No jasne, że tak. Usunęłam dane z tej bazy po jakimś czasie, znalazłam namiar w internecie (najlepsza była rozmowa telefoniczna z ich przedstawicielką - "No jak to, naprawdę chce pani usunąć swoje dane?? Niektóre kobiety same się do nas zgłaszają, żeby się do niej zapisać!" - ha ha, z pewnością). Przestroga na przyszłość.

Agunia ma rację, nie wyrażasz zgody na udostępnianie danych, nie powinni do Was zadzwonic. Pracowałam w tym "cudnym" telemarketingu to troszkę się orientuję; ale trzeba pamiętać że niektóre firmy lecą ciurkiem po książkach telefonicznych, niektórych sprzed kilku lat (zostałam "poszczuta" policją- przez telefon- bo zadzwoniłam do gościa który rok wcześniej zastrzegł telefon :P).

Pamiętajcie jednak, Ci ludzie z drugiej strony słuchawki MUSZA to robić, i to za pieskie pieniądze. Troszkę szacunku dla nich poproszę :)

Mam podobne doświadczenia jak hydrazine. U nas we Wrocku, gdy rodziłam dwa lata temu były nawet dwie paczuszki. Po wypełnieniu tej cudnej ankiety miałam ochotę zmienić numer telefonu. Telefony doprowadzały nas do szału. Mieliśmy po 3-6 połączeń z tej samej firmy dziennie, a to płyty z muzyką, a to bajeczki, ubezpieczenia najgorsze jednak były próby sprzedania mi bielizny i biżuteri przez telefon. Jeśli juz firma dostała na mnie namiary to mogła się pofatygować i przesłac mi katalog a nie wciskac kit przez telefon

Zabieram się za kompletowanie wyprawki
Na pierwszy rzut idzie łóżeczko i wszystko co z nim związane, mam zatem parę pytań
Z tego co już zdążyłam się dowiedzieć/doczytać, to najlepsze są łóżeczka z trójstopniową regulacją wysokości i wyjmowanymi szczebelkami, coś więcej na ten temat powinnam wiedzieć??
A teraz sprawa materacyka, bo jest ich strasznie dużo, z wypełnieniem kokosowym, z trawy morskiej itp, ma to w ogóle jakieś znaczenie? Co wy polecacie?
I teraz kołderki, czy trzeba kupować od razu jakąś antyalergiczna? Cy starczy zwykła kołderka?
To chyba tyle odnośnie spania Przepraszam za ilość pytań ale chciałabym się dobrze do zakupów przygotować a nie mam zielonego pojęcia na co zwracać uwagę

Łóżeczko z regulowaną wysokością są dobre ponieważ służą dziecku wraz z jego rozwojem. Czy ja mam trójstopniową to nawet nie wiem ale na pewno regulowaną
Co do materacyka ja mam gryka-kokos.Czy jest dobry nie wiem, ale najczęściej był mi polecany w moim otoczeniu.
Co do kołderki antylergicznej... Ja uważam,że trzeba na początku kupować bez zbędnego oglądania się na alergie... Nie można bowiem zakładać od razu,że dziecko będzie alergikiem. Wydaje mi się zresztą,że lepiej,żeby się zetknęło z potencjalnym alergenem bo chowanie w sterylnych warunkach bardziej mu zaszkodzi.
Ale wydaje mi się,że wszystkie kołderki są robione tak,żeby dzieci nie uczulały.
Nie wiem na kiedy masz dokładnie termin,ale jeśli planujesz kupno rożka, to raczej w nim na początku będzie dziecko spało. Ja mam kołderkę,ale moje dziecko jeszcze ani razu pod nią nie spało...

