Dziękuję Doti :)

U nas też paproszki i to do tej pory. Niby płacząc mówią, że to ze skarpetek, ale i tak się boją.

Igni,mozesz nagietkiem przemywać oczka. my ropiejące oczy tylko nagietkiem przemywaliśmy (zwykla herbatka z nagietka). rumianek powodowal mocniejsze ropiernie (tzn.raz robiliśmy rumiankiem i na drugi dzień mi corka oczu nie mogla otworzyć,wiec już kolejne razy tylko nagietek).

Frag,dziala przeciwbakteryjnie (szczególnie na gronkowce podobno). i ja kupuje herbatke ekspresowa,ale jest tez taki luzem.

O jaaa, Doti, Frag, no jeśli jeszcze paprochy dojdą, to będzie wesoło :) Dzięki dziewczyny. Myślałam po prostu ze w jakiś sposób zachwialam jej poczucie bezpieczeństwa. Ale skoro i u Was tak było/jest, to luuuuz :)

kachaw: czy któraś z Was miała doświadczenia ze szczepionką doustną broncho vaxom

Ja miałam na sobie Kilka lat temu na problemy z migdałami, ale poskutkowało dopiero całkowite ich usunięcie...

Igni, Kinga dziękuję za odpowiedź w sprawie tej szczepionki. Lekarz podał 3 nazwy luivac, ismigen i właśnie broncho vaxom. też mówił, że jeśli nie niwelują infekcji w 100 % to dzieci przechodzą je łagodnie, u nas prawie każda infekcja u córki kończy się zapaleniem oskrzeli, jeśli zdążę na czas to same inhalacje wystarczą, ale czasem antybiotyk jest konieczny, bo już całe oskrzela są zajęte.
Chyba się zdecyduję u Ninki na taką szczepionkę i pomyślę o młodym.

wrrr...dziewczyny czyli ten mini wstęp co zaserwowała mi córka to narazie pikuś :P
a któraś ma jakąs melise w pigułce czy coś...
Może jakąś książke , tytuł cokolwiek. Znów coś nowego trzeba się nauczyć.
Dziś odebrałam małą po pracy od niani. Zdałam relacje z wczoraj i pytam czy jej też robi takie akcje. Niania zdziwiona, no co Ty Iza ja na Lilke złego słowa sobie nie dam powiedzieć , to kochane dziecko...pfff...
(oby nie wzieła mnie za wariatke)
później pojechałyśmy do koleżanki, ta robiła mi z 45min.pazurki i Lili o dziwo była grzeczna (tak jak kiedyś LOL), czekałam aż w domu rozwinie sie awantura , nastawiłam się psychicznie a tu nic, fajnie się bbawiła z mężem, pózniej książeczki mycie i usnęła w sekunde..
także każdy dzień do jak karuzela

O jaaa, Doti, Frag, no jeśli jeszcze paprochy dojdą, to będzie wesoło :)

U nas też paprochy wywołują strach, ale tylko te w wannie. Muszę robić dużo piany żeby nie było ich widać, bo inaczej każdą milimetrową kropeczkę musiałam wyciągać z wody.
Izuk może ten bunt dwulatka dopiero się rozwinie, a jak na razie to będą tylko pojedyncze epizody. A może się nie rozwinie i Lilcia będzie super spokojnym dzieckiem. A czasem też może mieć swoje jakieś humory, w końcu to kobieta

<span style="font-size:11px;color#333;">Treść doklejona: 21.01.15 08:55</span>
Dii skoro jak piszesz że koło godziny 16 to faktycznie może to być moment zmęczenia. A mąż, czy ktoś inny w tym czasie nie mógłby zabrać go na spacer do sklepu, do sąsiadów na pół godzinki, czy zając jakoś, żeby ten najgorszy moment zmęczenia i marudzenia minął.

Czytając Was dziewczyny stwierdzam z całą pewnością, że moja Miśka jest bardzo podobna z temperamentu do TEORKOWEJ Ninki :) :)

No u nas te bunty są niestety na porządku dziennym teraz. Jak zrobimy coś nie po myśli Marcello to ten zaraz pada wlasnie twarzą na podłogę, płaczę, krzyczy, uderza nogami i się wścieka. Po około 10 minutach płacz jest coraz cichszy i zaczyna już się rozglądać, czym by się za chwilę zając. Potem wstaje i prosi, abym go przytuliła. Natomiast w momencie krzyku nie ma z nim żadnej rozmowy czy tłumaczenia. Jedynie kiedy się ucisza, to jak mu mówię, że on już sobie pokrzyczał, a teraz mamusia tez sobie pokrzyczy.. Wtedy on przestaje i mówi: "mamusia, nie pać, poplosieeee" CIERPLIWOŚC, CIERPLIWOŚĆ i jeszcze raz.. CIERPLIWOŚC

Ta cierpliwość powinni dorzuca wraz z ciążowym brzuchem.

