Ewasmerf: powiedzicie jak wyjasnic dziecku krotko fakt, ze niektorzy ludzie wierza w Boga. ze podobno jest ktos taki jak Bog - bog czyli co?

Jak najprościej? Temat trudny, to fakt, więc im mniej komplikacji, tym lepiej. Ja powiedziałam, że jedni wierzą, inni nie, i tyle. I że żadna ze stron nie jest z tego powodu gorsza od drugiej, bo ważne jest jakim się jest człowiekiem, a nie czy się w coś wierzy.

Ewasmerf: probuje w ten sposob ze sa ludzie ktorzy wierza, ze istnieje taki duch ktory stworzyl swiat, moze cos w ten desen? naprawde nie jest latwo

No ja powiedziałam, że niektórzy uważają, że taki skomplikowany świat, jak nasz, nie mógł powstać sam, tylko ktoś musiał go stworzyć, podczas gdy inni uważają, że to po prostu stało się samo, bez niczyjego udziału. I jeszcze, że mnie jest trudno opowiedzieć jej o bogu, bo sama w żadnego nie wierzę. Widzę, że jej to dało bardzo do myślenia i dobrze, niech kombinuje ;) Ostatnio to samo było w temacie umierania, dużo wypytywała o to, co jest po śmierci. Powiedziałam, że tak naprawdę, to nie wiemy, bo nikt po śmierci nie wraca, żeby nam powiedzieć ;) ale że wiele osób uważa, że to nie jest koniec, że przenosimy się tylko do innego lepszego miejsca. Odpowiedziała, że w takim razie ona chce, żeby tak właśnie było, bo "nie da się przecież tak po prostu zniknąć, prawda mamo?". A następnego dnia przyszła i powiedziała, że wymyśliła sobie inną możliwość - że po śmierci się rodzimy na nowo, jako ktoś inny, w innym miejscu - i tak moje dziecko samo wymyśliło sobie reinkarnację ;) Nieraz mnie zaskakuje swoimi przemyśleniami.

Ewasmerf: BTW dzieci sa w ogole boskie - dlaczego mezczyzni nie moga rodzic dzieci? powinni tez rodzic
na glosnej ulicy - powinni pustawiac znaki: nie robic tyle halasu.
dajmy dzieciom wladze - swiat bedzie byc moze nieuporzadkowany, ale sprawiedliwy i piekny w swojej prostocie:-D

To Hania ostatnio na widok kawałka chodnika obsranego przez gołębie (miały gniazdo na drzewie nad nim) stwierdziła: "gołębie powinny mieć ręce, żeby mogły po sobie sprzątać!".

Wiesz co, ona komentuje głośno takie rzeczy na ulicy. "Mamo, patrz, tamten pies zrobił kupę, a jego pani wcale nie posprzątała, no jak tak można???". Albo ludzi, którzy parkują np. na chodniku tarasując przejście. I pewnie jak dorosły zwraca uwagę, to może się spodziewać agresywnej reakcji (znam to skądś), ale jak dziecko tak skomentuje, to na ogół mina tego kogoś jest bezcenna

Ewa, a może by tak wyjść od Biblii? Wyjaśnić, co zawiera. Bo widziałam, że wcześniej miałaś też o Boga pytania. Powiedzieć synowi, że piekło to miejsce, w którym przebywa szatan ze swoimi sługami, że to miejsce przeciwne do nieba, w którym mieszka Bóg z aniołami. Że niektórzy sądzą, że to jest gdzieś we wszechświecie, inni, że ziemia jest takim piekłem, inni, że się znajduje głęboko pod ziemią, a jeszcze inni twierdzą, że nie ma nic takiego.

Chodzi mi o to, żeby te dwie nazwy: niebo i piekło, skontrastować ze sobą, jako mieszkania dwóch różnych Istot, miejsca, gdzie mieszkają, bo taki jest ich sens. Niebo będące chmurami i błękitem też jest swego rodzaju tylko wyobrażeniem, bo to tak naprawdę atmosfera, poza ziemią "niebo" jest czarne. Można jedno słowo używać w dwóch znaczeniach.