kachaw: a on nie dawał jej przestrzeni więc się wkurzała, ale może u innych mam się sprawdzi

moja bratowa z UK przywiozła chyba z 7 sztuk
od rozmiaru 56 do 90 ileś tam
i po pierwszym zrezygnowała bo było to samo co u Ciebie

my mieliśmy rożek z wkładem kokosowym - super! PRAWIE TAKI SAM JAK TU bardzo byliśmy zadowoleni. doceniłam już w szpitalu po porodzie - łatwo było mi małą przenosić, rpzesuwać w tym rożku, czuła się w nim bezpiecznie - maluszki lubią być ciasno owinięte. Wkład można było wyciągać i mieć kołderkę, lub miękki całkiem rożek. ale to usztywnienie bardzo nam pomagało. w nocy karmiłam na rożku, łatwiej odkładałam ją z nim razem do łóżeczka. bardzo, bardzo polecam. Jak Gosia była mała, uwielbiała w rożku zasypiać - bez niego trudniej jej było. śpiworki u nas się nie sprawdziły.

nam w szkole rodzenia położna mówiła, że dla maluszka materacyk powinien być twardy, więc gryka-kokos jak najbardziej się nadaje.
Co do tego, czy kołderka, czy śpiworek, stwierdziła, że na początek rożek i kocyk w zupełności wystarczą (no ale rodzę w lecie, więc troszkę inaczej będzie), a potem trzeba zobaczyć, czy dziecko jest z tych, co lubią spać szczelnie owinięte i wtedy kupić śpiworek, czy z tych, co lubią spać z nogą lub pupą na wierzchu i wtedy kupić kołderkę. Podusi absolutnie nie kazała kupować i stosować przynajmniej do 6 miesiąca.
Jeżeli chodzi o ochraniacze do łóżeczka, to znajome radziły, żeby nie kupować za wysokich, żeby dziecko też widziało dobrze, co się dzieje dookoła i nie czuło się zupełnie odgrodzone od świata.

U nas neonatolog mówiła jeszcze, że ochraniacze to dla maluchów jak już zaczną się ruszać po łóżeczku, wcześniej nie, bo to zapobiega nagłej śmierci łóżeczkowej.

Ja od samego poczatku uzywalam rozka,kolderka jak na razie byla zbedna;
Lozeczko.....moj Maly spal w nim od urodzenia,niestety po miesiacu,zaczal sypiac z nami w lozku latwiej bylo mi go karmic;
sprawdzila mi sie za to kolyska,Maly uwielbia w niej spac do tej pory np.w ciagu dnia;
Fajna i pozyteczna rzecza jest tez lezaczek,dziecko mozna do niego wlozyc i np.ja robie sobie w kuchni albo sprzatam;

Dobrosulka: Z mojego doświadczenia wynika, że łóżeczko to na początek najbardziej zbędny przedmiot.

oj a tu się nie zgodzę...
tzn nie mówię, że dla Ciebie nie był zbędny bo skoro tak piszesz to tak było
ale ja znam wiele noworodków, które nie śpią z mamą w łóżku [i z tatą] tylko w łóżeczku
kwestia przyzwyczajenia dzieciaka

więc łóżeczko to wg mnie zakup konieczny i niezbędny i tylko od nas zależy czy dziecko będzie w nim spało czy nie
mojej bratowej synek też płakał jak go tam wkładali ale nie ugięli się i Mały spał w swoim łóżeczku a nie z nimi

TEORKA: więc łóżeczko to wg mnie zakup konieczny i niezbędny i tylko od nas zależy czy dziecko będzie w nim spało czy nie

zgadzam się - dla Antosi do dziś łóżeczko to jej "azyl"

No ja na pewno łóżeczko kupię, bałabym się chyba spać z takim dzieciaczkiem, że go zgniotę albo co.. wiem, że pewnie to niemożliwe, ale jednak.. wolę łóżeczek a jak mu się nie spodoba to będę kombinować potem

