Tak, uważam te wszystkie SI za fanaberie i nic na to nie poradzę
Jedni uważają odrobaczanie za mega głupotę, ja mam taki stosunek do innych rzeczy. No tak,mam i nic nie poradzę na to :)
Dlatego zaczynamy diagnostykę od takich bardziej - w moim mniemaniu - rzeczowych badań typu np usg.
A potem ewentualnie pomyślimy co dalej.

Ale apropo tych zaburzeń SI - one się mogą pojawić tak nagle, pewnego dnia? Czy jak są to od urodzenia? Bo przypomnę, że Nina do 2,5 roku jadła dosłownie WSZYSTKO. I potem nagle zaczęła odmawiać niektórych produktów aż doszła do etapu, że nie lubi prawie wszystkiego. Czyli co, jej się ta cała integracja sensoryczna zaburzala etapami ? Po trochę każdego miesiąca? Czy ze co ?

Psycholog mówisz.... Że emocjonalnie sobie nie radzi.
Kurcze możliwe, lekarzem nie jestem.
ALE z czym sobie nie radzi ?
To złote dziecko jest, można by rzec że platynowe nawet.
Żadnych buntów, histerii, rzucania się na ziemię. Nigdy.
Zawsze tak mamusiu, dobrze mamusiu.
Teraz to w ogóle cud dziecko. Sprząta ze mną, gotuje, Huga potrafi dwie godziny (!) zabawiac jak ja np obiad gotuję.
Nie wiem, wydaje mi się że dziecko mające jakiś problem natury psychologicznej nie jest tak pogodne, tak dobre i tak empatyczne jak Nina....
Ale oczywiście mogę się mylić, więc nie odrzucam opcji z psychologiem.

Porównanie do mojego kuzyna było oczywiście w tonie żartobliwym
Wiem, że Niny problemy z nim wspólnego nic nie mają, zwłaszcza że on dla niej to już praktycznie"żadna" rodzina.

A mogę spytać co Uli ?

No może, nie znam się.
Ale skoro ona nie robi kupy bo sobie emocjonalnie z czymś nie radzi to to się zaczęło jak miała 2,5 roku.
Wtedy naprawdę nic się nie działo co mogło by stres wzmagac.
Ani przedszkola nie było, ani brata, ani niczego - że zacytuję klasyka.

Brata bym w ostatniej obstawiala kolejce bo Nina kocha go miłością największą, oddaje mu ukochane zabawki sama z siebie, dba o niego, troszczy się, pomaga mu jeść, myje go w wannie, ubiera etc.
Hug ma 14 mscy i ani raz nie było żadnego problemu w relacjach Nina-Hug. Wiem że ciężko uwierzyć ale tak jest no. Po co miałabym kłamać.

O wlasnie też miałam napisać to co Fragile, ze pod tym spokojem i czasem nawet wycofaniem u dzieci (nie mówię, ze u Niny) mogą się kryć dużo większe problemy, frustracje niż u dzieci o gwaltowniejszej naturze. Tak samo jak u dorosłych.
Teo, napisałaś sama o tych orzechach a miałam Ci właśnie pomysł na masło orzechowe podrzucić.
Co do diety sie zgadzam. Można dawać syropy ale jak dieta poważnie niedomaga to nic to nie da. Może staraj się gotować nowe rzeczy? Może coś sprobuje. Może zabierz Ninke do jakiejś restauracji, umowicie się ze zje coś pysznego, sama wybierze. Może w takiej innej konwencji zechce czegoś spróbować a potem zje to też w domu? I ja bym jeszcze pogadala z pediatra czy może coś jej apetytu nie hamuje, jakieś niedobory czy coś.

Adaś znów na laktulozie. 2x5 ml, do tego codziennie sok jabłkowy (i codziena porcja owocow). Mamy też dodawać błonnik w proszku do jedzenia i wprowadzić probiotyk. Wody ma wypić co najmniej 100 ml, najlepiej 200, soku 100. Teraz się akurat pochorowal wiec nie za bardzo chce pić i jeść. No i we wtorek usg brzuszka. Dopóki jesteśmy na zelazie Adaś musi brać to wszystko. Pediatra nie chce doprowadzić do zapaść nawykowych i wdzięczna jej jestem za takie podejście.

