Mi też jest to ciężko zrozumieć. Gdyby mój M powiedział mi tak na początkuu znajomości to...hmmm...podeszłabym do tego związku z większym dystansem, a już na 100% nie wychodziłabym za mąż za niego;) Mój wręcz przeciwnie od razu powtarzał, że nie ma jakiś tam spotkań "poza związkiem";) No, ale jak widać ludzie są różni. Nie chcę tego oceniać, tylko próbuję zrozumieć co mu może w głowie siedzi. I myślę, że jeśli jest tak jak piszesz Wicca to nie masz co sobie wyrzucać, możesz spróbować być dla niego bardziej atrakcyjna, tajemnicza, ale "na głowie nie staniesz";) Obserwuj jego reakcję, ale "głową muru nie przebijesz". Najważniejsze jest to, żebyś nie miała sobie nic do zarzucenia. Wówczas z każdej sytuacji wyjdziesz z klasą. Tak mi się wydaje. Na postępowanie innych mamy jednak ograniczony wpływ.
Co do oddzielania sexu od miłości to różnie chyba bywa;) Oddzielają go mężczyźni, ale i kobiety. Choć chyba zdecydowanie częściej mężczyźni. Ale czy Twój M powiedział, że akceputuje Twoją niewierność także teraz? W sensie kiedy chciałaś z nim sex uprawiać (po porodzie), a on nie mógł sprostać? Bo tak na chłopski rozum to właśnie w takiej sytuacji powinien się przejąć. No chyba, że ma jakieś problemy natury seksualnej, to może chciał je ukryć przed Tobą, nie martwić Cię?

Jasne, ale chodzi o to, czy jest to zabieg niezbędny za każdym razem. Jeśli ktoś ma na tyle kreatywności i kasy, to ok, ale na co dzień?

wicca: codzienność go po prostu nie kręci, choć jak widzę potrzebuje tego ciepełka i stabilizacji jak każdy

Jednym słowem, zagubił się w rzeczywistości . A tak na poważnie to myślę, że narodziny dziecka to kolejna wielka zmiana w jego życiu i naprawdę potrzebuje czasu. Myślę, że trzeba by mu dość często powtarzać coś typu "kochanie, zaczekam", w końcu się wkurzy i zapragnie żony znów .

To i ja jeszcze nawiążę do tego seks-miłość. Jak dla mnie w małżeństwie, czy w w ogóle w związku, jeśli decydujemy się być razem, nie ma czegoś takiego jak oddzielenie miłości o seksu. Jeśli tak jest, dla mnie oznaczałoby, że on nie kocha mnie, nie traktuje nas poważnie.
I tak samo, nie wyobrażam sobie ukochanej osobie "dać wolność" :), jest mój i tylko mój. I żadne gadanie, że tolerancyjny, że proszę bardzo, masz furtkę - nie. Bo w każdym gadaniu jest odrobina prawdy.

Tamara74 tak!:) Zgadzam się z Tobą w 100%:) Dla mnie też jest tylko tak, ale trzeba przyznać, że ludzie są różni i na różnych "zasadach" opierają się ich związki, dlatego po prostu próbuję zrozumieć:)

