My już po wizycie w klinice. Decyzja zapadła - w następnym cyklu jak wszystko dobrze pójdzie podchodzimy do IUI. Nie chcę się za bardzo nastawiać ale póki co podejście mam takie jak do HSG - chciałabym już dziś i teraz i natychmiast. Baaardzo liczę i nie mogę się doczekać i cieszę się, że nie stoimy już w miejscu.
Decyzja o rozpoczęciu leczenia w klinice była najlepszą decyzję w ostatnich dniach! :)

Cześć Amieszka! Doskonale Cię rozumiem. Ja też miotam się od łez wściekłości do wmawiania sobie, że muszę być silna i trzeba olać to, a na pewno wszystko będzie dobrze. Nie wiem, czy to pocieszające, ale chyba wszystkie tutaj czujemy to samo. Byłaś już (prawie) w ciąży, więc nie możesz zakładać, że się kolejny raz nie powiedzie. Uda się na pewno!

Mia - jeśli mogę zapytać, długo się już staracie? Jestem ciekawa, bo zastanawiam się sama, kiedy i mnie przyjdzie podjąć kolejne, drastyczniejsze kroki.

BellaM - Daj koiecznie znać, czego dowiedziałaś się na wizycie, bo rzeczywiście zagadkowe to wszystko. Ja tylko raz robiłam bete i nawet 0,2 nie miałam, więc nie mogę Ci nic na ten temat powiedzieć :) Powtarzałaś test? Ja do mojego TSH też nie mam już siły, dlatego za radą endo staram się badać nie częściej niż raz na 3 miesiące, bo te ciągłe wahania (podobno i bez leczenia występują) tylko mnie dodatkowo stresują. Ale w końcu będzie dobrze!

kejt-busz - wizyta u endo w październiku. Po wizycie - tarczyca ok, usg ok, mam brać 50 codziennie. Beta taka może być i może nic nie oznaczać , a póki co luteinka przez 10 dni i powtórzyć w 10 dniu betę dla świętego spokoju. Potem czekamy na @ i zaczynamy CLO i sprawdzimy wstradiol i FSH. Nic nowego sie nie dowiedziałam, ale coś się dzieje przynajmniej.

Dzień dobry :) Niecierpię luteiny wrrr....

Hej Dziewczyny. U mnie nastrój przedokresowy. Nie mam już złudzeń, przyjdzie z hukiem, to tylko kwestia czasu. Najłatwiej byłoby się rzucić w wir pracy i o tym nie myśleć - ale kurka nawet na tym nie mogę się skupić. A jakby mało mi było atrakcji, widziałam wczoraj na ulicy pijaną, nie - raczej zalaną w trupa i czerwoną na całej gębie, zataczającą się babę w 8 a może 9 mcu ciąży. Myślałam, że jej odwinę! Nawet okoliczne pijaczki coś do niej krzyczały z dezaprobatą No dobra, (s)pokój... Miłego dnia!

Powróciłam do Was , by się chyba wypłakać...wydawało mi się, że wakacje, urlop, super sprzyjający klimat luzu, to jak zwykle dostałam po dupie i zamiast cyklu 27,28 dniowego pojawił 34, który narobił strachu , zamieszania i nie wiadomo, czego jeszcze :( Poza tym (nie wiem, jak u Was) ale mnie wciąż dobiegające informacje, że koleżanki zachodzą w ciążę , niektóre już w 2...nawet po poronieniach im się udaje, a ja ...dziś mija 2 lata od poronienia i ciągle coś staje na drodze, a lata niestety lecą. Tracę nadzieję i wiarę, mam dość starań i podporządkowywania wszystkiego staraniom, w wir pracy uciekałam przez 2 lata, zapychając jak bury osiołek, ale przecież trzeba też myśleć o życiu prywatnym i o sobie. Gin każe być cierpliwym i czekać, nie robić na razie żadnych dodatkowych badań, ja mam czasami takie doły, że mi wstyd, ale pytam dlaczego ???? Chyba gdy mija tyle czasu i nic nie przychodzi, nie da się uwolnić myślenia i udawać, że nic się nie dzieje? Ja przynajmniej tak nie potrafię. Zaczęłam kolejny cykl, przystępujemy po raz 3 do monitoringu i nie wiem, co mam robić, żeby z tyłu głowy wygonić pesymizm ? Apropos Waszych przypadków o tych, co nie powinni mieć dzieci...w moim otoczeniu najszybciej maja dzieci dziewczyny, które zdradzały długo swoich facetów, oszukiwały, są niewierzące lub długo były, albo im nie zależy i wpadły...itp. Dla mnie to dobijające, a w takim dniu jak dzisiejszy odechciewa mi się wszystkiego...Pozdrawiam i przepraszam za tak negatywne ustosunkowanie, ale mam dość :(