Peppermill: Jak tu niektóre dziewczyny twierdzą, cierpliwość jest w pakiecie z drugim brzuchem..:)

Na to liczę

Dii a nie da sie pomoc jakos kacperkowi pospac wczesniej?
u nas drzemka jest zazwyczaj kolo poludnia- noszę chwilke A w nosidle lub wożę wozkiem- na spacer, lub po korytarzu jak bardzo wieje
na zewnatrz, lub ja nie mam sil na spacer....zasypia, czasem czytanie i kolysanie pomaga- ale te dwa pierwsze sposoby niezawodne prawie ;)

tylko u nas na razie jedno dziecko- jak bedzie dwoje to pewno pojdzie w ruch podwojny wozek i spacer
lub korytarz :)

IzUK, polecam tez ksiazki Jespera Julla, dziewczyny pisaly wczesniej, pedagod skandynawski- super dla mnie podejscie
do dziecka, pelne zrozumienia, no i to rodzica oczywscie!
no i troche prowokacyjnie napisze, ze jak dziecko sie wscieka czy ma tzw "fovha" smutno mu i zle to nie
jest przeciez "niekochane" , ze sie przyczepie do tego co powiedziala niania...ze kochane= grzeczne
a z emocjami to niegrzeczne....ale to na pewno oczywiste dla nas :)

Piękne

Dii, Ty masz podobnie jak ja - Krasnal w wieku 2 lat zrezygnował z drzemki i też w tych godzinach co Twój Kacperek dawał się ostro we znaki. Jedyne, co mogłam wtedy zrobić to wyjść z nimi. Zaczynała się histeria to szybko pakowałam malutkiego Gugoska do wózka, Krasnal ubierałam i na plac zabaw. Wizja huśtawek, drabinek i zjeżdżalni skutecznie go uspokajała. Ale przyznam szczerze, że często wracałam z Krasnalem przewieszonym przez moje ramię i pchającą wózek drugą ręką ;))) Natomiast w większości przypadków plac zabaw potrafił go rozweselić na dobre.

Możecie przecież nawet do sklepu wyjść, czy w jakieś miejsce, gdzie Kacperek lubi, chodzi o to, żeby mu zmienić otoczenie.

Dii, a macie gołębie? Na pewno macie jakieś ptaszydła. My jak jest brzydka pogoda to po prostu chodzimy karmić kaczki/gołębie/wróble - dla obu to wielka atrakcja, przy okazji pożerają 1/4 chleba ;))) A w domu mam zawsze codziennie pokrojony chleb dla tych stworów skrzydlatych, bo wiem, ze może mi to tyłek uratować...

zapomnialam ze sa dzieci ktore nie przepadaja za siedzeniem w wozku, u nas jak A senna, czy rozdrazniona to daje sie zapakowac

ja tez pare razy dałam dla swietego spokoju np swoj telefon ale teraz pilnuje sie, bo to akurat dla mnie wazna rzecz
i postanowilam sie trzymac tego chocby sie walilo i paliło....
na szczescie Adze szybko przechodzi płacz i krzyk jak czegos nie moze dostac, poki co, staram sie rozumiec ze sie wscieka, mowie jej o tym i nazywam
( jak sie w madrych ksiazkach nauczylam ;)) i tlumacze dlaczego nie...odwracam uwage....na razie dziala
przy dwojce sie na pewno hardcore zacznie....ale co tam....napisze Wam za 2 miechy, ratuuunku :)))

Dii: A on wie, że nie może go dostać jednak pamięta, że kiedyś dla spokoju świętego dałam mu na chwilę, ale stałam przy nim. No i on teraz za każdym razem go chce jak widzi. Albo suszarkę, albo jakieś kable, ładowarki... Raz mu pozwalam a raz nie i tu jest mój błąd tyle, że daję mu dla świętego spokoju właśnie, bo akurat Madzią muszę się zająć.
--

Dii, wybacz kochana, ale przy takiej konsekwencji to sama bym ci taka awanture sprezentowala, ze bys sie nogami nakryla;-P Nie rob tak.