<strong>Wicca, </strong>ja co prawda jestem tę stroną w związku która ma mniejsze libido i nie mialam nigdy tego problemu, ale mogę tylko Ci powiedzieć, a raczej poteoretyzować co ja bym zrobiła. Po pierwsze już wiesz co myśli mąż, więc tu nie rozmowa moim zdaniem potrzebna tylko działanie. Wiec tak moze z lekkim przymróżeniem oka, ale ja osobiscie zrobiłąbym tak:
Po pierwsze poszłabym sobie do fryzjera i diametralnie zmieniła fryzurę - coś mega seksownego i kobiecego, do kosmetyczki na odstresowanie, moze jakiś masaż- wiadomo jeśli kobieta czuje sie zelaksowana i piękna to tak też widzi ją otoczenie. Kupiłabym sobie jakieś mazidła do makijażu, pokombinowałąbym z malowaniem buzi (jeżeli tego nie robisz)... Może mąż potrzebuje jakiejś zmiany w tobie która nie będzie mu sie kojarzyć z "byciem mamą", ale pokarze mu ze jesteś seksowną pełną wdzięku kobietą. Jakaś wieksza zmiana wizerunku z korzyścią dla dwojga ;-) Wiesz facet wzrokowiec, nic nie poradzimy. Wiem wiem- to ze on mówi że mu się podobasz to wcale nie znaczy że nie możesz mu się podobać bardziej ;-)
Po drugie poszłabym sobie na jakieś zakupki i wiedząc co lubi pokupowałabym kilka seksownych ciuchów (nie bieliznę) tym bardziej ze zbliża się lato, można odkryć to i tamto ;-)
Jakbym skończyła ze sobą, przyszłaby pora na męża- zaczęłabym go kusić- ukratkowe spojrzenia, jakis tajemniczy uśmieszek, delikatne musnięcie dłonią- przypomnij sobie jak to bylo jak zaczynaliscie (moze do doskonały czas zeby wszystko rozbudzić na nowo?), ale ani słowa o seksie, zero napastliwości, tylko kuszenie kuszenie i jeszcze raz kuszenie. Nie pokazywałabym mu się też nago. Ubierałabym się w toalecie, żeby na chwile "zapomniał" jak wyglądam i zaczął sobie mnie wyobrażać i rozbierać w myślach ;-)Myyy kobiety wiemy jak kusić ;-) Wiesz o czym mówie ;-) Tym bardziej ze mąż się nie zresetował totalnie- skoro mówisz że odwiedza sobie strony seksowe.
Komplementowałabym go, ale tez delikatnie, nie napastliwie. Starałabym się aby poczuł się znowu mężczyzną, pewnym siebie, aby poczuł się doceniony, niezastąpiony, przystojny i seksowny i przy okazji zobaczył we mnie kobietę.
Wiesz, moze podświadomie kobieta po urodzeniu sie dziecka ma większe poczucie odpowiedzialności, inaczej traktuje pewne sprawy i być może mąż wyczuwa tę zmianę w zachowaniu. Ja, jeszcze nie mama, z doświadczenia koleżanek widze ze każda po porodzie staje się monotematyczna- tylko dziecko, kupki, zupki, pieluszki, ciuszki, i pewnie sama taka będę, ale moze facetowi to przeszkadza? Drażni?
A niestety facet to wzrokowiec do tego próżny wzrokowiec i podświadomie każdy z nich lubi być traktowany przez kobietę jak bóg ;-)
Niestety tylko teoretyzuje, no ale przecież co Ci szkodzi spróbować, moze akurat zadziała?

Jedna rzecz, ktorej absolutnie nie jestem w stanie w tym przeskoczyc to te teksty o oddzielaniu seksu od milosci.
Bo niby wszystko rozumiem, facetom, i kobietom rowniez w koncu, zdarzaja sie w zyciu rozne sytuacje i wiadomo, ze seks bez milosci to zadne halo dopoki jestesmy wolni, ogladanie stron porno (moim skromnym) rowniez. Kwestia podejscia. Ale mowinie czegos takiego swojej zonie? Czy tam partnerce, to juz inna sprawa.
No bo, ze co? On cie bedzie kochal jak wariat, ale bzyknie sobie na boku to i owo, przy czym nie ma to niby wplywu na jego milosc do ciebie?
I moze mu jeszcze podziekowac, bo w koncu szczery jest i od poczatku sie okreslil jasno?
Jakos to do mnie nie trafia.
I nie mam w sobie ani grama tolerancji dla takiego podejscia.
Kolejna kwestia, za duzo czasu poswieca sie tu na szukaniu ukrytego sensu w wypowiedzi faceta, ze mowi jedno, ale na mysli ma cos innego.
Wiem jedno, jak facet mowi biale to ma mysli biale jak cholera, a nie ewentualnie bezowe czy kosc sloniowa.
Zwolennikiem dlugich rozmow i rozkladania na czynniki pierwsze nie jestem, ale w rozmowie warto okreslic jasne zasady, bez niedomowien, zebys sie nie zdziwila jak sie ktoregos dnia okaze, ze masz bujne poroze i w sumie nawet nie powinnas sie dziwic bo ci przeciez mowil.
Kwestia waszego wspolzycia to juz inna sprawa moim zdaniem. Moze sie naprawic samo, a mozesz i stanac na glowie i nic nie naprawisz.
Ja obstaje zdecydowanie za zajeciem sie soba i nie dopraszaniu sie o seks. Raczej bym mu dala do zrozumienia, ze moje zycie seksualne istnieje i bez jego pomocy. Przy czym nie mam tu na mysli innego faceta. Jak sie bedzie chcial kochac, to sorry misiu ale ja juz na dzis skonczylam.

