Witam wszystkie dziewczyny, które zmagają się z ta chorobą - każda z nas leczących się wie co ona niesie za sobą. Mam jednak pytanie ilu z Was udało się urodzić dzieci ?? i jak długo się o nie staraliście z partnerami? Jakie leki ewentualnie wam w tym pomogły ? i czy zdarzają się poronienia ?
Postaramy się również w miarę możliwości odpowiedzieć na pytanie dziewczyn, u których dopiero zozpoznano chorobę.
Pozdrawiam

Witaj Agnieszko,
Ze swojej autopsji wiem że jeszcze troszkę walki o dzidzię mnie czeka na tą chwilę rozpoczęłam terapię duphastonem i kwasem foliowym, to pierwsze ma mi pomóc wywołać miesiączkę, po drugie zajść w ciążę a po trzevie jeżeli już będę w ciąży to pomoże mi ją podtrzymać - bowiem z tego co wyczytałam u PCOS-owiczek występują tzw poronienia mechaniczne. Kwas foliowy to już raczej dla dzidzi niż dla mnie - żeby dzidzia była zdrowa a do tego jako jedno z głównych lekarstw to po prostu sexchoć przyznam że od kąd staramy się z mężem to po pierwsze chcemy czerpać przyjemnosć a drugi plan to stworzyć bajbuska ponoć tak jest lepiej. Nie znalazłam jednk nic konkrentego na temat poronień to znaczy jak bardzo wpływa to na fak że kobieta ma PCOS , i tego przyznam bardzo się boję A jakie są Twoje pytania ? Od kiedy wuesz że chorujesz na PCOS ?

Patrząc na to, drogie czytelniczki, można się pocieszyć, że wbrew utartemu przekonaniu, z kompetencjami polskiej służby zdrowia nie jest jeszcze tak źle. Postępowanie cudotwórców zza oceanu można obrazowo przyrównać do gaszenia pożaru gazociągu bez odcięcia dopływu gazu – stłumi się płomienie, które za jakiś czas znowu wybuchną z podobną siłą. Większość czytelniczek skojarzy problemy bohaterki programu, a w szczególności zarost typu męskiego, z zaburzeniami hormonalnymi – i do tego nie trzeba być profesjonalistą. Osobom mającym zawodowy kontakt z problemami ginekologicznymi równoczesne występowanie powyższych objawów nasunie podejrzenie dosyć tajemniczego, a jednocześnie powszechnego schorzenia, tzw. zespołu policystycznych jajników (ang. policystic ovary syndrome – PCOS).

Aby poznać i postarać się zrozumieć tę chorobę, musimy cofnąć się do 1935 roku. Wtedy amerykańscy lekarze Stein i Leventhal, badając pacjentki zgłaszające się z powodu trudności z zajściem w ciążę lub donoszeniem jej, zauważyli, że wyróżnia się wśród nich znaczna grupa kobiet z charakterystycznymi objawami. U wszystkich dominowały nadmierne, nieprawidłowe owłosienie, otyłość i nieregularne krwawienia miesięczne. Od tego czasu pojawiły się nowe metody diagnostyki laboratoryjnej i obrazowej, co umożliwiło wykrycie dalszych nieprawidłowych procesów toczących się w organizmach pań z triadą Steina-Leventhala, m.in.: podwyższony poziom androgenów, nieprawidłowe ilości hormonów przysadki, wielotorbielowate zmiany jajników, a ostatnio również podwyższony poziom insuliny wraz z opornością tkanek na jej działanie…

Pamiętając o lokalizacji i funkcji komórek pęcherzyka, możemy wnioskować, że dużo pęcherzyków to dużo estrogenów, czyli łatwiejsza owulacja – więc skąd jej brak w tej chorobie? Otóż jeden drobny szczegół tłumaczy tę pozorną sprzeczność. Drobny, ale wyjaśniający nie tylko przyczynę niepłodności, ale także wielu pozostałych objawów zespołu. Szczegółem tym jest synteza hormonów płciowych. Należą one do dużej grupy tzw. hormonów steroidowych, nazwanych tak dlatego, że pochodzą od znanego wszystkim cholesterolu. Oprócz estrogenów i progesteronu w grupie tej znajdują się m.in. androgeny (męskie hormony płciowe, jakkolwiek spełniające także wiele funkcji u kobiet) czy też regulujące procesy metaboliczne hormony nadnerczy – gliko- i mineralokortykosteroidy.

