mangaa: A i dostałam jeszcze zjebkę, że dziecko nie ma kompletu szczepień.

U mnie dwa razy te pytania padły, bo byliśmy chwilę w Piasecznie, a później nas przewieźli na Niekłańską. W Piasecznie pani chciała chyba rozwinąć temat,ale mąż z nią gadał i odpowiedział jej takim spojrzeniem, że przeszła do następnego pytania. A spojrzenie ma wymowne, do tego spotęgowane stresem, więc cud, że się w kupkę prochu nie zamieniła A na Niekłańskiej tylko dopytały, czy na życzenie rodziców i nie było tematu. Oprócz szczepienia na ospę, o którym nam wspomniano z 10 razy, bo było na oddziale chore dziecko. Swoją drogą-ciekawe czy zachorujemy (obie, bo ja też nie miałam).

Lily: W Polsce to lekarze sobie myślą, że są jakimiś nadludźmi. Nie wiem jak Wy , ale ja będąc w szpitalu czułam się trochę jak w więzieniu.

Dokładnie.

Wizyta u lekarza. To coś na temat empatii i pozytywnych stosunków międzyludzkich... Bladykot, da się?

A wiesz, że trafiłam na podobnego? Nazywają go "Miś", bo jest mega pozytywny. Zanim rozpocznie jakiekolwiek badanie, długo integruje się z dzieckiem. Wychodzi mu to świetnie :-) Maluch może go przebadać stetoskopem, zaglądnąć do gardła, podbić pieczątką receptę. Rewelacja!
Niestety z braku czasu zrezygnował z wizyt prywatnych. Wielka szkoda!

Ja tylko dodam, że młodzi lekarze w większości są bardziej przyjaźni , nawet jeśli nie w stosunku do rodziców to do dzieci mają dobre podejście - przynajmniej takie mam doświadczenia. Pielęgniarki jakie spotkałam też delikatne i miłe - więcej tych było, niż naburmuszonych.

Ja mam parę bardzo pozytywnych doświadczeń - jak byłam z Natalią w szpitalu z powodu zapalenia płuc, naprawdę świetne wrażenie zrobiła na mnie ordynatorka oddziału. Na obchodzie potrafiła poświęcić dobre 15 minut na zabawę z nią, zanim zabrała się za badanie. Najpierw zdobywała jej zaufanie, dopiero potem brała się do pracy. Da się? Dzięki temu obyło się bez płaczu i robienia czegokolwiek na siłę. Podobnie większość pielęgniarek - wyjątkowo serdeczne w stosunku do dzieci, naprawdę. A nawet jeśli się trafiała jakaś mniej zaangażowana, to i tak pracowała z szacunkiem do małego pacjenta.
Mam też jedno ulubione laboratorium, gdzie robimy badania krwi - w Regionalnym Centrum Krwiodawstwa. Jest tam babka, która tak fantastycznie obchodzi się z dziećmi, że nie ma mowy o płaczu i stresie. Trzeba tylko chcieć, szkoda, że dla niektórych to takie trudne

przeczytalam caly temat i az mnie zatkalo ze w niektorych szpitalach takie akcje sa mozliwe
niedawno pojawil sie gdfzies art odnosnie CZD jak to rodzicow wyganiali, ja w prawdzie przerabialam chirurgie w CZD z noworodkiem 7lat temu ale tam rodzice byli wrecz zachecani zeby byc przy dziecku. Nie mozna bylo spac na materacach czy karimatach tylko na lozkach polowych czy lezakach ogrodowych (swoich), byla dostepna kuchnia i lazienka dla rodzicow, nawet szafki do przechowywania swoich rzeczy kazdy dostal.
W piatek po tygodniu wyszlismy z malym z oddzialu dzieci mlodszych lokalnego szpitala (szpital ogolny, w promieniu 100km nie mam szpitala dzieciecego) i po tym co niektore z was pisaly to powinnam napisac ze my bylismy jak na wakacjach jedynie z kiepskim jedzeniem. Nic sie nie dzialo bez zgody rodzica. Po przyjeciu na oddzial i obchodzie od razu poinformowano mnie jakie leki maly dostanie i jakie badania bedzie mial zrobioe nastepnego dnia. Pielegniarka zakladajaca wenflon super mila, zagadywala mlodego i tlumaczyla o rurce ktora zostanie w zylce itp. Oczy mu sie zaszklily ale to z bolu bardziej i wrazenia niz ze strachu. Pobieranie krwi i podawanie zastrzykow przy rodzicu. Jak krew pobieraly to mi zrobilo sie slabo ale dalam rade wrocic do sali i sie ogarnac. Jak przy kolejnym pobraniu maly powiedzal ze mamie sie slabo na widok krwi robi to po prostu poprosily zebym byla w pomieszczeniu z dzeckiem ale one dadza sobie rade i ze sa przyzwyczajone ze niektorzy rodzice sa bardziej wrazliwi i dla nich najwazniejsza jest obecnosc rodizca w pomieszczeniu.
Obchody bardzo przyjazne z zagadaniem do dziecka i matki. Powiem szczerze - mile zaskoczenie w porownaniu z tym co 'wyrabia' sie u nas na innych oddzialach i moich kiepskich doswiadczeniach z tym samym szpitalem

