Kowalijko, to nie Abrahama trzeba pytac ale kulture czy moze raczej wspolnote w ktorej i dla ktorej opowiesc o nim zostala spisana, zredagowana, ktorej jezyk, terminologia, forma zostaly uzyte.
To da sie zrobic - wystarczy odrobina checi :-)))

A co z obciazeniem genetycznym? Zastanawialyscie sie nad tym?

Czy taki mężczyzna (ktory nie produkuje plemnikow) ma szansę na zostanie ojcem?

Jeśli w jego jądrach znajdziemy jakieś plemniki, możemy brać pod uwagę zapłodnienie pozaustrojowe. W takim przypadku trzeba "wkręcić" słaby plemnik w komórkę jajową, a potem zarodek przenieść do macicy. W ten sam sposób pomagamy kobietom, które mają kłopoty z jajnikami lub jajowodami, tyle że wówczas plemniki zwykle same dają sobie radę z wdarciem się w głąb komórki jajowej.

Ale w ten sposób niepłodność staje się chorobą dziedziczną.

Jak najbardziej. Wspomagając rozród, przyczyniamy się do przenoszenia niepłodności na kolejne pokolenia. Tak jest np. w przypadku ubytku fragmentu DNA w chromosomie Y. Ten defekt jest dziedziczny, a to oznacza, że taki mężczyzna może zostać ojcem zdrowej córki, ale jego syn na 100 proc. też będzie skazany na rozród wspomagany.

W Skandynawii z zapłodnienia pozaustrojowego pochodzi już 1-3 proc. dzieci. Ich pokolenie będzie się musiało zmierzyć z ogromnym problemem niepłodności.

Zatem z tego wynika, że zapłodnienie pozaustrojowe nie jest dobrym rozwiązaniem...

Jest często jedyną szansą na posiadanie własnego potomstwa. Faktem jest jednak, że przy zapłodnieniu wspomaganym nigdy nie wiemy, czy nie pomagamy rozmnażać się parze, która nie powinna mieć dzieci. Nie wiemy przecież, czy nie działamy wbrew ewolucji, która być może blokuje rozród u osobników, których pula genowa jest mało wartościowa. Ponieważ jednak prawa ewolucji właściwie przestały obowiązywać wskutek arbitralnych ingerencji medycyny, nie ma już odwrotu: po prostu trzeba ująć sprawy w swoje ręce, licząc się ze wszystkimi tego konsekwencjami.

W podobny sposób, dzięki postępowi medycyny, obciążyliśmy ludzką rasę m.in. cukrzycą czy otyłością. Kiedyś przecież chorzy na cukrzycę bądź nie dożywali okresu rozrodu, bądź nie byli do niej zdolni z powodu towarzyszącej cukrzycy impotencji.

Plemnik z temperamentem

Konwalijko, to nie byl moj pomysl zeby Abrahama mieszac w sprawe invitro :-) Po prostu, jak na mnie krotko -mam nadzieje ze to doceniasz- skomentowalem wypowiedz viki, te o wiekszosci katolikow i o Abrahami wlasnie :-)
Zgadzam sie z toba jednak ze offtopicow przynajmniej powinno sie probowac unikac :-)

Dla mnie to powrót do niewolnictwa.
Ameryka zatoczyła koło i wyrzekła się demokracji.
Teraz w Ameryce żyje rasa panów (czyli tych którzy się urodzili) i rasa podludzi (czyli tych, którzy jeszcze nie mogą się bronić i nigdy się nie urodzą)

Siostra urodzi dziecko zmarłej narzeczonej brata?

Bajka zaangażowana
„Gazeta Wyborcza” doniosła, że w warszawskim Teatrze Buffo odbył się pedagogiczno-publicystyczny spektakl dla 180 dzieci poczętych metodą in vitro. Dzieci zobaczyły czarodzieja, który z pomocą szklanych menzurek doprowadził do wykiełkowania ziarenka, które Ojciec Słońce podarował Matce Ziemi. Ale przy-szła biedronka w moherowym berecie i krzyczała „Zgorszenie: hodowanie dzieci w szklance!”.
„Kim jestem? Czy jestem człowiekiem?” – rozpłakała się dziewczynka, a chórek zaśpiewał: „Mówią, że nie mamy serca, mówią, że nie mamy duszy”. Ostatecznie wszystko dobrze się skończyło i nawet biedronka się nawróciła. Trzy pytania: 1. Kto mówi, że dzieci z probówki to nie ludzie? 2. Ile czarodziej wziął za czarowanie? 3. Kto ma interes w finansowaniu takich teatrzyków?