Dii to może wymyślaj na ten czas Kacperkowi jakieś zabawy, które odwrócą jego uwagę od zmęczenia i od rzeczy zakazanych. Jak nie możesz sama czegoś wymyślać to można wesprzeć się internetem. Na przykład budowanie namiotu z krzeseł i koca, robienie pociągu na niby (my np. mamy sanki w mieszkaniu i usadzam różne pluszaki na nich, ciągniemy je z Zuzią i robimy przystanki na których poszczególne misie wysiadają itp) z Madzią na rękach też dałabyś radę, z takich zabaw na siedząco to ty chowasz jakąś zabawkę kiedy Kacper nie widzi, potem zasiadasz na kanapie z Madzią i mówisz ciepło- zimno w zależności czy mały jest blisko czy nie, a nawet zwykły taniec z nim do piosenek dziecięcych jak mucha w samolocie, bugi- ługi, a Madzia też pewnie nie będzie mogła odwrócić wzroku od Was jak się wygłupiacie.
U nas jak Zuza zaczyna marudzić i wymyślać zakazane rzeczy, to ja rzucam natychmiast jakąś zabawę i odwracam jej uwagę dzięki temu.
Nie wiem jak jest u Was, ale na Zuzię działa.

Treść doklejona: 21.01.15 19:46
Dodam, ze zabawa w ciepło- zimno to na zasadzie chowania, a w sposób widoczny danej rzeczy.
I jest nawet wątek na forum http://forum.28dni.pl/discussion/802/gry-i-zabawy-na-brzydka-i-ladna-pogode-/

Dii: Po co on płacze jak coś chce? Nie może normalnie powiedzieć?

hydro wkleila artykul, czytalas? Wymagamy od 2 latka, od 3 latka, od 4 latka, zeby zachowywal sie jak dorosly? Komunikowal wszystkie swoje potrzeby, moze jeszcze analizowal swoje stany emocjonalne i nam w przejrzysty sposob wyjasnial;-P

Treść doklejona: 21.01.15 19:48
wiem, ze to bylo w twojej rozpaczy i retoryczne. i wiem ze nie pomagam.

ja sobie ten artykul wydrukuje i bede cztac do poduszki;-P

Treść doklejona: 21.01.15 20:19
i wyslalam go na taki mail przedszkolny, mamy taki wspolny mail rodzicow i pan z grupy, hłehłe, bede przekleta;-P

Dii: da mi ugotować obiad... :)

A nie myślałaś o tym, żeby go zaangażować w gotowanie razem z tobą? Skoro chce jak dorosły, to proszę bardzo - w kuchni jest tyle ciekawych rzeczy, że na bank znajdzie się coś do roboty dla malucha.

Dii, ja w sumie nie wiem, czy mogę cokolwiek doradzić, bo moja Młoda dużo młodsza od Kacperka jest, a poza tym, ja mam jedno dziecko, więc też zupełnie inaczej u nas jest.

Napiszę Ci, jak jest u nas. Może coś Cię "zainspiruje", może coś skorzystasz z tego.

Dii: ak mu czegoś nie pozwolę to jest awantura.

Dii, u nas jest, a właściwie było podobnie, ale powoli wypracowujemy nasz sposób na awantury, histerie. Przede wszystkim staram się wychwycić moment, kiedy córcia przejdzie do etapu histerii, pisku i krzyku.
Może lepiej będzie jak opiszę to na przykładzie.

Smażyłam kotlety. Anielka przyszła do mnie do kuchni, ale już jak raczkowała w moim kierunku widziałam, że marudzi. Jest o krok od histerii, jeśli nie zrobię to, czego Ona chce. Domyślałam się (bo moje dziecko nie mówi dobrze, nie potrafi wyrażać swoich potrzeb, tego, czego akurat teraz chce), że chce na ręce do mnie. Ja w kuchni, olej gorący na patelni, kotlety skwierczą. Więc zrobiłam krok naprzód, wyprzedziłam tak jakby czas :) Nie czekałam aż Anielka dojdzie do mnie i uchwyci się mojej nogi i będzie domagać się wzięcia Jej na ręce. Bo gdybym tego nie spełniła, to histerię miałabym gwarantowaną. Podeszłam do Niej. Wzięłam na ręce i przeniosłam na dywan do salonu (kuchnię mam otwartą na salon, więc zawsze ma dziecko w zasięgu wzroku) i spokojnym tonem głosu, ale w niektórych momentach wesołym takim powiedziałam:

- Anielko, ja wiem, że chciałaś być teraz u mnie na rączkach. Cieszę się, że chcesz się do mnie tak przytulać. Ale ja teraz robię obiad, w kuchni jest niebezpiecznie. Zobacz, jaka fajna książeczka. Pooglądaj sobie, a ja skończę gotować i do Ciebie przyjdę i poopowiadam Ci, gdzie jest jabłko, a gdzie banan.

Ja wiem, że moja córka za malutka,aby to wszystko zrozumieć.
Ale już teraz chcę wypracować taki nasz schemat:
ja mówię NIE, ale tłumaczę dlaczego i zajmuję Ją czymś innym, ale potem jak skończę robić, co robiłam, wracam do Niej i robimy to, co Jej obiecałam.