I tak jak ktoras zauwazyla mlodzi lekarze sa zupelnie inni. Akurat na naszym oddziale jest 2 rezydentow, z takim namaszczeniem i dokladnoscia ogladali mlodego a potem odpowiadali na jego i moje pytania ze az bylam im wdzieczna ze nie tylko matka sie dzieckiem przejmuje

Elfika a niby w czym, według Ciebie bladykot ma troche racji w swojej wypowiedzi ?
Bo teraz ja Ciebie nie rozumiem, wiec jesli możesz, to rozwiń te myśl
Roszczeniowych rodziców ?! Moim zdaniem w większości przypadków rodzice po prostu domagają sie przestrzegania swoich praw i chcą jak najlepiej dla swojego dziecka, dlatego sa roszczeniowi (o ile to właściwe słowo).

elfika: z drugiej strony ja rozumiem i ma tez troche racji

Elfika, nie wiem, gdzie ma rację. Rodzicowi zalezy na tym, żeby dziecko się nie bało. Zostawianie malucha sam na sam z przerażającą (dla niego) pielegniarką czy lekarzem jest traumą - co widać na przykładzie powyższych postów. Pielęgniarki (wiem, bo sama mam jedną w rodzinie) do najbardziej empatycznych stworzeń nie należą. Potrafią fuknąć, wrzasnąć, a nawet cichaczem zastraszyć. I dziecko ma traumę na długi, długi czas.

I tak jak napisałam - tatusiów przyszłych nikt na zaś nie wyprasza z sali, gdzie jego partnerka rodzi. Dlaczego więc wypraszać na zaś rodziców, bo "mogą" zemdleć? Tak samo pan czy pani może zemdleć podczas pobierania krwi u niego/niej. Najgłupszy argument ("kogo mam łapać") jaki słyszałam.

Judka, w tym ze czesto gesto rodzice przeszkadzaja zamiast pomagac, bo np panikuja. widzialam juz takie akcje, nic fajnego.
a domagac sie przestrzegania swoich praw mozna w dwojaki sposob.
ja osobiscie zostalam ustatysfakcjonowana kiedy sam ordynator do mnie przyszedl, nie robiac przy tym chryi. a mi sie ciagle zarzuca roszczeniowosc. ordynator najpierw uslyszal ode mnie, ze jestem pod wrazeniem jakosci opieki i podejscia do pacjenta a potem przeszlam do krytyki zachowania rezydentki, i ze nie zgadzam sie na takie a nie inne traktowanie z jej strony. ze jeszcze jestem w stanie zrozumiec szorstkosc u ortopedy ale nie u pediatry, po czym zostalam przpeproszona i poinformowana o burze dla calego oddzialu na odprawie. mozna? mozna.
tak jak juz pisalam. mnie te wszystki pobyty w szpitalach nauczyly wiele, w tym jak nie dac sobie wejsc na glowe przez lekarzy i pielegniarki, nie robiac awantur.

Treść doklejona: 23.07.14 13:55

MrsHyde: Elfika kontrole w poradni chorob zakaznych mamy dopiero po zakonczeniu antybiotyku czyli 5sierpnia.

to super.
ja bylam z Mloda na naszym zakaznym 2 razy, raz zatkalam ordynatorke, do drugiego nie mam zastrzezen.

hydrozagadka: Powtórzę raz jeszcze - "roszczeniowość" nie znaczy to samo co "znajomość praw pacjenta"

tak. tylko sposob ich egzekwowania.

tylko prosze nie mylic mojego zrozumenia dla Kota ze zgoda na takie traktowanie rodzicow jakie nam serwuja.

