mam pytanie do mam chłopców w wieku 2-4 lat. Czy Wasi synkowie mają jakieś obsesje na punkcie jakiegoś rodzaju pojazdu, który jest w zasadzie dominującym tematem prawie we wszystkim? Chodzi o to, że mój synek,teraz już 3,5 od dłuższego już czasu (liczone w dłuugich miesiącach) ciągle głównie bawi się w strażaka, oczywiście zainspirowany Strażakiem Samem,którego uwielbia. I ma już 4 straże w domu i ciągle się w to bawi na okrągło aż do znudzenia... odtwarza to co w bajce, zakłada kask i nawet przez telefon odbiera "zgłoszenia" i ciągle akcje gaśnicze.. wcześniej interesował się to traktorami, to pociągami,to koparkami,to policją itd ale teraz to rzadko sięga po inne wozy. Bierze strażaka do jedzenia, do łazienki na kupe,na spacer, do spania... nie wiem na ile to "zdrowa obsesja" a na ile jakieś zaburzenie np.autystyczne?

Papka mój syn tak samo tylko wy wozy strażackie kupował w sklepach i wszędzie je widzi ale już doszedł etap boba budowniczego więc zakres pojazdów się poszerzył o budowlane To normalne W tamtym roku w połowie była faza na policję i ciuchcię Tomka a teraz tylko wóz strażacki, koparka i dźwig

U nas ponad 2 lata swinka-przytulanka.

Papka, dzieci są różne. Jeżeli dziecko rozwija się prawidłowo, a jedyną niepokojącą sprawą jest ta obsesja, to ja bym chyba autyzmu nie podejrzewała, bo to są złożone zaburzenia. Byc może tak go ten strażak fascynuje. Byc może nawet kiedyś zostanie strażakiem :P... Tak bywa. Ja od dziecka miałam fizia by pracować w przedszkolu i??? Pracuje w przedszkolu :P

Natomiast jeśli Cię to niepokoi, to tak jak napisała Katka nie zaszkodzi skonsultować. Jeśli chodzi o różne zaburzenia - w tym autystyczne, to na swoim przykładzie będę powtarzać, że lepiej iść usłyszeć "to nie to", niż nie iść i coś przeoczyć. Specjaliści nie gryzą, a dodatkowo jeśli to nie to, to przynajmniej nie będziesz się głowic, zastanawiać, martwić...

Dzięki dziewczyny. Chodzę z Jasiem na integrację sensoryczną bo ma pewne zaburzenia, i nam wstępnie powiedziała, że Jaś jest jakby "na granicy" prawidłowego rozwoju i po kilku spotkaniach stwierdzi, czy należy go wysłać na diagnozę w kierunku Aspergera czy też nie ma wskazania. Zastanawiam się nad tym, bo jak się rozejrzałam, to zbyt wiele moich znajomych chodzi z dziećmi na zajęcia z SI,czyżby to jakaś plaga zaburzeń integracji sensorycznej? Czy może wyłudzanie pieniędzy..? Co myślicie? Jaś ma pewne problemy, ale jak każde dziecko chyba, nie znam dzieci "idealnych", zawsze trzeba nad czymś pracować. Jaś jest dzieckiem bardzo społecznym, potrafi sam na placu zabaw nawiązać kontakty z obcymi dziećmi i się świetnie bawi, ma świetne poczucie humoru, super odnajduje się w nowych miejscach np.przedszkole, więc to chyba nie bardzo pasuje do Aspergera...? Natomiast ta obsesja ze strażakiem była przytłaczająca, nam zalecono ukrócenie tego i wszystko co strażackie schowaliśmy. Był płacz i zawód, ale przeszło i w końcu zaczął się bawić "w lekarza" i klockami,chętniej rysuje i chyba zobaczył, że jest jeszcze coś poza strażakiem.. wg tej babki z SI to ma on niepokojące zachowania powtarzalne, ja tego tak bardzo nie widzę (no, poza strażakami), zapewne dlatego, że mam tylko jednego chłopca w takim wieku,więc nie wiem jak się chowa inne dzieci. Nie chcę przegapić niczego, ale też bronię sie przed "modą" na autyzm i zaburzenia SI. Co myślicie? Jakie są Wasze doświadczenia?