Szkopuł w tym, że szlaki ich syntezy nie przypominają drzewka (każdy na odrębnej gałęzi), ale raczej łańcuszek – często jeden z nich jest bazą do syntezy następnego. Aby powstały estrogeny, cholesterol musi najpierw przejść w progesteron, ten w androgeny, a dopiero one mogą zostać zmienione w finalny produkt i nie zachodzi to w jednej komórce. Komórki pęcherzyka dzielą się na dwa typy: osłony – gdzie zachodzą procesy prowadzące do wytworzenia androgenów, oraz ziarniste – których produktem są estrogeny. U kobiet z PCOS istnieje genetycznie uwarunkowany niedobór enzymów drugiego etapu syntezy, co owocuje nadmiarem półproduktu – androgenów i w efekcie niemożnością wytworzenia jednego dominującego pęcherzyka i jajeczkowania.

Nadmiar tkanki tłuszczowej – klasyczny objaw według odkrywców schorzenia – występuje jednak tylko u około 50% chorych, natomiast pewne konsekwencje wynikające z otyłości pojawiają się także u pacjentek bez problemów z nadwagą. Skąd więc takie rozbieżności w nasileniu objawów przy jednocześnie wielu cechach wspólnych? Dlaczego choroba mimo tego samego defektu na poziomie jajnika wygląda na zewnątrz tak różnie? Czyżby także otyłość była wynikiem skrajnie dużego stężenia jakiegoś tajemniczego hormonu analogicznie do opisanego wcześniej wachlarza objawów wywołanych nadmiarem męskich hormonów? Okazało się, że tak. Tym tajemniczym czynnikiem jest insulina. Wpływ ten jest tak wyraźny, że obecnie defekt syntezy hormonów w jajniku uważa się jedynie za czynnik predysponujący, natomiast za bezpośredniego sprawcę uważa się nieprawidłowości związane właśnie z insuliną. U większości chorych kobiet występuje zjawisko tzw. insulinooporności. Polega ono na zmniejszonej wrażliwości tkanek na jej działanie.

Podobne zjawisko obserwuje się w cukrzycy typu 2 (potocznie zwanej cukrzycą dorosłych). W PCOS niekoniecznie manifestuje się to zaburzeniami tolerancji glukozy i cukrzycą (chociaż mogą się one pojawić w miarę trwania choroby, a PCOS jest uważany za jeden z czynników ryzyka cukrzycy dorosłych), natomiast zawsze występują inne związane z tym nieprawidłowości. Osłabioną wrażliwość tkanek na insulinę organizm stara się skompensować jej zwiększonym wydzielaniem. Jak można się domyślić, nie działa ona tam, gdzie powinna, lecz na pierwszy plan wysuwają się jej działania uboczne. W jajniku nasila ona syntezę androgenów, co ułatwia wspomniany wcześniej defekt (ale cukrzyca typu 2 sama w sobie nie oznacza automatycznie PCOS). Podwyższony poziom insuliny sprzyja odkładaniu się tkanki tłuszczowej, co, jak wiemy, dodatkowo nasila androgenizację. Jakby tego było mało, otyłość sama w sobie utrudnia działanie insuliny i koło się zamyka.

Kiedy kobieta chce zajść w ciążę, również za pomocą hormonów stymuluje się jajeczkowanie. Należy pamiętać, że PCOS trwa również w czasie ciąży i kobiety cierpiące na to schorzenie powinny być pod opieką ośrodka położniczego ze względu na ryzyko poronień i przedwczesnych porodów. Gdy leczenie zachowawcze jest nieskuteczne lub organizm kobiety nie toleruje zestawu leków, stosuje się leczenie operacyjne. Starsza metoda polegająca na wycięciu części jajnika stosowana jest dzisiaj praktycznie tylko w najcięższych przypadkach i cechuje się dużą skutecznością. U reszty chorych ze wskazaniami do zabiegu stosuje się mało inwazyjną metodę polegającą na punktowym wypalaniu nadmiaru pęcherzyków techniką laparoskopową. Jest skuteczna, jednak po 2 latach u części kobiet obserwuje się nawroty.

