A jak Wy zamierzacie postąpić?

Amazonko, te wątki nie dotyczą tego samego tematu.
U mnie zupełnie naturalnie i bez problemów ani zażenowania rodzice odpowiadali na trudne pytania i tłumaczyli. Zamierzam postąpić podobnie.

U mnie było to naturalne. Mama zawsze odpowiadała mi rzeczowo na pytania, nie ściemniała mnie. Od zawsze wiedziałam, że wielki brzuch mamy na zdjęciu to dlatego, że ja byłam w środku, bo wkrótce miałam się urodzić. Później pojawiły się dodatkowe informacje, ale z słów mamy wynika, że odpowiadała na konkretne moje pytania, nie wnikając od razu zbyt daleko w szczegóły.

Myślę, że najlepszym rozwiązaniem jest właśnie wyważona, dostosowana do wieku dziecka, ale jednak prawda.

Tak miała moja mama. W efekcie jako 15 narobiła sobie obciachu, którego chciała mi oszczędzić. Nie każde dziecko ma w sobie tyle inwencji i pędu do podręczników :D

Ale mam głupie pytanie - mając kilkoro dzieci, co innego powiedzieć starszemu o brzuchu mamy, który pęcznieje do rozmiarów arbuza, a potem pojawia się dziecko? Przecież to normalne, że powie się, że tam rośnie braciszek lub siostrzyczka. Nie musimy wdawać się od razu w szczegóły o penetracji i inne.

Ja z mamą sporo o sobie wiemy, znam jej przeszłość, również takie sprawy, o których nie opowiada się przy herbatce, ona wie o mnie prawie wszystko. Co innego tata, z nim nie potrafiłabym rozmawiać o sprawach intymnych. I nawet nie chcę potrafić.

Rozumiem, nie każda mama powinna być mamą.

Pewnie bardziej podchodzi pod moją babcię niż mamę.

Sama na pewno będę chciała być przyjaciółką na tyle, na ile się da. I właśnie chcę, żeby dziecko wiedziało, że może mi wszystko powiedzieć, że może nie zrozumiem, ale spróbuję chociaż. Dlatego sama muszę być szczera wobec dziecka, bo wiem, że taka postawa nastawia do wzajemności.

Słyszałam, jakim szokiem było dla jednej dziewczyny krwawienie. Obijała się może na biologii, ale w naszych czasach dokładniej o tym było w 7 klasie, a ona miała @ w 5 pod koniec. Nie wiedziała niczego i naprawdę przeżyła traumę. I - jak to dziecko, dopiero po kilku dniach się mamie przyznała, ratując sprawę chusteczkami! Myślała, że coś źle zrobiła, albo zachorowała. Nie chciałabym mojej małej takiego doświadczenia załatwić...

No właśnie u nas było jakoś tak, że mówiono o ciąży i o jajnikach itd. Ja wiedziałam już to wszystko, więc w zasadzie rozumiałam wszystko. Moja przyjaciółka z ławki zrozumiała to tak, że dziecko wychodzi tym samym miejscem, którym robi się siku. Wcześniej wierzyła w kapustę, a potem, kiedy już wiedziała, że dziecko rośnie w brzuchu, twierdziła, że rodzi się pępkiem, bo po cóż innego by ten pępek był... No i ona jakoś też nie skumała miesiączkowania wtedy, dobrze że miała mnie :D:D

Nie wszystkie dzieci, niestety, wyciągają z lekcji to, co istotne, często nie potrafią zrozumieć, o czym tak naprawdę się mówi. Szczególnie, jeśli trafi się na nauczyciela, który nie chce lub nie potrafi o tym normalnie rozmawiać z dziećmi.

Dla wielu dzieci problemem jest powiązanie tekstu w podręczniku z realiami. Nigdy nie zapomnę, kiedy MATURZYSTKA której pomagałam przygotować się do matury, przy omawianiu rozwoju zarodkowego nale odkryła: to tak jest też u ludzi?! Jakoś wcześniej nie wpadła na to, że jej dziecko będzie w ten sposób właśnie rosło w brzuszku.

Może to brzmi śmiesznie, ale na samym początku nauki o seksie warto pokazać dziewczynkom, gdzie mniej więcej są jajniki, pokazać rysunek schematyczny choćby sromu, opowiedzieć o miesiączkach, jak to wygląda, czego mogą się spodziewać i co powinny zrobić. Najlepiej jednak robić to w towarzystwie tylko babskim. Tekst typu "zwykle co 28 dni następuje krwawienie zwane miesiączką" może im niczego nie powiedzieć, przepuszczą to przez uszy.

Zresztą taki system powinien dotyczyć nauki o naszym ciele w każdym aspekcie. Mnie przepytywano z tego, gdzie muszę się pomacać, żeby trafić w wątrobę itd. Dzięki temu utożsamiałam słowo z podręcznika z kawałkiem własnego ciała.

jednak znalazłam :) i pozwolę sobie z sentymentem wkleić link
http://allegro.pl/item529913163_o_dziewczetach_dla_dziewczat_kobylecka_dotisz.html#gallery

Mam tę książkę. Tak naprawdę dopiero teraz ją przeczytałam i rzeczywiście jest ok. Gdy dostałam ją od mamy, odrzucałam te treści zupełnie. Widocznie było za wcześnie.