Ja mam wrażenie, że mając jedno dziecko ma się prawie zawsze gorzej emocjonalnie niż mając więcej. Człowiek taki spięty i dziecko na nim bardziej wisi.
Ja to komentarze 500 plus jakoś przeboleję, bardziej mam zastrzeżenia do wyrażenia "siedzieć w domu", ale to już na trwałe weszło do języka i nie powojujemy.
Bo siedzieć to mamy mało siedzą.
No i nie zawsze w domu.
Śmieszne, że w oczach niektórych większą wartość mają moje tłumaczenia (godzina dziennie) niż cały dzień ogarniania i otaczania troską dwójki czy trójki dzieci. Paradoksy cywilizacyjne ;-)

Biorąc pod uwagę, że 500 plus się zaraz skończy to raczej nie powinno to być argumentem za kolejnymi dziećmi....

No proszę Cię Marysia, toż wiadomo że to wiecznie trwało nie będzie...

Oj ja bym duzo zmienila, mam duzo pomyslow :P

Nowocześni coś przebąkiwali, ze ukrócą 500 plus na rzecz odpisów od podatków, ale to się wydaje słabym pomysłem bo np. rolnicy nie odprowadzają klasycznego podatku i tym samym nie mieliby żadnych bonusów na dzieci. Generalnie nie jest łatwo wymyśleć coś zdecydowanie lepszego. Mogliby natomiast porządniej wesprzeć rodziny z dziećmi niepełnosprawnymi. Tyle moich wywodów, nie chcę tutaj zaśmiecać wątku offtopami.

TEORKA: ja uważam że 500 plus się skończy niebawem

Asia - nie sądzę. Ludzie nie pozwolą - będą burdy i zamieszki, hehe

MrsHyde: "bonus" za kolejne dziecko w ciagu 30 miesiecy urodzone

to ja już uważam za jakieś rozpłodowe promocje - u nas różnica 31 miesięcy i uważam, ze mój organizm wykonał wysiłek, który odczuwam do dziś. A poza tym karmiłam piersią długo, co blokowało moją płodność.
Tresowanie ludzi i tyle

Dziś przeczytałam w necie.

Część ekspertów zwraca uwagę na negatywne dla rynku pracy efekty 500+

Gdy wprowadzano program 500+, wielu ekspertów wskazywało, że te dodatkowe transfery będą zniechęcać ludzi do pracy, w tym do rezygnacji z pracy tylko po to, aby spełniać ustalone kryteria dochodowe i otrzymać świadczenie również na pierwsze dziecko. Coraz więcej danych i analiz pokazuje, że te ostrzeżenia były trafne.

Mimo doskonałej koniunktury gospodarczej i olbrzymiego popytu na pracę, w ciągu ostatnich dwóch lat stopa aktywności zawodowej kobiet pomiędzy 25 a 44 rokiem życia, czyli w wieku reprodukcyjnym, spadła średnio o 1,5 pkt. proc. Zazwyczaj w okresie dobrej koniunktury aktywność zawodowa rośnie, a nie spada. Te 1,5 pkt proc. oznacza, że od momentu wprowadzenia w życie programu 500+ z rynku pracy znikło 80 tys. kobiet. Najsilniej, bo aż o 10 pkt proc., spadła aktywność zawodowa kobiet o najniższym poziomie wykształcenia. Nie są to zatem jakieś wymysły, ale fakty. Przewidywano, że program 500+ będzie miał najbardziej destrukcyjny wpływ właśnie na aktywność zawodową osób o niskich płacach i ten scenariusz się realizuje.

Oraz

Na co wydajemy pieniądze z 500+

Beneficjenci 500 plus, badani przez GUS, wydali w 2016 r. o prawie 90 proc. więcej pieniędzy na urządzenia domowe niż w 2015 r., gdy programu jeszcze nie było. Wydatki na remonty i zakupy mieszkań wzrosły o ponad 84 proc., a na zakup środków transportu o blisko 62 proc.

