Jestem zdecydowanie przeciw :(
Widzę granicę między usunięciem ciąży trwającej krócej niż 12 tygodni - a uśmierceniem dziecka, które CZUJE i WIE.

Pytanie teraz takie - czy chodzi o dzieci z trwałym kalectwem, czy o te śmiertelnie chore? W przypadku tych drugich, gdzie wiadomo, że dzieci i tak umrą - chodziłoby wyłącznie o skrócenie im cierpień.
Ale nie widzę powodu by przerywać życie dzieciom upośledzonym umysłowo czy fizycznie.

Troszke to mi przypomina prawo dźungli : eutanazja dla osób starszych ,nieuleczalnie chorych i cierpiacych a teraz dla dzieci chorych . To tak jakby eliminować osobniki słabe , chore a pozostawiać te zdrowe , sprawne i silne .

NIektóre dzieci już są uśmiercane wbrew woli rodziców. Oprócz Terri Shiavo była słynna historia dziewczynki, która urodziła się z wieloma wadami. Lekarze namawiali ich na aborcję, ponieważ dziecko nie przeżyje iluś dni, tygodni i nic z tego nie będzie. Rodzice nie zgodzili się. Dziewczynka urodziła się żywa, lecz niesłysząca, poważnie chora itp. Sąd wydał wyrok, aby zabić dziecko, aby się nie męczyło, bo jego życie jest jednym pasmem cierpienia i nie ma żadnej jakości. Rodzice wciąż się nie zgadzali na zabójstwo, lecz podjęli leczenie i rehabilitację dziecka. Wbrew ocenom lekarzy dziecko żyje już rok lub więcej i jej stan się powoli poprawia.

"Gazeta Wyborcza" chce przewartościować aborcję, uczynić z niej powód do dumy

Zamach na sumienia

Cotygodniowy dodatek do "Gazety Wyborczej" nawołuje kobiety, które dokonały aborcji, do publicznego podawania tego faktu. Nieafiszowanie się przez matki ze zgodą na zabicie dziecka w pierwszym etapie jego rozwoju ma świadczyć o zacofaniu Polek, o ich kompleksach. Tymczasem specjaliści przekonują, że kobietom, które podjęły kiedyś - dramatyczną - decyzję o uśmierceniu swoich poczętych dzieci, potrzebna jest nie tyle sława, co pomoc i terapia.
Ostatnie "Wysokie Obcasy" lansują tezę, że kobiety w Polsce powinny nauczyć się występować publicznie z oświadczeniami, że dokonały aborcji. Miałyby mówić na przykład - posługując się eufemizmem - "usunęłam i nie wstydzę się tego". Magazyn namawia Polki, by brały przykład z innych Europejek - m.in. "wielkich gwiazd" z Francji czy Niemiec, które w swoich krajach w latach 70. ogłaszały, że dokonały aborcji i - w nagrodę - lądowały "na pierwszych stronach wszystkich gazet".
Na apel "GW" jest już jedna odpowiedź - szefowa feministycznej Federacji na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny Wanda Nowicka, kandydatka na prezydenta Warszawy, z dumą przyznaje - "Usunęłam ciążę, zrobiła to moja mama i babcia".
Takim zachowaniem zbulwersowana jest rzecznik praw dziecka. - To jest jakiś ekshibicjonizm - mówi Ewa Sowińska. - Jak to możliwe, by coś, co jest zabójstwem, dramatem, było dla tych kobiet zaszczytem?! - pyta. Według niej, w zachowaniu feministek widać oczywistą dwulicowość. - Z jednej strony walczą z dyskryminacją, o prawa mniejszości seksualnych, a z drugiej skazują na śmierć nienarodzone dzieci - argumentuje. Powoływanie się na wolność wyboru jest w tym przypadku nieporozumieniem, uderza w prawo do życia dziecka. - Kobieta ma prawo decydować, ale przed poczęciem - stanowczo stwierdza Sowińska.
Według rzecznika praw dziecka, to właśnie feministki - mimo że pisują do takich "trendy" pism i lansują modę na niezależność - starają się ogłupić kobiety, wmawiając im, że nie muszą poznawać swojej płodności, bo "w razie czego" jest aborcja - uważa Ewa Sowińska. Podkreśla, że życie ludzkie jest najwyższą wartością, a nawoływania liberalnych mediów i feministek należy traktować jako zamach na sumienia Polek.

