a nie penny ;)
Co do szpitali i traktowania pacjentek przez personel, to podejrzewam, że właśnie ja będą tą szarą, popychaną myszką... Nie mam zaufania do lekarzy, ale brak wiedzy na tak szeroki temat spowoduje, że będę wierzyła, że wszystko co robią i ze mną i z dzieckiem jest słuszne i konieczne...a niestety często tak nie jest...

ma_mi: hydrozagadka: całkowicie bezwolne i pozbawione refleksji poddanie się rutynowym szpitalnym procedurom

To właśnie postrzegam jako nadinterpretację. Chyba, że faktycznie w którejś z wcześniejszych wypowiedzi dostrzegłaś aż tak dalece idącą spolegliwość.

Z moich obserwacji wynika, że 80% kobiet tak właśnie do spraw porodu podchodzi. Niestety. Z czego to wynika? Może z niewiedzy, może z tego, że kobiety uwielbiają straszyć się nawzajem? Ja sama pamiętam, jak w pierwszej ciąży mówiłam koleżankom, że spodziewam się dziecka, to reakcje prawie w 100% były takie: "o matko, współczuję, to straszne, dobrze, że jeszcze nie wiesz, co to poród" po czym następowała jakaś krwawa historia z porodówki. Dlatego chyba wszyscy robią wielkie oczy, jak mówię teraz, że się nie mogę doczekać porodu

PS A w temacie, ale z przymrużeniem oka, polecam: Sens życia wg Monty Pythona - Narodziny

Treść doklejona: 18.05.12 13:28

magku: Nie mam zaufania do lekarzy, ale brak wiedzy na tak szeroki temat spowoduje, że będę wierzyła, że wszystko co robią i ze mną i z dzieckiem jest słuszne i konieczne...a niestety często tak nie jest...

Magku, ale nie ma się co usprawiedliwiać brakiem wiedzy, masz jeszcze przecież czas. Polecam stronę Fundacji Rodzić Po Ludzku, tam znajdziesz naprawdę wiele cennych informacji. Albo książkę Ireny Chołuj pt. "Urodzić razem i naturalnie" - jak dla mnie najważniejsza i najcenniejsza z książek przeczytanych przed porodem.

hydrozagadka: Dlatego chyba wszyscy robią wielkie oczy, jak mówię teraz, że się nie mogę doczekać porodu

Mimo, że to mój pierwszy poród też się nie mogę doczekać...może właśnie dlatego, że chciałabym mieć to już za sobą...(?)

Sliwson gratuluję i pozostałym mamusiom też

ma_mi: Mnie jedynie chodzi o to, że jeżeli decydujemy się na opiekę szpitalną, nie możemy oczekiwać, że będą jedynie wykonawcami naszej woli, bo na to żaden lekarz ani położna przypuszczam sobie nie pozwoli.

I właśnie tu się nie zgadzam w ogóle. Lekarz i położna nie robią mi łaski, że wybrałam ich szpital. Co to znaczy " nie pozwoli sobie" ? na co ? Na to żeby traktować mnie, moje ciało, moje dziecko z większym i należnym mi szacunkiem ? To obowiązek każdego człowieka. Ich obowiązkiem jest mi umożliwić mi urodzenia potomka jak najbardziej naturalnie, tak jak ja to czuję, a nie tak jak jemu wygodniej. Czy lekarzowi korona z głowy spadnie, jeśli ja będę chciała rodzić w pozycji kucznej, tylko dlatego że będzie musiał się pochylić nade mną ? Nie nie spadnie, ale w przepisach jest, ma rodzić na łóżku na leżąco, dlaczego ? Bo lekarzowi jest łatwiej odebrać poród....I paradoksalnie, gdyby pozwolono kobietom rodzić bardziej po ludzku, byłoby mniej komplikacji, a sami lekarze mieli by mniej "roboty" przy porodzie.

Jeszcze raz podkreślam, że przydałaby się lepsza współpraca i zaufanie do rodzącej. Wszystkim by to ułatwiło życie ;)

ma_mi: ylko odnoszę wrażenie, że w takich przypadkach próba egzekwowania swoich praw vs. beznadziejny personel, kończy się nawet przy najlepszych chęciach porażką.

Ale wiesz co, jeśli nie znajdzie się nikt, kto by głośno protestował, to przecież to się nigdy nie zmieni. Nie ma co kłaść uszu po sobie. I wcale nie musi to od razu oznaczać jakiegoś bezsensownego upierania się na zasadzie "nie, bo nie". Ja do tego podchodzę tak - chcą coś na mnie zastosować? Okej, ale ja poproszę krótką informację - co, po co, jakie to będzie miało konsekwencje. A nie traktowania mnie z góry jak niepiśmiennej chłopki, która "i tak nic z tego nie zrozumie".