Dodałam link.

Ja miałam w planie odkładać te 500 zł, jednak nie udało się - idzie na codzienne życie. Ale wolałabym nie mieć tych pieniędzy na koncie, tylko żeby mi opłacali np. żłobek/przedszkole - żeby faktycznie na dziecko poszło. Bo aktualnie to mi znika na zakupach, na stacji benzynowej, w przelewach za opłaty.

imagnolia: U nas w Hiszpanii jest dla matki pracującej 100 eur odliczane od podatku za każdy miesiąc kiedy ona pracuje i do ukończenia przez dziecko 3 roku życia.

No to jest super sprawa, niech nawet trwa dluzej ale zacheca do pracy.

Ale powtarzam, odliczać od podatku mogą tylko niektórzy. Mnei się jednak wydaje, że 500 plus jest bardziej demokratyczne - każdy dostaje po równo.
Aktywność zawodowa kobiet może na tym ucierpi, ale jeśli ktoś chce pracować, to musi i tak się zakręcić wokół pracy, bo 500 plus wiecznie trwać nie będzie (dzieci staną się pełnoletnie i tyle było).
Uważam, że każda kobieta musi całościowo popatrzeć na swoje życie, jakie ma cele, ambicje itp i to 500 plus w niczym nie przeszkodzi. Może dzięki temu jest mniej bezrobocia...

Smuga ale powinno byc demokratyczne 500+ odliczane od podatku. KAZDY kto pracuje nawet jak zarabia najnizsza to powinien odliczac od podatku. Jak ktos na pol etatu to 250 itd. I wtedy by bylo tez na 1 dziecko. Lepiej by bylo ze jesli ktos zarabia najnizsza i odprowadza mniejszy podatek to niech wtedy ma dokladane
Chociaz ja jestem ogolnie przeciwna jakiemukolwiek rozdawnictwu, nasi rodzice i dziadkowie dali rade bez tego.

Co do pracy, wiele kobiet ma rujnowane plany przez smierc meza/rozwod/chorobe. Jedna sytuacja:
Kolega z mojej klasy, tata duzo zarabia, mama zajmuje sie domem. Kiedy bylismy w gim to tata zmarl. Mama sprzedala jeden samochod ale zostal duzy dom na utrzymaniu i 2 dzieci. Teraz zeby B mogl isc na studia musial wyjehac na ogorki na wakacje. A mama pracuje w tesco, majac ponad 50 lat musi tyrac noszac ciezkie skrzynki z owocami i warzywami za najnizsza krajowa.

Druga sytuacja. Zaszli w ciaze wczesnie, nieplanowana. O poszedl do policji ona zostala w domu. Zaraz druga nieplanowana ciaza. Z tych 2000 musieli utrzymac 4 osoby. On teraz pobiera emeryture i ma dodatkowy spory dochod na lewo oczywiscie, ale doszlo do rozwodu. Teraz ona majac prawie 50 musi pracowac od rana do nocy zeby sobie wynajac mieszkanie chociazby bo mieszkali w domu jego rodzicow nie przepisanym i nie miala nic swojego.

Nikomu tego nie zycze i polecam jednak zdobyc doswiadczenie i nie wypadac z rynku pracy na kilka lat.

Moje 500 zł idzie w całości na nianię, która zatrudniłam legalnie dzięki ustawie o finansowaniu składek. Także moje pińćset wyrwalo jedna osobę z bezrobocia 😊 aczkolwiek wolałabym za te kasę aby były dla wszystkich dzieci tanie żłobki i przedszkola oraz np obiady i sensowne zajęcia w szkole - to też by zwiększyło zatrudnienie.

Ale takich stanowisk jest na kopy, nie weźmiesz Ty, weźmie inny.

