To bardzo mylne pojęcie, że psycholog coś Ci powie. Nie jest od tego. Jest tylko od tego, żebyś Ty mogła efektywnie pomóc samej sobie poprzez zrozumienie.

I cieszyć sie tym co masz teraz dziś, tutaj. Człowiek, który czeka, że coś odmieni jego los na lepszy, nigdy nie zazna radości, bo żyjemy dziś. jutro nie istnieje.

masz racje Mimika.Wiem.W moim zwiazku nie dziej sie dobrze.Po wspolnym 3 letnim mieszkaniu, chwilowo mieszkamy oddzielnie.Ciagle szukamy mieszkania.Nerwy, stres.MM juz pytal co zmajstrowalismy, boy czy girl, zaczynalo byc weselej i...nic.Znowu roznie to bywa i wydaje mi sie ze to glownie z mojej winy.Jestesmy ze soba ponad 8 lat.Roznie bywa, ale wydaje mi sie ze juz zawsze bedziemy ze soba.Tylko owocu naszej milosci nam brakujeCzegos co bedzie naszym wspolnym celem na dalsze lata.Czy zle mysle, sadzac, ze baby by nam pomoglo?

adaja78: [/quote][quote=adaja78]

Adejo, wydaje mi się,ze dziecka nie mozna traktować, jak lekarstwa na jakieś problemy w związku.Jak się pojawi, to wszytsko się zmieni-trochę podobnie jak "jak się ożeni to się odmieni" ja też podobnie myslałam i bez skutku.Chyba warto lepiej wcześniej uporządkować swoje relacje z M. Polecam lekture tej ksiązeczki

........znaczy, ze jak.....ze jestem jakas niezrownowazona psychicznie i nie powinnam marzyc o dziecku? Po 8 latach zwiazku niepowinnismy myslec ze dzidzius nas wzmocni? To kiedy mozna? to jakas paranoja! Nigdy nie myslalam o dziecku jak o lekarstwie!Poprostu chcialam byc mamusia dla mojego skarba.Jedyne co moglabym robic zle, to to ze moge za bardzo kochac.Tu chodzi o spelnienie sie jako kobieta i Ty powinnas o tym wiedziec najlepiej Aniu.

adajo, ja nic takiego nie napisałem,że jesteś niezrównoważnona psychicznie i,że nie powinnaś marzyć o dziecku.
Żle odczytałas moje intencje-chyba nie jestesmy po to, by siebie wzajemnie krytykować, ale wspierac i podpowiadać, jak znależć roziwązanie.Bo może własnie warto poszukać przyczyn psychologicznych, jezli nie ma żadnych przeciwskazań medycznych do tego, bys mogła zostać mamą.

Aniu M dokładnie miałam na mysli to, co napisałaś.

przepraszam, wiem, ze wszyscy probuja tu sobie pomagac.Dziekuje, ale chyba ogarnia mnie czasem bezsilnosc.Przepraszam, przyznaje, niepotrzebnie sie zdenerwowalam.AniaM ma racje: "to dziecko wybiera sobie moment przyjscia, a nie my".Od kiedy tu trafilam(piatek) to mam 1000 000 mysli w glowie.Duzo mysle, a po nocach śnia mi sie wykresy, termometry itp.Tak tak, to dziecko wybierze sobie odpowiedni moment.A moze wiosenka mu sie spodoba?Zobaczymy.Zycze wszystkim duuuuuzo szczescia, a ja pewnie dalej bede myslala o wszystkich tych rozmowach.I dobrze :)

chce byc modra i przedewszystkim SPOKOJNA mama kiedy dzidzio moze upodoba sobie moment wiosny ;)

jest wiele znakow zapytania...

Aniasz zgadzam się z tobą.

Mam przypadek w mojej dalszej rodzinie - już gdzies o tym pisałam - że małżeństwo długo nie mogło doczekać się dzidziusia i po różnych opcjach zdecydowali się na in vitro. Dzidziuś się urodził, a wkrótce potem kobietka zaszła zupełnie naturalnie w ciążę. Obecnie są szczęśliwymi rodzicami dwójeczki.

aniasz,chetnie zakupie ksiazkie o ktorej wczesniej byla mowa....
ja jakos tak nie bardzo mogie uwierzyc w blokade psychiczna....przynajmniej z mojego punktu widzenia,jedno dziecko juz mamy...zaplanowane bo bardzo chcielismy byc rodzicami,po latach znowu zapragnelismy...i udalo sie w drugim cyklu...ale na krotko,po 2m-ach znowu proba i znowu placz....inal rok i nic!!! zapisalismy sie do Kl.nieplodnosci i zobaczymy.....jestem w trakcie dalszych badan i wtedy jak juz bede miala czarne na bialym,i potwierdzenie ze jest ok....przyznam ze jednak istnieje blokada psychczna,poki co mysle,ze u mnie to nie blokada...czas pokaze
Pozdrawiam

