Zasmucal i to bardzo, ale jakos nie mialam "weny", a ciezko bylo na sile stworzyc cos, z czego bylam zadowolona. Ostatnio stowrzylam w glowie kilka nowych projektow i nawet zajelam sie tworzeniem swojej strony internetowej... Radosc towrzenia nowych kolekcji byla ogromna, wiec bardzo chetnie znow sie tym zajme...tylko najpierw musze "odkurzyc" swoja malenka pracownie :)

Agatella - tak na prawde to ja sie ciagle ucze nowych jezykow ;) studia - anglistyka, do tego matura z niemieckiego...kiedys mieszkalam rok we Wloszech, a teraz juz od 5 lat w Holandii :) Wiec, ze tak powiem az tak mnie juz ta nauka nowych jezykow nie zajmuje :) Choc chodzi mi cos ostatnio po glowie nauka szwedzkiego...nie mam pojecia dlaczego

aga- przykro mi :(

Agenieshika próbuj próbuj, może się uda naturalnie,w cyklu sylwestrowym? Jest tutaj dziewczyna co mimo kilku nieudanych inseminacji cieszy się właśnie naturalnie plusowym wykresem :). Trzymam kciuki

tego Ci życzę :))... ale zostaw sobie jakiś margines błędu ;-)... łatwiej wtedy

Myślę.. że kiedy nadejdzie czas w którym maluszek ma się pojawić.. to po prostu pojawi się.. :) :)

Mój 15 letni syn .. pojawił się dość szybko i ..niespodziewanie ..ale :) to był widocznie własnie jego czas.. na zaistnienie i mój czas.. żeby pracować, studiować i układać sobie życie mając własnie jego przy sobie..

Wierzę, że pewne rzeczy i czas na nie.. są już gdzieś zapisane..

:) :)

Anderka... bo to prawda.. marzenia się spełniają i moje życie mogłoby służyć za przykład.... :)

Będziesz miała.... śliczny brzuszek :)

też byłam tam Agenieshiko... i bywam nadal czasem, ale i tak jest fajnie ;-). Głowa do góry!
Chodźcie na "piosenkę" sprawdzamy hity z tygodnia własnych narodzin!

Aga, nic, czas sam przestawi... a może nie zdąży ;-)

Aga, kochana ja mam 38 lat i uważam, ze to w sam raz czas na ciążę, i nie czuje sie za stara :) a załamanie takie jak TY... znam to uczucie też to przechodziłam, a fakt ze moja siostra zaszła w ciąze bez problemu i do tego w bliźniacza, nie pomaga... Ale tak jak pisze Anderka jak mam doła to cudownie dziewczyny z tego frum, potrafia podnieśc na duchu i dać wiere, nadzieje. Przy nich jest lżej i raźniej pzrejsc przez doline smutku....
Agus głowa do góry... CO NAS NIE ZABIJE TO WZMOCNI ...

I oby wiecej tak pozytywnego myslenia

Wątek UMARŁ

Hej Dziewczyny.
Choć mnie nie znacie, bo tylko podczytywałam Was i nic nie pisałam, to zwiastuję Wam dobrą nowinę, wraz z metodą jak zrobiliśmy dziecko. Ku pokrzepieniu Waszych serduch.

Mam 32 lata i jestem w połowie 8-9 tc. Staraliśmy się kilka miesięcy.
Zanim napiszę o objawach słowo o tym jak zaszłam wyciągając wnioski z Waszych rad, skwapliwie chłoniętych i weryfikowanych:

1. Poddałam się i uznałam że pal to sześć, ja zrobię wszystko, co trzeba żeby zajść w ciąże, ale dziecko przyjdzie i tak kiedy zechce. A jak nie zechce? Ci którym dane jest wszystko (zdrowie, powodzenie itd.), to są wyjątki. Normalnie prawie każdy jakąś kulę u nogi ciągnie za sobą. Pomyślałam filozoficznie, że jak nie będę mogła zajść za rok, lub trochę dłużej, no to może adoptujemy. Wcześniej byłam tak nastawiona desperacko na ciążę (jakaś desperacja mnie ogarnęła, płacze że nie mogę itd.) że chyba przedobrzyłam. Teraz, zupełnie niezależnie od ciąży mam poważny problem zdrowotny i nie mogę w to uwierzyć jaka ja głupia byłam, że nie doceniałam tego co mam (czyli zdrowia, pewnego dobrostanu że mogę w zasadzie wszystko co zechcę zrobić), tylko ciągle coś więcej i więcej chciałam. Zero wdzięczności, tylko więcej i więcej.

