Co za różnica?

Ama a do czego to był komentarz? Jeśli to pytania Skorpionki to chyba od Ciebie możemy wymagać bardziej rozbudowanej odp. zawsze to Ty się czepiasz/chwytasz za słówka innych.

Katy, wygląda na to, że mamy dzieci w tym samym wieku i w tym samym wieku urodziłyśmy. Ale ja w tym roku kończę 29 a nie 30

Hmmm ja jestem z czerwca...

heloo , musiałam się cofnąć wstecz zeby odnaleźć kogoś zbliżonego wiekiem ale na szczęście są też dziewczyny dużo po 30-tce uff . Pozdrawiam te starsze i te młodsze . Ja mam 37 , duże dziecko i staram sie o malutkie
: )

u mnie w pracy jest dziewczyna, która zdecydowała się na dziecko po czterdziestce. To jej pierwsze i już ma roczek :)

wiem , wiem . katty po czterdziestce pierwsze ? super . Mam nadzieję że do 40 stki będę miała drugie : ) Bo niedługo mnie córka przegoni

Bardzo cenię sobie i szanuję kobiety, które nie traktują dziecka jak maskotki, która ma umilić życie i mimo że czas i natura nagli, nie współdziałają z pierwszym lepszym, który się przytrafi. Z drugiej zaś strony trudno mi zrozumieć te kobietki, które w stabilnych, wieloletnich małżeńskich związkach odkładają poczęcie na nie wiadomo kiedy, a na każdą wzmiankę o dziecku czy rozpoczęciu starań reagują alergicznie.

Lepiej chyba, żeby kobieta była gotowa na dziecko. Żeby potem nie wyrzucać "bo przez dziecko to ja nie mogłam...". Fajnie, zeby dziecko miało mamę spełnioną, ze swoimi zainteresowaniami, która już trochę widziała, doświadczyła.

Hejki, a ja za chwilkę 32 :) i usilne starania o pierwsze maleństwo od 8 miesięcy. Mam nadzieję, urodzę przed 33 urodzinami, choć jakoś póki co wiek mnie nie stresuje.

a ja w tym roku 30. i staram się o pierwsze już 9miesięcy:((((

[A ja mam 33 lata, w maju stuknie mi 34 a staramy sie o pierwsze dziecko.. Trochę nadziei napłyneło do serca czytając Was :) ]- dziewiatka..dokładnie tak jak ja..pozdrawiam..

Ja tez urodzilam pierwsze dziecko majac 34 i jestem szczesliwa bo czasami trzeba dorasnac do tego zeby miec dziecko,oczywiscie z odpowiednim partnerem;

Ja znalazłam odpowiedniego męzczyzne w wieku 19 lat :) Pierwsze dziecko , córke urodziłam jak miałam 22 lata( zero plan)u, syna w wieku 35 lat(niespodzianka, myslałam , ze będziemy miec tylko jedno, bo sie nie udawało ) i teraz w wieku 41 lat rozszalałam sie i planuje 3 :) Jak sie uda to urodze w wieku 42 lat.
Pózno ?Jakie pózno :) Do emerytury jeszcze ponad 20 lat :) A tu gdzie mieszkam to normalka , nie fanaberia "starej " kobiety :)

Nie , własnie odstawiłam :) Próbowalismy córce 'dorobic ' rodzenstwo, ale nie szło, pózniej mąz wyjechał do pracy za granice , to juz wogóle.. I tak pogodziłam sie z myslą,ze będziemy mieli jedno dziecko i... niespodzianka ! :)

urodzic to jedno, wychowac- drugie. Z wiekiem rośnie prawdopodobieństwo chorób (chodzi mi o rodzicow), ma się mniej sił. Każdy robi, jak uważa, wg mnie- pierwsze dziecko do 35 r.ż.

RóżaŻabczyńska: Od 35 r.ż. znacznie wzrasta prawdopodobieństwo urodzenia chorego dziecka.

są badania prenatalne, dowiadujesz się w jakim stanie jest płód i czy wszystko z nim w porządku
ja urodziłam dziecko 17 dni po 36 urodzinach :)

Melodie: Co z tego, że dowiesz się w ciąży, że dziecko jest chore?

Dokładnie. Zespołu Downa się nie wyleczy badaniami prenatalnymi.