Jeśli chodzi o psychikę, to najmniej zbadany obszar człowieka. Ma więcej do czynienia niż nam się wydaje.
Grunt to pozytywne nastawienie.

a to nie jest takie proste pokonac ta blokade ja mieszkasz za granica w jednym domu z inna dziewczyna w ciazy i jeszcze jedna co ma dziecko, co wyjdziesz na miasto kobieta w ciazy a ty nie. Staramy sie o dziecko juz 5 raz. Czym mam zajac mysli, prace mam taka ze mysle tylko o dziecku, w domu stres (ale to dluga historia). Cala rodzina w Polsce a tu nie ma jak sie rozerwac, do kina nie pojde bo nic nie rozumie, maz pracuje przez 12 godzin, i nie ma wogole czy zajac mysli.

To może się przydać. Warsztaty zaczynają się w najbliższy poniedziałek.

"PROKREAKCA" - warsztaty dla kobiet
walczących o ciążę

Jeśli bezskutecznie starasz się o dziecko.
Jeśli problem z zajściem w ciążę zaczął destrukcyjnie wpływać na Twoją psychikę.
Jeśli chcesz odnaleźć pokłady utraconej energii i poczuć się znowu silna.
Jeśli chcesz sobie pomóc w staraniach o dziecko.

TE WARSZTATY SĄ DLA CIEBIE.

Program warsztatów składa się z 5 półtora-godzinnych spotkań. Każde z nich poświęcone jest innemu aspektowi starań o dziecko:

moje starania – przeszłość, teraźniejszość, przyszłość
mój stres
mój związek
moje sposoby radzenia sobie z sytuacją
moje potrzeby i sposoby ich realizacji

Dzięki uczestnictwu w warsztatach:

nauczysz się radzić sobie z różnymi rodzajami stresu i z różnorodnymi emocjami
dopasujemy techniki identyfikowania trudności oraz metody radzenia sobie z nimi do Twojej indywidualnej sytuacji i możliwości
pomożemy Ci przezwyciężać trudności w związku
nauczysz się lepiej komunikować ze swoim partnerem
dowiesz się jak radzić sobie z zewnętrznymi naciskami oraz wewnętrznymi „powinnościami”
poznasz siebie lepiej i zbudujesz poczucie własnej wartości w sytuacji silnego obciążenia

Praca w grupie pozwoli Ci spotkać kobiety znajdujące się w takiej samej lub podobnej sytuacji. Przekonasz się, że uczucia, rozterki i wątpliwości Tobą targające są zupełnie naturalne i dotyczą każdej kobiety walczącej o ciążę. Grupa jest źródłem olbrzymiego wsparcia i stanowi zastrzyk dużej dawki energii.

Organizacja

Prowadzenie: Tatiana Ostaszewska-Mosak, psycholog, psychoterapeuta

Gdzie: FertiMedica Centrum Wspierania Płodności Sp. z o.o., ul. Emilii Plater 25 lok. 4, 00-686 Warszawa

Kiedy: poniedziałki w godz. 18.00-19.30 (5 spotkań po 1,5 godz.)

Start zajęć: 13 luty 2012


Zapisy i informacje: info@fertimedica.pl; tel kom. 604486333

Hej Dziewczyny ! Postanowiłam się wypowiedzieć ponieważ wydaje mi się, że podejście psychiczne ma ogromne znaczenie. Tylko, że bardzo ciężko jest nad tym panować. W okół dzieci, kobiety w ciąży, wózeczki z maluchami. Ja nie umiałam sobie z tym poradzić na początku. Ale może dlatego tak jak któraś z Was wcześniej pisała - nie wiedzieliśmy nic o swojej płodności z moim M. Próbowaliśmy na "chybił-trafił". To powodowało moje rozchwianie emocjonalne. Teraz już wiemy. Jesteśmy po podstawowych badaniach, a ja obserwuję siebie. To pozwala mi podejść do sprawy bardziej "racjonalnie" :) Z tym, że nigdy prze nigdy nie będę podporządkowywać życia i moich kontaktów z mężem pod "te dni".

