Mnie strasznie denerwuje takie narzucanie przez ludzi: dziecko powinno, dziecko musi, dziecko nie powinno, rodzice powinni, rodzice, musza, nie musza itd.
Nie ukrywam, ze kiedyś na początku tez tego słuchałam i czytałam jak nakręcona, ale juz od dawna wyluzowałam i lepiej mi sie z tym żyje Robie wszystko na co ja i moje dziecko mamy ochotę tulimy sie wieczorem, uspiamy ze smokiem w buzi, spi z nami w łóżku itd. Non stop słyszę komentarze ze strony rodziny co powinnam a co nie, ale mam to w nosie, tak nam dobrze i nic nie będę zmieniać, dopóki mały sam do tego nie dojrzeje, nic na sile albo przez płacz.

PENNY a mogę spytać kiedy to nastąpiło? W sensie kiedy Ninka spala sama u siebie w łóżku,pokoju?

Ja szczerze lubie spać we trójkę ale zastanawiam się ze zwykłej ciekawości kiedy można liczyć że Adaś będzie chciał spać sam. Myślę że styczeń lub luty będziemy się wyprowadzać, Adaś będzie miał swój pokój ale zastanawiam się czy nie będzie jeszcze za mały..
No a jego wyplakiwania tez bym nie zniosła póki co..

A my dzięki temu że śpimy razem super się wysypiamy, noce przespane od dawna
A wieczornego rytuału czytania książeczek w łóżku, a potem picia mleczka i przytulania i miliona buziaków i tego spokoju na małej buzi gdy Adaś zasypia w moich ramionach nie zamieniłabym w życiu na dodatkową godzinę wolnego czasu dla siebie
Wszystko zależy od tego dziewczyny na czym Wam zależy. Czy na tym by dziecko nauczyło się samodzielnego spania szybko, czy jednak najważniejsze jest dla Was by to się odbyło bez zbędnego stresu. To kwestia priorytetów.

eveke: Widzisz hope Ty np czekasz z nauka zasypiania ale drastyczne odstawianie z placzem wybrałaś...

Nie, nie czekam z nauką zasypiania, bo takowej nie uznaje. Będzie chciał spać z nami to będzie, wybierze moment, że nie to nie to samo z samodzielnym zasypianiem...;)
A odstawianie od piersi to już inny kawałek chleba....o którym rozpisywać się nie będę już, bo o naszym pisałam już dość dużo

eveke: no chyba nie powiecie ze to takie ok i niech tak bedzie...

Ev jasne :) ale ja to po prostu wzięłam na przeczekanie i jak widziałam pewne objawy, że Nadia może być gotowa na swoje łóżko, to wtedy zaczynałam działać i pomagać :>

eveke: a nie powiem bo uwielbialam kiedy spała z nami :)

eveke: Aha penny o wymuszaniu. Fakt nie dalam w cudzysłów. Oczywiscie nie wymusza swiadomie. Placzem domaga sie swoich potrzeb czyli tego co zna. Nie rozumie ze moze być inaczej.

A to jednak mamy te same stanowisko

Asiula_6_9_91: PENNY a mogę spytać kiedy to nastąpiło? W sensie kiedy Ninka spala sama u siebie w łóżku,pokoju?

Nadia, Ninka to jest Eveke :) no ale do rzeczy. W swoim łóżeczku zaczęła zasypiać jak miała około 1 rok i 1 miesiąc, ale my wtedy byliśmy z nią w tym samym pokoju, to znaczy jej pokoju. Często w nocy lądowała u nas w łóżku. Potem już za chiny nie chciała spać z nami w łóżku, no chyba , że kompletnie na śpiocha ją przenosiliśmy. W swoim pokoju na dorosłym łóżu zaczęła spać, przed ukończeniem roku, około 2 czy trzech miesięcy temu. I teraz mowy nie ma by spała gdzie indziej, nie i koniec.
Asiula próbuj, a nóż widelec będzie chiał tak jak pisałam, jedno dziecko szybciej inne dużo później, do tych samych rzeczy może dojrzewać :)

Dla mie to dwa różne pojęcia i co z tego, że jednego i drugiego może się oduczyć, to przecież jest jak ze wszystkim tj z nauką korzystania z nocnika, jedzenia łyżeczką samodzielnie zupy, przecież to zupełnie inne kwestie do rozpatrywania ale oczywiście masz prawo uważać inaczej

eveke: tu i tu dziecko w końcu kiedyś SAMO sie nauczy/oduczy.