Wicca, a czy Ty dobrze czułabyś się, gdybyś za wszelką cenę próbowała zachęcić męża do współżycia? Jeżeli mam być szczera, to dla mnie zaczyna sie uprzedmiotowywanie kobiety. To Ty masz go zachęcić, sprowokować do działania... a on co? Ma zadziałać i czekać ponownie na to co Ty wymyślisz tym razem, żeby miał chęć się z Tobą kochać? Tu nie chodzi nawet o to, żeby zrobic mu teraz na złość i pokazać, wcale tego nie potrzebuję. Tylko poczekać.... jeżeli przez kolejny długi czas nie będzie wykazywał zainteresowania sferą intymną , spróbuj poruszyć temat. Bez strzępienia języka. Tylko proste pytania. A jezeli nic juz nie pomoże to myslę, że powinnas się udać do psychologa na rozmowę.
A w tej chwili spróbuj sobie znależć właśnie coś co pochłonie Twoje myśli i będą one dalekie od seksu. Pomyśl, co możecie wspólnie porobić gdy dzieci śpią? Może scrablle, może jakieś typowe gry dla dwóch osób? Może , mąż stwierdzi, że tak wspaniale się znowu razem bawicie i samo się " cos stanie"?. Róbcie coś tylko we dwoje. Wiem, że gdy dzieci są małe ciężko z tym, ale tą godzinę wieczorkiem można na takie wspolne bycie znalezc, nawet gdy człowiek jest zmęczony codziennością.
Ja Ci mocno kibicuję i trzymam kciuki za to, żeby wszystko wskoczyło na odpowiednie tory... ale , żeby nie odbywało się to Twoim kosztem. Bo może się zdarzyć tak, że gdy już wszystkie kobiece sztuczki zostaną wyczerpane, gdy mąż ulegnie to Ty będziesz tym wszystkim tak zmęczona, że to zbliżenie nie sprawi Ci tyle radości co powinno. Tak myślę

Ale nie chodziło mi o uprzedmiotowienie kobiety poprzez przebieranki, bo również wychodzę z założenia, że jeżeli komus to odpowiada, to czemu nie?
Bardziej mi chodziło o to, że Wicca ma się stać "wabikiem" na męża. Że swoim zachowaniem ma sprawić, aby mąż jej pożadał. Problemy w małżeństwie powinno się rozwiązywać wspólnie. Więc jeżeli istnieje problem, to powinni razem znalezc jakieś rozwiązanie tego. I też nie chce umoralniać , tylko przedstawiam swój punkt widzenia.

Wydaje mi się, że tutaj nie ma łatwego rozwiązania. Potrzebna jest uczciwe postawienie sprawy, bo wydaje z podstawami zaufania i strategiami przetrwania kryzysu jest u *Wicców* obecnie trudno. Trzeba zjednoczyć się w walce o lepsze dni w imię wspólnego dobra.
Nie wydaje mi się, by rozwiązaniem było zakupienie przez *Wiccę* kolejnego wdzianka. Jeśli fryzjer itp, to dla siebie bardziej.
Natomiast skupienie uwagi na czymś innym, jakiejś nowej pasji lub celu jak najbardziej.