Że tak wtrącę... mnie psycholog dziecięcy zawsze powtarzała, że mam się tymi buntami i histeriami nie przejmować. Przejmować bym się mogła, gdyby tych buntow i histerii nie było. Myślę, że coś w tym jest.

Wiesz co, swoją drogą z tą uległością, ale też patrzę na przykład na mojego męża, swoją drogą przekochanego i dobrego człowieka, który emocje kieruje do środka. Ja to sobie wrzasnę czasem, pójdę do samochodu chociażby się wykrzyczeć, żeby nikt nie słyszał, a on trzyma wszystko w sobie. Ma nadciśnienie, problemy z sercem i skąd? Ze stresu. Niby spokojny a opanowany, a to wszystko od środka go rozsadza. Dlatego czasem mu mówię, żeby na mnie powrzeszczał i będzie mu lepiej i czasem działa ;)

Teo, z Ninki rozwojem ruchowym też wyszło przecież troszkę co innego, niż zawsze twierdziłaś... Może najpierw spróbować psychologa, czy innych fachowców, niż później pluć sobie w brodę, że się coś zaniedbało.

Mikołajowi też terapia SI bardzo pomogła - co prawda nie na zaparcia, bo nie miał, ale motoryka mu się rozwinęła bardzo.
Teo, SI to nie żadne czary-mary, tylko taka wielostronna gimnastyka Żadnej szkody zrobić nie może

Asia nie zapieraj się tak z tym SI.. po co ? :) Pamiętasz jak się zapierałaś z tym, że Ninka po prostu mało ruchawa jest po Tobie, że taki typ, charakter, a potem wyszło coś zupełnie innego. Ja wiem, że to nie ma co się dać zwariować, ale nauka poszło fest do przodu i czasem warto z niej korzystać :) Nawet jeśli się okaże, że to nie, to i tak jest to sygnał do wyeliminowana jakiejś tam potencjalnej przyczyny i zawężenia poszukiwań.

Mnie też się w oczy rzuciło to co Ninka je ... no niestety takie jedzenie absolutnie nie pomoże, a wręcz zaszkodzi przy zaparciach :( Jahe dobrze radzi, zmienić sposób żywienia, dla wszystkich, przecież w końcu coś zacznie jeść, nawet jeśli nie od razu.

Ja myślę, ze ta nieruchawosc u Ninki i Huga może mieć różne przyczyny. Skoro Hugo oglądany przez specjalistów i Ninka też.

Anula, nie chciałam nikogo przestraszyć... Bo to może być normalne, w tym wieku u dzieci rusza wyobraźnia, sny są czasem naprawdę przerażające dla maluchów, Krasnal też tak swego czasu krzyczał. U nich powód był inny. Oni teraz wszystkim znajomym mówią "nagrywać, nagrywać i jeszcze raz nagrywać" No i wiadomo, ze taki przypadek zdarza się raz na ileśtam...
.
Teo, pewnie, że mogą mieć tak po tacie - mój mąż też taka oaza, ale jak widać, na zdrowie mu to nie wyszło, bo "kisi" w sobie pewne rzeczy. Na pewno jak coś niepokoi to warto skonsultować ze specem (podkreślam - dobrym specem), bo czemu nie? Najwyżej usłyszymy, żeby nie panikować.

Czy ja mówię, że taki charakter coś utrudnia? Nie, taki charakter jest całkiem fajny, szczególnie jak to mój partner życiowy ;)) Natomiast my - dorośli jeszcze jesteśmy się w stanie z pewnymi rzeczami opanować.
Dziecko jak jest sfrustrowane (a nie ma dzieci, które nie są jak im coś nie wychodzi), jak jest złe na coś/na kogoś, jak jest przebodźcowane (chociażby po przedszkolu) to gdzieś ta para musi ujść, zgadza się? Jedno dziecko tupnie nogą, drugie się rozpłacze, trzecie jeszcze będzie krzyczeć, a są dzieci, które to odreagowują "do wewnątrz" i ta para idzie gdzieś tam do środka. I z tego "do środka" mogą być problemy w stylu jąkania się, moczenia się nocnego i innych tego typu kwiatków.
.
Natomiast jeśli wierzysz, że to jest do przeczekania i genetyczne no to... no nie ma innego wyjścia tylko czekać aż minie samo.