No może nie samo, bo tak jak pisałam, dziecko może przejawiać pewne "chęci" czy "inne objawy" świadczące o tym, ze może samo coś tam robić :) w każdej kwestii i wtedy własnie można mu pomóc z tym czymś, zachęcając w formie zabawy na przykład. Tak jak z samodzielnym jedzeniem właśnie. Może to być na przykład kolorowa nowa łyżka plus super kubek "dorosły" oraz fajny zestaw talerzyków czy misek :) lub nowe łóżeczko :P

Treść doklejona: 20.08.14 15:09

Asiula_6_9_91: PENNY przepraszam Nadie za Ninke ale telefon mi podpowiada i wstukalo się źle ;)

Nie przepraszaj, nic się nie stało :) mnie czasem telefon też numery niezłe odstawia :)

Pepper mnie się wydaje ten pomysł dobry, będą miały dziewczyny własne "stado" do spania i bliskość i ciepło drugiego człowieka

eveke: jesli Jaś sam nie potrafi zasypiac to jest problem

Właściwie to nie wiem czy nie potrafi , bo kilka miesięcy temu potrafił (bez płaczu), ale wtedy jeszcze cyckował w nocy, więc i tak się wybudzał.

eveke: obudził sie z podpuchnietymi oczkami

W zasadzie to był pierwszy raz, ale naprawdę dzisiejsza noc była wyjątkowo hardkorowa

eveke: Nie zna tego ze zasypia sie samemu

Generalnie zna, bo zdarza się to w ciągu dnia, że po prostu zasypia sobie sam.

hopelight: jakoś nigdy specjalnie nie przeszkadzał nam "nasz" rytuał.

PENNY: kochamy to dziecko nasze usypiać, jedna z milszych chwil w ciągu dnia :)

No więc właśnie tu też "leży pies pogrzebany" - bo ja uwielbiam usypiać Jasia przy piersi, to jest taki nasz i tylko nasz mały świat
I w zasypianiu nie chciałabym czegokolwiek zmieniać póki co, ino te nocne pobudki...

Treść doklejona: 20.08.14 18:17

Winni: pozostaje Ci zdecydować czy najważniejsze jest dla Ciebie zasypianie samodzielne Jasia tu i teraz czy może wolisz poszukać rozwiązań bardziej długofalowych ( niestety zazwyczaj nazywa się to przeczekanie ) aby nie fundować dziecku stresu związanego z nauczaniem samodzielnego zasypiania w atmosferze stresu i płaczu.

No właśnie mi nie zależy za wszelką cenę na tym aby Jaś zasypiał sam (zwłaszcza gdyby miało się to wiązać z Jego płaczem) tylko aby się tak często w nocy nie budził tym bardziej z płaczem, bo sama nie wiem co mogłoby Go bardziej stresować - samodzielne zasypianie czy te pobudki
Co innego gdy budzi się uśmiechnięty i widać, że te pobudki wrażenia na nim nie zrobiły, ale gdy budzi się marudny to mi Go szkoda jeszcze bardziej niż siebie

a ja sobie nadal śpiocham z córką moją w jednym łóżku i jestem wniebowzięta :) Do cycucha się podłącza kiedy chce a kiedy mam problemy ze snem,to leżę i mogę patrzeć na nią godzinami, taką kochaną, śpiącą i wąchać... :) I na razie nie myślę o wyprowadzce :)

Ja też uwielbiam nasz wieczorny rytuał usypiania, mimo że trwa krótko.
To małe ciałko do mnie przyklejone, te buziaki, powtarzane po stokroć słowa "mamusiu kocham cię najmocniej niż przedtem wiesz? jesteś moją kochaną córusią mamusiu" ( ) etc
Te wieczory to chyba najmilsza część dnia, jakby się czas zatrzymał na chwilę.

Natomiast spania z Ninką nie lubię.
Zarówno ja jak i mój mąż.
Nie zdarza się to często, czasami ok 5-6 chce do nas i wtedy jest armagedon
Mimo dużego sypialnianego łóżka nie możemy się pomieścić.
Ninka rzuca się jak ryba w kałuży, kopie nas nogami, obraca się w poprzek spychając mnie i męża niemal na podłogę. No szał jakiś
Teraz jak do nas trafia to muszę szczególnie uważać, bo zawsze tymi girami w brzuch mnie trafi albo obolale cycki.
Nigdy z nami spać nie chciała i teraz na "stare lata" zaczęła się nad ranem budzić i mąż po nią idzie.
Chociaż tyle, że nie zdarza się to nagminnie. Raz, dwa razy w tygodniu, ale zawsze wtedy budzimy się niewyspani i połamani.
Nie wyobrażam sobie, żeby takie wspólne spanie miało trwać od samego początku, ale to pewnie kwestia przyzwyczajenia......

mangaa: rozumiem, że u Jasia zaczęło się od momentu jak nauczył się przewracać i trwa do nadal?