Koleżanka ostatnio złożyła skargę na lekarza, który przy porodzie przebił jej pęcherz płodowy nie informując jej i nie pytając o zdanie. Reakcja otoczenia? Ale po co to robisz, przecież urodziłaś jakoś, dziecko zdrowe. Reakcja szpitala? Szok, bo przecież nikt nigdy się nie skarżył. Ale lekarz dostał po głowie i przeprosiny były. A zatem da się? Da się. Tylko czasem trzeba o swoje powalczyć. I nie bać się.

hydrozagadka: Tylko czasem trzeba o swoje powalczyć

Ja jestem raczej z tych merytorycznie podchodzących do zagadnień ze mną związanych, niemniej z uwagi na nadmienioną w poprzednim poście opcję peace skargi i awantury odpuszczam. Niekoniecznie ze strachu.

ma_mi: Ja jestem raczej z tych merytorycznie podchodzących do zagadnień ze mną związanych, niemniej z uwagi na nadmienioną w poprzednim poście opcję peace skargi i awantury odpuszczam. Niekoniecznie ze strachu.

Ale co to właściwie znaczy, że nawet jeśli wiesz, że coś nie jest dla ciebie dobre, to odpuszczasz dla świętego spokoju? Dlaczego?

A to w takim razie podłączam się do pytania Hydro. Hmmm, ja też jestem peace and love ;) ale w tym przypadku moja świadomość nie pozwala mi na to, aby lekarze robili ze mną co chcą wbrew mojej woli, chcę wiedzieć co się będzie działo.

Edit :

Akurat tutaj miałam na myśli i to mnie nie postawi w najlepszym świetle, że w takich przypadkach jednorazowych (dla mnie bo dwa porody szału ni robią) nie jestem społecznicą.


No przecież właśnie o to chodzi. Ja to będę o Mała i o siebie walczyć z tymi cholernymi szpitalnymi procedurami, nie wiem jaki będzie efekt, ale chcę spróbować chociaż... wiem, że różowo to na pewno nie będzie.

ma_mi: Chodziło mi raczej o następne pokolenia rodzących. Chyba za słówka się próbujemy łapać.

Nie nie łapiemy ;) ja po prostu nie doczytałam Twojego posta i sama siebie musiałam poprawić ;) Mi nie tyle chodzi o społeczną walkę, tylko o siebie samą. Takie dyskusje jak ta być może kogoś zaciekawią, na tyle że zacznie się tym tematem interesować, Do tupania to mi daleko

No to taki przykład (z mojego porodu). Skurcze co trzy minuty, szyjka zgładzona, rozwarcie postępuje. Położna same ochy i achy, jak to świetnie mi idzie, że poród będzie szybki, że jest książkowo. Super. Wchodzi jakiś lekarz, rzut oka na mnie, pytanie do położnej "co tam u tej pani?", nie wysłuchuje relacji do końca, tylko rzuca hasło "podać oksytocynę". No i co w tym momencie? W imię "peace&love" miałam się zgodzić? Nieeee. Grzecznie odmówiłam, lekarz coś tam mruknął i poszedł, położna pochwaliła decyzję. Stało się coś? Nie. Lekarzowi korona z głowy nie spadła. Ja nie urządzałam awantury. W dalszym ciągu było tak samo miło, jak i przed. Naprawdę nie ma się czego bać. Jesteśmy przecież dorosłymi ludźmi. W innych sytuacjach potrafimy walczyć o swoje do upadłego, to dlaczego niby na porodówce nie potrafiłybyśmy domagać się szanowania naszych praw? Nie musi to od razu oznaczać wszczynania wojen i kłótni.

A społeczeństwo to my wszyscy. Więc jeśli chcemy, żeby coś się zmieniło dla ogółu, zacznijmy od siebie. Inaczej się niestety nie da.

Czyli chodziło o te skargę. Ja tam uważam, że dobrze zrobiła. Bo ten doktorek pewnie już całe lata z przyzwyczajenia robił, co uważał za słuszne bez informowania pacjentek. A to niezgodne z prawem. Wpłynęła skarga, musiał się wytłumaczyć, to może następnym razem jednak postąpi zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami. Jasne, że nikt nie lubi takich sytuacji, ale czasem po prostu tak trzeba.

Ja wam powiem tylko tyle ... nie da się wszystkiego przewidzieć i jest mnóstwo sytuacji gdy nasze założenia szlag trafia... oczywiście nie mówię o książkowych porodach

Hej dziewczyny - bardzo nieśmiało, ale witam sie tu na wątku :]
Po ponad 3 latach, dzięki IVF jestem w ciąży Co prawda to dopiero 5 tydzień, ale jestem mega happy i nie wyobrażam sobie, że cokolwiek mogło by się stać z dzidziem (lub dwoma) - 29.05 mam pierwsze USG i jestem mega ciekawa ile dzieciaczków ze mną zostało - miałam podane 2. Lekarz i Embriolog mówią, że mam duże szanse na 2, ale ja czuję, że zamieszkała u mnie jedna panienka
Pozdrawiam i gratuluję wszystkim świeżym mamusiom