Środowiska pro-life zaniepokojone brakiem ochrony embrionów człowieka

"Co zamierza zrobić Pana rząd w sprawie rosnącej liczby zamrożonych ludzkich embrionów?" - pyta Forum Kobiet Polskich w liście skierowanym do premiera Donalda Tuska. Forum pisało już w tej sprawie do premiera znacznie wcześniej, m.in. w styczniu br. proszono premiera o "podjęcie skutecznych działań mających na celu ustawowe powstrzymanie zabijania istot ludzkich, powoływanych do życia metodą zapłodnienia pozaustrojowego". Podobnie Polska Federacja Ruchów Obrony Życia zaapelowała w ubiegłym tygodniu do premiera o wprowadzenie moratorium na dokonywanie zabiegów in vitro. Według informacji udostępnionych opinii publicznej przez PAP, ani rząd, ani Platforma Obywatelska w najbliższym czasie nie podejmą decyzji w sprawie ustawy regulującej kwestie sztucznego zapłodnienia. Jak mówią nieoficjalnie członkowie zarządu klubu PO, "obecnie nie ma odpowiednich nastrojów społecznych do przedstawiania projektu dotyczącego in vitro". [Za: PAP, Onet - 28.04.2009 r.]

a ktoś wziął pod uwagę, że nie każdy może dziecko adoptować?????????? hę? i co wtedy, czekać na cud powiecie? może niektorzy w ogóle nie powinni mieć dzieci np. ja

Nie wszystkie rodziny kwalifikują się do adopcji. Selekcja jest dość "ostra", trzeba speniać wymagane kryteria (staż małżeński, lata starań, ilość prób, status materialny). To tyle z tego, co kojarzę, pewnie jest też więcej wymogów.

Jo1984 - słyszeliście o adopcji ze wskazaniem? O wiele łatwiej w takiej sytuacji o dziecko. Matka dziecka lub rodzice dziecka wskazują rodzinę, do kótrej ma trafić Ich noworodek, sąd bierze tę decyzję pod uwagę, cały proces trwa szybciej i nie ma kwestii powyżej opisanych wymogów, które dotyczą placówki państwowej.

Nie wszyscy chcą czekać 10 lat na adopcję, która i tak nie jest pewna. Nie wszyscy spełnią kryteria finansowe. Nie wszyscy wg OA nadają się na rodziców a wywiad nigdy nie był i nie będzie 100%-owym odzwierciedleniem faktycznego stanu tejże oceny. Znam kilka par, które bezowocnie starały się o adopcję. M. in. moi rodzice, którzy w wieku lat 45 spełniali wszystkie kryteria prócz jednego - wieku. Matka odbyła tylko jedną wizytę z OA gdzie poinformowano Ją, e ze względu na wiek i posiadanie już jednego dziecka (mnie) zostaną zepchnięci na koniec listy oczekujących i zanim dojdzie w ogóle do rozpoczęcia procedury adopcyjnej - będą za starzy (dokładnie tak Jej powiedziano) i dziecko nie zostanie Im przyznane. To było 12 lat temu, więc może od tej pory się coś zmieniło w kwestii wieku rodzicw i przyznawania Im dziecka. I wcale nie chcieli noworodka, czy niemowlaka. Chcieli po prostu dać dom dziecku z DD. Większość dzieci w DD siedzi tam z powodu nieuregulowanej syt. prawnej. Ale były dzieciaczki, które czekały na nowy dom, tylko biurokracja wydłuża czas oczekiwania (dot. głównie starszych dzieci, noworodki i niemowlaki rozchodzą się jak świeże bułeczki).
I ostatnie: są tacy, którzy chcą wykorzystać szansę dla posiadania własnego potomstwa - i mają takie prawo.
Teoria teorią a życie życiem.

Poprostu mój M miał stwierdzoną i leczoną depresję w wieku około 20 lat. Dla OA to już psychol, że tak sie wyrażę. I co? Co mamy robić?? A komu z nas nie grozi depresja? Cukrzyca, zawal, rak, kalectwo.... i długo by jeszcze wymieniać. My nie nadajemy się do adpocji. Do niczego się nie nadajemy, a zawsze, ZAWSZE chcieliśmy być rodzicami.
Tylko sobie w łeb strzelić. O.

