ok. to ja zaczne od siebie dwoch ostatnich pobytow.
na oddziale alergologii na dzialdowskiej w warszawie spotkalam sie z najlepsza jak dotad opieka na dzieckiem i traktowaniem rodzica.
oddzial jest malutenki. ja osobiscie spalam na podlodze na karimacie w spiworze, sweter robil mi za poduszke. bralam tylko jedna mala walizke na nas dwie bo jechalam z Mloda sama autobusem.
na dzialdowskiej konsultacje sa do godziny 3 bodajze, ze strony lekarzy jest mnostwo pytan, lacznie z dzieta w ciazy, ale jednoczesnie wiele informacji, jaki i po co badania itd.
na oddziale jest kacik zabaw dla dzieci, do tego Maluchy sa zabierane na godzine na sale gimnastyczna, kiedy nie odbywaja sie rehabilitacje. do dyspozycji jest kuchnia, wyposazona w lodokwe, czajnik, mikrofale i naczynia. do kuchni nie mozna wchodzic podczas przygotowywania posilkow. toaleta dla rodzicow ze wzgledow epidemiologicznych poza oddzialem, z lazenki mozna korzystac.
mialam jedno zastrzezenie co do podejscia do pacjenta malegi i rodzica.
jedna rezydenka, kiedy zapytalam o chrapanie Mlodej mnie ofukala, ze przy takich migdalach to nic dziwnego. problem polega na tym, ze Mloda ma permanentnie duze migdaly a nie chrapie na okraglo. do tego probowala na sile zbadac Mloda i ja zwyczajnie wystraszyla.
nastepnego mnia zapytalam sie pielegniarek do kogo sklada sie skarge, ktorej ostatecznie nie musialam skladac, jako, ze sam ordynator sie od mnie pofatygowal i przeprosil za zachowanie rezydentki.
takze wow ;)
.
drugi pobyt byl na endokrynologii na litewskiej. oficjalnie rodzic nie moze miec ze soba nic do spania, ani tym bardziej spac z dzieckiem na lozku. nawet dostaje sie do reki regulamin o tym mowiacy. na szczescie Mloda dostala duze lozko wiec nawet sie wyspalam
tu troche gorzej w kontaktach z personelem, ale kobitki mialy rece pelne roboty...

mi sie sprawdza zawsze jedno podejscie. do personelu podchodze na zasadzie prosby o pomoc, zawsze za wszystko, nawet odpowiedzna moje glupie pytania- dziekuje. okazuje zrozumienie dla ich badz co badz trudnej pracy. z lekarzami rozmawiam jak rowny z rownym.
wlasnie pobyty w szpitalach z Mloda uswiadomily mnie, ze lekarz to nie bog. malo tego lekarz pediatra bez matki nie isnieje, swoja wiedze bez wiedzy matki moze sobie w buty wsadzic. dzieki temu nie daje sobie lekarzowi wejsc na glowe. oczywiscie odnosze sie z szacunkiem, ale jesli lekarz przegina to nie przebieram w slowach.

Czytalam ten artykul. Brak slow...
Ale z tego co potem czytalam w necie to nie tyle szpital co konkretne oddzialy sa albo nie prorodzinne. Np na kardiologi rodzice nie maja tego problemu co na neuro...

Jesli zas chodzi o dzialdowska to jest to klinika uniwersytecka, pelno tam sudentow i rezydentow a na mlodych pediatrach idzie oko zawiesic ale jak widac po naszym pobycie bywa roznie... a mam porownanie bo dzien wczesniej obchod robil mlody chlopak ze studentka z krajow arabskich i po angielsku jej tlumaczyl na co ma zwracac uwage na skorze Bianki, a na koniec podziekowali. Takze ten. Nadzieja jest

ja tez jestem w szoku, i to w centrum zdrowia dziecka?? i tu lamanie praw i cisza, ale jak chazan zlamal prawo to wielka afera wybuchla.
do telewizji, mediow, kary przywalic, coby sie nogami nakryli.