Ja miałam 19 lat gdy urodziłam córkę. Nieplanowaną :) Zawsze sobie myślałam że wiek 24-25 będzie idealny do urodzenia pierwszego dziecka (jeśli oczywiście byłby odpowiedni mężczyzna). W tym roku będę mieć 24 urodziny i drugie dziecko musi poczekać. Dobrze że musi poczekać gdy mam ok 25 a nie 35 lat...
Sama jestem dzieckiem po latach (mama miała 35 lat gdy mnie urodziła, tata miał wtedy 42 lata) i wiem że relacje przy takiej przepaści wiekowej nie układają się tak jak z tymi których różni ćwierćwiecze. I wolałabym tego uniknąć w moim przypadku.
No a druga sprawa że studiuję taki kierunek, w którym mogę się kilku ciekawych rzeczy dowiedzieć także o genetyce i planowaniu dzieci :) m.in. to, że najlepszy genetyczny wiek na posiadanie dzieci do przedział 18-19 do 24 lat. W 35. roku życia prawdopodobieństwo wystąpienia wad genetycznych u dziecka wrasta niezwykle dramatycznie, przede wszystkim u pierworódek (14x częściej występuje zespół Downa u dzieci czterdziestolatek w stosunku do dzieci dwudziestolatek) To samo tyczy się płodności- z wiekiem spada (z internetu: Wskaźnik płodności określający prawdopodobieństwo zajścia w ciążę w przeliczeniu na jeden miesiąc na 100 par regularnie współżyjących płciowo: poniżej 30 roku życia – 20%, między 30 a 35 rokiem życia - 15%, między 35 a 40 wynosi od 5 do10 %.)

Osobiście wolę nie ryzykować :) A jeśli obok mnie jest jeszcze kochany mężczyzna to tylko wypracować pewną stabilizację materialno-sytuacyjną i... tworzyć cuda :)
Choć biorę pod uwagę możliwość odstawienia poczęcia trzeciego (jak Bozia da) na wiek około 35 lat, ale to tylko z powodów materialnych i nigdy w wieku 40 lat. Za mało mi życia zostanie na wychowywanie dziecka przed emeryturą ;P

Sara32, ja nie mówię o wieku 19-20. Wtedy zaszłam w ciążę nieplanowaną (czemu muszę to dwukrotnie albo i więcej razy powtarzać?).
Nie każdy jest gotowy w wieku 24 lat. Ale zakładanie na początku dorosłego życia że czeka się z ciążą do 35tki, albo nawet 40tki... IMHO to przesada i (IMHO) strzelanie sobie w kolano.

BTW, też mam w głowie studia. I miałam maturę mając dziecko. Żyję, mam się dobrze i dziecko też ma się dobrze :) Nie trzeba koniecznie pracować od przynajmniej 5 lat po studiach żeby być dobrym rodzicem.

Róża, Ty po Amazonce kolejna skrajna?

Badania prenatalne robi się przede wszystkim po to by znać stan dziecka i się dobrze na jego przyjście na świat przygotować. Np. do operacji w łonie matki albo w kilka godzin po narodzinach. Albo do zaaplikowania pewnych leków, niezbędnych do życia.
Gdyby nie wykrywanie wad serca (i nie tylko) jeszcze w życiu płodowym umieralność noworodków byłaby o wiele wyższa.
Więc nie, nie chodzi o zabieg. Wyobraź sobie że istnieją inne możliwości po badaniach prenatalnych.

Tak jak dziewczyny wspominały, zespołu Downa nie da się wyleczyć. Badania prenatalne pomogą się przygotować na ewentualne "okoliczności szczególne", ale nie zapobiegną chorobom.

Ja jeszcze raz powtarzam ze urodzilam dziecko majac 34 lata i nie zaluje,bo wczesniej nie bylo mozliwosci.......nieodpowiedni facet z ktorym stracilam 6 lat i ciesze sie ze nie ma z nim dzieci,bo bym pewnie teraz zostala sama z dzieckiem;
a co do plodnosci to sie nie zgadzam............mi udalo sie za drugim cyklem..........a pani ginekolog powiedziala ze jest bez roznicy wiek na ciazy pomiedzy 19-35 lat;
tutaj w Usa jest to normalne ze dziecko ma sie po 30-stce i wiadomo zawsze znajda sie jakies wyjatki zlego wychowania czy zmeczenia.........ale ja nie widze takiego problemu..............zreszta chyba lepiej jak sie dziecku zapewni byt a nie majac dziecko w wieku 19 lat i zyc w biedzie;

Melodie: Co z tego, że dowiesz się w ciąży, że dziecko jest chore?

nie sprowadzałabym chorego dziecka na świat, bo póki ja żyję, to bym się nim opiekowała, ale jak mnie zabraknie, to pozostaje ośrodek... a tam dzieją się różne rzeczy (mam takowy pod nosem prowadzony przez zakonnice - nie będę nawet tego komentować)

RóżaŻabczyńska: A jak nie to co? "Zabieg"?

jeśli nie da się wady wyleczyć w łonie matki, albo po porodzie, to tak, ale każda z nas ma inne podejście do życia, to kwestia podejścia i własnego sumienia
__
przepraszam, ale nie lubię niepotrzebnego bicia piany, znam takie dziewczyny, które zasłaniały się sumieniem, a dokonywały aborcji...

Naprawdę masz czego gratulować. Wątpię, aby ktokolwiek do tego wracał.