Od czasu odkrycia zaburzeń związanych z insuliną duży nacisk kładzie się na uderzenie w tę „spustową” przyczynę PCOS. Obserwuje się, że redukcja masy ciała o 10-15% znacznie zmniejsza nieprawidłowości i może nawet zwalczyć chorobę we wczesnym stadium, a praktycznie u wszystkich na pewno poprawia skuteczność leczenia hormonalnego. Osiąga się to najtrwalej, bez efektu jo-jo, stosując zbilansowaną dietę (50% węglowodanów złożonych, 40% białka, 10% tłuszczów z przewagą nienasyconych, z odpowiednią liczbą kalorii) i aerobowy wysiłek fizyczny (rower, biegi itp., co najmniej 3 razy w tygodniu po 45 minut). W przypadku nieskuteczności samego postępowania niefarmakologicznego, znacznej otyłości, a czasem insulinooporności mimo prawidłowej masy ciała wprowadza się dodatkowo leki stosowane w leczeniu cukrzycy typu 2: metforminę, akarbozę czy troglitazon (lek o dużej skuteczności, stosowany chyba częściej w PCOS niż cukrzycy).

Ponieważ efekty działania androgenów zanikają stopniowo i możliwe są nawroty, można wspomóc terapię usunięciem kłopotliwego owłosienia. Metod jest wiele, jednak nawet laser nie przynosi trwałych efektów. Amerykańskie PCOS Association poleca elektrolizę jako jedyną permanentną metodę pozbycia się problemu.

Jak widać, PCOS jest chorobą odbijającą się na całym organizmie, a przykładem jego powszechności i „demokratyczności” niech będzie fakt, że choruje na niego prawnuczka odkrywcy, dr. Steina. Jest to choroba o tyle okrutna, że uderza w poczucie kobiecości (niepłodność, maskulinizacja). Dlatego też odbija się na psychice kobiety – depresja, poczucie niższej wartości są w tej grupie chorych powszechne. Czasami jest konieczne dodatkowe zajęcie się tą sferą przez specjalistów psychologów i psychiatrów. Poza tym należy mieć świadomość, że leczenie jest długie i żmudne, a predyspozycja do nawrotów trwa przez całe życie…

Mam nadzieję, że udało mi się przybliżyć i choć trochę pomóc zrozumieć skomplikowany problem zespołu policystycznych jajników. Najogólniejsze wnioski okazują się najważniejsze. Po pierwsze, na przykładzie PCOS bardzo wyraźnie widać, że schorzenia związane z układem rozrodczym mogą bardzo często nieść poważne konsekwencje dla całego organizmu, a po drugie, że nie należy bagatelizować żadnych nieprawidłowości, nawet tych „kosmetycznych” – ciało ludzkie, a szczególnie kobiece, daje wiele sygnałów, które wcześnie zauważone ratują nam zdrowie, a nawet życie.

Maja świetne info ;)

Maju, a czy ty masz objawy zewnętrzne podane w artykule: nadwagę i nieprawidłowe owłosienie?

Hmm.. pozowlę sobie odpowiedzieć na pytanie Ani
Jeśli chodzi o mnie to jedynym objawem PCO są jajniki pokyte łańcuszkiem niepękających pęcherzyków.
Innych objawów brak- ani otyłości, ani nadmiernego owłosienia, poziom cholesterolu dobry, glukoza również... "Jedynie" TE jajniki...

Właśnie te jajniki wrrr Na ostatniej wizycie rozmawiałam z lekarzem na temat laparoskopii...kto ie czy nie czeka mnie to w styczniu, choć i to nie daje gwarancji ...no ale ..dzidzia musi być

pewnie że tak!! to zawsze kolejne doświadczenie ..