Nie sława, a terapia
Tymczasem kobietom, które podjęły kiedyś - dramatyczną - decyzję o uśmierceniu swoich poczętych dzieci lub zostały do jej podjęcia zmuszone, potrzebna jest nie tyle sława, co terapia. Z czasem okazuje się, jak wielkim dramatem była zgoda na aborcję. Pacjentki latami borykają się z poczuciem winy i utraty, czują się nieswojo w obecności dzieci, nie potrafią sobie przebaczyć. Medycyna zna wiele przypadków występowania u takich osób długotrwałych zaburzeń psychicznych (tzw. syndrom poaborcyjny).
- Syndrom poaborcyjny wymyka się wszelkim statystykom, bo często nie jest rozpoznawany przez lekarzy i psychologów, chociaż pacjent ma określone objawy i cierpi. Poza tym część pacjentów w ogóle nie zgłasza się po pomoc w tym problemie - tłumaczy psycholog dr Jolanta Próchniewicz. - Tymczasem konsekwencje psychiczne dotykają przeważającej liczby kobiet, które dokonały aborcji, co więcej - dotyczą również innych osób - ojców, babci, dziadków, pozostałych dzieci w rodzinie, nie mówiąc już o personelu medycznym! W dodatku objawy nie ustępują z biegiem czasu, nawet przeciwnie - z upływem lat mogą pojawić się poważniejsze komplikacje. W Polsce syndrom poaborcyjny leczy się w co najmniej kilku ośrodkach.
Anna Skopinska

Śledczy sprawdzą, czy zasadne jest ewentualne postawienie personelowi medycznemu zarzutu nieudzielenia pomocy dzieciom, które przeżyły "aborcję"

Niedługo przesłuchania lekarzy

Prokuratura Okręgowa w Warszawie planuje w najbliższym czasie przesłuchać lekarza i położne ze stołecznego szpitala, w którym według świadków personel medyczny pozostawiał bez opieki chore noworodki, które przeżyły "aborcję". Śledczy nie wykluczają, że wśród zarzutów mogą pojawić się: nielegalna tzw. aborcja i nieudzielanie pomocy, w wyniku czego dzieci umierały.
W złożonych dotychczas zeznaniach znajdują się wypowiedzi świadczące o tym, że w placówce uśmiercano zarówno dzieci chore (legalnej "aborcji" można dokonać, gdy badania prenatalne wskazują na "duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego uszkodzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu"), jak i zdrowe.
- Przesłuchania lekarzy i pielęgniarek z jednego ze stołecznych szpitali były, ale także planowane są w najbliższym czasie - poinformował nas Maciej Kujawski, rzecznik Prokuratury Okręgowej w Warszawie. Nie wykluczył, że po wskazaniu winnych mogą im zostać postawione zarzuty przeprowadzania nielegalnych tzw. aborcji oraz nieudzielania pomocy noworodkom, które przeżyły "terminację ciąży", i skazanie ich przez to na śmierć (w zeznaniach jednego ze świadków pojawiła się informacja o tym, że dwoje dzieci przeżyło "aborcję"). Kujawski podkreśla, że śledztwo jest bardzo trudne, dotyczy 1997 r. Śledczy chcą dotrzeć do rodzin zmarłych dzieci. - W zeznaniach brak konkretnych dat, a wydarzenia są odległe w czasie. Nie można więc z całą pewnością ustalić wielu rzeczy - stwierdził. Dodał, że nic nie wskazuje na to, by obecnie proceder był kontynuowany.