AniaBB no właśnie zaproponowano nam ICSI pod warunkiem prawidłowego kariotypu męża. Czekamy do marca na wizytę w poradni i do kwietnia na wyniki. Gdy będą ok, raz jeszcze badanie nasienia i... jesli nie wydarzy się cud, to jesteśmy zdecydowani.
Z tego co wiem, aby być rodziną zastępczą również oboje małżonków muszą być całkowicie zdrowi. Była ostatnio taka akcja, żeby zostać rodziną zastępczą, że tysiące dzieci czeka na prawdziwy dom... I czytam jakie warunki trzeba spełnić, okazuje się, że też NIE MOŻEMY. Szkoda komentować.
Może trzeba posmarować komu trzeba i przeskoczy się to i owo ;)

jo nie wiem skad czerpiesz swoja wiedze na temat warunkow jakim powinny sprostac rodziny adopcyjne czy rodziny zastepcze. W kazdym razie radze wam szczerze byscie te wiedze zweryfikowali w miejscu godnym zaufania. Polskie prawo bardzo ogolnie formuluje te warunki i w mojej ocenie dosc rozsadnie. Np nie ma formalnego zakazu zeby osoba niezamezna adoptowala dziecko. Konkretne wymagania i kryteria okresla zawsze konkretny osrodek adopcyjny i z zalozenia te wymagania powinny miec na wzgledzie przede wszystkim dobro dziecka. Wiem ze bywaja one czasem trudne do przyjecia, zrozumienia, zaakceptowania przez potencjalnych, przyszlych czy niedoszlych rodzicow ale zgodzimy sie chyba ze roztrzygniecia w tych sprawach latwe nie sa. Zgodzimy sie tez zapewne ze lepiej byloby zeby czesc osob, czesc par, czesc malzenstw nie zostawala rodzicami ani biologicznymi, ani adopcyjnymi - niezaleznie jak grubo gotowi sa smarowac. Ja na szczescie nie musze dokonywac takich roztrzygniec ale OA musza...
Nie znam zbyt wielu osrodkow, nie bede twierdzil ze wszystkie pracuja idealnie ale znam sporo rodzicow adopcyjnych i droge jaka przeszli do powiekszenia rodziny. Ona jest bardzo rozna i naprawde bywa czasem rowniez znacznie krotsza niz w przypadku rodzicow biologicznych , nie mowiac nawet o tych 10 latach o ktorych wspomniala ngLka.
Nie bede tu jakos rozwijal swojej opinii o in vitro bo dla wielu z was jest ona dosc jasna . Napisze tylko ze moim zdaniem nie tylko nie jest dla was najlepszym wyjsciem, nie tylko nie jest zadnym wysciem ale nie jest nim dla nikogo.
Wspominam o tym zeby pokazac ze moj sposob patrzenia na swiat rozni sie najwyrazniej od tego ktory podziela jo i jej maz stad nie jest mi latwo skomentowac, odniesc sie sensownie do dosc mocnych stwierdzen
"My nie nadajemy się do adpocji. Do niczego się nie nadajemy[...].
Tylko sobie w łeb strzelić. O."
Nie moge wykluczyc ze rzeczywiscie nie spelniacie warunkow niezbednych dla rodzicow adopcyjnych i ze nie spelnilibyscie ich takze w mojej ocenie. Nie wiem, nie znam was. Namawialbym tu jednak zebyscie sprobowali w innym osrodku. Namawiam zebyscie zblizyli sie do jakiegos osrodka, nie wiem moze warto jezdzic tam czesciej, rozmawiac, zaoferowac pomoc, dac sie poznac i pokazac ze nie tylko czegos tam chcecie dla siebie, czegos zadacie od osrodka ale przede wszystkim gotowi jestescie dawac. Warto szukac kogos kto jest zwiazany z Osrodkiem np jakiejs rodziny adopcyjnej ktora wprowadzilaby was, podpowiedzilaby jak sprawic zebyscie nie byli jedynie jedna z par ktore chca dziecko i zeby osrodek nie czerpal wiedzy o was jedynie z rubryczek jakiejs tam ankiety. Na 28dni jest pare osob dla ktorych tematyka adopcyjna nie jest zupelnie obca. Sporo kiedys pisala na ten temat skorpionka7. Moze napisz do niej na priw. Moze wejdz na forum dla osob starajacych sie o adopcje albo dla takich ktorym sie udalo. Jest kilka takich miejsc w sieci.
Jesli mysl o tym zeby rozmawiac ze mna cie specjalnie nie przeraza to oczywiscie, w desperacji mozesz napisac tez do mnie :-). Moglbym was skontaktowac z jakimis bliskimi mi rodzinami adopcyjnymi czy polecic jakis osrodek, z tym ze jakas tam wiedze mam o katolickich osrodkach adopcyjnych a mieszkam pod Warszawa.