Agnieszko, a czy u Ciebie w rodzinie miał ktość choroby jajników? Ostatnio starałam się zrobić wywiad rodzinny, rozmawiałam z mamą, ponoć moja babcia miała jakiś problem, ale wówczas medycyna nie zajmowała się jeszcze tego typu przypadkami. Poza tym tym bardziej mnie to interesuje, bowiem jestem w grupie osób o podniesionym ryzyku zachorowania na raka : mój tata, jego mama, jego siostry i dalej, miałam więc robione również badania pod kątem oznaczenia maklerów na raka janika ale póki co jest OK!więc tylko się cieszyć!

maju w mojej rodzinie nikt nie miał podobnych problemów...

W ostatnim czasie zaczęłam bardzo dużo czytać na temat PCOS, jak wnioskuję, czasami leczenie danym środkiem jednej dziewczynie pomaga a drugiej nie, o duphastonie przeczytałam tyle negatywnych rzeczy a mi na prawdę nic nie jest, czuję się bardzo dobrze, tak samo Diana - po tych lekach jako jedynych bardzo dobrze się czułam, a u Ciebie jak to było ?Jak twój organizm działa na leczenie?

ja też to cały czas słyszę ,,,

dziewczyny, jest forum dla cierpiących na pcos: http://pco.enarea.com/forum/index.php

ja w październiku miałam robione usg - liczne małe pęcherzyki na obu jajnikach -lekarz w czsie badania powiedział że jest to wskazanie na pcos. Jajniki mam wielkości idelnej, nawet małej, bez żadnych cyst, Zanim z wynikami badań i tym usg poszłam do lekarza to naczytałam się nt pcos baaaardzo dużo i załamałam 3 razy :)
Na szczęście (w nieszczęściu) badania wykazały za wysoką prolaktynę i 2 lekarzy stwierdziło że to ona jest powodem obrazu policystycznych jajników. MAM NADZIEJĘ.
Nie mam żadnych objawów pcos, oprócz wydłużających się cykli (do 40 dni - więc nie ma tragedii - normalnie mam cykle 32-33dniowe), jednakże jeśli pomimo spadku prolaktyny nie będę mogła zajść w ciążę (to nasz pierwszy cykl prób) to będzie trzeba się przyjrzeć tym jajnikom dokładniej, zrobić LH i FSH - na razie lekarze nie skierowali mnie na to, uznając że nie ma potrzeby.
w pon. mam usg - zobaczymy

serdecznie współczuje wszystkim pco-wiczkom, bo wiem że to ciężka i uparta dolegliwość, ale to się leczy i czytałam o wielu przypadkach, gdzie dziewczyny cieszą się macierzyństwem, tylko droga do niego nieco dłuższa i bardziej wyboista

Bardzo nietypowa droga do 28dni i NPR.

Tak jak pisałam wcześniej główne objawy to brak miesiączki, opuchniecia i straszny "trądzik". Pamiętam jeszcze kiedy nie znałam diagnozy ile godzin przesiedziałam u kosmetyczki, stosując tyle różności na twarzyczkę - a to nic nawet nie drgnęło. Teraz jestem pod opieką lekarza, staramy się z mężem o dzidzię, okresu póki co nie dostaję, jednak test negatywny, dzwoniłam do lekarza - mam zrobic test jeszcze jeden za tydzień jeżeli w tym czasie nie będzie nadal miesiączki i przyjść tak czy inaczej na wizytę za tydzień ...
P.S. Miałam tak duzą nadzieję że jednak będe mamusią że w pewnym momencie pierwszy raz od jakiegoś momentu w to uwierzyłam i nawet miałam pewne symptomy ..iichchh te hormonki

W ciąży na pewno nie jestem wczoraj dostałam @ czułam się pierwszy raz tak fatalnie! temperatura 38 stopni do tego bardzo obfity @ , dzwoniłam do lekarza, powiedział że być może hormony we mnie buszują jeżeli by w razie nie przeszło miałam się zgłosić - dziś na całe szczęście wszystko jest ok, powrót do tzw. normalności, za tydzień kolejna wizyta ...Trzymam kciuki za nas wszystkie dziewczyny! PÓKI CO POZOSTAJE NAM SIĘ LECZYĆ I JESZCZE RAZ LECZYĆ I NIE ZWĄTPIĆ ANI NA CHWILKĘ !