Trudne są te rozmowy, bo wiele by się musiało dziecku opowiedzieć, wiele wątków do poruszenia i przedstawienia: zło, kara, życie po śmierci, szatan jako anioł, jego działanie, natura, piekło, wyobrażenia, wierzenia innych. Tak jak mamy za sobą poświąteczne rozważania: Jezus, żłobek, Bóg, dobro, nawet o śmierć zaczepiłyśmy w tym natłoku rozmów. A wszystko sprowadza się do jednej książki.

Dziewczyny a jak wyjaśnić dziecku w wieku Niny co to jest........okres.
Ostatnio weszła mi do toalety kiedy zmienialam podpaske no i zobaczyła krew etc.
Bardzo na widok krwi panikuje, więc od razu w ryk ze co mi się stało i czy bardzo boli itp.
Uspokoilam ją, że mnie to nie boli i ze duże dziewczynki tak mają czasami ale więcej nie wiedziałam co powiedzieć a ona oczywiście cały czas teraz pyta o to, co zobaczyła.
Jak tak najprościej wyjaśnić, help!

nina ma 4 lata, wiec kumata juz. ja bym sprobowala fachowo.
kazda kobieta ma macice i jajniki, i co miesiac taki jajnik wytwarza komorke jajowa, z ktorej moze powstac dziecko. czasem powstaje, czasem nie, jak powstaje to mamie rosnie brzuch, a jak nie powstanie to jajo zostaje wydalone i dlatego leci krew. ale wcale nie boli, jest normalnie i dotyczy tylko kobiet, czyli ze mala ma jeszcze spokojnie czas zeby sie tym zacza martwic.

Ale że tak dosłownie jej powiedzieć?
Tylko dla niej pewnie jajniki i macica to i tak czysta abstrakcja.
Chyba że jej w Google grafika pokazać ?

O ze brzuszek płacze krwią to dobre

Ewa słyszałam ostatnio od szwagierki (uczy w sZkole), że coraz więcej osmiolatek (!!! ) już okres dostaje.... Także tego

11 - 12 to już tak prędzej.
Ale dla dziecka które ma 8 lat to może być jednak szokujące :(

Powiedz po prostu, że dorosłe kobiety tak mają, że takie krwawienia są regularnie co miesiąc (około) i dlatego nazywają się "miesiączka". Że to nie jest choroba, tylko normalna rzecz. W fizjologię bym się wgłębiała dopiero jak Mała będzie drążyć temat.

Treść doklejona: 16.01.16 19:07
A odnośnie piekła czy nieba - nie wiem, czy chodzi o sens tych pojęć, czy o dokładną biblijną definicję. Bo mnie się podoba takie wyjaśnienie bardziej psychologiczne, że jeśli człowiek robi dużo złego, szkodzi innym, to "ma czarne serduszko" (spodobało mi się to określenie), lub "zamarza mu serduszko", robi się bardzo samotny i cierpi - i to jest taki wielki ból, który nazywa się piekłem. A człowiek dobry dla innych ma radość w serduszku, jest mu dobrze i to jest niebo. No chyba, że chodzi o to, gdzie się "pójdzie" po śmierci.

8 lat - to przedwczesne dojrzewanie - zaburzenie endo,

U nas jeszcze trochę za wcześnie pod kątem Kaja dojrzałości ale uważam, że będę takie rozmowy przeprowadzać. Niestety takie czasy :/

Ewa, powiem Ci, że takie tematy są poruszane w przedszkolu (np. gdy odwiedza nas policjant, straż miejska, strażak)... Ale nie jest to tematyka jakaś z kosmosu. raczej:
- nie bierz cukierka od nieznajomego,
- nie podawaj ludziom obcym swojego adresu,
- gdy jesteś sam w domu nie odbieraj telefonu (stacjonarnego, czy telefonu rodziców), a już na pewno nie mów, że jesteś w domu sam,
- gdy jesteś sam w domu to nie odbieraj domofony, nie otwieraj drzwi nikomu, etc...

Jest to omawiane w sposób delikatny, nigdy żadnej traumy, czy lęku u dziecka nie wywołały takie tematy.

Także po przeczytanej bajce omawiamy czego dana bajka uczy .

