Dziewczyny, musimy zrozumieć naszych facetów. Ja uważam, że to dojrzałe z ich strony - wahać się. My mamy nasze instynkty i one nas trochę zaślepiają. Pragnienie dziecka jest bardzo silne i jesteśmy w stanie zaakceptować obce dziecko. Dla faceta taka decyzja jest dużo trudniejsza. Sorry za porównanie ale w przyrodzie bardzo rzadko samce akceptują obce młode. Czasami nie akceptują własnego;)
Cieszmy się, że nasi faceci podchodzą do tematu dojrzale bo jeżeli już podejmą decyzję na tak to będą jej pewni i zaakceptują bobasa. Najważniejsze to nie wywierać presji. Wiem, że to trudne już przeszłam przez taką rozmowę. Mój mąż powiedział, że nie bierze tej opcji pod uwagę, nie na ten moment. Dopiero jak wyczerpiemy wszystkie inne możliwości posiadania naszego dziecka będzie się zastanawiał.

tak sobie czytam i czytam..ale nie pisze bo jakos nie mam o czym;)

ale

IWIN napisala i bioenergot. i wiecie co??
jakis czas temu jak mialm straszne problemy ze zdrowiem, lekarze nie wiedzieli co ze mna mialam dosc, akurat na kawie byl znajomy KSIADZ i opowiadal o swojej mocy- duzo osob w to nie wierzy, ja na poczatku tez. nie odzywalam sie nic a nic ale on mi pow ze ja w to nie wierze wiec na mnie to nie podziala1 hmm pomyslalm ok, ale zaczal robic sesje calej mojej rodzinie, i pomogl mama nie bierze lekow itd.. stwierdzialm ze ja tez chce bo nie mialam okresu 4mce, i wiecie co?? zaczelo mnie palic w gardle-okazalo sie ze mam niedoczynnosc tarczycy-on 1 mi powiedzial, a za 2dni dostalam mega okjres poprostu wszystko mi sciagnal, malo tego moja chrzesniaczka chorowala na zapalenie pluc z jakims zakazeniem chyba... zrobil sesje 2miesiecznemu dziecku, mala zaczelo wymiotowac, zaczela z niej wychodzic dziwna wydzielina i kupa i wyobrazcie sobie ze na drugi dzien byla zdrowiusienka lekarze mowili ze to cud... ale niestety ja sie przeprowadzilam i nie mam juz kontaktu z Nim, powiedzial tez ze ja z Mężem powinnam miec sesje ale moj M to wysmiewa wiec...

tak wiec z wlasnego doswiadczenia moge pow ze to dzial tylko w jakim stopniu??
acha i trzeba odroznic kto chce kase a kto chce pomoc.. Nasz znajomy nie bral pien iedzy za swoj dar, wszystkich uleczonych opisuje w swoim zeszycie, a pomogl wielu osobom miedzy innymi z rakiem (mojemu dziadkowi rowniez)

IWIN , a może podasz nam namiary na swojego cudo bioenergoterapeutę. A nóż pomoże innym weterankom.

Pozdrawiam wszystkich tu zaglądających.

Ha ha znalazłam numer do tego bioenergo, wrzucę go do siebie. Będzie w moim opisie

ja jestem na etapie poszukiwania dobrego bioenergo; już nawet mam namiary na jedną babkę, ale mój M też oporny... jest lekarzem, więc szanse, że uda mi się go przekonać do wizyty, są maaaaaaaaaaaaarne :-/

kurcze... tak mi przykro... nie wypytywałam się, bo bałam się takiej właśnie odpowiedzi... brak mi słów.... chyba żadne nie bedą na tyle sensowne, żeby cię pocieszyć... może pinka i samira będą w stanie coś pocieszającego powiedzieć...

Dzidziak, tak mi przykro:(

kochana -usciski!!!

witaj Susi ja mam dokładnie to samo z tą różnicą ze:staram się już 13 lat,insime przeszłam bezowocnie i dwie laparo i nadal nic.chociaz po ostatniej laparo.poprawiły mi się cykle ale chyba na krótko bo coś mi się wydaje że znowu dopadł mnie bezowulacyjny i już coś tracę nadzieje, chce mi sie

Przykro mi... 13 lat to dluga droga ktora juz przeszlas
Ja juz raz zafasolkowalam bylo to 2,5 roku temu, ale nie udalo sie, urodzilam w 23 tygodniu martwego synka
a niby wszystko bylo dobrze, pewnego dnia ot tak sobie odeszly wody i.....
Badanie histopatologiczne nie wykazalo nic.
Po tym wszystkim balam sie od razu zafasolkowac i przez rok bralam pigulki, teraz juz ponad rok nie biore i probuje,
ale nie wychodzi, miesiaczki tez mialam jakies dziwne, nie wiedzialam co sie dzieje i poszlam do Praktyki Lekarskiej ktora sie tym wszystkim zajmuje. Okazalo sie ze cos nie tak z hormonami i dostalam Predni w malej dawce- biore caly czas. Teraz wszystko jest juz w normie i czekam, czekam,czekam...
W mojej praktyce Lekarskiej jes 3 doc i juz u nich wszystkich bylam. Przed badaniem hsg pani doc powiedziala mi
ze jak nie zafasolkuje do marca- kwietnia to tylko insema zostaje ale jej kolega po fachu ktory robil hsg mowil cos jeszcze o innych tabletkach hormonalnych i zastrzykach i narazie nic o insemie

Susi, NPR jest wymarzony wlasnie dla takich jak, ze niby wszystko OK, ale cos nie wychodzi. Bierz sie ostro za obserwacje, bedziemy pomagac i dopingowac.

