zawsze bedziemy mialy rozerwane serce...

no ja wlasnie rok temu spedzilam swieta w hotelu w Monachium....wigilie znaczy sie...do tego bez bagazu ktory zgubily linie lotnicze..a co sie z tym wiaze nawet bez majtek na zmiane...:/ ale mialam w sumie wybor wrocic z lotniska do domu tutaj kiedy dowiedzielismy sie ze lotnisko we Frankfurcie zamkniete i lot odwolany (mielismy lot laczony wlasnie przez niemcy)...lub poczekac na lotnisku i zobaczyc co da sie zrobic...stwierdzilam ze nie wroce za nic w swiecie...jesli jest jakas szansa czy nadzieja....no i ta szansa okazal sie lot z Monachium wlasnie tyle ze w pierwsze swieto dopiero...na szczescie linie lotnicze spisaly sie na medal pokrywajac wszelkie dodatkowe koszta...od obiadu na lotnisku po koszt taksowki do hotelu za ktory tez zaplacili....przezylam to strasznie..tym bardziej ze mamy umowe z Polowkiem ze swieta co drugi rok spedzamy w pl...poniewaz on z kolei ma rodzine tutaj..i zeby bylo po rowno (chociaz tak do konca i na upartego wcale rowno nie jest - on ma ich na codzien i w kazda Wielkanoc)... teraz musze czekac do roku nastepnego....a w tym zacisnac zeby i przykleic usmiech na twarz....nie cierpie tego....i bardzo bym chciala zeby juz bylo PO swietach :(

i dlatego ja latam na swieta zawsze lufthansa...maja ceny w tych terminach o polowe tansze od "tanich linii" tylko ze wlasnie loty laczone tylko...nie bezposrednie...ale jestem zdania ze za kilkaset funciakow moge posiedziec na lotnisku z 2 godziny...albo i zakupy jakies przy okazji zrobic....tylko jak wyszlo rok temu opisalam wyzej...ale to tez troche nasza wina...bo kto normalny decyduje sie na wylot w sama wigilie rano z kraju w ktorym opady sniegu sa rownoznaczne z kleska zywiolowa???

Patrycja, to b. dobry pomysł, my też rozważaliśmy dostanie się do Polski teraz na Święta samolotem do Berlina, a potem pociągiem, ew. ktoś z tego Berlina by nas odebrał samochodem. ''Tanie linie lotnisze'' nie będę pisała nazw (każdy wie o co chodzi) zdzierają z ludzi masakryczną kasę.... Jednak zdecydowaliśmy tu zostać, to nasze ostatnie Boże Narodzenie tutaj, a chcemy zaoszczędzić jak najwięcej pieniędzy. Tak jak mówicie dziewczyny nie da się podjąć takiej jednoznacznej decyzji, zawsze będą jakieś plusy i minusy, obojętnie co się wybierze. Jednak wychodzę z założenia, że przed wyjazdem miałam w miarę normalną pracę, żyłam też jakoś i mam nadzieję, że mi się w Polsce ułoży tym bardziej, jeśli uda nam się i mnie i mężowi znależć pracę, będzie ok. Zdaję sobie sprawę, że zarobienie pieniędzy pracując w Polsce wymaga wysiłku i jednocześnie pieniądz ten jest niewiele wart....wiem, że żyje się tam na diametralnie niższym poziomie, tu jest spokój finansowy, człowiek nie musi się martwić o wiele rzeczy...Jednak wracam tam. Wracam z kilku powodów...Przede wszystkim opieka zdrowotna...może i w Polsce czeka się długo w kolejce do lekarza (jeśli nas nie stać na prywatnego i na zabiegi w szpitalu itd...ale - warto! Z doświadczenia własnego oraz moich znajomych opieka zdrowotna tutaj jest na b. kiepskim poziomie, bagatelizuje się poważne objawy, a jeśli ktoś jest przewlekle chory i już wie, że w przyszłości będzie wymagał hospitalizacji i umiejętnie postawionych diagnoz, to ma to duże znaczenie. Druga rzecz to nasi bliscy...za kilka kilkanaście lat więzy rodzinne naprawdę nadszarpnie ''ząb czasu''. Czas niszczy wszystko...Zostając tutaj nie będę miała zwyczajnie siły wlec się przez pół Europy z dzieciakami zimą na święta (przy założeniu że oboje dostaniemy urlopy co najmniej na 2 tygodnie!!!). Często też trzeba byłoby rezygnować z wakacji w PL...bo nie ma już tyle urlopu... Zresztą czasem też się chce u urlopie np. pobyć we własnym domu, a nie ciągle tzrymać go na pobyt w PL....Mimo tęsknoty z biegiem lat bylibyśmy tam coraz rzadziej, bo takie latanie w tę i spowrotem męczy...a latanie z niemowlakiem, z walizami? Zostając tu, nie będę uczestniczyć w życiu np.mojej siostry...nasze dzieci nie będą się razem wychowywać, a zawsze tego chciałyśmy! A co jeśli ktoś poważnie zachoruje? Myślałyście o tym? Pojedziecie na tydzień i trzeba wracać, pracodawca się nie zgadza, lub pracujesz przez agencję i oznacza to, że wylecisz z roboty..... Mnie by to rozwaliło psychicznie...ja już przeżyłam śmierć mojego Taty, żyjąc w Polsce. A gdybym mieszkała tutaj? Może mogłabym spędzić z nim tych ostatnich miesięcy....ba! może nawet nie zdążyłabym się z nim pożegnać???