Ale aby zatrudnienic pracownika bierze się pod uwagę wiele składowych. Myślę, że nie można generalizowac. Jeśli widzę, że co chwilę jest zmiana pracy to też mi śmierdzi. Wolałabym osobę, która w danej firmie pracowała wiele lat, potem wypadła z rynku rodząc dzieci, a teraz znowu wraca. Są firmy, które nie lubią matek z małymi dziećmi. Są takie, którym to pasuje bo pracownik ma rodzinę i musi zapewnić jej byt więc moze się starać. Poza tym rynek mocno się zmienil. Młodzi stali się roszczeniowi, często porzucaja pracę nawet bez informacji. U nas np brakuje wykwalifikowanych pracowników co powoduje lekki wzrost płac, niższe szczeble obsadzaja ludzie z Ukrainy. Jest tyle zmiennych, że ciężko podsumować każda branze i stanowisko pod względem chęci zatrudnienia pracownika.

Ale teraz dużo młodych, wykształconych wypada z rynku pracy bo jadą w świat szukać wrażeń. I co? I nic. Trzeba z tym żyć.
Brakuje ludzi - wtedy tylko kasa wchodzi w grę i odpowiedni system motywacyjny. Tylko co zrobić jak się zatrudniają i nie przychodzą bo im się nie chce. Ot zagwozdka i paradoks dzisiejszych młodych.

Pracownicy niskiego szczebla to zawsze byli pracownicy z dużą rotacja. I poznając realne powody ich rezygnacji można wsadzić ręce w beton... Przeca to akurat normalne od hohoho czasu... 😉

Powracając do tematu wątku: czasem nie jest łatwo się zdecydować na kolejne dziecko.
Zależy od tego, jaki mamy dzieciowy plan.
Czy mamy pomoc/radzimy sobie bez pomocy.
Jaki model dziecka się nam trafi :-)
Jaki jest model rodziny.
Jaki jest rynek pracy i elastyczność zatrudnienia.
No i nie bez znaczenia jest (to powinno być wcześniej) jakie podejście do dzieci ma mąż/partner!!

Najmlodszastaraczka: Na szczescie mam wieksze niz niejedna starsza osoba ;)

to po co się starasz o dziecko? przecież wypadniesz z rynku na co najmniej rok, a potem jeszcze choroby dziecka. to źle o tobie będzie świadczyć. będziesz do niczego.
nigdy nie oceniaj człowieka po jego ciągłości w cv bo możesz się mocno przejechać. szczególnie określając jego wartość bo nigdy nie wiadomo co stoi za taką przerwą. pani kierownik.

.

a wracając do tematu to mój mąż bardzo by chciał kolejne dziecko. a to on do tej pory był głównym oponentem - bo finanse, bo metraż - stąd 7 lat różnicy. teraz pod tym względem jest nam znacznie łatwiej nie nie z powodu 500+, które u nas w całości jest odkładane].
jednak dla mnie, przynajmniej na ten moment [do czasu testu...] temat zamknięty. głownie z powodu tego co nam serwuje dobra zmiana w zakresie opieki prenatalnej a raczej jej braku [choćby chęć wprowadzenia zakazu aborcji z powodu wad płodu - lekarze twierdzą, że wada Klary nie wpływa na wzrost prawdopodobieństwa wystąpienia kolejnej], zniesienie standardów opieki okołoporodowej co dla mnie oznaczałoby szereg niechcianych procedur medycznych choćby z góry zaplanowane 3 cc. faszyzm medyczny - coraz trudniej uchronić się i dziecko przed procedurami medycznymi wobec zastraszania o odebraniu dziecka...
no a potem trzeba te dzieci wychować, wykształcić a już teraz czas mocno ograniczony, szczególnie kiedy małżu w pracy, w grafiku rehabilitacja a doba nie jest z gumy.
o swoim zdrowiu to już nawet nie wspomnę. każda ciąża to dla mnie spore obciążenie, po którym się sypię. a młodsza nie będę.