Czytam od poczatku i myślę... Troche mi to wygląda na uzależnienie od silnych emocji (zgoda na innych facetów, częste przebieranki, odwiedzanie stron porno) ale żaden ze mnie psycholog więc proszę za mocno sie nie sugerować moją wypowiedzią. a jesli problem jest na tyle złożony na ile mnie sie wydaje, to różne gierki i zaloty na niewiele sie zdadzą. Ja bym szukała pomocy z zewnątrz. No chyba, że jesteś Wicco aniołem, tudzież istotą aseksualną... albo że bedziesz w stanie dla innych zalet swego małżonka zrezygnować z seksu. Istnieje też możliwość, że facet ma naprawdę problem od strony fizycznej... Moja znajoma wyjechała w góry ze swoim nowym facetem miał to być super gorący weekend, pierwsze wspólne seksowanie i sie okazało że miał ogrome problemy z erekcją. Przez dwa tygodnie nie kochali sie w ogóle. Jak próbowała o tym porozmawiać to stwierdził, że ona go nie kręci. (Tak jej powiedział) więc różnie bywa z tym co mówią faceci.

Poszukać pomocy z zewnątrz- mam na myśli psychologa, nie kochanka

Czytam i wzdycham - u mnie teraz też trudno.
Po pierwsze - mam wrażenie, że nie jestem dla męża atrakcyjna jako żona, że dziecko sporo tu zmieniło (a pomijając oczywiste zmiany fizyczne raczej nie wyglądam tragicznie -chyba nawet lepiej niż przed ciążą). Po drugie - a właściwie to chyba trudniejsze - strach przed ciążą. Mam pewne - dość poważne i niezbyt dobrze rokujące - problemy zdrowotne, i raczej na drugą ciążę się nie zdecydujemy - myślimy raczej o adopcji. Męża paraliżuje strach, że zajdę w ciążę. Z przyczyn religijnych nie chcę antykoncepcji, kochamy się tylko w trzeciej fazie, która przy karmieniu jest delikatnie mówiąc "dość" krótka, ale przecież nie zawsze się chce, zmęczenie itd - zazwyczaj więc wychodzi na jakiś raz na cykl. Teraz wróciliśmy z kilkudniowego wyjazdu - znakomita okazja by nacieszyć się sobą - a tu nic, bo właśnie skończyłam miesiączkę. Gdy przepomnę sobie, jak to wyglądało, gdy staraliśmy się o dziecko, to się płakać chce...

ale niestety względna ma to do siebie, że jest "względna"...

["mala_zonka] "Troche mi to wygląda na uzależnienie od silnych emocji (zgoda na innych facetów, częste przebieranki, odwiedzanie stron porno)" - dochodzę do wniosku, że chyba masz rację po części. Nie mam już siły teraz tego szczegółowo analizować, ale z tych jego gadek taki się wyłania obraz. Próbowałam ostatnio wrócić delikatnie do tematu i usłyszałam "nie dam rady". Spytałam, czy zmierza do tego żebyśmy tworzyli jakąś fikcję i każde z nas miało oddzielne życie seksualne, skoro inne go kręcą, a ja nie. Usłyszałam, że zapewne ja tak postąpię, on zaś skupi się na dzieciach i to, że zajmuję się tym tematem oznacza, że jestem egoistką, bo najważniejsze są dzieci, a nie my. Super, nie? Tak jakby mówiła to jakaś babcia, a nie 33-letni facet. JAkby nie było oczywistością, że związek bez wiezi fizycznej nie przetrwa, a wtedy nijak mówić o dobru dzieci, prawda?
Jest też przecież opisany "kompleks madonny i ladacznicy". Czytałam w międzyczasie. Dotyczy to facetów, którzy gdzieś tam w głowie uważają seks za brudny i żona zajmująca się ich dziećmi i domem nie może być obiektem takich działań. A jednocześnie to ta obcość obiektu pożadania ich kręci. Załamka, ja już nie mam na to siły. Jedyne co mogę zrobić to chyba to co radzicie, zająć się innymi sprawami i olać temat, jednocześnie próbując nie zrujnować innych dziedzin naszego życia (hahaha! - banalnie proste, prawda?).