no pewnie kazdy ma inny punkt odniesienia i widzenia...sluzba zdrowia akurat malo do mnie przemawia...jedyne na co moge narzekac to moja przychodnia i gp (ktorego zmieniam po pierwszej "ciazowej" wizycie z polozna...ze wzgledu na termin...nie chce czekac na nastepny)....troche doswiadczenia z nhs-em niestety mialam (korygownie dysplazji biodra mojego dziecka + operacja w pozniejszym czasie, diagnoza mastocytozy, ktora polski lekarz pomylil z mieczakiem zakaznym oraz moj niebezpieczny pieprz wynaleziony przez pielegniarke podczas cytologii, na ktory zaden z pl ginekologow uwagi nie zwrocil)...niestety albo i stety...i narzekac nie moge.... nie ma na swiecie kraju w ktorym sluzba zdrowia dzialalaby bez zarzutu wiem o tym ale napewno nie moge zarzucic angielskim lekarzom bagatelizowania problemow...wrecz przeciwnie :) mam watpliwosci z rodzina w pl jak kazda z nas chyba...tyle ze oni sami mowia mi ze tam przyszlosci nie ma...i ciesza sie ze ulozylam sobie zycie gdzie indziej....i tak jak pisze nessi na dzien dzisiejszy wiem ze gdybym naprzyklad ze slaska wyjechala na pomorze to mialabym mniejsze mozliwosci czestych wizyt niz mam teraz...tym bardziej ze sa przeciez takie okresy ze bilety naprawde za grosze mozna kupic (naprzyklad ja latam co roku w wrzesniu)z kolei poltora godzinny lot z niemowlakiem przeraza mnie mniej niz podroz pociagiem relacji gdansk - katowice :)...a poza tym wydaje mi sie ze predzej czy pozniej moja mama do mnie dolaczy...na razie w kraju "trzymaja" ja moi coraz starsi dziadkowie, ktorym trzeba pomoc...ale za kilka, daj boziu kilkanascie lat??? chetnie sciagne ja tutaj...i mysle ze bede w stanie zapewnic jej godna starosc...w rodzinnym gronie....co z tego wyjdzie czas pokaze.....

podziwiam ludzi decydujacych sie na powrot i trzymam mocno kciuki...oby im sie udalo... a kto wie moze za kilka lat... wlasnie dzieki nim zmienie moj punkt odniesienia oraz widzenia :)