Różni są rodzice... Przykład pierwszy: przychodzą z dzieckiem, lat około 6, na pobranie. Od drzwi słyszymy, że pielęgniarka ukłuje, że wie, że ona jest niefajna i że będzie bardzo boleć, ale zaraz później pójdą sobie na lody, kupić zabawkę i do kina.
Przy pobraniu prosimy Rodzica zwyczajowo, aby wziął dziecko na kolana i przytulił. Jedna dziewczyna trzyma rączkę w łokciu/nadgarstku/inną kończynę, zabezpieczając przed wyrwaniem się dziecka po wkłuciu. Druga manewruje przy żyle. Kolejna sytuacja: Rodzic robi awanturę, że dziecko płacze podczas pobierania i że to nie może tak być!
Inne zdarzenie pt. Rodzic niezdecydowany. Wchodzą do gabinetu i widać, że boi się bardziej niż dziecko. W czasie, kiedy my chcemy dziecko dotknąć, aby zobaczyć skąd pobrać, ono zaczyna awanturę, a Rodzic nie wie, jak się zachować.
Dlatego wszystkim Rodzicom, którzy chcą do nas wpaść na pobranie z dzieckiem tłumaczymy, jak się zachować, co dziecku mówić, jak to będzie wyglądać. Bo to, czy pobranie krwi będzie sprawne, czy nie w ogromnej mierze zależy od Rodzica, od nastawienia dziecka, a dopiero w dalszej kolejności od umiejętności pielęgniarki. Co nie zwalnia jej z ludzkiego podejścia do PARY rodzic-dziecko.

cestmoi89: wszystkim Rodzicom, którzy chcą do nas wpaść na pobranie z dzieckiem tłumaczymy, jak się zachować, co dziecku mówić, jak to będzie wyglądać

I to jest własnie fajne podejście :)

The_Fragile: Rodzicowi zalezy na tym, żeby dziecko się nie bało. Zostawianie malucha sam na sam z przerażającą (dla niego) pielegniarką czy lekarzem jest traumą - co widać na przykładzie powyższych postów. Pielęgniarki (wiem, bo sama mam jedną w rodzinie) do najbardziej empatycznych stworzeń nie należą. Potrafią fuknąć, wrzasnąć, a nawet cichaczem zastraszyć. I dziecko ma traumę na długi, długi czas.

I tak jak napisałam - tatusiów przyszłych nikt na zaś nie wyprasza z sali, gdzie jego partnerka rodzi. Dlaczego więc wypraszać na zaś rodziców, bo "mogą" zemdleć? Tak samo pan czy pani może zemdleć podczas pobierania krwi u niego/niej. Najgłupszy argument ("kogo mam łapać") jaki słyszałam.

alez ja sie z tym zgadadzam w calosci :)

w moim szpitalnym labie jest babka ktora sie specjalizuje w pobraniach krwi od dzisciakow. raz ze ma 'reke' i nawet w cienka zylke trafia dwa jest mega sympatyczna. swoja droga ja mam problem z zylami i strach przed bialym kitlem i tylko do niej chodze.a jak idziesz z dzieckiem a jej nie ma to czasami slysze jak babki mowia rodzicom ze moze za dwa dni by wrocili bo pani X wtedy bedzie. noworodkom tez tylko ona z glowki pobiera
w sumie jak byla ostatnio na urlopie to o kilka dni pobranie przesunelismy bo mlody po innej mial przez 10dni kriwaka a u tej taka syt sie nigdy nie zdazyla

Dzizas dziewczyny! Normalnie nie do pojecia! Nawet do glowy mi nie przyszli, ze w szputalach tak sie znecaja nad malymi pacjerami! Bo co? Bo nad nimi mozna, bo sa slabsi fizycznie? Az mnie zagielo jak czyatlan watek. Judka opisywala girzowski szpital. Mam do niego w porywach 5 minut drogi, ale celowo do poeodu wybieralam taki oddalont o 40 km, bo od dawna mowi sie o tym, ze gorzowski szpital piwinni sie zrownac z ziemia. No i teraz jak bedzie czas to owszem mozna jechac do twgo w Miedzyrzeczu, ale jeslu czau nie bedzie? Normalnie, bezprawnue mozna taj dzieci maltrerowac w tych szpitalach? Jutro synek kolezanki idzie tam na operacje. Dopyram czy cos sie zmienilo

poniewaz po raz kolejny pojawil sie temat upadku wrzucam Wam to co dostalam od lekarza na Nieklanskiej kiedy trafilismy tam z Mloda.