Treść doklejona: 21.07.14 11:52
my bylismy w szpitalu na neurologii raz na pol dnia (nie liczac OOIOMu po narodzeniu).
pielegniarka do mnie, ze na razie nie maja lozek, bo ma sie rozumiec ze ja zostaje (bylo to dla niej oczywiste). powiedziala, ze jest tylko pokoj planty, ale pewnie nie chcemy. ja na to, ze ile kosztuje doba. pierwsza 25 zl, kolejne 20. wiec od razu wzielam ten pokoj. pokoj platny ma to do siebie, ze matka ma osobne lozko a dziecko lozeczko. hotel za 20 zl? miodzio
no ale pobylismy tam tylko ze 2 godziny bo zaraz sie wynieslismy.
a ci lekarze z centrum zdrowia dziecka wykorzystuje sytuacje podbamkowa matek. bo normalnie to by sie powiedzialo, w dupe mnie pocalujcie, ale przy tego typu smiertelnych chorobach to matka sie ponizy, zeby tylko dziecko mialo opieke najlepszych specjalistow. a szpital to wykorzystuje

no wlasnie ja sie zastnawiam jak to mozliwe ze matka nie moze zostac z malolenim, ktory nie moze decydowac w swojej sprawie. a jakby cos sie dzialo w nocy, jakies gwaltowne pogorszenie zdrowiana co potrezbna by byla zgoda rodzica to co? ja wiem, ze szpital moze ratowac bez zgody, ale jak wtedy cos sie stanie to matka duzo latwiej wywalczy cos w sadzie, niz jak podpisala zgode na zabieg swiadoma zagrozenia.

Treść doklejona: 21.07.14 12:14
tu jest fajny artykul.
http://zdrowie.gazeta.pl/Zdrowie/1,105912,8817781,Prawa_rodzicow_chorego_dziecka.html

Lily, może Krysiewicza nie jest idealnym miejscem, ale - z mojego doświadczenia - gdy coś się działo i jechałam na cito, zawsze uzyskałam pomoc (szycie czoła, uderzenie w głowę, czy zapalenie krtani). Choć przyznam, że brak podziału na zdrowe/chore (choć chyba jest izolatka) skutkuje tym, że potem zawsze zastanawiałam się, co przywieźliśmy do domu. Ospę prawdopodobnie tak....

Szpital na Niekłańskiej w Warszawie - nocowaliśmy 5 dób na zakaźnym. Matki mogly wynająć ze sklepiku leżaki za 20 zł za dobę, za polozenie się w jednym łóżku z dzieckiem dostawalo się burę, ale przeciez nie odzwyczaję dziscka od tego typu zasypiania akurat w szpitalu, budząc caly oddzial placzem o 3 w nocy. Więc się i tak kladlam przy usypianiu. Pielęgniarki takie sobie, nie chcialy pobrać kupki do badania na pasożyty, brzydzily się czy co... A prosilam i prosilam, w koncu musialam wyrzucać kupkę, mimo zaleceń lekarza, ze trzeba zrobic to badanie. Lekarza prowadzącego to zobaczylam dopiero w dniu wypisu, a tak to codziennie nowy lekarz oglądał malego, chaos. No i brudno, salowe codziennie jadą na mopie po środku podlogi, zostawiając straszny syf po kątach, a male dzieci wychodzą przeciez trochę z lozeczek, nie da się utrzymać chodzącego dziecka przez tydzien w jednym lozeczku! A to przecież zakaźny jest! Łazienki w takim stanie, ze praktycznie nie do użycia, 5 dni mylam dziecko tylko w umywalce w sali.

azja_4: Matki mogly wynająć ze sklepiku leżaki za 20 zł za dobę,

hmm...no mi powiedzieli, że nic nie mają...może dlatego, że było późno, a może to nie ten oddział

O matulu, czytam i wlos sie na glowie jezy.

Mialam okazje lezec ze starsza, jak ta miala niecaly rok i zlapala rotawirusa. Z ta roznica, ze w Niemczech.