Witaj dona. Bardzo dziękuję za te słowa...dziś mam kryzys na potęgę :( Apropos starań, to nie do końca jest tak, że są to dwa lata.Najpierw mieliśmy pół roku przerwy po poronieniu, nastepnie okazało się, że jak już możemy, to trzeba zoperować woreczek żółciowy, nastepnie pół roku przerwy po zabiegu, aby wszystko w środku doszło do siebie...no i jak już możemy od pół roku, to nie wychodzi, a mnie to przybija i to bardzo. Nie ma miesiąca, żeby ktoś z otoczenia nie oznajmił mi, że spodziewa się dziecka i to mnie smuci w moim kontekście i myślę sobie, że coś jest z nami nie tak...wszyscy dookoła mogą, a ja nie. Rodzina patzry dziwnie, nikt nie pyta, ale klimat taki sobie Co do gina, to barzo go szanuję za podejście i rozmowy. Ufam mu, że ma wiedzę i podejście. Każe się nie nakręcać i nie poddawać presji. Wyłączyć mózg, nie myśleć...a ja niestety już nie potrafię. Łudziałm się, że na urodzinki los sprawi mi prezent, że ktoś tam na górze dopomoże, ale nie udało się...Wiem, że są tacym którzy mają gorzej i trzeba się cieszyć tym, co się ma...na szczęscie mam cudownego męża, który wspiera, jak może...choć staram się czasami płakac nie przy nim, o zapewne on gdzieś też to w sobie kumuluje i nie chcę go dobijać. Najłatwiej jest mi wygadać się do was, bo rozumiecie temat...poza tym, czasami lepiej zrozumie cię obcy. Będę tu zaglądała częściej i obserwowała, co u Was. Buzaiku ogromne dla wszystkich. Jeszcze raz dziękuję donna.

witajcie dziewczyny!Dziś dołączam do Waszego grona, jestem staraczką i dziś właśnie kończę 30-stkę!Brrrr...!!!A czuję się jak 20 latka.Właśnie dopijam drugiego drinka, zdążyłam już pokłócić się z mężem i wypłakać się za wszystkie lata.Staramy się 7 cykl i nic. Poroniłam w ubiegłym roku 2 razy. W styczniu - 5 t.c., w lipcu- podobnie.Od lutego zaczęliśmy starania,a od dwóch miesięcy staram się obserwować siebie, głównie poprzez mierzenie temperatury. Mój pierwszy ginekolog, za każdym razem powtarzała: Najważniejsze, to żebyś zdążyła urodzić dzieci do 30-stki.Jej słowa pozostały w mojej głowie i spowodowały swoistą traumę, dziś w dzień urodzin, czuję się po prostu strasznie.Moja teściowa powiedziała dziś ni z gruszki ni z pietruszki:"musicie modlić się do św. Idziego, bo tym parom które długo nie mają dzieci, on gwarantuje, że od razu zajdą w ciążę".No masakra po prostu, odechciewa się wszystkiego.i znów oczy zachodzą mi łzami...

Wiem, że nic tak nie dobija jak czekanie i kolejne przychodzące @. Tak jak piszecie, że ci co nie chcą dzieci zachodzą w ciążę prawie, że "wiatropylnie" ;) ale nic mnie tak nie nauczyło pokory jak starania o dzidzię. Aktualnie leci 5 cykl starań i już podchodzę do tego spokojnie ale były już i nerwy i łzy... Jestem osobą "w gorącej wodzie kąpaną" i wszystko musi być od razu. A tu lipa...Tym bardziej, że w pierwszą ciążę zaszłam za pierwszym razem, niestety obumarła a w drugą w drugim cyklu starań.

Dziewczyny, w ile dni po owulacji miałyście najpóźniej skok temperatury? No tak pokręconego cyklu to ja jeszcze nie miałam.. Pęcherzyk na usg był super, endo prawidłowe, testy owulacyjne w pn pozytywny, wt pozytywny, wczoraj mocny kolor ale już słabszy a dziś nadal nie ma wzrostu temperatury. Wariactwo jakieś. Nie mówiąc już o tym jak urlop i przerwa w Clo przesunęły mi owulację... I na dodatek to 13 cykl starań. Uuuułaaa...

MK28dni - spokojnie, skok temp moze byc kilka dni po peknieciu pecherzyka. Ja bym na waszym miejscu dalej dzialala co drugi dzien ;)

My straliśmy się przez rok... pierwsze pół roku naturalnie.... wreszcie poszłam do gina i okazało się że nie miałam owulacji. Zaczęłyśmy leczenie i owulka wróciła. Czego ja nie wymyślałam, co miesiąc do gina, monitoringi, testy LH, badanie progesteronu byle upewnić się, że owu jest. Po kilku cyklach udało się, ale na krótko. Poźniej znów bieganie po ginach, branie dupka na niski progesteron (nie podparte badaniami, takie widzi mi się lekarza) rozwaliło mi cykle... wrr... teraz znów pojawiają się bezowulacyjne. Powoli zaczęłam stwierdzać, że już nie wiem co ze mną jest nie tak. W końcu wygoniłam męża do lekarza... i okazało się, że z jego wynikami to szansa jest nikła. Nie zawsze przyczyna leży tylko w nas. Moja ginka nawet nie zaleciła mi badań męża a szarpaliśmy się już z tym wszystkim od roku. Powiedziała, że nie ma go co stresować, a mnie faszerowała lekami....wrrr... teraz jestem na etapie odpuszczania

mi się nie udało pierwsze ICSI ... beta ladnie rosła a nagle szybciutko spadła :(
2 cykle poczekam z pójściem do lekarza bo pewnie będę musiała brać visanne albo jeanine na endometriozę :(

ale chciałabym pić zioła - czy można od razu od nowego cyklu po IVF?