KARTA ZALECEŃ SŁUŻĄCA DO OCENY STANU NEUROLOGICZNEGO PO URAZIE GŁOWY

- Twoje dziecko doznało niewielkiego urazu głowy. Obserwacja w szpitalu nie jest konieczna, jednak należy przedsięwziąć następujące środki bezpieczeństwa:
* dziecko może spać
* dziecko powinno wiedzieć jak się nazywa i gdzie się znajduje

- zgłoś się natychmiast z dzieckiem do szpitala jeśli w ciągu następnych dni zauważysz jeden z następujących objawów:
* silny ból głowy nieustępujący po podaniu środka przciwbólowego
* wymioty więcej niż 2-3 razy dziennie
* zaburzenia świadomości, zmiany osobowości lub niepokój
* nasilające się osłabienie lub senność
* utrata przytomności lub drgawki
* nieprzemijające rozdrażnienie
* zaburzenia równowagi lub trudności w wykonywaniu ruchów dowolnych lub zaburzenia koordynacji
* wyciek przezroczystej lub krwistej wydzieliny z nosa

- uraz głowy może być przyczyną bólu głowy, osłabienia, zawrotów głowy, nudności, które utrzymują się do 7 dni lub nawet dłużej po urazie. Objawy te ustąpią szybciej jeśli dziecko będzie leżało w łóżku i otrzyma łagodne leki przeciwbólowe. Jeżeli którykolwiek z wymienionych powyżej objawów utrzymuje się dłużej niż tydzień Twoje dziecko może wymagać dalszej opieki medycznej. Proszę zadzwonić do lekarza pierwszego kontaktu jeśli mają Pańswo jakiekolwiek obawy związane ze stanem dziecka po urazie głowy.


skopiujcie to sobie do worda, wydrukujcie i przyklejcie na lodowke. to jest bardzo pomocna karta. gdybym sie do niej zastosowala kiedy Mloda miala rok, ominal by nas szpital, w nim rota, a po gronkowiec zlocisty.

wrzucilam to rowniez na maluchy 1-3 ale podejrzewam, ze tam szybko przepadnie

Amaznko, jak Ci dziecie sie spieprzy z kanapy, nabije guza w okolicy skroni rozryczy sie okrutnie i przy okazji zrzyga, to ostatnia rzecza jaka robisz to odpalenie WIKI. najwyrazniej jako matka jeszcze malo przeszlas

dlatego napisalam o wydrukowaniu tego. ja otrzymalam taka karteczke od lekrza i zawsze jest w widocznym miejscu, poza tym jednym razem.
i powtarzam po raz kolejny. wiki to ostatnia rzecz, o ktorej myslisz.
moja matka zawsze mi powtarzala, ze raz spanikuje. pierwszy i ostatni. jej panika skonczyla sie szyciem palca, moja pobytem w szpitalu w innym miescie.
teraz juz nie panikuje. teraz juz wiem.

"Roy Meadow, brytyjski pediatra, pisał o nich "uwięzione matki". Ponieważ pobyt z dzieckiem w szpitalu może przypominać zamknięcie w więzieniu. Kobiety prawie nie wychodzą z oddziałów, nie znają swoich praw, nie wiedzą, z których pomieszczeń mogą korzystać, a z których nie. Nagle odrywają się od swojego środowiska zawodowego i rodzinnego, tracą poczucie bezpieczeństwa i część tożsamości. Już nie gotują, nie chodzą do pracy, na spotkania z przyjaciółkami, tylko 24 godziny na dobę myślą o swoim chorym dziecku."
az sie poplakalam. dokladnie tak sie czulam w szpitalu.