to i ja się wtrącę do tematu od pieluchowania .... u nas poszło migiem, Kubuś miał dokładnie 2 latka i dwa miesiące ... w zeszłym roku latem.... mieszkamy na wsi , no i biegał całe dnie po polu w majtkach właśnie ... na początku sikał często, ale to nie problem ściągnąć majtki i ubrać nowe ... potem było, że łapał się za siurka ,,, w miedzy czasie wysadzany był , czasem wtedy udało się wysiakać czasem nie ... ale podobało mu jak sikał i robiły się na kostce kółka , albo jak podlewał trawkę ... lato sie skończyło a mi została ostatnia paczka pieluch w domu ... postanowiłam że ostatnia ... ściągłam pieluchę i w domu ... i z ręką na sercu sikał w domu jeszcze z 3 dni ptem zaczął wołać ... nie zakładałam już pieluchy jak gdzieś jechaliśmy ale zawsze miałam 2 awaryjne zestawy ubrań w razie wpadki ... jasne że się zdarzały .... ale rzadko ... na noc pieluchę ściągnęliśmy za około 1,5 miesiaca... pomimo pieluchy budził się i wołał siku,,, teraz w nocy sika sporadycznie wpadek nie ma . za to mamy problem z kupą ... czasem popuści w majtusie, ogólnie zaciska dupkę do ostateczności ... potrafi tak wstrzymywać z 3 dni zanim zrobi ...

Lekarz który opisał zaburzenia u dzieci i nazwał je adhd przyznał się po wielu latach że wymyślił tę chorobę na potrzeby firmy farmaceutycznej i że takiej choroby nie ma. Niestety jego wmyślone adhd pozostało i teraz co bardziej energiczny maluch który nie może usiedzieć na pupie dostaje diagnozę adhd plus leki a rodzice zamiast poświęcić mu więcej czasu na wspólne zabawy a tym samym wychowywanie to podają mu leki ba wyciszenie.
Tak, jestem przekonana że istnieje moda na adhd, dyslekcę, dysgrafię....i pewnie wiele innych chorób. Nie twierdzę że wielu z nich nie ma naprawdę ale że są często naciągane dla wygody rodziców to juz jestem pewna.

Właśnie, "porządny specjalista" nie wystawi takiego papierka dla widzi mi się rodziców. Niestety osobiście znam kilka przypadków w 100% naciąganych chorób u dzieci aby dzieciom i rodzicom żyło się lepiej.

No ja znam tż dwójkę takich dzieci, z czego jedno dziecko to ewidentnie widzi mi się rodziców - dla kasy...
Drugo rodzice są święcie przekonani o zaburzeniach dziecka, tym czasem to błędy wychowawcze. Przecież ta matka się wiecznie drze, od urodzenia nie było żadnych zasad. Dziecko biegało nawet po meblach i nie było uczone, że to źle. Dziecko obecnie ma zaburzenia, ale raczej wynikające z zaniedbania. Lekarz to zinterpretował jako ADHD.

Uważam, że akurat w tym przypadku pomocy wymagają rodzice..

natomiast cała reszta dzieci, faktycznie przebadana, łącznie z eeg i zaburzenia potwierdzone. Dlatego nie nazwałabym tego jakąś modą. To jest krzywdząca opinia dla rodziców, których dzieci faktycznie są zaburzone.

I to ocenianie... Bo nie daje sobie rady, bo nie wychowała... A jak wytłumaczy "moje dziecko ma ADHD... "Taj jasne... " słyszy. A bycie rodzicem zaburzonego dziecka to masa pracy, masa stresu, masa poświęcenia i nikt tego nie zauważy, lecz skrytykuje i tłumaczyć będzie "modą na adhd"...