Konwalijka dziekuje za wsparcie i wszystkim innym, tez trzymam za Was kciukasy
Pozdrawiam

susi - no to swoje przeszłaś.... przykro mi

pinka - trzeba przyznać, że M faktycznie gość :))) ja też się niedawno zastanawiałam nad tym, kto się nami zaopiekuje na starość, kto pomoże i rozweseli... i jestem pewna, że nie pozwolę, żeby taka pustka kiedykolwiek nastała; nie urodzę, to zaadoptujemy, tylko jeszcze musimy wykorzystać wszystkie sposoby na pomoc w uzyskaniu maleństwa z naszej krwi i kości; jutro idę do akupunkturzysty :))) możliwe, że mi dobiło, ale co tam... przynajmniej mnie tam zrelaksuje :)

Konwalijko, wlasnie zajrzalam na polecone watki i musze przyznac, ze fajnie jest poczytac optymistyczne historie.. zawsze to znak, ze dla kazdego jest szansa :) wiec dzieki ci bardzo!
Mam jeszcze jedno pytanko - jakie musza byc wskazania do inseminacji bez "wspomagaczy" hormonalnych? Czy wystarczy, ze np. ja mam cylke oulacyjne??
Bede wdzieczna jak sie ktos podzieli :)

smieszka - miałam cztery inseminacje na naturalnym cyklu, bez żadnych hormonów. Niestety, nieudane. A żeby inseminacja miała sens, musi być do podania w cewniku przynajmniej 5 milionów plemników. Przsynajmniej w Invimedzie mają taką zasadę.

samira -a jak Karwacka zapatruje sie na wykresy, interesuje to ja w ogole - poruszalas z nia ten temat?

Zaczęłam zatanawiac się nad adopcją czy w czasie leczenia nie zacząc formalności bo to długo trwa a ja czasami trace już nadzieję

Iris26, nie wiem jak te leki, ktore bralas -nie znam ich, ale np. pregnyl podawany na pekniecie jajeczka moze zafalszowac wynik testu ciazowego, jesli ten test bedzie zbyt szybko zrobiony.

powodzenia z IUI !!!

5 mln to podobno malutko;) nam za granica nie chca inseminacji z taka iloscia zrobic niestety... chociaz w najlepszym badaniu bylo ponad 5mln i ponad 25% typu A... boje sie, ze lekarz naciagacz sie trafil i zwietrzyl zarobek w invitro:( no ale coz, nie dajemy sie i walczymy z natura... nadzieja jest niezniszczalna

Iris26, trzymam kciuki za te inseminacje! I za cala reszte, zebysmy w koncu do cholery zafasolkowaly!!!!!!!!!!!!!!

Irys ja po puregonie mialam hyperstymulacje,a w Holandii 4 jajeczka sa niestety przeciwskazaniem do insemy co do ilosci plemnikow to nie moge sie wypowiadac bo moj M mial ich ok 20 mln.Zycze powodzenia w starankach(oby powiedzenie do 3 razy sztuka sie sprawdzilo)

Wiecie, my zawsze chcielismy adoptowac dziecko, bez wzgledu na swoje, ale teraz dopiero odczulam roznice w tym jak sie pragnie wlasnego, jak sie chce na nie czekac, a mysla o przechodzeniu procedury adopcyjnej..my stramy sie pol roku i bardzo sie ciesze, ze tak szybko wykrylismy co stoi na przeszkodzie, ale zdaje sobie sprawe, ze od tego momentu do zafasolkowania mozemy odkryc jeszcze kilka nieprzewidzianych rzeczy, a i rownie dobrze wogole moze nam sie nie poweisc.. tak wiec - moze uznacie to za duza niecierpliwosc - namawiam M do rozpoczecia procedury adopcji jesli nie uda nam sie stworzyc fasolki do lata.. to przeciez trwa okolo 2 lata i nawet jak z nasza dzidzia by nam sie powiodlo to przeciez i tak chcielismy jedno adotpowac :)

Czasami czuje, ze nie ma sprawy, nie mamy miec dzieci to trudno.. trzeba bedzie wymyslec sobie jakies inne zajecie na teraz, a potem moze zaadoptujemy jakiegos malucha, ale czasami to mi rece opadaja i normalnie moglabym plakac godzinami.. na szczescie mam cudownego meza, ktory ma w sobei wiary i nadziei 10 razy wiecej niz ja i moge sie o niego oprzec. A ostatnio to wogole mnie rozbroił, bo powiedzial, ze mu tez czasami przykro - ale to dlatego, ze nie moze mnie uszczesliwic. no i znowu sie rozplakalam :)

nic muszę teraz czekac ponad dwa tygodnie na wyrok... mam nadzieje że będzie dobrze ale temat adopcji wciąż we mnie siedzi...

Moja koleżanka adoptowała malutkie dzieciatko. Są najszczęśliwszą rodziną pod słońcem. Wszyscy wiedzieliśmy, że starają sie o adopcję i im kibicowaliśmy. Tak naprawdę, czego się wstydzic? To cudowne dać małej bezbronnej istotce miłość i bezpieczeństwo. Trochę nie rozumiem tego podejścia, chociaż wiem, że w mniejszych miejscowościach, ludzie maja z tym problem, bo "co sąsiedzi powiedzą"...

Dokładnie SUSI...