Opieka bardzo dobra. Ciagle informowanie o wykonywanych badaniach, wyjasnienie, co jak dlaczego. Nie musialam nic pytac. Pielegniarki zainteresowane dzieckiem, same przychodzily pytac, czy cos nam nie trzeba. Jako, ze z powodu odwodnienia musialysmy monitorowac wage po kazdym karmieniu i kupie, rowniez nocnym, to przychodzily na kazdy dzwonek.

Z warunkwo... Pokoj dostalysmy dla siebie z lazienka. Ja normalne lozko, ona lozeczko.Telewizor, zabawki dla dziecka, dla mnie biurko z dwoma krzeslami. Wieczorem przychodzila pielegniarka z pytaniem, co bedziemy jesc nastepnego dnia. Moglam sobie wybrac jedno z trzech dan. Dla dziecka rowniez, choc akurat chora corka tylko na piers miala ochote.

Bylam w szoku, ze tak mozna, zwlaszcza po poprzednim pobycie w polskim szpitalu. Naprawde warunkow nie ma co porownywac, bo inne pieniadze tu i tam, ale podejscie do pacjenta w panstwowym szpitalu, bez znajomosci, tez zupelnie inne. A to nie jest miara pieniedzy przeciez.

I ja przeklejam z watku o maluchach
Szpital Jurasza Bydgoszcz ,oddzial gastrologii i alergologii
Ja bylam z mlodsza corka nagle w szpitalu,jak drgawki miała i zap.pluc. Lekarz nam się super trafil,taki z powolania naprawdę. Wszystko tlumaczyl,pocieszal itp. W ogole na tym oddziale cudna opieka była. Bylam przy zakładaniu werflonu,przy każdym wlewie dożylnym. Od razu dostałam lozko do pokoju! tzn, taki rozladany fotel+posciel. Placilam przy wypisie,prawie 150zl za 5 dni. Jedyny minus co tam był,to ciężko było z jedzeniem,bo mogłam jesc tylko w takiej kuchence specjalnej,a tam mogłam wejść bez dziecka(a corka na mnie wisiała cala dobe prawie), a w pokojach nie bardzo było wolno. Co prawda pielęgniarki przymykaly oko i pozwalaly jesc,ale po kryjomu .
Dostep do prysznicy itp. także miałam swobodny.

Ja z moim synkiem leżelismy tyle razy w szpitalach, że trudno już zliczyć. Pierwszy raz gdy Dawidek miał 3 tyg - szpital na Chodkiewicza w Bydgoszczy - oddział dla noworodków. Tutaj na noc rodziców wypraszano. Ciężkie przezycie dla rodziców, szczególnie dojezdnych. Spałam u kumpla, w nocy co 2h wstawałam odciagac pokarm by na drugi dzien zanieść na oddział "cały zapas", by starczyło na noc... Ryczałam jak bóbr, ale nie było opcji zostania na noc.

Biedny mój kumpel musiał rano wstawać, i znosic mój pospiech by JUŻ byc u synka...

Potem byłam w szpitalu - u siebie w mieście i tam idealnie: Matka swoje łóżko- dziecko swoje, czysto, miły personel (płatne, ale nie wiem ile).

Potem szpital wojskoey w Bydgoszczy (3 razy ta przyjemność): brud, smród i jakas kiła... Spanie dla matki zależy na czym sie trafiło: z dzieckiem w jednym łóżku lub na podłodze - na materacu.

Szpital zakaxny w Bydgoszczy - spanie na gołej podłodze (usyfionej, że wolałabym spac w błocie), personel fatalny.

Szpital w Grudziądzu - chirurgia. Spanie na kalimacie lub leżaku (mega niewygodnym), ale czyściutko, personel fajny).

No i przed nami jeszcze będa pobyty w szpitalach - zycie...

Monia502: oddział dla noworodków. Tutaj na noc rodziców wypraszano

Kurka, a jak mama karmi piersią i np. nie może odciągać? Nie u każdej się da laktatorem, Jezu, ja bym się wściekła... Dla mnie to jest w ogóle nie do pomyślenia, dziecko w momencie, kiedy najbardziej potrzebuje matki (w końcu nei bez kozery mówią o pierwszych trzech miesiącach jako IV trymestrze) i jest samo, samiusieńkie.