Jak diagnozowałam Dawidka, to wyjaśniano, że zaburzenia SI częściej występują u dzieci urodzonymi przez CC. Chodzi o to, że w czasie porodu naturalnego dziecko nawet przez wiele godzin ociera sie ciałem o kanał rodny, przyjmuje rózne - fizjologiczne ułożenia, skręty, które powodują iż dziecko doświadcza bodźców i stymulacji.

W czasie CC piłka jest krótka - rozcina się brzuch i wyjmuje się dziecko co powoduje brak tego co opisałam wyżej...

No, to tak "łoatologicznie" wyjaśnili mi specjaliści.

Aga, bo to nie jest powiedziane, że każde dziecko urodzone cc będzie miało zaburzenia SI i nie ma gwarancji, że dziecko urodzone sn nie będzie miało zaburzeń si. Jedynie w poradni PP wyjaśniono mi, że są badania mówiące iż badana grupa dzieci z zaburzeniami si to przewaga dzieci urodzonych CC. I jeśli już te zaburzenia SI są, to dzieci po CC mają je "głębsze" (wg tych badań).

Bo go tez zależy czy rodzic w razie podejrzeń da sobie wcisnąć na podstawie objawów czy pokusi się o inne badania. Ja drazylam temat, bo dla mnie diagnoza jednej osoby i to na podstawie samych zachowań to licha diagnoza.

Tak, ale zaczeło sie od owego "oooo on ma cechy ze spektrum"... Ale ja tu na 28 poznałam mamę z synem autystycznym i ona mnie nakierowała do dalszych działań, bo samo "ooo..." to może być diagnoza o kant pupy rozbić... Wiesz, Dawidek też idzie do przodu, nawet sam. Wczoraj zaczął czytać swoja pierwszą książeczkę w życiu... Ale fakt, faktem widac po nim, że jest dzieckiem ze spektrum.

Prawda jest taka, że jak dziecko ma autyzm to czy zdiagnozowane, czy nie to ten autyzm mieć będzie, dlatego warto diagnozować, bo brak terapii spowoduje że dziecko będzie się "pogłębiało"... A jak nie ma autyzmu, to czy go zdiagnozujesz, czy nie to wiadomo - wyjdzie z tego :P...

Tu na szczęście w mojej okolicy rzadko sie trafi zła diagnoza, a wiem to, bo wiele tych diagnoz dostaje do ręki i potem kilka lat mam owe dzieci "pod okiem"...

A dodam, że pierwsza osoba diagnozująca Dawidka autyzm wykluczyła. Uspiła moją czujność i do 2 r.ż. żyłam nadzieja i przekonaniem, że mam zdrowe, choć troszkę opóźnione dziecko... No, ale wylądowaliśmy w szpitalu zakaźnym i tam lekarze bili na alarm, że szybko diagnozować, bo mój syn ma prawdopodobnie autyzm. Mimo wszystko jak szłam na diagnozę byłam przekonana, że zostanę wyśmiana, opieprzona i wylecę z hukiem :P

U nas "czarno na białym" własnie nie było.
U nas 50% cech ewidentnie autystycznych było i 50% cech, które kompletnie nam autyzm wykluczały. Jakby to były 100% pewne objawy to pewnie bym się nie upierała na tak poważne diagnozy medyczne, bo to nie tylko MRI mózgu było.

I u nas diagnoza nie trwała 30 minut. Pół roku. Diagnoza powinna być oparta na wnikliwej obserwacji przez zespół specjalistów. U nas tez była 3 dniowa hospitalizacja w celu tej obserwacji.