Winni, brzmisz jak mój mąż, który kiedy Młoda miała pół roku, raczkowała i wyciągała wszystko z szuflad a ja jej mówiłam, że tak nie wolno, uznał, że wychowywać ją będzie jak ta skończy 3 lata.... otóż w wieku 3 lat jest już za późno...

a. i jest takie jedno powiedzenie.
nigdy nie mów nigdy.

ja ostatanio rozmawialam z piotrkiem, nie pierwszy raz zreszta, ale tak na powaznie, tlumaczac co ma robic, nawet scenki odgrywalismy.
ale uwazam, ze 5-latek nie ogarnia. Piter mowi przypkladowo - wzialbym rower i tego goscia przejechal. albo by cos tam mu zrobil. ehhh. co by mu zrobil? jajco, ehhh
nie jest latwo takich rzeczy nauczyc.
a mnie refeksja wziela ostatanio jakos, bo piter coraz starszy a czym skorupka za mlodu..takie rzeczy trzeba wciskac od malego, tak uwazam. nie wystraczy wg mnie poruszyc temat dopiero przed zostaniem samemu czy z jakims wujkiem, to trezba wycwiczyc.
ogladalam ostatanio betlejewskiego i szczeka mi opadla ze 12 latka wpuscila do domu obcego czlowieka, bo ze 6 latek i 4 latka to jeszcze. no ale wlasnie..

Ewa, to nie jest tak, że 5latek takich spraw nie ogarnia... To kwestia indywidualna. Jedno dziecko ogarnie wcześniej drugie później...
Przedszkolaki u nas - nawet te najmłodsze fajnie opowiadają na co trzeba uważać... To, że Piotrek mówi to co mówi, nie oznacza, że w praktyce by tak uczynił ;). Tym się aż tak nie martw ;). On tak tylko teoretycznie... W praktyce pewnie by zwiał :P...

U nas jest gorzej, bo np. pytam się Dawidka "co trzeba zrobić przed pasami?" "Zatrzymać się"... Dochodzimy do pasów i co robi mój syn? Lezie prosto pod samochód... Uważam, że czasami taka pewność w siebie w gadaniu jest bezpieczniejsza niż gdy niby dziecko ma wiedzę teoretyczna, a w praktyce robi zupełnie na odwrót ;).

Ja Krysię też uświadamiam o różnych niebezpieczeństwach. A odkąd poszła do żłobka a potem przedszkola, wiedzę otrzymywała rownież tam.
Regularnie mają spotkania z policjantami i strażą miejską, uczą się o ruchu drogowym, o tym, żeby nie ufać nieznajomym, o tym jak się zachować w przypadku ataku psa. Teorię opanowała nieźle, ale nie wiem jak by było w praktyce. Zdarzyło jej się wparować na przejście razem z koleżanką, kiedy szły przodem Innym razem też nie poczekała na mnie, jak jechała rowerkiem, ale poczekałam na zielone i przeszła z inną dorosłą osobą. A kiedyś w przychodni, kiedy weszłyśmy do poczekalni, przywitałam się z ludźmi. I nagle słyszę "Mamo! Czemu ty mówisz im dzień dobry, skoro ich nie znasz? Przecież nie wolno rozmawiać z nieznajomymi!". Więc coś tam chyba zostaje.

Ciężko dziecko przed wszystkim ustrzec. Ja od małego uczulana na niebezpieczeństwa i strasznie bojaźliwa byłam. A w wieku 6 lat dałam się uprowadzic z podwórka. Bo to była kobieta, policjantka i miała zdjęcie chłopca którego znałam i chciałam z grzeczności pokazać jej w którym bloku mieszka. Na szczęście dobrze wszystko się skończyło ale to co przeżyłam ja i najbliżsi to nasze.
Teraz probuje juz uczulac mala, bo ona do wszystkich ciocia i wujku i lgnie nawet do obcych. Ach ciężka sprawa.

kaamii, masakra powiesz cos wiecej?

boooze. a uczy sie te dzieci ze policjant to dobry. SAMA bym poszla
ehh. strach sie bac.

Dlatego nie ma sensu jakoś straszyć mocno dzieci w tym wieku moim zdaniem. Bo jak będą się za bardzo bały i nie będą nikomu ufać, to w chwili zagrożenia czy potrzeby nie poproszą o pomoc.