Dla mnie wypraszanie rodziców jest nie do pomyślenia. Do teraz nawet nie wiedziałam, że to jest jeszcze możliwe (nie licząc ciężkich przypadków, oiom-u, sali pooperacyjnej). W głowie mi się to nie mieści, ja sobie po prostu nie wyobrażam. W naszej sytuacji byśmy po prostu wyszli wszyscy troje, ale są sytuacje, kiedy nie można tego zrobić...eh.
Czy to jest w ogóle zgodne zgodne z prawem?

azniee: Czy to jest w ogóle zgodne zgodne z prawem?

Z tego, co wiem, niezgodne.

bladykot: jak rodzic mdleje to kogo (jestem pielęgniarką) mam łapać dziecko czy znaleźć trzecią rękę by złapać rodzica?

Nie rozumiem pytania - co ma piernik do wiatraka? Dziecko ma prawo być z rodzicem, nie ważne czy to się podoba personelowi szpitala, czy nie. Wręcz wypadałoby pamiętać, że gdyby nie obecność rodziców na oddziale, pielęgniarkom raczej przybyłoby obowiązków, czyż nie?

PS Ja byłam dwa razy w moim miejscowym szpitalu, po jednym razie z każdą córką. Rodzice dostają swoje łóżko (płatne 10 zł za dobę, a jeśli dziecko jest karmione wyłącznie piersią, to bez opłat), sale 2-3 osobowe, dla rodziców jest łazienka, możliwość skorzystania z kuchni, nie ma wypraszania z zabiegowego, wszystkie pielęgniarki i zdecydowana większość lekarzy ma fantastyczne podejście i do dzieci, i do ich rodziców. Naprawdę życzyłabym sobie, żeby wszędzie tak było.

Sorry, bladykot, ale Twoje pytanie jest tak śmieszne i pozbawione sensu, że nawet nie próbuję odpowiedzieć. Na dodatek widać w nim tę bezczelność, którą obserwuje się wśród PERSONELU medycznego- nie dziwne, że odeszło się już od określenia "służba zdrowia"

Rodzic mdleje...i pewnie jeszcze rzyga na podłogę na widok zasranej pieluchy....

Bez przesady z tymi omdleniami Jakoś z prywatnego gabinetu przy pobieraniu krwi nikt rodzica nie wyprasza, przy szczepieniu też rodzic być musi także wątpię aby nagle w szpitalu miało być inaczej...

Pobieranie krwi mówicie.....
Ja z Ninką byłam przy jej znieczulaniu do TK głowy, znieczulaniu które polegało na wprowadzeniu dziecku w dupkę wlewu specjalnego.
Moim zadaniem było ją trzymać tak, żeby pielęgniarka dała radę to zrobić niczego nie uszkadzając.
I nikt mnie nie spytał czy dam radę, czy zemdleję czy mi słabo się nie zrobi etc.
Mimo, że było to dość traumatyczne [dziecko patrzące mi w oczy błagającym spojrzeniem i krzyczące mamusiu mamusiu !] to do dzisiaj nie żałuję, że z nią wtedy byłam i że to ja ją trzymałam a nie jakieś obce kobitki.....
Również ja niosłam ją przez cały szpital na tą tomografię, ja kładłam ją na maszynie do tejże oraz ja ją zdejmowałam i zanosiłam do sali już po wszystkim.
Nikt w ani jednym momencie mnie od mojego dziecka nie odsunął.

Mimo, że było to dość traumatyczne [dziecko patrzące mi w oczy błagającym spojrzeniem i krzyczące mamusiu mamusiu !] to do dzisiaj nie żałuję, że z nią wtedy byłam i że to ja ją trzymałam a nie jakieś obce kobitki....