A co do swiat, to staramy sie na zmiane je spedzac raz tu raz tam. Ale w tym roku, wiedzac, ze w przyszlym roku zadnego dalszego wyjazdu raczej nie bedzie (dzieciatko w drodze), skorzystamy z okazji i jedziemy odpoczac do Hiszpanii. Tylko wigilie spedzimy u tesciow a potem w samolot i nas nie ma :)

ewa 100 latek dla Veve :) chetnie zobaczylabym foto...pamietam tylko te wieeeelkie oczeta...:)

ewe74 w jakim rejonie wloch mieszkasz? jesli oczywiscie mozna wiedziec :)

madziaiprzemek: zrozumiałam co jest dla mnie ważne w Polsce dopiero jak z niej wyjechałam

jak kazda z nas..tak mi sie przynajmniej wydaje :) i to ze nie zamierzam(y) w najblizszym czasie wracac wcale nie oznacza ze mniej tesknimy...;)

nessi tak btw w sierpniu przyszlego roku jestesmy zaproszeni na weselicho mojej psiapsioly z dzieckowych lat...nad jeziorem Garda...:D mam tylko nadzieje ze maluszek pojdzie nam na reke i zechce opuscic maminy brzuch troche wczesniej niz w wyznaczonym terminie - musimy zdarzyc wyrobic paszport...wiec czeka nas nie lada wyzwanie :)

A nie latałyście z RYANAIR ? wiem że moja koleżanka z nich korzysta bo właśnie najtaniej i latała nawet do faceta na weekend

Pozdrawiam Was wszystkie serdecznie,a szczególnie koleżankę o nicku madziaiprzemek:-) Życzę Wam pomyślności, niezależnie od tego jakie macie plany i stosunek do powrotu. Pomarudzę Wam trochę, jeśli mogę? Wy najlepiej zrozumiecie rozterki emigracyjne.....Najbardziej (jak tu jestem) to boli mnie niemożność przeżywania zwykłych chwil z ludźmi których kocham...Chcę po prostu wpaść, tak sobie bez zapowiedzi, do mojego rodzeństwa (mam troje), do mojej mamy, porozmawiać o ich kłopotach, przytulić ich do siebie i pocieszyć, radować się razem z nimi ich sukcesami i dobrymi rzeczami które się im przytrafiają...Tego samego potrzebuję dla siebie.....chcę dzielić takie zwykłe-niezwykłe chwile z rodziną i przyjaciółmi, a nie planować wyjazd i migiem nadrabiać zaległości w ciągu tygodnia, niecierpię tego...Owszem można dzwonić bardzo często do siebie, wstawić sobie tanią taryfę na telefon, dzwonić ze skejpa, w Polsce przecież też nie widzimy się codziennie...Ale to nie to samo, ja nie umiem tak wisieć na telefonie, to jest rozwiązanie na jakiś czas, a nie na zawsze. Można sobie brak bliskich zrekompensować i starać się często latać do Polski, ale to wiąże się jak już pisałam powyżej, z nakładami siły (po dłuższym czasie stwierdzam, że podróże są męczące, to lot trwa 1,5 godziny,ale cała podróż począwszy z domu na lotnisko itd to razem jakieś 10 godzin ), urlopu, trzeba wszystko dobrze zorganizować za każdym razem...Za 10-20 lat już pewnie się nie będzie chciało tak często latać, będzie własna rodzina, obowiązki. Trzeba liczyć się z ewentualnością,że na starość zostaniemy tu same. Niby są i tu znajomi, ale dla mnie te relacje są inne niż moje stare przyjaźnie w PL, tu nic im nie dorówna. Jeśli będzie mi dane być matką, to nie chciałabym być tu w takiej ''okrojonej'' wersji rodziny tzn tylko ja, mąż i dziecko (dzieci), chcę pełnej, duzej rodzny, w jakiej ja się wychowałam...Za bardzo wybiegam w przyszłośc? NIe, po prostu jestem dość konsekwentna, chcę trzymać się kraju, który wybiorę, dlatego myslę co będzie kiedyś w przyszłości. Poza tym zadaję sobie pytanie, każdy w Polsce ma pracę (jeśli chodzi o moją rodzinę i przyjaciół), dlaczego mi ma się nie udać? Oni wszyscy jakoś sobie radzą, w przeciwnym razie byliby tu na emigracji....Dlaczego więc ja mam tu zostać na zawsze? Mam wybór i już wybrałam, choć powtórzę, zycie za granicą ma parę dobrych stron i lekko zrezygnować nie będzie. Jeden jakoś sobie poradzi z minusami zycia na emigracji, przywyknie, innemu one będą niewyobrażalnie przeszkadzać. To właśnie od tego zależy, czy wracamy, czy nie...To co napisałam, to tylko moje zdanie, sposób w jaki ja to widzę, nie chcę nikogo oceniać, każdy ma prawo do własnego wyboru i drogi, którą pójdzie przez zycie...każdy ma swoją rację.