Milczą, bo się boją
Innego zdania są jednak świadkowie. Maria Bienkiewicz, szefowa Fundacji Nazaret, która była już przesłuchiwana w tej sprawie, powiedziała nam, że zgłaszają się do niej położne z warszawskiego szpitala i potwierdzają, że tego typu sytuacje miały i nadal mają miejsce. - Nie mówią o tym głośno, gdyż boją się utraty pracy - stwierdza Bienkiewicz.
To samo potwierdza naoczny świadek "przedwczesnych porodów", którego zeznania ukierunkowały postępowanie na to, co działo się w warszawskim szpitalu. Osoba ta jako studentka położnictwa przez kilka tygodni przebywała na praktykach w tej placówce. Udało nam się z nią porozmawiać. - Byłam przy dwóch takich przypadkach, które śnią mi się do tej pory. Dziecko urodziło się żywe, a nie martwe, był to dla nas, praktykantek, poród wstrząsający - stwierdza. Umieszczone w zimnym naczyniu dziecko było ważone, następnie położna przekazywała je zszokowanym studentkom. - Miałyśmy je ochrzcić, zawinąć w serwetę chirurgiczną, po czym odłożyć na szafkę. Po potwierdzeniu śmierci dziecka (chociaż zgon stwierdza lekarz, a nie studentka położnictwa) wkładałyśmy je do słoika i zalewałyśmy formaliną - opowiada. Według niej, nikt z personelu medycznego "nie robił z tego sprawy". - Nie widziałam tam lekarza neonatologa, który mimo wszystko powinien być przy porodzie przedwczesnym. Był tylko ginekolog, odbierał poród, wrzucał dziecko do miski i wychodził - dodaje. Nie wyklucza, że dzieci mogły być zdrowe. - Jest to bardzo prawdopodobne. To były ładne dzieci. Pomyłek znam wiele. Badania prenatalne, usg, to dobry wynalazek, ale ludzie przecież się mylą - zaznacza.
- Nie poszłam wtedy do prokuratury, bo byłam nieświadomą młodą dziewczyną. Nie wiedziałam nawet, czy organa ścigania zajęłyby się tą sprawą - tłumaczy. - To było wszystko zgodne z prawem, tylko według mnie to było nie po ludzku - dodaje.

Wyborczej od dawna nie czytam ta gazeta to dla mnie dno

A ja w podjeciu tego tematu widze jedna, wazna okolicznosc. Otoz zgadzam sie ze odciecie pepowiny nie jest jakas istotna zmiana w zyciu dziecka. Zgadzam sie ze zabicie dziecka przed porodem, przed cesarskim cieciem, czy po porodzie powinno byc oceniane w identycznych sposob. jesli ktos godzi sie na aborcje to nie bardzo rozumiem dlaczego mialby sprzeciwiac sie eutanazji. jesli ktos uwaza za dopuszczalne zabicie w lonie matki uposledzonego dziecka to niby czemu zabicie takiego dziecka wyjetego z lona matki np poprzez cesarskie ciecie mialoby byc niedopuszczalne? Mozna oczywiscie definiowac jakies kryteria o ktorych pisalismy w innym watku np waga wieksza niz 1000 g. Wtedy dopuszczalne byloby zabicie dziecka o wadze 990 g a dziecko wazace 1010g byloby prawnie chronione.
Ja nie znam jakiegos momentu, jakiegos parametru w rozwoju czlowieka od poczecia do smierci o ktorym moglibysmy w sposob uzasadniony powiedziec ze chwile przed tym momentem nie jestesmy ludzmi a chwile po nim juz nimi jestesmy.
Sadze ze niezaleznie od tego w jak piekne slowa chcemy ubrac swoje stanowiska to spor jest jeden - miedzy zwolennikami ochrony zycia i zwolennikami jego wielkiej wartosci jaka stanowi samo w sobie a tymi ktrorzy chca miec prawo decydowac kogo mozna zycia pozbawic a komu pozwolic zyc. Jesli godzimy sie na prawo do zabijania to reszta to jedynieszczegoly typu ponizej jakiej wagi, ponizej jakiego poziomu ilorazu inteligencji, ponizej jakiego wzrostu, powyzej jakiego wieku na skutek decyzji matki, ojca, obojga rodzicow, lekarza, sadu, wiekszosci parlamentarnej czy moze referendum.

każdy ma prawo mieć własne zdanie - byleby tyczyło się ono do własnego życia, a nie cudzego.