Za to warto mówić dzieciom, że w ramach szukania czy udzielania pomocy mieści się rozmowa ( Zgubiłam się! Tak wiem, gdzie mieszka Zosia ), ale pójście z kimś gdzieś już nie ( Nie, nie pójdę z panią/panem. Czekam na mamę tutaj. Może pan/pani do niej zadzwonić? Nie, nie zaprowadzę Pani. To tamten blok, pierwsza klatka. )

Dlatego ja zdecydowałam, że na razie z dzieckiem nie rozmawiam w kontekście, że może spotkać kogoś, kto mu zrobi krzywdę. Nie chcę go straszyć, chcę, żeby najpierw zabrał zaufania do ludzi ( no bo jednak większość nie jest pedofilami czy przestępcami ), a jednocześnie nie zostawiam go bez wskazówek co robić. Raczej mówię: Jak się zgubisz ( bo to chyba jedyna opcja na razie, a w której mógłby być sam ), to się zatrzymaj i czekaj na mnie w jednym miejscu. Nigdzie z nikim nie idź, bo jak będziesz gdzieś chodzić i ja będę chodzić, to możemy się nie znaleźć, bo będziesz szedł w inną stronę niż ja. Stój w jednym miejscu, a jak ktoś będzie chciał Cię gdzieś zaprowadzić, nie zgadzaj się, powiedz, że się ze mną umówiłeś, że będziesz czekał, aż Cię znajdę. Nawet z ochroniarzem, policjantem czy panią ze sklepu nigdzie nie idź. Przyjdę na pewno. Możesz odpowiadać na pytania, rozmawiaj, proś o pomoc, powiedz jak się nazywasz, bo ktoś może np. przez mikrofon powiedzieć, że Adaś Hawryluk czeka na mamę np. przy kwiaciarni, tylko nigdzie z nikim nie idź, nawet jakbym długo nie przychodziła.

Moim zdaniem to 4latkowi wystarczy na tym etapie. Nie zostaje sam w domu by odbierać telefony, czy wpuszczać jak ktoś zadzwoni domofonem, nie podróżuje sam, z nikim nie zostaje, nie jest nigdy sam na placu zabaw, więc jedne realne niebezpieczeństwo to zgubienie się i chyba jeden przypadek na milion, sytuacja, że trafiłby na kogoś, kto chciałby to wykorzystać i gdzieś go porwać. No, ale siłą tego nie zrobi na oczach ludzi, więc wystarczy, że dziecko nie zechce się ruszyć.

Nie widzę potrzeby straszenia, że ktoś może dziecku coś zrobić, porwać czy inne takie.

Frag, nie chodzi o to, że ktoś mówi dziecku: masz się bać.

Ale gdy mówisz 3-4 latkowi, czy nawet pewnie 5 latkowi, żeby był ostrożny i nigdzie z nikim nie szedł czy nie wpuszczał do domu, bo to może być zły człowiek i zrobić mu krzywdę, to gdy taka sytuacja się pojawi, dziecko naturalnie będzie się bało, będzie czuło lęk, bo przecież może ten pan jest zły i zrobi mu krzywdę.

Natomiast gdy nie pokazuję dziecku tego w tym wieku w taki sposób, tylko mówię o swoich oczekiwaniach podając ich powody ( nie chcę żebyś szedł z kimś obcym gdziekolwiek gdy się zgubisz, bo możecie pójść w inną stronę i trudno mi będzie Cię odnaleźć ), wtedy dziecko skupia się na podjęciu działań, które ustalił z rodzicem, a nie na myśleniu czy ten pan jest zły czy nie i co mi zrobi. Czy dobry czy zły, nigdzie z panem nie idę, bo tak ustaliłem z mamą!

Popatrz na to od innej strony. Co gdy Twoje dziecko znajdzie się w trudnej sytuacji bez Ciebie i będzie się bało prosić o pomoc, bo nikomu nie będzie ufać, bo przecież każdy może okazać się zły?

No wlasnie trzeba sprobowac troche wyposrodkowac. Wiem ze bedzie to cholernie trudne, bo mówić to sobie można a dziecko jak się zachowa w trudnej sytuacji to nigdy nie wiadomo.
Ech ciesze sie, ze jeszcze przez jakiś czas dziewczyny będą przy mnie.