Ale prawda jest taka, że też znam pary które dzieci mieć nie mogły - adoptowały. I bum ! nagle swoje naturalnie poczęte mają :) Dlatego wierzmy ! :)

Dla mnie to wogóle jest nie do ogarnięcia. Zdrowa para, przebadana wzdłuż i wszerz, żadnych zdiagnozowanych problemów, które mogłyby wpłynąc na niepłodność, okazy zdrowia a jednak..... nic nie wychodzi..... Ja osobiście wierze w tzw blokadę psychiczną. Ostatnio nawet dowiedziałam sie od jednej z moich koleżanek, ze za ,,ta blokadę" może byc odpowiedzialny hormon CRH, który jest spowinowacony w pewnym stopniu z prolaktyna . Po lekturach odnośnie tego hormonu mój medyczny umysł doszedł do wniosku, ze cos w tym jest.

NA razie znalazłam tyle i zapozyczyłam ze strony
,,Kortykoliberyna (CRH) to syntezowany w podwzgórzu hormon wpływający na uwalnianie kortykotropiny. W codziennym życiu bierze udział w regulowaniu reakcji organizmu na stres, lecz jego stężenie w organizmie jest bardzo małe. U kobiet w ciąży, CRH syntezowane jest również przez łożysko.

Odkrycie w 1981 roku kortykoliberyny, głównego mediatora stresu, przyczyniło się do nowego rozumienia roli CRH w odpowiedzi organizmu na zadziałanie czynnika stresowego. Kortykoliberyna, 41-aminokwasowy peptyd syntetyzowany w podwzgórzu, odgrywa główną rolę w integrowaniu neuroendokrynnej, behawioralnej, autonomicznej i immunologicznej odpowiedzi na stres. Kortykoliberyna wpływa na układ sercowo-naczyniowy, rozszerzając naczynia wieńcowe i wykazując działanie inotropowo dodatnie, zaburza proces snu, pobudza termogenezę, wyzwala różne reakcje behawioralne, między innymi reakcje lękowe, wpływa na proces uczenia się, odgrywa rolę w czynnościach motorycznych, w reprodukcji, wpływa również na procesy prozapalne, jak i przeciwzapalne, a także reguluje proces łaknienia. Podanie CRH do ośrodkowego układu nerwowego powoduje zahamowanie łaknienia oraz wyzwala reakcje związane ze stresem, stymulując współczulny układ nerwowy (zwiększenie wydzielania adrenaliny, noradrenaliny, glukozy, przyspieszenie czynności serca, podwyższenie ciśnienia tętniczego). Ponadto aktywuje zachowania związane z lękiem oraz hamuje aktywność lokomotoryczną, nasilając zachowania perseweracyjne, polegające na bezcelowym powtarzaniu czynności ruchowych (stereotypy ruchowe, sztywność działania)."

Treść doklejona: 06.04.12 12:37
Zapozyczyłam również z artykułu...

,,Płodność kobiety regulowana jest w subtelny i bardzo precyzyjny sposób, poprzez podwzgórze i przysadkę mózgową. W optymalnych warunkach współpraca miedzy nimi przebiega bez zakłóceń i hormonalny sygnał przekazywany do układu rozrodczego prawidłowo reguluje cykl menstruacyjny. Jednakże system tej jest bardzo wrażliwy na działanie różnych czynników zewnętrznych, zwłaszcza stresogennych[11].

Rola stresu w zaburzeniach płodności została już udokumentowana naukowo. Produkowane pod wpływem stresu endorfiny (tzw. hormony szczęścia) mają negatywny wpływ na produkcję hormonu luteinizującego LH oraz innych hormonów nadzorujących pracę jajnika i wywołujących owulację, a to wszystko zaburza płodność. Na dodatek wzrost poziomu endorfin powoduje nadmierną produkcję prolaktyn, a z kolei ich wysoki poziom powoduje cykle bezowulacyjne i niedobór ciałka żółtego, które jest odpowiedzialne za przygotowanie organizmu kobiety do ciąży i zagnieżdżenie zarodka. Ponadto w stanie stresu w większej ilości produkowany jest hormon o nazwie kortykoliberyna, który hamuje wydzielanie przez przysadkę gonadotropin kontrolujących cykl, sterujących płodnością i stymulujących owulację[12].

Warto powiedzieć jeszcze kilka słów o źródłach stresu. Mogą nim być nie tylko praca zawodowa, ale także zbyt silne pragnienie posiadania dziecka. Małżonkowie tak bardzo pragną dziecka, że żyją w nieustannym stresie. Trudności z zajściem w ciążę ten stres tylko pogłębia. Znane są przypadki, gdy po latach prób małżonkowie się poddają, a krótko po tym, niespodziewanie kobieta zachodzi w ciążę[13].