Otóż to ;). Najważniejsze, że dziecko czuje naszą obecność w tak traumatycznych chwilach. Niefajnie jest patrzeć na ukochane dziecko, błagającego o Pomoc", ale w osamotnieniu byłoby mu trudniej znieść takie sytuacje.

Też byłam z małym podczas znieczulania przed MRI, u nas nie było w dupkę, tylko w żyłę, ale patrzeć jak dziecko traci siły, odpływa, również jest dla matki wyciskaczem łez, ale warto byc z dzieckiem, bo jego stres nie jest warty wypraszania rodziców z sal...

Jestem z województwa lubuskiego, ale zawsze świadomie kładliśmy się na oddział w Międzychodzie (woj. wielkopolskie).
Kolorowe sale, każda miała swoją nazwę. Na sali dwa łóżka- jedno dla mamy + drugie dla dziecka. Czysto i miło.
Po zmianie lekarza trafiliśmy na oddział w Międzyrzeczu (woj. lubuskie). Tutaj również przyjemnie :-) Lekarze super. Pielęgniarki miłe. Bardzo duża, kolorowa świetlica.
Okropne wspomnienia- rzekłabym trauma do końca życia- z oddziału chirurgii dziecięcej w Gorzowie Wlkp.
Na samo wspomnienie łezka kręci się w oku...
Podobnie jak wspominałyście wcześniej, zabierano dziecko. Rodzic nie mógł wchodzić do zabiegówki. Dzieci krzyczały w niebogłosy, co pielęgniarki komentowały: Czego się drzesz? Przestań się rzucać, bo Cię zwiążę! Brak empatii, współczucia, wyrozumiałości. Pierwszą noc spędziłam na stojąco w sali pooperacyjnej. Na każdej wizycie rodzice musieli opuszczać sale. Dzieci były przerażone. Tak jak w zabiegówce padały teksty: "A ten co tak ryczy! Patrz na tą, udusi się zaraz od płaczu!".
U mojej córci ciężko znaleźć żyłkę do wkłucia, dlatego wenflon miała w nóżce. Jednej pielęgniarce strasznie to przeszkadzało. Zabrała mi małą na badania, wróciła po 20 minutach z napuchniętą od płaczu przerażoną Hanią, Obie rączki poobklejane plasterkami. Pielęgniarka próbowała znaleźć jednak jakąś żyłę na rękach... Ale "rzeczywiście się nie dało"... Hania miała więc wenflon w drugiej nóżce... Były na tyle bezczelne, że kiedy zaczynało się do nich mówić, to wychodziły trzaskając drzwiami.
Hanulka, odkąd skończyła 9 miesięcy, robiła kupkę do nocnika. Nie potrafiła robić w pieluszkę. Niestety zabroniono nam używać nocnika, do ubikacji Hania nie mogła chodzić- pierwsze 3 doby nie mogła opuszczać sali, leżała pod kroplówkami. "Jak jej się chce naprawdę, to zrobi do pampersa, a jak nie zrobi, to udawała! Bez przesady, żeby roczne dziecko stawiało matce warunki! Na nocnik! Na nocnik to na trzy lata!" Nie zrobiła... Płakała, prosiła, ale do pampersa nie umiała...
Po pobycie w szpitalu Hania bała się wszystkich... Uczyła się zaufania do taty, brata. Tylko przy mnie czuła się bezpiecznie. Kiedy odkładałam ją do łóżeczka i chciałam wyjść z pokoju, dostawała ataku paniki. Zapewne myślała, że za chwilę wejdzie "cudowny obchód"... W nocy budziła się z krzykiem. Spała więc ze mną, kurczowo trzymając mnie za rękę czy koszulkę. Musiała mieć pewność, że nikt jej nie zabierze.

hydrozagadka: azniee: Czy to jest w ogóle zgodne zgodne z prawem?

Z tego, co wiem, niezgodne.

Hydro, masz na to jakiś dokument? Z chęcią bym o tym poczytała, żeby w razie czego powołać się na jakiś paragraf.