Jezu, Teo, ale jakie zaburzenia? Ja już nie tłumaczę dalej, bo chyba coś niewyraźnie piszę.

Znowu mi post ucięło.....Zatem znowu w skrócie:

1. Teo, ja pisząc o tym,że Nina z czymś sobie nie radzi emocjonalnie absolutnie nie miałam na myśli tego,że jest spokojna, to bardzo duże uproszczenie i nadinterpretacja(!)
2. Dobrze wiesz, że w problemie nieruchawości Niny, nie chodziło absolutnie o to,że zaczęła późno chodzić itp. Przecież to chodziło o to,że ona bardzo długo nie potrafiła np. na krzesło wejść a to akurat jest związane z napięciem mięśniowym.
3. Co do SI, nie będę Cię przekonywała, że to nie żadne szarlataństwo, skoro wiesz lepiej. Po prostu, biorąc pod uwagę to, o czym tu czasem piszesz, moim zdaniem Nina kwalifikuje się na terapię SI( i nie tylko 0o0 jedzenie chodzi). Pisałam Ci zresztą kiedyś pod jednym wykresem, ale wtedy też podałaś mi przykłady kuzynów itp- m.in. dlatego uważam,że te przykłady to bardziej celem zaprzeczenia się, niż dla żartu jak uważasz. Piszę jako osoba z boku, pamiętaj o tym.
4. Ja rozumiem,że lekarz, USG itd. Normalna kolej rzeczy. Ale szczerze mówiąc wątpię i życzę Ci tego z całego serca, żeby problemy Niny nie wynikały z wrodzonej ułomności układu pokarmowego. Podkreślam raz jeszcze, życżę Ci tego z całego serca. Jeśli się potwierdzi to, o czym piszę, to bądź świadoma,że wrócisz do punktu wyjścia, tj. problem z wypróżnianiem nie minie po wizycie u gastro i diagnozie, że jest OK.
5. Zobrazuję Ci problem z nieco innej strony.... Dopiero co napisałaś,że miałaś problemy z bólem głowy. Ile to trwało? Tydzień? Dwa? Jaki to ułamek Twojego życia? To teraz wyobraź sobie,że masz tak co tydzień/dwa przez 16 lat(!). Wyobraź sobie też,że ktoś Ci odmawia badania TK czy RM, bo przecież to taka fanaberia współczesnej medycyny a jakoś kilkanaście lat temu lekarze dawali sobie bez niej radę.
Dlaczego o tym piszę? Bo Nina przez ponad połowę swojego życia, przez większość czasu, odkąd zdjęła pieluchę, ma problem z wypróżnianiem. Przecież ona właściwie inaczej nie prawa kojarzyć robienia kupy jak z bólem. Ja nawet nie chcę sobie wyobrazić jak to musi boleć, gdy się człowiek wypróżnia raz na tydzień(wystarczy mi, gdy czasem, naprawdę sporadycznie zdarzy mi się przez 2 dni nie wypóżnić). Nina ma cąłkiem zrozumiałą w tej sytuacji traumę. Zresztą...przecież dorosła osoba, dużo mądrzejsza i bardziej świadoma potrafi robić irracjonalne rzeczy ze strachu przed bólem(patrz-dentofobia).

Asiu, ja szczerze mówiąc nie rozumiem sensu zadawania przez Ciebie pytania na tym wątku, skoro właściwie wszystko zanegowałaś. A zauważ,że nie dostałaś rad w stylu "na trzy zdrowaśki do pieca". Zanegowałaś nawet nie dlatego,że spróbowałaś i wiesz, że nie tam jest pies pogrzebany. Zanegowałaś dla zasady.....

Ewasmerf: idz teo do tego psychologa, moze nawet na te diagnoze SI (sama tez jestem sceptyczna).
nie bedziesz sobie plula w brode kiedys jak cos. a nam pokazesz najwyzej ze mialas racje i wszystko z dzieckiem jest ok.
ale co ci szkodzi tak naprawde?