Uwierz mi, że moje dziecko książeczkę obejrzało w kilka minut i widziałam, że znów zwróciła się w kierunku kuchni. Myślałam, że znów przyjdzie i powtórzę swoje działanie. Ale Ona się tylko do mnie uśmiechnęła i poszła do zabawek.

Wcześniej to by się skończyło mega histerią, bo Anielka by przyszła, uwiązałaby się mojej nogi. Ja bym odniosła Ją na dywan i jako ta "matka wszystko-wiedząca z pełnią WŁADZY rodzicielskiej" powiedziałabym stanowczo do Niej:

Anielko nie wolno być w kuchni, ja robię obiad!!!

Młoda nie wiedziałaby co się stało.
Przecież Ona chciała się tylko do mamy (do mnie) przytulić, a ja, jak jakiś zły porucznik, wydałam komendę i jeszcze oczekiwałam, że Anielka zrozumie. A ona w płacz, krzyk, histeria. A ja zła, że Ona tak krzyczy, że jest niegrzeczna, bo nic nie rozumie, co się do Niej mówi.
Ale co miała zrozumieć, jak ja nic Jej nie tłumaczyłam.
A raczej Ją straszyłam swoim zachowaniem.
:(

Dziwnie mi się pisze o tym, tak otwarcie na forum. Liczę się z głosami, że co ze mnie za matka była itd. Ale własnie, taka byłam. Krótko, bo krótko, bo te histerie u nas się zaczęły jakoś jak Młoda skończyła rok. Ja czułam, że coś robię nie tak. Ale nie wiedziałam co.
Dużo pomogła mi zrozumieć ta wspaniała dziewczyna, o której pisałam.
Do końca życia się Jej nie odwdzięczę.
Ja wiem, że jeszcze mnóstwo rożnych sytuacji przed nami. Kazdego dnia się uczę mojego dziecka. Moje dziecko uczy się mnie. Zawsze jesteśmy z mężem o krok przed histerią.
I jest fajnie! :) Jakoś tak spokojniej.
A gdyby się histeria zdarzyła to znam moje dziecko na tyle, że wiem, że wtedy nie ma co do Niej mowić, pytać czy tłumaczyć. Tylko czekać aż się uspokoi i przejdzie do etapu "chlipania". Wtedy dopiero próbować rozmawiać.

Przykład jeszcze jeden Ci podam ;) Trochę się otwieram, ale co tam, może to, co pisze, nie obróci się przeciw mnie.

Dii, jest tak u nas.
Przychodzi do mnie mój tatko. Anielka uwielbia dziadka. Dziadek hasa z Nią po podłodze, gania Ją, ucieka. Buduje najwyższą wiezę i ma wąsy! a wąsy są taaakie super :)
I jak jest moment, że mój tatuś wychodzi do domu, to Aniela płacze strasznie.
Wtedy siadam obok Niej albo biorę na ręce i czekam, aż ten płacz taki straszny się uspokoi i jest już "chlip- chlip, a buuuu, a buuuuu" i wtedy dopiero mówię:

Anielko, ja wiem, że jesteś zła, że dziadek już poszedł. Wiem jak bardzo lubisz się z Nim bawić. Ale dziadek musiał już isć do swojego domku, ale wiesz co? jutro my pójdziemy do dziadka! a teraz pokaż mi, gdzie jest Twój miś? Gdzieeeeeeeeee jest teeeeeeeeeeeeen misiooooo?

Uśmiecham się wtedy, młoda też i z prędkością światła raczkuje do pokoiku zabaw i targa misia za nogę w moim kierunku :)

Mam nadzieję, że w miarę zrozumiale napisałam o co mi chodzi. Anielka jest malutka, sama nie rozumie tych swoich emocji. Ja próbuje je nazywać, mówić do Niej, tłumaczyć.
Ja sama się tego wszystkiego uczę. Cierpliwości sie uczę. Ale naprawdę jest tak lżej, weselej jak pewne działania wprowadziliśmy u nas w domu.
Nie wiem jak to jest ze starszym dzieckiem i to, co ja napisałam Ci się przyda, a sumie to może lepiej bedzie jak inne dziewczyny się wypowiedzą (mamy dzieci zbliżonych wiekowo do Kacperka).
Noo, ale się napisałam to moje

Peppermill: Jak tu niektóre dziewczyny twierdzą, cierpliwość jest w pakiecie z drugim brzuchem..:)

A czy to również dotyczy TRZECIEGO brzucha, bo jeśli TAK to biorę się za robotę trzeciego