Powinny mieć prawo do tego, aby cały czas przebywali razem z nimi w szpitalu Rodzice lub Opiekunowie to nie to samo co mają prawo. Wygląda to raczej tak, że powinni pozwolić przebywać z dzieckiem, ale wcale nie muszą
Zależało mi bardziej na paragrafie, w którym czarno na białym jest napisane, że nie wolno zabraniać matce/ojcu przebywać z nieletnim dzieckiem.

Treść doklejona: 22.07.14 18:40
Ok, znalazłam :-)

Prawa Pacjenta- Obecność rodzica przy założeniu wenflonu

Prawo do obecności osoby bliskiej podczas zabiegu leczniczego oraz do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej sprawowanej przez osobę bliską wynika z ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta ( Dz. U. z 2009 r., Nr 52, poz. 419 z poźn. zm.). Podobne w treści gwarancje praw dziecka do opieki rodziców wynikają również z Konwencji o Prawach Dziecka (Dz. U. z 1991 r. Nr 120, poz. 526 z późn. zm.), której Polska jest stroną.

Oczywistym i bezspornym jest prawo dziecka do opieki podczas leczenia, szczególnie w szpitalu. Jest to istotne zarówno dla przebiegu leczenia, poczucia bezpieczeństwa dziecka ale również i dla pracowników szpitala, ponieważ znacznie ułatwia opiekę nad dzieckiem.

W rezultacie rodzice małego pacjenta mogą przebywać z dzieckiem podczas udzielenia świadczenia zdrowotnego. Jednakże w przypadku gdy obecność rodzica ( jego zachowanie się) uniemożliwia leczenie to lekarz może nakazać opuszczenie placówki. Ponadto lekarz odmówi prawa do obecności rodzica z uwagi na:
- zagrożenie epidemiczne,
- rodzaj zabiegu (np. konieczność przeprowadzenia zabiegu w warunkach sterylnych, na bloku operacyjnym).

Należy jednak pamiętać, że odmowa wyrażenia zgody na obecność rodziców jest sytuacją szczególną i wyjątkową. I poza oczywistymi przypadkami nie powinna być stosowana.

Co ta praca robi z ludzi...Do kostnicy pracować, jak do żywych nie ma serca, zwłaszcza do dzieci...
NIESMAK

Byłam w kilku szpitalach i takie chamstwa i bezduszności jak w dziecięcym, nie spotkałam nigdzie.

bladykot: Jakoś nie zauważyłam w swojej pracy tego "cudownego" wpływu rodzica na dziecko.

Ale ciekawe co by było, jakby trzeba było pieluchy zmieniać, tyłki podcierać i po nocach pilnować....A nie sorry, leżałyby osrane do rana, a jak trzeba to jeszcze przywiązane.

Bladykot,ja bylam przy szyciu glowy mojej 5 letniej wtedy corki. Na zywca,bez zadnego znieczulenia! I wiesz co,ja nie zemdlałam,poprostu przytrzymywalam ja,mowilam jaka jest dzielna,ze jestem przy niej i nie pozwole skrzywdzić. I wiesz co? Nawet nie drgnela przy szyciu! Wiedziala,ze jestem,ze trzymam ja za reke. I wiem na 1000%,ze gdybym ja była poza gabinetem,to dalaby im dopiero do wiwatu,chyba by musieli ja poddac sedacji. Ale trafiłam na fantastyczne 2 pielgniarki i swietnego lekrza,ktorzy ani myśleli wypraszać mnie z gabinetu. Poprosili tylko,abym ja została a tata poczekal przed gabinetem,bo za mało miejsca przy stole zabiegowym by było. Ale ja bylam i nie wyobrażam sobie poddac dziecko jakiemu kolwiek zabiegowi typu wklucie,szycie ,rentgen bez obecności mojej lub innej bliskiej osoby.
Niestety często taka nerwowa atmosferę stwarzają ludzie w kitlach,bo gdyby ich opanowanie,uspokojenie matki i dziecka(wiem,wiem trzeba chcieć i jeszcze czas goni,zeby być człowiekiem).
I to jest skandal,bo takie osoby nie powinny pracować z dziecmi,skoro uwazaja,ze obecność kogos,komu dziecko ufa bezgranicznie jest niepotrzebna.