Ale przecież stając się Twoim mężem on Tobie ślubował, a nie dzieciom. No trochę mu się priorytety poprzestawiały, ekhem. A nawet jeśli - niech dalej szuka z Tobą rozwiązania problemu, macie prawo do kryzysu, nawet mega kryzysu, tylko trzeba go przejść. A trzecich stron ("innych") nawet w myślach nie zapraszajcie, to ślepa uliczka... prowadząca przez krzywdę wielu ludzi.

Bett: Że to nie jest normalne (bo naprawdę nie jest), że chcesz być szczęśliwą, pożądaną kobietą.

Hmmm... literówka chyba, pewnie miało być, że to nie jest NIEnormalne :)

Aha, zakapowałam, rzeczywiście można to w dwojaki sposób odczytać

wicca: My nie możemy udawać, że oni są tacy sami jak my. Ich mózgi są skonstruowane inaczej i nie ma co się oszukiwać.

Apropo tego zdania mi się przypomniało :




To tak, żeby trochę humoru wprowadzić do dyskusji

Dokładnie Tamara74 wiadomo, że faceci zawsze oglądają się za ładnymi kobietami. To akurat uważam za zdrowy odruch;) Nawet kilka razy widziałam jak jechaliśmy samochodem i mojemu eM sama głowa "latała" ;) Ja sama czasem zerknę na przystojnego faceta i cóż z tego. Zazwyczaj i tak dochodzę do wniosku, że nie ma to jak mój eM ;) Ale czym innym jest po prostu obejrzeć się, a czym innym zezwolić na sex! U mnie od razu było jasno powiedziane - jeśli jest ktoś inny (czy to jakieś randki, czy sex!) to nie ma NAS. Nie twierdzę, że facet potrzebuje kochać, by chcieć sexu, ale jeśli kocha nie godzi się na sex z kimś innym (są zasady). Nie wiem co prawda jak to działa po porodzie, czy będzie mnie nadal pragnął. Wiem tylko tyle, że gdyby dopuścił sex z kimś innym ( lub ja) to NAS już by nie było. Może sobie o tym pomyśleć, powyobrażać, pooglądać, ale dla nas zasady są jasne i takie były od początku.
Co do lasek na dyskotekach...cóż czasy się troszkę zmieniły od tego okresu jak my chodziłyśmy na takie imprezki;) Niech się pchają same;) Ja i tak jestem święcie przekonana, że facetowi nie należy podawać się "na talerzu", na jedną noc to pewnie zadziała, ale nie na dłuższy związek. Ich życie - ich wybór. Może tak właśnie chcą, bez zobowiązań.

Wicca też uważam, że masz rację z tym nie obnażaniem całych swoich uczuć. Wydaje mi się, że to wywołuje tylko poczucie winy - nie mówię, że facet robi wszystko ok, ale tak jak sama zresztą pisałaś, nie chcesz żeby się z Tobą kochał z litości czy poczucia winy. Nie mam pojęcia jak zaradzić takiej sytuacji, ale dziewczyny już Ci tu wszystko napisały. Albo dać mu jeszcze czas i zająć się sobą, albo iść do terapeuty. W sumie możesz iść na początku sama i porozmawiać z nim co zrobić w takiej sytuacji.

magdulka: Szczerze powiedziawszy nie lubię takiego wrzucania wszystkich mężczyzn do jednego wora. Rozumiem, że faceci lubią seks, ale nie sądzę, że dla wszystkich jest on oddzielony od miłości...

Kobiety też lubia seks

magdulka: Nie mówię, że nie.

ciesze się, bo już się przestraszyłam, że na powrót wpadamy w schematy średniowieczne pt. "zamknij oczy i myśl o ojczyźnie"

Przysięga przysięgą, ale nigdy nie można być pewnym innego człowieka w 100%. To osobny byt, nigdy nie wejdziesz do jego myśli, nie wiesz do końca jak interpretuje i co w głowie siedzi. Stosowałabym mimo wszystko zasadę ograniczonego zaufania.

Zgadzam się z zaufaniem, ale nie ślepym. Ufać w 100% ale uważnie :-)