No właśnie było kilka dni (nocy) przerwy i teraz znowu.
Ja zazwyczaj kiepsko śpię gdy Jaś śpi z nami, ale powiedziałam, że czort z tym byle On dobrze spał i od jakiegoś czasu biorę Go do nas już przy 2-3 przebudzeniu (czyli o 24 nawet się zdarza), ale dziś nawet to nie pomogło. Może to był jednorazowy incydent, zobaczymy jak będzie wyglądała najbliższa noc.

mangaa: zweryfikuj czy czasem Mał nie dostaje zbyt wielu bodźców w ciągu dnia

Ja to się obawiam czy nie za mało choć faktem jest, że robi się coraz bardziej mobilny, więc może w nocy odreagowuje.
Najbardziej mnie boli jak On się z płaczem przebudza

TEORKA: Mimo dużego sypialnianego łóżka nie możemy się pomieścić.Ninka rzuca się jak ryba w kałuży, kopie nas nogami, obraca się w poprzek spychając mnie i męża niemal na podłogę. No szał jakiś

No identyko u nas!

Ja tam też wspólne spanie uwielbiałam... co nie znaczy , że wstawałam wyspana....
ok jak mąż czasem emigrował na kanapę to na łożu we dwie dało radę, ale we trójkę to był ścisk, skręcony kark itp.

Usypianie Ninki też lubię, też się tulimy, całujemy, głaskam ją, patrze jak zasypia- oczywiście czasem zdarza się, że chce mnie tylko na chwilkę i wychodzę...
ale dzięki temu Nina po przebudzeniu w nocy potrafi zasnąc i spac dalej a nie jak kiedyś- każda taka pobudka musiała skończyc sie naszą interwencją , bo dziecko samo nie potrafiło sobie poradzic.

Deficytu uczuc nie ma ani ona ani ja , bo jest jeszcze dzień w czasie którego nie oszczędzam jej całusów, przytulasów i razem spędzanego czasu.

Zgodzę się z Winni, chyba ważne zapytac siebie czego chcę dla siebie i dla dziecka.

Pepper, moi co prawda nie śpią razem w jednym łóżku, ale ich łóżeczka stoją obok siebie i widzę, że to jest dla nich bardzo ważne i dużo im daje. Więc myślę, że Twój pomysł może się sprawdzić, spróbuj.

TEORKA: Ninka rzuca się jak ryba w kałuży, kopie nas nogami, obraca się w poprzek spychając mnie i męża niemal na podłogę. No szał jakiś

moja zazwyczaj śpi spokojnie, choć raz na 2tygodnie zdarzają się noce, gdzie śpi przyklejona do mnie. Ale nigdy nie zostałam kopnięta czy uderzona.

_K_i_n_g_a_: No właśnie było kilka dni (nocy) przerwy i teraz znowu.
Ja zazwyczaj kiepsko śpię gdy Jaś śpi z nami, ale powiedziałam, że czort z tym byle On dobrze spał i od jakiegoś czasu biorę Go do nas już przy 2-3 przebudzeniu (czyli o 24 nawet się zdarza), ale dziś nawet to nie pomogło. Może to był jednorazowy incydent, zobaczymy jak będzie wyglądała najbliższa noc.

Hmmm, no nam do teraz zdarzają się noce, że biegamy co pół godziny/godzinę w porze wieczornej do Małej bo się wybudza z płaczem. Czasami dlatego, że Jej się coś niefajnego śni, a czasami zapragnie smoczka, który jej się zagubi gdzieś w łóżeczku... Niekiedy zanim zdążymy do niej przybiec ona znowu spokojnie śpi bo sama się uspokoi, znajdzie smoka itd. Ale często trzeba ją lulać od początku, czasami jedno z nas musi szybciej pójść spać by czuła się bezpiecznie.
I bywa, że budzi się z zapuchniętymi oczkami, wydaje mi się, że jest niewyspana, ale to zwykle po dniu gdzie mieliśmy gości, było dużo atrakcji i po prostu chyba sobie gorzej radzi z nadmiarem bodźców wtedy.
Myślę, że takie sytuacje mają prawo się zdarzać oby nie stały się jakąś regułą. A w pewnym momencie takie zdarzenia stają się już wyjątkami.