ewa74: bardzo im sie Krakòw podoba...

hahaha i nie tylko Krakow ...
mam znajoma w civitanova marche :) faktycznie jest bardzo ladnie, tak wakacyjnie!
tez mam z jednej str morze (40km) z drugiej gory (70km) ...
akatre zycze Ci zeby Ci sie ulozylo tak jak sobie zyczysz.... jesli chcesz wracac to nie warto czekac....
latka leca do przodu a wiadomo potem coraz ciezej o prace... pozdrawiam

A moja kuzynka wyjechala na stale do Australii ,no tam to jak dla mnie za daleko, ciesz sie ,ze ma còrke tez 4 letnia ,to bedziemy mieli gdzie latac w odwiedziny i VEVE angielski podszkoli w przyszlosci..

cześć, czy jest ktoś, kto mieszka na stałę w Chorwacji?

No nie wiem, gdzie znajdę pracę, zdaję sobie z tego sprawę, często podróż po polskich drogach na krótkim odcinku trwa więcej niż lot samolotem do UK (chodzi o sam tylko lot, bez dojazdów ''do'' i ''z'' lotniska :))) Ale i tak będę się upierać przy swoim, że mieszkając w jednym kraju łatwiej:))) Uparta jestem co? :-) A wyemigrowałam za moim narzeczonym jeszcze wtedy, obecnie już mężem:) Związek na odległość to nie związek. Wiesz, w którymś momencie pojawiły się mysli: może tu zostać? Ale nie, jednak nie. Nadchodzi moment kiedy trzeba już się gdzieś na stałe zakorzenić i wybrać.

ale ze znalezieniem pracy ,to juz jest chyba ciezko na calym swiecie, mam troche kolezanek tu i tam i kryzys dotarl wszedzie...ja to sie najbardziej ciesz tutaj ,ze slonca morza i jedzenia, bo problemy to take jak wszedzie sa...

Macie racje, w Polsce jest coraz gorzej, ale powiedzcie czy tam gdzie jesteście nie dzieje się również coraz gorzej? Ja mam wrażenie, że kryzys obecnie czai się za każdym rogiem, spotykam go w zasadzie na każdym kroku. Wyjechaliśmy z Polski bo było nam na prawde bardzo źle i bardzo ciężko. Obecnie owszem, żyje nam się lepiej, stać nas na więcej (choć szału nie ma), ale mam wrażenie i że to lada moment się skończy. Teraz już wiemy, że chcemy wracać do Polski, choć tak na prawdę nas na to jeszcze nie stać i nie wykluczone, że przed powrotem wyemigrujemy jeszcze gdzieś indziej. Tylo pytanie: gdzie tak na prawde w dzisiajszych czasach jest dobrze? A dobrze to wg. mnie: możliwość znalezienia pracy, godziwe zarobki, średnie koszty życia, dobra opieka medyczna, no i może jeszcze słońce przez większą część roku ;) Czy to aż tak dużo? :)
Co do Ryanaira to my też tylko nim latamy i faktycznie można upolować całkiem fajne ceny. Tyle, że my do domu mamy 3,5 tys km czyli jakieś 17 godzin podróży...
Pozdrawiam Was mocno drogie emigrantki :)

