tez o tym slyszalam.

ja w sumie, po zastanowieniu to chyba juz nie mam wiekszych oporow.
moje nazwisko rowniez myla, a to przez to,ze w naszym miejscie jest okulistka, ktora ma nazwisko jak moje, tyle,ze w srosky "a" zamienia sie na "o"

coraz bardziej przeraza mnie problematyczność tego tematu.
jestem w szoku!!! dla nas nazwisko- sprawa urzędowa. Fakt że jak całe życie na Ciebie jakoś mówią, to potem może i dziwnie i cieżko jest się przestawić... Ale dla nas ta cała symbolika brania ślubu ograniczyła się jedynie do posiadania wspólnego nazwiska - nie ważne czyjego, czy nawet wymyślonego. Tak czy inaczej ktoś przestawić się będzie musiał. Skoro ślub jest sprawą między dwojgiem kochających się osób, to nie powinien o tym decydować żaden bezlitosny nakaz. My wybraliśmy tak, że nazwisko zmienia ten komu będzie łatwiej, czyli padło na męża. Ja widząc ogrom formalności które miałabym do załatwienia, będąc ledwo żywa po organizacji ślubu, i mało się nie popłakałam, więc mąż szczególnie się nie zastanawiał... I to jest miłośc i symbolika ślubu w moim mniemaniu

A jeśli facet się oburza i nawet nie wykazuje inicjatywy zrozumienia bo cyba nie brałabym z nim ślubu...

Ja przyjęłam męża. Moje zawsze sprawiało dużo kłopotów, bo było trudne w wymowie i piśmie. Teraz mam nieco prostsze w wymowie nazwisko, za to nawet bardziej dostojne i naprawdę mi się podoba :)

ja połączyłam nazwisko własne i męża, ale teraz żałuję - jest strasznie długie, niekiedy przedstawiam się jednym, niekiedy drugim, sporadycznie - dwoma, myślę, że powinnam była przyjąć nazwisko męża (po blisko 4 latach małżeństwa jest i tak już "moje")

Hmm... Wbrew pozorom ten wybór wcale nie musi być prosty. Zawsze mówiłam, że przyjmę nazwisko mojego faceta, bo uważałam to za całkowicie naturalne. Ale teraz, gdy już w sumie coraz bliżej do legalizacji naszego związku, zaczynam mieć coraz większe wątpliwości. Lubię swoje nazwisko. Przyzwyczaiłam się do niego przez te prawie 26 lat. Niby dlaczego miałabym je teraz zmieniać? Na szczęście mojemu wybrankowi nie będzie przeszkadzało, jeśli pozostanę przy swoim. Gorzej z rodziną, założę się, że będą ględzić, ale do tego też jestem przyzwyczajona - chyba mam etat czarnej owcy

AniaM: nie bede musiala dokuemntow wymieniac

Ubawiłam się niesamwicie. Jak to mówią "przezorny zawsze ubezpieczny".

Ja przyjelam nazwisko po mezu od zawsze istniala dla mnie tylko ta opcja ;] Nasze dwuczlonowe nazwisko brzmialo by idiotycznie razem. Dlatego przyjelam jedno z najpopularniejszych nazwisk w Polsce ale jestem z niego dumna

dla mnie system nazwisk w Hiszpanii jest jedna z niewielu logicznych tam rozwiązań, jest też (także w ich mniemaniu) "sprawiedliwy", i zgadzam się z nimi w 100% że nie ma powodu dla którego małżeństwo ma zmieniać nazwisko kobiety (czy kogokolwiek). U nas taki zwyczaj więc nasz system wydaje nam się "normalny"..
Ja mam 2 nazwiska i kwestia podejścia czy traktuje się to jako problem - dla mnie normalka i tyle. Najchętniej pozostałabym przy swoim po prostu, ale wtedy u dziecka przydałyby się 2 (moje i męża) - co niewątpliwie byłoby kłopotem dla dziecka którego nie chcę mu fundować. Z kolei, tylko nazwisko ojca dla dziecka (z jakiej paki? ;) powoduje (skoro już taka tradycja to trudno), że ja mam dwa żeby było jasne że to też moje dziecko :) (np w szkole na wywiadówkach - "a kto pani jest" wolę uniknąć ;) )
edit: w Hiszpanii z moimi dwoma nazwiskami czułam się naturalnie :) i mało kto wiedział, że tam jest jeszcze kreska, a tłumaczenia nic nie dają tam z reguły ;) Dwa pola w papierkach na nazwiska więc tak wpisywałam :)

a ja mam dwuczlonowe i nie wyobrazam sobie miec tylko meza, moje nazwisko panienskie jest trudne do wymowienia i z mezowskim jest mega dlugie (20 liter i oba koncza sie na -ska) ale innej opcji nie bralam pod uwage, zreszta maz nie oponowal, zreszta co to w ogole jest ze maz mi mowi jakie mam miec nazwisko heh nawet nie mial nic przeciwko jakbym zostala przy panienskim :]

A ja zostałam przy swoim nazwisku, za to mój mąż przyjął moje. Rodzina się dziwiała, krzywiła ale co tam, już im przeszło. Bywają za to zabawne sytuację

A jakie problemy?

Aha! No ale już masz inne

Ja mam dwa i szczerze mówiąc to bardzo to lubię. Lubię myśleć o sobie jako syntezie dawnej ja i obecnej, a nie jakby stał się jakiś kataklizm i nagle szlag trafił poprzednie wcielenie ;-) oczywiście tak żartobliwie to ujęłam, nie po to by kogoś urazić.

Ja mam podwójne nazwisko :) Oba są nie za długie moja ma 7 liter, męża 5 więc jakoś nie sprawia mi to kłopotu podpisywanie się itp :)
Po za tym jakoś nazwisko męża pasuje do mojego i nawet jeszcze w liceum jak ktoś usłyszał nazwisko chłopaka się smiał bierz podwójne bo pasuje :D
Po za tym studiuje prawo a jak mój dziadek mawiał :D Ładnie wygląda u papugi nazwisko 2 członowe :D
A co do zaproszeń ;d To zazwyczaj pisze się chyba nazwisko wspólne :D ja bynajmniej dostaje takie zaproszenia z mężem :)

niby małżeństwo, a nie można Ich nazwać Państwem Y, bo jednak nazywają się inaczej...

ale czemu nie można nazwać Państwem?? Ja mam podwójne nazwisko, ale razem jesteśmy Państwo G. Nie widzę w tym kłopotu i zaproszenia zawsze dostajemy na wspólne nazwisko. Dzieci będą miały nazwisko po mężu.

Jakby nie było temat dyskusji mimo wszystko jest dość dziwny, bo przecież każdy robi jak uważa

Ja jestem typowa tradycjonalistka i nawet się nie zastanawiałam, po prostu oczywistym mi było , że biorę nazwisko M.
Mam wiele koleżanek , które zostały przy dwuczłonowym no i taki ich wybór to takie mają, Kto co woli i lubi :D

Ja na pewno przyjmę nazwisko męża. Zawsze tak chciałam i nie umiem wyjaśnić dla czego ;p

A ja będę panią Honisz i wreszcie nie będę na samym końcu alfabetu, to tak na marginesie oczywiście chcę przyjąć nazwisko męża chociaż moje jest bardzo popularne każdy w kraju próbował pewnie zupki Ż.... więc dla mnie oba są okej ale to kwestia przyzwyczajenia, dzieci oczywiście też po męża nazwisku