Treść doklejona: 29.11.17 21:25
aha. i w razie W łatwiej uciekać z kraju z dwójką dzieci jak z trójką.

Ja akurat uważam że w zakresie jest części wypowiedzi: Jeśli ma rzucić prace przez ciążę czy chorobę dziecka to lepiej nie przyjmować, to serio się odmieni jak będziesz miała swoje dzieci. Ja dla swojego dziecka zrobiłabym wszystko i w nosie miała pracę. To samo np. Przy zagrożonej ciąży.. Za kilkanaście lat guzik będzie z tych wyrzeczeń w imię pracy, a pewne czasy, okresu rozwoju dziecka już nie wrócą.
Drugą kwestią jest to jak pracodawcy traktują pracownika. Bo jeśli ich nie szanuje, wykorzystuje permanentnie to niestety ale nic dobrego do się na tym nie urodzi. Jednak doceniony pracownik to oddany pracownik, a jak obserwuje wynagrodzenia wśród znajomych... pożal się boze...
Co do doświadczenia to tez gdzieś i kiedyś się trzeba go nauczyć.. ja jestem prawnikiem, mimo ze na studiach praktykowalam to po studiach... jakoś nie za dużo umiałam.. zostałam rzucona na bardzo głęboką wodę i każdorazowo bronię poglądu ze ludzie gdzieś muszą nabrać doświadczenia.

Ja urodziłam Łucje mając 21 lat, czyli byłam rok starsza od Ciebie... Nie zdążyłam zacząć studiów, mogłam to zrobić gdy się urodziła, zaocznie i nie musiałbym jej do żłobka oddawać bo babcia by z nią została albo tata, ale osobiście nie czułam takiej potrzeby, wolałam z nią zostać. Wyszłam z założenia że papierek mogę sobie zrobić w każdej chwili ( jak już dzieci odchowam) pracę znajdę jakąkolwiek jeśli będzie wymagała tego sytuacja... Cieszę się że nie muszę pracować i zająć się wychowaniem moim dzieci, a nie płacić za to komuś. Później ludzie się dziwią czemu ich dzieci nie odwiedzają za często, ten okres jest ważny jak dziecko ma się przywiązac do rodzica którego wiecznie nie ma?! Ja wiem ze nie każdy może sobie pozwolić na zajęcie się dzieckiem do 3rż i są mamy pracujące które wracają do domu olewaja wszystko i cały pozostały czas poświęcają dzieciom.. Ale nam takie co odbierają że żłobka i później przychodzi niania do domu wracają gdzie do kąpieli jest szykowne - smutne! Takie moje zdanie

Najmlodsza staraczka zycze Ci bys nie miala zadnych problemow:
1. z zaciazeniem (stresujaca praca wcale w tym ni e pomaga),
2. utrzymaniem ciazy i jej idealnym przebiegiem (pisze z wlasnej perspektywy przelezanych ciaz by w ogole te dzieci mogly sie urodzic),
3. zdrowych dzieci, ktorych nie trzeba rehabilitowac.
Wtedy jak dla mnie Twoja "teoria" mialaby sens.
Czasami jednak w zyciu zdazaja sie rzeczy od nas niezalezne.
Jak to mowia punkt widzenia zalezy od punktu siedzenia.
No alé Ty mloda to jeszcze malo przezylas.
W zyciu nie zawsze jest tak idealnie jak to przedstawiasz.
W kazdym razie powodzenia w staraniach.
Na prawde nie pisze zlosliwie.
PS. Przepraszam za bledy nie mam pol. klawiatury