Stres wpływa również na płodność u mężczyzn. Przewlekłe stany stresu są powodem problemów z popędem płciowym, erekcją i jakością nasienia. W przypadku mężczyzn źródłami stresu oprócz wspomnianej już pracy zawodowej mogą być różnego rodzaju lęki np. przed odrzuceniem, kompromitacją jako kochanek itp. Spada wtedy poczucie ich własnej wartości, pojawiają się obawy porównywania z innymi mężczyznami[14] itd. Mężczyzna zamyka się w sobie, ucieka od bliskości. Sam zestresowany pogrąża także partnerkę. Dlatego w takich stanach stresowych u mężczyzny bardzo ważną rolę pełni żona. Powinna być wyrozumiała, ochraniająca i mobilizująca. Jej wyczucie, takt i miłość mogą bardzo pomóc[15].

Ciekawy tekst Anderko, na pewno daje do myślenia. Ja tylko zaczęłam zastanawiać się, jakie są najskuteczniejsze sposoby walki z tym stresem. Terapia psychologiczna, joga, medytacje, ćwiczenia oddechu itp., wszystko to wiem, ale jakoś ten wewnętrzny niepokój wciąż mi towarzyszy. Kiedy kolejny cykl kończy się niepowodzeniem w podświadomości automatycznie zapala się czerwona lampeczka wysyłająca sygnał 'Chyba coś jest nie tak !'. Jak zapobiec jej "zapaleniu" ? Jak znaleźć sposób skutecznego "wrzucenia na luz" ? Czy w ogóle ktoś zna odpowiedź ?

Dokładnie jest tak, jak piszesz.

bo wg mnie ta blokada psychiczna musi zostać usunięta przez COŚ
a nie przez nas same
same nigdy na luz tak do końca chyba nie wrzucimy starając się...

u mnie zadziałały słowa doktora, że nam się naturalnie nie uda oraz wykupiony zastrzyk leżący w lodówce i czekający na I dzień okresu, żebym go wziąść mogła i rozpocząć długie i ciężkie leczenie
i się nie doczekałam bo wlaśnie wtedy, parę dni po słowach lekarza, które mi całą nadzieję odebrały, zaszłam w ciążę....


u mojej koleżanki zadziałała utrata pracy
postanowili z mężem się od tamtej pory nie starać ze wzg na syt finansową ale zapomnieli się jeszcze te 2,3 razy
i właśnie wtedy zaszła
po 3 latach



także to chyba o to chodzi a nie o to, że sobie będziemy wmawiały, ze jest luz i nie ma ciśnienia bo ono i tak będzie cały czas....
podświadomie ale jednak

ja też nie rozumiem
i szczerze nigdy w tą blokadę nie wierzyłam
aż się na własnej skórze przekonałam i uwierzyłam
no chyba, że u nas to był po prostu zbieg okoliczności i gdyby nie ta informacja od lekarza, która sprawiła że na prawdę przestałam myśleć o owulacji, temp itd, to i tak bym wtedy zaszła ?
tego się nigdy nie dowiemy...

Taki głupi mechanizm - im bardziej się staramy, tym bardziej nie wychodzi. Ja słyszałam, że kortyzol też jest ważnym hormonem, podobnie jak prolaktyna - za dużo stresu i bum, są problemy...

Tego nie da się chyba racjonalnie wytłumaczyć. I powiem szczerze, że nie wierzę w zdolności psychologa. Człowiek sam musi znaleźć sposób na swoje emocje, poukładać swoje życie wewnętrzne, rozliczyć się ze sobą. Tylko to daje szansę na równowagę wewnętrzną. Mnie się udało zdystansować i mam nadzieję, że raz na zawsze.
A co z ciążami po 11-13 latach od ślubu? Ano wtedy się pojawiły, kiedy ludzie ci mieli inne sprawy na głowie lub stracili zupełnie nadzieję.

Hej, nie wszystkie, ale najczęściej adoptują te, które swoich nie mają. W sumie można adoptować, nie próbując się starać o własne. Ile ludzi, tyle pomysłów na życie. Moja koleżanka dawno temu powiedziała mi, że swoich dzieci mieć nie chce, bo się boi porodu i najwyżej będzie adopcja.

To jak to jest z tą blokadą? Same sobie poradzimy czy tylko z udziałem psychologa??