Podpisuję się!

Tak, Nina sama z siebie się zajmuje Hugiem. Nie proszę jej o to, nie zmuszam, nie sugeruje.
Pewnie i tak nie uwierzycie, bo bankowo wiecie lepiej ale tak jest, bo ona to właśnie takie dziecko. Anioł nie dziecko.

Poza tym, Teo, nie bierz aż tak wszystkiego do siebie, nikt tu nie pisze w celu dokuczenia ci, tylko każdy próbuje jakoś pomóc, coś zasugerować. A ma się wrażenie, jakbyś była urażona.

Kurka, Teo, tyle lat tu siedzimy na forum, obserwujemy się z boku, czasem bardziej "wewnętrznie" pod wykresami i chyba żadna z nas nie ma złych intencji i nie chce wypominać, że dziecko jest takie czy śmakie - przynajmniej ja jestem daleka od tego. Widzimy czasem mniej, czasem więcej, bo stoimy z boku i obserwujemy te "forumowe dzieci" przez skrawki z informacji, które są udzielane.
.
Powiem Ci, że ja czasem też mam wrażenie, że SI może być wykorzystywane przez ludzi, którzy chcą zarobić, że naciągane, bo przecież nie możemy być wszyscy tacy sami, że każdy musi mieć jakąś swoją schizę. Natomiast teraz dostaliśmy skierowanie na diagnostykę SI i idziemy. Nie idę dlatego, że w to wierzę, nie idę dlatego, że uważam, że na pewno ktoś coś u Gugisia znajdzie, ale idę, bo być może, jeśli okaże się, że w czymś jest problem to będę go mogła jakoś wspomóc czy to ćwiczeniami, czy masażami, czy czymkolwiek innym. Krzywdy mu to nie zrobi, ale jeśli ma to mu pomóc długofalowo i dzięki temu uniknie problemów np. w szkole (z pisaniem, z czytaniem) to jestem za. Bo nie chcę sobie za 4 lata pluć w brodę, że mogliśmy zacząć wcześniej, a teraz będzie i dłużej i trudniej, bo jest starszy.
.
W każdym razie - pewnie, usg i inne takie to podstawy, ale czasem to po prostu nie wystarcza.

Hmm, powinno być widać - kuzyn Krasnala dzień po urodzeniu miał zrobione usg, bo smółki nie robił i po usg miał operację...

katka_81: Dziewczyny ale jelita na usg widać? Chyba nie, co?

na bank widac; moj mlody jest w grupie ryzyka niedroznoscia jelit i przynajmniej raz w roku ma pod tym katem robione usg

No dlatego Wasze, forumowe opowieści mnie do tego tylko przekonują.

Teo, a kupa była? Bo to juz tydzień...
Moi lekarze mówią, że nie widać ani żołądka za bardzo ani jelit. Ale to u dorosłych.

Katka, mojemu młodemu teraz robiono USG brzucha i opis jelit tez był (w sensie, że bez zmian patologicznych i że wypełnione gazami :).

Może u dzieci jest inaczej? Choruje na jelita, trochę o tym wiem. Może jakiś guz było by widać. Ale choroby jelit to w dużej części zmiany na sluzowce, wrzody, zaczerwienienia, pogrubienia. Nie ma szans by to zobaczyć na usg. Podobnie jak nie zobaczy się wrzodow żołądka.

Pewnie tak dziewczyny. W sumie to fajnie, że jednak coś zobaczyć można.

Dziewczyny a co myślicie na temat wizyty u psychologa w przypadku zaparć nawykowych. U nas jeszcze oprócz ewidentnego wstrzymywania kupy, jest starch przed zrobieniem na nocnik lub do kibelka.
Więc jak mery robi już kupę to niestety w gacie Parę razy się udało do kibelka ale to przy okazji sikania...
Od września idzie do przedszkola i już się boję jak to będzie...i tak się zastanawiam czy nie udać się do psychologa, może on jakoś pomoże.Bo ani groźba ani proźba, ani przekupstwo nic nie da