eveke: ale dzięki temu Nina po przebudzeniu w nocy potrafi zasnąc i spac dalej

Ale serio myślisz, że bez Twojej interwencji, Ninka nigdy by się tego nie nauczyła? Mój Adaś nauczył się w wieku około 2 lat, chyba u większości dzieci dzieje się to w tym wieku. Czy to naprawdę wg. ciebie tak późno?

Nie no, ja wiem , że to nie personalnie do mnie :D
ale ot tak chciałam napisac skoro już gadamy :D

No i widzisz u mnie każda każdusieńka pobudka oznaczała cyca... tylko później zaczęłam kminic ,że to jest jednak niemożliwe , że raz zje po 5 razy a bywało , że jadła tylko raz. To mi już dało do myślenia, że ona wcale nie jest głodna tak naprawdę, po prostu nie potrafi inaczej zasnąc. I wszystko się sprawdziło...

a i powiem Wam , że np Ninka tylko się wycisza przy nas, ale nie czekamy zazwyczaj do ostatecznego zaśnięcia... jej się po prostu lepiej zasypia jak wychodzimy w tej fazie kiedy już odpływa...

Dziewczyny, ale ja właśnie uczyłam ją ze względu na to , że chciałam odstawic ją od piersi , a nie było innej możliwości jak nauka zasypiania...
Czułam , że to nasz czas na odstawienie, że ja jestem gotowa i ona oraz nie podobało mi się , że cycek jest naszym narzędziem do zasypiania.

Ok niby do tych 2 lat nie zostało już aż tak długo, teoretycznie, bo jak dla mnie to jeszcze by oznaczało sporo dłuuugich miesięcy na tym cycku...
I najważniejsze jest to , ze ani chwili nie żałuję decyzji , bo teraz jest nam cudownie i automatycznie wyklarowała się jedna , piękna długa drzemka w ciągu dnia.
Nie wiem czy są w stanie zrozumiec mnie matki, których dzieci nie miały aż takich problemów ze spaniem. Bo to nie jest , że teraz, tylko od poczatku ona wiecznie spac nie chciała, drzemki po 15-30 min... moje życie w jakimś ciągłym chaosie, bo jak nie spała to chciała byc przylepiona do mnie... ok poprawiło się koło 8 mca , ale i tak nie było rewelacyjnie.

15,5 miesiąca karmiłam i poświęcałam się temu wszystkiemu i wg mnie wystarczy, jestem z tego dumna.

Eveke wydaje mi się, że u Was to dosyć zrozumiała sytuacja, bo jak piszesz u Was pierś była powiązana z zasypianiem.
Poza tym, jeśli czułaś, że obie jesteście na to gotowe i przeszłyście ten etap bezproblemowo to nie widzę w tym najmniejszego problemu.
Szczerze powiedziawszy to ja wątpię czy bym wytrzymała tyle bez wsparcia smoczka przy tak cycusiowym dziecku. Nie wiem czy byłabym w stanie tak długo karmić.

Mamakasi powiem Ci , że ja w życiu w moim otoczeniu a juz tym bardziej ze strony rodziny nie usłyszałam , że moja Nina coś już powinna bądź musi
No naprawdę szperam w pamięci i sobie nie przypominam... nooo może poza szczególnym przypominaniem teściowej o czapce, "bo uszy przewieje", a tak to nic...

Jeśli o mnie chodzi to po prostu była moja wola, obserwacja dziecka. Nie powiem, moje zmęczenie również. Ale ni ono było wyznacznikiem. Bo nie poddałam się tydzień po porodzie kiedy przeżywałam hardcore z cyckami, karmieniem, babyblusem itp... nie poddałam się kiedy moje dziecko gardziło smoczkiem- a już był moment , że zwyczajnie chciałam sobie pomóc nim... nigdy się nie poddałam... do decyzji o odstawieniu dojrzałam i była zgodna z moimi odczuciami i obserwacjami dziecka...
i to też nie jest tak , że pewnego dnia wstałam rano niewyspana i wkurzona z myslą "ok dziś uczymy Cię samą zasypiac".... u nas wszystko zawsze jest pewnym ciągiem zdarzeń, sygnałów.