no to i ja dołączę do grona PCO - wiczek
Otóż mi gin stwierdził PCO - 3 cykle temu. Powiedział tylko, że nie pasuję do schematu kobiet cierpiących na PCO tzn. jestem szczupła, cykle mam regularne jak w zegarku co 30 dni, nadmiernego owłosienia nie mam - tylko liczne pęcherzyki w lewym jajniku 2 lata temu powstała mi cysta 36mm ale wchłonęła się sama - i od tego czasu mam z tym spokój
Od razu poszłam na hormonki - wszystkie ok - poza wysoką PRL (na co brałam bromergon) i stosunkiem LH do FSH - testosteron był OK
Przebadana jestem już wzdłuż i wszesz, w marcu miałam HSG jajowody drożne a teraz zastanawiamy się z ginem nad laparoskopią.
Jest to troszkę inwazyjne, ponieważ ja mam jajeczkowanie co 2 cykl (tylko z prawego jajnika)

mona - mąż badania ma SUPER - nawet jeden androlog z Kliniki zapytał się czy był już Pan sprawcą ciąż....
u mnie jest tylko problem z lewym jajnikiem i nic pozatym

pszczólko - dzięki za TEN post

WIARA CZYNI CUDA

zuza nie ale jak zacznie mi sie nowy cykl moze cos wymysle Jak cos dam Ci znac

Troszkę czasu mnie nie było!
Generalnie jest tak jak było - czyli nadal jestem bez brzuszka ...ale cały czas czekam na ten moment ..i chyba pierwszy raz w życiu ucieszę się, że przytyję

Co w moim leczeniu ? no cóż nie ma żadnych nowości ..właściwie zaczynam traktować to jak rutynę - raz w miesiącu - czwartek biegam na wizytę ginekologiczną - do kwietnia mam przewidziane zażywanie duphastonu, w lutym badania hormonalne , raz w miesiącu USG i oczywiście mam być optymistycznie nastawiona
Czasami już z mężem żartujemy, patrząc w te moje wszystkie zapiski, że jeżeli już urodzi nam się dzieciątko to kiedyś ładnie to wszystko oprawie, zszyję w jedną całość a okładkę zatytułuję : Popatrz kochanie jak bardzo się o Ciebie staraliśmy
Więc moje PCOS dalej robi swoje a ja swoje ...
P.S. Rozmawiałam ostatnio z pewną kobietą odnośnie PCOS - w wieku 44 lat zaszła w upragnioną ciążę ,,,opowiadała jak wiele różnych reakcji w niej było na tą wielką wiadomość : w pierwszym momencie stwierdziła, że lekarz troszkę zły dobrał dowcip do jej wieku, w drugim odruchu pomyślała, co ja powiem mężowi a w trzecim boże CUD

Witam.
Jestem tutaj nowa,chcialam zapytac na temat PCO.
Moja mama miala ten sam problem kiedy chciala zajsc w ciaze(leczyla sie 10 lat)
2 tyg. temu lekarz stwierdzil u mnie PCO. Jednak od poczatku mialam problemy z @. Chodzilam do roznych lekarzy,ale zawsze proponowali mi albo tabletki antykoncepcyjne na wyregolowanie a mialam z tym bardzo przykre wspomnienia gdyz w wieku 15 lat (teraz mam 19) udalam sie pierwszy raz do lekarza, tam przepisano mi na wyregolowanie Diane 35. Po 1,5 miesiaca przytylam 8kg. To bylo straszne,do tej pory niemoge pozbyc sie tych kilogramow. Dlatego nigdy wiecej juz nie zdecydowalam sie na tabletki antykoncepcyjne.
Ostatnio udalam sie do pani doktor ktora leczyla moja mame. Na 1 wizycie stwierdzila u mnie PCO. Teraz mam brac luteine przez 3 miesiace,zrobic sobie badania na hormony itp.
Jednak po 3 miesiacach mam przejsc na hormony.
Prosze napiszcie mi czy te hormony sa konieczne??
Boje sie przytyc.
Czy dlugo bede musiala sie leczyc przed zajsciem w ciaze?? Bo moja mam leczyla sie 10 lat jednak teraz tehnologia poszla wprzód. I zastanawiam sie czy bedzie takze trwalo to tak dlugo.
Pozdrawiam