matko boska czestochowska, nie wierze w to co czytam

Monia502: Ale od Trzymania poprawnie dzieci jesteście Wy!!!! Rodzic nie jest od tego!!! Owszem tez nie raz trzymałam swoje dziecko, ale to wynika niestety z niedoboru presonelu. Wszędzie tam, gdzie są dwie pielęgniarki miała TYLKO stać i BYĆ przy dziecku, by nie przezywało dodatkowego stresu, że w obcym miejscu, jakieś obce panie robią mu "krzywdę" (bo dziecko tak to odbiera), a mama znika za drzwiami (być może nie wróci - bo dziecko niestety tak może myśleć...).

Otóż to. W "moim" szpitalu też tak jest - dwie pielęgniarki zajmują się dzieckiem (wenflon i te sprawy), a rodzic jest od tego, żeby przy tym dziecku być. Głaskać po głowie, mówić, pokazywać, że jest i czuwa. Tyle. I tak, zdecydowanie łatwiej dzieci znoszą wtedy zabiegi.

bladykot: Jakoś nie zauważyłam w swojej pracy tego "cudownego" wpływu rodzica na dziecko. Przeważnie zwiększają histerię dziecka.

I napisz jeszcze, że zawód świadomie wybierałaś

ja tak troche abstrachujac od szpitali. powiem wam, ze spotykam na kazdym kroku ludzi, ktorzy maja podejscie i ludzi ktorzy nie maja.
1. bylismy z malym u fryzjera jak mial chyba 1,5 roku, pierwszy raz. fryzjerka powiedziala, ze NIC na sile nie zrobi, chocby miala polowe glowy obciac a drugiej juz nie dac rady. bo sie dziecko zniecheci i nabierze awersji do fryzjera. obciela najpierw kawalek glowy, potem mlody sie pobawil, obciela w tym czasie mnie, potem znow kawalek malego. jak widziala ze ma dosc to znow go puszczala, potem znow obcinala. efekt: maly lubi fryzjera.
2. jak sie umawialam na wizyte do dentysty, to dentysta od razu mi zastrezgl ze nic na sile nie robia. uprzedzil, ze moze sie zdarzyc tak, ze maly buzi nie otworzy i wizyta bedzie polegala na tym, ze tylko pogada z nim o myciu zebow. maly bez problemu wspolpracowal.
3. mielismy pobieranie krwi. pielegniarka sie wklula w zyle i zdziwiona bardzo ze maly sie poruszyl. u niej nerw, u mnie nerw. przyszla inna, wziela paluszek, pogadala z malym, jakies takie smieszne dzwieki zaczela wydawac przy pompowaniu, potem plasterek i maly wprawdzie plakal, ale nie wil sie jak piskorz i dumny byl z siebie.
wiem, ze sa sytuacje, kiedy dziecko trzeba przytrzymac na sile, ale duzo zalezy od podejscia lekarza.

W Polsce to lekarze sobie myślą, że są jakimiś nadludźmi. Nie wiem jak Wy , ale ja będąc w szpitalu czułam się trochę jak w więzieniu. Nikt nic nie wiedział, jedna pielęgniarka porwała (dosłownie) mi dziecko nad ranem, żeby pobrać mocz i zamiast założyć woreczek to na chama cewnik, odciągnęła na chama napletek i teraz synek ma zrosty przez nią. Traktowanie z góry i jak jakiegoś nieuka to standart u proffesorków medycyny.
W Niemczech to nie do pomyślenia - rodzic , MUSI być przy dziecku. Generalnie gdy zabierają dziecko i coś robią za zamkniętymi drzwiami , dziecko wraca zapłakane i przerażone to można złożyć doniesienie do prokuratury o znęcanie. Szpitale właśnie w Niemczech miały sporo takich spraw, przegrywali więc zmienili przepisy - da się? Da się.