No, ale decydujesz o CUDZYM życiu, w dodatku o życiu kogoś, kto sam nie może się wypowiedzieć, kto nie może się bronić, więc z moralnego punktu widzenia, to jest podobne, jak podanie pavulonu i patrzenie, jak "zdycha" i nie może pisnąć słowa sprzeciwu, bo komuś innemu ta smierć jest na rękę... lekarz zgarnie kasę, matka uzyska jakies inne cele... To jest zawsze decydowanie czyje życie jest ważniejsze... stawianie na szali dwóch żyć.

ngL, postaram sie krotko skomentowac tu twoja wypowiedz bo do korespondencji jakos nie mam dostepu.
1) Roznice
moze po prostu odpowiedz na pytanie co uwazasz za moment graniczny w rozwoju czlowieka w tym sensie ze chwile przed tym momentem np 1 dzien wczesniej uwazasz ze mamy prawo przerwac zycie a dzien pozniej to zyciepowinno byc chronione. napisz prosze co takiego roztrygajacego wydarza sie w tym momencie i kto wg ciebie ma prawo go wyznaczac.
2) Zabojstwo czy zabieg.
Napierw prosze odpowiedz czy poczecie przyjmujesz za poczatek ludzkiego zycia. Jesli nie to odpowiedz jaki inny moment uznajesz za wlasciwy czyli w zasadzie pytanie z punku pierwszego. Jesli zas ludzkie zycie zaczyna sie od poczecia to powiedz czy godzisz sie na prawo dopuszczajace zabicie czlowieka. Komu dajesz prawo decydowania czy i kogo mozna pozbawic zycia, kto ma sprawdzac czy twoje kryteria zostaly spelnione? kto ma te kryteria ustalac? Kto roztrzygac przy roznicy zdan? Komu dajesz prawo roztrzygania zabojstwo czy zabieg? myslisz ze kazdy ma prawo sam o tym decydowac w odniesieniu do swoich dzieci, do osob ktore ma na utrzymaniu? Moze godzisz sie zeby decydowal kazdy lekarz, moze parlament, sad czy komisja Europejska? Oczywisci ja takze moge napisac co mysle w tej sprawie jesli tego nie wiesz albo jesli cos w moim stanowisku jest dla ciebie niejasne, niezrozumiale, niewiadome.
Zwracam ci uwage ze w historii zdarzalo sie juz ze jakis system dopuszczal zabijanie ludzi pod okreslonymi warunkami czy nie spelniajacych pewnych kryteriow. Takze to zadna nowosc ale te systemy nie kojarza mi sie zbyt dobrze.
3) Czlowiek -kto to taki?
Staram sie rozmawiac z toba uczciwie - uczciwie wiec przyznaje ze sa rozne definiecje czlowieczenstwa. Jesli np uwazasz ze czlowiekiem, osoba ludzka stajemy sie w momencie w ktroym otrzymujemy niesmiertelna dusze (a jest to poglad dosc popularny w niektorych kregach) no to ja uczciwie ci pisze nie wiem w ktorym momencie to sie odbywa. Ta niewiadoma jest moim zdaniem argumentem za ochrona zycia od poczecia. Mysle sobie ze jesli nie wiecz czy w sadnim pokoju ktos jest ale takze nie jestes pewna czy przypadkiem nie ma tam twojego dziecka to dokad nie zdobedziesz absolutnej, bezspornej pewnosci to moim zdaniem nie wolno co np zgodzic sie na wrzucenie do tego pokoju granatu. Myslisz inaczej? Ty zdajesz sie sugerowac ze mozna tam wrzucic granat bo jest mozliwosc np bo ktos tam uwaza ze w pokoju twojego dziecka nie ma i jest szanse ze wrzucenie tam granatu nie okaze sie byc zabojstwem.
4)Szansa na przezycie.
Piszesz moim zdaniem nieprawde. Nie wszystkie narodzone dzieci maja szanse na przezycie. Godzisz sie zeby te ktora nie maja szans usmiercac? Nie wiem co lub kogo nazywasz zarodkiem i kidy zarodek staje sie dzieckiem. Znasz taki moment? Co sie w nim wydarza? potrafisz go okreslic, rozpoznac? Ktos wg ciebie to potrafi? Niedawno wczesniaki siedmiomiesieczne ratowano z trudem a dzis ratuje sie zycie pieciomiesiecznych. Dziecko narodzone nie ma szans na samodzielna przezycie. Nie ma takich szans wiele starszych niepelnosprawnych dzieci, ludzi chorych, starych, uposledzonych itp. Uwazasz ze szansa na przezycie jest wyroznikiem czlowieczenstwa, ze ktos kto takiej szansy nie ma nie jest czlowiekiem i mozna go zabic? Wiesz jak czesto osoby chore obciazaja, stresuja obciazaja psychicznie czy wrecz fizycznie zagrazaja zyciu innych ludzi -myslisz ze mamy prawo odbierac im zycie?
5)Prawo do stanowienia o wlasnym zyciu.
Ja nie godze sie na to by dac ludziom prawo do decydowania o swoim zyciu. Ratowalbym np czlowieka probujacego popelnic samobojstwo i wielu z nich ma potem wiele wdziecznosci dla innych ktorzy ich uratowali. Uwazasz ze nie mamy prawa, ze nie powinnismy ratowac ludzi zamierzajacych sie targnac na swoje zycie? Nie probowalabys ratowac kogos planujacego skok z okna?
Po drugie to aborcja nie jest przerwaniem wlasnego zycia ale zycia cudzego. mozesz je nazywac zarodkiem czy czym tam chcesz ale chyba sie zgodzisz ze to zycie i to inne niz zycie np ktoregokolwiek z rodzicow. Aborcja nie jest decyzja w sprawie wlasnego zycia. Myslisz ze sie myle?