Dzięki Mangaa, dokładnie najważniejsze, że bezproblemowo, ofiar w ludziach nie zanotowano

Mangaa to współczuję, bo mnie ten tekst z czapką rozpierdzielał na małe kawałeczki a co dopiero jakby mi ciągle ktoś "truł".

Ale Wy chyba z rodzicami mieszkaliście/mieszkacie? To pewnie też inaczej , bo cały czas uczestniczą w życiu małej.
Natomiast szukaj pozytywów, pewnie nie raz w spokoju mogłas się ogarnąc kiedy to ktos popatrzył, przytrzymał Ci małą... ja od rańca do wieczora sama.. i to z mega cycozwisowym przylepcem ciągle nieśpiącym, jojczącym itp...
Naprawdę nie wiem jakim cudem nie jestem w wariatkowie, ale bywały cieżkie chwile, naprawdę cięzkie...

aaa przypomniał mi się jeszcze tekst prababci Ninki , (jak miała jakies 10mcy), że można już ją w kąciku stawiac niech próbuje chodzic

Dalej mieszkamy, jeszcze się nie przeprowadziliśmy.
Ano, są pozytywne momenty ale ta ciągła ingerencja spowodowała , że jednak zapadła decyzja, że przeprowadzamy się szybciej niż myśleliśmy jeszcze miesiąc/dwa temu...
Wolę przyjeżdżać z dziećmi do taty i opiekować się nim te 8-10h i później wraać do siebie po przyjeździe mamy niż ciągle wysłuchiwać.

Mangaa no jak taka decyzja zapadła to sobie mogę wyobrazic :D
Właśnie, nie ma jak u siebie

Eveke, a co tam, napiszę może się zgodzisz, może nie, ale muszę
Moje własne rodzone dziecko: od urodzenia budziła się co 40 minut. Co noc. I co dzień jak miała miesiąc to zaczęła się budzić na aktywność. Najpierw zasypiała po półgodzinnym noszeniu, później (w okolicy pół roku) dobijała do 2-3h przerwy w spaniu. Nic nie pomagało, nie szły zęby, nie bolał brzuch. Po prostu lubiła się bawić w nocy W okolicy 10 miesiąca pobudki takie były już z raz na miesiąc przez kilka dni (podejrzewałam księżyc o działanie, bo świecił nam wprost na twarze przez okno, zasłonięte oczywiście ) W okolicy 1,5 roku PIERWSZY RAZ przespała 2 godziny ciurkiem po położeniu jej spać wieczorem! W ciągu nocy już się jej to czasem zdarzało i wcześniej, jak byłam obok. Wiesz, święto wręcz było wtedy A teraz widzę naprawdę progres, już te 2h przesypia zazwyczaj, ale czasem bywają wieczory, kiedy muszę do niej nawet co 10-15 minut, bo co się zmyję po angielsku, to ona w ryk i od 22 miesięcy za każdym kwęknięciem zatykam dzioba cycem, bo nie wyobrażam sobie nocnej gimnastyki z noszeniem/śpiewaniem/bujaniem/cokomupasuje
Do czego dążę.
Wydaje mi się czasem, że o tym Waszym zasypianiu piszesz jakbyś rozwiązała problem Niny. A to nie Nina miała problem z zasypianiem, to Ty miałaś problem z jej zasypianiem. Widzę czasem tutaj, czasem w piaskownicy, u bliższych i dalszych znajomych, że mamy mają jakiś szczególny dar do wynajdowania problemów tam, gdzie ich nie ma. Bo nie zasypia samo, bo je tyle a nie więcej/mniej, bo jeszcze ssie, nie sika w nocnik, inne takie. Strasznie jest widoczne takie parcie, aby już teraz nasze dziecko potrafiło. Czasem jak słucham (czasem samo wpada w ucho) to mam ochotę zaproponować więcej luzu i tolerancji dla własnego dziecka. Jakoś mnie strasznie mierzi taka licytacja i współczujące spojrzenia, że moja jeszcze nie sika do nocnika, że sama nie zasypia, że ssie i że ogólnie mnie potrzebuje. Noż, szlag mnie trafia jak słyszę: aha... To pani ciężko, albo, że sama sobie jestem winna. Że nie trzymam na krótkiej smyczy i że mi wejdzie na głowę za chwilę coś chciałam jeszcze dopisać, jak mi się przypomni to wysmaruję coś