2. Owulację mam ok. 16 dc, i wcześniej współżyliśmy w tej okolicy, ale przemyślałam sobie że może te plemniki mojego Lubego jakieś nieruchawe, albo może ja coś mam z tym śluzem, albo z PH i w tym cyklu poszliśmy na całość. Zaplanowaliśmy i urządziliśmy orgię i od 7 dc codziennie do 16 dc :)

3. Codziennie x3 od miesiączki począwszy wiesiołek (do owu), i siemię lniane.

4. Już ułożyłam w głowie plan i pogodziłam się że łatwo nie będzie i że trzeba się będzie leczyć, być może bezskutecznie i wtedy będziemy adoptować i chyba psycha mi poluzowała i jestem w ciąży.


Trzymajcie się ciepło, może którejś z Was coś z tego co napisałam pomoże w staraniach:)

A czemu adopcja to najgorsza wersja ?

jod ja o dziecko staram się 6 lat od dziecka mówiła, że na pewno adoptuję dziecko i nigdy w życiu nie powiedziałabym, że to najgorsze wyjście, bo jeśli ktoś tak myśli to niech zrezygnuje z adopcji

Ja wiem, że w Polsce nie jest to łatwe zadanie adoptować dziecko, ale nie można też mówić, że jakby procedura adopcyjna była łatwiejsza to dzieci w domach dziecka nie byłoby niestety nie jest to prawda zważ też na to, że wiele osób chce niemowlęta, więc i okres oczekiwania się wydłuża, plus idea rodzicielstwa zastępczego w Polsce nie jest jakaś szeroko rozpropagowana, nie ma aż tak wielu rodzin chętnych na adopcję, ludzie nie chcą starszych dzieci adoptować a i takie przecież zostają osierocone.

Druga sprawa może i czepiam się słów, ale czasem coś pisząc należy zważyć na słowa bo jednak użycie tak niefortunnego zwrotu jak "najgorsze wyjście" jest nie na miejscu i czasami należy zastanowić się jak to zabrzmi dla innych osób.

nikola warunki bytowe jak i dojrzałość psychiczna oraz stan zdrowia rodziców odgrywa rolę we wszystkich krajach czas oczekiwania na dogranie wszystkich formalności w Polsce trwa nawet kilka lat zależy jak duże dziecko rodzice adopcyjni chcą zaadoptować i jaka jest jego sytuacja prawna, ja to wszystko wiem po prostu jak przeczytałam w najgorszym wypadku adopcja to się we mnie zagotowało dlatego poprosiłam o wyjaśnienie.

Ja mam 35 lat i nadal staram się myśleć pozytywnie, w styczniu mam laparoskopię i w związku z tym nową nadzieję, że to coś da. Ale ostatnio jak jeżdżę autobusem do pracy, to rzuca mi się w oczy plakat Katolickiego Ośrodka Adopcyjno - Opiekuńczego w naszym mieście. Chyba też się tam wybiorę, pozbieram ulotki. Skoro nie będę mogła urodzić własnego dziecka, może pomogę innym dzieciom? Czas pokaże, jak to się wszystko ułoży.
Bądźmy wszystkie dobrej myśli, stawiajmy czoła wszelkim przeciwnościom, a przede wszystkim każda z nas powinna wierzyć w cud poczęcia i narodzin:)))

Witaj LLenkaa tez jestem po 30-ce ale staramy sie o 1 dziecko i nic, co lepsze przeszłam ostatnio sporo bo robilam HSG i ograniczyłam pole staran do 1 jajnika:(
Zycze Ci wszystkiego naj naj lepszego

EW uwierz mi, że tak samo jak Ty myslała, ze jestem zbyt mało zdyscyplinowana w mierzeniu codziennym tempki. Staram sie od lutego tego roku bez efektu i może to sprawiło, ze pomiary nie robią mi już problemu a powiem więcej tak w krew weszły, ze jeszcze oczu do końca nie otworzę a już po termometr sięgam. Na poczatku troszke dyscypliny- fakt ale potem to odruch :).

Acha, nie znacie sie z dziewczynami z tego watku ale sporo jest nas w ,,dojrzałym" wieku więc nie będziecie czuły sie osamotnione . Ja skończyłam 36 lat.

Tabletki to metoda dla zdyscyplinowanych, a nikt nie narzeka.

meaya: Od pół roku staram się o drugą córeczkę

a jak się trafi synek ? :)

[quote=TEORKA][/quote] również przyjmę z otwartym sercem

do łóśćń: właśnie zaczyna mi się @, może spróbuję :), tak nawiasem mówiąc - świetny nick, jedyny w swoim rodzaju

Nick tak jedyny