Juz zupelnie nie wim co moglbym napisac o tym ze nie nadajecie sie do niczego. Daja sobie z gruba sprawe ze moje krotkie "to nieprawda" niekoniecznie sprawi ze zaczniesz sie do siebie usmiechac. W zasadzie nie wierze ze mozesz tak na powaznie myslec ale jestem pewien ze mozecie czasem dopuszczac do siebie takie pomysly, szczegolnie jesli znow jakis kawal swiata wam sie na glowy zawali. Nie wiem, moze w takich chwilach jednak warto poszukac wsparcia poza soba? niekoniecznie to musi byc jakas tam wydumana forma terapii, ale moze warto rozejrzec sie za kims zwyczajnie zyczliwym, za kims kto przynajmniej probowalby was zrozumiec, wysluchac, pomoc spojrzec na wasze zycie takze z tej drugiej jasniejszej strony? Moze to bylby ktos kto sam ma tego typu doswiadczenia, kto sie juz z nimi zmierzyl. Moze warto kogos takieg czasem spotkac, prozmawiac z nim. Jest wiecej niz pwne ze zycie, swiat jest na tyle bogaty ze nawet jesli jedna jakas droga okazuje sie niedostepna to jest mnostwo innych na ktorych mozna sie spalniac i rozwijac. problem jednak jest taki ze czesto nie wierzymy ze takie drogi istnieja, ze one sa takze dla nas, ze uda nam sie ktoras z nich odnalezc, ze znajdziemy sily zeby nia pojsc. No i wtedy warto skorzystac z pomocy kogos kogo gotowi jestesmy uznac za zyczliwego, kogos komu gotowi jestesmy chocby czesciowo zaufac...

jo to co napisalem wyzej nie mialo byc i w mojej ocenie jednak nie jest wchodzeniem w polemike z Toba czy z innym rodzicami zmagajacymi sie z nieplodnoscia.
To przeciez ze uwazam ze OA powinny weryfikowac wnioski o adopcje nie jest jakims kontrowersyjnym pogladem i mam wrazenie ze Ty rowniez sie z nim zgadzasz. To jak ta weryfikacja przebiega w praktyce tez nie jest punktem spornym bo wiadomo ze bywa roznie - i sensownie, z sercem- i glupio, formalnie, urzedniczo.
Zgadzam sie ze trudno sytemu tak do konca zrozumiec glodnego ale zapewniam Cie ze ja przynajmniej probuje zrozumiec "glodnych" , w tym takze Ciebie i wylacznie z tego powodu jestem na tym portalu, i moim zdaniem wylacznie z tego powodu napisalem ten powyzszy komentarz. Wogole trudno zrozumiec drugiego czlowieka, nawet jesli jestesmy tak samo glodni jak on. Z drugiej strony praktyka dowodzi ze chorych na raka znaczaco wspieraja ci ktorzy raka nie mieli nigdy, ze kobiety czesto wybieraja mezczyzn ginekologow, ze w hospicjach probuja pomagac ludziom umierajacym ci ktorzy osobiscie nigdy wczesniej nie umierali...
Ten moj komentarz nie byl proba odbierania Ci nadziei czy prawa do bycia mama. Wydaje mi sie ze poswiecilem go glownie sugestii byscie sprobowali poszukac innego, zyczliwszego OA, zebyscie sprobowali zblizyc sie, zdobyc zaufanie ludzi tam pracujacych bo z mojej wiedzy wynika ze takie czasem bardzo drobne i proste ruchy maja znaczacy wplyw na decyzje podejmowane przez OA. Zaproponowalem Ci tez pomoc w kontakcie z jakimis osrodkami ktore w mojej ocenie dzialaja z zyczliwoscia wobec dzieciakow i przyszlych rodzicow adopcyjnych i pomoc w kontakcie z zyczliwymi, sympatycznymi rodzicami ktorzy procedure adopcyjna maja za soba. Przynajmniej takie mialem intencje. Jesli moj komentaz odebralas jako wyejscie w polemike i oznake zupelnego braku zrozumienia z mojej strony dla waszych tesknot i bolu to zwyczajnie przepraszam i tyle.