Treść doklejona: 23.11.14 20:31
i niestety ten kawalek to rodem z dyrekcyjnej we wroclawiu wyciety
"Nie było ustalonych godzin, kiedy rodzic może wejść do dziecka na oddział. Żyłyśmy w ciągłej niepewności. Czy dziś zobaczymy dziecko, czy dopiero jutro. Czasem miałam wrażenie, że to zależy od widzimisię pielęgniarki. Czy na dyżurze jest miły neonatolog, czy może antypatyczny, który traktuje rodziców jak wrogów. Najgorsze było to, że jako matki nie mogłyśmy uczestniczyć w obchodzie lekarskim, więc nie wiedziałyśmy, jaki jest stan dziecka. Dlatego po obchodzie ustawiałyśmy się w kolejce pod gabinetem lekarzy, który miał klamkę tylko od strony lekarza, i czekałyśmy godzinami. Jak pojawiała się możliwość wejścia do dziecka, to biegłyśmy na oddział, do dzieci, a mąż stawał w kolejce."

Treść doklejona: 23.11.14 20:38
straszny ten artykul, niestety tak jest, u mnie w spomnienia wrocily.
ale powiem wam, ze teraz juz bym sie tak nie dala, jak wtedy. jak w marcu bylismy na jeden dzien na traugutta na neurologii to mi tez jakas lekarka pyskowala. z pretensja, ze jak pani chce to moge zawolac ordynatora. a ja jej na to: prosze zawolac. jak bedzie trzeba to i z dyrektorem szpitala moge rozmawiac. na szczescie ordynator byla juz do rzeczy.
nie raz sie awanturowalam w szpitalu. ale niestety teraz sie moge wymadrzac, a jak bylam po porodzie a maly na OIOMie to niestety nie wpadloby mi to do glowy.

Trafiłam na na bardzo fajny wywiad:

Ja sama nie mam żadnych doświadczeń z dzieckiem w szpitalu, ale aż mi ciarki przechodzą jak czytam. Dobrze znać swoje prawa.

Gosia to spanie na podłodze/ krześle to chyba norma, bo u nas podobnie. Ja dostałam jakieś polowe łózko (ofc płatne) w drodze chyba wyjątku bo ja ze szwami jeszcze, w połogu i nie ma opcji żebym tak na twardym stołku wytrzymać miała 

Wlasnie teo tobie jeszcze trudniej z uwagi na polog,ja mimo końcówki i tak znów zaczelam krwawić.
elfiko gdyby nie to ze moja kol z sali wziela swojego 11mc syna na podloge, to w życiu bym na to nie wpadla i bylam pewna ze wlasnie będzie opierdziel a tu nic. Laski klekaly do niego by zbadać saturacje.

wiem ze podloga to nie,miejsce dla tak malego baka ale mimo wszystko chyba bezpieczniejsze to niż jakbym miala z nim zasnąć przy piersi na siedząco.

choć wiadomo podloga zimna.

i my i oni zapalenie oskrzeli u maluchów.

wiecie co ja nie umiem sobie tego wyobrazić!! żeby w 21 wieku na pediatrii gdzie ląduje maluszek może nie być łóżka dla mamy powinno być nieodpłatne... no się nóż w kieszeni
otwiera...

Treść doklejona: 31.01.15 07:36

TEORKA: Ale ewidentnie jest jakiś.wirus bo codziennie 3-4 dzieci z oskrzelami przyjmują i już jest full na oddziale.
Wczoraj 6-ścio dniowego noworodka przyjęli też z oskrzelami

masakra
ale u nas podobnie niby inny koniec Polski a i we Wrocku oskrzela atakują...
ja tylko się modlę żeby nas jakimś cudem ominęło....

To ja wczoraj czytałam ten artykuł, płakać się chce. Wyborcza rusza z jakąś akcją "Szpital przyjazny rodzicom", mam nadzieję, ze coś z tego będzie, chociaż życie pokazuje, że akcje sobie, a praktyka sobie.

Masakra, bo i tak rodzic jest w mega ciężkiej sytuacji, bo chore dziecko, a tu jeszcze to...

To jest chamstwo dosłownie.u nas w Bydgoszczy wyremontowali caly szpital dziecięcy i tam każdy rodzic ma specjalny fotel(trochę wygląda jak desntystyczny:)),pościel. W dzień z reguly sa wyprowadzane na korytarz do specjalnego przedsionka. W Juraszu ,przynajmniej na oddziale alergologii i gastrologii rodzice dostaj tez rozkładane fotele i pościel.
Mysle,ze jeśli rodzice chorych dzieci nie będą nic z tym robic,zglaszac to niestety nic się nie zmieni.