Ale wcale nie uważam, że zakup łóżeczka jest zbędny- są dzieci, które cenią sobie spanie w swoim łóżeczku i tylko w swoim łóżeczku. Lepiej kupić i przygotować, niż potem na szybko kombinować. Jak dziecko nie skorzysta z łóżeczka, to zawsze można w nim zrobić na początku skład rzeczy niepotrzebnych ;) A kiedyś i tak maluch dorośnie do łóżeczka

Pozwolę sobie dodać coś od siebie, mianowicie, że u nas śpiworki sprawiły się bardzo dobrze :) Na początku dziecko spało w rożku, potem już w śpiworkach i dopiero niedawno 2,5-latkowi sprawiliśmy kołderkę, poduszkę (płaską) i... nowe łóżko, bo swoje niemowlęce łóżeczko odstępuje młodszemu rodzeństwu ;)
Zakładając śpiworek miałam pewność, że mały się nie rozkopie, nie zmarznie, a ponieważ są one zwykle szersze w nóżkach, z brakiem miejsca na małe wierzganie też nie było problemu ;) A nawet nauczył się swego czasu chodzić w śpiworku - jak chciał w nocy przyjść do nas, wyłaził przez szparę po wyjętych szczebelkach i szportał się w tym śpiworku przez dwa pokoje aż dotarł I może raz czy dwa się przewrócił po drodze ;)

"Agunia05: oj Cari nawet nie wiesz jak noworodek potrafi wymuszać :)"

NO wlasnie "wymuszanie" ja bym tego tak nie nazwala,on tylko w ten sposob moze prosic o pomoc,szczegolnie noworodki tego potrzebuja;
czytalam kiedys artykul na temat tego ze przez pierwsze 3 m-ce powinno sie rozpieszczac dziecko,bo ono tego potrzebuje i nie jest to wcale powiedziane ze potem tak bedzie,ono szybko zapomina;

Ja jeszcze trochę o tym nieszczęsnym "wymuszaniu". Ja mam takie dziecko, którego potrzeby były spełniane w mgnieniu oka. Oczywiście wszyscy dookoła radzili - nie noś, nie przytulaj, nie pozwalaj wisieć na piersi, bo ci się przyzwyczai i nie będziesz miała życia. Dopóki słuchałam tych durnych rad - może pierwsze dwa, trzy tygodnie - wszystko było nie tak, dziecko płaczące, nerwowe, ja też. W końcu rozum zwyciężył, zaczęłam słuchać przede wszystkim siebie i córki, a nie wszystkich ciotek dobra rada naokoło. I nagle okazało się, że żyjąc w zgodzie z własnym dzieckiem osiągnie się znacznie więcej niż wojując z nim dzień w dzień. Jedynymi zasadami było u nas "nic na siłę" i "to minie". Jak miała fazę buntu na łóżeczko, to spała z nami. Jak był bunt na wózek, to nosiłam ją w chuście. Chciała zasypiać na rękach, to zasypiała. Chciała powisieć na piersi? To wisiała. I tak dalej, i tak dalej... I jakimś cudem wszystko ułożyło się odwrotnie niż w strasznych przepowiedniach rodzinki. Bez problemu spędzała coraz więcej czasu samodzielnie. Na macie, w łóżeczku. Znacznie szybciej i naturalniej przychodziło jej to niż znajomemu rówieśnikowi, którego rodzice od początku na siłę "uczyli samodzielności".

Minęło parę miesięcy, nie wiem, może 8, jak na dobre zlazła nam z rąk. Samodzielnie przemieszczanie się uznała za znacznie ciekawsze. W końcu nie było się czego bać, wiedziała, że w razie niebezpieczeństwa ma na kogo liczyć. Teraz ma prawie 15 miesięcy. Jest pogodnym i ciekawskim dzieciakiem. Nie wytrzymuje ani minuty na rękach, woli biegać sama. Czasem mówię do niej "chodź, przytulimy się" - podchodzi, na ułamek sekundy przytula swój policzek do mojego i już jej nie ma. Codziennie rano wychodzę do pracy - z uśmiechem macha mi na pożegnanie. Każdego dnia widzę, jak bardzo opłaciło się nam takie, a nie inne podejście. Wyrosła nam bardzo pewna siebie panna. Aż mi się wierzyć nie chce, że tak szybko.