Jakoś przeżyję

Zastanawiam się tylko, gdzie ci uczciwi pracodawcy? Oczywiście wierzę, ze istnieją, kiedyś za takowego uważałam swoją szefową...
Jako matka dwójki dzieci, pracująca w firmie od 11 lat piszę to, co większość z was wie- można być oddanym i wykształconym pracownikiem i dostać po dupie za dzieci.
W pierwszej ciąży na L4 poszłam na samym początku z powodu zagrożenia, na macierzyńskim byłam pół roku. Wróciłam, córka nie chorowała. Ominęły mnie premie i podwyżki, jakoś to przeżyłam. Potem spotkał mnie awans (wymuszony przez kontrakt, jaki podpisaliśmy)ale bez zmiany wynagrodzenia. Córka raczej nie chorowała, nie musiałam brać L4. Schody zaczęły się, kiedy mąż zmienił pracę i na mnie sadło odprowadzanie dziecka do żłobka, który otwierał się o tej samej gdzinie co zaczynałam pracę, a pracuję poza miastem. Nie zdążałam i był problem, o elastyczności pracodawcy nie mogło być mowy...
zaszłam w druga ciążę, mimo zagrożenia i trudnych warunków pracy, na L4 poszłam po 6 m-cu, dojeżdżając potem do firmy i domykając sprawy do samego porodu. Na Rodzicielskim byłam rok, wróciłam do pracy. Znów mnie ominęły podwyżki. Syn okazał się astmatykiem, zaczął chorować, a ja zaczęłam brać L4 na dziecko. Wspomagał mnie maż. Babć na emeryturze nie mam.
I mimo, że moje urlopy i L4 mieściły się w granicach gwarantowanych kodeksem pracy zostałam uznana za nieefektywną, nie wykorzystującą możliwości i zdegradowana do niższego stanowiska. teraz jeszcze z powodu podobnego jak przy pierwszym dziecku, zostałam zmuszona do zmniejszenia etatu (o co też walczyłam ponad półtora m-ca), a więc i do zmniejszenia pensji...
Więc jak mi ktoś pisze, że łatwo jest wrócić na rynek pracy to mi się nóż w kieszeni otwiera. Nie mówiąc już o samym fakcie, ze w ciągu półtora roku tyle przepisów się zmieniło, że ciężko mi było potem wszystko nadrobić, mimo że i na macierzyńskim miałam styczność z pracą...
I też rozważałam rezygnację z pracy z powodu stanu zdrowia dziecka, bo po wyliczeniach wyszło, że nie stać mnie na opiekunkę... I tak, gdybym poszła na wychowawczy, ostatkiem sił załapałabym się na drugie 500+
I mimo, że byłam przeciwna temu programowi, bezczelnie czerpałabym z państwowej kasy

A wracając do wiodącego tematu.
Nawet te wszystkie perypetie nie zniechęciłyby mnie do myślenia o kolejnym dziecku. W planie minimum miałam dwoje, chłopca i dziewczynkę. I się udało
Miałam w planie troje, ale za pierwsze zabraliśmy się za późno i póki co plany odchodzą w niebyt.
do tego dochodzi moja nieustabilizowana psychika i nerwy, ale tu akurat sytuacja zawodowa ma czynny udział.
Może jak przed 40-tka uda mi się jednak pracę zmienić, to pomyślę nad realizacją marzenia o trójeczce?
Choć jak to mój maż mawia, im dłuższa przerwa tym trudniej się zdecydować, bo jednak bez pieluch komfort życia z lekka się podnosi.

Wiesz co, jak będziesz starsza to będziesz się śmiała z tego co tu pisałaś, względnie, będzie Ci głupio, że nas raczylas takimi madrosciami ;) Wiekszosc z nas jest na rynku pracy już wiele lat. Mamy za sobą okres macierzyńskiego, powrotu do pracy i świetnie wiemy jakie podejscie ma do tego pracodawca.
Zatem Twoje wywody do niczego nie są nam potrzebne. Jakbyś przesledzila ten wątek od początku to byś zwróciła uwagę, że decyzja o kolejnym dziecku wcale tak bardzo nie zależy od pracy.
I przypominam, że to nie jest wątek o powrocie do pracy po macierzynskim.