Konwalijko pierwsza czesc tego co napisalas wyzej to jak sama okreslasz "in-vitrowe paralele". To slabo dotyczy tego co ostatnio napisalem bo w zasadzie- popraw mnie jesli sie myle- probowalem nie rozwijac zbyt mocno moich opinii o in vitro chocby z tej to przyczyny ze sa wielu z was znane i czesci z was czyta sie je trudno :-))
Slusznie ze mi nie przypisujesz tych wszystkich uwag, ktore wymieniasz bo nie wszystkie podzielam.
Najtrundniej byloby znalesc moja wypowiedz ktora "wstrzelilaby sie w to ostatnie chyba" :-)))
Nie, Konwalijko, raczej nigdy nie twierdzilem ze "adopcja jest swietna alternatywa do rodzicielstwa biologicznego".
Twierdze tylko ze przy potwierdzonych probleach z plodnoscia warto rozwazyc takze adopcje bo to moze byc i bywa dla czesci malzenstw dobra forma realizacji rodzicielstwa. Nie twierdzilem i nie twierdze ze adopcja jest dla wszystkich, ze nie widze w niej jakichs trudnosci, zagrozen itp
Naprawde odbierasz moj tekst sprzed 4 dnia jako rozpoczecie kolejnej polemiki na temat in vitro?

No coz, generalnie dziekuje za mile slowa. Tez cie lubie :-)))

Dorosłe dzieci in vitro
Piszą na forum co dzis przeżywają

Zgony na skutek powikłań po grypie
Wkleiłam pierwsze lepsze statystyki, ale mieszczę się w przedziale, który podają badania n/t in vitro, bo artykuł z 2004, a Ty przytaczasz przypadki między 2003-2005.

Podobny artykuł, z kilkoma osobami, był w "Dużym Formacie". W UK ludzie związani z in vitro założyli stowarzyszenie, w ramach którego dawcy nasienia poszukują swoich dzieci, a dzieci prawdziwych rodziców.

Hmm... znam osobiście kilkoro takich dzieci, jedna jest pawie dorosła. I jakoś nie opowiadają o tego typu przeżyciach. Może stosunek kościoła jest im nieco przykry, jedna właściwie z tego powodu odeszła z kościoła, wkrótce to sformalizuje, ale wobec rodziców mają raczej wdzięczność za to, że poświęcili tak wiele aby się ich doczekać.

Ale cóż... wszystko zależy od wychowania. Jeśli wychowa się małych egoistów i w dodatku obarczy ich religijnymi fobiami i zabobonami, to świadomość pochodzenia z in vitro może być trudna. Ale w normalnych rodzinach tak nie jest.

To trochę jak z homoseksualnością, gdzie właśnie wychowywanie w rygorze fanatyzmu religijnego przyczynia się do najpoważniejszych szkód psychicznych dzieci, a nie sama homoseksualność.

Witajcie!

Od jakiegoś czasu co raz częściej przyglądam się tematyce dotyczącej zapłodnienia pozaustrojowego.
Analizuję opinie ludzi świata nauki,hierarchów kościelnych, specjalistów od spraw bioetyki,a także osób,które zdecydowały się na in vitro...
Będę tu umieszczać wszelkie artykuły i prace na ten temat. Niektóre z nich mogą okazać się bardzo stronnicze,ale zaznaczam,że nie utożsamiam się z nimi.
Moim celem jest jedynie duskusja i analiza prezentowanych materiałów.

Oto pierwszy z nich:

http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.wprost.pl%2Far%2F200806%2FDzieci-bez-Kosciola%2F&h=af396

Mam nadzieję,że włączycie się do dyskusji
Nie znalazłam aktualnej dyskusji na ten temat na forum,ale jeżeli takowa istnieje,to przepraszam jeżeli sieję zamęt ;)

Pozdrawiam

Sapphire