Aniu - pisząc o włąsnym życiu nie miałam na myśli sensu dosłowengo. moje życie = mója egzystencja.

"to jest podobne, jak podanie pavulonu i patrzenie, jak "zdycha" i nie może pisnąć słowa sprzeciwu, bo komuś innemu ta smierć jest na rękę..."

Tak? od kiedy pięciotygodniowy płód odczuwa ból, panikę i świadomość istnienia - jak w przypadku uśmiercania pavulonem? Obawiam się, że nietrafny przykład podałaś.

tom_lutkowski...
1. Napisałam, że nie jestem za bezwzględną ochroną życia poczętego w przypadku gwałtu oraz kazirodztwa. A często jednego i drygiego. W takiej sytuacji, uważam, że prawo do głosu powinna mieć skrzywdzona kobieta. nie dlatego, by ukarać dziecko, które nosi w sobie, ale dlatego, że nikt nie powinien mieć prawa do tego, by dodatkowo krzywdzić Ją zmuszeniem do porodu
2. Poczęcie przyjmuję za początek ludzkiego życia, co jednak nie jest w moim mniemaniu równoznaczne z byciem człowiekiem. nie odpowiem Ci na pytanie kiedy zarodek czy płód staje się człowiekiem, bo to temat stricte filozoficzny. Ludzkie życie nie jest człowiekiem tak samo, jak jajko nie jest kurą.
3. Wyprzedziłam pytanie w punkcie drugim, nie jestem w stanie określić kiedy "zaczyna się" człowiek. Nikt nie jest w stanie określić naukowo i na tyle obiektywnie, by fakty były niezaprzeczalne. Wszystko pozostaje w kręgu wiary i pewnych faktów, które bierze się pod uwagę, bądź których pod uwagę się nie bierze.
4. Nie pisałam, że jestem za tym, by uśmiercać wszystkie nienarodzone dzieci, które nie mają szans na przeżycie - jeśli matka wyrazi taką opinię. Nie jestem nawet za tym, by aborcja była w pełni legalna. Natomiast jestem za tym, by kobieta zgwałcona miała prawo do decydowania do czasu, kiedy zarodek nie zacznie odczuwać bólu (jak pisałąm - te części mózgu, które są odpowiedzialne za ból tworzą się mniej więcej od 12-13 tygodnia życia dziecka). To samo powinno tyczyć się kwestii zagrożenia życia czy zdrowia kobiety.
5. Piszesz, że aborcja nie jest kwestią przerwania swojego ale cudzego życia. Pytasz czy się mylisz... nie, nie mylisz się. Ale pisałam już, że nie uważam iż w każdej sytuacji to życie jest dla wszystkich wartością najwyższą. Są sytuacje skrajne, w których wg mnie kobiety powinny decydować o możliwości aborcji (gwałt, zagrożenie własnego życia).
Widzisz.. piszesz o ratowaniu życia samobójcy, a ja odwrócę sytuację - co, jeśli kobieta w ciąży, zgwałcona - popełni samobójstwo? No nic, Jej wybór - powiesz. A ja powiem, że nie do końca tylko jej wybór. To samo tyczy się odmowy wykonania zabiegu w przypadku zagrożenia życia - jakim prawem rząd miałby decydować kto ma żyć a kto ma umrzeć - dziecko czy kobieta?
6. Sprawa z Biblią była przykłądem. Tak poważnie mam trochę głębsze przemyślenia na ten temat i nie będę o tym w tej chwili pisać, bo będzie mocno nie na temat. Jak najbardziej jestem za religią w szkole oraz "studiowaniem" bliblii jako pisma hoistorycznego. Podałam przykład Biblii, by pokazać, że niekoniecznie wszystko musi być takie oczywiste. Na świecie zapewne istnieją ludzie, dla których Biblia jest nic nie wartą bajką. W takiej sytuacji mogliby się domagać, by Bliblię przerabiać na historii a nie na języku Polskim. Teoretycznie (bardzo teoretycznie) mają święte prawo, by się do tego odwoływać. Chodzi o kwestię własnego zdania. Niekoniecznie wsztstko to, co jest takie "oczywiste" jest zarazem bezdyskusyjnie słuszne. Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.
7. I w tym punkcie poruszyłeś istotną kwestię "To ze ktos tam jest draniem, ktos obludnie mowi o milosci a zeruje na ludzkiej nedzy nie wplywa na to co mysle o wartosci ludzkiego zycia nawet jesli bedzie trudne czy przykre.".
Nie wpływa to na wartość ludzkeigo żyycia ale bardzo wpływa na jakość życia dziecka po Jego narodzinach - na jakość życia dziecka i matki. Nie mwię tu tylko o biedzie ale o trwałym kalectwie, braku dostępu do podstawowych praw jak rehabilitacja.
9. W Chinach kobiety zmuszane są do aborcji, w niektórych zakątkach Rosji panuje taka bieda, że urodzenie dziecka graniczy tam z klęską żywiołową czy skazaniem dziecka na śmierć głodową. Podobna sytuacja dotyczy Białorusi. Spójrz na Stany Zjednoczone, Francję, Danię, Szwecję. Co decyduje o mniejszej ilości aborcji? Oczywiście świetna polityka prorodzinna - ochrona matki z dzieckiem, zapewnienie Im godnych warunków życiowych.
10. Poczęte życie podlegać powinno ścisłej ochronie ale nie zgadzma się z tym, że prawny zakaz aborcji jest wyjściem z sytuacji. Ścisła ochrona nie zawsze równa się zakaz. Ochrona może polegać na wielu innych rozporządzeniach - obowiązkowa rozmowa z psychologiem, dopomoga finansowa dla rodzin biednych, zapewnienie o pomocy.