Z tym, że nam sie poszczęściło trafić w szpitalu na lekarza, który znał lekarzy zajmujących sie diagnoza autyzmu i podał namiary. Oraz ta koleżanka z 28 tez sporo mi pomogła, żeby to nie było na zasadzie 30 minut i koniec...

ha, Frag, to ja sie tak nacielam w poradni. poszlismy bo piter nie mowil (mowil ale niewyraznie, rozumialam go tylko ja). wszedl do gabinetu, pani go cos zapytala, ten cos odpowiedzial belkotliwie. pani stwierdzila od razu, ze opozniony, ze rozwoj mowy pociaga za soba inne, ze skoro nie mowi w tym wieku (a powinien) to na pewno nic nie rozumie i w ogole ma jakies opoznienie umyslowe. a potem zrobila test na inteligencje, dla dzieci niemowiacych. i szczeka jej opadla.
tak ze tez znam dobrze diagnozy na wyrost i wyssane z palca.
i wiem jak latwo wpasc w paranoje.
niby faktycznie lepiej pojsc do specjalisty, tez tak bede innym radzic. i sama tez wole sie przejsc.
ale co to nerwow kosztuje czlowieka

No tak, bo jak juz diagnozować dziecko, to warto najpierw poczytać, poszukać, podowiadywać się, bo można źle trafić w dwie strony. Ktos może pochopnie wykluczyc diagnozę autyzmu, a ktos może zdrowe dziecko wrzucic do wora...

Teraz nie ma takiego problemu, bo nawet na fb są grupy wsparcia i rodzice maja całą listę dobrych specjalistów, czy ośrodków. Jakiś czas temu jedna mama do nas zawitała, pojechała i dostała diagnozę "dziecko bez zaburzeń ze spektrum", czyli się da...

Dlatego warto nim się gdzieś "poleci" wejść na taka grupę.

A nerwów, taaak, sporo... Niestety brak wiedzy też nie uspokaja ;(

U nas też nikogo nie zdziwiło, że młody dostał "szału" na punkcie nowych zabawek i sprzętu. W tym czasie przeprowadzono wywiady ze mną, a dziecko się "syciło". Potem zabrali go do sali bez atrakcji i tam obserwowali.

To o czym piszesz jak najbardziej pasuje do cech spektrum autyzmu plus to, że syn siostry ma autyzm. Jeśli by się potwierdziło, to obie siostry powinny udać się do genetyka, bo to może być inna choroba niż autyzm (np. zespół łamliwego chromosomu X).

Obecnie chłopiec ma 3 lata, a więc ostatni dzwonek na diagnozę. Nie musi to być autyzm, mogą być zaburzenia SI, a może jakieś tam zwykłe opóźnienie. Ja jako matka z pewnością poszłabym dziecko przebadać, ale sporo rodziców wypiera. Ja walczyłam z kilkoma rodzicami w przedszkolu, gdzie ewidentnie dzieci zaburzone. Jedna mama to nawet ostre awantury robiła, ostatecznie dziecko wylądowało w szkole specjalnej. A w tym roku też wreszcie rodzice innego dziecka się zajęli diagnoza i wyszło wodogłowie, upośledzenie, nadpobudliwość... No, ale ileś tam lat wypierali...

Treść doklejona: 30.07.16 16:04
Co do cech Dawidka, to one się zmieniały w ciągu lat, ale:
- opóźnienie rozwoju mowy,
- potem jak opanował mowę, to problemy z funkcjonalnością.
- pozorna głuchota,
- płytki kontakt wzrokowy,
- ataki histerii, agresji i autoagresji,
- schematy...
- wybiórczość pokarmowa (jeden typ butelki tolerował i nie zjadał nić w kształcie kuli oraz liści),
- z czasem nabył wstrętu do surowych warzyw, widok których prowokował go do wymiotów (ale to było bliżej 4 roku zycia),
- opóźnienie funkcji społecznych: odpieluchowanie, czynności samoobsługowe, umiejętność nawiązania kontaktu z rówieśnikami, oraz brak poprawności wspólnej zabawy (i to zdarza mu się do dziś), brak empatii (dziś juz jest ta funkcja poprawna).
- brak reakcji na ból.
Gdy był mały nie reagował, gdy pokazywałam mu pieska, kotka, ptaszka. Nawet w wieku 3 lat zabrany do zoo kompletnie to olał - jedynie foki go zainteresowały (dziś zoo uwielbia).
- Posiadał i nadal posiada choc dużo mniej reakcje nieadekwatne do sytuacji.
- lizanie rąk...
- Fiksacje (u nas na punkcie figur geometrycznych, liter, czytania i języka angielskiego). Podczas zabaw układa zabawki w rzędzie wg alfabetu polskiego lub angielskiego.
- stymulacje wzrokowe i smakowe.