erozp , tak to było pierwsze badanie nasienia. U nas niestety tylko 3% o budowie prawidłowej, z tych nieprawidłowych 97% ma uszkodzone główki a w nich zawarty jest materiał genetyczny. Na razie bierzemy witaminki (androvit, koenzym q10 i mace) a w przyszłym miesiącu powtarzamy badanie (takie są zalecenia kliniki) Plemników jest dużo bo 70 mln/ml, żywych 65% o ruchu postępowym A+B też ok 60%. Generalnie wyniki bardzo dobre tylko morfologia kiepska, nawet bardzo kiepska :(
--------------
fasolinko 1980 bardzo mi przykro :(

iris - to faktycznie dobre wyniki poza tą morfologią ale może te suplementy pomogą, tylko ponowne badanie za miesiąc to trochę szybko bo podobno 70 dni potrzeba ale z drugiej strony w klinice wiedzą co robią, oby się poprawiło :)

erozp, też słyszałam, że dopiero po 7o dniach się żołnierzyki zmieniają, ale podobno po jednym badaniu nie powinno się stawiać diagnozy i robi się kolejne w ciągu miesiąca. podobno jedno badanie jest niemiarodajne (??). Przez ten czas posuplementuję meża, pochodzi na basen, zmienił też bieliznę na luźniejszą... zobaczymy :) może przegrzał się za bardzo na plaży (tak to sobie tłumaczę ) :)

oj ten tydzień jakiś średni u nas. Może znów ten worek z ciążami ktoś otworzy?

Witaj Marzena, wszystkie tu walczymy z zegarem biologicznym i żmudna to walka, czasami bardzo niesprawiedliwa :) Starasz się o pierwsze maleństwo? (jeśli mogę zapytać :))

Marzena, zajrzałam w Twój wykres, ja bym go nie skazywała na straty! Nie wygląda to wcale źle. Co do korekty temperatur najszybciej będzie jak zapytasz eksperta, ja często korzystam z tej opcji - dziewczyny wiedzą wszystko :) Odpiszą Ci szybko i na temat.

Dziewczyny, przeanalizowałam sobie wszystkie swoje cykle i zwróciłam uwagę na cykliczność pewnej rzeczy. Zazwyczaj kilka dni po owulacji (pojedyncze przypadki przed), pojawia się u mnie ból, jakby podrażnienie, pieczenie, nie wiem jak go określić, w okolicach prawego jajnika (na 10 godzinie od kolca biodrowego :)). Coś jest chyba nie tak! Mówiłam o tym jakiś czas temu lekarzowi ale jakoś się temat rozmył. Snuję już czarne wizje ad jakiegoś ogniska endometriozy. Co o tym myślicie?

Fasolinko, masz rację. Przerwa od leków dobrze Ci zrobi. Ja też teraz nie biorę nic prócz suplementów, sportu i diety. Najczęściej udaje się 2. podejście do IVF, więc już teraz kibicuję, żeby wszystko było jak trzeba :).

jestem po nieudanym pierwszym ICSI, jeżeli Cie boli to szukaj przyczyny do skutku, u mnie to zrobiono o 10 lat za późno, bo akurat guz mi zatkał jelito i pojechałam do szpitala i musieli brzuch otworzyć, tak bym padła pewnego dnia a wg lekarzy okaz zdrowia, jak boli to przyczyna jakaś musi być, już to wiem, i gonie każdego dookoła do skutku jak coś boli

ja bym odradzala laczenie ziol z lekami

13 nieudany cykl za mną. Dostałam dzieś skierowanie na laparoskopię, oby to była słuszna decyzja. Boję się jak cholera. Kilkanaście lat temu miałam narkozę i przeszłam to fatalnie. Napiszcie coś na pocieszenie, a najlepiej opiszcie swoje doświadczenia z tym zabiegiem jeśli takie macie :) w poniedziałek poznam termin, lekarz stara się załatwić go jak najszybciej.

Ja też uważam, że nie taki diabeł straszny. Z narkozą to zależy czy coś znajdą czy nie. U mnie nie znaleźli nic, więc miałam narkozę ledwie pół godziny. Nic mi po niej nie było, byłam cały czas świadoma po wybudzeniu i rozmawiałam. Co innego moja koleżanka z sali - ją uspali na ponad godzinę, bo operowali duże ogniska endometriozy. Ona po długiej narkozie gorzej się czuła.
Ból po laparo minimalny. Na drugi dzień po zabiegu wstałam i poszłam sobie :). Wypisali mnie na 2 dobę po. Niczym się nie martw, będzie dobrze!! :)