Kilka dni temu wysłałam Ci wiadomość na 28dni. Sprawdź wiadomości.

Aniu - ja też nie miałabym siły.. ale odwagi? Prędzej nie miałabym chęci, bo pokochałabym to życie. Ale ciężko jest mi powiedzieć co zrobiłabym w sytuacji ciąży z gwałtu, czy w przypadku zagrożenia życia. Bardzo trudno dyskutować na temat sytuacji, której nie przeżyłam. I oby nie było mi to dane.

A co do winy - w takim społeczeństwie żyjemy. Kobieta pracuje, gotuje i wychowuje - i to jest normalne. A gdy tak robi mężczyzna, to jest bohaterem. I tych przykładów jest całe mrowie.
A gwałcicieli powinno się izolować mod społeczeństwa, z resztą, to temat rzeka, tak samo jak aborcja. U niektórych jest to choroba a w naszym państwie nie ma pieniędzy na leczenie dewiacji. Odbimba taki karę albo i nie, bo więzienia przepełnione - i kółko się zamyka.

Amazonko bardzo trafne podsumowanie całej dyskusji.
My sobie teoretyzujemy, a tak na prawdę każdy o sobie wie tylko tyle na ile go życie sprawdziło, więc wszystkie te wywody pozostają tylko teorią.

Co do kastracji mój kolega kiedyś powiedział, że "gwałcicieli wieszałby za jaja na moście i dawał im nóź do ręki" - zgadzam się w pełni.

Skłonności może nie, ale możliwości mają tak jakby mniejsze

Ale jesli mają gwałcić i zapładniać lub gwałcić i nie zapładniać, to chyba lepiej by nie zapładniali!
A w ogóle albo zabijać takich, albo skazywac na takie roboty, aby długo nie pożyli.

ja bym takich kastrowała.

albo jeszcze lepiej dać wybór kastracja albo dożywocie

Sparta się kłania - barbarzyństwo wraca...