Po co wszystko to piszę? Z nadzieją, że jakaś przyszła "zielona" mama po przeczytaniu też nie da sobie wmówić, że tak małe dzieci potrafią "wymuszać" i "manipulować".

Ja miałam dokładnie tak samo jak Hydrazine- mała spała z nami, miała noce, kiedy spała non stop z piersią w buzi; w dzień też pozwalałam jej wisieć na piersi ile chciała, godzinami nosiłam ją wtuloną we mnie w chuście. Jak miała chyba 3 miesiące to miewała takie dni, że każda próba oddzielenia jej ode mnie kończyła się wrzaskiem. Nie walczyłam z tym- właśnie wtedy nosiłam ją cały dzień w chuście, pozwalałam jej spać przy piersi. Praktycznie wszyscy - od bliższej rodziny po dalszych znajomych, dawali nam złote rady- nie noś jej tyle, nie pozwalaj spać z wami. Puszczałam to mimo uszu i rozpieszczałam do granic. I za cholerę nie wiem, skąd się biorą te opinie, że jak się dziecko przyzwyczai do noszenia/spania, to później się nie odzwyczai. Naturalnym etapem rozwoju małej, jak przecież każdego dziecka, było to, że nagle podłoga stała się bardziej atrakcyjna niż ramiona mamusi.
Teraz pełza po całym domu, czasem przytuli się, rusza dalej. Bawi się sama, lubi po prostu siedzieć na podłodze i patrzeć jak gotuję czy zmywam. Teraz już wystarcza jej sama świadomość, że jestem obok, nie wymaga bezpośredniego zainteresowania.
Czasem słyszę, że ja to mam super, bo dziecko takie grzeczne, nie płacze, samo się bawi, samo zasypia. I najczęściej słyszę to z ust koleżanek, które wojowały ze swoimi dziećmi i za punkt honoru stawiały sobie "żeby się nie ugiąć".

Moj syn spal w lozeczku pierwsze 3 miesiace i zasypial sam, potem jakos zaczelam usypiac go przy cycu (bylo szybciej i tak przyjemnie) no i juz tak zostal ze mna i nie musialam wstawac kilka razy w nocy na karmienie : )) Teraz mlody to juz na dobre spi z nami i cudne jest to jak musi mnie przytulic ii pomietosic moje ucho tylko musze przyznac, ze cczasem troche zaluje, bo sie tak rozpycha, ze ja sie nauczylam spac cala noc na jednym boku z jednym poldupkiem na krawedzi lozka i ze swisajaca reka ale na samodzielne spanie przyjdzie jeszcze czas.

Najgorsze co moze byc, to super zlote rady. KAzdy powinien robic tak jak czuje. PRzede wszystkim wlasnie sluchac siebie i swojego dziecka.

Ależ ja nie napisałam, że łóżeczko w ogóle jest zbędne. Chodziło mi o to, że taka mała kuleczka czuje się bezpiecznej na początku w koszyku Mojrzesza, kołysce, gondoli wózka niż w dużym łóżeczku (najbezpieczniej oczywiscie przy mamusi). Gdybym to wiedziała to nie spinała bym się tak, bo łóżeczko to był nasz pierwszy zakup, bo myślałam, że najważniejszy. Teraz poczekałabym miesiąc, dwa z jego kupnem. Dziś synek śpi w łóżeczku aż miło. Śpi również w naszym łóżku i dla mnie są to jedne z najpiękniejszych chwil w całym macieżyństwie.
Agunia05 nigdy nie zgodzę się, że noworodek coś wymusza, słyszałam takie "złote razdy" zostaw, niech popłacze, poćwiczy płuca, on wymusza, jest małym terrorystą, przyzwyczai się. Bardzo się cieszę, ze pomimo potwornego zmęczenia nigdy im nie uległam, bywały takie tygodnie, że Kostek całe dni wisiał na cycku i słyszałm odłóż, nie jest głodny, chce tylko possać ,manipuluje Tobą. Nie mówię, ze nie było ciężko ale dziś już jest o wiele lepiej, karmienia się skróciły z 3 godzin do 20 minut i mam zdecydowanie dużo więcej swobody. Samo przeszło.
Teorka, skąd ta Twoja pewność, że "nie działa sią żadna krzywda"? Bo nie był w jakimś bezpośrednim zagrożeniu życia czy jak? Ciekawa jestem jak to wyglądało skoro mały płakał przez kilka dni, bez złośliwości naprawdę jestem ciekawa.