Oj duzo by pisać, pewnie troszke pominełam. Teraz juz patrze pod kontem 5-latka...

Sporo cech zanika, pojawiają sie nowe, potem są regresy, progresy... Tu ujęłam te cechy, które się pojawiały i znikały, dlatego tak duzo wyszło :P i zaś progresy. Każdy autysta jest inny i te cechy są naprawdę różne i w sumie nie ma co porównywać...

to co napisze ma miec chcarakter 'spojrzenia z drugiej strony", w zaden sposob nie ma to na celu podwazanie tego co napisala Else.
u nas nie ma autyzmu, a z cech, ktore napisala Else bylo/jest:
- opóźnienie rozwoju mowy,
- pozorna głuchota (do tej pory)
- ataki histerii, agresji
- fiksacje (kiedys ukladal auta w rzadkach, teraz jakies okna maluje czy cos)
- wybiórczość pokarmowa (wg forum 3/4 dzieci ma cos takiego)
- z czasem nabył wstrętu do surowych warzyw, widok których prowokował go do wymiotów (ale to było bliżej 4 roku zycia) - moj nie je surowych warzyw i owocow wcale, tez ma odruch wymiotny, zreszta na sporo rzeczy ma odruch wymiotny
- opóźnienie funkcji społecznych: czynności samoobsługowe, umiejętność nawiązania kontaktu z rówieśnikami, oraz brak poprawności wspólnej zabawy (i to zdarza mu się do dziś), brak empatii (dziś juz jest ta funkcja poprawna) - u nas identyko
- brak reakcji na ból - ze wzgledu na ONM mamy bardzo slaba reakcje na bol
- stymulacje - nionkanie, mechtanie siuraka, mizianie ucha
a autyzmu kompletnie brak.
tak ze wszystkie te cechy moga ale nie musza wskazywac na autyzm. bez specjalisty sie nie obejdzie.

Ewasmerf, a byl badany pod katem autyzmu? bo nie zawsze to typowy autyzm,moga byc zaburzenia ze spectrum autyzmu np.asperger

Agatella i tu się mylisz. W wieku Piotrusia czy Dawidka widać czy to tylko cechy czy autyzm...

Madzik, a widzisz już jakieś etapie na tym etapie? Bo mi zaświtało w głowie, że coś jest na rzeczy właśnie gdy Dawidek miał 4 mce. No, może 4 z kawałkiem. Ale wtedy jeszcze myslałam, że ma czas na pewne rzeczy ;).

No to dokładnie zauważyłaś to co ja u swojego. Ale myślałam, że to taki typ ;). Wszak nie każdy jest towarzyski i tryska radością na widok ludzi :P.

Else: Agatella i tu się mylisz. W wieku Piotrusia czy Dawidka widać czy to tylko cechy czy autyzm...

No ale to chyba specjalista widzi? Bo wlasnie laik to skad ma wiedziec skoro cechy sa dosc plynne.
Na ten przyklad Ewa podala cechy synka, gdzie nie widzi u niego autyzmu, a montenia zapytala, czy byl badany.. Wiec nie wiem, czy to jest takie oczywiste wszystko..

No teraz u nas to juz kompletny szal za matka, wyjsc bez niego nie moge, nie zostanie nigdzie beze mnie, obled :)