W pierwszej chwili zdawało mi się konferencja dotyczy zagrożeń płodu; teratogenny = przenikający przez łożysko, szkodliwy dla płodu.

Amazonko - czy nie powinnaś sama sobie odpowiedzieć na to pytanie? Wszak jesteś "innym" w rozumieniu powyższego postu

Ja uważam temat za ważny, a argumanty bardzo mądre. Żałuję, więc, że rozmowe przeniesiono na priv. Aniu- zgadzam się z Tobą, że każdy powinien pilnować swojego brzucha...w końcu nikogo nie zmusisz, żeby np. uprawiał jogging

no ale przecież sprawdzenie czy istnieją receptory bólu u noworodków chyba nie jest tak trudne?

http://portalwiedzy.onet.pl/,11127,1373352,czasopisma.html

Aniu, napisalas "niech każdy pilnuje swojego brzucha i swojego sumienia". Nie wiem dlaczego ten wdzieczny tekst skierowalas do mnie ale niech tam - nie jest to jedyna rzecz ktorej nie wiem. Skupie sie na brzuchu.
Sugerujesz ze dziecko w lonie matki, powiedzmy rozwijajace sie od jedenastu tygodni, to jest jej brzuch?
Probuje rozumiec ze ktos moze miec watpliwosci czy mozna to zycie nazwac zyciem ludzkim, rozumiem ze ktos nie jest pewny czy to czlowiek ale przyznam ze wprawilby mnie w zaklopotanie ktos kto odwazylby sie stwierdzic ze to jest bardziej brzuch niz dziecko.
Jesli jednak to jest, jak twierdze, osoba ludzka, lub jesli, jak twierdza inni, istnieje jedynie jakas ewentualnosc ze to czlowiek to moim zdaniem jego zycie powinno byc wazne dla kazdego a jego smierc powinna nas bolec i ten bol czy chocby niepokoj uwazam za miare naszego czlowieczenstwa.
I jeszcze jedna drobna uwaga o pilnowaniu "swojego brzucha". Ten serwis i inne tego typu miejsca w sieci i realu wielu z nas sobie ceni wlasnie za to ze pojawiaja sie tu ludzie ktorym zalezy nie tylko na "wlasnym brzuchu", ktorzy z powodow ktore mozesz sama sobie dowolnie zinterpretowac pilnuja nie tylko "swojego brzucha" - wiecej nawet - nie przede wszystkim "swojego brzucha"

tom_lukowski... ciesz się, że to kobiety chodzą w ciąży, bo co by to było, jakby w ciąży chodzili mężczyźni? chyba ludzkość już dawno by wyginęła! Ok, może to jest przykład nierealny, bo tak jest świat urządzony, że do tej pory żaden facet, poza Schwarzenegerem, jeszcze nie rodził. Co nie zmienia faktu, że dość mam facecików, którzy nie dość, że są sprawcami przytłaczającej większości przestępstw i to tych najbrutalniejszych, wojen, ludobójstw, draństw tego świata, to jeszcze mają czelność potępiac kobiety za aborcję i chcą ostatkiem sił podporządkować sobie kobietyę decydując o jej ciąży. JEJ niczyjej innej! Każą przerywac ciążę lub rodzic zgodnie z ICH wolą, zależnie od ustanowionego PRZEZ NICH ustroju i prawa.
W Chinach mają komunę i na polecenie FACETOW zabijane są nienarodzone (i narodzone) dzieci, u nas mamy katoland i FACECI chcą docelowo wprowadzić przymus rodzenia dla każdej kobiety, nie martwiąc się co potem ona zrobi z dzieckiem, jak je wychowa, za co utrzyma.
tom_lukowski... przestań tu nas (mnie) umoralniać, bo jakbym chciała umoralniania to bym sobie weszła na inny portal, albo poszła do spowiedzi. Przyjmij do wiadomości, że niektórzy mogą miec poglądy odmienne od Twoich i że ty nie masz monopolu na nieomylność, więc potencjalnie to ja mam rację, nie ty. Jednak ja nie staram się przekonać ciebie do moich racji, bo mało mnie interesuje, jak ty postępujesz w życiu, chcę tylko spokoju i wyboru, osobistego decydowania o moim życiu i mojej ciąży, a nie, żeby ktoś decydował za mnie. Mam nadzieję, że chociaż z tym się pogodzisz i dasz sobie spokój z tą krucjatą.