Dobrosulka: Teorka, skąd ta Twoja pewność, że "nie działa sią żadna krzywda"? Bo nie był w jakimś bezpośrednim zagrożeniu życia czy jak? Ciekawa jestem jak to wyglądało skoro mały płakał przez kilka dni, bez złośliwości naprawdę jestem ciekawa.

ale nie napisałam, że przez kika dni cięgiem od rana do wieczora
wyglądało to po prostu tak, że po karmieniu był odbijany i wkładany do łóżeczka
po paru minutach zaczynał płakać, brali go na ręce [od razu cisza ] i wkładali z powrotem do łóżeczka
po paru minutach on znowu w ryk, więc wyciągali, uspakajali i do łóżeczka
i tak przez tydzień.....
Iwko z każdym dniem wytrzymywał w tym łóżeczku coraz dłużej [zanim zaczął płakać] a po tygodniu zasypiał i przesypiał 3, 4 godziny
i dlatego właśnie napisałam, że nie dali za wygraną tylko skutecznie próbowali go do tego łóżeczka przekonać
i jak widać udało się a jemu na prawdę nic się nie działo bo nikt to płaczącego na 2 godziny nie zostawiał

iwrowe: i okazało sie, ze moje dziecko 3 min w nim wytrzymywało a potem histeria i płacz...wolała lezec na mapie, gdzie miała 100% mozliwosc wykonywania ulubionych ruchów...

u mojego brata i bratowej było to samo
Iwko w leżaczku dostawał histerii
i jak się okazało najbardziej lubił matę ALE KONIECZNIE NA BRZUSZKU bo na plecach też nie bardzo chciał leżeć



więc jak widać każde dziecko jest inne i każda matka musi po prostu wyczuć co dla jej dziecka jest najlepsze...
i tyle w temacie bo nikt tu nikogo nie przekona do swojej racji bo dzieci są indywidualnością i nie ma złotego środka

hydrazine: o i właśnie takiej tresurze mówię stanowcze "nie". Koszmar.

no i masz takie prawo jak najbardziej
ja to widziałam, byłam świadkiem i uwierz mi, że to wcale nie wyglądało jak tresura
i wcale nie było okrutne ani krzywdzące dla Iwka
dzisiaj jest rocznym chłopcem, pięknie się rozwija i nie widać żeby jakąkolwiek traumę miał z powodu tego co miało miejsce ileś tam miesięcy temu

aczkolwiek Ty masz prawo tak sądzić

Zdaje się, że jest zupełnie inaczej gdy ma się więcej niż jedno dziecko do "obrobienia". Jednemu można poświęcić cały swój czas, gdy dzieci jest więcej - trzeba sobie radzić inaczej :-)

Melodie: Zdaje się, że jest zupełnie inaczej gdy ma się więcej niż jedno dziecko do "obrobienia".

No jasne, ale i w takich sytuacjach da się to zrobić "po ludzku". Znam takie przykłady z otoczenia.

Agunia, nie, to nie miało się odnosić do Ciebie! Tylko taka ogólna uwaga odnośnie metod "usamodzielniania".