Patrycja, normalnie jakbys moje mysli cytowala ;) Wiec niezaleznie od aspektow ekonomicznych, jest tez serce i jego trzeba sluchac, bo inaczej nie znajdzie sie szczescia. Brzmi troche kiczowato, wiem ;)

Media mówią... ;-) ano mówią, ale to nie znaczy, że rząd się zabezpiecza przed kryzysem.

Tj. przynajmniej? Masz na myśli polski rząd czy UK? Polski mówi, że robi. W UK słyszałam, że udaje im się ograniczyć dług dzięki zaprzestaniu rozdawnictwa $$$.

we WLoszech kryzys jest ,ale to nie zmienia faktu ,ze ciezko by mi bylo zmienic ten kraj ,po prostu tu jest pieknie, dla mnie kasa jest na drugim miejscu ,najbardziej lubie czas od maja do wrzesnia, bo juz na plazy mozna przesiadywac,spotykam sie tam z innymi dzieciakami,mamami ,gramy w karty ,jemy pizze i pijemy pifffko...malo jestem wymagajaca...pracuje 6 mies w roku,drugie 6 siedze w domku...

Witam. Właśnie o to samo chciałam zapytać :) Ja mieszkam od 4 miesięcy w Górnej Austrii, a Ty?

Ja w Welsie, 200 km od Ciebie

Przyznam Wam rację dziewczyny, tym które piszą, że ich dom to tam gdzie ich mąż, partner oraz dzieci...No właśnie to jest to o czym pisałam, to zakorzenianie się...Myslę, że kraj emigracyjny jest dobrym wyborem na stałe, jeśli czujemy się w nim dobrze od razu lub po jakimś czasie stwierdzamy, że przywyklismy w miarę na tyle, że damy radę, rozdarcie jest mniejsze, bo już tu mamy własną rodzinkę, jak nessie i YPolly (pozdrawiam miło Was obie:) Jednak na pewno Wasze serca zawsze są blisko rodziny i domu, w którym się wychowałyście i wierzę, że nie raz łezka zakręca się Wam w oku... Nie zakładałam nigdy, że tu zostanę na zawsze, jednak każdy po jakimś czasie tu spędzonym ma choć cień wątpliwości...może zostać? Jeżeli to pragnienie jest słabe, to chęć powrotu zwycięży. Każdy ma w sobie potrzebę stabilizacji, w mnie w głowie już ona sie oddzywa na potęgę :DDD Czas mnie goni, ech... Nigdy nie wiemy do końca jak potoczy się nasze zycie w miejscu, które wybrałyśmy. Tak to już jest z decyzjami, ich skutki przynosi czas. Mam nadzieję, że mi się w PL ułoży, że znajdziemy pracę. Życzę Wam wszystkim zatem dobrych decyzji, pójścia w dobrą stronę, o ile jeszcze się wahacie, a tym co już zdecydowały - powodzenia i pomyślności. Ależ dyskusja tu rozgorzała na temat powrotu:)

akatre no pewnie, ze lezka sie w oku kreci ... przy kazdej imprezie rodzinnej na ktorej nie jestem, przy kazdym narodzeniu dzidziusia u znajomej albo u kuzynow, przy kazdej chorobie bliskich, gdy umarl moj dziadzius, na wszytkich panienschich i urodzinach moich chrzesniakow (a mam ich trzech!!!)... i przy wielu innych momentach na ktorych nie zawsze moge byc obecna i na pewno nie zawsze bede!
aczkolwiek kazdy wybor wymaga poswiecenia czegos za cos....
jednak sadze, ze gdyby moja polowka byla polakiem inaczej by sie to potoczylo...
tutaj jego rodzina stala sie moja takze mi rekompensuja troszke brak bliskich :)